| ||||||||||||||
Włoskie wybory powszechne w 1987 r | ||||||||||||||
630 mandatów w Izbie Deputowanych Większość bezwzględna: 316 mandatów 315 mandatów w Senacie Republiki Większość bezwzględna: 158 mandatów | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
14 i 15 czerwca 1987 r. | ||||||||||||||
Organ wyborczy i wyniki | ||||||||||||||
Zarejestrowany | 45 692 417 | |||||||||||||
Wyborcy | 40 586 573 | |||||||||||||
88,83% ▲ +0,8 | ||||||||||||||
Puste głosy | 2 015 065 | |||||||||||||
![]() |
Chrześcijańska Demokracja - Ciriaco de Mita | |||||||||||||
Głos | 13 233 620 | |||||||||||||
34,31% | ▲ 1,4 | |||||||||||||
Uzyskane miejsca | 234 | ▲ +9 | ||||||||||||
![]() |
Włoska Partia Komunistyczna - Alessandro Natta | |||||||||||||
Głos | 10 250 644 | |||||||||||||
26,58% | ▼ −3,3 | |||||||||||||
Uzyskane miejsca | 177 | ▼ −21 | ||||||||||||
![]() |
Włoska Partia Socjalistyczna - Bettino Craxi | |||||||||||||
Głos | 5,501,696 | |||||||||||||
14,26% | ▲ +2,8 | |||||||||||||
Uzyskane miejsca | 94 | ▲ +21 | ||||||||||||
Impreza zwieńczona prowincją | ||||||||||||||
![]() | ||||||||||||||
Skład Izby Poselskiej | ||||||||||||||
Skład Senatu Rzeczypospolitej | ||||||||||||||
Rząd | ||||||||||||||
Towarzyski | Wybrany | |||||||||||||
Fanfani VI DC |
Goria DC - PSI - PRI - PSDI - PLI |
|||||||||||||
Te włoskie Wybory z 1987 roku (w Włoski : Elezioni politiche Italiane del 1987 ) odbyły się w dniach 14 i15 czerwca 1987 r., w celu wybrania sześciuset trzydziestu deputowanych i trzystu piętnastu senatorów dziesiątej kadencji parlamentu włoskiego na okres pięciu lat.
Po przedterminowych wyborach powszechnych z 26 czerwca 1983 r. sekretarz Włoskiej Partii Socjalistycznej (PSI), Bettino Craxi , został mianowany przewodniczącym Rady Ministrów , kierując koalicją Pentapartito zrzeszającą Chrześcijańską Demokrację (DC), PSI, Włoska Partia Republikańska (PRI), Włoska Partia Socjaldemokratyczna (PSDI) i Włoska Partia Liberalna (PLI), stając się pierwszym liderem lewicowego rządu od 1945 roku .
Jego pierwszy rząd został zmuszony do rezygnacjiCzerwiec 1986, po odrzuceniu kwestii zaufania , ustanawiając tym samym rekord długowieczności Republiki Włoskiej , który dwadzieścia lat później pobije Silvio Berlusconi . Tworzy nowy zespół , który rezygnujeMarzec 1987. Następnie został zastąpiony przez Chrześcijańsko-Demokratycznej prezydenta Senatu Rzeczypospolitej , Amintore Fanfani , która utworzyła rząd tylko członków DC i niezależnych. Nie uzyskawszy zaufania Izby Deputowanych , zarządził przedterminowe wybory.
Lewo | Ideologia | Lider | Wynik w 1983 | |
---|---|---|---|---|
Chrześcijańska Demokracja Democrazia Cristiana |
Centryzm Chrześcijańska demokracja , społeczne chrześcijaństwo |
Ciriaco de Mita | 225 posłów (32,9%) 120 senatorów (32,4%) |
|
Włoska Partia Komunistyczna Partito Comunista Italiano |
lewicowy komunizm , eurokomunizm |
Alessandro Natta | 198 posłów (29,8%) 107 senatorów (30,8%) |
|
Włoska Partia Socjalistyczna Partito Socialista Italiano |
Centrum lewo demokratycznego socjalizmu , społeczno-liberalizm |
Bettino Craxi | 73 posłów (11,4%) 38 senatorów (11,4%) |
|
Włoski ruch społeczny Movimento Sociale Italiano |
Skrajnie prawicowy neofaszyzm , nacjonalizm , antykomunizm |
Giorgio Almirante | 42 posłów (6,8%) 18 senatorów (7,3%) |
|
Włoska Partia Republikańska Partito Repubblicano Italiano |
centryzm republikanizm , mazzinizm |
Giovanni Spadolini | 29 posłów (5,1%) 10 senatorów (4,7%) |
|
Włoska Partia Socjaldemokratyczna Partito Socialista Democratico Italiano |
Centrum Lewy Socjaldemokracja |
Franco Nicolazzi | 23 posłów (4,1%) 8 senatorów (3,8%) |
|
Włoska Partia Liberalna Partito Liberale Italiano |
Centryzm Liberalizm gospodarczy , liberalny konserwatyzm |
Renato Altissimo | 16 posłów (2,9%) 6 senatorów (2,7%) |
|
Partia Radykalna Partito Radicale |
Liberalizm centrolewicowy , libertarianizm |
Giovanni Negri | 11 posłów (2,2%) 1 senator (1,8%) |
|
Federacja Zielonych List Federazione delle Liste Verdi |
Lewicowy Ekologizm |
Gianni Mattioli | 13 posłów (2,51%) 1 senator (1,96%) |
|
Demokracja proletariacka Demokracja proletaria |
Skrajnie lewicowy komunizm , Ekologizm |
Mario capanna | 8 posłów (1,66%%) 1 senator (1,52%) |
Lewo | Izba Reprezentantów | Senat | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Głos | % | +/- | Siedzenia | +/- | Głos | % | +/- | Siedzenia | +/- | ||
Chrześcijańska Demokracja (DC) | 13 241 188 | 34,31% |
![]() |
234 |
![]() |
10 897 036 | 33,62% |
![]() |
125 |
![]() |
|
Włoska Partia Komunistyczna (PCI) | 10 254 591 | 26,57% |
![]() |
177 |
![]() |
9 181 579 | 28,33% |
![]() |
107 |
![]() |
|
Włoska Partia Socjalistyczna (PSI) | 5 505 690 | 14,27% |
![]() |
94 |
![]() |
3 535 457 | 10,91% |
![]() |
43 |
![]() |
|
Włoski Ruch Społeczny (MSI) | 2 282 256 | 5,91% |
![]() |
35 |
![]() |
2 121 026 | 6,54% |
![]() |
16 |
![]() |
|
Włoska Partia Republikańska (PRI) | 1 429 628 | 3,70% |
![]() |
21 |
![]() |
1 248 641 | 3,85% |
![]() |
8 |
![]() |
|
Włoska Partia Socjaldemokratyczna (PSDI) | 1 140 910 | 2,96% |
![]() |
17 |
![]() |
764,370 | 2,36% |
![]() |
6 |
![]() |
|
Partia Radykalna (PR) | 988 180 | 2,56% |
![]() |
13 |
![]() |
572,461 | 1,77% |
![]() |
3 |
![]() |
|
Federacja Zielonych List (FLV) | 969,330 | 2,51% |
![]() |
13 |
![]() |
634,182 | 1,96% |
![]() |
2 |
![]() |
|
Włoska Partia Liberalna (PLI) | 810 216 | 2,10% |
![]() |
11 |
![]() |
700 330 | 2,16% |
![]() |
3 |
![]() |
|
Inny | 1 970 394 | 5,10% |
![]() |
15 |
![]() |
2 758 779 | 8,50% |
![]() |
9 |
![]() |
|
CAŁKOWITY | 38 592 383 | 100,00% | nie dotyczy | 630 | nie dotyczy | 32 413 861 | 100,00% | nie dotyczy | 315 | nie dotyczy |
Nieznacznie zwiększając się o więcej niż jeden punkt, Chrześcijańska Demokracja umocniła swoją wiodącą pozycję, pozostawiając Włoską Partię Komunistyczną trzy miliony głosów w tyle, w porównaniu z jednym w 1983 roku . PCI kontynuuje swój upadek, rozpoczęty w 1979 r. , będąc również ofiarą śmierci, wCzerwiec 1984, Enrico Berlinguer , sekretarz generalny od 1972 roku . Upadek komunistów w pełni skorzystał na Włoskiej Partii Socjalistycznej , która osiągnęła swój najlepszy wynik od 1968 roku , podczas gdy Włoska Partia Republikańska , po osiągnięciu najwyższego wyniku w 1983 roku , dzięki pozycji Giovanniego Spadoliniego , powróciła do swoich zwykłych wyników. Warto zwrócić uwagę na przełom ekologów z Federacji Zielonych List , którzy wyprzedzili włoską Partię Liberalną w Izbie Deputowanych .
28 lipca 1987 r., Zaledwie sześć tygodni po wyborach odbyła chrześcijanin minister Demokratyczna Budżetu i Skarbu Państwa, Giovanni Goria , został mianowany Prezesem Rady Ministrów i zreformował „ Pentapartito ” The koalicyjny rząd w mocy między 1983 i 1987 roku , przynosząc razem DC, PSI, PRI, PSDI i PLI, wyraźnie w większości w dwóch izbach włoskiego parlamentu .