Laboratorium Bure | ||||
Wejście do podziemnego laboratorium badawczego. | ||||
Typ instalacji | ||||
---|---|---|---|---|
Pole | Obiekt jądrowy | |||
Lokalizacja | ||||
Kraj | Francja | |||
Region | Wielki Wschód | |||
Departament | Moza i Haute-Marne | |||
Informacje kontaktowe | 48°29′02″ północ, 5°21′27″ wschód′ | |||
Żywotność instalacji | ||||
Operator | Krajowa Agencja Gospodarki Odpadami Promieniotwórczymi | |||
Rok budowy | 2000 | |||
Data uruchomienia | 2007 | |||
Koszt | 973 mln euro | |||
Kierunek | Dawid Mazoyer | |||
Produkcja | ||||
Geolokalizacja na mapie: Haute-Marne
| ||||
Laboratorium Bure lub Meuse / Haute-Marne laboratorium badawcze podziemny (LSMHM), jest siecią podziemnych chodników znajdujących się pod terenie gmin Bure (Meuse) i Saudron (Haute-Marne) w Francja . W ramach badań nad składowaniem odpadów promieniotwórczych w głębokiej warstwie geologicznej , to podziemne laboratorium badawcze jest obsługiwany przez Narodową Agencję Zarządzania odpadami radioaktywnymi (Andra) w celu oceny właściwości porodzie w formacji geologicznej znajduje się na głębokości 500 metrów dla projektu składowania odpadów radioaktywnych Cigeo .
Zgodnie z ustawą Bataille z 1991 roku The rząd Lionel Jospin załadować Andra zbudować laboratorium, która rozpoczęła się w 2000 roku w pierwszej fazie budowy (eksperymenty prowadzone są równolegle) kończy się w 2007 roku i dzieło rozszerzenia były prowadzone od 2008 roku eksperymenty przeprowadzone w laboratorium obsługuje plików wykonalności dla geologicznych przekazywanych przez Andra do rządu w 2005 r ustawę programu z dnia 28 czerwca 2006 roku w sprawie zrównoważonego zarządzania materiałami i odpadami promieniotwórczymi oznacza unieszkodliwianie w głębokiej formacji geologicznej niskiego przepuszczalność jako rozwiązanie wzorcowe do „ostatecznego unieszkodliwiania” wysokoaktywnych i długożyciowych odpadów promieniotwórczych. Potwierdza Andrę jako właściciela projektu i dekretem przedłuża upoważnienie do prowadzenia laboratorium do końca 2011 roku.
Długotrwałe bezpieczeństwa wykonywanie takiego repozytorium zależy od charakteru skały macierzystej. W łupki (mieszanina gliny i kwarcu ) z Callovo - oksfordu ( okres z jura ) mieć a priori właściwości fizykochemicznych, które mają tendencję do ograniczania migrację radionuklidów . Przedmiotem podziemnego laboratorium badawczego Meuse/Haute-Marne jest zatem badanie warstwy argillitu położonej na głębokości około 500 m we wschodniej części basenu paryskiego , w celu ustalenia, czy jego charakterystyka jest zgodna z celami bezpieczeństwa repozytorium zlokalizowane w strefie transpozycji.
Projekt ten jest kwestionowany przez wiele lokalnych i krajowych stowarzyszeń. Pozwy i nieposłuszeństwo obywatelskie zostały podjęte przez przeciwników.
Utworzenie podziemnego laboratorium badawczego Meuse/Haute-Marne jest częścią francuskiego programu badawczego dotyczącego gospodarowania długożyciowymi wysokoaktywnymi odpadami promieniotwórczymi .
We Francji pierwsze badania nad składowaniem odpadów promieniotwórczych w głębokiej warstwie geologicznej przeprowadziła Komisja Energii Atomowej (CEA) w latach 60. Koncepcję podziemnego laboratorium wprowadziła na początku lat 80. grupa badaczy los wypalonego paliwa jądrowego i postępowanie z odpadami promieniotwórczymi . Narodowa Agencja Zarządzania Odpadów Promieniotwórczych (Andra), wówczas jednostka w CEA, jest odpowiedzialna za przeprowadzenie prac geologicznych rekonesansu znaleźć miejsce może pomieścić takiego laboratorium. Pod koniec lat 80. te prace rozpoznawcze zostały zablokowane przez silny sprzeciw, co doprowadziło do zawieszenia prac i ustawy Bataille'a .
Prawo n O 91-1381 z30 grudnia 1991tzw. Ustawa Bataille'a organizuje badania nad gospodarką odpadami promieniotwórczymi w trzech obszarach: separacja/ transmutacja , składowanie geologiczne i składowanie długoterminowe . Badania nad składowaniem geologicznym powierzono Narodowej Agencji Gospodarki Odpadami Promieniotwórczymi (Andra), agencji niezależnej od Komisji Energii Atomowej (CEA) tą samą ustawą i która jest w szczególności odpowiedzialna za:
„Projektować, zakładać i budować nowe składowiska z uwzględnieniem długoterminowych perspektyw produkcji i gospodarowania odpadami oraz przeprowadzać wszelkie niezbędne w tym celu badania, w szczególności budowę i eksploatację podziemnych laboratoriów przeznaczonych do badania głębokie formacje geologiczne. "
- Artykuł 13 ustawy n o 91-1381 z dnia 30 grudnia 1991 roku w sprawie postępowania z odpadami promieniotwórczymi
Prawo n o 91-1381 określa warunki zakładania i funkcjonowania podziemnych laboratoriów w artykułach 6 do 12. Określa ono obowiązki uzgodniona z lokalnym naczelne rekonesansu:
„Mediator, powołany zarządzeniem ministra właściwego do spraw energetyki, jest odpowiedzialny za przeprowadzenie konsultacji poprzedzających wybór lokalizacji, na których mogłyby być prowadzone prace przygotowawcze do budowy podziemnego laboratorium. "
Dekret - n o 92-1311 z dnia 17 grudnia 1992 r wykonawczego Artykuł 6 ustawy n o 91-1381 z dnia 30 grudnia 1991 roku w sprawie gospodarki odpadami promieniotwórczymi
Zastępca Christiana Bataille'a , sprawozdawcy prawa, został powołany na mediatora dekretem w sprawie17 grudnia 1992. Wreszcie, ustawa przewiduje powołanie grupy interesu publicznego (GIP) odpowiedzialnej za wdrażanie środków wsparcia ekonomicznego dla utworzenia każdego laboratorium.
Znalezienie miejsc do przechowywania odpadów radioaktywnych, w szczególności tych pochodzących z elektrowni jądrowych, jest procesem szczególnie długim, który musi uwzględniać zarówno położenie zainteresowanych populacji, jak i charakter podglebia.
Przestrzegania prawa n o 91-1381 dwa geologiczne formacje ( gliny i granit ) są uważane za głęboko utylizacji odpadów promieniotwórczych. Prawo przewiduje więc budowę kilku laboratoriów badawczych w celu badania tych różnych formacji geologicznych.
W 1993 roku około trzydziestu terytoriów zlokalizowanych w 11 wydziałach złożyło wniosek o utworzenie podziemnego laboratorium. Proces konsultacji, prowadzony przez Christiana Bataille'a, kończy się złożeniem raportu do rządu w sprawie21 grudnia 1993. Na podstawie tego procesu rząd wybiera cztery miejsca: Haute-Marne , Meuse , Vienne i Gard .
W 1994 roku Andra przeprowadziła rozpoznanie geologiczne na czterech zidentyfikowanych sektorach i doprowadziła do wyboru trzech lokalizacji: Bure (stanowisko gliny na granicy Mozy i Haute-Marne), Marcoule (stanowisko gliny w pobliżu Bagnols -sur- Cèze w Gard) i La Chapelle-Bâton (miejsce granitowe w Vienne). W tym samym roku kolektywy zorganizowały demonstracje przeciwko zakopywaniu odpadów radioaktywnych (np. w Chaumont ).
Narodowy Koordynacja kolektywy przeciwko Składowanie odpadów promieniotwórczych powstał w roku 1995, aby połączyć różne stowarzyszenia wrogie geologicznych usuwania projektów.
23 września 1995Powstaje stowarzyszenie wybranych urzędników z Mozy i Górnej Marny, sprzeciwiające się tworzeniu „laboratorium” w celu zakopania odpadów radioaktywnych i sprzyjającego zrównoważonemu rozwojowi (AEMHM – ustawa o stowarzyszeniu z 1901 r .). Jego celem jest w szczególności „zgromadzenie wybranych przedstawicieli Mozy i Górnej Marny w celu umożliwienia zbiorowego wyrażenia sprzeciwu wobec projektu laboratoryjnego oraz zapobieżenia wszelkimi legalnymi, prawnymi i demokratycznymi sposobami zakopywania odpadów nuklearnych w dowolnym miejscu”.
Rząd upoważnia Andra 15 maja 1996 r.Rejestry spadać trzy Autoryzacji dla budowy i obsługi podziemnych laboratorium (DAIE) w rozumieniu Dekret N O 93-940 z16 lipca 1993. Odbywa się to w dniu2 lipca 1996 r. w przypadku lokalizacji Wschodniej (oznaczającej miejsce Bure), z którego odbywa się dochodzenie publiczne z . 3 marca 1997 r. w 17 maja 1997 r.. Wyniki badań opinii publicznej przeprowadzonych w trzech obiektach są publikowane w raporcie Dyrekcji Bezpieczeństwa Instalacji Jądrowych (DSIN) do Ministra Planowania Regionalnego i Środowiska oraz do Sekretarza Stanu ds. Przemysłu w dn.1 st grudzień 1997. Dla strony wschodniej wnioski są korzystne (patrz niżej).
Wnioski z dochodzenia publicznego dla strony WschodniejAnkieta publiczna
Komisja śledcza wydała pozytywną opinię, z zastrzeżeniami co do odwracalności ewentualnego składowiska, konieczności zachowania pamięci o miejscu oraz chęci kontynuowania badań w trzech osiach przewidzianych prawem30 grudnia 1991.
Konsultacje ze społecznościami
Za projektem zagłosowała rada regionalna Szampanii-Ardenów, nieprzychylnie dla Lotaryngii.
Dwie rady generalne opowiadają się za laboratorium, deklarując jednocześnie sprzeciw wobec przechowywania. Spośród wszystkich gmin, z którymi przeprowadzono konsultacje, tylko trzy były przeciwne projektowi; sprzyjające gminy proszą o włączenie do monitoringu i życzą sobie, aby trzy osie prawa30 grudnia 1991 być kontynuowane równolegle.
Konferencja administracyjna
Konsultowane służby poczyniły obserwacje dotyczące wpływu na wodę, bezpieczeństwa ludzi oraz integracji projektu ze środowiskiem. Ostatecznie opinia służb była jednogłośnie przychylna.
Opinia prefekta
Prefekt Mozy wydał pozytywną opinię, konsultował się także prefekt Haute-Marne.
W przypadku trzech obiektów zapytania publiczne zakończyły się pozytywnymi opiniami, przy czym zdecydowana większość zainteresowanych społeczności wyraziła zgodę na projekty. Wniosek DSIN jest taki, że tereny gliniaste na wschodzie (Bure) i Gard (Marcoule) są technicznie bardziej korzystne dla założenia podziemnego laboratorium. Stanowisko granitowe w Vienne (La Chapelle-Baton) nie jest technicznie korzystne dla przyszłego założenia składowiska, chociaż akceptacja ludności jest ważna, a badanie „stanowiska granitowego oprócz miejsca gliniastego pozwala na więcej opcji zachowane.
W trakcie Marzec 1998, Lokalne dokumenty regulacyjne warunkiem koniecznym dla pozwolenia na budowę podziemnego laboratorium Bure są ogłoszone: interpréfectoral dekret n o 98-629 z10 marca 1998 r.Andra zezwalająca realizacji instalacji, strukturę, prace i czynności, których prawa wody i aby n O 98-776 z prefekta Mozę25 marca 1998 r.upoważnienie Andry do obsługi obiektów sklasyfikowanych jako ochrona środowiska (ICPE) podlegających zgłoszeniu (w tym do używania i przechowywania zamkniętych źródeł promieniotwórczych).
Wybór miejsca BureO wyborze miejsca Bure przez rząd francuski decyduje międzyresortowa komisja 9 grudnia 1998, który określa, że badanie musi dotyczyć przechowywania odwracalnego. Gliniaste stanowisko Gard nie zostało zachowane, ponieważ przedstawia formację geologiczną o tym samym charakterze, ale mniej korzystną niż Bure. Istnieje również silny sprzeciw winiarzy Gard wobec utworzenia podziemnego laboratorium badawczego. Po uwagach DSIN dotyczących hydrogeologicznej charakterystyki granitu w lokalizacji Vienne również nie zostało to zachowane.
3 sierpnia 1999 r.dekret zleca Krajowej Agencji Gospodarki Odpadami Promieniotwórczymi zainstalowanie i prowadzenie na terenie gminy Bure (Moza) podziemnego laboratorium przeznaczonego do badania głębokich formacji geologicznych, w których mogą być składowane odpady promieniotwórcze. Lokalny komitet informacji i monitorowania (CLIS) laboratorium Meuse / Haute-Marne został utworzony w dniu15 listopada 1999.
Na terenie Bure organizacje lokalne i krajowe nadal sprzeciwiają się laboratorium badawczemu i projektowi składowania geologicznego, określanemu jako składowisko odpadów. Te opozycje czasami nakładają się na bardziej ogólne ramy sprzeciwu wobec energii jądrowej . Narodowy Koordynacja kolektywy Przeciwko Składowisko Odpadów Promieniotwórczych (CNCEDR) koordynuje wszystkie grupy przeciwieństwie do geologicznego unieszkodliwiania i regularnie organizuje akcje (pokazów, festiwali itp) przeciwko laboratorium.
Budowa laboratorium rozpoczyna się w styczeń 2000wraz z zagospodarowaniem terenu i zabudową na powierzchni. Andra jest zleceniodawcą budowy laboratorium, którego budowę powierzono Groupement Fond Est (GFE), grupie interesów gospodarczych (GIE) firm, której agentem i głównym udziałowcem jest firma Bouygues Travaux Public . Następujące po zaprzestaniu wydobycia we Francji ( wydobycie z węgla i żelaza ) wydobycie techniki nie są realizowane konsekwentnie, co prowadzi do braku doświadczenia.
Równolegle z budową laboratorium Andra opisuje opcje projektowania i bezpieczeństwa głębokiego składowiska i rozwija podejście metodologiczne, które pozwoli na uwzględnienie wyników eksperymentów. Elementy te są zebrane w Dossier 2001, które rząd francuski pragnie przedłożyć do oceny międzynarodowej. OECD Nuclear Energy Agency następnie organizuje wzajemny przegląd, raport, który jest produkowany na29 sierpnia 2003 r..
15 maja 2002 r.śmiertelny wypadek spowodował wstrzymanie prac kopania studni na blisko rok. 20 czerwca 2002, Po cytat poczynione przez inspekcję pracy The Tribunal de grande instance w Bar-le-Duc , wypowiada się natychmiastowego zatrzymania jako środek ostrożności prac zatonięcia wału dostępu i wału pomocniczego. GFE i Andra muszą dokonać przeglądu sprzętu i metod na miejscu (wzmocnienie roli pracowników, interwencja eksperta ds. górnictwa z RPA , rewizja projektu platformy przeciskowej). Wznowienie pracy następuje wkwiecień 2003 z pierwszym strzałem na 30 kwietnia 2003 r.. Unieruchomienie stanowiska powoduje opóźnienie w planowaniu eksperymentów naukowych. Aby uzyskać informacje wystarczające do przedłożenia dokumentacji w 2005 r., Andra intensyfikuje swój program wierceń w sektorze Bure i przeprowadza eksperymenty w podziemnych laboratoriach poza Francją .
W 2004 r. przerwano głębienie głównego szybu dostępowego, aby umożliwić wykopanie sztolni eksperymentalnej na -445 m, która zakończyła się26 listopada 2004. Przez kilka miesięcy galeria jest dostępna dla naukowców, którzy urządzają tam eksperymenty: wiercenia, oprzyrządowanie itp. Wszystkie czujniki są połączone z systemem akwizycji danych, który umożliwia zdalne monitorowanie pomiarów. Następnie wznowiono głębienie szybów, a następnie kopanie chodników poziomych. 15 grudnia 2005, fronty wyrobisk chodników powstałych z dwóch studni spotykają się na uroczystość św. Barbary , patronki górników.
Wiosną 2006 roku przeciwnicy rozpoczęli ogólnokrajową kampanię pod nazwą Ustawa o odpadach jądrowych z 2006 roku, Nie zatruwaj Ziemi! , kierowanej przez Krajową Koordynację Kolektywów Przeciwko Składowaniu Odpadów Radioaktywnych oraz Sieć Sortir du Nuclear , we współpracy z Agir pour l'Environnement , Amis de la Terre , Confédération paysanne i Greenpeace France . Organizują drugą edycję festiwalu Décibels contre la poubelle od 28 do30 lipca 2006 protestować przeciwko składowisku, które skupia ponad 1000 osób.
W styczniu i luty 2005The OPECST prowadzi publiczne przesłuchania na trzech osiach badawczych dotyczących gospodarki odpadami promieniotwórczymi. Posłowie Christian Bataille i Claude Birraux piszą w imieniu OPECST raport na temat postępów i perspektyw badań nad gospodarką odpadami promieniotwórczymi, który jest przedkładany francuskiemu parlamentowi w dniu16 marca 2005 r.. Pierwsza debata parlamentarna na ten temat odbywa się w dniu13 kwietnia 2005w Senacie po pytaniu Henri Revol .
20 grudnia 2005Andra przekazuje rządowi ostateczną wersję swojego dossier z 2005 r., które podsumowuje piętnaście lat badań od czasu ustawy z 1991 r. Badania te opierają się w szczególności na programie naukowym realizowanym w podziemnym laboratorium. Praca Andry jest przedmiotem licznych ocen. Stosunek programu naukowego do celu wykazania wykonalności składowania w warstwie gliny Callovo-Oxfordian jest oceniany, na wniosek lokalnego komitetu ds. informacji i monitorowania laboratorium, przez Instytut Badań nad Energią i Środowiskiem ( IEER). Dokumentacja z 2005 r. jest oceniana we Francji przez Narodową Komisję Oceny, Urząd ds. Bezpieczeństwa Jądrowego oraz Instytut Ochrony Przed Promieniowaniem i Bezpieczeństwa Jądrowego . Jest również przedmiotem wzajemnej oceny w ramach Agencji Energii Jądrowej OECD .
Po złożeniu pliku z 2005 r. od Andry i podobnych plików przekazanych przez CEA w dwóch innych osiach badawczych (separacja/transmutacja i przechowywanie długoterminowe), publiczna debata została przeprowadzona przez publiczność Krajowej Komisji Debaty12 września 2005 w 13 stycznia 2006.
Równolegle z debatą publiczną zorganizowaną przez maj 2005 w styczeń 2006przez Narodową Komisję ds. Debaty Publicznej , która umożliwia udział 3000 osób w 20 publicznych spotkaniach w regionie, a także w Caen, Cherbourg, Dunkierce, Lyonie, Marsylii, Paryżu i Pont-du-Gard, petycję podpisują więcej ponad 55 000 wyborców z dwóch departamentów Haute-Marne i Meuse w latach 2005 i 2006. Prosi o zorganizowanie referendum lokalnego , którego pytanie brzmiałoby „Czy jesteś za budową składowiska odpadów radioaktywnych w Bure? ”.
W laboratorium Pierre Forbes przejmuje zarządzanie miejscem w miejsce Jack-Pierre Piguet 1 st marca 2006, podczas gdy kopanie chodników kończy się 27 kwietnia 2006z drugim skrzyżowaniem między studniami. W trakciemaj 2006, opadająca rama szybu pomocniczego zostaje zdemontowana i zastąpiona ostatecznym wyposażeniem, w skład którego wchodzi winda mogąca zawieźć 14 osób bezpośrednio na dno (wcześniej koniec zjazdu odbywał się po drabinie).
Minister Przemysłu François Loos przedstawia projekt ustawy o postępowaniu z materiałami promieniotwórczymi i odpadami na posiedzeniu Rady Ministrów22 marca 2006. Rozpatrzenie tej ustawy rozpoczyna się w Zgromadzeniu Narodowym w dniu6 kwietnia 2006. Wniosek o zorganizowanie referendum lokalnego zbiera około 30 000 podpisów i jest składany do Rady Generalnej Haute-Marne w dniu26 maja 2006. Senat modyfikuje tekst po ogłoszeniu stanu wyjątkowego i ustawa zostaje ostatecznie uchwalona w dniu15 czerwca 2006w Zgromadzeniu Narodowym. Ustala harmonogram uruchomienia w 2025 r., pod warunkiem uzyskania zezwolenia, składowiska odwracalnego w głębokiej warstwie geologicznej (art. 3 ust. 2 °). Uwarunkowuje wniosek o zezwolenie na utworzenie takiego składowiska, że warstwa geologiczna musiała być przedmiotem badań za pomocą podziemnego laboratorium (art. 12). Debata publiczna musi odbyć się przed złożeniem wniosku o pozwolenie na budowę.
23 grudnia 2006 Wydaje się, że dekret rozszerza uprawnienia udzielone Krajowej Agencji Gospodarki Odpadami Promieniotwórczymi na zainstalowanie i prowadzenie podziemnego laboratorium na terenie gminy Bure (Moza).
Zakończenie prac podziemnych prowadzonych przez Grupę Fond Est oznacza przejęcie wszystkich instalacji przez Andrę. Za eksploatację laboratorium (w szczególności eksploatację studni i innego wyposażenia oraz konserwację ) odpowiada od 2007 roku Andra. Wczerwiec 2008, trzech inżynierów z Andry otrzymuje ex aequo drugą krajową nagrodę inżynierską , przyznawaną przez Ministerstwo Energii i Zrównoważonego Rozwoju. Nagroda ta przyznawana jest im za koordynację studiów i badań podejmowanych w ramach projektu i budowy podziemnego laboratorium badawczego w Meuse/Haute Marne.
Andra organizuje swoje studia i badania w ramach planu rozwoju projektu HAVL . Wśród różnych programów i działań projektu, program eksperymentów i prób demonstracyjnych w strukturach Laboratorium i planuje zadania do wykonania na terenie Bure. Podczas gdy eksperymenty trwają, trwa trzecia faza prac. Istnieje ciągła współpraca pomiędzy pracami rozbudowy a stałą pracą naukową. Do 2014 roku do istniejącej pętli podziemnej zostanie dobudowanych ponad 800 metrów. Laboratorium jest więc także rozległym podziemnym miejscem pracy, rozwijającym techniki, metody i możliwości wspomagania prac wykopaliskowych. W 2010 roku aktorami tego rozszerzenia są:
26 stycznia 2016, na końcu galerii eksperymentalnej dochodzi do osuwiska, które powoduje jedną śmierć i jedno drobne obrażenia wśród pracowników Eiffage. Śledztwo wszczyna prokurator Bar-le-Duc.
11 lipca 2016The Zgromadzenie Narodowe przyjmuje bez modyfikacji projektu ustawy ustanawiającej ramy z Cigeo projektu .
Od 2015 roku niektórzy przeciwnicy zdecydowali się wypowiedzieć poprzez napaść , z których najbardziej spektakularnym jest okupacja Bois Lejuc, zakwalifikowana jako nielegalna przez trybunał de grande instance Bar-le-Duc i która trwa do eksmisji ostatnich okupantów przez żandarmi wluty 2018. W latach 2017-2019 antynuklearni aktywiści, którzy przybyli do Bure i okolicznych wsi, są poddawani inwigilacji organizowanej przez prokuraturę Bar-le-Duc i prowadzonej przez wyspecjalizowaną komórkę żandarmerii: podsłuchuje się 29 osób , skonfiskowano 27 komputerów i 25 laptopów, tysiąc transkrybowanych dyskusji, przechwycono ponad 85 000 rozmów i wiadomości, co oznacza ponad 16 lat łącznego czasu inwigilacji telefonicznej.
Inni przeciwnicy uciekają się do kroków prawnych: na przykład w 2017 r. tymczasowo wygrali sprawę o cesję Bois Lejuc przez gminę Mandres-en-Barrois na rzecz ANDRA, ale zostali odrzuceni przez sąd. istnienie wyjątkowego potencjału geotermalnego na terenie laboratorium; to samo wkwiecień 2018, ich wniosek o anulowanie dekretu wydanego w 2016 r. przez Ségolène Royal w celu ustalenia kosztów projektu Cigéo został odrzucony przez Radę Stanu, która uważa, że przedmiotowy dekret nie jest dotknięty oczywistym błędem w ocenie.
Andra i Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego planują zmianę statusu laboratorium. Otwarte dla środowiska naukowego w szerszych ramach niż badania nad składowaniem odpadów promieniotwórczych, laboratorium mogłoby przekształcić się w bardzo dużą infrastrukturę badawczą (TGI). Projekt ten otrzymuje wsparcie środowiska naukowego i rad generalnych. Jest to część przygotowań do ustawowego terminu 2011 r., roku odnowienia zezwolenia na dalsze prowadzenie laboratorium. W tym kontekście Andra musi złożyć wniosek o kontynuację działalności w 2009 r. przed przeprowadzeniem dochodzenia publicznego w 2010 r.
ZIRAW październik 2009Andra publikuje raport o sąsiednim terenie o powierzchni ok. 30 km 2 , zwanym ZIRA (obszar zainteresowania do pogłębionego rozpoznania), w celu kontynuacji badań podziemnego magazynu. Rząd autoryzuje wmarzec 2010 Andra do przeprowadzenia tam śledztw.
Oczekuje się, że od 2025 r. w pobliżu Bure będą składowane odpady pośrednie i długożyciowe AM-VL . W HAVLs będzie czekać aż do roku 2060. „Glina może tylko pomieścić je w temperaturze poniżej 90 ° C , czyli około 70 lat po ich zeszklenia” , zgodnie z Fabrice Boissier, dyrektor zarządzania ryzykiem w Andra.
Laboratorium zorganizowane jest wokół dwóch studni. Obejmuje budynki na powierzchni, studnie oraz sieć podziemnych galerii.
Układ 3D laboratorium.
Model instalacji powierzchniowych.
Podziemne galerie laboratorium.
Na powierzchni te dwie studnie to wieże z nasadkami, w których mieści się sprzęt do podnoszenia i wentylacja ( wykopy do zatapiania zostały usunięte w latach 2006-2007). Pozostałe instalacje powierzchniowe, które rozciągają się na powierzchni 17 ha , to budynki, warsztaty na placu budowy i eksperymenty (w szczególności rdzeń banku), składowiska do przechowywania sadzonek, a także tradycyjne instalacje instalacji przemysłowych (np. ). Budynek recepcji publicznej znajdujący się przy wejściu do laboratorium posiada zielony dach .
Średnica studni głównej wynosi około 5 m, a studni pomocniczej 3 do 5 m . Głębokość studni wynosi około 500 m . Bouniou (część studni znajdująca się pod recepturą, głębsza niż poziom chodników) stanowi bufor dla urobku powstałego w wyniku kopania chodników przed ponownym złożeniem go do mankietu (duże wiadro do ewakuacji urobku lub nawet transport materiałów w studni).
Metoda kopaniaPierwsze metry studni są wykopywane z koparką . Następnie wykonuje się kopanie z użyciem materiałów wybuchowych przez miękki strzał (lub gładkie strzały ): dno studni jest wiercone, w tych otworach umieszczane są materiały wybuchowe, po czym następuje eksplozja.
Podczas kopania pierwszych 40 metrów odpowiadających szybowi wstępnemu potrzebna jest tylko dość lekka suwnica. Równolegle z kopaniem montowana jest konstrukcja studni na okres zatapiania od 40 do 500 m . Następnie zespoły instalują mobilną podłogę przeciskową, konstrukcję, która pomieści cały sprzęt wymagany do kopania. Głowica, konstrukcja (wieża) o wysokości około 35 m , mieści wyposażenie głowicy, w szczególności krążki (wyciągarki są przesunięte na ziemi). Kopanie jest regularnie przerywane przez naukowców w celu przeprowadzenia badań geologicznych (badania skały) w miarę postępu.
Pod ziemią nisza eksperymentalna o długości 40 m na poziomie -445 m umożliwiła pierwsze pomiary w warstwie gliny. Z tej niszy wywiercono liczne studnie. Na poziomie -490 m rozbudowana od końca 2007 r. sieć galerii o długości 1300 m umożliwia eksperymenty naukowo-techniczne.
Przed rozbudową po 2006 roku eksperymenty lokowano w sieci chodników w kształcie litery H połączonych ze wschodnim chodnikiem łączącym. Przecięcie równoległe do wschodniej galerii łączącej mieści eksperyment KEY oraz pomiary zbieżności. W chodniku prostopadłym do wschodniego chodnika łączącego i najbardziej wysuniętym na południe mieści się większość eksperymentów naukowych .
Metoda kopaniaGalerie są wykopywane przez hydrauliczny młot udarowy, duży młot pneumatyczny zamontowany na końcu ramienia przegubowego. Energia jest dostarczana kablem elektrycznym, co pozwala uniknąć dymu lub zagrożenia pożarowego, nieodłącznie związanego z maszyną z silnikiem cieplnym. Wykop prowadzony jest w części podzielonej (górna część chodnika jest wykopana i podparta przed przekopaniem części dolnej) o łącznej części wykopu około 17 m 2 w kształcie podkowy. Podporę od frontu (galeria jest wzmacniana w miarę postępu wykopu w celu zapewnienia ochrony personelu) zapewniają rygle (kilkumetrowe metalowe pręty wbijane w ściany lub w ziemię) z rozłożonym kotwieniem i torkretem, uzupełnione za pomocą wieszaków (metalowe łuki przymocowane do dolnej powierzchni galerii w celu przejmowania sił podłoża). Marynowanie (odprowadzanie urobku) odbywa się za pomocą elektrycznej ładowarki kołowej .
Przykład kruszarki skał (wdrożony w WIPP ).
Ładowarka kołowa w podziemnej galerii.
Przykład robota kotwiącego (wdrożony w WIPP ).
Podziemna galeria laboratoryjna wsparta na wieszakach z betonu natryskowego i metalu.
Mapa geologiczna sektora Bure powstał w kilku etapach, przy użyciu różnych technik zwiadowczych.
Wstępny rekonesans (1994) przeprowadzony metodą mapowania polowego oparto na danych z wcześniej istniejących odwiertów naftowych i badań sejsmicznych . Następnie nowe wiercenia umożliwiły scharakteryzowanie warstw na głębokości i wykonanie modelu 3D .
Druga faza mapowania została przeprowadzona od 2000 r. przy użyciu kilku podejść. Morfologia terenu została ustalona na podstawie analizy topograficznej (zdjęcie lotnicze , numeryczny model terenu ), uzupełnionej o poszukiwanie bezpośrednich śladów uskoków na gruncie, systematyczną analizę mikrotektoniczną oraz dokładne studium litostratygraficzne. W tym samym czasie powstały mapy izohypsowe . Badania te umożliwiły zebranie wskaźników dotyczących możliwych anomalii strukturalnych .
W latach 2002 i 2003 porównano wszystkie powierzchniowe dane kartograficzne (w szczególności charakterystykę uskoków ) z danymi sejsmicznymi, co pozwoliło na konsolidację modelu strukturalnego sektora Bure.
Od 2007 roku przeprowadzono kampanię charakteryzacyjną całej strefy transpozycji za pomocą rekonesansu sejsmicznego 2D oraz operacji mapowania. Sześć platform mieści 14 otworów wiertniczych, w szczególności głęboki otwór o długości prawie 2000 mw 2008 r. w Montiers-sur-Saulx . Celem Andry jest wybranie obszaru o powierzchni 30 km 2 w 2009 roku przed osiągnięciem pasa drogowego dla składowiska o powierzchni 2,5 km 2 pod koniec 2013 roku.
Stanowisko Meuse/Haute-Marne znajduje się we wschodniej części basenu paryskiego utworzonego przez naprzemienne warstwy osadowe wapienia , marglisty i gliny o miąższości kilkuset metrów i płytkim upadku (rzędu 1 przy 1,5 stopnia północny zachód). Infrastruktura powierzchniowa laboratorium jest zbudowana na wapiennych ziemiach Barrois pochodzących z okresu jurajskiego, podczas gdy studnie przecinają różne warstwy wapienia, margla i gliny, prowadząc do poziomych podziemnych galerii wykopanych w warstwie argillitów pochodzących z Callovo - Oksford z grubość ponad stu metrów.
Region składa się z słabo zaznaczonym Savonnieres synklina wpisanego między dwoma usterek systemów : fosy Gondrecourt na wschodzie i fos Marne i Joinville na zachodzie. Mimo to laboratorium jest stosunkowo daleko od wszelkich znanych uskoków, co zapewnia sektorowi względną stabilność geologiczną.
Sekcja geologiczna na terenie laboratorium pokazuje szkielet formacji argillitowej Callovo-Oxfordian przez dwie formacje wapienne. Pod spodem węglan Dogger spoczywa na marglach i glinach liazowych . Powyżej rozciąga się warstwa wapienia oksfordzkiego o grubości około 300 metrów, pokryta marglistą formacją kimerydu o grubości około stu metrów. Wychodnia warstw terenu składa się z wapienia Barrois.
Podziemna część laboratorium stanowiąca tereny doświadczalne w całości pokryta jest warstwą argillitu (mieszanina gliny i kwarcu ) znajdującą się 500 metrów pod powierzchnią. Ta warstwa argillitu o grubości ponad stu metrów została ułożona 150 milionów lat temu w okresie Callovo-Oxfordian i od tego czasu niewiele się zmieniła, badania przeprowadzone przez Andrę w 2005 roku nie wykazały żadnych wad treningu.
Oprócz stabilności tektonicznej regionu, położenie podziemnej części laboratorium w tej warstwie geologicznej było motywowane charakterystyką tych argillitów: stosunkowo jednorodne, mają prostą wytrzymałość na ściskanie średnio 21 MPa , czyli bliską że o wspólnej budowie betonu . Moduł odkształcenia plastycznego wynosi od 3000 do 5000 MPa, podczas gdy przewodność cieplna waha się od 1,3 do 2,7 W m- 1 K- 1 w zależności od kierunku i głębokości (ten sam rząd wielkości jak szkło lub beton). Przepuszczalność medium jest w zakresie od 5 X 10 -14 M S -1 i 5 X 10 -13 M S -1 o bardzo małej wielkości porów, pożywkę redukcji . Dodatkowo, ta warstwa argillitu jest otoczona dwoma dość grubymi warstwami wapienia: wapienia batońskiego w warstwie spodniej oraz wapieni oksfordzkich i kalkarenitów w warstwie nadrzędnej.
Celem eksperymentów prowadzonych w podziemnym laboratorium jest ocena możliwości geologicznego składowania odpadów wysoko- i średnioaktywnych oraz długożyciowych w warstwie Callovo-Oxford w celu realizacji projektu Cigéo . Laboratorium umożliwia zatem prowadzenie eksperymentów naukowych mających na celu scharakteryzowanie skały oraz eksperymentów technologicznych związanych z konkretnymi rozwiązaniami w projekcie składowiska.
Cały program naukowy Andry jest oceniany przez komitet orientacyjno-monitorujący (Cos) skupiający 13 członków kilku narodowości pod przewodnictwem dyrektora badawczego BRGM .
Badanie skały pozwala na określenie jej właściwości fizykochemicznych, które są ważne dla bezpieczeństwa składowiska. Eksperymenty naukowe mają zatem na celu uzupełnienie wiedzy dotyczącej:
Badania prowadzone są z powierzchni, podczas gdy eksperymenty prowadzone są podczas kopania i w chodnikach. Około 1400 czujniki wyposażyć 130 naukowych otworów w Callovo - Oxfordian warstwę .
Rozpowszechnianie i przechowywanieEksperymenty prowadzone są w galerii eksperymentalnej oraz w galeriach na -490 m nad szybkością dyfuzji pierwiastków promieniotwórczych w argillicie. Radioaktywne znaczniki są wstrzykiwane do skały i migrują przez pewien czas. Następnie wyodrębnia się i analizuje strefy górotworu, w których migrowały znaczniki. Skuteczność retencji skał jest następnie porównywana z wynikami uzyskanymi przez eksperymenty na próbce.
Analizy wody porowejCharakterystyki (skład, P H , itd.), Wody zawartej w szczelinach skały są w sposób ciągły monitorowane. W tym celu z chodników na -490 m wykonywane są odwierty, a spektrometry Ramana i podczerwieni analizują wydobywaną wodę lub gazy.
Rockowa reakcja na rozgrzewkęWysoki poziom odpadów wydzielające ogrzewać , jak zrobić niektóre odpady poziom średniozaawansowany w mniejszym stopniu. Moc cieplna emitowane przez pakiety odpadów wysokim poziomie w czasie usuwania będzie 200 W (pakietach już produkowane, znany jako C0) do 500 W , a nawet 700 W w opakowaniu (odpady z obróbki w obecnych i przyszłych zużytego paliwa ) . W ramach demonstracji bezpieczeństwa Andry temperatura skał musi pozostać poniżej 90 ° C ( 70 ° C dla odpadów średniopoziomowych) w celu ograniczenia przekształceń mineralogicznych. Prowadzone są również eksperymenty mające na celu zbadanie reakcji skały na ogrzewanie. W tym celu do otworu wiertniczego wkłada się opór elektryczny i mierzy się ewolucję właściwości (w szczególności ciśnienia porowego i temperatury) skały.
Zachowanie geomechaniczne argillitówArgillit to luźna skała, która pełza pod ciężarem górującego terenu. To tak zwane zjawisko konwergencji ogranicza wymiarowanie konstrukcji oporowych (w przeciwieństwie na przykład do chodników wykopanych w granicie). Z drugiej strony jest to cecha korzystna z punktu widzenia samoleczenia mikropęknięć. Odkształcenie skały badane jest w szybach i chodnikach za pomocą czujników rozmieszczonych w kilkudziesięciu otworach wiertniczych. Odkształcenie skały następuje również pod wpływem wysuszenia i uwodnienia. Zjawisko to bada zespół z Narodowego Centrum Badań Naukowych (CNRS) za pomocą czujników akustycznych rejestrujących skrzypienie skały.
Projekt geologicznej utylizacji obejmuje unieruchomienie radioelementów w składowisku. W tym celu skała macierzysta (warstwa argillitowa) działa jak naturalna bariera. Bariera ta jest jednak przerywana przez wykopane chodniki do składowania opakowań odpadów. Projekt projektu zachowuje wtedy określone obszary chodników, w których umieszcza się uszczelnienia: materiał o szczególnie niskiej przepuszczalności (glina pęczniejąca lub bentonit ) stanowi dodatkową barierę. Jednak podczas drążenia chodników skała znajdująca się na obrzeżu wykopu ulega uszkodzeniu w obszarze zwanym EDZ (Strefa zaburzona wyrobiskiem). Ta strefa mikropęknięć (o wymiarach wielodecymetrycznych) może prowadzić do zwarcia plomby. Rozwiązanie przedstawione w dossier Andry z 2005 r. ma na celu przerwanie EDZ poprzez piłowanie skały na obwodzie chodnika na poziomie rowków, w które można wprowadzić materiał o niskiej przepuszczalności.
Eksperyment KEY, który po raz pierwszy został przeprowadzony w podziemnym laboratorium Mont-Terri w Szwajcarii (eksperyment EZ-A), a następnie został przeprowadzony w podziemnym laboratorium Meuse / Haute-Marne, ma na celu wykazanie wykonalności wykonania tych krwawień za pomocą piła KEY, rodzaj dużej piły łańcuchowej, następnie oceniała wydajność brykietów bentonitowych wprowadzanych do odpowietrzenia, aby zapobiec migracji pierwiastków promieniotwórczych.
Centrum technologiczneOprócz eksperymentów pod ziemią Andra buduje demonstracje opakowań do utylizacji i sprzętu przeładunkowego. Ponadto Andra tworzy, 500 m od podziemnego laboratorium, centrum technologiczne przeznaczone do eksperymentów i prezentacji tych demonstratorów. W centrum tym mieszczą się takie materiały, jak robot przesuwający wysokoaktywne opakowania odpadów z ceramicznymi podkładkami , prototyp na poduszkach powietrznych, a nawet pierścienie bentonitowe ( bentonit to naturalny materiał, który pęcznieje po uwodnieniu).
Wybudowany w latach 2008-2009 i zlokalizowany w miejscowości Saudron (Haute-Marne) budynek znajduje się na terenie zajmowanym dotychczas przez firmy odpowiedzialne za budowę laboratorium (międzywydziałowa strefa biznesowa). Zajmuje powierzchnię 4000 m 2 i składa się z 3000 m 2 hali demonstrator i recepcji publicznej zawierającej wielofunkcyjna sala na 100 osób oraz salę konferencyjną.
Koszt budowy laboratorium Andra szacuje na 95,5 mln euro (szacunek z wyłączeniem awaryjnych kosztów budowy laboratorium w latach 1999-2006). Andra jest właścicielem i zarządza gruntem, na którym znajduje się laboratorium, gruntem będącym częścią 95- hektarowej działki nabytej w 1996 roku za 2,2 miliona franków . Koszty operacyjne i eksperymentalne szacuje się na 16 milionów euro rocznie. W sumie od 1992 do 2006 roku na budowę i eksploatację laboratorium potrzeba było 375 milionów euro. Całkowity koszt studiów wykonalności przeprowadzonych przez Andrę w latach 1992-2006, łącznie z laboratorium Meuse/Haute-Marne, wynosi 973 mln euro: Uznanie w 3 lokalizacjach (1994-1998): 110 mln euro ; Badania naukowe i inżynieryjne oraz oceny bezpieczeństwa (1992-2006): 455 mln EUR ; Badania granitu (1999-2006) 33 mln € .
Finansowania badań w sprawie gospodarowania odpadami na wysokim poziomie i długowieczne, więc szczególnie podziemnym laboratorium, jest dostarczana przez wytwórców odpadów pod zanieczyszczający płaci . W latach 1999-2006 finansowanie to było realizowane w ramach wieloletniej umowy między Andrą , EDF , Cogema i CEA . Prawo28 czerwca 2006 zakłada w Andrze:
„ Fundusz przeznaczony na finansowanie badań i studiów nad składowaniem i składowaniem odpadów promieniotwórczych w głębokiej warstwie geologicznej . Działalność tego funduszu jest przedmiotem odrębnej rachunkowości pozwalającej na indywidualizację zasobów i wykorzystania funduszu w ramach budżetu agencji . Środki funduszu pochodzą z podatku tzw. „badań” w dodatkowym podatku od podstawowych instalacji jądrowych . "
- artykuł 15 Prawa n O 2006-739
Ta zmiana w sposobie finansowania została zalecona przez Trybunał Obrachunkowy, a także przez misję kontroli państwa z Andrą w celu zapewnienia tej ostatniej większej niezależności w stosunku do producentów energii elektrycznej.
Laboratorium Meuse / Haute-Marne zapewnia około 160 miejsc pracy (w Styczeń 2008):
Lokalne miejsca pracy stanowią ponad 40% całości (na początku 2005 r.).
Ustawa z dnia 30 grudnia 1991 roku stanowi, że:
„ Można utworzyć grupę interesu publicznego [...] w celu prowadzenia działań wspierających i zarządzania sprzętem, które mogą promować i ułatwiać instalację i działanie każdego laboratorium”
- Artykuł 12 ustawy n o 91-1381 z dnia 30 grudnia 1991 r badania nad odpadami promieniotwórczymi
Celem jest zatem zaznaczenie uznania narodu dla terytoriów uczestniczących w badaniach nad gospodarką wysokoaktywnymi, długożyciowymi odpadami promieniotwórczymi . Prawo są uzupełniane przez Dekret N O 92-1366 z29 grudnia 1992który określa warunki aplikacji. W przypadku laboratorium w Meuse / Haute-Marne zaowocowało to utworzeniem grup interesu publicznego „Objectif Meuse” i „Haute-Marne” (lub GIP). Konstytutywny umowa o Objectif Meuse GIP został zatwierdzony przez dekret o25 maja 2000, zatwierdzenie odnowione dekretem z dnia 9 maja 2007 r.. Ta z GIP Haute-Marne została zatwierdzona w dniu16 sierpnia 2000, zatwierdzenie odnowione dekretem z dnia 9 maja 2007 r. z modyfikacją dekretem z dnia 29 czerwca 2007 r.. Umowy te przejmują misje przewidziane prawem30 grudnia 1991 : wsparcie zrównoważonego rozwoju , wzmocnienie lokalnego potencjału naukowego, rozwój przemysłowy i gospodarczy oraz ochrona i poprawa stanu środowiska w celu integracji laboratorium. GIP są również odpowiedzialne za finansowanie lokalnego komitetu ds. informacji laboratoryjnej i monitorowania z określonych kredytów wypłacanych na ten cel przez państwo.
Uzupełnieniem umów konstytutywnych są wieloletnie karty rozwoju. Karta GIP Objectif Meuse jest zorganizowana wokół 4 osi priorytetowych: promowanie rozwoju gospodarczego i zatrudnienia (oś 1), wspieranie rozwoju lokalnego, zorganizowane wokół struktur międzygminnych i krajów wschodzących (oś 2), strukturyzacja „przestrzeni departamentów (oś 3) oraz wspierać rozwój turystyki i reputację wydziału (oś 4). GIP Haute-Marne jest bardziej zorientowany na następujące działania: promowanie działalności gospodarczej, przygotowanie zatrudnienia jutra, dekompartmentalizacja miejsc działalności i obszarów mieszkalnych, rozwój turystyki i reputacji departamentu, poprawa środowiska życia i infrastruktury społeczności i wreszcie wspierać program uczelni. W ramach prawa30 grudnia 1991, grupy te zarządzają funduszami o wartości około 9 milionów euro rocznie na dział.
W lipiec 2005, zostaje utworzony Komitet Wysokiego Szczebla ds. wsparcia ekonomicznego laboratorium, odpowiedzialny za wzmocnienie i koordynację działań w tej dziedzinie.
W ramach ustawy z 2006 r.Prawo 28 czerwca 2006 określa misję grup interesu publicznego, które odpowiadają za:
„1 ° Zarządzanie sprzętem, który może promować i ułatwiać instalację i działanie laboratorium lub centrum przechowywania;
2° prowadzenie, w granicach swojego wydziału, działań w zakresie planowania regionalnego i rozwoju gospodarczego, zwłaszcza w rejonie podziemnego laboratorium lub magazynu, którego obwód jest określony dekretem wydanym po zasięgnięciu opinii zainteresowanych rad generalnych;
3 ° Wspieranie działań szkoleniowych oraz działań na rzecz rozwoju, promocji i upowszechniania wiedzy naukowej i technologicznej, w szczególności w dziedzinach badanych w podziemnym laboratorium oraz nowych technologii energetycznych. "
- Art. 13 ustawy z dnia 28 czerwca 2006 r.
Pełne członków z GIP jest otwarty miejscowościach i związków gminach w pobliskim obszarze określonym w rozporządzeniu N O 2006-1606 z14 grudnia 2006 r.. Finansowanie GIP jest również rewidowane w ramach ustawy28 czerwca 2006. Korzystają oni z części wpływów z dodatkowych podatków znanych jako „towarzyszące” i „technologiczne rozpowszechnianie” do podatku od podstawowych instalacji jądrowych . Całkowita kwota tego wsparcia ekonomicznego została podwojona do 20 milionów euro na departament, czyli łącznie 40 milionów euro rocznie.
W ramach Komitetu Wysokiego Szczebla powołanego w 2005 r. producenci odpadów promieniotwórczych Areva , CEA i EDF zobowiązali się wykraczać poza działania GIP wokół lokalnego rozwoju gospodarczego (dostęp lokalnych firm do przetargów trzech producentów, wsparcie dla projekty gospodarcze) oraz rozwój energetyki (wsparcie projektów przez osoby fizyczne lub instytucje publiczne w zakresie kontroli energii , rozwoju sektora biomasy ). W tym kontekście CEA bada możliwość zainstalowania do 2010 r. jednostki do produkcji biopaliw drugiej generacji, na inwestycję szacowaną na 100 mln euro i stworzenie około 100 miejsc pracy.
Konsultacje rozpoczęły się w 1993 r. misją mediacyjną Christiana Bataille'a, która doprowadziła do przychylnych głosów rad generalnych Meuse i Haute-Marne na kandydaturę tych departamentów do założenia laboratorium. Następnie powołano Lokalny Urząd Konsultacyjno-Informacyjny (ILCI) odpowiedzialny za zorganizowanie konsultacji przed założeniem podziemnego laboratorium. Niemniej jednak od tego czasu niektórzy mieszkańcy regionu wyrażali ubolewanie, że nie byli konsultowani w sprawie tych decyzji, a nawet wcześniej informowani.
Prawo 30 grudnia 1991przewiduje w art. 14 ustanowienie lokalnego komitetu informacji i monitorowania (CLIS) na terenie każdego podziemnego laboratorium, który zapewnia zainteresowanym stronom dostęp do informacji dotyczących podziemnego laboratorium i badań nad gospodarką odpadami promieniotwórczymi . CLIS laboratorium Bure zostało utworzone na mocy dekretu prefekta z5 listopada 1999 i jest zainstalowany na 15 listopada 1999.
Tryb pracy z LCIS został zmieniony przez prawo n O 2006-739 z28 czerwca 2006. W szczególności prezes CLIS jest powoływany wspólną decyzją przewodniczących rad generalnych wydziałów, nad którymi rozciąga się obwód laboratorium, podczas gdy wcześniej był mianowany przez prefekta . Christian Bataille zostaje mianowany prezesem CLIS wspólnym dekretem przewodniczących rad generalnych Mozy i Haute-Marne6 lutego 2008. Ustalono skład CLIS27 maja 2008na polecenie prefekta Mozy. CLIS spotkał się dnia19 czerwca 2008w Montiers-sur-Saulx. Utworzyła stowarzyszenie, którego statut opisuje sposób działania.
Laboratorium prowadzi kilka operacji komunikacyjnych . W budynku recepcji publicznej odbywają się stałe prezentacje i wystawy czasowe. Laboratorium otrzymało etykietę Meuse Accueil od Komisji Turystyki Departamentu Meuse w dniu23 maja 2006.
Dla szerokiej publiczności, uczniów i studentów organizowane są bezpłatne wycieczki z przewodnikiem. W 2006 roku laboratorium przyjęło ponad 7000 zwiedzających. Ponad połowa zwiedzających pochodziła z Mozy lub Haute-Marne. Każdego roku „dom otwarty” mobilizuje pracowników laboratorium do przyjmowania od 400 do 1500 zwiedzających. Inne bardziej szczegółowe wizyty są przeznaczone dla przemysłowców, naukowców, dziennikarzy, wybieralnych urzędników i urzędników.
Ukazuje się kwartalnik: La vie du Labo . Inne publikacje są redagowane przez Andrę i udostępniane. AEMHM uważa, że obfitość filmów dokumentalnych Andry przeznaczonych dla odbiorców szkolnych „wywodzi się z niepokojącej dominacji informacyjnej” i potępia faktyczny monopol instytucjonalnej komunikacji z tą publicznością.
Od 2007 roku komunikacja Andry została sformalizowana w programie informacyjno-konsultacyjnym, będącym częścią projektu utylizacji HAVL . Według Andry program ten powinien umożliwić „lepsze zrozumienie oczekiwań społeczeństwa w zakresie gospodarki odpadami, odwracalności i monitorowania utylizacji” . Przestrzeń Technologiczna, oddana do użytku w Saudron w 2009 roku, jest częścią tego programu. Posiada przestrzeń przeznaczoną na komunikację: wystawę, konferencję itp. Prezentacja demonstratorów technologicznych powinna ułatwić zrozumienie projektu szerokiej publiczności.