| ||||||||||||||
Wybory parlamentarne w Kambodży w 1958 r | ||||||||||||||
9 czerwca 1958 | ||||||||||||||
W Kambodży wybory parlamentarne z 1958 roku pozwoliło na Marzec 23 , odnowienia Zgromadzenia Narodowego . Są to drugie osoby, które odbywają się w tym kraju od czasu uzyskania niepodległości.
Rok 1957 upłynął pod znakiem dwóch ważnych wydarzeń w życiu politycznym kraju. Pierwszym było zniknięcie Partii Demokratycznej ze sceny w Kambodży, po wielokrotnych pobiciach Norodoma Sihanouka, który źle zaakceptował rzekome lub rzeczywiste cienie, które mogli mu dać; drugim był spór między parlamentarzystami a rządem, który miał doprowadzić do rozwiązania zgromadzenia narodowego. Ustawa ta przyśpieszyła wybory o kilka miesięcy. Ze swej strony książę był usatysfakcjonowany możliwością zmiany parlamentu, który wykazywał skłonności do niepodległości i wybrania kandydatów Sangkum, którzy i tak powinni zostać wybrani bez rzeczywistej opozycji.
W lutym , z pomocą Chau Senga, lewicowego intelektualisty, który niedawno wrócił z Francji, i kilku innych doradców, Sihanouk miał rozpatrzyć około 700 zgłoszeń mężczyzn i kobiet, wszystkich chętnych do zajęcia ławek nowego zgromadzenia. Jak wspomniano powyżej, szczęśliwcy zaprezentowali się bez sprzeciwu, z wyjątkiem pięciu okręgów wyborczych, w których Pracheachon - oficjalna wizytówka Komunistycznej Partii Kampuczy - zgłosiła kandydatów. Kandydaci byli bardziej wykwalifikowani i młodsi niż ci w 1955 roku . Dziewięciu z nich, w tym Long Boret , który miał zostać ostatnim premierem Republiki Khmerów , miało mniej niż trzydzieści lat, dwadzieścia dwa lata, między trzydziestką a czterdziestką. Sihanouk wybrał osoby ze swojego pokolenia lub młodsze do utworzenia nowego zgromadzenia. Wybrał również kilku kandydatów znanych z lewicy, takich jak Chau Seng, So Nem, Hu Nim czy Hou Yuon . Jedynymi kategoriami elit Kambodży, które nie były reprezentowane, były kobiety i członkowie starego zgromadzenia.
Aby dokonać wyboru, Sihanouk nie chciał brać pod uwagę opinii kacyków z Sangkum, a kampanię animować będą nowe komponenty partii, takie jak Khmer Królewska Socjalistyczna Młodzież (JSRK). Monarcha był coraz bardziej zirytowany swoim ruchem i ludźmi, których wybrał do prowadzenia tego ruchu. W 1957 roku zwolniono nawet dwóch jej sekretarzy generalnych . Na początku 1958 r. Formacja stopniowo przechodziła w ręce świty książęcej i stopniowo coraz silniej identyfikowała się z tą ostatnią.
Tymczasem Pracheachon był teraz w niezręcznej sytuacji. Aby przetrwać jako partia, musiała wystąpić, wspierając Norodom Sihanouk. W wyborach musiał konkurować z Sangkum, nie przeciwstawiając mu się. Miał przedstawić własną wersję platformy książęcej, mając nadzieję, że niektóre z jego propozycji przekonają wyborców do głosowania na kandydatów, którzy również byli pod obserwacją policji. Jeśli chodzi o jego program, niektóre punkty zostaną wdrożone kilkanaście lat później przez rząd Czerwonych Khmerów , ale na razie większość z nich była zajęta publikowaniem broszur wyjaśniających, czym różnią się od Sangkum . Na przykład w jednej z ich gazet artykuł redakcyjny wezwał wyborców do poparcia kandydatów, którzy nie mieli żadnych powiązań z imperialistami, ale zaznaczył, że nie oznacza to odrzucenia zaufania pokładanego w Sihanouku. Również w Battambang kandydat twierdził w trakcie swojej krótkiej kampanii - ostatecznie zrezygnuje z biegania - do obrony idei komunizmu i jednocześnie pełnego poparcia księcia. Wiadomość okazała się zbyt mglista dla większości wyborców.
Jednak choć oficjalne wizyty w Europie Wschodniej i Chinach zakończyły się sukcesem i pomimo słabości lewicowej opozycji, Norodom Sihanouk próbował wykorzenić komunizm z Kambodży. Po upadku Partii Demokratycznej kampania wyborcza w 1958 r. Skupiła się na programie antykomunistycznym. Na Sangkum Kongresu Narodowego w styczniu , oskarżył Pracheachon osiągania urazę go wśród „zwykłych ludzi” . Jeśli formacja ta chciała przedstawić kandydatów, musiała ostrzec elektorat przed ich „wykroczeniami” . Propaganda ruchu Sihanoukist, po tym, jak po raz pierwszy pokazała mnichowi, który opuścił swoją pagodę na głosowanie, skupiła się od marca przeciwko Pracheachon , publikując w szczególności zdjęcie pociągu zaatakowanego i zniszczonego w 1954 roku przez Vit Minh i jego sojusznicy z Kambodży. Tuż przed wyborami książę opublikował także trzy artykuły na temat komunizmu w Kambodży. Odtworzył swoją wersję historii ruchu i rozwodził się nad ich zależnością od Wietnamu. Zakończył stwierdzeniem, że komunizm nie ma przyszłości w społeczeństwie Kambodży. W trakcie kampanii prasa lewicowa, a także kandydaci z Pracheachona znajdowali się pod ścisłym nadzorem policji. Tak więc w Svay Rieng około dwustu policjantów i członków Khmerskiej Królewskiej Młodzieży Socjalistycznej było odpowiedzialnych za śledzenie konkurenta partii lewicy w każdym jego ruchu. Sihanouk odwiedził dzielnice, w których przebywał Pracheachon, i dzięki swoim zjadliwym atakom udowodnił, że tylko Keo Meas podtrzymał swoją kandydaturę w Phnom Penh.
Z drugiej strony wieś była raczej nudna. Większość kandydatów do Sangkum , z pewnością wygrywających, przeważnie odbyła tylko formalną wizytę w swoim okręgu wyborczym. Jako wyjątek potwierdzający regułę, Long Boret przebył setki kilometrów na grzbiecie słonia w prowincji Stoeng Treng , co powtórzył w 1962 i 1966 roku .
Kiedy ogłoszono wyniki wyborów - pierwszych, w których uczestniczyły kobiety - Keo Meas, jedyny kandydat na Pracheachon , otrzymał 396 głosów w Phnom Penh, podczas gdy w Kampot inny, którego nazwisko nie zostało przekazane. kilkanaście kart do głosowania. Sangkum wygrał ponad 1,6 miliona głosów. Wstrzymanie się od głosu było stosunkowo wysokie, w stolicy sięgało nawet 55 % . Wydawało się, że wyborcy nie raczyli przyjść na głosowanie, którego wynik był z góry znany i wybrać posłów, z którymi trudno im było się wywnioskować, w jaki sposób mogą wpływać na ich codzienne życie.
Lewo | Głos | Siedzenia |
---|---|---|
Sangkum Reastr Niyum | 1 646 488, | 61 |
Pracheachon | 396 | 0 |
Różnorodny | 13 | 0 |
Wybory te umożliwiły uzyskanie młodszych i bardziej kompetentnych przedstawicieli, co ułatwiło przyszłym rządom apel do parlamentarzystów niż dotychczas. W tym samym czasie Keo Meas, w obawie przed aresztowaniem, schronił się na jakiś czas na wschodzie kraju w pobliżu granicy z Wietnamem . Potem musiał opuścić stery Phnompenhoise komórki z Komunistycznej Partii metra Kampuczy do Saloth Sar , a następnie w wieku 30 lat, a jego kolega Vorn Vet (ja) , pozwalając na pierwszy wybrany do ustalenia jego wpływ na ruch z negatywnymi konsekwencje, które ujawnią się znacznie później.