Niedostępna wyspa (Tristan da Cunha)
| Niedostępna wyspa Niedostępna wyspa (en) | ||
 Mapa archipelagu Tristan da Cunha. | ||
| Geografia | ||
|---|---|---|
| Kraj | UK | |
| Archipelag | Tristan da cunha | |
| Lokalizacja | Ocean Atlantycki | |
| Informacje kontaktowe | 37 ° 18 ′ 20 ″ S, 12 ° 41 ′ 10 ″ W. | |
| Powierzchnia | 12,65 km 2 | |
| Punkt kulminacyjny | Swales Fell (561 m ) | |
| Geologia | Wyspa wulkaniczna | |
| Administracja | ||
| Brytyjskie Terytorium Zamorskie | Święta Helena, Wniebowstąpienie i Tristan da Cunha | |
| Demografia | ||
| Populacja | Brak mieszkańca | |
| Inne informacje | ||
| Strefa czasowa | UTC + 0 | |
Geolokalizacja na mapie: Ocean Atlantycki
| ||
| Wyspy w Wielkiej Brytanii | ||
Inaccessible wyspa , należąca do archipelagu Tristan da Cunha The Wielka Brytania jest wierzchołek wygasłego wulkanu, należącej do archipelagu Tristan da Cunha, położone na południowym Atlantyku.
Zajmujący obszar 12,65 km 2 został odkryty przez Holendrów w 1652 roku, półtora wieku po odkryciu Tristana da Cunha. Wyspa ta została nazwana „niedostępną” ze względu na trudność dokowania na niej i jej niebezpieczeństwa.
Geografia
Sytuacja
Położona niedaleko wyspy Tristan da Cunha , jest jedną z pięciu wysp tego najbardziej odizolowanego zamieszkałego archipelagu na świecie, ale nie ma na niej stałych osad ludzkich. Zajmuje obszar około 1265 hektarów w kształcie rombu i znajduje się 45 km na południowy zachód od głównej wyspy. Jego najwyższym punktem jest Swales Fell (561 m ).
Opis
Jacques-Thomas Verneur, autor książki o odkryciach miejsc morskich, wydanej w 1811 r. I odwołującej się do relacji z wyprawy, opisuje to w ten sposób
„To tylko skała pokryta w kilku miejscach bardzo dobrą ziemią, której boki porośnięte są szuwarami i krzewami. Jeśli statki mogą zapewnić dostateczne zapasy ropy i skór zwierząt morskich w grudniu i styczniu, z drugiej strony muszą narażać się na największe niebezpieczeństwa w pobliżu. "
Historia
Zaniedbana wyspa
Niedostępna wyspa zostaje odkryta w Styczeń 1656podczas holenderskiej wyprawy 't Nachtglas , holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej pod dowództwem Jana Jacobszoona. Ten marynarz nadaje tej wyspie nazwę swojego statku.
W 1767 roku francuski statek The Morning Star , dowodzony przez kapitana Etcheverry'ego, przepłynął w pobliżu, jednak tam nie wysiadł, uznając wyspę za niedostępną.
Zatonięcie Blenden-Hall
Brytyjski statek Blenden-Hall , dowodzony przez kapitana Greiga, który opuścił Anglię i udał się do Bombaju w Indiach, rozbił się na Inaccessible Island,23 lipca 1821o 10 rano.
Próba okupacji
Osądzili go bracia Gustav i Friedrich Stoltenhoff, narodowości pruskiej Październik 1871stworzenie miejsca do produkcji oleju z fok , produktu w tamtym czasie poszukiwanego, ponieważ był używany w składzie produktów kosmetycznych i był używany jako paliwo do lamp, ale ich działalność zakończyła się niepowodzeniem. Po dwóch latach zostali repatriowani przez angielski statek HMS Challenger .
Wyspa Stoltenhoff , znajduje się nie daleko (ale bliżej Nightingale wyspy ), nazwany po obu braci.
W 1922 roku wyprawa Shackletona-Rowetta odbyła krótką wizytę w miejscu niedostępnej wyspy. Przyrodnik Hubert Wilkins, który bierze udział w tej wyprawie, odkrywa ptaka, który później zostanie nazwany neospizą Wilkinsa ( Nesospiza wilkinsi ).
Flora i fauna
Nie znaleziono tam ssaków lądowych, gadów, płazów, motyli, a nawet ślimaków. Jeśli chodzi o florę, Inaccessible ma sześćdziesiąt cztery gatunki roślin rodzimych, w tym dwadzieścia gatunków roślin kwiatowych i siedemnaście gatunków paproci.
Morskiej i naziemnej sektor wyspy był chroniony rezerwat przyrody ( niedostępne Island Nature Reserve ) od 1997 roku, wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO przez UNESCO jako Gough i niedostępnych wyspach , w szczególności ze względu na przyzwyczajenia obecności wielu waleni . Jest to również część większego obszaru chronionego Sanktuarium Waleni Tristan da Cunha .
Według strony specjalizującej się w podróżach, wyspy te są w tej części południowego Atlantyku jednym z najmniej zakłóconych ekosystemów „wysp o klimacie zimnym” . Obie wyspy charakteryzują się spektakularnymi klifami, które wychodzą na morze i są wolne od wprowadzonych ssaków, a jednocześnie stanowią jedną z największych kolonii ptaków morskich na świecie.
Ze względu na swoją ochronę wyspa jest niezamieszkana. Atlantis Rail , najmniejszy nielot na świecie, jest ściśle endemiczny do tej wyspy.
W literaturze
Edgar Allan Poe przywołuje wyspę w swojej słynnej powieści Przygody Arthura Gordona Pyma w rozdziale XV ( Wyspy niewykrywalne ):
„Największa wyspa po tym, i najbardziej wysunięta na zachód z grupy, nazywa się Niedostępna. Jego dokładne położenie to 37 ° 7 ′ szerokości geograficznej południowej i 12 ° 24 ′ długości geograficznej zachodniej. Ma 7 lub 8 mil obwodu i prezentuje się ze wszystkich stron pod postacią stromego wału. Wierzch idealnie spłaszczony, a cały kraj jałowy; nic tam nie przychodzi, z wyjątkiem kilku karłowatych krzewów. "
Uwagi i odniesienia
- „ tristan da cunha, najbardziej odizolowana społeczność ludzka na świecie ” , na miamondo.org ,5 listopada 2016 r(dostęp 11 maja 2019 )
- Jacques Thomas ernor , Journal of Travel: Discoveries and Modern Navigation ,1811( czytaj online ) , Niezapomniane wydarzenie, zatonięcie Blenden
- (w) RK Headland, " Chronological List of Antarctic Expeditions and Related Historical Events " ,1989( ISBN 978-0-521-30903-5 )
- Conrad Malte-Brun , Annals of voyages of geography of history: Collection of najbardziej ekstumowanych nowych podróży , F. Buisson,1811( czytaj online )
- Strona jstor.org, fragment książki o zatonięciu statku Blenden-Hall , dostęp 11 maja 2019
- Damien Personnaz, „ Żałosni bracia z niedostępnej wyspy ” , na voyages.ideoz.fr ,22 czerwca 2014(konsultowano się 11 maja 2019 r. )
- „ Gough and Inaccessible Islands ” , na club-des-voyages.com (dostęp 11 maja 20149 )
- „ Wiemy, dlaczego ptak z Inaccessible Island nie może latać ” , na ouest-france.fr ,2 listopada 2018 r(dostęp 11 maja 2019 )
- Wikiźródło: Adventures of Arthur Gordon Pym / The Untraceable Islands