Maurice Beniowski

Maurice Beniowski Obraz w Infobox. Tytuł szlachecki
Baron
Biografia
Narodziny 20 września 1746
Vrbové
Śmierć 23 maja 1786(w wieku 39 lat)
Madagaskar
Zajęcia Odkrywca , pisarz , wojsko, podróżnik po świecie
Dziecko Bartłomiej Beniowski ( d )

Maurice Auguste Aladar de Beniowski , Benyovszky Móric lub Móric Beňovský , ur.20 września 1746w Vrbové (obecnie Słowacja ) i zmarł23 maja 1786na Madagaskarze jest węgierskim arystokratą , poszukiwaczem przygód, podróżnikiem, odkrywcą, kolonizatorem i pisarzem. Był także żołnierzem austriackim, polskim władcą wojskowym i francuskim pułkownikiem.

Najbardziej znany jest z dwóch wypraw na Madagaskar. Był także pierwszym Europejczykiem, który żeglował po północnym Pacyfiku , przed Jamesem Cookiem i Jean-François de La Pérouse , po ucieczce z rosyjskiego więzienia na Kamczatce .

Biografia

Młodość

Pochodzę z rodziny węgierskiej szlachty w hrabstwie z Nyitra , że jest synem Samuela Benyovszky, pułkownik z huzarów i hrabiny Rozália Révay .

Po raz pierwszy brał udział w wojnie siedmioletniej w armii austriackiej. W 1764 r. Przeniósł się do Polski po elekcji Stanisława Augusta Poniatowskiego i został jednym z szefów konfederacji barskiej utworzonej w 1768 r. W celu przeciwstawienia się Rosji . Udekorowany wstążką Orderu Orła Białego , gdy dostał się do niewoli rosyjskiej , awansował do stopnia pułkownika .

Niewola i ucieczka

Deportowany na Syberię, został zamknięty w twierdzy na Kamczatce na rosyjskim Dalekim Wschodzie, ale udało mu się uciec w niesamowitych warunkach. Jest podejrzany o zamordowanie Piotr Michajłowicz Loginov (Lub Loguinov) w dzielnicy Ust-Bolsheretsk , na południowym krańcu Kamczatce, w dniu 11 kwietnia 1771 roku

Plik 12 maja 1771, udaje mu się uciec po pokonaniu całego garnizonu odpowiedzialnego za ochronę skazanych. W towarzystwie około osiemdziesięciu pięciu osób (w tym kilka kobiet, ale głównie zesłańców i więźniów jak on), chwycił korwetę The Saints-Pierre-et-Paul , o trzy-wózki łódź rybacka., Od 36  m oraz 240 ton, którymi przejmuje dowodzenie. Uciekinierzy omijają Kamczatkę , płyną na wybrzeże Alaski, następnie schodzą do Japonii, Formozy i wysiadają w porcie w Kantonie .

Dotarłem do Makau w dniu22 września 1771, wyraził chęć powrotu do Europy i dostarczenia Francji tajnych planów, jakie Rosja wykreowała w Europie. Chociaż istnienie tych planów nigdy nie zostało wykazane, Francja popiera konfederację barską przeciwko rosyjskiej ekspansji w Europie Środkowej .

Wróć do Europy

Przyjeżdżając do Francji Beniowski imponuje śmiałością. Jego lojalność wobec Francji zasługuje na nagrodę i istnieje obawa, że ​​przekaże innym narodom wiedzę, którą dała mu długa żegluga. Ponadto, kiedy zaproponował plan podboju Formozy (dzisiejszy Tajwan), hrabia Boynes , minister marynarki wojennej, postanowił wysłać go do założenia przedsiębiorstwa handlowego na Madagaskarze .

Środki przyznane Beniowskiemu są znaczne. Cała grupa żołnierzy - Ochotników Beniowskiego - zebrała się w Paryżu, by towarzyszyć mu na Madagaskarze. Szybko jednak okazało się, że plany Beniowskiego wykraczały poza intencje ministra, który powierzył mu zaopatrywanie i zarządzanie wyspą Francji (obecnie Mauritius). Hrabia chce założyć prawdziwą kolonię na Madagaskarze.

Wyprawa na Madagaskar

Przybywając na Madagaskar, Beniowski informuje pocztą o szybkim postępie podboju. W ciągu kilku miesięcy sprzymierzył się z niektórymi lokalnymi wodzami, osuszył bagna, na których założono miasto Louisbourg, zbudował fort w głębi lądu (Fort de Boynes), zbudował szpitale, zebrał wojska tubylców, którzy uznają króla Francji dla ich zwierzchnika. Wyspa zostaje podbita w mgnieniu oka. A Beniowski dołącza do swoich listów szczegółowy opis prac, a także plany każdego z wybudowanych budynków.

Jednocześnie prosi Ile de France o coraz wyższe środki w ludziach, statkach, towarach, pieniądzach, których intendent generalny Maillart odmawia w przypadku braku uzasadnienia wydatków. Beniowski jest oburzony ministrem i zarzuca Maillartowi chęć upadku jego biznesu i wspieranie prywatnych interesów w handlu z Madagaskarem. Podczas gdy setki wołów, tysiące funtów ryżu, niewolnicy tylko czekają, aż statki przepłyną do Ile de France, dlaczego gubernator woli zwrócić się do Indii, aby handlować na znacznie mniej korzystnych warunkach?

W Paryżu prośby Beniowskiego pozostają bezskuteczne. Turgot podczas krótkiego pobytu w Ministerstwie Marynarki Wojennej próbuje przypomnieć mu o granicach swojej misji, ale jego list nigdy do niego nie dotrze. Jednak los Beniowskiego krzyżuje się z losami niektórych znanych nazwisk. W 1773 roku , kiedy Kerguelen zakotwiczył w zatoce Antongil na północy Madagaskaru, nie znalazł najmniejszej dostawy u francuskiego establishmentu. Z drugiej strony Beniowski prosi go o pomoc w podpaleniu wsi okolicznych tubylców.

Dwa lata po instalacji Beniowskiego na Madagaskarze, Antoine de Sartine , nowy minister, powołał komisję śledczą, kierowaną przez Guillaume Léonard de Bellecombe i Étienne Claude Chevreau , w której uczestniczył La Pérouse . Ta komisja ujawnia oszustwo: konstrukcje narysowane przez barona w jego listach nigdy nie istniały; forty sprowadzają się do kilku chat otoczonych zgniłą palisadą, korpus Ochotników został zdziesiątkowany przez choroby, wnętrze wyspy nigdy tak naprawdę nie zostało zbadane, tubylcy opuścili wybrzeże i nie chcą już handlować z obcokrajowcami . Nawet wybór lokalizacji miasta Louisbourg, stojącego w wodzie, nie mógł być gorszy. Ostatecznie zginęło trzystu ludzi Beniowskiego i wydano dwa miliony funtów.

Musimy zrezygnować, konkluduje komisja z intendentem Maillartem, aby traktować rachunki naszego zakładu na Madagaskarze jako rachunki utraconego ciała i mienia statku.

Ostatnia porażka

Jednak Beniowski nie jest tym od razu zmartwiony. Wyemigrował do Anglii , a następnie do Saint-Domingue ( Haiti ). Wszędzie szuka kapitału, aby wznowić pracę na Madagaskarze. W tym czasie napisał swoje wspomnienia. Jego bajki nabierają rozpędu: od polowania na niedźwiedzie polarne na Syberii po koronację na króla Madagaskaru, duża liczba jego wyczynów robi wrażenie na kilku łatwowiernych ludziach.

Udało mu się zorganizować nową wyprawę, wylądował na zachodnim wybrzeżu Madagaskaru, gdzie został zaatakowany przez tubylców. Większość jego towarzyszy zostaje zmasakrowana. Uważa się, że nie żyje, ale pojawia się ponownie na wschodzie wyspy, okrążając wyspę kajakiem. Tam atakuje francuski establishment. Pułk wyrusza w pościg z Ile de France i zostaje zestrzelony podczas krótkiej bójki.

Potomkowie

Publikacje

Jego Podróże i wspomnienia , napisane przez niego w języku francuskim, zostały opublikowane w Paryżu w 1791 roku . T1 [1]

Niedawno zostały wznowione: Mémoires et voyages , Paryż, Éditions Phébus,2010, 784  str. ( ISBN  9782752904638 , czytaj online )

Maurice Beniowski w dziedzinie sztuki i literatury

Przygody hrabiego Beniowskiego zainspirowały kilku pisarzy:

We Francji,

Inny

W latach trzydziestych XX wieku polska organizacja Liga Morska i Kolonialna broniła aneksji Madagaskaru przez Polskę na podstawie podróży Beniowskiego.

Uwagi i odniesienia

  1. Wariacje nazwy: słowacka: (Matúš) Móric Beňovský / Beňowský; Język polski: Maurycy August Beniowski; Węgierski: Benyovszky Móric; Francuski: Maurice Auguste de Benyowsky / -Maurice-Auguste de Beniowski lub Benyousky; Angielski: (Matthew) Maurice Benyowsky / Benovsky; Niemiecki: Moritz Benjowsky / -wski / Benyowski; Łacina: Mauritius Auguste de Benovensis.
  2. "  Wspomnienia i podróże hrabiego Benyowskiego Maurice'a Auguste'a: składający się z operacji wojskowych w Polsce, wygnania na Kamczatce, ucieczki i podróży z tego półwyspu na północ Oceanu Spokojnego, a następnie do Japonii i na Formozę w Kantonie w Chinach nazwano ją kolonią na wyspie Madagaskar  ” , w World Digital Library ,1790(dostęp 6 lipca 2013 )
  3. Hiroyuki Ninomiya ( pref.  Pierre-François Souyri ), Pre-modern Japan: 1573 - 1867 , Paryż, CNRS Éditions , coll.  "Asia Network",2017( 1 st  ed. 1990), 231  , str. ( ISBN  978-2-271-09427-8 , prezentacja online ) , rozdz.  7 („Koniec szogunatu”), s.  217.

Zobacz też

Częściowe źródło

Marie-Nicolas Bouillet i Alexis Chassang (reż.), „Maurice Beniowski” w Universal Dictionary of History and Geography ,1878( czytaj na Wikiźródłach )

Bibliografia

Dzieła fikcyjne

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne