Raymond Borde

Raymond Borde Obraz w Infoboksie. Raymond Borde i Pierre Tchernia Funkcjonować
Wiceprezes
Międzynarodowej Federacji Archiwów Filmowych
1966-1990
Biografia
Narodziny 28 sierpnia 1920
Tuluza
Śmierć 20 września 2004 r.(w wieku 84 lat)
Tuluza
Narodowość Francuski
Trening Uniwersytet w Tuluzie
Zajęcia Krytyk filmowy , eseista
Inne informacje
Pracował dla Południe Północ Fantastyczne (1966-1971) , Czasy współczesne (1954-1961) , Pozytyw , Pierwszy plan , Toulouse Cinémathèque
Partia polityczna Francuska Partia Komunistyczna (do1958)
Różnica Komendant Sztuki i Literatury (1996)

Raymond Borde , urodzony dnia28 sierpnia 1920w Tuluzie, gdzie zmarł20 września 2004 r., jest francuskim krytykiem filmowym i eseistą , współzałożycielem i kuratorem Cinémathèque de Toulouse .

Bliski ruchowi surrealistycznemu i André Bretonowi , przyczynił się do kilku recenzji, w tym Positif i Premier Plan . Wiceprezes Międzynarodowej Federacji Archiwów Filmowych w latach 1966-1990 wydał około dwudziestu książek.

Biografia

Po doktoracie z prawa na Uniwersytecie w Tuluzie Raymond Borde został inspektorem finansowym . Jednocześnie prowadzi działalność związaną z kinem .

Krytyk filmowy

Krytyk filmowy, współtworzy liczne recenzje. Szczególnie interesuje go film noir, burleska i amerykańskie kino społeczne. W 1955 roku podkreślił oryginalność Roberta Aldricha .

Raymond Borde był członkiem redakcji Positif od 1954 do 1967. Członek Partii Komunistycznej do 1958, był zwolennikiem zaangażowanego kina i występował przeciwko Cahiers du cinema i dyrektorom Nouvelle Vague , której potępia politykę autorów i prawicowe nadużycia.

Przyczynił się do przeglądu Les Temps Modernes autorstwa Jean-Paul Sartre od 1954 do 1961 roku, w którym pisał recenzje filmowe, a także artykuły polityczne. Jego artykuł „Koniec stalinizmu” będzie go kosztował wykluczenie z partii komunistycznej, ale pozostanie wierny kulturze lewicowej. Sprzeciwiał się wojnie algierskiej iw 1960 roku podpisał Manifest 121 o prawie do buntu.

Bardzo przywiązany do fantastycznego gatunku, przyczynił się również do przeglądu Midi-Minuit Fantastique od 1966 do 1971, w którym pisał artykuły o malarstwie i kinie.

Kurator dziedzictwa filmowego

Animator Cine-Club de Toulouse, Raymond Borde odkryta w 1952 roku kopię pierścienia przez Alfreda Hitchcocka na pchlim targu. Następnie zebrał wraz z innymi kinomanami (w szczególności Rogerem Icartem , także gospodarzem Ciné-Club i pasjonatem kina niemego) około trzydziestu niemych filmów, które kupili na targach i jarmarkach. Filmy te będą stanowić pierwsze kolekcje Cinémathèque de Toulouse.

W 1958 roku nadał priorytet konserwacji dziedzictwa kinematograficznego i stworzył archiwum w Regionalnym Ośrodku Dokumentacji Oświatowej przy 3 rue Roquelaine w Tuluzie, budynku państwowym, który przyznaje mu oficjalne uznanie mimo braku statusu prawnego. Raymond Borde uzyskuje w ten sposób wsparcie OROLEIS (Office Régional des Œuvres Laïques d'Éducation par l'Image et le Son) z Tuluzy, co umożliwia mu kontakt z dawnymi Urzędami kina edukacyjnego, dzięki czemu odzyskuje liczne kopie i zwielokrotnienia kolekcje dziesięciokrotnie.

Ponieważ 12 grudnia 1958organizowane są tam pokazy filmowe, m.in. na zlecenie Cinémathèque française .

Raymond Borde, opowiadając się za międzynarodową współpracą między bibliotekami filmowymi, jego relacje z Henri Langloisem gwałtownie się pogorszyły, gdy ten ostatni zerwał z Międzynarodową Federacją Archiwów Filmowych (FIAF) po Kongresie Sztokholmskim w 1959 roku.

12 lutego 1964Raymond Borde oficjalnie założył Cinémathèque de Toulouse , zarejestrowaną w Dzienniku Urzędowym na podstawie statutu prawa stowarzyszeniowego z 1901 roku . Zachował adres 3 rue Roquelaine, zanim przeniósł się w 1971 r. na 12 rue du Faubourg Bonnefoy i założył centrum magazynowe w Vernet (Haute-Garonne).

23 czerwca 1965, Cinémathèque de Toulouse dołączyło do FIAF. Nawiązane przez nią relacje z Królewskim Kinematograficznym w Belgii i Gosfilmofond z Moskwy pozwoliły jej następnie znacznie wzbogacić swoje zbiory. W szczególności pozyskuje wielkie klasyki kina francuskiego i amerykańskiego, a także sporą kolekcję kina radzieckiego.

Członkostwo Toulouse Cinémathèque w FIAF oznacza koniec relacji między Raymondem Borde i Henri Langlois . W 1968 r. Raymond Borde wystąpił przeciwko niemu podczas „afery Langlois”, potępiając tajemnicę i brak racjonalności jej zarządzania, ze szkodą dla zachowania filmów. Jego interwencja przeciwko Langloisowi w gazecie Le Monde będzie warta wykluczenia Borde z grupy surrealistów.

Od 1970 roku współpracował z przeglądu historii filmu Les Cahiers de la Filmotece z Instytutu Jean Vigo w Perpignan. W 1986 roku założył w Archives opinię z Pierre Guibbert , składa się z archiwum plików z Toulouse Cinémathèque oraz Instytut Jean-Vigo.

Kurator Toulouse Cinémathèque do 1996 roku i wiceprzewodniczący FIAF w latach 1966-1990, poświęcił swoje życie obronie dziedzictwa kinematograficznego i historii kina.

Filmografia

Raymond Borde był jednym z ośmiu członków założycieli Grupy Niezależnych Filmowców w 1963. W tym charakterze wyprodukował Peintures d'Adrien Dax w 1960 z Raimondem Cazaux i pojawił się w Przygotowaniach do ślubu Raimonda Cazaux w kampanii w 1962.

Blisko André Bretona i surrealizmem wyreżyserował Les agatów w 1963 roku, a także krótkiego filmu poświęconego malarzowi Pierre Molinier w 1964. Pojawił się także w przerwanym filmie Le surrealizm przez Roberta Benayoun i Jacques Bruniusa , nakręcony w 1964 roku i niedokończony.

Nakręcił także krótkometrażowy film zatytułowany Peinture z bliska tuluzańskiego malarza Roberta Thona .

Publikacje

Raymond Borde publikuje liczne prace o kinie, odzwierciedlające różnorodność jego zainteresowań (burleska, animacja, film noir, kino społeczne…). Jest w szczególności autorem Panoramy amerykańskiego filmu noir (1955), napisanej wspólnie z Étienne Chaumeton , poświęconej pojęciu „film noir” oraz eseju o Les Cinémathèques (1983), w którym przedstawia teorię podstaw i ustala ocenę ochrony dziedzictwa kinematograficznego.

Jest także autorem anarchistycznej broszury L'Extricable (1963) oraz autobiograficznej powieści Le24 sierpnia 1939 (1995).

Bibliografia

Dekoracje

Uwagi i referencje

  1. „  Raymond Borde (1920-2004) – Autor – Zasoby Biblioteki Narodowej Francji  ” , na data.bnf.fr (konsultacja 27 lipca 2017 r. )
  2. Raphaël Neuville, „  Z Raymondem Borde: surrealizm pod znakiem kina  ”, Midi-Pyrénées Patrimoine ,2015, s.  74-79 ( czytaj online )
  3. Raymond Borde "nonkonformistą Autor: Robert Aldrich" w Les Temps Modernes , N O  124, maj 1956, str.  1681-1696.
  4. Gaudreault Andre "  Wywiad Raymond BORDE - 24 images  ", 24 obrazów , n O  58,1991, s.  52–54 ( ISSN  1923-5097 , czytaj online , dostęp 13 sierpnia 2020 ).
  5. Raymond Borde "Zło, które rozprzestrzenia się strach: polityka autorów", w Cinéma 58 , n o  29, lipiec-sierpień 1958, str.  76-77 .
  6. Raymond Borde "Koniec stalinizmu" w Les Temps Modernes , n O  129-130-131, styczeń 1957, str.  1037-1042 .
  7. Raymond BORDE. Historia kina w Tuluzie . - Perpignan: Institut Jean Vigo - Cinémathèque de Toulouse, Archiwum n o  30-31, marzec-kwiecień 1990.
  8. Raymond Borde wysyła list do gazety Le Monde, która publikuje fragmenty 5 marca 1968 r.
  9. Archiwum nominacji i awansów w Zakonie Sztuki i Literatury.

Linki zewnętrzne