Hubert reeves

Hubert reeves Obraz w Infoboksie. Huberta Reevesa w 2010 roku. Funkcje
Prezydent
Ludzkość i bioróżnorodność
2001-2017
Dyrektor ds. Nauki ( d )
Narodowe Centrum Badań Naukowych
1965-1999
Biografia
Narodziny 13 lipca 1932 r
Montreal
Narodowości francuski
kanadyjski
Dom Francuski
Trening
Uniwersytet McGill Uniwersytet w Montrealu
Uniwersytet Cornell ( doktorat )
Zajęcia Popularyzator nauki , malarz , pisarz naukowy
Dziecko Benoit reeves
Inne informacje
Pracował dla Uniwersytet w Montrealu
Pole Astrofizyka
Członkiem Ludzkość i różnorodność biologiczna
Koordynacja edukacji w zakresie niestosowania przemocy i pokoju
Stowarzyszenie na rzecz prawa do godnej śmierci
Ruch Ekologizm , wegetarianizm , ruch antynuklearny
Kierownik Edwina Salpetera
Stronie internetowej www.hubertreeves.info
Nagrody

Hubert Reeves , urodzony dnia13 lipca 1932 rw Montrealu , jest astrofizykiem , popularyzatorem naukowym i ekologiem kanadyjskim naturalizowanym Francuzem .

Rozpoczął karierę jako badacz w dziedzinie astrofizyki, od lat 70. uprawia również nauki popularnonaukowe, a od 2000 r . działa na rzecz ochrony środowiska .

Biografia

Młodzież i szkolenia

Hubert Reeves jest wnukiem architekta Charlesa-Aimé Reevesa . Jako dziecko w Léry , małym miasteczku nad brzegiem jeziora Saint-Louis w Quebecu, jego ojciec przyniósł do domu Encyclopédie de la jeunesse . Ta lektura otwiera w nim chęć poznawania świata i kosmosu.

Zapisał się na Wydział Nauk Uniwersytetu w Montrealu , uzyskał licencję z fizyki ( 1953 ), następnie przedstawił na Uniwersytecie McGill pracę magisterską zatytułowaną Formowanie się pozytonu w wodorze i helu ( 1955 ).

Kontynuował studia z astrofizyki jądrowej w Cornell ( Ithaca, NY ), gdzie pracował u boku kilku współczesnych fizyków, takich jak George Gamow , Richard Feynman , Fred Hoyle , Philip Morrison i Ed Salpeter , jego promotor. W 1960 roku obronił pracę doktorską zatytułowaną Reakcja termojądrowa z udziałem jąder średnich lekkich .

Początek kariery profesora uniwersyteckiego

Od 1960 do 1964 wykładał fizykę na Uniwersytecie w Montrealu , będąc jednocześnie doradcą naukowym NASA w Nowym Jorku .

Okres ten zbiega się z Cichą Rewolucją w Quebecu, która doprowadziła m.in. do pewnego ruchu frankofilskiego wśród kilku profesorów na Uniwersytecie w Montrealu. Reeves, który nie chce korzystać wyłącznie z podręczników w języku francuskim, dostrzega pogorszenie klimatu pracy, gdy niektórzy z jego kolegów-nauczycieli rzucają mu kwaśne uwagi, które sprawiają, że chce „poszukać gdzie indziej”. Odmowa współpracy między profesorami z francuskojęzycznego Uniwersytetu w Montrealu i anglojęzycznego Uniwersytetu McGill nad projektem akceleratora cząstek była według Reevesa decydująca dla jego decyzji o opuszczeniu Quebecu. Podczas letniego stażu w Chalk River Nuclear Centre w Ontario zaproponowano mu prowadzenie serii kursów dla belgijskich badaczy fizyki jądrowej. Kilka miesięcy później Caltech zaproponował mu pracę w laboratorium Williama Fowlera .

Hubert Reeves, chcąc urzeczywistnić stare marzenie o osiedleniu się w Europie i zobowiązał się już wobec Belgów, prosi Caltech o odłożenie jego oferty na rok, czego odmawia. Według Reevesa to wydarzenie ochłodziło jego relacje z tą uczelnią do późnych lat 60 .

Wyjazd z Montrealu do Europy

University of Montreal przyznane Hubert Reeves szabatowy roku , a drugi przeniósł się w 1964 roku do Brukseli . Zaczął nauczać na Wolnym Uniwersytecie, gdzie zauważył między innymi silną różnicę między Ameryką Północną a Europą w relacjach nauczyciel-uczeń. W tym samym roku, na zaproszenie radzieckiej Akademii Nauk , przebywał w ZSRR, gdzie poznał m.in. Jakowa Zeldowicza . Reeves jest głęboko naznaczony kulturą komunistyczną zakorzenioną w tym kraju.

Fizyk pracujący w CSNSM w Orsay bierze udział w sesji dydaktycznej z Reevesem i proponuje przyjechać i pracować z nim. Reeves prosi o drugi urlop naukowy na Uniwersytecie w Montrealu, który go przyznaje. Francuskiego CNRS zaproponował mu stanowisko dyrektora badawczego oraz Reeves rodzina przeniosła się do Francji w 1965 roku . W tym samym roku Reeves zostanie również konsultantem naukowym w Commissariat à l'énergie atomique w Saclay we Francji.

W tym okresie grupy badawcze CSNSM zajmujące się astrofizyką jądrową w laboratorium Orsay i Fowlera w Caltech ignorowały się nawzajem w swoich publikacjach. Według Reevesa relacje między tymi grupami badawczymi poprawiły się podczas interwencji Fowlera na konferencji w Jerozolimie w 1969 roku . Zimno zakończyło się definitywnie podczas wspólnej publikacji obu laboratoriów w 1970 roku .

W 1971 roku Reeves opublikował wraz z dwoma swoimi uczniami, Jeanem Audouze i Maurice Meneguzzi, artykuł zatytułowany Produkcja pierwiastków Li, Be, B przez galaktyczne promienie kosmiczne w przestrzeni i jej związek z obserwacjami gwiazd , który okazał się fundamentalny dla gwiezdna nukleosynteza . Czternaście lat po słynnym artykule B 2 FH , artykuł ten umożliwił wypełnienie luki istniejącej pomiędzy pierwiastkami powstałymi w Wielkim Wybuchu ( wodór , hel i niektóre śladowe ilości litu ) a pierwiastkami powstałymi w czasie życia gwiazd, czyli znajdujących się po węgiel w okresowym z Dmitrija Mendelejewa . Podobnie jak B 2 FH , ten kluczowy artykuł jest lepiej znany dzięki inicjałom jego autorów: MAR .

Popularna nauka

W latach 70. Reeves zaczął publicznie wypowiadać się na różne tematy związane m.in. z fizyką jądrową. To właśnie podczas wakacji w Carry-le-Rouet , gdzie co noc dzielił się z innymi wczasowiczami swoją wiedzą astronomiczną, tak naprawdę rozpoczął karierę popularyzatora nauki . Za namową przyjaciela postanowił spisać swoją wiedzę i zaczął pisać Patience dans l'azur , której tytuł inspirowany był wierszem Paula Valéry'ego . Rękopis, odrzucony przez około trzydzieści wydawnictw, został przepisany przez Reevesa z pomocą jego przyjaciela fizyka Jean-Marc Lévy-Leblond , by ostatecznie zostać opublikowany w 1981 roku . Książka odniosła wielki sukces po przedstawieniu jej w programie Apostrofy przez Bernarda Pivota .

W tym okresie, na początku lat 80. , Reeves zyskał na popularności i wygłaszał liczne publiczne wykłady oraz brał udział w programach telewizyjnych i filmach , mówiąc nie tylko o astronomii, ale także o środowisku .

Kilku czytelników Huberta Reevesa pisze do niego listy, które wpływają na myślenie i wybory pisarskie naukowca. W ten sposób czytelnik Patience dans l'azur wysyła mu list, który zainspirował go do napisania Gwiezdnego pyłu , wydany w 1984 roku i w którym podkreśla fragment listu, który go zainspirował: „Na mnie” powiedział: Jesteś tylko prochem i kurz. Zapomnieli mi powiedzieć, że to gwiezdny pył. ” . W tej książce wspomina między innymi, że atomy tworzące Ziemię i jej mieszkańców powstały wewnątrz masywnych gwiazd i rozprzestrzeniły się w kosmosie, gdy te ostatnie umarły.

Niektórzy czytelnicy krytykujący to, co uważają za nadmierny optymizm u Reevesa, postanawia w 1984 roku napisać o największym w tamtym czasie dostrzegalnym zagrożeniu planetarnym, jakie wywołała zimna wojna . W ten sposób opublikował L'Heure de s'enivrer w 1986 roku , w którym namalował między innymi niepokojący portret arsenałów nuklearnych dwóch wielkich mocarstw, amerykańskiego i sowieckiego.

Jest gospodarzem serii konferencji telewizyjnych zatytułowanych Historia Wszechświata , które w latach 90. i 2000. będą emitowane kilkakrotnie na kanale Canal Savoir . Podejmuje między innymi ideę piramidy złożoności , koncepcję rozwiniętą w L'Heure de s'ivrer , opisującą złożoność Wszechświata, od Wielkiego Wybuchu do dziś.

W 2000 roku wygrałem 100.000 dolarów kanadyjskich na Uniwersytet Laval , aby utworzyć fundusz Hubert-Reeves, który zapewnia stypendia co roku studentów w astrofizyki.

Jego główne dzieła, Patience dans l'azur , Poussières d'étoiles i L'Heure de s'ivrer , odniosły ogromny sukces i zostały przetłumaczone na kilka języków.

Ponadto Hubert Reeves uczestniczy w programach telewizyjnych popularyzujących naukę, z których najbardziej charakterystycznym jest niewątpliwie Noc gwiazd , emitowanych na francuskim kanale publicznym France 2 .

Na rocznicę 70 z Sciences et Avenir magazynu , Hubert Reeves udział w pisaniu listopadowym numerze ( n °  849) jako wyjątkowy redaktor naczelny, wraz z 4 innymi naukowcami. Pisze tam w szczególności o wszechświecie i wielkich odkryciach z nim związanych.

W 2020 r. będzie wspierać bibliotekę wideo Ideas in Science, aby udostępnić wiedzę naukową jak największej liczbie osób.

Bojowość

Na początku 2000 roku , świadomy wpływu działalności człowieka na środowisko, Hubert Reeves stał się działaczem na rzecz obrony środowiska . Od 2001 do 2017 roku przewodniczył Humanité et Biodiversité (dawniej ROC League na rzecz ochrony przyrody i obrony niebędących myśliwych ), stowarzyszenie rozpoznany jako użyteczności publicznej. Od tego czasu jest jej honorowym prezesemmarzec 2017. W 2003 roku opublikował książkę Mal de Terre, w której dokonał niepokojącej obserwacji stanu środowiska ziemskiego. Uczestniczy także w konferencji z biologiem Davidem Suzuki , Climate Alert , która odbyła się w Montrealu w dniu26 października 2005. Konferencja ta, zorganizowana przez Équiterre we współpracy z Université du Québec à Montréal i Éditions du Boréal , odbywa się przed 3400 osobami w Palais des congrès de Montréal .

W 2005 i 2007 roku Hubert Reeves wydał dwie książki wznawiające jego kroniki nadawane we Francji  : Chroniques du ciel et de la vie oraz Chroniques des atoms et des galaxies . Jedna z jego ostatnich książek, Nie będę miał czasu , śledzi karierę naukową autora od dzieciństwa w Montrealu do dzisiaj.

W kilku swoich publikacjach Hubert Reeves opowiada się za wegetarianizmem , zarówno ze względów środowiskowych, jak i etycznych.

Hubert Reeves jest członkiem komitetu sponsorskiego Francuskiej Koordynacji Dekady Kultury Pokoju i Niestosowania Przemocy. Jest członkiem komitetu honorowego Stowarzyszenia na Rzecz Prawa Umrzeć z Godnością , a przedmowa książki „Ostateczne wyjście”. O śmierć z godnością ”.

W 2007 roku część jego myśli została wykorzystana w albumie Du simple à nil , des Ogres de Barback .

Rodzina

7 września 1955Hubert Reeves poślubia poznaną dwa lata wcześniej Francine Brunel. Para ma czworo dzieci: Gilles (urodzony w Montrealu), Nicolas (urodzony w Itace ), Benoît (urodzony w Montrealu) i Evelyne (urodzony w Yonkers ). Życie pary toczy się między Stanami Zjednoczonymi a Quebekiem, zgodnie z kontraktami uzyskanymi przez Huberta. Jak sam Hubert sam przyznał, jego kariera, która miała efekt silnego narkotyku, doprowadziła do niepowodzenia jego pierwszego małżeństwa i pozostawiła go w głębokiej nierównowadze emocjonalnej.

Ożenił się w drugim małżeństwie z dziennikarką Camille Scoffier. Para osiedliła się w Paryżu i ma drugi dom, starą farmę położoną w Malicorne , małej wiosce Puisaye na północy Burgundii-Franche-Comté .

Miejsca w jego imieniu

9 lutego 1996Hubert Reeves przybywa do Champagnole , małego miasteczka w Górnej Jurze. Przyszedł do sponsorowanej przez siebie szkoły, która od tego czasu nosi jego imię.

4 października 2006 r., poszedł do szkoły Fernand-Seguin w Montrealu, aby wziąć udział w inauguracji szkolnego pawilonu Hubert-Reeves, 3 lata i kilka miesięcy po tym, jak Julie-Payette.

Pracuje

Profesjonalne publikacje

Liczne artykuły w czasopismach specjalistycznych na następujące tematy badawcze:

Dwa funty :

Prace przedłużające

Oficjalna strona internetowa Huberta Reevesa prezentuje większość tych prac wraz ze spisem treści.

Filmografia

Wyróżnienia i nagrody

Ta lista została skompilowana na podstawie informacji z oficjalnej strony internetowej Huberta Reevesa.

Uwagi i referencje

  1. Cadotte, Robert, 1946- i Projekt MUSE , Szkoła z przeszłości, 1860-1960: odkrywanie i pamiętanie szkoły w Quebecu , Presses de l'Université du Québec ,2011, 214  s. ( ISBN  978-2-7605-3307-3 , OCLC  835772301 , czytaj online ) , s.  188
  2. Reeves 2008 , s.  11
  3. Reeves 2008 , s.  115
  4. Reeves 2008 , s.  149-150
  5. Reeves 2008 , s.  155-156
  6. Reeves 2008 , s.  154 do 158
  7. Reeves 2008 , s.  195
  8. Reeves 2008 , s.  164 do 207
  9. Zobacz na astro-canada.ca.
  10. Reeves 2008 , s.  211-212
  11. Reeves 2008 , s.  223-224
  12. Meneguzzi, Audouze i Reeves 1971
  13. (w) Audouze, J. (1999) Synteza elementów światła (LiBeB): krótki przegląd historyczny (5 stron):
    (i) od B 2 FH [1957] i FGH [1962] do marca [1971];
    (ii) od MAR [1971] do VFCAO [1990];
    (iii) Teraźniejszość [1999] i możliwa przyszłość.
    W LiBeB Cosmic Rays and Related X- and Gamma-Rays , ASP Conference Series, tom. 171. Pod redakcją Reuven Ramaty, Elisabeth Vangioni-Flam, Michel Cassé i Keith Olive. Towarzystwo Astronomiczne Pacyfiku (ASP), San Francisco, ( ISBN  1-886733-93-7 ) .
  14. Reeves 2008 , s.  261
  15. Reeves 2008 , s.  262-263
  16. Zobacz na virtualmuseum.ca .
  17. Reeves 2008 , s.  264
  18. Reeves 1984 , s.  9
  19. Reeves 2008 , s.  267
  20. Historia wszechświata (autor: Hubert Reeves)  : arkusz prezentacji i harmonogram kolejnych emisji programu (jednocześnie w telewizji i Internecie) na Canal Savoir .
  21. „  Utworzenie funduszu stypendialnego Hubert-Reeves  ” , na stronie ulaval.ca , Le Fulanthrope de la Fondation de l'Université Laval,grudzień 2000(dostęp 20 grudnia 2008 ) .
  22. Reeves, "  Wszechświat ma swoją historię  ," Science and Future , n o  849,listopad 2017, s.  42.
  23. Hubert Reeves, "  Hubert Reeves:" Otwarty dostęp do wiedzy!  » , O pomysłach w nauce ,październik 2020
  24. Reeves 2008 , s.  273 do 275
  25. H. Reeves: „Astronomia, przeszłość, ekologia, przyszłość” Place Gre'net, 14.12.2014
  26. Benoit Fries, „  Hubert Reeves i David Suzuki: Alert klimatyczny w Montrealu  ” , sur-la-toile.com ,27 października 2005 r.(dostęp 15 marca 2009 )
  27. David Pagé, „  Hubert Reeves i David Suzuki na dużej konferencji w Montrealu  ” , Actu-Environnement,26 października 2005(dostęp 15 marca 2009 )
  28. Co jeśli zjemy mniej mięsa? (Hubert Reeves, Journal de Montréal , 2 grudnia 2007).
  29. Lista członków Komitetu Sponsorskiego Strona ADMDMD
  30. Montreal, Éditions Le Jour, 1991, cytowane przez Encyclopédie sur la mort
  31. Mélanie Carpentier i Jean-Nicolas Berniche , „  wywiad ogres barback irfan simple neant  ”, Evene.fr ,2 kwietnia 2007( przeczytaj online , konsultacja 28 listopada 2018 )
  32. Bolduc 2008 , s.  81.
  33. Biografia na oficjalnej stronie Huberta Reevesa
  34. Alain Labelle, „  Le conteur se raconte  ” , na radio-canada.ca , Société Radio-Canada,23 maja 2008
  35. "  Photos4par6 / DSCF0005.jpg  " , pod adresem www2.csdm.qc.ca (dostęp 13 marca 2018 r. )
  36. "  indeks  " , na www2.csdm.qc.ca (dostęp 13 marca 2018 )
  37. „  Widziałem dziki kwiat: herbarium od Malicorne  ” na www.seuil.com (dostęp na 1 st marca 2017 roku ) .
  38. Bibliografia na oficjalnej stronie Huberta Reevesa: prezentacja większości prac wraz ze spisem treści. Zobacz także w dziale Biografia .
  39. Iolande Cadrin-Rossignol, „  Hubert Reeves: gawędziarz gwiazd  ” , w National Film Board of Canada ,2002(dostęp 9 października 2009 )  :„FilmONF”.
  40. Ziemia widziana z serca
  41. https://ville.montreal.qc.ca/ordre/en/hubert-reeves
  42. DZIENNIK URZĘDOWY REPUBLIKI FRANCUSKIEJ, „  Dekret z dnia 30 listopada 2019 r. podnoszący godności Wielkiego Krzyża i Wielkiego Oficera  ” , na www.legiondhonneur.fr
  43. „Hubert Reeves” w The Canadian Encyclopedia , Historica Canada , 1985-. (skonsultowano się z9 sierpnia 2019) .
  44. „  Nagroda Huberta Reevesa  ” , na acs.qc.ca (dostęp 23 grudnia 2014 r. )
  45. „www.acs.qc.ca”
  46. „  Astrofizyk Hubert Reeves mianowany szefem nowej Francuskiej Agencji Bioróżnorodności  ” , 20minutes.fr (dostęp 9 września 2016 )

Bibliografia

Dokument użyty do napisania artykułu : dokument używany jako źródło tego artykułu.

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne