Narodziny | W kierunku 740 |
---|---|
Śmierć | W kierunku 795 |
Zajęcia | Filozof , pisarz |
Religia | buddyzm |
---|
Bhāvanākrama ( d ) |
Kamalashila ( sanskryt : Kamalaśīla) ( floruit 713-763) to indyjski filozof buddyjski. Pochodził ze słynnego indyjskiego Uniwersytetu Nâlandâ , jest uczniem Shantarakshity i Padmasambhavy , którzy wprowadzili nauczanie madhjamiki w Tybecie . Towarzyszy Shantarakshicie (725–788) do Tybetu na prośbę Trisonga Detsena .
Tibetologist Eva Dargyay prezentuje linię transmisji i translacji sila , Sutrayana (en) Budda Vacana (en), jak również sześć paramita (obserwowane głównie poprzez mahajany nauk o Nagardżuny ), z Indii do Tybetu ( Pandit , w kontekście ten cytat oznacza w sanskrycie uczony):
„Indyjscy pandici, reprezentowani głównie przez Śantaraksitę, Kamalaśilę i jego ucznia Ye-śes-dbang-po, tworzą znaną grupę. Wszyscy ci uczniowie byli obrońcami szkoły madhjamaki , opartej na naukach Nagarjuny. Jednak przede wszystkim nauczali dziesięciu zasad postępowania etyki buddyjskiej (śīla) i streszczenia nauk z kanonicznych sutr Mahāyāny, a także cnotliwych czynów sześciu paramitā . Ćwiczenia te mają umożliwić stopniowe wznoszenie się ścieżką, która wydaje się nie mieć końca, w kierunku zdobywania wyższych zdolności intelektualnych, które ostatecznie prowadzą do stanu Buddy. Tendencja ta została wzmocniona po debacie na temat bSam-yas [Samyé], która odbyła się od 792 do 794; dokładny wynik tego sporu jest nadal przedmiotem dyskusji. "
Taniec czamski opowiada historię soboru w Lhasie związaną z naukami Chöda . Podczas tego świętego tańca mnich chan Moheyan jest zwykle przedstawiany jako tęgi, którego dzieci żartobliwie kłują. Chöd jest produktem przekazów indyjskich i chińskich w Himalajach .
Dla uproszczenia, indyjski tantryczny transmisji mogą być zakwalifikowane jako „stopniowe” (po tybetańsku: dzbanek pa RIM gyis' ; w chińskim: tun-wu ), w przeciwieństwie do chińskiego transmisji Ch'an zakwalifikowane jako «bezpośrednie» (w języku chińskim: tun -wu ). tybetański: cig car gyi 'jug pa ; po chińsku: chien-wu ) Należy zauważyć, że ta wyraźna dychotomia między tymi dwoma podejściami do Dharmy jest ważna tylko w historycznym kontekście wielkiej debaty między Kamalaśilą i Moheyanem, zorganizowany przez Trisong Detsen i że pozostaje otwarty na dialektykę . Ta debata, nazwana przez Giuseppe Tucciego „Radą Samyé” , jest lepiej znana pod nazwą „ Rady Lhasy ”. Zgodnie z tradycją tybetańską echo tych dwóch lat dyskusji dotrze do klasztoru Samyé , położonego około 120 km od Lhasy .
Zgodnie z ortodoksyjnymi tradycjami tradycyjnej kultury tybetańskiej, Kamalaśīla, mahapandita i uczeń wykształcony w Nâlandâ , broni podczas tego spotkania „stopniowego” podejścia do przebudzenia. Jednak chiński mistrz Moheyan, jako mistrz transu i medytacji , opowiada się za „nagłym” przebudzeniem pierwotnego umysłu poprzez nirodha dyskursywnego myślenia, zaprzestanie idei. Historyczność tej debaty została zakwestionowana przez Tucciego i Heissiga w 1970 r., Gomeza w 1983 r. I Ruegga w 1992 r., Co nie umniejsza jej znaczenia w powstawaniu i definiowaniu tradycji religijnych i kulturowych w Tybecie.
Kamalaśīla, który został pobłogosławiony dobrą sylwetką i umiejętnościami oratorskimi, wygrywa tę debatę, chociaż istnieją rozbieżności w tej kwestii między źródłami pierwotnymi a relacjami wtórnymi.
Relacja hagiograficzna stwierdza, że natychmiast po debacie z Moheyanem, gdy podróżował z Himalajów na pogórze Indii, Kamalaśīla wdrożył phowa (en), kierując się współczuciem, aby przenieść swój prąd z myśli, aby ożywić dotknięte zwłoki przez zarażenie , a tym samym usunąć ryzyko, jakie stanowiło dla otaczającej społeczności. Gdy strumień myśli Kamalaśila został zaangażowany gdzie indziej, Mahasiddha imieniem Padampa Sangye znajduje wolny kuten, czyli „fizyczną podstawę” Kamalaśili. Padampa Sangye nie jest karmicznie pobłogosławiony estetyczną formą ciała iw poszukiwaniu ciała o wielkiej urodzie, zdrowego, ale pustego ciała Kamalaśili, przeniósł swój strumień myśli do ciała Kamalaśili, które postrzega jako ciało niedawno pozbawione życia. Strumień myśli Padampa Sangye przez ciało Kamalaśili kontynuuje wspinaczkę w Himalaje i przekazuje w ten sposób Chöd. Prąd myśli Kamalaśili o próbie powrotu do własnego kuten nie był możliwy i z konieczności ta myśl musiała odwołać się do pustego ciała Padampy Sangye. Nurt myśli Padampy Sangye trwa nadal w tym ciele i to w tym ciele o wielkiej urodzie odbywa się przekaz Chöd dla jego żony Machig Labdrön .
Kamalaśīla zawdzięcza kilka prac, w tym pracę nad logiką, dzieła tantryczne, a także komentarze z Prajñāpāramita, które zawierają między innymi komentarz do Diamentowej Sutry . Jednak dzisiaj Kamalaśīla jest najbardziej znana z Bhāvanākrama (in) , etapów medytacji. Jest to zbiór trzech tekstów, fundamentalnych dla tradycji tybetańskiej, które opierają się na tradycji Yogācāra z Asangi i ją podsumowują (pierwszy tekst został przetłumaczony na język chiński).
Znajdujemy następujące tłumaczenia: