Jean Arp

Jean lub Hans Arp Obraz w Infoboksie.
Narodziny 16 września 1886 r.
Strasburg , Cesarstwo Niemieckie
Śmierć 7 czerwca 1966
Bazylea , Szwajcaria
Pogrzeb Locarno
Imię i nazwisko Jean lub Hans Arp
Narodowość niemiecki , potem francuski
Zajęcia Malarz , rzeźbiarz , poeta , pisarz , projektant , fotograf , projektant biżuterii
Trening Akademia Juliana
Reprezentowane przez Hauser & Wirth ( en ) , Stowarzyszenie Praw Artystów , Didier Ltd ( d )
Miejsca pracy Meudon , Veyrier-du-Lac , Strasbourg , Weimar , Amsterdam , Zurich , Paris , Grasse , Nérac , Austria , Clamart , Stany Zjednoczone
Ruch Dada , De Stijl , surrealizm
Rodzeństwo Kathe Arp ( d )
François Arp ( d )
Małżonka Sophie Taeuber-Arp (od1922)
Pokrewieństwo Udo Jürgens (wujek)
Nagrody Oficer Sztuki i Literatury
Kawaler Legii Honorowej
Wielki Oficer Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (1966)
Podstawowe prace
Ewokacja formy: ludzkiej, księżycowej, widmowej

Hans Peter Wilhelm Arp , znany jako Jean Arp , urodzony w Strasburgu (obecnie we Francji )16 września 1886 r.i zmarł w Bazylei ( Szwajcaria ) dnia7 czerwca 1966Jest malarzem , rzeźbiarzem i poetą niemieckim naturalizowanym francuskim .

Współtwórca ruchu dadaistycznego w Zurychu w 1916 roku, był wówczas bliski surrealizmu . Wykonał wiele prac plastycznych w ścisłej współpracy z Sophie Taeuber-Arp , swoją żoną.

Biografia

Hans Peter Wilhelm Arp urodził się dnia 16 września 1886 r.pod adresem 52, rue du Vieux-marché-aux-fish w Strasburgu . Jego ojciec, Jürgen Peter Wilhelm Arp (1853-1921), był „staroniemieckim” kupcem, urodzonym w Kilonii . Jego matka, Marie Joséphine Koeberlé (1857-1929), jest Alzatką i wychowała się w kulturze francuskiej.

W latach 1904-1908 Arp studiował sztuki piękne w Weimar Art School i Académie Julian w Paryżu, co sprawiło, że był głodny sztuki ze względu na ich akademizm. W 1908 r. osiedlił się wraz z rodziną w Weggis w szwajcarskim kantonie Lucerna, po przeniesieniu w 1907 r. fabryki papierosów ojca. Znajduje się tam, w cieniu Rigi , między Weggis i Greppen , o czym opowiada w „Unsern Täglichen Traum” [ Nasz codzienny sen ], bolesna geneza jego powołania. W 1911 był współzałożycielem ruchu Modern Bund w Weggis.

Arp studiował sztuki dekoracyjne w Strasburgu w latach 1912-1913, gdzie studiował z Théodore Haas w szkole sztuk dekoracyjnych z Hans Haug , potem w Paryżu i Weimarze , zanim poświęcił się poezji. Przez pewien czas wstąpił do klubu artystycznego Das jüngste Elsaß, który chciał promować odnowioną wersję kultury alzackiej i germańskiej. W 1909 poznał także Paula Klee. Brał udział w wystawach, m.in. Blaue Reiter w 1912. W 1916 w Zurychu i Kolonii przyłączył się do tworzenia ruchu dadaistycznego . On pokazuje kilka utworów z „dada” kolekcji, takich jak Le passager du Transatlantique , przez Benjamina PERET , poemes Vingt-cinq , przez Tristan Tzara i dzieło Richarda Huelsenbeck . Zaczął rzeźbić w 1917 roku. Blisko surrealistów, od 1926 do 1930 był członkiem-założycielem grupy Abstrakcja-Twórczość .

20 października 1922poślubił Sophie Taeuber-Arp, którą poznał w Zurychu. W 1926 został naturalizowany na Francuzów. Jego ojciec nie był pochodzenia alzacko-lotaryńskiego, nie mógł odzyskać obywatelstwa francuskiego zgodnie z traktatem wersalskim . W latach 1927-1928 para wybudowała w Clamart dom i pracownię artystyczną , które sama Sophie Taeuber sporządziła przy rue des Châtaigniers 21.

Jego pierwsze prace w gipsie i marmurze pochodzą z 1930 roku. Wykonuje reliefy w malowanym drewnie, haftach i papierach klejonych. Brał udział w działaniach surrealistów i uczęszczanych przez abstrakcyjnych malarzy z Cercle Carré . W Stolicy bólu dedykuje mu wiersz surrealisty Paula Eluarda .

Arp jest źródłem słownictwa znaków z aluzjami figuratywnymi i ironicznymi. Od 1930 r. ważne miejsce w jego twórczości zajmowała rzeźba okrągła .

W Strasburgu w latach 1926-1928 brał udział w przemianie Aubette we współpracy z żoną i holenderskim artystą Theo van Doesburgiem . Z grupy surrealistycznej, brał udział od października do listopada 1933 6 th Fair Surindépendants .

Sophie Taeuber zmarła z uduszenia w 1943 roku podczas potajemnej podróży do Zurychu, gdzie para schroniła się po inwazji Niemiec na Wolną Francję .

Liczne wystawy indywidualne poświęcone są do niego po wojnie, od 1944 roku w Peggy Guggenheim galerii w Nowym Jorku , a następnie w galerii Maeght , w galerii Denise René w Paryżu, Sydney Janis w roku 1950. On również przeprowadzone liczne komisje, między inne, Constellation dla Harvard Graduate Center w Cambridge w 1949, The Shepherd of the Clouds i Configuration dla uniwersyteckiego miasta Caracas w latach 50. Arp stał się artystą o międzynarodowej renomie. Według André Bretona jest jednym z „niepodrabialnych modeli” .

W 1954 otrzymał Grand International Prize for Sculpture na Biennale w Wenecji , w 1960 został Kawalerem Legii Honorowej , a w 1963 Grand Prix National des Arts.

Jean Arp zamieszkał w 1959 roku w nowym domu, zarówno domu, jak i pracowni artysty, na posiadłości Ronco dei Fiori w Locarno , dziś Fondazione Marguerite Arp, zbudowanej przez Annette Gigon i Mike'a Guyera z agencji Gigon Guyer .

W 1968 roku Manufacture de Sèvres wyprodukował trzy wazony z sześciu form, które artysta stworzył w 1966 roku. Każda zostanie wydana w 10 numerowanych egzemplarzach. Dwa są z porcelany, Dream Amphora i Terrestrial Amphora , a trzeci, Homebody , jest z kamionki. Śmierć artysty położy kres tej współpracy, pozostawiając jego projekty jako prototypy.

Wiele jego prac znajduje się obecnie w Muzeum Sztuki Nowoczesnej i Współczesnej w Strasburgu , które poświęca mu centralną przestrzeń.

Swoją nazwę nadano także skwerowi służącemu jako plac dla tego muzeum, a także gmachowi Państwowej Szkoły Administracji .

Jego druga żona, Marguerite Arp-Hagenbach, który zmarł w 1994 roku, wykonany domu-pracowni Clamart fundacja Arp otwarty w 1979 roku.

Jej ostatnie słowa brzmiały: „Kocham was wszystkich, a teraz dołączę do mojej Zofii”. "

Spoczywa obok swoich dwóch żon Sophie Taeuber-Arp i Marguerite Arp-Hagenbach na cmentarzu w Locarno .

Pracuje

Publikacje

Poniższe odniesienia zaczerpnięto z Sable de lune , trad. Aimée Bleikasten, Paryż, Arfuyen, coll. „Śnieg”, 2005, s. 197. ( ISBN  978-2845900622 ) .

Teksty opublikowane w języku niemieckim

Teksty opublikowane w języku francuskim

Francuskie tłumaczenia wierszy niemieckich po

Niemieckie wiersze Jeana Arpa do dziś są przedmiotem rzadko spotykanych tłumaczeń:

Nathan Katz Prize for Heritage Translation Grant została przyznana w 2004 roku Aimée Bleikasten za przekłady wierszy Jeana Arpa na język niemiecki.

Hołd

Rynek sztuki

Rzeźba kolumna sen z 110  cm sprzedano 2,393,000  $ (1,635,000  euro ) w 2007 roku w Nowym Jorku w Christie.

Na czwartek 26 marca 2020 r. w Christie's w Paryżu zaplanowana została aukcja dzieł Jeana Arpa z kolekcji Grety Stroeh (1939-2001) - krewnej jego drugiej żony Marguerite Hagenbach-Arp i poręczyciela Fundacji Arp. ale został odwołany ze względu na środki podjęte przez rząd na początku marca 2020 r. w kontekście pandemii Covid-19 (koronawirusa).

Wśród sprzedawanych dzieł znalazł się kluczowy egzemplarz autorstwa Jeana Arpa: Brązowy tors ze złocistobrązową patyną (wys. 61 cm) z 1931 r., szacowany na 300–500 tys. euro.

Aby ją wznowić, Christie's organizuje wyprzedaż online pod koniec maja lub na początku czerwca. Jednak po sporach między fundacją francuską i niemiecką, które zarządzają interesami inwestorów w pracy Jeana Arpa, wyceny są bardzo niskie. Ponadto uwierzytelnienie dzieła przypisywanego Jeanowi Arpowi może być trudne ze względu na zniknięcie Grety Stroeh, która była dla artysty referentką dla marszandów. W ten sposób rysunki Arpa są bardzo tanie, wręcz przeciwnie, rekord należy do „a” Torso of the Pyrenees, uznanego przez dealerów za „najbardziej emblematyczne” dzieło , które Sotheby's sprzedało w 2017 roku za 4,8 mln dolarów .

Uwagi i referencje

  1. Według aktu urodzenia, który można zobaczyć na geneacdn.net  : https://geneacdn.net/bundles/geneanetcms/images/media//2016/08/adn-gothique-972x1500.jpg .
  2. Estelle Pietrzyk , „Arp, Jean Hans” , w: Roland Recht i Jean-Claude Richez (red.), Cultural Dictionary of Strasbourg: 1880-1930 , Strasbourg, University Press of Strasbourg,2017( ISBN  978-2-8682-0988-7 ) , s.  53-55.
  3. „  Hans Arp (1886-1966)  ”
  4. François Lotz, alzaccy malarze dawni i dawni (1880-1982) , Kaysersberg, Printek,1987, s. 138.
  5. Bernard Vogler, „Strasburg w czasach Arpa, od 1900 do 1914”, Mélusine, zeszyty centrum badań nad surrealizmem , nr 9, materiały kolokwium strasburskiego z września 1986 r., Paryż, Éditions L'Age d' Mężczyzna, 1987 ( ISBN  9782825108369 ) ( konsultacje on-line na29 maja 2017 r..
  6. Brigitte Maier, „  Sophie Taeuber-Arps architektonisches Masterpiece”. Das Wohnhaus Atelier und der Arps Clamart  ” Art + Architecture , N O  12015, s.  4-11.
  7. dom stał się w 1979 roku Fundacja Arp magazynu Beaux-Arts , n o  75, styczeń 1990, s.  12 .
  8. kolektyw, Alberto Giacometti , Katalog wystawy, Centre Pompidou, 2001.
  9. Yvonne Duplessis, Le Surrealisme , PUF ,2002, „Historia”.
  10. Roland Scotti, "  Hans Arp: Wohnatelier une Neues Depot w Locarno-Solduno  " Sztuka + Architektura w Szwajcarii , n o  1,2015, s.  58-65.
  11. Beaux-Arts Magazine , n O  75, styczeń 1990, s.  12 .
  12. Katarzyna Guennec , Słowa końca! - 200 historycznych pożegnań , Timely,24 maja 2017 r., 128  pkt. ( ISBN  978-2-36075-522-6 , czytaj online )
  13. „  Fondazione Marguerite Arp / Marguerite Arp  ” , na stronie fondazionearp.ch (dostęp 18 lutego 2020 r. )
  14. "  Owoc przedadamitowy | Francuski Spis Rzeźby  »
  15. "  Mona Lisa - katalog - słowniki  "
  16. Jean Arp, Museo Cantonale d'Arte w Lugano .
  17. http://www.prixeuropeendelitterature.eu/html/ficheauteur.asp?id=19
  18. Zespół badawczy Fabula , „  La Revue de Belles-Lettres, 2020, 1-2:  ” , na http://www.larevuedebelleslettres.ch (dostęp 5 grudnia 2020 r. )
  19. „  artvalue.fr  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) .
  20. Alison Moss, „  Market: Soon to be Under the Hammer – Arp at Any Price  ”, magazyn Beaux-arts ,marzec 2020, s. 138.
  21. „  Odkryj na nowo Jeana Arpa dzięki wyprzedaży internetowej  ”, Le Monde.fr ,18 maja 2020( przeczytaj online , konsultacja 21 lipca 2020 r. )

Załączniki

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne