Katarzyna Sauvage
Katarzyna Sauvage
Catherine Sauvage w telewizji w 1974 roku.
Katarzyna Sauvage , urodzony Jeanine Marcelle Saunier26 maja 1929w Nancy i zmarł dnia19 marca 1998w Bry-sur-Marne ( Val-de-Marne ), jest francuską piosenkarką i aktorką . Była jedną z uprzywilejowanych tłumaczy Léo Ferré .
Biografia
W 1940 roku II wojna światowa zepchnęła ją i jej rodzinę do nieokupowanej strefy w Annecy . Charles Trenet dał mu zamiłowanie do piosenki , teatru amatorskiego i sceny. Piosenkarka i producentka Radia Genève w 1947 roku, w wieku osiemnastu lat przeniosła się do Paryża na lekcje teatru i przyjęła nazwisko Sauvage, zapożyczone od przyjaciela z dzieciństwa:
„Odbyłem praktykę zawodową w Jean-Louis Barrault u Jeana Vilara , Rogera Blina , Marcela Marceau . [...] Życiowa szansa pozwoliła mi przedstawić się Moysesowi, który był dyrektorem kabaretu Boeuf na dachu . Zaśpiewałem mu kilka takich "rzeczy", powiedziałem mu dwa lub trzy wiersze. W rezultacie Moyses zatrudnił mnie następnego dnia. Miałem repertuar z drugiej ręki, w tym piosenki Marianne Oswald . Przebywałem w Bœuf sur le toit przez dwa miesiące, potem zaśpiewałem w Quod-libet, klubie przy 3 rue du Pré-aux-Clercs . "
Występuje następnie w kabarecie L'Arlequin do 131 bis przy Boulevard Saint-Germain , a następnie Sluis przy 15 Quai des Grands Augustins , w szóstej dzielnicy Paryża.
Catherine Sauvage pracuje również w radiu. „Nie pamiętam, jak to się wtedy nazywało. Może to był ORTF ? W każdym razie bardzo dobrze pamiętam Jeana Chouquet . Był prowokatorem. Skontaktował mnie z Raymondem Queneau , Paulem Gilsonem , Armandem Lanoux . "
Poznała Léo Ferré , którego wiele piosenek było wówczas zakazanych w radiu i które pomogła rozgłosić wykonując je: nagrała Monsieur William i Paris canaille , co było wielkim sukcesem komercyjnym:
„W 1949 r. dzieliliśmy z Léo Ferré tę samą scenę w kabarecie Aux Trois Mailletz przy rue Galande 56 , w Dzielnicy Łacińskiej … Nagrałem co najmniej sto jego piosenek. Osiągnęliśmy wspólne sukcesy.... Reprezentuje jedno z wielkich spotkań w mojej karierze, drugim jest towarzyszący pianista Jacques Loussier , ja też go znałem, gdy zaczynał w zawodzie. Mówią, że szczęście nigdy nie przychodzi samo, więc Jacques Canetti przyszedł mnie wysłuchać pewnego pięknego wieczoru. Zawsze szukał artystów do wytwórni płytowej, której był dyrektorem artystycznym, a także do stworzonej przez siebie Trois Baudets . "
Dlatego Jacques Canetti zatrudnił go w 1953 i 1954 w Trois Baudets. „Więc chodziłem do tego kabaretu na rue Coustou przez dwa lata. "
Po Trois-Baudets w 1953 wystąpiła w 1954 w Olimpii . Jego interpretacja L'Homme Léo Ferré przyniosła mu w tym samym roku Grand Prix Du Disc przyznane przez akademię Charles-Cros . W 1955 była jeszcze w L'Olympia, a następnie w 1960 w Bobinie na długiej trasie koncertowej.
We wrześniu 1960 podpisała Manifest z 121 pt. „Deklaracja o prawie do buntu w wojnie algierskiej ”.
Vogue dla yéyés go nieco piosenki, wróciła do teatru, gra w The Exchange of Paula Claudela , kaukaskiego kredowego koła przez Bertolta Brechta , Frank V z Friedricha Dürrenmatta .
Sukces odniosła w 1968 roku w Bobinie. Ona następnie interpretowane Léo Ferré, Louis Aragon, jak również jako Gilles Vigneault , a następnie nieznanego poety spotkał się w Quebec, gdzie była pierwszą śpiewać teksty w Francji .
Jego ostatni wielki sukces popularny, Avec le temps Léo Ferré, pochodzi z 1971 roku.
Rozpoznawana i doceniana za granicą, przenosi piosenkę francuską na sceny Bejrutu , Meksyku , Tokio . Zagrała kilka występów w telewizji, w serialach iw kinie. W 1991 roku nagrała album w całości poświęcony Jacquesowi Prévertowi . Jego ostatni występ na scenie był dla Francofolies de La Rochelle w lipcu 1994 roku .
Po mieszkaniu z aktorem Pierre Brasseur aż do jego śmierci, zaprzyjaźniła się z Gérardem Parisem, którego poślubiła w 1997 roku.
Catherine Sauvage jest jedną z 250 osobistości, które, zauważając wzrost siły Frontu Narodowego , zainicjowały „Apel 250”, który dał początek sieci Ras l'front , sieci walki z faszyzmem.
Zmarła na raka 19 marca 1998 roku.
Sztuka autorstwa Catherine Sauvage
Catherine Sauvage, która preferowała poezję do muzyki, śpiewała Louis Aragon , Jacques Audiberti , Charles Baudelaire , Bertolt Brecht , Francis Carco , Colette , Comminges , Robert Desnos , Paul Éluard , Maurice Fombeure , Pierre Frachet, Paul Gilson , Fritz Hoff, Maurice Jacquemont , Alfred Jarry , Lacenaire , Armand Lanoux , Federico García Lorca , Victor Hugo , Pierre Mac Orlan , Marie Noël , J. Obe, Jacques Prévert , Raymond Queneau , Pierre Seghers , Philippe Soupault , Charles Trenet , Angèle Vannier , Gilles Vigneault .
I nagle jego głos, niczym prezent, każde słowo, które nabiera pełnego znaczenia. Te zwroty, które wprowadzają Cię w wyjątkowy kraj, nie jesteśmy już sami, nie jesteśmy już z nieproszonymi gośćmi. To za pół godziny. To, co mówi, trzyma się, ale ona to śpiewa! To tak, jakby to był jego wybór. Ten wybór inteligencji i tutaj naprawdę jesteśmy wezwani do innego wszechświata, gdzie wszystko przemawia do samej duszy. Kraju, mówię wam, gdzie wszystko, jak słowa, wyróżnia się tą perfekcją mówienia i tym cudownym taktem śpiewu (...). Bo to wszystko jest językiem poetów, ale który przechodzi przez wąwóz dnia i cienia, pryzmat głosu staje się jasny i przejrzysty. Z kim chcesz porozmawiać? Chciałem opowiedzieć o szesnastu wybranych piosenkach i poznanej już kobiecie o imieniu suwerennej, niczym piękna aksamitna maska: Catherine Sauvage. (Aragonia)
W 1997 roku, wydając swoją podwójną płytę, Catherine Sauvage śpiewa poetów , oświadczyła: „Jestem miłośniczką słów, kocham muzykę. W teatrze grałem tylko wielkich autorów. Dla mnie to przyczynia się do mojego szczęścia. Piosenki zyskują na wartości względem siebie. Podobnie jak w malarstwie, istnieją relacje kolorystyczne. Najważniejsze, żeby nie robić żadnych złych notatek. "
Léo Ferré i Gilles Vigneault uznali ją za swoją najlepszą aktorkę.
to ona śpiewa moje piosenki z największym przekonaniem. Wolę ją od wszystkich innych. Nagrała prawie sto moich piosenek. (Leo Ferré)
„Czasami zdarzały się niezwykłe momenty. Tak więc pewnego dnia Mireille zadzwoniła do mnie, zwierzając się, że skomponowała muzykę do tekstu Alfreda Jarry'ego „Les Trois Grenouilles”. Tylko ty możesz to zaśpiewać! Innym razem to Michel Emer przyniósł mi tekst Colette, Chanson du pied lumière , wierząc też, że beze mnie ta kompozycja pozostanie w szufladach. Jak dla Maurice'a Fombeure za prace , Wariacje na trąbkę kawalerii i Modlitwy za Happy Sleeping , dostałam je w prezencie od samego poety. "
Żądna w doborze tekstów, wymaga także od swoich muzyków: Michela Legranda , aranżera kilku jej nagrań, czy poznanego na początku Jacquesa Loussiera , by akompaniować jej na fortepianie. Towarzyszył jej także po Oswaldzie d'Andréa Daniel Raquillet (zm. 2012), a następnie Didier Hu, który towarzyszy jej do końca swojej kariery.
Piosenkarka estradowa, stosuje na scenie wyrafinowaną agresywność, która sprawiła, że Georges Brassens (którego również interpretowała) powiedział „nie śpiewa, ona gryzie”.
Na scenie Katarzyna Sauvage o wielkiej trzeźwości mądrze wykorzystywała sztukę gestu. W jego sposobie mówienia, śpiewaniu, w jego stroju, nie było nic zbędnego:
Wolę teatr od sali muzycznej. W
Gaîté-Montparnasse , w
Vieux-Colombier, a następnie, w 1967, w
Théâtre de l'Alliance française , gdzie mieścił się Teatr Piosenki Popularnej stworzony i prowadzony przez
Jacquesa Douai , przyjąłem formułę recitalu. Wystrój sygnował Jean Saussac, oświetlenie powierzono
Claude Régy . Czułem się dobrze w tym środowisku.
Oswald d'Andréa przy fortepianie zastąpił
Jacquesa Loussiera . Nigdy nie miałem problemu z wyborem i kolejnością moich piosenek. Recital trzydziestu siedmiu piosenek ma bardzo fizyczną stronę. W tym czasie nie czuję się zmęczona. Cała moja trema jest w moich stopach. Po miesiącu jest to rzeczywiście wyczerpujące. Nie możemy zrobić nic innego, inaczej ryzykujemy katastrofą. W pokoju są partnerzy, chwile odpoczynku. Natomiast gdy śpiewamy, nie przysługuje nam zapomnienie. Chociaż jesteśmy wykonawcami, zaczynamy uważać się za autorów naszej trasy koncertowej. Czy tego rodzaju mikstura nie podlega stworzeniu? Przejmuję kontrolę nad wszystkim, co śpiewam, bez względu na to, czy są to bunty, czy piosenki o miłości. Czuję całkowitą solidarność z moimi autorami. Tak więc to mały ja wyraża się poprzez autorów.
Potomkowie
Droga publiczna w Annecy nosi jego imię, aleję Catherine-Sauvage.
Dyskografia
Albumy studyjne
1956 : Otwarte w nocy (Philips)
Piosenki André Popp i Jean Broussolle . Z André Poppem i jego orkiestrą
- Żeby dobrze to zaśpiewać
- Otwarte w nocy
- Prawnik
-
Wprowadzenie chimery : Pierre Brasseur
- Mój tata, moja mama i ja
- Pan Pitou
- Jest na imprezie
- W zapachu pianek
- Zbyt dużo ludzi
-
Dobrze to zaśpiewać (końcowy refren)
|
1964 : Pieśni o miłości i czułości, pieśni o łamiącej serce miłości (Philips)
- Brama Elviry
- Mała piosenka
- Kiedy umrzesz z naszych miłości
- I szyłem
- Róża i Pokrzywa
- Sprawa Bateau-Mouche
- Nieznane wiosny
- Pieśń na chrzty
- Dzień przed zdobyciem Granady
- Piętnastoletnia Belle
- Tuileries moich smutków
- Adios Amigos
- Piosenka dla mojego miasta
- Kwiecień to sezon
- Boże Narodzenie zbieraczy śniegu
-
Pieśń lekkiej stopy
|
1966 : Francuskie piosenki z Kanady (Philips)
-
Żelazo i Tytan (Gilles Vigneault)
-
Wczoraj miasto (Gilles Vigneault)
-
Kruki (Gilles Vigneault)
-
Księga (Gilles Vigneault)
-
Stare słowa (Gilles Vigneault)
-
Mój kraj (Gilles Vigneault)
-
Moja młodość (Gilles Vigneault)
-
Tam di delam (Gilles Vigneault)
-
Chociaż (Gilles Vigneault)
-
Jack Monoloy (Gilles Vigneault)
-
Pamiętaj, żeby zapomnieć (Gilles Vigneault)
-
Upadli w nocy (Gilles Vigneault)
|
1966 : Catherine Sauvage śpiewa Léo Ferré (Philips)
- Dwadzieścia lat
- Będziemy się kochać
- Twoje słowo
- Pieśń zakochanych
- Dobre maniery
- Melancholia
- Jak w Ostendzie
- Strajk
- Panie Giorgina
- Telewizyjny lament
- złoty wiek
-
To jest życie
|
1969 : Lustro ze skowronkami (Philips)
- Lustro Skowronka
-
Paryż to pomysł (Léo Ferré)
- Marzysz o tym
- Przekąski
- Cenzura
- Markizowie
-
Pani Nieszczęście (Léo Ferré)
-
Rotterdam (Léo Ferré)
- Paryż nad Sekwaną
- Na dobre i na złe
- Berlu
-
Wielki blond dżentelmen
|
1969 : Chansons libertines (Philips)
- Koncert dla pań solo
- Czego potrzebuję
- Owoce i Primeurs
- Niegrzeczny
- Do pielęgniarki
- Czerwona ryba Madame Durand
- Emmanuell 'Pieśń
- Miłość
-
Granicy (Paul Verlaine - Léo Ferré)
- Wieża Eiffla
- ABC narratora
-
Plaga żaru i pokrzyw
|
1970 : Odrzucony (Philips)
- odrzucać
- Wyspa
- Luretka Tur lu tur
-
Na scenie (Léo Ferré)
- Spać
- Widziane z góry
- Lemoniada
- Kurz
- Ulica dymiącego psa
- Piosenkarz i mówca
- Wiatr
- Pewnego dnia myślałem, że cię tracę
-
Marsylianka (Léo Ferré)
|
1971 : Z czasem (Philips)
-
Z czasem (Léo Ferré)
- cygański
- A śmierć tutaj jest
- Nazywamy to
- Co zostało?
- Spragniony
- Pamięć
- Bagouse
- Więc wtedy
- Nie pozwala mi spać
- Bella maja
-
Czekać
|
1973 : Widziałem to wszystko, wszystko wiedziałem
-
Widziałem to wszystko, wszystko wiedziałem (Bernard Dimey / Michel Legrand-Eddie Barclay)
-
Nie pamiętam (JL Dabadie / Gaby Verlor)
-
Piękne wesela (Jean-Luc Morel / Gaby Verlor)
-
Gare du Nord (Nicolas Skorsky)
-
Mój koncert (J. Dupré / Gaby Verlor)
-
Spotykam cię (G. Dubeau / Jean Bernard)
-
Trąbki Aïdy (J. Saget / Yves Gilbert)
-
Dzika Jawa (Rigaud de Tournemire / Jean Bernard)
-
Czułość (Bernard Lavilliers)
-
W powietrzu, którym oddycham (Jean-Luc Morel / Yves Gilbert)
-
Igrzyska Olimpijskie (Henri Tachan)
-
Pieśń (Claude Nougaro / Michel Legrand)
-
Le Coq au Vincent (Serge Lama / Yves Gilbert)
|
1992 : Colette: Dialogi zwierząt
- Sentymenty
- Słucham cię i prawie nie podążam za tobą, ponieważ ...
- Niestety, posłuchaj i zlituj się nade mną ...
- Uważam cię za trudny ...
- Nie brzydkie, ale dziwne ...
- Wizyta
- Jestem maleńką suczką tak ładną...
- Znowu i znowu ! Och, jak się boję!
- Burza
- Nie, to burza! Boże, jak ja cierpię!
-
Kroplówka ze źle uszczelnionego okna ...
|
1992 : Demony i cuda (Catherine Sauvage śpiewa Prévert)
- Ktoś zapukał
- Demony i cuda
- Dziewczyna ze stali
- Śniadanie
- Kiedy śpisz
- Rozbite lustro
- Aubervilliers: piosenka dla dzieci
- Aubervilliers: Pieśń wody
- Aubervilliers: Pieśń o Sekwanie
- Ogromny i czerwony
- Stracony czas
- I impreza trwa
- Lament Gillesa
- Bajka
- Piosenka
- Adriena
- Paryż nocą
- Dobre życie
- Rozpacz siedzi na ławce
- Płacz serca
- Miły poranek
- czekam
- Tłusty poranek
- Koszmar taksówkarza
- Nagietki
- bądź uprzejmy
-
Czułe i niebezpieczne oblicze miłości
|
Albumy publiczne
1968 : Le Bonheur - Catherine Sauvage w Bobinie 1968 (Philips)
Akompaniament: Oswald d'Andréa (fortepian), Pierre Nicolas (kontrabas), Gus Wallez (perkusja, instrumenty perkusyjne)
- Tam di delam
- Pieśń Małgorzaty
- Petycja złodzieja do króla swego sąsiada
- Pieśń łotrów
-
Pan Giorgina ( Léo Ferré )
- La Manic
-
Szczęście (Léo Ferré)
- Z
-
To melodia (Léo Ferré)
- Szalik
- Manikutaj
-
Stacje, porty (Léo Ferré)
-
Śledziona ( Charles Baudelaire - Léo Ferré) l
|
Wycieczki pośmiertne
2005 : Catherine Sauvage w Bobinie (EPM Music)
Recital w teatrze Bobino , 16 kwietnia 1970. Akompaniament: Oswald d'Andréa (fortepian), Gérard Urio (kontrabas), Gus Wallez (perkusja, instrumenty perkusyjne)
- Wprowadzenie orkiestry
- odrzucać
-
Wiatr ( Léo Ferré )
- Berlu
- Wyspa
-
Pan Giorgina (Léo Ferré)
- Z
- Lemoniada
- Paryż nad Sekwaną
- Spać
- Manikutaj
- Wieża Eiffla
- Wielki Pan Blond
- Pewnego dnia myślałem, że cię tracę
- Cenzura
-
Przeciw (wiersz Henri Michaux Wyciąg z „La Nuit Remue”)
-
Rotterdam (Léo Ferré)
- Piosenkarz i mówca
-
Dwadzieścia lat (Léo Ferré)
-
Szalik ( Maurice Fanon )
-
Na scenie (Léo Ferré)
|
Kompilacje
Super 45 obr./min ( EP )
EPki zaczerpnięte z oryginalnych albumów nie są tutaj pokazane . Są to wspaniałe 45-tki z oryginalną zawartością, która nigdy nie została zawarta – a przynajmniej częściowo – na żadnym albumie za życia Catherine Sauvage.
1957 : Dziadek oracza (Philips)
Aranżacje i dyrygent: Michel Legrand , André Popp
- Dziadek oracz
- Mój tato, moja mama i ja
- Jest na imprezie
-
W zapachu pianek
|
1962 : Ścieżka dźwiękowa filmu La Poupée (Philips)
Słowa Jacquesa Audibertiego , muzyka Jorge Milchberga. Utwór 1 w wykonaniu Jacquesa Dufilho . Utwory 2-4 zinterpretowane przez Catherine Sauvage.
- Teodora (Ciesz się, łajdaku)
- Gallito (Kiedy tańczę z)
- Czyja matka jest tylko nieszczęściem
- Marsz wolności
|
Teatr
-
1954 : La Bonne ame du Se-Tchouan przez Bertolta Brechta w reżyserii Rogera Planchon , Festival de Lyon, Théâtre de la Comédie Lyon
-
1958 : La Bonne ame du Se-Tchouan przez Bertolta Brechta w reżyserii Rogera Planchon , Théâtre de la Cité Villeurbanne
-
1959 : L'Echange przez Paula Claudela w reżyserii Huberta Gignoux , Centrum dramatique de l'Est
-
1962 : Frank V przez Friedricha Dürrenmatta , kierowane przez Andre Barsacq , Théâtre de l'Pracowni
-
1963 : Boskie słowa według Ramona María del Valle-Inclán , reżyseria Roger Blin , Teatr Odeon
-
1963 : Król Wszechświata , reż. Gabriel Arout , tour
-
1977 : Noc Iguany przez Tennessee Williamsa w reżyserii Andreasa Voutsinas , Théâtre des Bouffes-du-Nord
-
1985 : Czy będą jeść? przez Wiktora Hugo , w reżyserii Bernarda Jenny , Le Maillon au Parc de la Citadelle Strasburgu
Filmografia
Kino
Telewizja
Uwagi i referencje
-
Journal Radio TV , 29 sierpnia 1974.
-
Le Figaro 18 maja 1983
Zobacz również
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne
,_Bestanddeelnr_927-1202.jpg)
Catherine Sauvage w telewizji w 1974 roku.