Louis Charles Antoine Desaix

Louis Charles Antoine Desaix
Louis Charles Antoine Desaix
Desaix autorstwa Andrei Appiani (1800)
Przezwisko Sprawiedliwy sułtan
Narodziny 17 sierpnia 1768
Ayat-sur-Sioule
Śmierć 14 czerwca 1800(w wieku 31 lat)
Marengo
Śmierć w akcji
Pochodzenie Francuski
Wierność Królestwo Francji Królestwo Francji Republika Francuska
 
 
Stopień Generał dywizji
Lata służby 1783 - 1800
Przykazanie Armia Renu , tymczasowa
Armia Anglii
Konflikty Wojny rewolucyjne
Wyczyny broni Bitwa pod Wissembourg
Kampania egipska
Bitwa pod piramidami
Bitwa pod Aboukir
Kampania włoska (1799-1800)
Bitwa pod Marengo
Hołdy Imię wyryte pod łukiem triumfalnym Gwiezdnych
Wybitnych Mężczyzn
Inne funkcje Komisarz-Ordynariusz Wojenny

Louis Charles Antoine Desaix , ur.17 sierpnia 1768na zamku Ayat w Ayat-sur-Sioule ( Puy-de-Dôme ), zmarł14 czerwca 1800w Marengo ( Włochy ), francuski generał, który wyróżnił się podczas wojen rewolucyjnych i pod rozkazami Bonapartego , zwłaszcza w Egipcie i Włoszech. Zgodnie z ówczesnym zwyczajem, aby odróżnić się od brata, dodał do swojego imienia lenno swojej rodziny i przyjął imię Desaix de Veygoux . Desaix jest nazywany „  Sprawiedliwym Sułtanem  ”.

O nazwisku

Wymowa

Zazwyczaj wymawiamy „  de-zè  ” ( po francusku  :  [dəzɛ] ) w kraju pochodzenia Desaix. Nazwa wywodząca się od Des Aix , wymowa „  dé-zé  ” jest również spotykana, ale jest mniej powszechna.

Ewolucja

Nazwa Ayes pojawia się w 1287 roku, a następnie pochodzi od Hedges , Azayes lub Saix . Aix jest podwyższony z XVII -tego  wieku aż do dziadek generał, który zmarł w 1750. Obecna forma Desaix dlatego rodzi się przed rewolucją.

Biografia

Początki rodziny

Louis Desaix pochodził ze szlacheckiej rodziny, rodzina Beaufranchet założona w Owernii , w tym kilku członków zgłosiło się do XVIII -tego  wieku . Desaix jest trzecim synem Gilberta Antoine de Beaufranchet d'Ayat de Boucherol Desaix i d'Amable de Beaufranchet. Matka generała Desaix jest siostrą Jacques de Beaufranchet Lord of Ayat, który poślubia25 listopada 1755Marie-Louise O'Murphy, była kochanka Ludwika XV i modelka malarza François Bouchera .

Trening wojskowy

W 1776, w wieku ośmiu lat, Desaix wstąpił do Królewskiej Szkoły Wojskowej w Effiat , kierowanej przez księży świeckich , oratorian . W wieku piętnastu lat, w 1783 został mianowany podporucznikiem w pułku Bretanii (piechota).

Wybór Republiki

W 1791 opuścił pułk Bretanii, ponieważ został mianowany zwykłym komisarzem wojennym w Clermont-Ferrand .

W 1792 r. większość jego rodziny wyemigrowała, przestraszona rewolucją. Odmówił pójścia za nią i wyjechał, by służyć przeciwko siłom koalicji w Armii Renu. Tam został mianowany adiutantem naczelnego dowódcy Victora de Broglie . Podczas gdy był odpowiedzialny za dostarczanie listów do Bourbonne-les-Bains i chcąc uniknąć kontroli w wiosce Xertigny , został aresztowany i przewieziony do więzienia Epinal, gdzie był przesłuchiwany, a następnie zwolniony dzięki interwencji Poullaina Grandpreya .

Wykazując się rzadką odwagą i dużą przytomnością umysłu w walce Lauterbourga, został tymczasowo mianowany generałem brygady na podstawie20 sierpnia 1793, w wieku 25 lat, potwierdzona w tej klasie dnia 11 września 1793, mianowany tymczasowo do stopnia generała dywizji dnia20 października 1793.

Potwierdzone w jego randze generała majora przez Komitet Ocalenia Publicznego, w Armia Renu na2 września 1794Desaix bierze największy udział w zwycięstwach tej kampanii IV roku i bierze udział m.in. w blokadzie Moguncji .

Sukcesy militarne w latach 1794 i 1795 zaowocowały mianowaniem go na stanowisko p.o. głównodowodzącego armią reńską 5 marca w 20 kwietnia 1796 r, to od 31 stycznia w 19 kwietnia 1797. Z26 października 1797 w 27 marca 1798Generał Desaix jest głównodowodzącym Armii Anglii.

Kampania egipska

Gdy w 1797 r. poznał Bonapartego w Passenario we Włoszech, powierzył mu organizację konwoju morskiego na wyprawę egipską, gdzie miał pełnić funkcję admirała .

Podczas wyprawy egipskiej Desaix brał udział w zdobyciu Malty , następnie Aleksandrii , rozbił mameluków pod Chebreiss (13 lipca 1798 r) i jest zilustrowany podczas bitwy pod piramidami.

Nakazano mu wtedy udać się i podbić Górny Egipt i dokończyć tam zagładę mameluków. Prowadzi różne walki w Sonaguy, w Tebach (dziś Luxor ), w Samanouth (dziś Sebennytos ) w Syene (dziś Asuan ), w Gosseys i triumfuje wszędzie. Jego administracja jest taka, że ​​zyskał przydomek sułtana od samych pokonanych. Ponadto, jako człowiek wykształcony, dostarcza naukowcom zajmującym się zwiadem w kraju wszystkich zebranych informacji, sam jednocześnie poszukując ważnych ruin i zabytków.

Przywołany z Górnego Egiptu, skorzystał z porozumienia El-Arich podpisanego przez Klébera z Turkami i Anglikami i popłynął do Europy dalej3 marca 1800. Po przybyciu do Livorno angielski wiceadmirał George Keith Elphinstone ogłasza go więźniem wbrew konwencjom i udaje, że myli go z żołnierzami, którym towarzyszy.

Wystawiony przez wyższy zakon z rąk wiceadmirała Desaix pisze z Tulonu do Pierwszego Konsula. Wkrótce potem, nie widząc nawet swojej rodziny w Owernii, wyjechał do Armii Włoskiej .

Bitwa pod Marengo

5 maja 1800, z powrotem w Tulonie, Desaix dołączył do Bonaparte we Włoszech, gdzie wojska francuskie skonfrontowały się z Austriakami.

Wstąpił do armii dzień przed bitwą pod Marengo i udał się do dowództwa tamtejszej rezerwy, co miało zmienić układ sił. 14 czerwca, dwie armie ścierają się w bitwie pod Marengo.

Wysłany na rozkaz Bonapartego w poszukiwaniu wrogiej armii na drodze do Genui Desaix cofnął się, gdy usłyszał na tyłach huk armat (o ile nie było to po otrzymaniu kontrrozkazu, obie wersje miały swoich zwolenników ) . Wojska francuskie rzeczywiście zostały zaatakowane i miały wielkie trudności przez Austriaków. Przybywających z około 10 000 mężczyzn, Desaix objął prowadzenie w 9 th  brygady piechoty lekkiej i kresek przed wrogiem.

Ta akcja przywróciła sytuację i pozwoliła na zwycięstwo armii francuskiej. Ale podczas szarży Desaix zostaje śmiertelnie ranny kulą w serce. Ma 31 lat.

Bardzo poruszony jego śmiercią, Pierwszy Konsul kazał przetransportować doczesne szczątki generała Desaix, z którym był bardzo blisko, do Hospice du Grand-Saint-Bernard. Pochowana jest w kaplicy joannitów Wielkiego Bernarda w dniu19 czerwca 1805. Berthier , minister wojny, reprezentujący cesarza, wygłasza swoją mowę pochwalną .

Hołdy

Zabytki

Pamiątkowe pomniki w Desaix są wymienione w porządku chronologicznym powstania.

Reprezentacje

Miejsca

Wiele miejsc zostało nazwanych imieniem Desaix.

We Francji Tętnice we Francji   Poza Francją

Inne hołdy

StatkiRóżowyŹródła

Znane cytaty

Współczesne spojrzenie

Uwagi i referencje

  1. Stół widoczny w Muzeum Historii Francji w Wersalu.
  2. Wyciąg z akt chrztu parafii Ayat Saint-Hilaire (odtwarzający oryginalne błędy ortograficzne): „  17 sierpnia 1768 urodził się i następnego dnia został ochrzczony Louis.Charles.Antoine Désaix, prawowity syn Messire Gilbert, Antoine Beaufranchet d'ayat de Boucherol Desaix, rycerz, sieur de Veygoux, i Dame Amable de Beaufranchet, jego żona, zamieszkała w Veygoux, parafia Charbonnières les Varennes, i urodziła na zamku ayat na tym (i). Czy Ojciec Chrzestny, Messire Louis Charles Antoine de Beaufranchet, reprezentowany przez Messire Amable de Beaufranchet, jego agenta i rycerza Lord of Ayat, matka chrzestna Dame Charlotte de Boucherol, żona Messire Louisa Désaix, Rycerza Królewskiego Zakonu Wojskowego Saint-Louis, rezydującego w Rochegude, parafia Charbonnières-les-Vieilles , z nami Soussigné. Podpisany Sirmond i Cromarias, Proboszcz.  ”.
  3. zniknął.
  4. dawniej Saint-Hilaire d'Ayat .
  5. http://www.persee.fr/web/revues/home/prescript/article/ahrf_0003-4436_2001_num_324_1_2513 .
  6. Nieprawidłowa wymowa Deu-sexe prawdopodobnie wynika z pomylenia generałów Desaix i Dessaix .
  7. Znajdujemy go ze ślubu Desaix-Beaufranchet, 18 września 1758, następnie w metryce urodzenia generała, 17 sierpnia 1768, oraz podczas sprawozdań „Ćwiczeń publicznych” Królewskiej Szkoły Wojskowej w Effiat, 1778-1783 .
  8. Zobacz akt urodzenia Desaix. Zwykle jest to imię patronimiczne, a nie nazwisko po ślubie, więc jego matka jest również Beaufranchet.
  9. Desaix miał trzech braci i siostrę:
    • Amable, urodzony 10 grudnia 1759;
    • Gaspard Antoine urodzony w 1761 i zmarły w dzieciństwie;
    • Franciszka Antonina, ur. 25 sierpnia 1764, pochowana w Aubiacie  ;
    • Louis Amable, ur. 7 czerwca 1773, pochowany na cmentarzu karmelitów w Clermont-Ferrand.
  10. 18 października.
  11. Bathild Bouniol, LA FRANCE HEROIQUE , Paryż, w Ambroise Bray, księgarz-wydawca,1863, s.  180 tomu trzeciego
  12. Biografia Nouvelle Des Contemporains , tom. 17, s. 59, wyd. Księgarnia historyczna, 1824.
  13. (De) Karl Anton Schaab , Die Geschichte der Bundes-Festung Mainz, historysch und militärisch nach den Quellen bearbeitet. (Historia twierdzy Moguncja ), Moguncja 1835., S. 394-397.
  14. C. Mullié donosi, że pewnego dnia w Armii Renu zaczęły się składać bataliony francuskie; Desaix rzucił się im na spotkanie z rezerwą. Niektórzy oficerowie pytali go, czy nie nakazał odwrotu.

    „Tak”, odpowiedział, „ale wroga. "

    Po zwolnieniu Pichegru generał Michaud, któremu przydzielono dowództwo, zabrał Desaix do zastępcy Lémana  :

    — „Tu — powiedział — jest człowiek, którego potrzebujemy na głównodowodzącego; jest uwielbiany przez żołnierza.
    - Jak, odpowiada Desaix, to dlatego mnie przyprowadziłeś?
    - Do mnie dowództwo, do mnie, najmłodszego z oficerów!
    - Reprezentant, nie popełnisz takiej niesprawiedliwości w stosunku do starych żołnierzy, którzy zasłużyli sobie na znacznie lepszego niż ja ojczyzny. "

    I odszedł po formalnej odmowie.

  15. Oto terminy, o których mówił Napoleon: „Ze wszystkich generałów, których miałem pod sobą, Desaix i Kleber byli tymi, którzy mieli najwięcej talentów; zwłaszcza Desaix; Kleber kochał chwałę tylko tyle, ile zapewniała mu bogactwo; Desaix marzył tylko o wojnie i chwale; bogactwa i przyjemności nic dla niego nie znaczyły… Był małym, ponuro wyglądającym mężczyzną, o cal niższy ode mnie, zawsze ubranym niedbale, czasem nawet rozdartym, gardzącym przyjemnościami, a nawet wygodami życia. Prości i uczciwi w swoim postępowaniu Arabowie nazwali go sprawiedliwym sułtanem. Natura ukształtowała go na wielkiego generała; to była dość starożytna postać. Jego śmierć jest największą stratą, jaką kiedykolwiek poniosłam. ”.
  16. W bitwie pod piramidami rozwinął wielkie talenty i wielką odwagę, generał naczelny uroczyście wręczył mu w prezencie sztylet bardzo dobrze wykonany i wzbogacony diamentami, na których wygrawerowane są nazwy walk, które my właśnie zacytowałem. Szczątki tego sztyletu znajdują się w zbiorach Muzeum Sztuki Roger-Quilliot w Clermont.
  17. C. Mullié wskazuje, że Desaix odpowiedział na to tchórzostwo tylko tymi słowami: „Nie proszę o nic, z wyjątkiem uwolnienia mnie od twojej obecności”. Jeśli chcesz, daj słomę rannym, którzy są ze mną. Miałem do czynienia z Mamelukami, Turkami, Arabami z Wielkiej Pustyni, Etiopczykami, Murzynami z Darfuru , wszyscy dotrzymywali danego słowa i nie obrażali ludzi w nieszczęściu. ”.
  18. „Rozkaż mi, żebym do ciebie dołączył, generału lub żołnierzu, nie obchodzi mnie to, dopóki walczę u boku ciebie”. Dzień bez służenia ojczyźnie to dzień odcięty od mojego życia. ”.
  19. Desaix zostaje zabity na kilka sposobów: Waltera Scotta kulą w głowę; Pomnik Świętej Heleny przy kuli armatniej; te wspomnienia Napoleona kulą do serca; Generał Mathieu Dumas , Simon Despréaux, który napisał pochwałę i Decayrol, który kazał go zabalsamować w Mediolanie , zabijają go strzałem w klatkę piersiową.
  20. Wpada w ramiona pułkownika Lebruna i umiera, upuszczając, jak mówią, te słowa: „Idź i powiedz Pierwszemu Konsulowi, że umieram z żalem, że nie zrobiłem wystarczająco dużo, by żyć dla potomnych”. ”. Czy Desaix był w stanie mówić i czy udało nam się zebrać jego słowa? Decayrol zapewnia nas, że upadł bez świadków i że po chwili ugięcia dywizji austriackie kolumny musiały go ominąć. Bourienne , naoczny świadek, twierdzi, że zniknął pośród tak wielkiego zamieszania, że ​​okoliczności jego śmierci nie można było ustalić; ale czy Bourienne jest bardziej szczery niż życzliwy?
  21. Argha, Transport grobu Desaix , Le Gonfanon, Argha
  22. Dzieło rzeźbiarza Claude'a Dejoux .
  23. Brąz został użyty w 1818 roku do wykonania konnego pomnika Henryka IV w Paryżu.
  24. Antoinette Ehrard, „  Wokół posągu Desaix autorstwa Nanteuila, place de Jaude w Clermont-Ferrand  ”, Kroniki historyczne rewolucji francuskiej ,2011, s.  161-178 ( ISSN  1952-403X , czytaj online )
  25. Dzieło Honoré Jean Aristide Husson .
  26. Zaprojektowany przez architekta Charlesa Arnauda .
  27. http://www.mcsearch.info/search.html?search=desaix&view_mode=0&en=1&de=1&fr=1&it=1&es=1&ol=1&sort=&c=&a=&l= .
  28. Kopia jest przechowywana w muzeum Carnavalet (ND 1137).
  29. Muzeum Pałacu Wersalskiego.
  30. Informacja o bazie Mérimée .
  31. Praca Carrier-Belleuse w Strasburgu .
  32. Międzyresortowy katalog Państwowych Depozytów Dzieł Sztuki .
  33. Portal zbiorów muzeów Francji .
  34. Tak Amiot, „  Bardzo nieroztropny Bonaparte zostaje uratowany przez Desaix  ”, Special Historia ,wrzesień 1996, s.  19

Załączniki

Źródła i bibliografia

Prace ogólne Książki specjalistyczne Artykuły

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne