Kamczatka | ||
Mapa przedstawiająca półwysep. | ||
Lokalizacja | ||
---|---|---|
Kraj | Rosja | |
Region | Kraj Kamczacki | |
Informacje kontaktowe | 57° północ, 160° wschód | |
Zbiornik wodny |
Morze Ochockie Morze Beringa Ocean Spokojny |
|
Geografia | ||
Powierzchnia | 270 000 km 2 | |
Długość | 1380 km | |
Szerokość | 430 km (maks.) | |
Wysokość | 4835 m ( Klioutchevskoy ) | |
Geolokalizacja na mapie: Rosja
| ||
Kamczatka (w języku rosyjskim : Камчатка ) to półwysep wulkaniczny 1 380 km na południowy długo, położony w rosyjskim Dalekim Wschodzie , który wcina się w Oceanie Spokojnym . Jej nazwa pochodzi od jego głównej rzeki , z rzeki Kamczatki . Zajmujący powierzchnię 270 000 km 2 półwysep zamieszkuje około 330 000 mieszkańców, głównie Rosjan , z mniejszością Koriaków na północy. Odpowiada to gęstości 1,2 mieszkańców na kilometr kwadratowy. Niektóre z wulkanów na półwyspie znajduje się na liście Światowego Dziedzictwa z UNESCO od 1996 roku pod nazwą „ Wulkany Kamczatki ”. Administracyjnie formy półwysep z Wyspy komandora Krai Kamczatka , urodzony1 st lipiec 2.007połączenie obwodu kamczackiego i Koriackiego Okręgu Autonomicznego . Połączenie to zostało zatwierdzone w referendum, które odbyło się w październiku 2005 r. wśród zainteresowanych populacji.
Długi na 1380 km i szeroki na 430 km , Półwysep Kamczatka jest skąpany przez Morze Ochockie od zachodu, w szczególności Zatokę Czelichowską na północnym-północnym zachodzie, Morze Beringa na wschodzie i Ocean Spokojny na południowy wschód. Kraj Kamczacki , który zawiera półwysep, graniczy na północy przez Magadan obwodzie i na północny-północno przez Okręgu Autonomicznego Chukotka . Na południu półwysep kończy się przylądkiem Łopatka .
Była „odkrył” w XVIII -tego wieku przez duńskiego Explorer Vitus Bering , w imieniu cara Piotra I st .
Rzeka Kamczatka i równina centralna , przez którą płynie, otoczone są dwoma dużymi łańcuchami - łańcuchem centralnym i łańcuchem wschodnim - składającym się z około 160 wulkanów, z których 29 jest czynnych. Na północy najwęższa część Półwyspu Kamczatka nazywa się Przesmykiem Anapka .
Największym jeziorem na półwyspie jest jezioro Ajabatchie .
Oddzielony od Moskwy dziewięcioma strefami czasowymi i 6500 km półwysep i jego stolica były przez pięćdziesiąt lat, aż do 1990 roku , całkowicie zamknięte dla obcokrajowców , ze względu na obecność ściśle tajnej infrastruktury wojskowej.
Półwysep, geologicznie młoda kraina, stał niecały milion lat temu. Ciąg wulkanów na Kamczatce wciąż się rozrasta.
Półwysep jest strefa subdukcji na Plate Pacific pod Plate Ochockiego .
Powoduje to wulkanizm subdukcji: półwysep przecinają z północy na południe dwa równoległe łańcuchy gór wulkanicznych, które są częścią Pacyficznego Pierścienia Ognia . Szczególnie aktywny jest łańcuch wschodni.
Region jest również narażony na duże ryzyko sejsmiczne : wiosną 2006 roku w Koriakie nawiedziło trzęsienie ziemi o sile 7,9 . Trzęsienie ziemi w 1952 roku osiągnęło wielkość 9.
Po stronie Pacyfiku znajduje się rów oceaniczny, rów Kuryl , głęboki na 10 500 metrów.
Najwyższym punktem na półwyspie jest Klioutchevskoy (4835 m ), ale najbardziej imponującym szczytem jest wulkan Kronotsky . O wiele łatwiej dostępne są trzy wulkany widoczne z Pietropawłowska Kamczackiego – Koriacki , Avatchinski i Kozielski .
Do niedawna środkowa Kamczatka była jedyną doliną gejzerów na całym kontynencie euroazjatyckim. Dolina ta, która była częścią naturalnego dziedzictwa UNESCO , była dostępna dla zwiedzających przez 4 pm helikoptera z Pietropawłowsk. Na siedmiu kilometrach kwadratowych tego często odwiedzanego miejsca znajdowało się 20 dużych gejzerów i około dwustu gorących źródeł i innych zjawisk termicznych. 3 czerwca 2007do 14 h 30 czasu lokalnego dolina została zdewastowana przez wielkie osuwisko , które zmniejszyło liczbę i aktywność gejzerów.
Klimat jest zimny i wilgotny ( klasyfikacja Köppen Dfc).
Miesiąc | Sty. | luty | Marsz | kwiecień | może | czerwiec | Lip. | sierpień | wrz. | Październik | Listopad | grudzień |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Średnia minimalna temperatura ( °C ) | -10 | −11 | -10 | -5 | 2 | 6 | 10 | 12 | 8 | 0 | -4 | -9 |
Średnia maksymalna temperatura (° C) | -4 | -5 | -2 | 1 | 8 | 15 | 20 | 20 | 15 | 7 | 0 | -4 |
Zasoby naturalne Kamczatki obejmują węgiel , złoto , wolfram , platynę , mikę , piryt i gaz ziemny .
Kamczatka jest domem dla wielu gatunków. Jest to wynikiem dużej różnorodności współistniejących klimatów, od subarktycznego do umiarkowanego , lokalnej topografii , dużej ilości rzek, bardzo bogatych wód północno - zachodniego Pacyfiku , Morza Beringa i Morza Ochockiego oraz niska gęstość zaludnienia i skromny rozwój gospodarczy. Mimo wszystko eksploatacja zasobów rybnych i handel futrami spowodowały znaczny spadek niektórych gatunków.
Wśród ssaków lądowych Kamczatka znana jest z obecności i wielkości niedźwiedzi brunatnych kamczackich . W Rezerwacie Przyrody Kronotski populacja szacowana jest na 500-600 osobników na milion hektarów (10 000 km 2 ). Istnieje również wiele innych gatunków , takich jak wilk , lis polarny , ryś , rosomak , sobol , łasica , gronostaj , wydra morska , owca śnieżna , jeleń , łoś , zając , świstak , leming oraz kilka gatunków wiewiórek .
Półwysep jest lęgowiskiem bielika cesarskiego , największego orła na świecie, a także orła przedniego i sokół .
Kamczatka to region świata, który jest prawdopodobnie domem dla największej liczby odmian łososia, w szczególności sześciu anadromicznych gatunków Pacyfiku: królewskiego lub chinook, czerwonego lub sockeye, coho, rose, keta i kum. Biolodzy szacują, że jedna szósta do jednej czwartej łososia pacyficznego pochodzi z Kamczatki. Lake Kurylskich jest znany jako największy łosoś hodowlany czerwony Eurazja. Aby sprostać rosnącemu zapotrzebowaniu na połowy i światowemu spadkowi zasobów dzikiego łososia, 2,4 miliona hektarów z 9 położonych wzdłuż rzek o największej produkcji łososia ogłoszono rezerwatem przyrody.
Te wieloryby że częste tych bogatych wód obejmują orka , na morświna i morświniec białopłetwy , z Humbak , z kaszalotów i płetwy wieloryba . Rzadsze gatunki z szarego wieloryba (wschodnia), populacje z dzioba wieloryba , z wieloryba karłowatych . The Blue Whale frequents południowo-wschodnim wybrzeżu w lecie. Wśród płetwonogich The Steller lew morski The Northern fur seal , z plamkami fok i port plomby są obfite w większości wybrzeży półwyspu. Na północy spotykamy, po stronie Pacyfiku, morsa i fokę brodatą , podczas gdy foka pasiasta pojawia się na kry lodowej zatoki Koraguinski. Morze wydra występuje głównie na południowym krańcu półwyspu.
Gatunków ptaków , które zamieszkują obszar obejmują głównie fulmar zwyczajny , Murres , kittiwakes , maskonury , kormorany i gyrs .
Fauna morska, również bardzo bogata, jest typowa dla mórz północnych. Gatunkami o podstawowym znaczeniu handlowym są krab królewski kamczacki , przegrzebki , kalmary , czarniak , dorsz , śledź , halibut i płastuga .
Większość mieszkańców, około 60%, zamieszkuje stolicę administracyjną Pietropawłowsk Kamczacki . Najbardziej rozwinięte sektory działalności to rybołówstwo , leśnictwo , turystyka (rozwijający się przemysł) oraz wojsko. Obecność wojskowa na półwyspie jest znacząca; główna baza rosyjskiej floty okrętów podwodnych na Pacyfiku znajduje się w Zatoce Avacha w Pietropawłowsku Kamczackim (baza Rybach). Istnieje również kilka baz lotniczych, a także lokalizacje radarowe .
Administracyjnie Półwysep Kamczacki jest częścią Kraju Kamczackiego , który obejmuje również część kontynentu, Wyspy Komandorów i Wyspę Karaguiński . Większość ludności to Rosjanie. Największą mniejszość stanowią Koryakowie, którzy mieszkają głównie na północy w autonomicznym regionie Koriakie (13 600 osób). 23 października 2005odbyło się referendum w sprawie połączenia obwodu kamczackiego i koriackiego w Kraj Kamczacki. Pozytywny wynik zaowocował skutecznym połączeniem1 st lipca 2007.
Rosyjski ma siedzibę w Kamczatka od XVII do XX wieku. Iwan Kamczaty , Szymon Dejniew , Kozak Iwan Rubec i inni rosyjscy odkrywcy wyruszyli na eksplorację tego regionu w połowie XVI wieku i powrócili z opowieściami o krainie ognia (z powodu wulkanów), bogatej w ryby i futra.
W 1697 roku , Władimir Atlassov , założyciel Anadyr kolonii , poprowadził ekspedycję 65 kozaków i 60 Jugosłowian do zwiedzania półwyspu. Wzdłuż rzeki Kamczatki zbudował dwa forty, które stały się punktami handlowymi dla traperów futer. Od 1704 do 1706 roku , założyli osady z Werchnie (najwyższy) i Niżnym (najniższy) Kamtchatsky . Niegdyś daleko od oczu swych panów Kozacy bezwzględnie wykorzystywali rdzennych Kamchadales . Nadużycia były takie, że administracja północno-zachodniego Jakucka wysłała Atlassowa z oddziałami i armatami, aby przywrócić porządek, ale było już za późno. Grupa Kozaków zyskała zbyt dużą władzę i Atlassov zginął w 1711 roku .
Od tego dnia Kamczatka stała się regionem quasi-autonomicznym, prawie nie przyjmującym rozkazów z Jakucka. W 1713 r. w okolicy mieszkało około 500 Kozaków. Ich powszechnie znane okrucieństwo i nadużycia wywołały najpierw protesty, a następnie otwarte bunty rdzennych mieszkańców; powstania stały się powszechne i osiągnęły szczyt, gdy w 1731 r. tubylcy i jej wymordowani mieszkańcy zrównali z ziemią kolonię Niżny Kamczacki . Pozostali Kozacy przegrupowali się i stłumili bunt za pomocą dział i armat.
W Itelmènes lub Kamtchadales są tubylcy zamieszkujące półwysep. Posługują się oryginalnym językiem wśród idiomów paleo-syberyjskich, itelmen. Ich sposób życia i zwyczaje opisał Georg Wilhelm Steller .
Ludność tubylcza, szacowana na początku XVIII w. na 20 tys ., spadła do zaledwie 10 tys. w latach pięćdziesiątych XVIII wieku .
Założenie Pietropawłowsku Kamczackiego w 1740 r. przez duńskiego odkrywcę Vitusa Beringa było początkiem znaczącego „otwarcia” na zewnątrz Kamczatki, zwłaszcza że obecny rząd zaczął wysyłać tam deportowanych. Ponadto rząd rosyjski zachęcał do instalacji nowo przybyłych, oferując im ziemię. W 1812 r . ludność tubylcza zmniejszyła się dalej do mniej niż 3200, podczas gdy populacja rosyjska wzrosła w tym samym czasie do 2500.
W wrzesień 1787, Kompas i Astrolabium z La Perugii Expedition zatrzymał się Pietropawłowsk . Barthélemy de Lesseps wylądował tam z dokumentami, które przywiózł drogą lądową do Francji.
W 1854 roku Francuzi i Brytyjczycy , którzy toczyli wówczas wojnę z Rosjanami na Krymie , zaatakowali Pietropawłowsk Kamczacki . Zaskoczeni 988 ludzi wyposażonych w 68 dział zdołało obronić placówkę przed 6 statkami wyposażonymi w 206 dział i 2540 ludzi. Pomimo tej bohaterskiej obrony Pietropawłosk został opuszczony po wycofaniu sił francusko-brytyjskich. W następnym roku, kiedy druga siła zbrojna zaatakowała port, zastała go opustoszała. Łodzie zbombardowały miasto i odpłynęły.
Następne 50 lat było mniej pomyślne. Port wojskowy został przeniesiony do Ust-Amur, aw 1867 roku Alaska została sprzedana Stanom Zjednoczonym , czyniąc z Pietropawłowska przestarzałą rolę centrum dla odkrywców i kupców w tranzycie na terytoria USA. W 1860 r. utworzono region nadmorski, a pod jego jurysdykcją znalazła się Kamczatka. W 1875 r. Wyspy Kurylskie zostały scedowane na Japonię w zamian za zwrot Sachalinu do Rosji . Rosyjska populacja Kamczatce utrzymała się na poziomie około 2500 mieszkańców aż do początku XX -go wieku, podczas gdy rodzimy populacja wynosiła około 5000 osób.
W 1905 roku , podczas wojny rosyjsko-japońskiej , dwa japońskie okręty wpłynęły do Zatoki Avacha i zdobyły Pietropawłowsk. Miasto ponownie zostało pozostawione napastnikom, ponieważ uznano je za nie do obrony. W 1927 r. Japończycy opuścili półwysep i Kamczatka ponownie stała się całkowicie sowiecka. Drugiej wojny światowej ledwie dotknięte Kamczatka, z wyjątkiem roku 1945 , jako baza do przygotowania do wyzwolenia Kurils . Po wojnie Kamczatkę ogłoszono strefą wojskową do testów pojazdów księżycowych. Został on wówczas zabroniony dla Rosjan do 1990 roku, a obcokrajowców do 1992 roku .