Zamek Vincennes | |||||
![]() Keep z Château de Vincennes. | |||||
Epoka lub styl | Średniowieczny | ||||
---|---|---|---|---|---|
Pierwotny właściciel | Królestwo Francji | ||||
Początkowy cel podróży | Rezydencja królewska i obrona | ||||
Aktualny właściciel |
Ministerstwo Obrony Republiki Francuskiej Ministerstwo Kultury |
||||
Ochrona |
![]() ![]() |
||||
Stronie internetowej | zamek-vincennes.fr | ||||
Informacje kontaktowe | 48 ° 50 ′ 34 ″ północ, 2 ° 26 ′ 09 ″ wschód | ||||
Kraj | Francja | ||||
Region | Ile-de-France | ||||
Departament | Val de Marne | ||||
Gmina | Vincennes | ||||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| |||||
Château de Vincennes jest twierdza w mieście Vincennes , na przedmieściach Paryża , którego budowa trwała od XIV TH do XVII -tego wieku.
Jest to największy żyjący królewska twierdza we Francji, ze względu na wysokość jego utrzymanie (52 metry), jeden z najwyższych zwykły twierdz w Europie.
Château de Vincennes jest siedzibą historycznej służby La Défense .
Twierdza znajduje się pod Paryżem, około ośmiu kilometrów od Ile de la Cité .
Zamek zajmuje większą część czworoboku wyznaczonego przez:
Z esplanady Saint-Louis odchodzą dwa pasy:
W przeciwieństwie do większości warownych zamków, ten nie został posadowiony na wzgórzu lub na skraju urwiska, ale na wapiennym płaskowyżu.
Zaopatrzenie fos w wodę zapewniała rzeka Montreuil ru, która schodzi z płaskowyżu Montreuil . Wylew tego strumienia wpadał do jeziora Saint-Mandé .
W średniowieczu miejsce to pokrywał las łowny. Od XIX TH -wieczny zamek otoczenie są zurbanizowanych: starodrzew pozostaje częściowo w Bois de Vincennes , których zakres jest obowiązkiem Paryżu.
Pierwszą budowlą jest domek myśliwski zbudowany około 1150 roku przez Ludwika VII w lesie Vincennes .
W 1180 r. za panowania Filipa Augusta stał się dworem, królewską rezydencją wakacyjną . Saint Louis jest tam reprezentowany przez tradycyjną historię wymierzającą sprawiedliwość siedzącą pod dębem. W 1274 r. Filip III ożenił się tam po raz drugi i zginęli tam dwaj królowie: Ludwik X w 1316 r. i Karol IV w 1328 r.
Twierdza (od 1340 r.)Około 1337 roku Filip VI de Valois postanowił ufortyfikować to miejsce, budując donżon na zachód od dworu.
Karol V , urodzony w twierdzy dnia21 stycznia 1338w rzeczywistości jego rezydencja, siedziba jego rządu i administracji wyższej. Zlecił wykonanie prac zaplanowanych przez Filipa VI , dodając później monumentalną ogrodzeniem z drzwiami i wieżami. Warownię i jej 11-metrową ogrodzenie ukończono w 1371 roku; mur z chodnikiem otaczającym donżon, dwór, Sainte-Chapelle i budynki mieszkalne ukończono w 1380 roku.
Château de Vincennes, 1440, jak pokazano w miniaturze bardzo bogaty Godzinek księcia de Berry , a następnie składa się z dziewięciu monumentalnych wież z głośnikami , w tym trzy wieże-drzwiowych DrawBridge strzałkami. Wieże na planie czworoboku pozwalają na integrację mieszkań, unikając budowy mieszkań przylegających do ścian osłonowych . Nakryte są na utwardzonym tarasie i zaopatrzone w zwieńczenie krenelażowe z machikułami . Wieża główna jest ograniczona cylindrycznymi wieżyczkami i przyjmuje w górnej części podwójną koronę na dwóch poziomach.
Kiedy Ludwik XI uczynił Vincennes swoją rezydencją, zostawił królewskie apartamenty w donżonie na rzecz nowego parterowego pawilonu, wybudowanego w 1470 r. w południowo-zachodnim narożniku zamku.
Sainte Chapelle (od 1380)Ponadto, po przeniesieniu do Sainte-Chapelle reliktów korony cierniowej zachowanych w Vincennes , rozpoczęto w 1379 roku budowę nowej kaplicy powierzonej Raymondowi du Temple .
Sainte Chapelle Vincennes było otrzymać fragment relikwii, który pozostał w Vincennes. Kiedy Karol V zmarł w 1380 roku, Karol VI postanowił kontynuować dzieło, które następnie było wielokrotnie przerywane.
Pod Valois kontynuowano prace budowlane i upiększające . François I er zrobić przebudowę pawilonu zbudowanego przez Ludwika XI do przebywania w czasie jego pobytu w Paryżu. Henryk II przenosi siedzibę Zakonu Saint-Michel do Vincennes; dokończenie dzieła Saint-Chapelle powierzył swojemu ulubionemu architektowi, Philibertowi Delorme . Kaplica została ostatecznie zainaugurowana w 1552 rokuLuty 1574dwór schronił się w Château de Vincennes, gdzie ciężko chory Karol IX zmarł30 majaw mieszkaniach lochów. François d'Alençon i Henri de Navarre , umieszczeni w areszcie domowym na dworze, stają się przymusowymi gośćmi zamku.
Po zamachu na Henryka IV jego syn, młody Ludwik XIII , przeniósł się do Vincennes w dawnym pawilonie Ludwika XI i spędził tam część swojej młodości.
Panowanie Ludwika XIV i wybór WersaluZamek staje się w ten sposób trzecią rezydencją królewską. To z Vincennes wyruszył Ludwik XIV13 kwietnia 1655 r, „W stroju myśliwskim” w parlamencie paryskim, aby uczynić łoże sprawiedliwości i narzucić swoje edykty podatkowe.
Architekt Louis Le Vau zbudował skrzydła (zwane „pawilonami”) króla i królowej. Zbudował Skrzydło Królowe w 1658 r. i Skrzydło Królewskie w 1661 r., te dwa skrzydła połączone portykiem od północy i południa, otaczające dwór królewski. Tam umiera kardynał Mazarin11 marca 1661 r a jego szczątki są wystawione w Sainte-Chapelle.
Rozważa się zastąpienie pawilonów wybudowanych przez Marie de Medici , ale projekty odbudowy są porzucane, ponieważ Pałac Wersalski pochłania zbyt wiele zasobów. Jednak w dużych apartamentach zamek zachował kilka przykładów wczesnego stylu Ludwika XIV . Ogrodnik Le Notre zakłada tam formalne ogrody, jak również dostęp do Bois de Vincennes, naprzeciwko nowego południowego wejścia oznaczonego monumentalnymi drzwiami „ łuku triumfalnego ” .
Zamek został definitywnie opuszczony jako rezydencja królewska, gdy król przeniósł się do Wersalu około 1670 roku. Ludwik XV przebywał tam tylko kilka miesięcy: został tam wysłany po śmierci Ludwika XIV wwrzesień 1715, powietrze jest tam uważane za zdrowsze niż w Wersalu; następnie regent zabiera go do Paryża. Ludwik XVI tam nie pozostał.
Więzienie i fabryka królewski (od XVII do XX wieku)Wieża położono w więzieniu stanowym dla więźniów szlachetnego urodzenia z XVII -tego wieku. Jego pojemność nie pozwalała pomieścić więcej niż czternastu więźniów. Książę Beaufort , główny szef „ kabała z importants ”, uwięzionego przez kolejności Anny Austriaczki , uciekł tam w 1648 roku kardynał de Retz się tam medytować na Frondy w starej sali Karola V . Nicolas Fouquet , który założył architekta Le Vau, otrzymał również zaszczyty więzienia w Vincennes po trzyletnim procesie (1664) i przed przeniesieniem do królewskiej twierdzy Pignerol .
W XVIII th wieku mieściła się fabryka Vincennes poświęconą produkcji porcelany , która później stała się że z Sevres . Twierdza pozostała więzieniem stanowym. Byli m.in. internowani Wolter , markiz de Sade (zwrzesień 1778 w Luty 1784) i Mirabeau . Diderot nie był więziony w twierdzy, ale w budynku przylegającym do Sainte-Chapelle, obecnie zniszczonym.
Na mocy edyktu z Luty 1788, Ludwik XVI postanawia zrazić - przez sprzedaż lub rozbiórkę - zamek między kilka rezydencji królewskich lub budynków niezależnych od Korony, które już nie są używane i których utrzymanie stanowi skarbiec, m.in. Choisy-le-Roi , Madryt , la Muette i Blois .
28 lutego 1791, robotnicy Faubourg Saint-Antoine, nie chcąc nowej Bastylii , próbują szturmować twierdzę, aby ją zburzyć. Ale przybycie wojsk Lafayette'a, które przybyły na wsparcie paryskiej gwardii narodowej, pozwala na uratowanie twierdzy.
Pomimo zmiany ustroju, dungeon znajdzie swoje miejsce w XIX -tego wieku. Tylko warunki więzienne ulegną drastycznemu stwardnieniu. Tak więc po dniach23 w 25 lutego 1848 r, pozostanie tam wielu lewicowych republikanów, takich jak Barbès , Blanqui i Raspail (którzy wyjadą tam dzięki jego wyborowi do parlamentu i których pisma świadczą o jego pobycie w dawnej kaplicy Karola V ).
Arsenał i placówka wojskowa (od 1796)W 1796 r. zamek przebudowano na arsenał, mieszczący odtąd część historyczną wojska. W tym czasie zostało to fundamentalnie zmienione. Zniszczone zostały pozostałości pierwotnego domku myśliwskiego z czasów św. Ludwika. Powstały nowe budynki wojskowe, które istnieją do dziś. W 1804 roku książę d'Enghien został zastrzelony w fosie zamkowej z rozkazu Napoleona.
Namiestnik zamku mianowany przez Napoleona inLuty 1812Generał Pierre Daumesnil obronił go po raz pierwszy wMarzec 1814, podczas bitwy paryskiej , następnie po raz drugi w 1815 r., podczas okupacji Paryża przez wojska rosyjskie i pruskie . Ten ostatni, chcąc przejąć arsenał zamku, napotkał zaciekły opór. Mając mniej niż 200 ludzi, generał odmówił poddania się, nieczuły na naciski i próby korupcji, stawiając czoła oblężeniu fortu przez ponad pięć miesięcy. Skończył się na kapitulacji na rozkaz Ludwika XVIII , ale opuścił fortecę wymachując trójkolorową.
To właśnie w fosach zamku dokonano egzekucji Louisa-Antoine'a de Bourbon-Condé w ramach tak zwanej sprawy księcia Enghien .
Masywne drzwi wyjściowe z twierdzy pochodzą z więzienia Świątyni , zniszczonego przez Napoleona . Cesarz był także inicjatorem zwieńczenia różnych wież zamku. Park został przebudowany w XIX -tego wieku w stylu angielskiego ogrodu. Napoleon III powierzył Viollet-le-Duc z zadaniem przywrócenia kaplicę i twierdzę i administracyjnie zapisał 9,95 km 2 z następujących Bois de Vincennes do miasta Paryża .
15 października 1917 r, przyszła kolej na Matę Hari, który został rozstrzelany za szpiegostwo w pobliżu fortecy Vincennes, u podnóża strzelnicy, gdzie zwykle dokonywano wojskowych egzekucji.
Podczas II wojny światowej , krótko zamek pełnił funkcję siedziby do Staff General Maurice Gamelin , odpowiedzialnych za obronę Francji przeciw inwazji Niemiec na 1940 r2 sierpnia 1944w okolicy osiedliły się trzy dywizje Waffen SS wycofujące się z frontu normandzkiego. 20 sierpnia 1944 rz kolei 30 zakładników zostało tam rozstrzelanych przez wojska hitlerowskie; który zniszczył trzy składy amunicji zainstalowane w kazamatach, w momencie wyzwolenia Paryża , w nocy24 w 25 sierpnia. Powstały pożar trwał wtedy prawie osiem dni i spowodował nieodwracalne zniszczenia: część zbiorów została zniszczona, pawilon króla w ruinie, pawilon królowej częściowo zniszczony.
W 1958 r. Charles de Gaulle – ówczesny prezydent Republiki – sformułował plan opuszczenia Pałacu Elizejskiego, który uważał za zbyt śródlądowy w Paryżu, bez perspektyw na stolicę i niewystarczająco prestiżowy, by powitać głowę państwa. Wybrał Château de Vincennes jako swój nowy prezydencki dom, ale operację porzucono z powodu innych priorytetów.
Twierdza ta bardziej przypomina rozległe ufortyfikowane miasto lub „ufortyfikowaną rezydencję królewską” niż ufortyfikowany zamek . Zamek pierwotnie był prostym dworem, ale bardzo wcześnie miał pomieścić przez długi czas rodzinę królewską ze wszystkimi jej sługami, część administracji królestwa i niezbędną armię w jego obronie.
Składa się z długiego muru ogrodzeniowego na planie czworoboku, flankowanego trzema bramami i sześcioma wieżami o wysokości 42 metrów, które rozciągają się na ponad kilometr i chronią obszar kilku hektarów (330×175 m ). Chronione w ten sposób miejsce zajmuje donżon 52 metry nad ziemią dziedzińca (najwyższy w Europie i porównywalny do zniszczonego w 1917 r. zamku Coucy ), budynki administracyjne, cywilne i żołnierskie oraz kaplica. W średniowieczu cały dozwolony dziesiątki tysięcy ludzi tam mieszkać. Kiedy Jacques Androuet du Cerceau zaprojektował zamek w albumie Le premier volume des Plus excellents bastiments de France , w 1576 r. ogrodzenie było zatłoczone; „Zawiera prawdziwe miasto”. Twierdza została zaprojektowana, aby pomieścić króla Francji w razie niebezpieczeństwa. Sam w sobie jest twierdzą. Jego obronę zapewniają szerokie fosy, chata i dwa mosty zwodzone. Najniższy poziom służy jako rezerwa wody i żywności. Pierwsze i drugie piętro to apartamenty królewskie. Pozostałe trzy górne poziomy mieszczą służbę i żołnierzy.
Ilustracja obok przedstawia dziewięć wież, nawiązujących do legendy o Dziewięciu Preux :
Dowództwo nad zamkiem powierzono gubernatorowi, również noszącemu imię kapitana, któremu asystował porucznik specjalnie odpowiedzialny za straż warowną i więźniów.
Château de Vincennes podlega zarówno Ministerstwu Kultury (teren został sklasyfikowany jako zabytek historyczny w 1993 i 1999 roku, znajduje się na nim Departament Służby ds. Architektury i Dziedzictwa ), jak i Ministerstwu Obrony (zamek jest siedzibą Obrony Służba Historyczna , SHD).
Keep z Château de Vincennes po remoncie (2006).
Widok zamku od strony południowo-zachodniej.
Ściana północna i główne wejście do zamku.
Wejście północne (zwiedzanie wioski).
Wejście południowe (Tour du Bois).