Claus von Stauffenberg | ||
Claus von Stauffenberg. | ||
Imię urodzenia | Claus Philipp Maria Schenk von Stauffenberg | |
---|---|---|
Narodziny |
15 listopada 1907 Jettingen-Scheppach , Bawaria ( Niemcy ) |
|
Śmierć |
21 lipca 1944 Berlin ( Niemcy ) |
|
Pochodzenie | Niemiecki | |
Wierność |
Republika Weimarska Trzecia Rzesza Niemiecki Ruch Oporu |
|
Uzbrojony |
Reichswehr Wehrmacht |
|
Stopień | Oberst ( pułkownik ) | |
Lata służby | 1926 - 1944 | |
Konflikty | Druga wojna światowa | |
Wyczyny broni |
Kampania polska Bitwa o Francję Wojna na pustyni Niemiecki opór wobec nazizmu Operacja Walkiria |
|
Nagrody |
Iron Cross ( 2 th i 1 st klasy) Medal Sudetów Wound Odznaka krzyż niemiecki Medal za długi służby w Wehrmachcie ( 4 th i 3 th klasa) |
|
Rodzina | Rodzina Stauffenberg | |
Hrabia ( Graf ) Claus Philipp Maria Schenk von Stauffenberg jest oficerem Wehrmachtu , urodzonym15 listopada 1907w Jettingen-Scheppach i zmarł dnia21 lipca 1944 rw Berlinie . Jest jedną z centralnych postaci zbrojnego ruchu oporu przeciwko nazizmowi .
Jako szef sztabu dowódcy Rezerwy i Armii Krajowej ( Ersatzheer ), Stauffenberg brał udział w spisku przeciwko Adolfowi Hitlerowi , osobiście organizując atak na20 lipca 1944 r, w ramach nieudanego puczu wojskowego , znanego również jako Operacja Walkiria .
Stauffenberg po raz pierwszy okazywał sympatię dla różnych aspektów narodowego socjalizmu , takich jak nacjonalizm czy rewizjonizm dotyczący traktatu wersalskiego , dopóki zbrodniczy charakter reżimu nie zmusił go do oporu ze strony1942 .
Claus von Stauffenberg urodził się na zamku Jettingen w Jettingen-Scheppach w Szwabii , między Augsburgiem a Ulm . Urodził się w jednej z najstarszych i najznakomitszych katolickich rodzin arystokratycznych w południowych Niemczech, a mianowicie w rodzinie Stauffenbergów . Jest trzecim synem i najmłodszym. Jego rodzicami są Alfred Schenk, hrabia von Stauffenberg (1860-1936) i Caroline z domu von Üxküll-Gyllenband (1875-1957). Jego ojciec był ostatnim „ marszałkiem nadwornym ” ( Oberhofmarschall ) królestwa Wirtembergii . Ze strony matki Claus von Stauffenberg zalicza do swoich przodków kilku słynnych Prusów, w tym reformatora armii pruskiej Augusta Neidhardta von Gneisenau . Jego wuj Nikolaus von Üxküll-Gyllenband wpłynął na jego przyszły udział w ruchu oporu. Jego ciotka Alexandrine von Üxküll-Gyllenband , która była naczelną pielęgniarką Niemieckiego Czerwonego Krzyża , była również uznaną postacią.
Claus von Stauffenberg spędził dzieciństwo głównie w Stuttgarcie i na zamku Lautlingen, letniej rezydencji rodziny w Albstadt-Lautlingen (obecnie muzeum) z dwoma starszymi braćmi bliźniakami Bertholdem i Alexandrem . Claus von Stauffenberg miał również bliźniaka Konrada Marię, który zmarł przy urodzeniu.
Po studiach w Eberhard-Ludwigs- Gymnasium w Stuttgarcie został członkiem młodzieżowej ligi Bund Deutscher Neupfadfinder, gdzie pozostawał pod wpływem mistycyzmu Rzeszy ( Reichsmystizismus ). Następnie wraz z braćmi dołączył do grona przyjaciół Stefana Jerzego i jego Konserwatywnej Opozycji . Po zdobyciu wybranego wykształcenia zainteresował się literaturą, ale mimo złego stanu zdrowia zdecydował się na karierę wojskową: in1926Zaciągnął się do pułku rodziną do Bambergu w Bawarii, Reiter und Kavallerieregiment 17 ( 17 e Pułku Ułanów i Reiters).
Po maturze ( abitur ) Stauffenberg wstąpił do Reichswehry dnia5 marca 1926. Zaczął swoją usługę na 17 th Pułku Bamberg , gdzie jest zarejestrowana jako fahnenjunker . Po roku służby został wysłany do Drezdeńskiej Szkoły Piechoty, gdzie wszyscy kandydaci na oficerów mieli przejść roczny kurs szkoleniowy. W1928, został przeniesiony do hanowerskiej szkoły kawalerii, a następnie wrócił do swojego pułku bamberskiego, gdzie został porucznikiem1 st styczeń 1930 po zdaniu egzaminu przez opuszczenie specjalizacji.
Pod koniec Republiki Weimarskiej Stauffenberg, podobnie jak jego brat Berthold, był blisko kręgów konserwatywnej rewolucji . Nawet jeśli okazywał pogardę dla powstającej partii nazistowskiej, interesowało go wiele punktów tej myśli politycznej: „Idea Führera… kojarzona z ideą wspólnoty narodowej, zasada, zgodnie z którą dobro wspólne jest ważniejsze od dobro prywatne i walka z korupcją, walka z duchem wielkich miast, idea ras i wola nowego niemieckiego porządku prawnego jawi się nam jako zdrowe i obiecujące” .
Podczas wyborów prezydenckich w 1932 r. Stauffenberg wystąpił następnie przeciwko urzędującemu prezydentowi, konserwatywnemu i monarchistycznemu Paulowi von Hindenburgowi oraz w imieniu Adolfa Hitlera, którego nominację na kanclerza Rzeszy wyraźnie przyjął z zadowoleniem.30 stycznia 1933. Stauffenberg brał udział w przeszkoleniu wojskowym członków SA i organizował przekazywanie reichswehry składów broni.
26 września 1933ożenił się z Niną von Lerchenfeld w Bambergu, z którą miał pięcioro dzieci: Bertholda , Heimerana, Franza-Ludwiga , Valerie i Konstanze (en) . Jego żona Nina umiera dalej2 kwietnia 2006w wieku dziewięćdziesięciu dwóch lat w Kirchlauter koło Bambergu.
W 1934Stauffenberg zostaje przeniesiony do szkoły kawalerii w Hanowerze jako Bereiter-Offizier (oficer opiekujący się końmi). W Hanowerze zdobył kwalifikacje dzięki studiom nad nowoczesną bronią ( czołgi pancerne i wojska powietrznodesantowe ). Później jednak zainteresował się wojskowym wykorzystaniem konia. 1 st październik 1936wysłano go do akademii wojskowej Berlin-Moabit na szkolenie w ramach Sztabu Generalnego. 1 st styczeń 1937awansował na Rittmeistera . W czerwcu następnego roku, pełnił funkcję drugiego oficera Sztabu Generalnego w siedzibie I st lekkiej dywizji w Wuppertal pod dowództwem generała-porucznika Erich Höpner z którym brał udział w zajęciu Sudetów tego samego roku.
Z początkiem II wojny światowej , że Stauffenberg powitał jako „odkupienie”, jest ona włączona w I st Dywizji Lekkiej (później VI th dywizji pancernej Wehrmachtu) w kampanii polskiej w1939. Stamtąd pisał do żony: „Populacja to niesamowita motłoch, bardzo wielu Żydów i bardzo wielu ludzi, którzy nie są rasowi. Ludzi, którzy dobrze czują się tylko pod knutem . Tysiące więźniów zrobią wiele dobrego dla naszej gospodarki rolnej. W Niemczech z pewnością mogą być dobrze wykorzystane, waleczne, posłuszne i zadowolone z niewielkiej ilości ” .
Historyk Heinrich August Winkler cytuje ten list, aby udowodnić, że w tym czasie Stauffenberg subskrybowane rasowych polityce nazistów, nie znaczy, że chce. Nawet izraelski historyk Saul Friedländer zakłada, że postawa Stauffenberga wobec Żydów różniła się od nazistowskiego antysemityzmu tylko stopniowo, a nie co do zasady. Z kolei biograf Stauffenberg, Peter Hoffmann, obala określenie „antysemita” dla Stauffenberga. Dla niego sposób odczytania listu jako antysemickiego jest niewystarczający: „Musimy przeanalizować słowa i zobaczyć kontekst. Jako historyk mam obowiązek analizować kontekst i badać, a nie udzielać informacji” .
Daleki krewny Peter Yorck von Wartenburg i Ulrich Wilhelm Schwerin von Schwanenfeld proszą Stauffenberga o mianowanie zastępcy dowódcy armii Walthera von Brauchitscha , aby mógł wziąć udział w próbie obalenia. Stauffenberg odmawia. W1940brał udział jako oficer sztabu generalnego w bitwie o Francję . 31 maja 1940otrzymuje żelazny krzyż pierwszej klasy. Następnie został przeniesiony do sekcji organizacyjnej Naczelnego Dowództwa Armii . Wgrudzień 1941Stauffenberg aprobuje fakt, że Hitler skupia w swoich rękach naczelne dowództwo armii (po dymisji Brauchitscha, po klęsce bitwy pod Moskwą ) i dowództwa wszystkich sił zbrojnych .
Jako szef Grupy II Wydziału Organizacyjnego Naczelnego Dowództwa Armii Stauffenberg jest jednym z ważnych oficerów, którzy świadomie pracowali na rzecz zmiany polityki na Terytoriach Okupowanych. Zajmuje się kwestią ochotników w Legionie Wschodnim , w szczególności podczas operacji wojskowych Grupy A na Kaukazie . Chodzi więc o sprowadzenie uwolnionych jeńców i dezerterów do sprawy niemieckiej. Jego podział daje wytyczne,2 czerwca 1942, dotyczące traktowania żołnierzy z Turkiestanu i Kaukazu oraz dowództwa,Sierpień 1942, organizacja i rozmieszczenie Legionów Wschodnich.
W połowie listopada 1942X p podział opancerzony jeszcze bierze udział w zajęciu strefy francuskiego pory pozostały wolne. Zaraz potem dywizja została wysłana do Tunisu . W międzyczasie Stauffenberg został włączony do sztabu wojskowego i awansowany na Oberstleutnanta do sztabu generalnego na1 st styczeń 1943. WMarzec 1943On został opublikowany jako pierwszy oficer Sztabu Generalnego w X XX dywizji pancernej, która następnie musi obejmować odwrót armii marszałka Rommla przed aliantami wylądowałeś w Afryce Północnej . Podczas misji rozpoznawczej jego pojazd został ostrzelany przez aliancki myśliwiec-bombowiec . Jest ciężko ranny. Spędził trzy miesiące w szpitalu, gdzie był operowany przez słynnego chirurga Ferdynanda Sauerbrucha i stracił lewe oko, prawą rękę, a także pierścionek i małe paluszki lewej ręki - żartował później, twierdząc, że „może Nie pamiętam, co robił ze swoimi dziesięcioma palcami, kiedy jeszcze je miał. Jego rekonwalescencja odbyła się w Albstadt- Lautlingen.
Jego okaleczenia i obrażenia nie przeszkodziły mu w walce o powrót do służby wojskowej.
Jego ostatnim stopniem w armii był Oberst w sztabie generalnym.
Zaczyna dystansować się od nazistów i ich przywódcy.
„Teraz nadszedł czas, aby coś zrobić. Kto jednak odważy się coś zrobić, musi mieć świadomość, że rzeczywiście jako zdrajca wejdzie do niemieckiej historii. Gdyby jednak powstrzymał się od działania, byłby zdrajcą w obliczu własnego sumienia. "
- Claus Schenk Graf von Stauffenberg
Stauffenberg zdaje sobie sprawę, że tylko Wehrmacht ma środki niezbędne do obalenia, ponieważ jest mało infiltrowany przez Gestapo i Sicherheitsdienst . Jak wielu innych żołnierzy czuł się związany z Hitlerem przysięgą lojalności . Wraz z bratem Bertholdem i członkami Kręgu z Krzyżowej brał udział w przygotowywaniu deklaracji rządowych, które miały być ogłoszone po obaleniu władzy. Spiskowcy dążą do zakończenia wojny i prześladowania Żydów oraz przywrócenia rządów prawa sprzed 1933 roku . Nie mogą dojść do porozumienia, jaką formę przyjmie nowy reżim. Duża część spiskowców wywodzących się z konserwatywnych środowisk burżuazyjnych, szlacheckich i wojskowych, w tym Stauffenberg, odrzuca demokrację parlamentarną. Z drugiej strony Stauffenberg domaga się obecności w przyszłym rządzie socjaldemokratów, takich jak Julius Leber . Poprzez swojego kuzyna Petera Yorcka von Wartenburga Stauffenberg poznał Lebera i nawiązał między nimi wzajemne zaufanie. Po aresztowaniu Lebera na początku lipca 1944 r. Stauffenberg powtarzał Adamowi von Trott zu Solz : „ Wyciągnę go stamtąd” . Żadna cena nie wydawała się zbyt wysoka, by uratować Lebera. W końcu pomyślał, że najważniejszą rzeczą jest upadek reżimu nazistowskiego.
Według spiskowca Hansa Bernda Giseviusa , wąski krąg uformowany wokół Stauffenberga dążył od 1944 roku do sojuszu z komunistami. Julius Leber, powiernik Stauffenberga, został aresztowany przez gestapo za spotkanie z przywódcami niemieckiej partii komunistycznej. Był wtedy bardzo blisko Fritz-Dietlof von der Schulenburg . Wlipiec 1944Stauffenberg formułuje z bratem Bertholdem przysięgę, która próbuje przełożyć konsensus między wszystkimi uczestnikami zamachu stanu. Można tam przeczytać m.in.: „Twierdzimy intelektualnie i praktycznie wielkie tradycje naszego narodu, które przez zespolenie w niemieckim bycie korzeniami helleńskimi i chrześcijańskimi dały początek cywilizacji zachodniej. Chcemy nowego ładu, który uczyni wszystkich Niemców posiadaczami państwa i zapewni im prawa i sprawiedliwość, ale gardzimy egalitarnymi kłamstwami i domagamy się uznania stopni przyznanych przez naturę. Chcemy ludzi, którzy zakorzeniają naturalne siły w ojczyźnie, znajdują szczęście i satysfakcję w działaniu danych cykli życia, a wolną dumą przezwyciężają podstawowe instynkty zawiści i zazdrości. ” .
Z powodu tej elitarnej i nacjonalistycznej postawy, która wywodzi się z reakcyjnego myślenia George-Kreis , brytyjski historyk Richard J. Evans uważa, że Stauffenberg „nie miał nic do zaoferowania” na przyszłość w kwestiach politycznych. Był „źle nadawał się jako wzór dla przyszłych pokoleń” .
Przeżycie jego poważnych obrażeń utwierdza Stauffenberga w przekonaniu, że musi coś zrobić, aby uratować Niemcy przed ostateczną katastrofą. Chociaż nie może już służyć w wojsku, nadal chce odgrywać pewną rolę. W jesieni 1943 roku pojawił się ponownie w Berlinie i tam szukali kontaktów między przeciwnikami Hitlera zgromadzonych wokół General Friedrich Olbricht i generał brygady Henning von Tresckow .
Wraz z Olbrichtem, Tresckow i pułkownikiem Albrechtem Mertzem von Quirnheimem Stauffenberg pracował nad planami operacji Valkyrie . Oficjalnie plan musi służyć stłumieniu ewentualnych buntów wewnętrznych, takich jak wielu zagranicznych robotników. Stauffenberg i Tresckow dodają kolejne rozkazy do projektu i czynią z operacji Valkyrie plan operacji na zamach stanu . Planuje oskarżyć grupę funkcjonariuszy partyjnych o zabójstwo Hitlera, aby następnie móc aresztować członków Narodowo-Socjalistycznej Partii Niemieckich Robotników , SS , Sicherheitsdienst i Gestapo . Dowódcy różnych niemieckich dywizji wojskowych muszą otrzymać odpowiednie rozkazy po rozpoczęciu operacji, a armia musi przejąć stery władzy. Stauffenberg miał objąć stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Rzeszy.
Stauffenberg został mianowany szefem sztabu w Bendlerblock w Berlinie, gdzie miał następnie dostęp do tego, co mówiono w kwaterze głównej Führera na temat sytuacji. Był pod rozkazami Olbrichta, który zachęcał go do budowania siatki wojskowej opozycji. Stauffenberg koordynuje plany ataku z Carlem Friedrichem Goerdelerem i generałem porucznikiem Ludwigiem Beckiem i pozostaje w kontakcie z cywilnym ruchem oporu, takim jak Julius Leber , Wilhelm Leuschner czy członkowie Kręgu z Krzyżowej, do którego należy jego kuzyn Peter Yorck von Wartenburg . Po aresztowaniu Helmutha Jamesa von Moltke wstyczeń 1944Krąg z Krzyżowej już się nie spotyka. Większość członków oddała się do dyspozycji Stauffenberga, pomimo niechęci Moltke do zabicia Hitlera.
1 st lipca 1944Stauffenberg zostaje szefem sztabu ( szefem Stabes ) dowódcy Ersatzheer (armii rezerwowej), generała Friedricha Fromma i awansuje do stopnia pułkownika . Wraz z Olbrichtem i Mertzem von Quirnheimem znajduje się w centrum dowodzenia operacji Valkyrie . Jednym z delikatnych punktów planu jest fakt, że musi przeprowadzić atak i poprowadzić zamach stanu w Berlinie. 11 lipcaw Obersalzbergu i15 lipcajuż w siedzibie Wolfsschanze Stauffenberg próbuje zabić Adolfa Hitlera. Obie próby przerywa z powodu nieobecności Heinricha Himmlera i/lub Hermanna Göringa . Atak nie mógł zostać odłożony po raz trzeci.
Ostatnia próba zaczyna się przypadkiem w dniu 18 lipcakiedy Stauffenberg zostaje wezwany do przybycia do siedziby Führera, aby porozmawiać o nowych rozmieszczeniach wojsk. Grupa oporu już wtedy wyszczególniła członków nowego rządu i pozostaje tylko egzekucja Hitlera. Stauffenberg wsiada do samolotu na lotnisku Rangsdorf (de) pod Berlinem w dniu20 lipcao 7 rano z Wernerem von Haeftenem udać się do Wolfsschanze („Wilczej jaskini”) koło Rastenburga w Prusach Wschodnich .
Ponieważ wywiad został niespodziewanie przesunięty o pół godziny z powodu planowanej wizyty Benito Mussoliniego , Stauffenberg był w stanie zainicjować tylko jeden z dwóch ładunków wybuchowych, z dwoma brytyjskimi detonatorami chemiczno-mechanicznymi, używając specjalnie dla niego zaprojektowanych szczypiec (tylko on ma trzy palce na lewej ręce). Przenosi więc drugi ładunek, aby później dyskretnie się go pozbyć.
Jak na ironię, późniejsze eksperymenty wykazały, że gdyby Stauffenberg również po prostu umieścił drugi ładunek w żółtej torbie, w której znajdował się pierwszy, pierwsza eksplozja działałaby jako detonator wystarczająco skutecznie, aby spowodować znacznie silniejszą eksplozję, która, sądząc po uszkodzeniach manekinów użytych do tych testów Hitler zabiłby. Ponadto, ze względu na pracę w zwykłym bunkrze Führer , konserwacja odbywa się w drewnianej szopie. Stauffenberg umieszcza torbę w śmiertelnym zasięgu Hitlera, ale przesuwa ją pułkownik Heinz Brandt , który nie wie, co zawiera, za jedną z nóg stołu (z litego drewna), która chroniłaby Hitlera przed skutkami wybuch. Stauffenberg wychodzi z pokoju pod pretekstem, że musi zadzwonić. Gdyby Rudolf-Christoph von Gersdorff próbował zdetonować bombę, którą nosił, stojąc jak najbliżej Adolfa Hitlera , mógłby odnieść sukces. Stauffenberg nie mógł się poświęcić, ponieważ odegrał kluczową rolę w zamachu stanu, który miał nastąpić po zamachu.
Ładunek wybuchowy zdetonował na 12 godz 42 w baraku, gdzie zebranych dwadzieścia cztery osoby. Ale Hitler i dziewiętnaście innych obecnych osób przeżyło detonację. Z pobliskiego schronu Stauffenberg czeka na eksplozję, która spustoszy wnętrze szopy. Następnie, przekonany, że nikt nie mógł przeżyć takiej eksplozji, Stauffenberg i jego adiutant, porucznik Werner von Haeften, szybko opuścili miejsce zdarzenia, by dotrzeć do Berlina na pokładzie Heinkla He 111 . W Berlinie konspiratorzy, a zwłaszcza kierujący na miejscu operacjami Olbricht, wahają się przed wprowadzeniem w życie planu puczu, ponieważ nie otrzymują żadnej jasnej wiadomości o śmierci Hitlera. W 3 P.M. , Stauffenberga, przekonany o śmierci Hitlera, informuje Olbricht od Rangsdorf i liści, aby zobaczyć go w bendlerblock . Dopiero wtedy, ponad dwie godziny po ataku, a więc z opóźnieniem, rozpoczęła się operacja Walkiria . Georg i Philipp von Boeselager są gotowi do marszu na Berlin ze swoimi pułkami. Stauffenberg, Olbricht, Mertz von Quirnheim i Haeften zostają aresztowani przez Fromma, który do tej pory ich ukrywał, ale który nie chce już nic słyszeć o próbie puczu, informacje pozostają niejasne.
Około 6 P.M. , zamach wydaje się udało. W niektórych dywizjach wojskowych trwają operacje. Późnym wieczorem Hitler przemawiał w radiu. Teleskrypty zawierające wskazówki konspiratorów i przybywających do centrów dowodzenia nie są już śledzone. Większość funkcjonariuszy zwleka w obliczu przekazywanych im sprzecznych informacji. Zamach się nie udaje. Stauffenberg i jego adiutant uciekają, rozkaz ich rozstrzelania wydaje dowództwo Führera , ale dociera on do członka konspiracji, Friedricha Georgi , oficera Sztabu Lotniczego, i nie jest przekazywany.
Około 22 godziny 30 , grupa funkcjonariuszy lojalny do systemu należy Otto Ernst Remer stopu Stauffenberg i spiskowców. Stosując postanowienia rzekomego sądu wojennego pospiesznie rozstrzygnięte i wyreżyserowane przez Fromma , którego celem prawdopodobnie będzie zatarcie wszelkich śladów jego zaangażowania w fabułę, ten ostatni podaje tego samego wieczoru20 lipcarozkaz rozstrzelania Clausa von Stauffenberga, Wernera von Haeftena , Albrechta Rittera Mertza von Quirnheima i Friedricha Olbrichta . Spektakl odbywa się na krótko przed 1 późnej porze na21 lipcana dziedzińcu Bendlerblock . Ostatnie słowa Stauffenberga brzmiałyby: „Niech żyją święte Niemcy!” ” . Następnego dnia ciała rozstrzelanych wraz z mundurami i medalami chowane są na starym cmentarzu Saint-Matthieu . Hitler kazał ich ekshumować i kazał spalić. Ich prochy są rozsypywane na polu natryskowym w Berlinie.
Hitler uważany mający rodzinom zamordowanych spiskowców i ich nazwiska usunięte: „Rodzina Stauffenberg zostaną zniszczone do ostatniego członka . ” Zemsta przewidziana na początku zostaje odrzucona na rzecz Sippenhaft . Żona Stauffenberga, Nina von Stauffenberg będąca wówczas w ciąży, została deportowana do obozu Ravensbrück , a następnie krótko przed porodem do nazistowskiego ośrodka położniczego we Frankfurcie nad Odrą, gdzie urodziła piąte dziecko rodziny, Konstanze, w1945. Dzieci trafiają do sierocińca, „instytucji specjalnej” w Bad Sachsa . Tam stykają się z Cezarem von Hofackerem , Wesselem Freytagiem von Loringhovenem , Henningiem von Tresckow itp.
„W czasie bombardowań wysyłano ich na spacery po drogach. Nie wiedzieli nic o losie swoich rodziców ”
- op. cyt. Paul Berben (1964) s. 307)
W planach jest ich adopcja przez nazistowskie rodziny. Tracą nazwisko Stauffenberg i otrzymują nowe imię Meister. Pozostają tam do końca wojny i zostaną uwolnieni przez wojska amerykańskie w dniu12 kwietnia 1945.
W następstwie ataku NSDAP atakuje rodzinę Stauffenbergów; Na przykład, po ataku, działacz NSDAP od regionu pochodzenia rodu von Stauffenberg rozpoczął genealogicznym badania mające na celu wykazanie udziału przodków Claus von Stauffenberg w represjach buntowniczych ruchów 16-ty wieku wieku wojny chłopi niemieccy i bunty szlacheckie, które w tym samym okresie wzburzyły Święte Cesarstwo Rzymskie .
Żona Clausa von Stauffenberga umiera w 2006, w wieku 92 lat.
Obecnie Claus von Stauffenberg jest uważany za bohatera i symbol niemieckiego oporu wobec nazistowskiego reżimu, ale jego postać pozostaje słabo znana opinii publicznej. Ponieważ Ministerstwo Wojny ( Bendlerblock ) stało się pomnikiem tego ruchu oporu, nazwa ulicy została oficjalnie zmieniona na Stauffenbergstraße i wyeksponowano 5000 fotografii i dokumentów przedstawiających różne organizacje. Na dziedzińcu tablica pamiątkowa przedstawia symbolicznie młodego mężczyznę ze związanymi rękami.