1983 włoskie wybory powszechne

Poprzedni 1979 1987 następujący
1983 włoskie wybory powszechne
630 mandatów w Izbie Deputowanych
Większość bezwzględna: 316 mandatów
315 mandatów w Senacie Republiki
Większość bezwzględna: 158 mandatów
26 i 27 czerwca 1983
Typ wyborów Wybory parlamentarne
Organ wyborczy i wyniki
Zarejestrowany 44 526 357
Wyborcy 39 188 182
  88,01% ▼  −2,6
Głosy oddane 36 906 005
Puste i nieważne głosy 2 282 177
Ciriaco De Mita (IX) .jpg DC  - Ciriaco de Mita
Głos 12 153 081
32,93%  ▼  -5,4
Posłowie wybrani 225 ▼  −37
Wybrani senatorowie 120 ▼  -18
Enrico Berlinguer.jpg PCI  - Enrico Berlinguer
Głos 11 032 318
29,89%  ▼  −0,5
Posłowie wybrani 198 ▼  -3
Wybrani senatorowie 107 ▼  -2
Bettino Craxi-1.jpg PSI  - Bettino Craxi
Głos 4 223 362
11,44%  ▲  1,6
Posłowie wybrani 73 ▲  +11
Wybrani senatorowie 38 ▲  +6
Impreza zwieńczona prowincją
Menu
Skład Izby Poselskiej
Skład Senatu Rzeczypospolitej
Rząd
Towarzyski Wybrany
Fanfani V
DC - PSI - PSDI - PLI 		Craxi I
DC - PSI - PRI - PSDI - PLI

Te włoskie ogólne wybory1983(w języku włoskim  : Elezioni politiche italiane del 1983 ) odbywają się w niedziele26 i poniedziałek 27 czerwca 1983W celu wybierają 630 posłów i 315 senatorów z tego IX th ustawodawcę do Izby Deputowanych i do Senatu Rzeczypospolitej .

Kup roku w porównaniu do końca VIII th ustawodawcę , to wybory są wynikiem upadku piąty rząd z Amintore Fanfani , zmuszony do dymisji po wycofaniu Partii Socjalistycznej włoskiego (PSI).

Wybory odbywają się zaledwie dwa lata po tym, jak Chrześcijańska Demokracja (DC) musiała scedować przewodnictwo Rady Ministrów na sekretarza Włoskiej Partii Republikańskiej (PRI) Giovanniego Spadoliniego , pierwszego świeckiego, który przejął kierownictwo władzy wykonawczej po 35 latach nieprzerwanej władzy chadecji.

DC po raz kolejny wyszło zwycięsko z tych wyborów powszechnych, ale z mocno obniżonym wynikiem, spadając po raz pierwszy poniżej 35% obsadzonych, podczas gdy PCI pozostawała w stagnacji. W tych wyborach rzeczywiście obserwuje się silny postęp małych partii, w szczególności Włoskiej Partii Republikańskiej (PRI), która wykorzystuje „efekt Spadolini”, aby podwoić swoją reprezentację w parlamencie, oraz PSI, która zwraca 10% Izbie Posłowie.

Sześć tygodni później PSI doszła do władzy, mianując swojego sekretarza Bettino Craxi na przewodniczącego Rady. Jako pierwszy socjalista na czele włoskiego rządu rządzi przy wsparciu Pentapartito , pięciopartyjnego sojuszu zdominowanego przez DC. Z Sandro Pertinim jako prezydentem Republiki, po raz pierwszy partia inna niż Chrześcijańska Demokracja kontroluje dwa najwyższe stanowiska w Republice Włoskiej.

Kontekst

Spadek PCI

W przedterminowych wyborach powszechnych3 i 4 czerwca 1979scena polityczna pozostaje generalnie stabilna w porównaniu z wyborami, które odbyły się trzy lata wcześniej. Nadal wiodąca partia we Włoszech , Chrześcijańska Demokracja (DC) nadal dominuje w parlamencie, zdobywając 38,3% głosów oddanych w Izbie Deputowanych i Senacie Republiki .

I odwrotnie, Włoska Partia Komunistyczna (PCI) nie wykorzystuje swoich trzech lat, nie sprzeciwiając się rządom Giulio Andreottiego . Przy 30,4% głosów w Izbie i 31,5% w Senacie stracił łącznie 34 posłów, co oznacza spadek o 10%. Trzecie miejsce nadal zajmuje Włoska Partia Socjalistyczna (PSI), która zdobyła 9,8% głosów w izbie niższej i 10,4% w izbie wyższej, przekraczając próg 60 posłów i 30 senatorów.

Za nim plasuje się Włoski Ruch Społeczny - Prawica Narodowa (MSI-DN), spadający z 5,3% głosów w Izbie Deputowanych i 5,7% w Senacie Republiki. Wyprzedza tym samym włoską Partię Socjaldemokratyczną (PSDI), która ma 3,8% głosów w Izbie i 4,2% w Senacie. Szóste miejsce zajmuje Partia Radykalna (PR), mała partia antyklerykalna i wolnościowa, która w pełni wykorzystuje swoją mobilizację do uchylenia referendów1978 : udaje mu się zdobyć 3,5% oddanych w dolnym składzie, ale tylko 1,3% w górnym, z czego jest ósmą siłą. Tym samym wyprzedza Włoską Partię Republikańską (PRI), która uzyskuje 3% głosów w Izbie Deputowanych i 3,4% w Senacie Republiki, gdzie zajmuje szóste miejsce.

W wyborach europejskich10 czerwcanastępnie DC zdobywa 36,5% głosów, wobec 29,6% na PCI i 11% na PSI. Z 5,5%, MSI-DN zajmuje czwarte miejsce. Wyprzedza PSDI, która wynosi 4,3% i PR, która łącznie 3,7%. Włoska Partia Liberalna (PLI) wyniosła 3,6%.

Przy otwarciu VIII XX  prawodawcę20 czerwca 1979, komunistyczny deputowany Parmy Nilde Iotti został wybrany przewodniczącym Izby Deputowanych 433 głosami przeciw 33 wobec socjaldemokratycznego deputowanego Rzymu Leonardo Sciascia i 109 białych głosów. Druga komunistka po Pietro Ingrao, która objęła jeden z czterech najwyższych urzędów państwa włoskiego, jest pierwszą kobietą, która go sprawowała. W tym samym czasie chadecki senator życia Amintore Fanfani został ponownie wybrany na prezydenta Senatu Republiki , zdobywając 264 głosy przeciwko 12 dla neofaszystowskiego senatora z Puglii Araldo Crollalanza i 28 pustych głosów.

Cossiga: dwa rządy w osiem miesięcy

Po bezskutecznym apelu do chadecji Giulio Andreottiego , socjalisty Bettino Craxi i chadecji Filippo Marii Pandolfiego , prezydent republiki Sandro Pertini mianuje5 sierpniaChrześcijański Demokrata Francesco Cossiga jako przewodniczący Rady Ministrów i zaprzysiężony w swoim pierwszym rządzie tego samego dnia. Składa się z koalicji zrzeszającej DC, PSDI i PLI, która korzysta ze wsparcia bez udziału PSI i PRI.

6 stycznia 1980, Że mafia sycylijska morduje nabojami Christian Demokratyczna Prezydent Autonomicznego Regionu Sycylii Piersanti Mattarella , syn byłego ministra Bernardo Mattarella i brat przyszłego prezydenta Republiki Sergio Mattarella .

Socjaliści i Republikanie ogłaszają po ośmiu miesiącach wycofanie swojego wsparcia zewnętrznego. Nie mając już większości, Cossiga zrezygnował z funkcji głowy państwa w dniu19 marca 1980. Po czterech dniach spotkań Pertini wzywa ustępującego przewodniczącego Rady do odtworzenia koalicji. DC, PSI i PRI osiągają porozumienie w sprawie30 marcaa rząd Cossiga II zostaje zaprzysiężony w Pałacu Kwirynalskim w dniu4 kwietnia.

Mniej więcej dwa miesiące później w 15 regionach o statusie zwyczajnym odbyły się wybory regionalne. Chrześcijańska Demokracja zdobyła 36,8% głosów i wygrała na dziesięciu terytoriach, wobec pięciu dla Partii Komunistycznej, która ma 31,5%. W porównaniu do głosowania, które odbyło się pięć lat wcześniej, DC odzyskuje przewagę nad PCI w Lazio i Piemoncie .

Cossiga rezygnuje z przywództwa w rządzie 28 września, dzień po odrzuceniu jednym głosem przez Izbę Deputowanych dekretu z mocą ustawy o nadzwyczajnych środkach gospodarczych. Na kilka godzin przed tym głosowaniem uzyskał mimo wszystko zaufanie posłów znaczną większością głosów.

Forlani i afera P2

3 październikaPrezydent Pertini powierza mandat rozpoznawczy deputowanemu chadecji z Ankony i byłemu ministrowi spraw zagranicznych Arnaldo Forlaniemu . Przewiduje to utworzenie sojuszu z pięcioma partiami, które połączą DC, PSI, PSDI, PRI i PLI.

Socjaliści odrzucają jednak pomysł udziału liberałów w rządzie, a pełnomocnik prezydenta buduje czteropartyjną większość parlamentarną identyczną z „organiczną” centrolewicą, bliską zmarłemu Aldo Moro . Rząd bierze na przysięgę18 października, zamykając trzy tygodnie kryzysu rządowego z powiększeniem dotychczasowej większości.

W Marzec 1981, podczas przeszukania prowadzonego w Castiglion Fibocchi w ramach śledztwa w sprawie sprawcy siarkowego bankiera Michele Sindony , dwóch sędziów śledczych odkryło listę członków loży masońskiej Propaganda Due (P2). Kierowana przez biznesmena Licio Gelli i wyrejestrowana przez Wielki Wschód Włoch pięć lat wcześniej, skupia około 1000 osób z elity politycznej, administracyjnej i gospodarczej kraju i jest zamieszana w zamachy i skandale finansowe.

Włochy poszły do ​​urn dwa miesiące później na pięć referendów uchylających w sprawie 17 maja. Cztery są organizowane z inicjatywy Partii Radykalnej, która chce zobaczyć koniec „prawa Reale  ” z1975dotyczących porządku publicznego, dożywotniego pozbawienia wolności , prawa do posiadania i noszenia broni palnej oraz ograniczeń nałożonych na dobrowolne przerwanie ciąży (aborcja). Piąte referendum odbywa się z powodu mobilizacji Ruchu Pro-Vita i ma na celu uchylenie prawa zezwalającego na aborcję. Ponad 79% zarejestrowanych osób przenosi się i odrzuca pięć wniosków poddawanych pod głosowanie 68% do 88% „Nie” .

Lista członków Loży P2 została upubliczniona zaledwie cztery dni po głosowaniu. Oprócz osobistości ze świata biznesu, takich jak Silvio Berlusconi czy pretendent do tronu Wiktor-Emmanuel Sabaudzki , istnieją nazwiska siedmiu członków gabinetu Forlaniego: socjalistycznego ministra handlu zagranicznego Enrico Manca, chadeckiego ministra pracy Franco Foschi i pięciu sekretarzy stanu. W obliczu skandalu przewodniczący Rady zrezygnował pięć dni później z funkcji głowy państwa. Ta ostatnia musi zatem przeprowadzić czwartą rundę konsultacji w ciągu zaledwie dwóch lat.

Pierwszy świecki przewodniczący soboru

Sandro Pertini decyduje28 maja 1981powierzyć ponownie misję tworzenia większości Arnaldo Forlaniemu. Po czterech dniach dyskusji ustępujący przewodniczący Rady zaleca głowie państwa ogłoszenie rozwiązania parlamentu, ale prezydent republiki odrzuca tę opcję i potwierdza Arnaldo Forlani. Ostatecznie zrzeka się mandatu rozpoznawczego w dniu10 czerwca.

Jak w 1979Z Ugo La Malfa, potem Bettino Craxi , Pertini podjął decyzję o powierzeniu utworzenia nowego gabinetu osobie spoza Chrześcijańskiej Demokracji. Dlatego nazywa11 czerwcado byłego dziennikarza Giovanniego Spadoliniego , senatora z Lombardii, byłego ministra dóbr kultury i obecnego sekretarza Włoskiej Partii Republikańskiej . Po tygodniu spotkań formalnie przyjmuje misję powołania włoskiej egzekutywy.

Swój pierwszy rząd zaprezentował na29 czerwcanastępujący. Tworzy ją pięciopartyjna koalicja - która otrzymuje przydomek Pentapartito  - między DC, PSI, PSDI, PRI i PLI. Wszyscy ostatni czterej byli kiedyś sojusznikami Chrześcijańskiej Demokracji, ale po raz pierwszy służą razem w rządzie. Podobnie po raz pierwszy w historii Republikanów prezydencja Rady uniknęła chadecji. Tak więc DC ma tylko jednego piastującego jeden z czterech najwyższych urzędów państwowych, Przewodniczącego Senatu, co czyni z niej najsłabszą instytucjonalną reprezentację od czasu proklamacji Rzeczypospolitej.

Spory gospodarcze w większości skłaniają socjalistów do wycofania się z niej. 6 sierpnia 1982, co doprowadziło do dymisji całego gabinetu następnego dnia. Spędziwszy rok, miesiąc i tydzień na urzędzie, jest rekordzistą długowieczności w legislaturze. Pięć dni później Sandro Pertini prosi Spadoliniego o postawienie rządu na nogi. Negocjacje są zaznaczone na20 sierpniaśmiercią w wieku 77 lat Guido Gonelli , założyciela DC i Republiki. Lista ministrów zostaje przedstawiona trzy dni później, a rząd Spadolini II zostaje natychmiast zaprzysiężony.

Ten nowy dyrektor trwa krócej niż trzy miesiące: 13 listopadaGiovanni Spadolini musi ponownie złożyć rezygnację z powodu poważnego sporu między socjalistycznym ministrem finansów Rino Formicą a chadeckim ministrem skarbu Nino Andreattą w sprawie rozdziału dóbr publicznych między Bank Włoch a Skarb Państwa.

Wreszcie przedterminowe wybory

Po 17 miesiącach świeckiej prezydentury głowa państwa po raz kolejny wzywa chadeków. Prezydentowi Senatu Amintore Fanfani , który kierował już czterema rządami, powierza się16 listopada mandat rozpoznawczy i mówi, że zamierza ukonstytuować się stabilną egzekutywą w celu uzupełnienia władzy ustawodawczej, której naturalny termin jest następnie przewidziany w Czerwiec 1984.

Początkowo wydawało się, że udało mu się odtworzyć większość do pięciu, ale ostatecznie PRI zdecydowała się zadowolić poparciem nieuczestnictwa . Rząd Fanfani V obejmuje urząd1 st grudniapodczas ceremonii w pałacu prezydenckim. Tydzień później chadecki senator z Lombardii Tommaso Morlino został wybrany na przewodniczącego Izby Wyższej 208 głosami i 48 pustymi głosami.

Komitet Centralny PSI decyduje o: 22 kwietnia 1983, niecałe pół roku po inauguracji Fanfaniego, wycofać się z koalicji, stawiając rząd w mniejszości. Ten ostatni zrezygnował siedem dni później, a5 MajaPertini po raz drugi w swojej siedmioletniej kadencji ogłasza rozwiązanie obu izb parlamentu.

Dzień po tym ogłoszeniu przewodniczący Senatu zmarł w wieku 57 lat z powodu zatrzymania akcji serca w swojej oficjalnej rezydencji . Podczas wyborów jego zastępcy zwołany w dniu12 maja, chadecki senator z Lombardii Vittorino Colombo został wybrany 245 głosami i 19 głosami pustymi.

Metoda głosowania

W imieniu Izby Poselskiej

Izba Deputowanych ( włoski  : Izba Deputowanych ) jest wybierany przez wielu członkiem proporcjonalnym głosowaniu na okres pięciu lat.

Terytorium Włoch jest podzielone na 32 okręgi wyborcze, 31 wieloczłonkowskich – z których wszystkie obejmują co najmniej dwie prowincje, z wyjątkiem Triestu – oraz Dolinę Aosty , która wybiera tylko jednego reprezentanta zgodnie z pierwszym stanowiskiem . Nie ma progu wyborczego .

W dniu głosowania każdy wyborca ​​wybiera listę kandydatów w swoim okręgu wyborczym i może oddać do czterech głosów uprzywilejowanych . Pod koniec głosowania mandaty są rozdzielane proporcjonalnie od Imperial i mają pierwszeństwo wobec kandydatów, którzy otrzymali największą liczbę głosów preferencyjnych.

Nieprzydzielone mandaty i niewykorzystane głosy są następnie gromadzone na szczeblu krajowym i dzielone proporcjonalnie z Hare pomiędzy partie polityczne, które uzyskały posła do okręgu wyborczego lub 300 000 głosów w całym kraju. Mandaty tych posłów są następnie przydzielane partiom, które z nich korzystają, w okręgach, w których mają najwięcej głosów.

Okręgi wyborcze do Izby Poselskiej.
Nie. Nazwisko Prowincje Wyborcy Siedzenia Menu
1 Turyn Turyn , Novara , Vercelli 2 574 172 36 Circoscrizioni elettorali włoski Aparat fotograficzny 1958-1992.png
2 Cuneo Cuneo , Aleksandria , Asti 1,008,534 14
3 Genua Genua , Imperia , La Spezia , Savona 1,513,188 20
4 Mediolan Mediolan , Pawia 3 529 940 51
5 Como Como , Sondrio , Varese Var 1 347 649 20
6 Brescia Brescia , Bergamo 1 465 145 23
7 Mantua Mantua , Cremona 568 101 7
8 Trzydzieści Trydent , Bolzano 679 689 8
9 Werona Werona , Padwa , Vicenza , Rovigo 2 001 613 30
10 Wenecja Wenecja , Treviso 1 228 750 16
11 Udine Udine , Belluno , Gorizia , Pordenone 999 880 14
12 Bolonia Bolonia , Ferrara , Rawenna , Forlì-Cesena 1,849,651 26
13 Parma Parma , Modena , Piacenza , Reggio Emilia 1 387 055 20
14 Florencja Florencja , Pistoia 1 185 427 16
15 Piza Piza , Livorno , Lukka , Massa-Carrara 1 076 231 15
16 Jego Siena , Arezzo , Grosseto 647 500 9
17 Ankona Ancona , Pesaro i Urbino , Macerata , Ascoli Piceno 1 152 456 17
18 Perugia Perugia , Terni , Rieti 776 675 10
19 Rzym Rzym , Viterbo , Latina , Frosinone 3 864 231 53
20 L'Aquila L'Aquila , Pescara , Chieti , Teramo 1 046 574 14
21 Campobasso Campobasso , Isernia 294 326 4
22 Neapol Neapol , Caserta 2 641 215 42
23 Benevento Benevento , Avellino , Salerno 1 364 569 18
24 Bari Bari , Foggia 1 586 892 25
25 Lecce Lecce , Brindisi , Tarent 1 294 608 20
26 Potenza Potenza , Matera 468 013 7
27 Catanzaro Catanzaro , Cosenza , Reggio Calabria 1 593 353 23
28 Katania Katania , Mesyna , Syrakuzy , Ragusa , Enna 1 974 210 27
29 Palermo Palermo , Trapani , Agrigento , Caltanissetta 1 887 807 25
30 Cagliari Cagliari , Sassari , Nuoro , Oristano 1 186 283 17
31 Aosta Dolina Aosty 91,697 1
32 Triest Triest 240,923 2
 

W imieniu Senatu Republiki

Senat Rzeczypospolitej ( włoski  : Senat Republiki ) jest wybierany przez wielu członkiem reprezentacji proporcjonalnej na pięcioletnią kadencję przez Włochów w wieku 25 lat.

Terytorium Włoch jest podzielona na 20 okręgów, które odpowiadają regiony , 19 multi-członek i Dolina Aosty , który wybiera tylko jedną parlamentarna według pierwszego obok słupka . Zgodnie z art. 57 Konstytucji1948, każdy region ma co najmniej siedmiu senatorów, z wyjątkiem Molise, która ma dwóch. Nie ma progu wyborczego .

Okręgi wyborcze podzielone są na kilka kolegiów elektorów (łącznie 238). Aby wygrać w kolegium, kandydat musi uzyskać liczbę głosów równą co najmniej 65% głosujących. W przypadku kolegiów, w których ten próg nie został osiągnięty (313 z 315 w1979), głosy każdego kandydata są grupowane według partii, na szczeblu regionalnym, a mandaty do obsadzenia są rozdzielane proporcjonalnie d'Hondt . Mandaty są przydzielane dla każdej partii kandydatom o najwyższym indywidualnym ilorazie (odpowiadającym stosunkowi uzyskanych głosów do liczby wyborców w poszczególnych kolegiach elektorskich).

Okręgi wyborcze do Senatu Rzeczypospolitej.
Nie. Nazwa / Region Wyborcy Siedzenia Menu
1 Podgórski 3 093 976 24 Circoscrizioni elettorali włoski Senato 1968-oggi.png
2 Dolina Aosty 78 884 1
3 Lombardia 5 885 976 48
4 Trentino Alto Adige 561 782 7
5 Wenecja 2 870 897 23
6 Friuli-Wenecja Julijska 899 333 7
7 Liguria 1 317 561 10
8 Emilia Romagna 2 811 743 21
9 Toskania 2 523 557 19
10 Umbria 573 837 7
11 Kroki 993 757 8
12 Lacjum 3 331 461 27
13 Abruzja 896 671 7
14 Molise 254,288 2
15 Kampania 3 250 665 30
16 Apulia 2 358 447 21
17 Bazylikat 389,449 7
18 Kalabria 1,318,951 11
19 Sycylia 3 221 037 26
20 Sardynia 971 545 9
 

Wieś

Główne siły polityczne

Lewo Ideologia Sekretarz
Chrześcijańska Demokracja
Democrazia Cristiana 		Centrum
Chrześcijańskiej Demokracji , antyfaszyzm , antykomunizm 		Ciriaco de Mita
Włoska Partia Komunistyczna
Partito Comunista Italiano 		Lewicowy
komunizm , eurokomunizm , marksizm-leninizm 		Enrico Berlinguer
Włoska Partia
Socjalistyczna Partito Socialista Italiano
Socjalizm centrolewicowy , socjaldemokracja , socjalliberalizm 		Bettino Craxi
Włoski Ruch Społeczny – Prawica Narodowa
Movimento Sociale Italiano – Destra Nazionale 		Skrajnie prawicowy
neofaszyzm , nacjonalizm , antykomunizm 		Giorgio Almirante
Włoska Partia Socjaldemokratyczna
Partito Socialista Democratico Italiano 		Centrum lewica
Socjaldemokracja , socjalizm 		Pietro longo
Partia Radykalna
Partito Radicale 		Centrum lewej
Radykalizm , libertarianizm , antyklerykalizm 		Marco pannella
Włoska Partia
Republikańska Partito Republicano Italiano 		Centrum
Republikanizmu , Mazzinizm 		Giovanni Spadolini

Wyniki

Izba Reprezentantów

Lewo Głosy Siedzenia
Głos % Posłowie +/-
Chrześcijańska Demokracja (DC) 12 153 081 32,93 225 malejący 37
Włoska Partia Komunistyczna (PCI) 11 032 318 29,89 198 malejący 3
Włoska Partia Socjalistyczna (PSI) 4 223 362 11.44 73 wzrastający 11
Włoski Ruch Społeczny – Prawica Narodowa (MSI-DN) 2 511 487 6,81 42 wzrastający 12
Włoska Partia Republikańska (PRI) 1 874 512 5,08 29 wzrastający 13
Włoska Partia Socjaldemokratyczna (PSDI) 1 508 234 4,09 23 wzrastający 3
Włoska Partia Liberalna (PLI) 1,066,980 2,89 16 wzrastający 7
Partia Radykalna (PR) 809 810 2.19 11 malejący 7
Demokracja proletariacka (DP) 542 039 1,47 7 wzrastający 1
Inny 1184,182 3,21 6 w stagnacji
Ważne głosy 36 906 005 94.18
Puste i nieważne głosy 2 282 177 5,82
Całkowity 39 188 182 100,00 630 w stagnacji
Wstrzymanie się od głosu 5 338 175 11,99
Zarejestrowany/uczestniczy 44 526 357 88,01

Senat Republiki

Lewo Głosy Siedzenia
Głos % Senatorowie +/-
Chrześcijańska Demokracja (DC) 10 077 204 32,41 120 malejący 18
Włoska Partia Komunistyczna (PCI) 9 577 071 30,81 107 malejący 2
Włoska Partia Socjalistyczna (PSI) 3 539 593 11,39 38 wzrastający 6
Włoski Ruch Społeczny – Prawica Narodowa (MSI-DN) 2 283 524 7,35 18 wzrastający 5
Włoska Partia Republikańska (PRI) 1,452,279 4,67 11 wzrastający 5
Włoska Partia Socjaldemokratyczna (PSDI) 1 184 936 3,81 8 malejący 1
Włoska Partia Liberalna (PLI) 834 771 2,69 6 wzrastający 4
Partia Radykalna (PR) 548 229 1,76 1 malejący 1
Inny 1 591 404 5.12 6 wzrastający 2
Ważne głosy 31 089 011 93,07
Puste i nieważne głosy 2 313 128 6.93
Całkowity 33 402 139 100,00 315 w stagnacji
Wstrzymanie się od głosu 4 201 678 11.17
Zarejestrowany/uczestniczy 37 603 817 88,83

Analiza

Choć frekwencja osiągnęła najniższy poziom w historii republikanów, spadając poniżej 90% zarejestrowanych wyborców, wybory te były dla DC poważnym rozczarowaniem . Spadek o prawie pięć punktów od1979traci łącznie 45 wybranych przedstawicieli, czyli ponad 10% swojej reprezentacji parlamentarnej. Względna stabilność głównego przeciwnika, PCI , pozwala mu wzmocnić swoją obecność terytorialną: w Izbie Deputowanych komuniści wyprzedzają chadeków w północnych okręgach wyborczych Mediolanu i Mantui, podczas gdy w Senacie Republiki przepełnione nowymi „czerwonymi regionami” -  Emilia-Romagna , Umbria i Toskania  - i Liguria, aby przybyć, aby narzucić się w Marche i Piemoncie . Różnica między dwiema głównymi partiami w kraju spadła o 1 786 300 głosów, co stanowi spadek o 61%.

Wciąż rosnąca PSI wraca do 10% w Izbie i tym samym umacnia swoją pozycję jako trzecia siła parlamentarna, pozyskując 17 posłów i senatorów. Dość daleko za nim idzie MSI-DN , które kasuje porażkę poprzedniego głosowania, zdobywając tyle samo nowych mandatów, co socjaliści.

Jednak to PRI radzi sobie dobrze wśród małych partii: korzystając z półtorarocznej władzy swojego sekretarza Giovanniego Spadoliniego , robi skok, przekraczając po raz pierwszy w swojej historii 4% oddanych głosów. ... Ustanowił nawet swój absolutny rekord głosów w izbie niższej z prawie 1 900 000 głosów i wynikiem ponad 5% głosów. Zdobywając 18 parlamentarzystów podwoił swoją reprezentację w parlamencie i stał się piątą włoską siłą polityczną. Wyprzedza więc PSDI , której słabe zyski w Izbie Poselskiej rekompensowane są lekką stratą w Senacie RP.

Konsekwencje

Straty DC są rekompensowane przez cztery pozostałe partie Pentapartito , więc ta koalicja może zostać odnowiona, ponieważ ma zdecydowaną większość.

Po otwarciu IX e ustawodawcy The12 lipcapotwierdzony jest rozkład funkcji instytucjonalnych. W ten sposób komunistyczny zastępca Parmy Nilde Iotti został ponownie wybrany na przewodniczącego Izby Deputowanych 480 głosami przeciw 48 wobec neofaszystowskiego zastępcy Cagliari Alfredo Pazzaglia i 44 pustymi kartami do głosowania. W tym samym czasie chrześcijańsko-demokratyczny senator z Sardynii i były przewodniczący Rady Francesco Cossiga został mianowany przewodniczącym Senatu RP 280 głosami przeciwko 18 dla neofaszystowskiego senatora z Apulii Araldo Crollalanza i 12 głosami białych.

Niespełna dziesięć dni po rozpoczęciu nowej kadencji prezydent republiki Sandro Pertini powierza sekretarzowi Włoskiej Partii Socjalistycznej Bettino Craxi zadanie utworzenia nowej większości. Jest pierwszym pełnomocnikiem prezydenckim, który nigdy nie był ministrem od czasu Giovanniego Leone 20 lat wcześniej i pierwszym od proklamacji Republiki, który nie sprawował żadnego najwyższego urzędu w państwie.

Przedstawia 4 sierpniajego pierwszy rząd , składający się z DC, PSI, PRI, PSDI i PLI, przywracając w ten sposób Pentapartito Spadoliniego. Integruje również władzę wykonawczą jako minister obrony. Zaprzysiężony tego samego dnia Craxi zostaje pierwszym przewodniczącym Rady Włoskiej z Partii Socjalistycznej.

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. A także ośmiu senatorów dożywotnich , w tym byli prezydenci republiki Giuseppe Saragat i Giovanni Leone.

Bibliografia

Zobacz również

Powiązane artykuły