Chelles - Gournay | ||||
Fasada stacji widziana z Place Gasnier-Guy. | ||||
Lokalizacja | ||||
---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | |||
Gmina | Drabiny | |||
Adres | Umieść Gasnier-Guy 77500 Chelles |
|||
Współrzędne geograficzne | 48 ° 52 ′ 27 ″ na północ, 2 ° 35 ′ 00 ″ na wschód | |||
Zarządzanie i eksploatacja | ||||
Właściciel | SNCF | |||
Operator | SNCF | |||
Kod UIC | 87 11611 1 | |||
Usługi | ||||
Charakterystyka | ||||
Linie) | Paris-Est do Strasbourg-Ville | |||
Pasy | 6 | |||
Doki | 2 | |||
Coroczny tranzyt | 10,874,698 podróżnych (2019) | |||
Strefowy | 4 ( cennik Île-de-France ) | |||
Wysokość | 46 m | |||
Historyczny | ||||
Uruchomienie | 5 lipca 1849 | |||
Korespondencja | ||||
Apolo7 | Apolo7 1 2 3 4 6 | |||
Seine-et-Marne Express | MŚP 19 | |||
RATP | RATP 113 213 | |||
TRA | TRA 613 | |||
Autobus Fort | Autobusy Fort 701 | |||
Noktilian | ||||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| ||||
Chelles Station - Gournay znajduje się stacja kolejowa francuskiej z linii od Paris-Est Strasburg , znajdujący się na terenie miasta w Chelles , w pobliżu Gournay , w departamencie Seine-et-Marne , w regionie Île-de-France .
Został zamówiony w 1849 roku przez Compagnie du chemin de fer z Paryża do Strasburga , zanim stał się stacją w sieci Compagnie des chemin de fer de l'Est .
Jest to stacja francuskiej kolei narodowej (SNCF), obsługiwana przez pociągi z linii E RER i linii P w Transilien .
Założona na wysokości 46 metrów stacja Chelles - Gournay znajduje się w punkcie kilometrowym (PK) 18,310 na linii Paris-Est do Strasbourg-Ville ( linia z Noisy-le-Sec do Strasbourg-Ville ), między stacjami Chénay-Gagny i Vaires - Torcy .
Gmina Chelles sprzyja kolei. W 1846 r. Wyraziła zgodę na przejście linii z Paryża do Strasburga na terenie gminy. Niemniej jednak określa, że stacja musi być zbudowana na północ od torów, aby była bezpośrednio dostępna z obszaru zurbanizowanego. Miasto liczyło wówczas 1700 mieszkańców.
Stacja Chelles zostaje oddana do użytku 5 lipca 1849przez Compagnie du chemin de fer z Paryża do Strasburga , kiedy otworzył odcinek z Paryża do Meaux. Budynek jest konstrukcją tymczasową, z drewna i cegły, podobnie jak na innych stacjach linii między Paryżem a Vitry-le-François . Nadzorują ją stacje Gagny i Lagny .
We wrześniu 1851 roku na stacji przeprowadzono eksperymenty z aparatem przeznaczonym do przyjmowania i deponowania wysyłek bez zatrzymywania konwojów, pociąg przejeżdżający z prędkością od 15 do 20 metrów na sekundę. Chodzi o system wideł, których zewnętrzne gałęzie stykają się ukośnie z podporami, na których mocowane są worki z przesyłkami, i zdejmują je bez szarpnięcia i przez przesuwanie podobne do parady folii. Podpory te następnie opadają i tłumią swoją siłę roboczą między dwoma długimi prętami, które służą jako prowadnica. Torby są zaczepiane i odczepiane we wnętrzu wagonu, a mechanizm, poruszany przez kuriera, podchodzi, aby w odpowiednich momentach dać aparatowi zamocowanemu na wagonie występ niezbędny do spotkania z innym aparatem ustawionym na stacji. .
W 1857 roku tymczasowy budynek został zastąpiony kamiennym budynkiem wykonanym na południe od torów przez Towarzystwo Kolei Wschodnich, które przejęło od pierwotnej firmy. Stacja znajdująca się na nasypie, budynek o standardowym planie, zwany „ typem 7 ” Compagnie de l'Est, używany w Chelles, w pobliżu stacji zbudowanej między innymi w Esbly , ma, w porównaniu z tymi standardowymi stacjami, szczególną cechę: klasyczny wygląd widziany z torów i peronów z centralnym korpusem, z trzema otworami (w tym większym pośrodku) i podłogą pod dwustronnym dachem, obramowanym dwoma małymi skrzydłami. Z drugiej strony, fasada od strony dziedzińca jest bardziej oryginalna z dodatkowym poziomie niższym który obejmuje przeszkloną rotundę który oznaczony wspomnienia z dzieciństwa Armand Lanoux „Wiedziałem, że jako dziecko tej deliryczną szklany kiosk, groteska i surrealistyczne, z jego ścieżce … węglowej ziemi, po której się wspinał, w którym brodzono zimę w czarnym błocie. ” .
Podczas wojny francusko-niemieckiej 1870 roku i oblężenia Paryża stacja znalazła się na pierwszej linii frontu. Plik20 września 1870, jest używany do ewakuacji wszystkich chorych (ponad 500) i materiałów z przytułku dla obłąkanych w Ville-Évrard , decyzją sił zbrojnych Paryża. Plik20 listopada 1870, pierwsza niemiecka maszyna, La Germania , jedzie na stację Chelles przed powrotem do Meaux . 23. Niemcy zrehabilitowali linię w stopniu umożliwiającym ruch pociągów, a okupujący kolejarze zajęli miejsce Francuzów. Stacja Chelles staje się końcem linii, a pociągi nie jadą dalej do Paryża.
W 1885 roku „Stacja Chelles” została przemianowana na „Chelles - Gournay”. W 1901 roku ze stacji korzystało dziennie dziewięćset osób.
Jest to przejście na cztery tory linii, między stacjami Gagny i Vaires , co wymaga wznowienia w 1931 r. Wszystkich instalacji, w szczególności rozbiórki budynku z 1857 r. I budowy na północ od torów „nowy, bardziej imponujący budynek.
Obiekty stacji są częściowo podziemne, z korytarzem podtorowym łączącym północne i południowe dojście do stacji oraz budynkiem pasażerskim zlokalizowanym na poziomie dostępu północnego. Budynek ten już zniknął, miał dwa skrzydła o jednym przęśle pod dachem z poprzecznymi stokami zaopatrzonymi w półzad i centralne skrzydło, mniej szerokie. Służył również jako budynek usługowy i oficjalne zakwaterowanie.
Od 1999 roku, został końcu oddziału E2 linii E z RER . Jest również obsługiwany przez pociągi z Paris-Est - sekcji Meaux z linii P na Transilien .
Z okazji budowy wschodnioeuropejskiego LGV , oddanie do użytku10 czerwca 2007stacja przeszła gruntowną restrukturyzację. Plan torów został zmieniony z czterech na sześć torów, z których dwa są przeznaczone dla pociągów non-stop. Budynek pasażerski został całkowicie przebudowany za kwotę pracy 32,4 mln euro, 68% sfinansowane przez Réseau Ferré de France (RFF), 22% przez region Île-de-France , 7% przez SNCF , 2% przez Syndicat des transports d'Île-de-France (STIF) i 1% przez miasto Chelles . Witryna, rozpoczęta w 2006 roku, zakończyła się w 2009 roku.
Budynek pasażerski z 1931 r. Został zburzony i zastąpiony nową konstrukcją, z dwoma węzłami : jednym na zachód (od strony Paryża), z północnym dostępem do Place Gasnier-Guy i południowym dostępem do rue du Maréchal-de-Lattre-de-Tassigny od strony rue Raymond-Counil, z dostępem do parkingu; drugi na wschód (strona Meaux), z północnym dostępem do Place du Grand-Jardin (dworzec autobusowy) i południowym wejściem na rue du Maréchal-de-Lattre-de-Tassigny od strony rue de La Paix, również z dostępem do parking. Dwa bieguny są połączone galerią transportową, która umożliwia podróżnym poruszanie się w osłonie przed złą pogodą.
Od styczeń 2017w następstwie rozszerzenia przez Epamarne zakresu interwencji w zakresie rozwoju, który obejmuje teraz gminę Chelles, stacja Chelles - Gournay obsługuje nowe miasto Marne-la-Vallée , na obszarze 2 od Marne-et- Pieprznik jadalny.
W 2019 roku, według szacunków SNCF, roczna frekwencja na stacji wyniosła 10874,698 podróżnych.
Stacja SNCF sieci Transilien, oferuje różne usługi, w szczególności obecność handlową od poniedziałku do niedzieli oraz udogodnienia i usługi dla osób o ograniczonej sprawności ruchowej. Wyposażona jest w automaty do sprzedaży biletów komunikacyjnych (Transilien, Navigo i główne linie) oraz system informacji w czasie rzeczywistym. Na stacji zainstalowana jest tłocznia oraz różne usługi (fotobudka, telefon, kserokopiarka).
Stacja obsługiwana jest w każdym kierunku przez:
Stacja jest obsługiwana przez linie 1 , 2 , 3 , 4 , 6 , 7 , 8 , 8s , 9 i 9s w sieci magistrali Apolo7 przez linię 19 z Seine-et-Marne Express, sieci magistrali przez linie 113 i 213 z sieci autobusowej RATP , przez linię 613 z sieci autobusowej TRA , po linii 701 firmy Les Autobus du Fort i, w nocy, przez linie N23 i N141 z noctilien sieci .
Informacje te mogą mieć charakter spekulacyjny i mogą ulec znacznej zmianie w miarę zbliżania się wydarzeń.
Linia E RER jest przedłużana na zachód, z obsługą w 2022 roku do stacji Neuilly - Porte Maillot , La Défense i Nanterre-La Folie , aw 2024 do Mantes-la-Jolie .
Przedłużenie na wschód w kierunku Meaux , zastępujące obecne połączenie Paryż-Meaux (linia P sieci Transilien Paris-Est ), przewidziane w pierwotnym planie dla linii E RER, nie jest obecnie planowane.
W ramach projektu automatycznego metra Grand Paris Express planuje się, że stacja Chelles - Gournay stanie się stacją łączącą między linią 16 metra Grand Paris Express , linią E RER i linią P sieci Transilien Paris . Perony dla linii 16 będą zlokalizowane pod ziemią, na głębokości 28 metrów, za budynkiem finansów publicznych i prostopadle do linii RER. Projekt stacji powierzono firmie Atelier Schall.
Prace przygotowawcze (odchylenia sieciowe itp.) Rozpoczęły się w marcu 2016 r.
Nowy projekt linii autobusowych Rapid Transit cele, aby podłączyć stację Val de Fontenay niż Chelsea - Gournay RER E , przechodzące przez stację Neuilly-Plaisance RER . Ta nowa linia, zwana Bords de Marne , następowałby trasę autobusu linii 113 w celu połączenia istniejących środków transportu ciężkiego, takich jak Marne-la-Vallée gałęzi z RER A , a przyszłe słupy, które pomieścić linie przyszłych 15 i 16 od metra, a także przedłużenia linii metra 1 i linii T1 .
Pochodzenie | Poprzedni przystanek | Pociąg | Następny przystanek | Miejsce docelowe | ||
---|---|---|---|---|---|---|
Haussmann - Saint-Lazare | Le Chénay-Gagny | Stacja końcowa | Stacja końcowa | |||
Paryż jest | Paryż jest | Vaires - Torcy | Meaux |