Emilienne Farny
Emilienne Farny
Plac budowy , praca z 2007 roku.
| Narodziny |
16 maja 1938 r. Neuchâtel ( Szwajcaria ) |
|---|---|
| Śmierć |
7 czerwca 2014 Lozanna ( Szwajcaria ) |
| Narodowość | szwajcarski |
| Czynność | Malarz |
| Ruch | Pop Art |
| Wpływem | Roy Lichtenstein Tom Wesselmann |
| Małżonka | Michel Thévoz (do2014) |
| Stronie internetowej | www.emilienne-farny.ch |
Émilienne Farny , urodzona w Neuchâtel on16 maja 1938 r.i zmarł w Lozannie dnia7 czerwca 2014, jest malarzem szwajcarskim .
Biografia
Émilienne Farny spędziła dzieciństwo w Neuchâtel, gdzie jej ojciec był prawnikiem. W latach 1956-1960 studiowała malarstwo w Cantonal Art School w Lozannie , zwłaszcza u malarza Jacquesa Bergera. Następnie przeniosła się do Paryża, gdzie odkryła pop-art . Odtąd poświęciła się przedstawianiu tego, co miała przed oczami, co zainaugurowała cyklem Chantiers .
W 1971 wróciła do Szwajcarii, do Lozanny , gdzie w następnym roku Kantonalne Muzeum Sztuk Pięknych poświęciło jej wystawę. W długim cyklu zatytułowanym Le Bonheur suisse reprezentuje bogate wille, oczyszczone krajobrazy i betonowe brzegi Jeziora Genewskiego. Od 1985 roku w " Krajobrazach po morderstwie" dominuje natura, uszczegółowiona z hiperrealistyczną precyzją i kontemplowana przez postacie widziane od tyłu. W 2003 roku w cyklu Wernisaże rozwinęła refleksję malarską na temat spojrzenia. W najnowszym cyklu poświęca się najważniejszym aspektom urbanistyki, graffiti, reklamie, parkingom, przejazdom podziemnym, oknom na dziedzińcu, ławkom i chodnikom itp.
Naśladowana przez amerykańskich malarzy, takich jak Tom Wesselmann czy Roy Lichtenstein , Émilienne Farny przyjmuje ich technikę jednolitych kolorów akrylowych.
„To, co maluję”, powiedziała, „jest dzisiaj: graffiti z przechodzącymi ludźmi, postaciami z tyłu, które przechadzają się brzegiem jeziora lub siedzą na ławkach, parkingach, otworach itp. Nie tłumaczę świata, maluję go z jego szaleństwem, jego czułością, jego przerażeniem, a zwłaszcza jego samotnością. W całym swoim pięknie, tym, który wszędzie gnieździ się dla tych, którzy wiedzą, jak go wypłukać. Nie mam żadnej wiadomości do przekazania oprócz chwili wieczności skradzionej z codziennego życia ”.
Wystawy
- 1997: Fundacja Moret, Martigny
- 2000: Espace Saint-François, Lozanna
- 2001: Maison Visinand, Montreux
- 2006: Galeria Przyjaciół Sztuki, Neuchâtel
- 2008: Galeria Wszechświata, Lozanna
- 2009: Galeria zamku, Renens
- 2010: Galeria Bis Heute, Berno
- 2013: Fundacja Pierre'a Gianaddy, Martigny
- 2015: Galeria Wszechświata, Lozanna
Uwagi i referencje
-
Florence Millioud-Henriques, „ Lozanna malarka Emilienne Farny nie żyje ”, 24 godziny ,9 czerwca 2014( Czytaj online
, obejrzano 1 st październik 2020 ).
- Émilienne Farny, przedmowa do katalogu wystawy Wernisaże, Fondation Moret, Martigny, 1997
Bibliografia
- Émilienne Farny: Krajobraz po morderstwie , teksty Alaina Jouffroya, Bertila Gallanda, Christophe'a Gallaza, Claude'a Frochaux, Michela Thévoza, Rolanda Jaccarda i Jacques'a Chessexa . 70 reprodukcji kolorowych, 106 stron , wydania Kesselring, Lozanna, 1989.
- Roland Jaccard : „Emilienne Farny”, Das Kunst-Bulletin , 1989, 2.
- Linda Le: Emilienne Farny. Najnowsze obrazy, przedmowa do katalogu Galerii Alice Pauli, Lozanna, 1991.
- Véronique Mauron, Émilienne Farny, nota ze Słownika Współczesnych Artystów Szwajcarskich, Szwajcarski Instytut Studiów nad Sztuką, Zurych, 2004
- Emilienne Farny, katalog wystawy Emilienne Farny, Fondation Pierre Gianadda, Martigny, przedmowa Nicolas Raboud, 132 s., 2013
- Michel Thévoz , Emilienne Farny et l'oiseau noir, edycje art & fiction, Lozanna, 80 s., 2015
- Emilienne Farny, teksty Jacques Chessex, Florence Millioux Henriques, Christophe Gallaz, Claude Reichler, Michel Thévoz, po francusku i po angielsku, 200 reprodukcji kolorowych, 242 strony, wydania Till Schaap, Berne, 2017