Jean Galfione | |||||||||||||||||||||||||
Jean Galfione na spotkaniu Athletissima 2012. | |||||||||||||||||||||||||
Informacja | |||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Dyscypliny | skok o tyczce , zasłona | ||||||||||||||||||||||||
Okres aktywności | 1990-2014 | ||||||||||||||||||||||||
Narodowość | Francja | ||||||||||||||||||||||||
Narodziny | 9 czerwca 1971 | ||||||||||||||||||||||||
Lokalizacja | Paryż | ||||||||||||||||||||||||
Skaleczenie | 1,84 m (6 ′ 0 ″ ) | ||||||||||||||||||||||||
Waga | 82 kg (180 funtów ) | ||||||||||||||||||||||||
Klub | Francuski stadion Cab Pont l'Abbé | ||||||||||||||||||||||||
Trener | Gérard Lenzoni, Maurice Houvion | ||||||||||||||||||||||||
Dokumentacja | |||||||||||||||||||||||||
• Były francuski rekordzista w skoku o tyczce na świeżym powietrzu (5,98 m) • Były rekordzista Francji w skoku o tyczce w pomieszczeniach (6,00 m) • Rekordzista Francji w skoku o tyczce (ponad 40 lat) w skoku o tyczce w pomieszczeniu (4,85 m) |
|||||||||||||||||||||||||
Nagrody | |||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||
Jean Galfione , urodzony dnia9 czerwca 1971w Paryżu jest francuskim sportowcem , specjalistą od skoku o tyczce .
W 1996 roku w Atlancie został mistrzem olimpijskim w skoku o tyczce, usuwając poprzeczkę na 5,92 m , nowy rekord olimpijski . Pierwszy Francuz, który przekroczył sześciometrowy znak6 marca 1999z okazji zwycięstwa na halowych mistrzostwach świata w Maebashi , w latach 1993-2009 był rekordzistą Francji na świeżym powietrzu.
Od 2005 roku Jean Galfione poświęcił się żeglarstwu , swojej drugiej pasji. Obecnie jest kapitanem Team Serenis Consulting i brał udział w Route du Rhum w 2014 i 2018 r. Nowy Class40 Serenis Consulting zostanie dostarczony wiosną 2021 r., W oczekiwaniu na udział Jeana Galfione w Transat Jacques Vabre w 2021 r. Route du Rhum w 2022 roku.
Jean Galfione urodził się w 1971 roku w Paryżu w rodzinie sportowej. Syn byłego gimnastyka i byłego szermierza wysokiego szczebla, jest także bratankiem Jean-Claude Magnan , wicemistrza olimpijskiego w folii w 1964 roku. Skok o tyczce odkrył w wieku trzynastu lat, trenując połączone zawody na Stadionie Francuskim, gdzie trenuje go Gérard Lanzoni. To właśnie podczas przeglądania specjalnego wydania Paris Match na temat Igrzysk Olimpijskich w Los Angeles w 1984 r. Galfione znalazł swojego bohatera, mistrza olimpijskiego w skoku o tyczce Pierre'a Quinona . Dostrzeżony przez Maurice'a Houviona , trenera w INSEP , całkowicie poświęcił się tej dyscyplinie i ustanowił nowy rekord francuskiego kadeta w 1988 roku (5,16 m). W 1990 roku zdobył swój pierwszy międzynarodowy tytuł na Mistrzostwach Świata Juniorów w Płowdiwie ze skokiem na 5,45 m. Wspiął się 5,80 mw 1991 r., A następnie 5,90 m w następnym roku na spotkaniu w Saint-Denis .
Na początku 1993 roku, Galfione zdobyła brązowy medal na Halowe mistrzostwa świata w Toronto , bity w liczbie testów przez Grigoriy Jegorow , a uzyskane w sierpniu, miejsce finalisty (8 -go ) za MŚ w Stuttgarcie. Z 5,70 m. W 1994 roku Francuz zajął trzecie miejsce w finale mistrzostw Europy w Helsinkach w skoku o tyczce, które wygrał Rodion Gataullin . Tuż przed zawodami pobił rekord Francji na 5,94 m.
W następnym roku zdobył brązowy medal na Mistrzostwach Świata 1995 w Göteborgu, skacząc na 5,86 m. Poprzedza go Ukrainiec Siergiej Bubka i Rosjanin Maksim Tarasow .
Plik 2 sierpnia 1996Jean Galfione został mistrzem olimpijskim podczas Igrzysk Olimpijskich w Atlancie w 1996 roku . Po czterech i pół godzinach zawodów ustanowił nowy rekord olimpijski w tej dyscyplinie na dystansie 5,92 mi ostatecznie wyprzedził Rosjanina Igora Trandenkowa , który również przekroczył tę samą wysokość za pierwszym podejściem , ale miał jeszcze jedną porażkę w całych zawodach. Został drugim francuskim sportowcem, który został mistrzem olimpijskim w skoku o tyczce po Pierre Quinon , koronowanym dwanaście lat wcześniej w Los Angeles . Faworyt zawodów Siergiej Bubka nie wziął udziału w finale po eliminacji w eliminacjach z powodu zapalenia ścięgna Achillesa.
W 1998 roku Galfione pokonał 5,97 m na mityngu plenerowym w Atenach i zdobył nowy brązowy medal kontynentalny na Mistrzostwach Europy w Budapeszcie . Zajął również drugie miejsce na Goodwill Games 1998, skacząc na 5,80 m.
Plik 5 marca 1999, z okazji Halowych Mistrzostw Świata w Maebashi , wchodzi do zamkniętego klubu skoczków o tyczce, którzy przekroczyli sześciometrową poprzeczkę. Francuz ustanawia nowy rekord mistrzostw na 6,00 mi prowadzi Amerykanina Jeffa Hartwiga o pięć centymetrów. Plik23 lipca 1999, bije swój własny rekord Francji na świeżym powietrzu, osiągając 5,98 m w Amiens ; ale zostaje wyeliminowany z kwalifikacji na Mistrzostwa Świata w Sewilli , nie przekraczając najmniejszej wysokości.
W sezonie 2000 Galfione musiał poradzić sobie z kilkoma urazami, w tym zapaleniem ścięgna lewej kostki i przeszedł operację odmy opłucnowej . Mimo to udało mu się zakwalifikować do Igrzysk Olimpijskich w Sydney, ale został wyeliminowany w kwalifikacjach. Był niepełnosprawny w 2001 i 2002 roku na skutek urazu ścięgna Achillesa, który doprowadził do nowej operacji. Nie mogąc osiągnąć minimalnych kwalifikacji na Mistrzostwa Paryża w 2003 roku, odmówił zaproszenia od francuskiego krajowego dyrektora technicznego i przepadł.
Jean Galfione postanawia zakończyć karierę pod koniec lata 2005 roku . Na początku roku zajął szóste miejsce na halowych mistrzostwach Europy i nie awansował do finału mistrzostw świata w Helsinkach (5,45 mw kwalifikacjach).
Po przejściu na emeryturę z torów lekkoatletycznych postanowił poświęcić się jednej ze swoich innych pasji, żeglarstwu , dołączając jako „grinder” do zespołu K-Challenge , francuskiego związku startującego w Coupe de l 'America w 2007 roku. To doświadczenie owocuje. w 8 -go miejsca w kwalifikacjach do 2007 Puchar Louisa Vuittona .
Jean Galfione komentuje zawody lekkoatletyczne w kanale telewizyjnym Canal + z Grégoire Margotton, a następnie Stéphane Guyem .
Przedstawia również szereg relacji na temat francuskiego wybrzeża, na pokładzie tradycyjnej żaglówki w programie La mer en face emitowanym w Voyage, RMC Découverte i wyprodukowanym przez firmę producencką Découpages.
Bierze udział w Transat La Solidaire du Chocolat z Nantes / Saint-Nazaire do Progreso w prowincji Jukatan w Meksyku , podwójnej transatlantyckiej klasie 40, której start został11 marca 2012 r.
W 2014 roku pływał na Serenis Consulting i przygotowywał Route du Rhum , słynny samotny transatlantycki, który rozpoczął się2 listopadaz Saint-Malo. Będzie on zakończyć 18 th w swojej klasie. Skończył 5 th w Grand Prix GUYADER w Douarnenez w maju, a także uczestniczył w wyścigu Normandia kanał z Jourdain stronach. Plik4 listopada 2018 r, wyruszył na start swojej drugiej Route du Rhum, ale schroniwszy się, podobnie jak wielu kapitanów klasy 40 , tydzień w Brześciu, biorąc pod uwagę warunki pogodowe, postanowił porzucić12 listopada 2018 r.
Przestarzały | Konkurencja | Lokalizacja | Wynik | znak |
---|---|---|---|---|
1990 | Mistrzostwa Świata Juniorów | Plovdiv | 1 ul | 5,45 m |
1991 | Mistrzostwa Świata | Tokio | 10 tys | 5,40 m |
1992 | Igrzyska Olimpijskie | Barcelona | Qualif. | 5,50 m |
1993 | Halowe mistrzostwa świata | Toronto | 3 rd | 5,80 m |
Mistrzostwa Świata | Stuttgart | 8 tys | 5,70 m | |
Letnia Uniwersjada | Bawół | 3 rd | 5,60 m | |
Gry śródziemnomorskie | Langwedocja-Roussillon | 3 rd | 5,35 m | |
1994 | Halowe Mistrzostwa Europy | Paryż | 2 nd | 5,80 m |
Mistrzostwa Europy | Helsinki | 3 rd | 5,85 m | |
Puchar Narodów Europy | Birmingham | 1 ul | 5,70 m | |
Puchar Świata Narodów | Londyn | 2 nd | 5,75 m | |
1995 | Mistrzostwa Świata | Göteborg | 3 rd | 5,86 m |
Światowe Igrzyska Wojskowe | Rzym | 1 ul | 5,70 m | |
1996 | Igrzyska Olimpijskie | Atlanta | 1 ul | 5,92 m |
1997 | Puchar Narodów Europy | Monachium | 2 nd | 5,75 m |
1998 | Mistrzostwa Europy | Budapeszt | 3 rd | 5,76 m |
Gry Goodwill | Uniondale | 2 nd | 5,80 m | |
1999 | Halowe mistrzostwa świata | Maebashi | 1 ul | 6,00 m |
2005 | Halowe Mistrzostwa Europy | Madryt | 6 th | 5,60 m |
Jego rekordy życiowe na zawodach to: