Robert Louis Stevenson

Robert Louis Stevenson Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Roberta Louisa Stevensona w 1886 roku. Kluczowe dane
Imię i nazwisko Robert Lewis Balfour Stevenson
Narodziny 13 listopada 1850 r
Edynburg , Szkocja Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii
 
Śmierć 3 grudnia 1894 r
Vailima , Upolu Samoa
Podstawowa działalność Powieściopisarz , pisarz opowiadań , poeta , eseista , muzyk amator
Autor
Język pisania angielski , szkocki
Gatunki powieść przygodowa , esej , opowiadanie

Podstawowe prace

Robert Louis Stevenson / ɹ ɒ b ə t l u ɪ s s t i ː v ə n s ə n / , urodzony13 listopada 1850 rw Edynburgu i zmarł dnia3 grudnia 1894 rin Vailima ( Samoa ), jest szkockim pisarzem i częstym podróżnikiem, znanym z powieści Wyspa skarbów ( 1883 ), Dziwna sprawa doktora Jekylla i pana Hyde'a ( 1886 ) oraz ze swojej relacji Voyage avec un donkey in the Sevennes ( 1879) ).

Stevenson bywa uważany za autora powieści przygodowych czy fantastycznych bajek dla młodzieży, ale jego twórczość ma zupełnie inny wymiar: jest też entuzjastycznie witany przez największych współczesnych i jego następców. Jego opowiadania i powieści rzeczywiście pokazują głębokie zrozumienie opowiadania, jego środków i efektów. Wykorzystuje wszystkie źródła opowieści, takie jak multiplikacja narratorów i punktów widzenia, a jednocześnie uprawia bardzo wizualne pisarstwo , odpowiednie dla szczególnie efektownych scen.

Biografia

Dzieciństwo i młodość

Robert Lewis Balfour Stevenson urodził się przy Howard Place 8 w Edynburgu, gdzie osiedlili się jego rodzice, Thomas Stevenson i Margaret Balfour.28 sierpnia 1848. Jej matka Maggie jest najmłodszą córką wielebnego Lewisa Balfoura z rodziny Borders . Jego ojciec Thomas jest zagorzałym kalwinistą należącym do słynnej linii inżynierów, jaką jest rodzina Stevensonów: jego dziadek Robert , jego ojciec Thomas, jego wujowie Alan i David , wszyscy są projektantami latarni morskich i wnieśli swój wkład w zabezpieczenie szkockiego wybrzeża morskiego .

13 grudnia 1850zgodnie ze szkocką tradycją został ochrzczony „Robertem Lewisem” przez własnego dziadka, wielebnego Lewisa Balfoura.

Dość szybko Maggie Stevenson nie jest w stanie w pełni zaopiekować się swoim synem. Oprócz młodzieńczego braku doświadczenia – miała wtedy zaledwie 21 lat – cierpi na prawdopodobnie odziedziczone po ojcu problemy z płucami, a także zaburzenia nerwowe. Wydaje się konieczne zatrudnienie niani dla dziecka. Trzech podąża za sobą, ale to już ostatni, wchodzący na służbę Stevensonów wmaj 1852, który przez całe życie naznaczył Stevensona: Alison Cunningham, pieszczotliwie nazywaną „Cummy”. 14 grudnia 1852 r., mały „Smout”, jak nazywają go rodzice, ciężko choruje, jest ofiarą przeziębienia i wysokiej gorączki . Przypisując to zbyt bliskiej odległości od Wody Leith , Thomas i Maggie przenoszą się doStyczeń 1853przenieść się na 1 Inverleith Terrace, do domu uznanego za zdrowszy dla dziecka. Niestety dom okazuje się być jeszcze bardziej wilgotny niż poprzedni i po krótkiej poprawie Louis ma znacznie poważniejszy nawrót:10 marca 1853 r.lekarz diagnozuje atak zadu . W konsekwencji następne dziewięć lat jest dla dziecka udręką : przeziębienia , zapalenie oskrzeli , zapalenie płuc , gorączka i infekcje płuc następują po sobie każdej zimy oprócz klasycznych chorób wieku dziecięcego. To tylko przezLuty 1857aby lekarz ustalił związek między wilgotnością w domu a zdrowiem dziecka. Stevensonowie przeprowadzają się w maju do 17 Heriot Row. Ten nowy dom, zdrowszy i wygodniejszy niż poprzedni, jest również bardziej zgodny z nową pozycją społeczną Thomasa, który w międzyczasie został, w 1854 roku , inżynierem mianowanym do Northern Lights Board. Ale jest już za późno: zdrowie Louisa jest zdecydowanie zrujnowane.

Z powodu częstych chorób i kruchego zdrowia Louis nie opuszczał domu zbyt często, ponieważ „zły klimat” Edynburga groził mu śmiercią. Jego życie jest więc zorganizowane w domu Heriot Row, w którym Thomas jest często nieobecny, wezwany przez swoją funkcję w zorzy polarnej do wycieczek inspekcyjnych. Maggie, również często chora, stopniowo traci odpowiedzialność za dziecko, a dzielna Cummy jest tam, aby je przejąć. W obliczu zbyt często nieobecnych rodziców, nic dziwnego, że ten ostatni, obdarzony silną osobowością, staje się dla Ludwika „drugą matką, pierwszą żoną, aniołem jego dzieciństwa”. To ona opiekuje się małym Smoutem, którego choroby powodują bolesne i gorączkowe noce pełne koszmarów i bezsenności, nocne lęki przywoływane w jego wierszu Przejście Północno-Zachodnie oraz w tekście Rozdział o snach . I to ona rozprasza go podczas długich dni pozostaje on unieruchomiony w łóżku, czytając mu Biblię , Pielgrzyma Journey of Bunyan , pastor biografia McCheyne , napisany Covenanters jak te Wodrow lub Peden  ; lub opowiadając mu historię Szkocji, a zwłaszcza prześladowań, jakich doznali Przymierze w Czasach Zabijania , a także opowieści ludowe o duchach i duchach. Bardzo lubią też historie przygodowe pojawiające się w magazynie Cassel's Family .

Ten podwójny wpływ, który miał, podsumowuje bardzo dobrze: „Mały Szkot dużo słyszy o wrakach statków, morderczych rafach, bezlitosnych falochronach i wielkich latarniach morskich, a także górach pokrytych wrzosami, klanach dzikusów i upolowanych Przymierzach. "

7 października 1856 r, osiedla się w Inverleith jego młody kuzyn Bob , któremu rodzina pragnie oszczędzić smutnego widowiska ataków demencji jego ojca Alana . Trzy lata starszy od Louisa, zostaje towarzyszem zabaw Louisa: razem bawią się wymyślając historie lub malując figurki z teatru Skelta , których sugestywne tytuły rozpalają wyobraźnię młodego człowieka.

Inne konsekwencje jego zły stan zdrowia, czasu wyleczenia lub rekonwalescencji z dziadkiem, na plebanii z Colinton (Colinton Manse). Oto, gdzie jest jego „Złoty Wiek” . Położony kilka kilometrów od Edynburga Louis odnajduje tam swoich licznych kuzynów, a wszystko to gry i zabawy pod opieką Jane Whyte Balfour – słynnej „Ciocia” wspomnianej w Dziecku Ogrodu wierszy  – najstarszej córki Lewisa Balfoura. Po śmierci tego ostatniego30 kwietnia 1860 r, nowy wielebny przychodzi na jego miejsce i to jest koniec Colintona. „Ciocia” opuszcza plebanię, by zamieszkać w Spring Grove pod Londynem .

Jego pierwsze próby nauki szkolnej zostały szybko przerwane ze względów zdrowotnych: w 1856 r. ataki kaszlu i gorączki zniechęciły rodziców do końca roku, następnie w 1857 r. , po dwóch tygodniach nauki, przez całą zimę unieruchomiła go gorączka żołądka, a następnie zapalenie oskrzeli. . WstępujePaździernik 1861w małej klasie Akademii Edynburskiej , ale był raczej samotny: jego słaba konstytucja uniemożliwiała mu udział w grach, miał trudności z integracją z innymi dziećmi. Wiosną 1862 roku Thomasa dostał ataku kaszlu, a Louis ponownie opuścił szkołę, by towarzyszyć rodzicom na południu Anglii , by w lipcu spędzić miesiąc w Hombourgu . Potem wakacje zostały przedłużone na jesień, wynajmując mieszkanie w North Berwick , co było pierwszym prawdziwym kontaktem Louisa z morzem w małej rybackiej wiosce nad zatoką Firth of Forth w pobliżu Dunbar . Kiedy nadchodzi nowy rok szkolny, Maggie niemal natychmiast zachoruje, wymagając bardziej radykalnego leczenia. 2 stycznia 1863 rrodzina wraz z Cummym wyruszyła w daleką podróż: najpierw przekroczyli Francję i od 4 lutego osiedlili się w Menton . Po dwóch miesiącach leczenia, podczas którego Louis uczył się u francuskiego korepetytora, stan zdrowia Maggie znacznie się poprawił. Więc wszyscy odchodzą?31 marca 1863 r.odwiedzić Włochy na ponad miesiąc, przed odbyciem podróży powrotnej 8 maja przez Austrię i Niemcy . 29 maja 1863 r., po 5 miesiącach podróży i zmiany scenerii, Louis w końcu wraca do Heriot Row i widzi perspektywę rozpoczęcia roku akademickiego zbliżającą się bez większego entuzjazmu. W obliczu rozpaczy syna Thomas postanawia zmienić zdanie i proponuje mu towarzyszyć mu latem podczas inspekcyjnej wycieczki po latarniach morskich na wybrzeżu Fife . Louis szczęśliwie akceptuje tę „pierwszą podróż jako mężczyzna, bez halek, które mogłyby mu pomóc” . Po powrocie odkrywają, że Maggie znowu cierpi i nowy pobyt na południu Francji wydaje się jej konieczny. Aby nie zakłócać ponownie nauki Louisa, jego rodzice postanawiają wysłać go na internat do Burlington Lodge Academy w pobliżu „Ciocia” w Spring Grove. Oprócz raczej negatywnego pierwszego kontaktu z angielskim społeczeństwem, to właśnie tam napisał swoje pierwsze opowiadania przygodowe do szkolnego magazynu, już zapowiadając swoją pracę. Jednak bardzo źle widział to wyobcowanie i poprosił ojca, aby mógł wrócić . Tomasz się poddaje: dołącza do syna19 grudnia 1863 r.i oboje idą znaleźć Maggie i Cummy w Menton. Thomas wyjeżdża do Edynburga pod koniecStyczeń 1864po obiecaniu synowi, że nie odeśle go z powrotem do Spring Grove. Opuszczają Menton wmaj 1864spędzić wakacje nad brzegiem Tweedu w pobliżu Peebles . Kiedy nie spędza dni na zabawie ze swoimi kuzynami, Louis jest poważnie zaangażowany w kilka projektów pisarskich.

W Październik 1864, Thomas zapisał go do szkoły dla "trudnych dzieci". Jego integracja z innymi studentami przebiega coraz lepiej, ale nie wykazuje on dużego zainteresowania studiami . Cel, jaki sobie postawił, jest już zupełnie inny i poświęca mu większość swojego czasu: nauce pisania. W szczególności pracuje nad sztuką inspirowaną życiem Deacona Brodiego , szanowanego biznesmena za dnia, przestępcy i złodzieja nocą. Odkrywszy z innym uczniem szkoły te same wpływy i tę samą pasję do literatury, na zmianę czytają swoje kompozycje i współpracują przy wydawaniu czasopisma. Spotkanie z jednym ze swoich idoli, autorem słynnej Wyspy Koralowej , Robertem Michaelem Ballantyne , wzmacnia jego pasję do pisania. WLuty 1865, nowa przerwa w nauce w związku z leczeniem Maggie w Torquay do października. W nowym roku szkolnym Louis rozpoczął, tym razem sam, kolejny projekt czasopisma, którego trzy numery ukazały się na początku 1866 roku . Pismo nie przetrwało nowego pobytu w Torquay, od kwietnia do maja, wymagającego zdrowia matki. Latem, które nastąpiło później, Stevenson postanowił napisać powieść na tle Covenanting Powstania z 1666 roku w Pentland Hills  : The Pentland Uprising . Ale jego ojciec, czytając pierwsze szkice, kwalifikuje pracę jako porażkę i zachęca go do porzucenia ścieżki fikcji na rzecz prostej narracji historycznej. Louis, by zadowolić ojca, spędza całą jesień na przepisaniu Pentland Rising . W nagrodę Thomas zlecił wydrukowanie pracy syna w 100 egzemplarzach w księgarni w Edynburgu i odkupił całe wydanie.

Predestynowany do utrwalenia dynastii Stevensona, w październiku 1867 wszedł w wiek 17 lat na Uniwersytecie w Edynburgu, aby przygotować dyplom inżyniera.

Życie uniwersyteckie i artystyczne

Mimo obiecującej pracy (rysunki latarni morskich z pochwalnymi komentarzami) niewiele poświęcał na studia, aspirując już do zostania pisarzem. Następnie prowadzi rozwiązłe życie, gorsząc rodzinę i nauczycieli, w szczególności swoim związkiem z prostytutką w Edynburgu . W tym czasie przekształcił pisownię „Lewis” swojego imienia na „Louis” à la française, przy czym wymowa pozostała taka sama. W ten sposób przyjmuje imię Robert Louis Stevenson i odtąd używa akronimu „RLS” w odniesieniu do siebie. Studia inżynierskie porzucił w 1871 roku, jego zły stan zdrowia zdecydowanie nie zgadzał się z zawodem budowniczego latarni. Następnie przeorientował się w kierunku prawa - otrzymał do egzaminu adwokackiego na14 lipca 1875 rjednak nigdy nie wykonywał zawodu prawnika – sądząc tym samym, że ma więcej wolnego czasu na poświęcenie się swemu tajemnemu zawodowi: pisaniu. WWrzesień 1872, uczęszcza do klubu „LJR” (Wolność, Sprawiedliwość, Szacunek) założonego wraz z kuzynem Bobem , stowarzyszenia studentów zbuntowanych, opowiadających się za ateizmem i odrzuceniem edukacji rodziców. Oczywiście to bardzo mało w gusta jego ojca. Skandal rodzinny osiągnął punkt kulminacyjny na początku 1873 roku, kiedy powiedział jej, że stracił wiarę.

W 1876 roku udał się z przyjacielem kajakiem po rzekach na północ od Antwerpii do Pontoise . Opublikował tę historię w 1878 roku w książce Voyage en canoe sur les rivières du Nord ( Podróż śródlądowa ).

W sierpniu przebywa w Barbizon, następnie w Grez, gdzie poznaje Fanny Osbourne z domu Van de Grift. Ta starsza o dziesięć lat Amerykanka jest malarką, która mieszka z dala od męża Samuela Osbourne'a i sama wychowuje dwoje dzieci, Isobel i Lloyda . Między nimi miłość od pierwszego wejrzenia jest natychmiastowa. Spotykają się ponownie latem 1877 w Grez, a następnie w październiku w Paryżu. Chcą się pobrać, ale Fanny nie jest rozwiedziona ze swoim mężem. W 1878 wróciła do Kalifornii, aby uzyskać rozwód. Ze swojej strony Stevenson chciałby ją śledzić, ale jego finanse na to nie pozwalają. Ponadto jego ojciec grozi, że go odetnie, jeśli będzie trwał w tej idei małżeństwa.

Rozczarowany i pogrążony w zwątpieniu, udał się do Monastier-sur-Gazeille w Owernii. Z tej miejscowości udaje się na wędrówkę w towarzystwie osiołka o imieniu Modestine , przypięty do zwierzęcia plecak to worek na jego rzeczy i śpiwór. Poszedł na22 września 1878z Haute-Loire dotarł do małego miasteczka Saint-Jean-du-Gard dwanaście dni później . Jego podróż odbyła się w Velay , Lozère lub dawnym kraju Gévaudan ( Mont Lozère i Sewenny ), przejeżdżając przez gminy Langogne , Luc , Le Bleymard , Le Pont-de-Montvert , Florac i Saint-Germain-de-Calberte , w kraju Camisard . Dziś ta 230- kilometrowa trasa  jest znana jako „  Ścieżka Stevensona  ” i jest określana jako szlak turystyczny GR70 . (Historia tej podróży, Voyage avec un âne dans les Cévennes, opublikowana w 1879 r., do dziś pozostaje książką przy łóżku wielu turystów) .

Ślub

W 1879, pomimo sprzeciwu rodziny, wyjechał, by dołączyć do Fanny Osbourne w Kalifornii. Pozostawienie Glasgow na 7 sierpnia dotarł do Nowego Jorku na sierpień 18 i znalazł Fanny w Monterey , po podróży koleją.

Jednak niemożliwe jest, aby od razu żyła swoją pasją, ponieważ nadal jest mężatką. Czekając na jej rozwód, co się tylko zdarzaStyczeń 1880, Stevenson musi żyć bardzo biednie, pisząc kilka artykułów do Monterey Californian , lokalnej gazety. Wsiada do pociągu do San Francisco, szukając pracy w gazetach i w porcie, nie znajdując trwałej, opisuje wycie tłumu przez cały dzień przed giełdą San Francisco , zawaloną od czasu katastrofy Comstock Lode , sceny, z których Jules Verne również inspirował się w 1879 r. , do swojej powieści Les Cinq Cents Millions de la Bégum .

31 października 1879 r, artykuł z największego lokalnego dziennika, The San Francisco Call , ujawnia, że ​​dwa różne statki rozpoczęły ekspedycję, aby znaleźć piracki skarb na Wyspie Kokosowej . Wśród nich szkuner Vanderbilt wrócił z pustymi rękami. W następnym miesiącu Stevenson napisał Le Pavillon sur la moor , opowiadanie, które prawie nie zostało napisane w 1878 roku i zostało opublikowane następnego lata w londyńskim magazynie. Opowieść o wędrowcu z wyboru, który przemierza Anglię ze swoją przyczepą, a następnie jest świadkiem tajemniczych wydarzeń wokół pawilonu, który dzielił w młodości, będzie odbierana jako rytuał „przekroczenia moralności”, prowadzący do „rodzaju romantycznego entuzjazmu”. , o „człowieku, który w końcu może działać”.

W marcu 1880 roku Stevenson prawie zmarł na zapalenie płuc i zawdzięczał swoje zbawienie tylko uwadze Fanny, która poświęciła mu sześć tygodni przy łóżku. Ledwo wyzdrowiał, poślubił ją 19 maja w San Francisco i wyruszyli w podróż poślubną w towarzystwie syna Fanny, Lloyda. Miesiąc miodowy, który spędzają w Calistoga w Kalifornii w nieczynnej kopalni srebra, jest opisana w The Silverado Squatters opublikowanym w 1883 roku . Ponieważ17 sierpnia 1880 roboje są z powrotem w Szkocji, ale od lata 1881 roku, wyjątkowo deszczowego, jego lekarz zabrania mu wychodzić z domu, pogarszając się jego stan zdrowia. W jeden z ostatnich dniSierpień 1881rysuje mapę wyspy skarbów, na prośbę swojego 12-letniego pasierba, Lloyda , po czym zaczyna pisać wielką tytułową powieść przygodową , dla której jego ojciec Thomas Stevenson jest entuzjastą, zanim straci wszelką inspirację po pierwszych piętnastu rozdziały.

W latach 1880-1887 Stevenson dużo podróżował do Szkocji w Anglii , przebywając w Davos , szukając klimatu korzystnego dla jego zdrowia i gdzie korzystał z opieki dr Karla Rüedi . To jest w Davos, gdzie przybywa dalej18 października 1881 r, że ponownie znalazł inspirację, pisząc ostatnie piętnaście rozdziałów Wyspy Skarbów w dwa tygodnie. WListopad 1881usatysfakcjonowany wydawca przesyła mu 30 książek. Książka została przetłumaczona na język francuski dopiero w 1885 roku.

Spędził dwa lata w 1883 i 1884 roku w Hyères w domku o nazwie Solitude, którego właścicielem był Alexis Godillot . Następnie napisał: „Ten zakątek, nasz ogród i nasz widok są podniebiańskie. Śpiewam codziennie z wielkim bardem Bunianem. Mieszkam blisko Nieba”. Później napisał "Szczęśliwy, byłem kiedyś i to było w Hyères". Tam otrzymał opiekę doktora Léona Émile Vidala w leczeniu rozedmy płuc .

W 1887 roku , po śmierci ojca, wyjechał do Stanów Zjednoczonych , gdzie po sukcesie The Strange Case of Doctor Jekyll and Mr. Hyde ( 1886 ) został powitany przez nowojorską prasę jako gwiazda . Zimę spędził w Adirondack Mountains w leczeniu rozedmy płuc jego, i postanowił na wiosnę rejs w Oceanii , gdzie odwiedził Markizy Z Wysp Gilberta i Samoas .

Ostatnie lata

W 1889 r. udał się na Samoa podczas serii raportów na morzach południowych i zaprzyjaźnił się z Harrym Jayem Moorsem (1854-1926), pracownikiem cukrowni na Hawajach, który rekrutował dla nich zatrudnionych na kilku wyspach Pacyfiku, a później dokonał fortunę na Samoa.

Na początku 1890 roku Stevenson osiadł na stałe w Vailimie , inwestując cały swój majątek, 4000 dolarów, na działce w dżungli o powierzchni 1,6 kilometra kwadratowego, cztery kilometry na południe od Apia , stolicy Samoa . W liście od20 stycznia 1890 r, przecząc wszystkiemu, co wcześniej pisał o Samoa, uzasadnia tę decyzję tym, że klimat tropikalny będzie korzystny dla jego problemów z oddychaniem. Wyspy Samoa mają jednak klimat wilgotny, mało odpowiadający jego kruchemu zdrowiu, którego szkodliwość została potępiona w 1895 r. przez raport brytyjskiego konsula stwierdzający, że w „takim klimacie żaden Europejczyk nie może pracować na świeżym powietrzu, podczas gdy pozostając bezpiecznym zdrowym ”. Stevenson mieszka tam ze swoimi krewnymi w zaskakującym bogactwie.

Nie zaniedbując swojej kariery literackiej, dużo zainwestował w Samoańczyków: podczas wojny domowej w 1893 r. podjął nawet ich obronę przed niemieckim imperializmem . Pełni wdzięczności tubylcy zbudowali na jego cześć drogę prowadzącą do jego plantacji. Staje się nawet wodzem plemienia, z szacunkiem nazywanym przez swoich członków Tusitalą („gawędziarzem”).

Stevenson umiera 3 grudnia 1894 r, udar (lub udar) w wieku 44 lat. Został pochowany zgodnie ze swoim pragnieniem, twarzą do morza na szczycie góry Vaea z widokiem na Vailimę. Podczas jego pogrzebu czterystu Samoańczyków na zmianę niosło jego trumnę na szczyt góry Vaea . Jego nagrobek nosi jako epitafium pierwsze wersety poematu Requiem skomponowanego w Hyères w 1884 roku:

„  Pod szerokim i rozgwieżdżonym niebem,
wykop grób i pozwól mi leżeć,
Cieszę się, że żyłem i chętnie umrę,
I położyłem się z wolą . "

Grafika

W przeciwieństwie do swoich naturalistycznych współczesnych Stevenson jest w połowie drogi między naturalizmem a impresjonizmem. Faworyzuje prawa i wymagania fikcji, ale także rzeczywistości. Z jednej strony, dzięki pracy nad skutecznością opowieści, może twierdzić, że zapewnia czytelną reprezentację rzeczywistości; z drugiej strony Stevenson daje do odczytania przedstawienia i przemówienia współczesnych: świadczy czasem o delegowaniu narracji do postaci narratorów i prawie dziennikarskim podejściu romantycznej dekoracji. Często są to dyskursy o złej wierze, kłamstwach i hipokryzji współczesnych mu w epoce wiktoriańskiej; odwrotnie, wybór nietypowego narratora jest okazją do przedstawienia realistycznego i hojnego punktu widzenia. W obu przypadkach opowiadanie historii pełni krytyczną funkcję epoki wiktoriańskiej.

Jego opowiadania i powieści o przygodach, romansach i horrorach ukazują głębokie zrozumienie opowiadania historii, jego środków i skutków. Stevenson jest również bardzo świadomym teoretykiem opowiadania historii i jego własnej praktyki, a kilka jego krytycznych artykułów, w szczególności A Humble Remonstrance , to autentyczne eseje na temat poetyki opowiadania. Stevenson wykorzystuje wszystkie źródła opowieści: mnoży narratorów i punkty widzenia, wstawiając do swojej opowieści pamiętniki lub listy od bohaterów ( Wyspa Skarbów , Mistrz Ballantrae , Dziwny przypadek dr Jekylla i Mr. Hyde'a ), co ma efekt podania różnych wersji tej samej historii i pozostawienia otwartego uznania postaci i wydarzeń jako znaczenia samej historii. Tak więc Dziwna sprawa doktora Jekylla i pana Hyde'a kończy się znacząco wyznaniem Jekylla, bez ponownego odezwania się poprzednich narratorów, albo po to, by wydobyć sens tej przygody i stawianych przez nią pytań etycznych, albo by akredytować, albo obalić podaną wersję wydarzeń. Jekyll: decyzja należy do czytelnika. Stevenson często ucieka się do narratorów z ograniczonym zrozumieniem lub niepełnymi punktami widzenia (prawnik i chirurg w Dziwnej sprawie doktora Jekylla i pana Hyde'a ), które zapewniają maksymalny suspens i sprzyjają początkowemu nieporozumieniu sprzyjającemu fantastyce, a jednocześnie etap czasowy wąskie granice naukowego rozumienia zjawisk (a więc fantastycznych zjawisk) lub hipokryzja i bardzo wiktoriańska zła wiara swoich czasów (więc relacje silnie zabarwione homoseksualizmem między postaciami Dziwnej sprawy dr. Jekylla i pana Hyde ). Punktem kulminacyjnym tej narracyjnej gry są narratorzy, których nie można ufać, którzy poprzez celowe milczenie i kłamstwa pozostawiają w narracji cienie i niejednoznaczność oraz wymagają aktywnego czytelnika, potrafiącego czytać między wierszami ( The Master of Ballantrae ). Stevenson demonstruje również swoją formalną wirtuozerię w The New Thousand and One Nights  : ten zbiór opowiadań oferuje pojedynczą historię, ale podzieloną na serię opowiadań, z których każda daje etap w historii, z którym związany jest główny bohater; cała gra i waleczność opierają się na wielkiej przepaści, jaką Stevenson pozostawia między autonomiczną narracją każdego opowiadania a ogólnymi ramami opowieści wspólnymi dla każdego z nich: każde opowiadanie wydaje się proponować zupełnie inną narrację i kończy się połączeniem i centralnie awansować główną fabułę.

Sztuka opowiadania Stevensona łączy się z niezwykle wizualnym pisemnym, sprzyjającym szczególnie efektownym scenom, o bardzo bogatej sile sugestii i silnie symbolicznej: pojedynek dwóch braci w Mistrzu Ballantr , deptanie dziewczyny, morderstwo godny uwagi z laską lub metamorfozą w Dziwnym przypadku doktora Jekylla i pana Hyde'a . Zgodnie z paradoksem, który jest tylko pozorny, ta widoczność pisma Stevensona wymaga bardzo dużej oszczędności środków, a proces opiera się bardziej na sugestii z bardzo małej liczby szczegółów niż na wyczerpującym opisie, który byłby mniej skuteczny: tutaj zbyt Stevenson daje czytelnikowi aktywną rolę. Sam Stevenson teoretyzował tę praktykę w swoich Esejach o sztuce fikcji , gdzie w szczególności ujawnia, w jaki sposób mapa, wizualny obiekt nienarracyjny, stanowiła matrycę dla Wyspy Skarbów . To mistrzostwo może pozostać niezauważone, ponieważ jego celem nie jest wyróżnianie się samym sobą ani nawet wprowadzanie innowacji w celu innowacji, ale służenie wydajności, sile i znaczeniu historii. W rezultacie Stevenson cierpi – zwłaszcza we Francji, gdzie pojęcie awangardy w dużej mierze zdeterminowało osąd estetyczny – z powodu reputacji autora powieści przygodowych lub fantastycznych opowieści dla nastolatków. Nie popełnij tego błędu: powitali go entuzjastycznie najwięksi współcześni i jego następcy, Henry James, który uważał go za największego powieściopisarza swoich czasów, Marcel Schwob i Alfred Jarry, który go przetłumaczył, Marcel Proust , André Gide , Antonin Artaud (autor scenariusza adaptującego Le Maître de Ballantrae ), Vladimir Nabokov, który uczył Dziwnego przypadku dr Jekylla i pana Hyde'a , Jorge Luis Borges (w tym przedmowa L' Invention of Morel , autorstwa Adolfo Bioy Casaresa , zajmuje się dokładnie tezy artykułu Une Humble Remonstrance ), Italo Calvino , Georges Perec i ostatnio Jean Echenoz .

Wreszcie, pod koniec życia, Stevenson jako jeden z pierwszych precyzyjnie opisał krajobrazy i zwyczaje krajów Pacyfiku, które przywołuje jako zafascynowany obserwator. Liczne wkłady literackie i socjologiczne, które ofiarował w ich sprawie, przyniosły mu szacunek narodów Pacyfiku. W środku triumfującego kolonializmu bronił sprawy autonomistów przed mocarstwami kolonialnymi, zwłaszcza raz osiadłymi na Samoa. Został uhonorowany uznaniem mieszkańców Kiribati, gdzie jego lądowanie, m.in12 lipcadziewięćdziesiąt lat później ponownie przyjęto jako punkt wyjścia do odzyskania niepodległości. Na Samoa, na jego grobie, poruszające epitafium przypomina mu o bliskich. Popularność jego opowiadań nigdy nie spadła, dokonano wielu adaptacji, zarówno w formie książkowej (pomyśl o wydaniach dla młodych czytelników, ilustrowanych przez Pierre'a Jouberta czy René Folleta), jak i kinowych.

Pracuje

Powieści i opowiadania

Nowy

Artykuły, korespondencja, eseje, teksty teoretyczne

Poezja

Utwory muzyczne

https://www.youtube.com/user/jfmrussell/videos

W podróży

Prace dokumentalne na Pacyfiku

Hołd


Uwagi i referencje

  1. Wymowa w brytyjskim angielskim ( Received Pronunciation ) transkrybowana zgodnie ze standardem API .
  2. (w) Stevenson na dedykowaną stronę na stronie internetowej Northern Lighthouse Board [1]
  3. co wymaga, aby dziecko nosiło imię dziadka ze strony ojca („Robert”), a następnie dziadka ze strony matki („Lewis”)
  4. pysk  : szkockie słowo oznaczające młodego łososia i, co za tym idzie, małe dziecko ( Słownik języka szkockiego )
  5. rzeka przepływająca przez Edynburg i do której wpływały kanaływers
  6. Dom, który wciąż istnieje i przed którym możemy zobaczyć słynnego latarnika z wiersza Latarnik
  7. Stevenson bardzo dokładnie opisuje swoje wnętrze w swoim opowiadaniu The Misadventures of John Nicholson
  8. „[…] Edynburg drogo płaci za swoją niezwykłą sytuację z bardzo brzydkim klimatem: najgorsze, co jest pod naszym niebem. „ , „Edynburg mojej młodości” (Edynburg: Malownicze notatki) w całej Szkocji
  9. (w) RL Stevenson, Ogród wersetów dziecka ( czytaj online ) , „Do Alison Cunningham od jej chłopca”
  10. W dziecięcym ogrodzie wierszy
  11. W esejach o sztuce fikcji
  12. jego nowy Thrawn Janet wyraźnie czerpie z tego wpływu
  13. RL Stevenson, Across Scotland , „The Stranger Within”.
  14. „Prosty jeden pens, jeden w kolorze, dwa pensy” (A Penny Plain i Twoppens Colored) w Esejach o sztuce fikcji
  15. „The Rectory” (The Manse) w całej Szkocji
  16. „To był mój Złoty Wiek: et ego w Arcadia vixi . » W Graham Balfour , Życie Roberta Louisa Stevensona , s . 33
  17. Rosaline Masson, Pamiętam Stevensona , s. 14
  18. „Wybrzeże Fife”, Across Scotland , s. 203-204. Stevenson błędnie przywraca tę scenę jesienią
  19. „Wybrzeże Fife”, op. cit., s. 205
  20. „Obcy w domu”, Across Scotland , s. 148-149
  21. W tym okresie napisał piwnicę dżumy ( The Plague Cellar )
  22. Projekt zrealizował we współpracy z Williamem E. Henleyem w 1880 roku (data do weryfikacji)
  23. W ramach nowatorskiego projektu Ballantyne przyszedł zapytać o latarnie morskie od wuja Stevensona, Davida . Rezultatem była The Lighthouse opublikowana wListopad 1865.
  24. Graham Balfour , Życie Roberta Louisa Stevensona , s. 52
  25. Co sprawia, że The Pentland Rising , ściśle mówiąc, jest pierwszą książką napisaną przez Stevensona i dlatego jest bezcenna dla kolekcjonerów.
  26. RL Stevenson, Across Scotland , „Edukacja inżyniera”
  27. M. Le Bris, Pozdrawiam Stevensona , s. 71, 78-79
  28. M. Le Bris, Pozdrawiam Stevensona , s. 214, przypis 2
  29. Incydent i wynikający z niego kryzys rodzinny zostały opisane w jego liście do Charlesa Baxtera z 2 lutego 1873 r. w Robert Louis Stevenson, The Letters of Robert Louis Stevenson , „Chapter I: Student Days at Edinburgh, Travels and Excursions, 1868-1873 ”
  30. Alex Capus , Podróżnik pod gwiazdami , Éditions Actes Sud ,2017.
  31. Biblioteka wielkich przygód RLS
  32. „Powieści morskie: „Wyspa skarbów”, złota księga”, Philippe Chevilley, Les Échos z 24.07.2016 [2]
  33. Jean-Luc Pouliquen , Robert Louis Stevenson w Hyères , CIPP, 2015, ( ISBN  978-1508951223 ) .
  34. Charles Amic i Jacques Olivo, Odkrywanie Hyères les Palmiers , Hyères, Aris,1993
  35. „  Hyères en Provence by June Fernandez  ” , o Société Hyères d'Histoire et d'Archéologie (dostęp 26 stycznia 2019 )
  36. „  Robert Louis Stevenson – Author with Éditions Phébus  ” , na stronie www.editionsphebus.fr (dostęp 16 stycznia 2020 r. )
  37. „Stevenson, skarbnik”, Philippe Chevilley, Les Échos z 30.06.2016 [3]
  38. Alex Capus , Podróżnik pod gwiazdami , Éditions Actes Sud ,2017, s.  30
  39. Alex Capus , Podróżnik pod gwiazdami , Éditions Actes Sud ,2017, strona 31
  40. (w) Albert Wendt i Roger Robertson, Robert Louis Stevenson; jego najlepsze pisma z Pacyfiku. , University of Queensland Press,2004, 320  pkt. ( ISBN  978-0-7022-3429-3 , czytaj online ) , s. 318
  41. Pod rozległym gwiaździstym niebem / Wykop grób i zostaw mnie w spokoju; / Szczęśliwy żyłem i szczęśliwie umarłem / I położyłem się tu z własnej woli free
  42. we współpracy z jego pasierbem Lloydem Osbournem
  43. RL Stevenson, Rozbitkowie z Soledad, Herne edycje, 1998
  44. L'Evadé d'Édimbourg  : tytuł, pod którym ta powieść została opublikowana we Francji od 1954 do 1980. Por. BnF [4]
  45. Editions Gallimard, 2011, wydanie ustalone, zaprezentowane i rozszerzone przez Michela Le Bris
  46. esej filozoficzny, który chwali bezczynność przeciwko ciężkiej pracy

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne