Pseudonimy |
RCT Czerwony i czarny |
---|---|
Fundacja | 3 czerwca 1908 |
Status zawodowy | SASP |
Zabarwienie | czerwony i czarny |
stadion |
Stadion Mayol (17 287 miejsc) |
Siedziba |
Stade Mayol 53, rue Melpomène 83100 Tulon |
Aktualne mistrzostwa |
Top 14 (2020-2021) Puchar Europy ( 2020-2021 ) |
Prezydent | Bernard Lemaître |
Trener |
Patrice Collazo (menedżer) Julien Dupuy (atak) James Coughlan (obrona) Maxime Petitjean (kopanie, strategia) |
Stronie internetowej | www.rctoulon.com |
Krajowy |
Mistrzostwa Francji First Division (4) Mistrzostwa Francji 2 e Division (2) Challenge Yves du Manoir (2) |
---|---|
Międzynarodowy | Puchar Europy (3) |
Koszulki
Rezydencja | Neutralny |
Aktualności
Na bieżący sezon zobacz:Ostatnia aktualizacja: 10 lipca 2015 r.
Klub rugby Toulon jest klub rugby francuski założył3 czerwca 1908z siedzibą w Tulonie ( Var ) , której obecnie przewodniczy Bernard Lemaître . Pierwsza drużyna, której trenerem jest Patrice Collazo, gra w czołowej czternastce od 2008 roku i, w zależności od roku, startuje w Pucharze Europy lub w europejskich pucharach .
Klub powstał w wyniku połączenia części sportowej gwiazdy Tulon, w klubie Racing i klubu sportowego, założona kilka lat wcześniej. Jest trzykrotnym mistrzem Francji w pierwszej lidze w 1931 - mistrzostwo, które rozgrywa się bez 12 głównych drużyn, które wówczas w secesji FFR założyły UFRA ; Toulouse wygrał Tournoi des douze - 1987 i 1992 , przed wystąpieniem o degradację administracyjnej w 2000 roku w Pro D2 . Francuski mistrz Pro D2 2005 , RCT wspiął się na pierwszą czternastkę , ale wyniki w tej dziedzinie obniżyły go w 2006 roku . W 2008 roku , ponownie zwycięzca francuskiego Pro D2 , znalazł się w Top 14 , którego od tego czasu nie opuścił.
To pierwszy europejski klub, który zdobył trzy kolejne europejskie puchary w latach 2013 , 2014 i 2015 . W 2014 roku zdobył swój czwarty tytuł mistrza Francji, zdobywając tym samym historyczne dwukrotne mistrzostwo Europy.
Klub Toulon Rugby przeniósł się na stadion Mayol na początku sezonu 1920-1921 . Od 1998 roku posiada ośrodek szkoleniowy, na którym opiera się pierwsza drużyna, a od 2016 roku drużyna kobieca .
Stowarzyszenie klubu Toulon Rugby zostało utworzone w dniu 3 czerwca 1908. W 1931 roku klub został mistrzem Francji w starciu z Uniwersytetem Olimpijskim w Lyonie w okresie, w którym 12 najbardziej prestiżowych klubów, przeciwstawiając się brunatnemu amatorstwu i jego dryfom, opuściło mistrzostwo Francji i utworzyło UFRA ( Union French-amator rugby player ). Potem cztery razy z rzędu przegrał w finale, w 1948 , 1968 , 1971 i 1985 roku . Po ukończeniu pierwszego francuskiego klubu na koniec meczów grupowych, zdobył swój drugi tytuł mistrza Francji w 1987 roku , pokonując klub wyścigowy Francji ; dwa lata później grał w kolejnym finale, w 1989 roku, zanim zdobył swój trzeci tytuł w 1992 roku , przeciwko Biarritz Olympic w ostatnim meczu Serge'a Blanco .
Przejście na profesjonalizm boli. ten12 maja 1998 r., powstaje SAOS (spółka akcyjna z obiektem sportowym) do zarządzania sekcją zawodową. ten24 lipca 2000 r.Z powodu skumulowanego deficytu 10 mln franków (nieco ponad 1,9 mln euro w 2017 roku ) klub zostaje administracyjnie zdegradowany do Pro D2 . W 2005 roku francuski mistrz Pro D2 powrócił do elity. Ale w 2006 roku wrócił do niższej ligi.
ten 15 czerwca 2006, SAOS staje się SASP ( profesjonalną sportową spółką z ograniczoną odpowiedzialnością ). Współprzewodniczącymi są Mourad Boudjellal i Stéphane Lelièvre, którzy kontrolują ją w 51%. Rekrutują spektakularnie, wprowadzając elitarnych graczy do Pro D2 .
ten 15 maja 2007 r.współprzewodniczący Stéphane Lelièvre cofnął się. Mourad Boudjellal zostaje większością i jedynym prezesem klubu. W 2008 roku , francuski mistrz Pro D2 , RCT ponownie znalazł się w Top 14 . Jesienią 2011 roku jako trener przybył Bernard Laporte .
W 2012 roku rozpoczął się okres trzech sezonów, w których Boudjellal i Laporte mogą liczyć na wyjątkowych graczy, takich jak prawy filar Carl Hayman , drugi szeregowy Bakkies Botha , trzeci szeregowy Joe Van Niekerk , Steffon Armitage , Juan Martín Fernández Lobbe i Juan. Smith , połowa otwierająca Jonny Wilkinson , połowa otwierająca i środkowy Matt Giteau , skrzydłowy David Smith i obrońca Delon Armitage . W 2013 roku RC Toulon został mistrzem Europy , pokonując w finale ASM Clermont Auvergne . Toulon ledwo przegrywa w finale mistrzostw Francji przeciwko Olympic Castres , przegrywając z historycznym podwójnym Top 14-European Cup. W 2014 roku po raz kolejny zdobył tytuł, pokonując w finale Saracenów . W tym samym roku osiągnął podwójny: zemścił się, wygrywając z Olympic Castres swój czwarty tytuł mistrza Francji . W 2015 roku , przeciwko Clermont, Toulonnais po raz trzeci z rzędu zdobyli Puchar Europy - pierwszy w historii rugby. Pod koniec sezonu przewraca się strona. Jonny Wilkinson rok wcześniej wycofał się ze sportu. Teraz kolej na Carla Haymana, Bakkiesa Bothę i Davida Smitha do opuszczenia klubu.
W 2016 roku w Pucharze Europy RCT odpadł w ćwierćfinale Racing 92 . W finale Top 14 znalazł Racing 92 . Znowu się kłania. Bernard Laporte opuszcza klub. W 2017 roku w Pucharze Europy RC Toulon został wyeliminowany przez Clermonta w ćwierćfinale. W finale Top 14 przegrał z tym samym Clermontem. W 2018 roku w Pucharze Europy Toulon został pokonany przez Munster w ćwierćfinale. W pierwszej czternastce przegrał z Lyonem w dogrywce. Po raz pierwszy od siedmiu lat Toulon nie gra w żadnym finale. W sezonie 2018-2019 w Pucharze Europy Toulon praktycznie odpadł z czwartego dnia rozgrywek grupowych,16 grudnia 2018 r., przegrywając z Montpellier (34-13). W tej Top 14 , nie kwalifikuje się do finału: skończył 9 th w sezonie.
w czerwiec 2018, Mourad Boudjellal pozwala spółką holdingową Bernard Lemaître , biznesmen, który dorobił się fortuny w branży bio-farmaceutycznego, aby nabyć udziały w wysokości 25% kapitału RC Toulon . Po dwóch nowych fazach inwestycji holding Financière de la Seigneurie staje się większościowym udziałowcem, wynoszącym 65%, w kapitale RCT wgrudzień 2019. Mourad Boudjellal stracił wtedy kontrolę nad klubem, ale został zachowany jako prezydent. Wreszcie wluty 2020, Financière de la Seigneurie staje się 99% udziałowcem. Bernard Lemaître zostaje mianowany prezesem.
Poniższa tabela podsumowuje występy klubu Rugby Toulon w różnych rozgrywkach francuskich i europejskich.
Konkursy międzynarodowe | Konkursy krajowe |
---|---|
Puchar EuropyEuropejskie wyzwanieMistrzowie rugby
|
Mistrzostwa ligi francuskiej Premier League
|
Zawody krajowe zniknęły | Konkursy młodzieżowe |
Wyzwanie Yves du ManoiraPełne wyzwanie kluboweWyzwanie Antoine Béguère
|
Wiceczempionat Francji
|
Pierwsza drużyna klubu Toulon rozegrała 19 finałów, których szczegóły przedstawia poniższa tabela.
W 1987 roku RCT został wybrany przez gazetę L'Équipe najlepszym klubem roku, ale także najlepszym atakiem.
W 2014 roku RCT stał się pierwszym francuskim klubem, który zdobył podwójny Puchar Europy w obecnym formacie, to znaczy z tygodniową przerwą między dwoma finałami (mistrzostwa krajowe i Puchar Europy). Dublet zdobyła już Tuluza w 1996 roku , ale wtedy finał Pucharu Europy odbywał się w styczniu, a angielskie kluby nie brały w nim udziału. (mecze grupa: Farul Konstanca 10- 54 Stade Tuluza , Stade Tuluza 18 -9 Treviso . Połowa końcowy Stadion Tuluza 30 -3 Swansea RFC końcowe. Stade Tuluza 21 -18 ap ; 15-15 Cardiff RFC ).
Na poziomie europejskim dublet osiągnęły już cztery inne kluby: Leicester (w 2001 r. ), Wasps (w 2004 r. ), Leinster (w 2018 r.) i Saracens (w 2019 r.).
w maj 2014Steffon Armitage został wybrany przez ERC najlepszym europejskim zawodnikiem sezonu 2013-2014. Zastępuje innego gracza Toulon, Jonny'ego Wilkinsona. W październiku, podczas jedenastej Nocy Rugby , RCT obfituje w nagrody za sezon 2013-2014: najlepszy zawodnik Top 14 (Matt Giteau), najlepsza kadra Top 14 ( Bernard Laporte , Jacques Delmas i Pierre Mignoni ) oraz „ Top 14 Trophy of Honor ” (Jonny Wilkinson). wstyczeń 2015, RCT znajduje się na pierwszej liście Najlepszych Zespołów Roku 2014 na Świecie , przed Laureus World Sports Awards , obok Realu Madryt , drużyny koszykówki San Antonio Spurs i zespołu Formuły 1. 1 Mercedes . W lutym nie znalazł się wśród sześciu nominowanych, ale klub rugby po raz pierwszy bierze udział w wyścigu.
w maj 2015, RCT zdobył trzeci z rzędu Puchar Europy. To pierwsze w historii rugby i rzadkie w historii międzynarodowego sportu. Toulonnais są więc rekordzistami pod względem liczby kolejnych zwycięstw. W sumie pod względem liczby zwycięstw zajmują trzecie miejsce na liście nagród europejskich (trzy zwycięstwa), za Leinsterem (2009, 2011, 2012, 2018) i Tuluzą (1996, 2003, 2005, 2010, 2021).
Śpiewak Félix Mayol , ostatnie wielkie nazwisko kawiarnianego koncertu , interpretator Viens, Poupoule , urodził się w Tulonie na18 listopada 1872 ri zmarł na wyżynach Przylądka Brun dnia1 st listopad +1.941. To właśnie z niego pochodzi konwalia pojawiająca się na grzebieniu RCT. ten1 st May +1.895Tuż przed premierą na koncercie paryskim nie może znaleźć kamelii, którą mógłby wsunąć do butonierki . Zastępuje ją gałązką konwalii, którą przyjaciółka Jenny Cook dała mu tego samego ranka, kiedy wysiadał z pociągu. Kawałek konwalii przynosi szczęście młodemu prowincjałowi: zostaje zatrudniony na trzy lata. Postanawia uczynić go swoim godłem i dlatego kwitnie tył swojej marynarki. W 1921 roku konwalia „Ojciec chrzestny Feliks” stała się symbolem klubu rugby w Toulon. Ukłon w stronę szczęścia, pasmo zdobiące herb nosi 13 dzwonków. wczerwiec 2015klub prezentuje zmodernizowane logo. Podkreśla tożsamość miasta Tulon, ze szkodą dla akronimu RCT, w celu poprawy jego identyfikacji.
Logo od 1919 do 1994 roku.
Logo od 1994 do 2015 roku.
Logo od 2015 roku.
Toulon i FC Grenoble zasilają długą rywalizację ze względu na fizyczną i trudną grę obu drużyn. Ich spotkania były często napięte. Jednak nadejście profesjonalizmu i czujność kamer telewizyjnych uspokaja zawodników i zmienia mentalność. W opinii obu obozów ta rywalizacja to już przeszłość.
RCT ma ważną wspólną historię ze stadionem w Tuluzie, który sponsorował go w 1908 roku. Dwa duże czerwone i czarne kluby z biegiem lat stają się rywalami. Finały mistrzostw pomiędzy Toulonnais i Toulousains są szczególnie gorzkie, czego dowodem jest ten z 1985 roku. Ten z 2012 roku ożywia pasje po obu stronach. Najważniejszym wydarzeniem pozostają nawet mecze fazy regularnej między tymi dwoma zespołami:28 marca 2015, mecz Toulon-Toulouse zgromadził 64 819 osób na Stade Vélodrome w Marsylii, co w tym dniu stanowiło rekord w Marsylii, wszystkich sportów łącznie.
W 2010 roku Toulon rywalizował z ASM Clermont Auvergne, rywalizacja w dużej mierze spowodowana presją mediów i troską dziennikarzy o nadanie francuskiemu rugby prawdziwego „klasyki”. Zwłaszcza, że wizerunki obu klubów są przeciwstawne. ASM, zauważa Éric Bayle , to „bardzo bezpieczny zakład, gwarancja dobrej gry” ; ale pomimo bardzo dobrych graczy, nie ma takiej wagi medialnej, jaką zapewniają rekordy Toulona i „ błyskotka siły roboczej” . W ostatnich etapach obie drużyny spotykają się kilka razy. W 2010 roku , w półfinale Top 14 , Clermont wygrał (35-29) na koniec meczu z niespodziankami. W 2012 roku , ponownie w półfinale Top 14 , Toulon zemścić (15-12), dzięki udanej kary w 78 th minutę Jonny Wilkinson. Punktem kulminacyjnym tej rywalizacji jest jednak Puchar Europy. Oba kluby zmierzą się ze sobą dwukrotnie w finale, o dwa zwycięstwa dla Var (w 2013 i 2015 ). Ponieważ RCT i ASM mają zagorzałych zwolenników, ataki słowne są częste – prezesi obu klubów nie są gorsi.
Toulon cieszy się dużą popularnością, zwłaszcza w południowo-wschodniej Francji : RCT jest często reprezentowany jako klub Prowansji . Jest również obsługiwany w innych częściach kraju. Ma dwa kluby kibiców w Paryżu: „Les Fadas de Paris” i „Klub kibiców Rugby club Toulonnais de Paris”; i jeden w Nord-Pas-de-Calais „Les Ch'tis toulonnais”. Oficjalna strona internetowa RCT podaje nazwy ośmiu lokalnych fanklubów: Les Fadas , Les Fils de Besagne , Mayol's Club Toulon , Les Mordus du RCT , Les Z'acrau du RCT , Les Dragons du Pradet , Les Bulls i Les Corsaires de La Rade .
Od czasu przegranego finału w 1985 roku ze Stade Toulouse , kibice Toulonu przyzwyczaili się do masowych wyjazdów podczas finałów mistrzostw w Paryżu. W 1992 roku mają ponad 30 000 osób, które zaatakowały ulice stolicy w finale przeciwko olimpijskiemu Biarritz . Ponieważ Parc des Princes może pomieścić tylko 15 000 kibiców każdej drużyny, wielu Toulonnais ogląda finał w barach Saint-Germain-des-Prés lub Boulogne-Billancourt . Ponad 40 000 osób świętuje tytuł mistrza Francji w porcie w Tulonie. W latach 2012, 2013 i 2014 ponad 12 000 Toulonnais pojechało do stolicy, aby wziąć udział w finale mistrzostw Francji. Specjalne TGV są czarterowane przez SNCF . To prawdziwe „lądowanie” często daje początek świątecznym scenom na Gare de Lyon i Place de la Bastille , gdzie spotykają się kibice Tulonu przed udaniem się na Stade de France .
Wiadomo, że atmosfera na stadionie Mayol jest gorąca, choć nie zawsze najpiękniejsza. „Ci, którzy tam grali”, mówi Daniel Herrero, „wszyscy pamiętają specyficzny klimat, atmosferę, która jest zarówno ciepła, jak i trochę przytłaczająca. Tutaj przy najmniejszej świecy publiczność zaczyna śpiewać! "
Przybycie piłkarzy na stadion Mayol to mocny rytuał przedmeczowy, w którym kibice czerwono-czarni obcują ze swoimi zawodnikami. „Wysiadanie z autobusu” polega na tym, że zawodnicy z autobusu idą do szatni znajdujących się pod stadionem. Muszą przejść małą ulicę o długości około sześćdziesięciu metrów. Setki kibiców tłoczą się w tej alei i okolicznych dachach. Ci w alejce tworzą straż honorową, pozostawiając graczom tylko wąskie przejście. Dotykają każdego, kiedy przechodzi, zachęcają go. Dają, zdaniem niektórych graczy, „dodatkową siłę”. Przekazują, mówi dziennikarz Arnaud Coudry, „wściekłość miasta, które wibruje tylko dla owalnej kuli. Ponieważ są po to, by nakłaniać swoich wojowników, by dali z siebie wszystko, przypominać im o konieczności zwycięstwa w kotle Tulonu. " Lewy filar Xavier Chiocci mówi o " absolutnie ogromnym momencie. Naprawdę czujesz za sobą całą publiczność. Ludzie cię dotykają, poklepują po ramieniu, to jest coś, co cię popycha i ustawia cię w grze. To jest magia. » Kolejny lewy filar, Alexandre Menini, wspomina, że wszędzie indziej gracze rugby « słuchają muzyki, aby przed meczem postawić się w swojej bańce. Ja pierwszy. Ale w Tulonie jest inaczej: wszyscy faceci zdejmują hełmy, by posłuchać i wchłonąć zapał publiczności. " Komunia stała się sławna. W ważnych meczach potrafi stać się bardzo imponująca. Trener XV Anglii , uderzony obrazami tego intensywnego postępu piłkarzy Tulonu, założył podobny trening w 2013 roku, kiedy jego zawodnicy przybyli do Twickenham.
SubskrybenciW sezonie 2019/2020 RCT ma 8000 subskrybentów, z czego 1500 zapisało się na ofertę „lojalnościową” gwarantującą im subskrypcję na kolejne cztery sezony, ostatni rok jest im oferowany, jeśli RCT nie zdobędzie do tej pory żadnych trofeów .. Spośród 8000 subskrybentów 1800 pochodzi z 500 firm partnerskich.
Pilou-Pilou to piosenka zbornym, A „terrible war cry” wypowiadane przez zwolenników RCT przed i po meczu - i czasami podczas. Został stworzony w latach czterdziestych przez Marcela Bodrero na tyłach klubu. Obecna wersja to ta, którą przepisał Jean-Louis Gruarin . To zwolennicy „Les Fadas” wsadzili go z powrotem na trybuny latem 2000 roku, kiedy RCT szło źle, kiedy został administracyjnie zdegradowany. W następnym roku robią z tego płytę , aby potwierdzić swoją wiarę w przyszłość klubu. Wkrótce hymn podchwycił cały stadion. Jest również uruchamiany w szatni oraz w trzeciej połowie, aby uczcić zwycięstwo. W 2005 roku wszedł do oficjalnego protokołu przedmeczowego.
W sezonie 2012-2013 Pilou-Pilou został wypuszczony w Mayol przez znane osobistości, takie jak raper Youssoupha , aktorzy Charles Berling , José Garcia czy Michaël Youn .
Od sezonu 2004-2005, przed wielkim zgodnych, dzwonki Grupa od Ollioules occi-Cant wykonuje a cappella nieoficjalnego prowansalski hymn , La Coupo Santo . Jest to wiersz Mistral na antenie Christmas XVII -tego wieku , Guihaume, Toni, Peire Brat Serapion.
Mayol stadion jest zbudowany w dzielnicy Besagne w samym sercu Tulonu , rzut kamieniem od portu , u podnóża Faron , z widokiem na Morze Śródziemne . Swoją nazwę zawdzięcza piosenkarzowi Félixowi Mayolowi, który w 1919 roku sfinansował zakup gruntów starego welodromu i budowę nowych obiektów sportowych. Stadion zostaje otwarty w dniu28 marca 1920. Zniszczony przez alianckie bombardowanie w 1943 r. , a następnie odrestaurowany, w 1947 r. został wyposażony w nową platformę. W 1965 r. RCT musiała scedować go na miasto Tulon, które go odnowiło. Na początku lat 80. został całkowicie przerobiony. Nazwy stoiskach hołd tragicznie zmarłych graczy RCT: kapitan RCT, pełnego zwrotu i międzynarodowym otwieracz , Michel Bonnus ; filar Jules Lafontan, bohater ruchu oporu ; trzecie skrzydło rząd Eugène Delangre , mistrz Francji 1931 i młody filar Charles Finale, zmarł z powodu obrażeń meczu.
W 2011 roku pojemność została zwiększona do 14 700 miejsc. Jednak w sezonie 2012-2013 ERC – która domaga się stadionów na 15 000 miejsc w Pucharze Europy – odmawia rezygnacji z udziału w ćwierćfinale Toulon- Leicester , zaplanowanym na Mayol w dniu4 kwietnia 2013 r.. W sytuacji awaryjnej pojemność zostaje zatem zwiększona do 15 020 miejsc; potem latem do 15 400.
Usytuowanie stadionu w środku miasta nie pozwala na jego powiększanie w nieskończoność. Również Mourad Boudjellal marzy o stadionie zbudowanym na przedmieściach, większym, który obniżyłby cenę biletu.
W 2014 roku gmina ogłosiła nowy projekt rozbudowy i renowacji. Prace rozpoczynają się wczerwiec 2015. ten19 września 2016, stadion ma pomieścić 16 128 miejsc zamiast 15 214. W drugim etapie prac w sezonie 2017-2018 zwiększą się pojemność do ponad 18 200 miejsc i 39 loży, które mogą pomieścić od 8 do 16 osób.
Latem 2019 roku na trybunie Lafontan wprowadzono pewne modyfikacje, instalując około 240 miejsc z siedzeniami „kinowymi” dla optymalnego komfortu i około 440 miejsc z komfortowymi siedzeniami z oparciem i podłokietnikami. Pojemność stadionu na sezon 2019/2020 to 17.287.
Od 2009 roku Mourad Boudjellal zdecydował się na przeniesienie niektórych meczów na stadion Vélodrome w Marsylii i Allianz Riviera w Nicei dla Top 14 i Pucharu Europy. Te relokacje pozwolą klubowi polegać na znacznych przychodach z biletów, które w najważniejszych latach wyniosą około 10 milionów euro.
Średnia frekwencja Top 14Pora roku | Mistrzostwo | Średnia frekwencja |
---|---|---|
2018/2019 | Najlepsze 14 | 17 764 |
2017/2018 | Najlepsze 14 | 18 783 |
2016/2017 | Najlepsze 14 | 18 596 |
2015/2016 | Najlepsze 14 | 19 387 |
2014/2015 | Najlepsze 14 | 18 588 |
2013/2014 | Najlepsze 14 | 15 539 |
2012/2013 | Najlepsze 14 | 13 793 |
2011/2012 | Najlepsze 14 | 18 355 |
2010/2011 | Najlepsze 14 | 19 592 |
2009/2010 | Najlepsze 14 | 15,895 |
2008/2009 | Zawodowiec D2 | 12 787 |
2007/2008 | Zawodowiec D2 | 11 391 |
2006/2007 | Zawodowiec D2 | 12 228 |
2005/2006 | Najlepsze 14 | 8 115 |
2004/2005 | Zawodowiec D2 | 5041 |
2003/2004 | Zawodowiec D2 | 4420 |
2002/2003 | Zawodowiec D2 | 3691 |
Rok | stadion | Zamożność | Zawody | Przeciwnik |
---|---|---|---|---|
2015 | Stadion Velodrome | 64 819 | Top 14 regularnych faz | Stadion w Tuluzie |
2016 | Stadion Velodrome | 57 886 | Top 14 regularnych faz | ASM Clermont |
2010 | Stadion Velodrome | 57 392 | Top 14 regularnych faz | Stany Zjednoczone Perpignan |
2009 | Stadion Velodrome | 56 953 | Top 14 regularnych faz | Stadion w Tuluzie |
2010 | Stadion Velodrome | 55 091 | Top 14 regularnych faz | Stadion w Tuluzie |
2017 | Pomarańczowy Welodrom | 51 672 | Top 14 regularnych faz | Stadion w Tuluzie |
2011 | Stadion Velodrome | 51,406 | Top 14 regularnych faz | Stadion w Tuluzie |
2019 | Pomarańczowy Welodrom | 43 089 | Top 14 regularnych faz | Stadion w Tuluzie |
2018 | Pomarańczowy Welodrom | 38,483 | Top 14 regularnych faz | Montpellier HR |
2014 | Stadion Velodrome | 37043 | Półfinał Pucharu H | Munster |
2015 | Stadion Velodrome | 35 116 | Półfinał ERCC 1 | Leinster |
2014 | Riwiera Allianz | 33.995 | Top 14 regularnych faz | ASM Clermont |
2014 | Riwiera Allianz | 31 170 | Faza regularna H-Cup | RFC w Cardiff |
2015 | Riwiera Allianz | 30 503 | Top 14 regularnych faz | ASM Clermont |
2014 | Riwiera Allianz | 30 153 | Top 14 regularnych faz | Stadion francuski |
2016 | Riwiera Allianz | 29 414 | Top 14 regularnych faz | Stadion francuski |
2016 | Riwiera Allianz | 27 549 | Top 14 regularnych faz | Stadion w Tuluzie |
2018 | Stadion Mayol | 18 131 | Top 14 regularnych faz | Kastry olimpijskie |
2018 | Stadion Mayol | 17 885 | Top 14 dam | Lyon OR |
2018 | Stadion Mayol | 17 500 | Top 14 regularnych faz | Wyścigi 92 |
2019 | Stadion Mayol | 17 287 | Top 14 regularnych faz | ASM Clermont |
2018 | Stadion Mayol | 17,209 | Top 14 regularnych faz | ASM Clermont |
Szkoła rugby została stworzona dla dzieci przez Marcela Bodrero na początku lat 50. W 1958 wygrała pierwsze Marcel-Michelin Challenge . Marcel Bodrero animował go do połowy lat 80. Odszedł na emeryturę po uzyskaniu tytułu wicemistrza Francji. W 2014 roku , w Agen , że Minimes wygrał Super wyzwanie de France Elite. W latach 2014-2015 szkoła przyjęła ponad 320 uczniów w wieku od 5 do 14 lat.
Centrum szkolenioweCentrum szkoleniowe RCT skierowane jest do młodych ludzi aspirujących do zawodu. To prowadzi działalność od 1998 roku zatwierdzony przez Ministerstwo Sportu odListopad 2002Jest on dołączony do SASP klubu od momentu 1 st lipca 2008 roku, zgodnie z umową podpisaną z stowarzyszenia RCT. Szefem polityki sportowej i rekrutacji jest Laurent Emmanuelli . Dyrektorem sportowym jest Olivier Beaudon.
Centrum szkoleniowe ma dwie misje:
Centrum pragnie dzielić się swoimi wartościami edukacji, pedagogiki, szacunku, szkolenia i integracji społecznej. W tym celu, wykorzystując swoją strukturę i zasoby, uczestniczy w realizowanych przez klub działaniach pożytku publicznego (Mig): projekt „Owalna piłka”, interwencja w dzielnicach, kursy Sport i Discovery.
Komitet sterujący Narodowej Ligi Rugby ustala ranking ośrodków szkoleniowych dla klubów zawodowych, ranking oparty na wynikach sportowych i szkolnych. RCT, siódmy wśród 14 najlepszych ośrodków szkoleniowych w sezonie 2012-2013, wspiął się na trzecie miejsce w latach 2013-2014. Pozostaje tam przez lata 2014-2015.
Toulon Rugby Club powstał jako stowarzyszenie. To jest tworzone w dniu3 czerwca 1908, i zadeklarowany w dniu 8 lutego 1917.
ten 12 maja 1998 r., klub podzielony jest na dwie odrębne prawnie struktury, prowadzące odrębne rachunki finansowe, ale bardzo ściśle powiązane w praktyce: stowarzyszenie RCT , podlegające ustawie z 1901 r. oraz spółkę sportową w formie SAOS (spółka akcyjna ze sportową) , w której stowarzyszenie RCT posiada (stan na 12 maja 1998 r.) 98,6% kapitału.
ten 15 czerwca 2006, stowarzyszenie RCT postanawia sprzedać 51% udziałów, które posiada w SAOS. Ta ostatnia zostaje przekształcona w profesjonalną sportową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością : klub SASP Rugby Toulonnais, w którym stowarzyszenie RCT posiada 48,11% kapitału. Od 2007 roku SASP przewodniczy Mourad Boudjellal. Zarządza sekcją zawodową.
Od 2014 r. stowarzyszeniu RCT przewodniczy Alex Massari. Stowarzyszenie RCT zarządza sekcją amatorską, która w 2015 roku miała 526 licencjobiorców. Jest również uważana za stowarzyszenie wspierające sekcję profesjonalną. W przypadku klubów zawodowych to właśnie stowarzyszenie czerpie korzyści z przynależności do Francuskiej Federacji Rugby i przynosi korzyści społeczeństwu sportowemu, aby umożliwić mu udział w profesjonalnych zawodach.
Schemat organizacyjnySchemat organizacyjny RCT przedstawia się następująco:
Kierunek | Administracyjny | Atletyczny |
---|---|---|
Prezes: Bernard Lemaître Prezes stowarzyszenia: Alex Massari Dyrektor generalny: - |
Dyrektor administracyjny i prawny: Cédric Rouhaud Dyrektor ds. marketingu i komunikacji: Benjamin Larrue Dyrektor administracyjny centrum: Clément Lambert |
Dyrektor ds. polityki sportowej, centrum rekrutacji i szkolenia: Laurent Emmanuelli Dyrektor generalny: Patrice Collazo |
Co roku National Rugby League, za pośrednictwem Krajowej Dyrekcji Pomocy i Kontroli Zarządzania (DNACG), bada sytuację finansową klubów zawodowych. Interesuje się całością każdej „grupy sportowej”: ocenia skonsolidowaną sytuację finansową spółki sportowej i związku. wkwiecień 2015DNACG zwraca uwagę, że tylko dwa kluby Top 14 , Toulon i Brive , mają pozytywny wynik operacyjny . Wyraża ubolewanie, że kluby wolą „wzmocnić swoją siłę sportową ( wynagrodzenie + 11%, usługi zewnętrzne + 15%… ) ze szkodą dla zmniejszenia deficytu operacyjnego” . Odnotowuje „znaczące pogorszenie ogólnej zdolności samofinansowania 14 najlepszych klubów ” . Rzeczywiście, na dzień 30 czerwca 2014 r. „tylko jeden klub ma dodatnią zdolność samofinansowania” . Ten klub byłby RCT. Z tymczasowym budżetem 25,37 mln euro na sezon 2014-2015, RCT zajmuje trzecie miejsce wśród 14 najlepszych klubów , za Tuluzą (35,02 mln euro ) i Clermont (27,90 mln euro ). Z tymczasowym budżetem 26,9 mln euro na sezon 2015-2016, RCT zajmuje czwarte miejsce wśród 14 najlepszych klubów , za Tuluzą (30,9 mln euro ), Clermont (29,2 mln euro ) i Stade Français (27,6 mln euro ). .
Pora roku | 2010-2011 | 2011-2012 | 2012-2013 | 2013-2014 | 2014-2015 | 2015-2016 | 2016-2017 | 2017-2018 | 2018-2019 | 2019-2020 | 2020-2021 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Budżet | 19,05 mln € | 19,67 mln € | 21,84 mln € | 23,663 mln € | 25,37 mln € | 26,86 mln € | 25,5 mln € | 26,39 mln € | 30 mln € | 30,7 mln € | 32,5 mln € |
Po tym, jak miał Adidasa , Asicsa czy Pumę w szczególności , RCT nosi koszulki sygnowane przez szwajcarską firmę Burrda Sport od sezonu 2011-2012 . W sezonie 2016-2017 francuski dostawca Hungaria Sport zastępuje Burrda Sport na okres czterech lat.
Sklepy i restauracjePierwszy browar RCT, RCT Café , otwiera swoje podwoje w centrum miasta na Place Besagne w centrum handlowym Mayol na początku 2011 roku. Klub posiada kilka punktów sprzedaży: w centrum handlowym Mayol (w 2010 roku) i rue d „Alger (w 2011 r.) w Tulonie , sklep w centrum handlowym Ollioules , sklep w centrum handlowym Grand-Var Est w Valletcie (w 2012 r.) i jeden w nowym centrum handlowym przy La Valette Avenue 83 (otwarty13 kwietnia 2016), ale która ostatecznie zamknęła się w marzec 2018. ten2 czerwca 2016, klub wprowadza na rynek własne piwo , "3. połowa RCT".
ProjektowanieWśród projektów klubu jest projekt sekcji kobiecej. Urodziła się na sezon 2016-2017, trenowana przez Virginie La Porta i Didiera Salvarelli.
Nazwisko | Stanowisko | Narodowość sportowa | Przyjazd do klubu (rok) |
Wyjazd z klubu | Lata w klubie | Nagrody |
---|---|---|---|---|---|---|
Josua Tuisova | Skrzydłowy | Fidżi | 2013 | 2019 | 6 | 2 Puchary Europy 1 Mistrzostwa Francji |
Guilhem Guirado | Prostytutka | Francja | 2014 | 2019 | 5 | 1 Puchar Europy 1 Mistrzostwa Francji |
Xavier chiocci | Lewy filar | Francja | 2011 | 2019 | 8 | 3 Puchary Europy 1 Mistrzostwa Francji |
Mathieu Bastareaud | Środek | Francja | 2011 | 2019 | 8 | 3 Puchary Europy 1 Mistrzostwa Francji |
Jocelino Suta | 2 e linia | Francja | 2008 | 2018 | 10 | 3 Puchary Europy 1 Mistrzostwa Francji |
Sébastien Tillous-Borde | Połowa Scrum | Francja | 2011 | 2018 | 7 | 3 Puchary Europy 1 Mistrzostwa Francji |
Juan Smith | 3 E online | Afryka Południowa | 2013 | 2017 | 4 | 2 Puchary Europy 1 Mistrzostwa Francji |
Mateusz Giteau | Środek | Australia | 2011 | 2017 | 6 | 3 Puchary Europy 1 Mistrzostwa Francji |
Anthony Étrillard | Prostytutka | Francja | 2015 | - | 5 | |
Maxime Mermoz | Środek | Francja | 2012 | 2017 | 5 | 3 Puchary Europy 1 Mistrzostwa Francji |
Bryan Haban | Skrzydłowy | Afryka Południowa | 2013 | 2018 | 5 | 2 Puchary Europy 1 Mistrzostwa Francji |
Romain Taofifenua | 2 e linia | Francja | 2014 | - | 6 | 1 Puchar Europy |
Ma'a Nonu | Środek | Nowa Zelandia | 2015 | 2018 | 3 | |
Duane Vermeulen | 3 E online | Afryka Południowa | 2015 | 2018 | 3 | |
Juan Martín Fernandez Lobbe | 3 E online | Argentyna | 2009 | 2018 | 9 | 3 Puchary Europy 1 Mistrzostwa Francji |
Mamuka gorgodze | 3 E online | Gruzja | 2014 | - | 6 | 1 Puchar Europy |
Karol Ollivon | 3 E online | Francja | 2015 | - | 5 | |
Drew mitchell | Skrzydłowy | Australia | 2013 | 2017 | 4 | 2 Puchary Europy 1 Mistrzostwa Francji |
Leigh pół pensa | Z powrotem | Walia | 2014 | 2017 | 3 | 1 Puchar Europy |
Steffon Armitage | 3 E online | Anglia | 2011 | 2016 | 5 | 3 Puchary Europy 1 Mistrzostwa Francji |
Fryderyk Michalak | Otwarcie do połowy | Francja | 2012 | 2016 | 4 | 3 Puchary Europy 1 Mistrzostwa Francji |
Delon Armitage | Z powrotem | Anglia | 2012 | 2016 | 4 | 3 Puchary Europy 1 Mistrzostwa Francji |
Carl Hayman | Prawy filar | Nowa Zelandia | 2010 | 2015 | 5 | 3 Puchary Europy 1 Mistrzostwa Francji |
Botha Bakkies | 2 e linia | Afryka Południowa | 2011 | 2015 | 4 | 3 Puchary Europy 1 Mistrzostwa Francji |
Chris Masoe | 3 E online | Nowa Zelandia | 2012 | 2015 | 3 | 3 Puchary Europy 1 Mistrzostwa Francji |
Sebastian Bruno | Prostytutka | Francja | 2009 | 2014 | 5 | 2 Puchary Europy 1 Mistrzostwa Francji |
Andrzej Sheridan | Lewy filar | Anglia | 2012 | 2014 | 2 | 2 Puchary Europy 1 Mistrzostwa Francji |
Ali Williams | 2 e linia | Nowa Zelandia | 2013 | 2015 | 2 | 2 Puchary Europy 1 Mistrzostwa Francji |
Joe van Niekerk | 3 E online | Afryka Południowa | 2008 | 2014 | 6 | 2 Puchary Europy 1 Mistrzostwa Francji |
Jonny Wilkinson | Otwarcie do połowy | Anglia | 2009 | 2014 | 5 | 2 Puchary Europy 1 Mistrzostwa Francji |
Szymon Shawa | 2 e linia | Anglia | 2011 | 2013 | 2 | 1 Puchar Europy |
Laurent Emmanuelli | Lewy filar | Francja | 2009 | 2012 | 3 | |
Gabiriele Lovobalavu | Środek | Fidżi | 2008 | 2012 | 4 |
W 2013 r. RCT i miasto Tulon rozpoczęły operację finansowania społecznościowego. Jego celem jest zebranie 35% środków potrzebnych na poprawę infrastruktury sportowo-edukacyjnej ośrodka szkoleniowego (praca to ok. 3 mln euro). W zamian za pomoc finansową, jaką wnoszą do centrum treningowego, kibice klubu mają wygrawerowane swoje imię na „Alei Legend”. Powstaje na drodze, którą zawodnicy wysiadają z autobusu, aby dostać się na stadion. Zainaugurowana 20 grudnia 2014 r. „Alea” pokryta jest kostką brukową z wygrawerowanymi nazwiskami kibiców, którzy ufundowali, a także dwudziestoma tabliczkami z imionami legendarnych postaci z rugby Toulon:
pory roku | Prezydenci |
---|---|
1908 - 1915 | Ludwik Gorlier |
1919 - 1924 | D r Busquet |
? | Paul Ferrand |
1934 -? | ja Lanfle |
? | Paul Ferrand |
? | Pan Pepino |
? | D R Leon floty |
? | Kochany Martin |
1972 - 1982 | Claude Beth |
1982 - 1984 | Pan Messac |
1984 - 1989 | Roger Vigouroux |
1989 - 1991 | Wiktor Agostini |
1991 - 1992 | André Herrero |
1992 - 1994 | Patryk Rouard |
1994 - 1996 | Loris Pedri i Jean-Louis Lagadec |
listopad 1996 - 1997 - | Jean-Claude Ballatore |
listopad 1997 - 1999 | Roger Vigouroux |
1999 (działanie z dnia na dzień) | André Veran |
styczeń 1999 - 2000 | Jean-Claude Meiffret |
styczeń 2000 - czerwiec 2000 | Jean-Luc Bertrand |
czerwiec 2000 - 2003 | Jerome Gallion |
2003 - 2006 | Eric Champ |
maj 2006 - maj 2007 | Mourad Boudjellal i Stéphane Lelièvre |
maj 2007 - luty 2020 | Mourad Boudjellal |
Od lutego 2020 | Bernard Lemaître |
Lista graczy RC Toulon wybranych do francuskiej drużyny
Le Pilou-Pilou , 4-utworowa płyta CD wydana przez stowarzyszenie Les Fadas (słowa Marcel Bodrero, transkrypcja Jean-Louis Gruarin ), 2001.