Francois-Vincent Raspail | |
François-Vincent Raspail. | |
Funkcje | |
---|---|
Poseł francuski | |
14 października 1877 - 7 stycznia 1878 r. ( 2 miesiące i 24 dni ) |
|
Okręg wyborczy | Bouches-du-Rhône |
Legislatura | II th Ustawodawczego |
Grupa polityczna | Republikańska lewica |
5 marca 1876 r - 25 czerwca 1877 r. ( 1 rok, 3 miesiące i 20 dni ) |
|
Okręg wyborczy | Bouches-du-Rhône |
Legislatura | I th ustawodawca |
Grupa polityczna | Republikańska lewica |
23 maja 1869 - 4 września 1870 r ( 1 rok, 3 miesiące i 12 dni ) |
|
Okręg wyborczy | Rodan |
Legislatura | IV e ustawodawca |
Grupa polityczna | Lewo |
17 września 1848 r. - 26 maja 1849 ( 8 miesięcy i 9 dni ) |
|
Okręg wyborczy | Sekwana |
Legislatura | Narodowe Zgromadzenie Ustawodawcze |
Grupa polityczna | Lewo |
Biografia | |
Data urodzenia | 29 stycznia 1794 |
Miejsce urodzenia | Carpentras , Vaucluse |
Data śmierci | 7 stycznia 1878 r. |
Miejsce śmierci | Arcueil , Val-de-Marne |
Narodowość | Francuski |
Dzieci |
Xavier Raspail Benjamin Raspail |
Zawód | Chemik , biolog , polityk , botanik |
François-Vincent Raspail , urodzony dnia29 stycznia 1794w Carpentras i zmarł dnia7 stycznia 1878 r.w Arcueil , jest francuskim chemikiem , botanikiem i politykiem .
Założyciel cytochemii i medycyny popularnej (metoda lub system Raspail ), przez całe życie ściśle łączył swoją działalność jako naukowiec , przedsiębiorca i działacz polityczny .
Jego ojciec, karczmarz, bardzo praktykujący i rojalista, przeznaczył go do kapłaństwa. Bardzo młody został wychowany przez księdza jansenistę, który uczył go historii naturalnej, ucząc go greki i łaciny oraz trochę hebrajskiego, sanskrytu i syryjskiego.
W 1810, w wieku 16 lat, wstąpił do seminarium duchownego w Awinionie, gdzie uczył się filozofii i teologii. W 1813 opuścił seminarium duchowne, aby zostać bibliotekarzem Kolegium Carpentras.
Podczas stu dni Raspail skomponował pieśń ku chwale Napoleona . Najpierw zwolniono go za dyscyplinę, a następnie został mianowany profesorem tej samej uczelni.
Aby uniknąć Białego Terroru z 1815 r., który szalał w Prowansji, udał się do Paryża, gdzie uczył w kilku prywatnych szkołach, takich jak kolegia Stanislas czy Sainte-Barbe , studiując jednocześnie prawo w latach 1816-1820.
Stopniowo odchodził od rodzinnych przekonań religijnych i trzymał się wolnej myśli , stając się masonem . Współpracował z ówczesną liberalną gazetą La Minerve . został następnie wyrzucony z nauczania za napisanie republikańskich broszur.
W 1821 roku jego książka Misjonarze w opozycji do dobrych obyczajów wywołała skandal. Poznaje swoją przyszłą żonę, Henriette-Adélaïde Troussot.
W następnym roku studiował nauki przyrodnicze. Napisał kilka znaczących artykułów na temat tkanek zwierzęcych i roślinnych w latach 1824-1832.
Jednocześnie jest zwolennikiem karbonaryzmu , ruchu podziemnego zorganizowanego na wzór włoskiego „wyprzedaży” spiskującego przeciwko panującemu reżimowi ( w monarchii lipcowej był kilkakrotnie więziony jako karbonariusz ).
W 1830 Raspail dołącza powstańca paryskie ludzi podczas trzech chwalebne , że w dniu 27, 28 i 29 lipca spowodowało upadek i wygnanie Karola X . Ciężko ranny na barykadzie, został następnie odznaczony krzyżem lipcowym .
Ledwie wyzdrowiał, założył republikańską gazetę opozycyjną Le Réformateur i przewodniczył Towarzystwu Przyjaciół Ludu . Zaniepokojony sprawami społecznymi, potępia niedostatek i cierpienie klasy robotniczej. W 1832 udzielał konsultacji lekarskich, zyskał międzynarodowy rozgłos dzięki Testowi Chemii Mikroskopowej (1830) i Nowemu Systemowi Chemii Organicznej (1833).
Towarzystwo Przyjaciół Ludu zostało rozwiązane w 1832 roku przez nową władzę, która skazała Raspaila na piętnaście miesięcy więzienia i grzywnę w wysokości 500 franków za „obrazę króla”. W Sainte-Pélagie, gdzie obecnie gromadzą się więźniowie polityczni, kieruje „Republikańskim Stowarzyszeniem Obrony Wolności Prasy”.
Używając swojej piekielnej machiny , Giuseppe Fieschi popełnia28 lipca 1835 r, atak na króla. Ludwik Filip, bez szwanku, reaguje atakiem na republikanów. Raspail został aresztowany w La Seilleraye , niedaleko Nantes i skazany na dwa lata więzienia i pięć lat „nadzoru”. Zajmował swój areszt pisząc New System of Botany , opublikowany w 1837 roku.
Czerpiąc z doświadczeń swoich zatrzymań, zainteresował się życiem więziennym (swoim „drugim domem”), pisząc „ Reforma więzienia”. Listy o więzieniach (1839). On krytykuje również pracę w fabrykach , „gdzie zbyt wiele osób umiera przed osiągnięciem wieku . ”
W 1840 r. był obrońcą w procesie Marie Lafarge , oskarżonej o otrucie męża arszenikiem . Jego zeznania przyniosły mu sławę wśród ogółu społeczeństwa: twierdzi, że obecność arszeniku w zwłokach niekoniecznie wynika z zatrucia, ale że może być powiązana z innymi czynnikami egzogennymi. Ten sam problem pojawia się sto lat później w sprawie Marie Besnard .
W 1843 opublikował swoją Naturalną historię zdrowia i chorób w trzech tomach, streszczonych w formie podręcznika Le Médecin des Familles . W ślad za tymi publikacjami dwa lata później pojawiły się roczne wydania znane jako Podręcznik Informatorów Zdrowia z 1845 r. (ostatnie wydania pośmiertne zakończyły się w 1935 r.). Te popularne dzieła zapewniają mu wygodny dochód. Podaje przepis na słynny eliksir; w tych tomach podaje również szczegóły swojej teorii pasożytniczej (często przywołując „ robaki ” jako odpowiedzialne za choroby), która wyprzedza teorię mikrobiologiczną .
Jednak jego praktyka sztuki medycznej chce być bojowa: doktor ubogich, jest jednym z pierwszych propagatorów higieny i antyseptyki na zajęciach ludowych. Opowiada się za systematycznym stosowaniem kamfory w różnych formach.
Wszystko to przyniosło mu wrogość oficjalnych kół lekarskich, aw 1846 r. skazanie za nielegalną praktykę lekarską w następstwie donosu na stowarzyszenie lekarzy paryskich. Raspail broni się i zostaje skazany przez sąd na 15 franków grzywny.
W czasie Rewolucji Francuskiej 1848 r. Raspail był, 22 lutego 1848 r., jak pisał Karol Marks , jednym z pierwszych, którzy proklamowali Republikę. Założył nową gazetę L'Ami du peuple . Aresztowany w maju 1848 r. za udział w demonstracjach , skazany w 1849 r. na sześć lat więzienia. We wrześniu został wybrany posłem do Paryża, a następnie kandydował w wyborach prezydenckich w 1848 r . Według akademika Samuela Hayata jest to we Francji „pierwsza kandydatura wysunięta na szczeblu krajowym w imię socjalistycznej i robotniczej koncepcji Republiki i oparta na mobilizacji organizacji robotniczych” . Przebywając w więzieniu podczas kampanii, Le Peuple przedstawił swoją kandydaturę w swoim manifeście wyborczym, napisanym przez Pierre-Josepha Proudhona , jako „żywy protest przeciwko zasadzie prezydentury” . Zwołali do niej zwolennicy Demokratyczno-Socjalnej Republiki wiosną 1848 r., w szczególności Auguste Blanqui . Jego kandydatura jest wyraźnie skierowana przeciwko kandydaturze Alexandre Ledru-Rollina , który bezpośrednio uczestniczył w represjach dni czerwcowych . Otrzymał 36 920 głosów, czyli 0,51% głosujących, a wybory wygrał Ludwik Napoleon Bonaparte (5 i pół miliona głosów). Samuel Hayat zauważa jednak, że kampania Raspaila „jest okazją dla zorganizowanych robotników i byłych członków klubu, których oszczędziły represje, do odnowienia więzi i zainicjowania nowych projektów” .
Po udziale w organizacji manifestacji poparcia dla Polski, postrzeganej przez rząd jako próba zamachu stanu, został w 1849 r. osądzony przez Sąd Najwyższy w Bourges i skazany na 6 lat więzienia.
Uwolniony w 1853 r. udał się na emigrację do Belgii. Wrócił do Francji w 1863, został wybrany posłem do Marsylii w 1866 i ponownie wybrany w Bouches-du-Rhône w 1869. Głosował przeciwko wypowiedzeniu wojny Prusom w 1870.
W 1871 r. skrytykował represje wersalskie wobec Komuny Paryskiej i ponownie został skazany na dwa lata więzienia.
12 lutego 1874 r. sąd przysięgłych nad Sekwaną skazał jego syna Xaviera Raspaila na 6 miesięcy więzienia i grzywnę w wysokości 500 franków za opublikowanie almanachu i kalendarza meteorologicznego, który przewidywał pogodę w nadchodzącym roku. Według jego ojca: „Większość ławy przysięgłych składała się z obywateli, którzy byli wrogami wolnomyślicieli z konieczności, być może bardziej niż z przekonania; Wybaczam im. ”.
W 1876, kiedy miał 82 lata, Raspail został wybrany na posła do Marsylii. Jako najstarszy członek przewodniczył sesji inauguracyjnej nowego zgromadzenia. Poseł Louis Andrieux napisał w swoich Pamiętnikach: „Kiedy [Raspail] udał się na przewodnictwo prezydenta, obramowane przez dwóch oficerów Gwardii Republikańskiej, szabla jasnej, którzy oddali mu honory wojskowe – wiemy, że Gwardia Republikańska , to jest paryskiej żandarmerii, - zwrócił się do młodego pana Pierre'a, już przydzielonego do Sekretariatu Generalnego Prezydium i powiedział mu: „Po raz pierwszy jestem między dwoma żandarmami bez pójścia do więzienia” .
W maju 1877 był jednym z sygnatariuszy manifestu z 363 roku . Wybrany ponownie na posła w 1877 r., bezskutecznie prosił komunardów o amnestię , która interweniowała kilka lat po jego śmierci. Zmarł w 1878 r. Od swoich politycznych początków w 1815 r. Raspail był w opozycji do wszystkich kolejnych reżimów.
Czterech synów François-Vincent Raspail pozostawiło ślad w historii:
W 1822 rozpoczął badania naukowe, aw latach 1824-1826 opublikował kilka artykułów na temat anatomii mikroskopowej, botaniki i zoologii bezkręgowców.
Chemik i przyrodnik, opracował w 1825 r. mikrotomię po zamrożeniu i odczynniki chemiczne (barwniki) do obserwacji mikroskopowych, co uczyniło go założycielem cytochemii po opublikowaniu jego eseju z chemii mikroskopowej (1830) .
Podobnie jak jego współczesny Henri Dutrochet , przyczynił się do powstania teorii komórki, opowiadając się za redukcjonizmem fizykochemicznym stosowanym do istot żywych, bronił idei jedności struktury roślin i zwierząt .
W botanice François-Vincent Raspail opisał około stu pięćdziesięciu gatunków Poaceae , głównie w tomie 5 Annales des sciences naturelles z 1825 roku . Jednak tylko jeden z jego opisów jest obecnie nadal akceptowany, opis Poa flabellata (Lam.) Raspail.
Parazytologia, jest współredaktorem z matematyk Jacques Frederic Saigey (1797-1871) czasopisma Annals of Observation Nauki , gdzie opublikował artykuł o werset nicienia , Strongylus moll, który pasożyt Delphinus phocena (tam prawdopodobnie morświn , teraz Phocoena phoconea).
Jego najbardziej niezwykła praca dotyczy świerzbu . Krytykuje teorię swoich czasów, według której roztocze serowe, tyroglophus , nosiciel świerzbu. Pokazuje, że jest to morfologicznie odmienny roztocz, opisany już przez kilku przyrodników, typu sarkopta .
W ten sposób opisuje sarcoptes squabiei u koni (1831) i ludzi w 1834 w swoim pamiętniku porównawczym dotyczącym historii naturalnej świerzbu . Okaz ludzkiego sarcoptes scabiei został pozyskany przez Simona Renucciego, korsykańskiego studenta medycyny, który pobrał go od pacjenta w szpitalu Saint-Louis na oddziale Aliberta .
Od 1838 roku, pomimo tych obiecujących początków, Raspail zdyskredytował się w oczach społeczności naukowej, zakładając system medycyny popularnej „system lub metodę Raspail . "
François-Vincent Raspail jest często przedstawiany jako lekarz, kiedy nigdy nie był. Wyjaśnia to jego liczne interwencje w dziedzinie zdrowia w latach 1838-1860: konsultacje lekarskie i ekspertyzy, publikacje, sprzedaż leków...
Jest autorem systemu i metody, dzięki którym cieszy się dużą popularnością wśród szerokiej publiczności. Jego Yearbook Manual of Health ukazał się w 77 wydaniach w latach 1845-1935. Za skromną cenę zachęcał czytelników do zakupu trzytomowego Natural History of Health and Disease .
Według Raspaila wszystkie choroby wywoływane są przez robaki jelitowe oraz zewnętrzne i wewnętrzne pasożytnicze drobiny zwierzęce. Wszystkie te choroby można leczyć kamforą , którą oferuje w 8 różnych postaciach: w kawałkach (do jedzenia), w proszku (do tabaki), w papierosach (do palenia), w brandy (do wdychania, picia lub do czyszczenia). , w oleju (w lewatywach), w maści (do wcierania), w wosku (do czopków lub do pochwy), w wodzie uspokajającej (woda, sól morska, amoniak, alkohol kamforowy).
Metodzie Raspail towarzyszą porady higieniczne, moralne i obywatelskie. Chce edukować ludzi, aby sprowadzili ich do siebie, to znaczy kupując produkty Raspail. Jest protestującym libertarianinem, obrońcą biednych i uciskanych, „ Robin Hoodem zdrowia” przeciwstawiającym się oficjalnej medycynie i władzom.
Niektórzy uważają, że Raspail był szarlatanem, inni widzą w nim prekursora teorii drobnoustrojów, teorii komórek, antyseptyki, higieny, autonomii pacjenta, demokracji zdrowotnej, reklamy społecznej czy marketingu .
Dziś produkty kamforowe nie są już stosowane w medycynie, ale są obecne w drogeriach: maści i balsamy kamforowe ( balsam tygrysi ), modyfikowany alkohol aromatyzowany kamforą, olejki eteryczne z kamfory.
François Raspail opublikował w 1845 roku swój pierwszy almanach: Podręcznik zdrowia dla kręgów robotniczych, w którym podał przepis na higieniczny likier deserowy, który miał zapewnić długie życie. Przejęty w Saumur przez rodzinę Combier , „eliksir Raspail” został ulepszony w 1852 roku przez dodanie skórki pomarańczowej. Najpierw gratuluje jej Raspail, który otrzymał próbkę. Następnie, za namową rodziny, pozywa go. Likier musi zmienić nazwę i stać się eliksirem Combier. Miał bezpieczny majątek.
Eliksir Combier.
Eliksir Raspail.
Elixir Raspail staje się Elixir Angelo.
W 1845 r. w Saumur osiedlił się włoski uchodźca, uciekający z Romanii zajętej przez wojska austriackie. Ten Angelo Bolognesi był najpierw kawiarnią, a następnie w 1848 r. związany z Jean-Baptiste Combierem. Uczestniczy w rozwoju eliksiru Raspail. Wtedy Bolognesi opuścił dom Combier w dobrych stosunkach. Następnie w 1858 założył własną destylarnię i wyprodukował tam ten sam likier, który sprzedawał pod nazwą Elixir Angelo w 1863 roku.
Sprawa się nie kończy. Wygrał proces, Émile Raspail , który założył fabrykę drogerii przy 55 Avenue Laplace w Arcueil , zdecydował się użyć przepisu swojego ojca w 1870 roku . Przekształcił swoją fabrykę w gorzelnię, a renoma produkowanego tam likieru Raspail była znaczna. Émile Raspail zostaje burmistrzem Arcueil i ma założoną piękną rezydencję, wpisaną do inwentarza zabytków od 1993 roku.
Po jego śmierci jego synowie kontynuowali produkcję. Sprzedana w 1950 roku destylarnia została przejęta przez zakłady Bols, producentów likierów w Amsterdamie. W 1963 r. przeniósł się do marsylskiej firmy Gras frères, produkującej anyżkę „Anis Gras”, która zaprzestała działalności w 1981 r. Lokal kupiło miasto Arcueil, dzięki czemu stał się przestrzenią kulturalno-rozrywkową.
Raspail, wolny profesor na wydziale lekarskim, zalicza się do swoich studentów:
Raspail zalicza do swoich klientów siostrę Alfreda de Musset , rodzinę Fitz-James , George Sand i Gustave Flaubert . Ten ostatni wymienia Raspaila w Bouvard i Pécuchet , a także w Madame Bovary .
Według P. Albu, byłby inspirowany Jules Romains dla jego charakteru D R Knock , w tym bezpłatne konsultacje (hakowych komercyjny) i jego słowa: „Chcę więcej pieniędzy niż teraz zarabiam dużo» ( Knock , akt II, scena 6 ).
Vincent van Gogh był zwolennikiem metody Raspaila. W liście do brata Theo (9 stycznia 1889) pisał, że zaimpregnował swój materac i poduszkę kamforą, by walczyć z bezsennością. W tym samym roku (poprzedzającym jego śmierć) namalował martwą naturę przedstawiającą talerz cebuli, świecznik i kopię Raspail's Health Manual , gdzie nazwisko Raspaila jest dość czytelne (obraz znany jako Martwa natura z deską kreślarską , stycznia 1889).
"(...) od restauracji obsypano nią tylu biurokratów czy zdrajców, którzy zrobili wszystko przeciwko naszym wolnościom, że akceptując ją, zdawałbym się obrazić sytuację moich towarzyszy w lipcu".
Jednak pod koniec tego samego listu prosi o „specjalną dekorację trzech dni lipca”:
„Nie zostanie uschnięta żadną dziurką od guzika, ale jak jest późno, wyjdzie dziewicza, mam nadzieję, z rąk Komisji Nagród Narodowych”.
Ta praca, opublikowana w Le Réformateur , to mały slangowo-francuski leksykon podany przez FV Raspaila i Kersauzie, dwóch „republikanów od początków republiki”, którzy mieli wielki gust w więzieniach.
Główne archiwa François-Vincent Raspail są przechowywane w archiwach departamentalnych Val-de-Marne (Créteil) pod kodem 69J. Ponadto Archiwum Narodowe prowadzi również zbiór o tej samej proweniencji pod sygnaturą 250AP: Inwentarz kolekcji 250AP . Kolejna kolekcja jest również przechowywana w Bibliotece Inguimbertine w Carpentras od 1978 roku.
Raspail to standardowy skrót botaniczny François-Vincent Raspail .
Zajrzyj do wykazu skrótów autorskich lub wykazu roślin przydzielonych temu autorowi przez IPNI