Rodzaj | Świątynia buddyjska |
---|---|
Dziedzictwo | Główna witryna krajowa (1961) |
Adres |
Xian de Sa'gya , miasto prefektury Xigaze , Tybetański Region Autonomiczny Chiny |
---|---|
Wysokość | 4050 m |
Informacje kontaktowe | 28 ° 54 ′ 18 ″ N, 88 ° 01 ′ 05 ″ E |
---|
Sakya Monastery ( tybetański : ས་ སྐྱ་ དགོན ་. , Wylie : jego SkyA NOD , THL : Sakya Gon lub tybetański : ས་ དཔལ་ ས་ སྐྱ , Wylie : dpal jego SkyA , THL : jego kumpel Sakja , „blady ziemia "; Chiński :萨迦寺 ; pinyin : ) została założona w 1073 r. Przez Khona Gjalpo Konchoga w regionie Tsang w Tybecie . Siedzibą Sakjapa Szkoły w buddyzmie tybetańskim , aż do Sakya Trizin udał się na wygnanie w 1959 roku The klasztor znajduje się w dzisiejszej Sakya Xian , Tybetańskiego Regionu Autonomicznego w Republice Ludowej .
Klasztor został założony w 1073 roku w prowincji Tsang w Tybecie Centralnym przez Khona Konczoga Gjalpo (1034-1102), pierwszego Sakja Trizina i członka szlachetnej i potężnej rodziny Khon, długo buddystów ( Nyingma ).
Sakja, „blady ziemię”, bierze swoją nazwę od szarej ziemi z Ponpori wzgórz w pobliżu Shigatse , gdzie klasztor Sakja, kolebką tradycji, został zbudowany. Jej opaci regulowane Tybetu podczas XIII th wieku , nawet w środku XIV th wieku , po upadku dynastii Yarlung królów Tybetu aż cieniu Phagmodrupa następnie przez wzrost Gelugpy szkoły .
W szczytowym momencie kompleks klasztorny składał się z ponad czterdziestu kaplic i budynków rozsianych po obu stronach rzeki Trum. W 2000 roku większość kompleksu na północ od rzeki, zniszczonego podczas rewolucji kulturalnej , była w ruinie, ale w południowym kompleksie pozostało wiele imponujących budynków.
Jego średniowieczna architektura mongolska różni się znacznie od architektury świątyń Lhasa i Yarlung . Jedynym starym budynkiem, który nie ucierpiał zbytnio z powodu rewolucji kulturalnej, jest wielka świątynia znana jako Lhakang Chempo lub Sibgon Trulpa. W oryginalnym prostym jaskini na zboczu góry, świątynia została zbudowana w 1268 przez Ponchen Sakya Sangpo i przywrócony w XVI -tego wieku . Zawiera jedne z najwspanialszych arcydzieł sztuki tybetańskiej w Tybecie. Klasztor zajmuje 18 000 metrów kwadratowych, a duża sala główna 6000 metrów kwadratowych. Sala główna ma czterdzieści ogromnych drewnianych filarów. Budda pośrodku służy jako relikwiarz szczątków Phagpy.
W 1902 roku indyjski uczony Sarat Chandra Das opisał to następująco:
„Jeśli chodzi o wielką bibliotekę Sakji, jest ona umieszczona na półkach wzdłuż ścian wielkiej sali Lhakhang chen-po. Zachowało się wiele tomów napisanych złotymi literami; strony mają sześć stóp długości i osiemnaście cali szerokości. Na marginesie każdej strony znajdują się iluminacje, a pierwsze cztery tomy są zilustrowane obrazami tysięcy Buddów. Te oprawione w żelazo książki zostały wyprodukowane na prośbę Kubilai Khana i zaprezentowane Phagpie podczas jego drugiego pobytu w Pekinie. ”.Dodaje:
„W klasztorze przechowywana jest również muszla prawoskrętna [tib. Ya chyü dungkar ; rozdz. Yu hsuan pai-lei ], obecny od Kubilai Khan do Phagpy. Potrzebna byłaby darowizna w wysokości siedmiu uncji srebra, aby zachęcić lamy do gry, ale zarówno dawca, jak i lama są uważani za bardzo zasłużonych. ”.Obecny Sakya Trizin , uchwyt tron Sakja i jego 41 -tego wcielenia , został wygnany z Tybetu w 1959 roku i obecnie mieszka w Dehradun w Indiach . Jak wszyscy przywódcy linii Sakja, jest żonaty. Miał dwóch synów i najmłodszego Dungsey Gyana Vajrę, urodzonego dnia5 lipca 1979w Dehra Dun jest mnichem i kieruje zbudowanym w Indiach klasztorem Sakya, Uttar Pradesh .