Aquitaine School (mozaika)

Szkoła Akwitanii odnosi się do tendencji stylistycznej podróżowania warsztaty do produkcji mozaiki , której regionalnym centrum jest w Galii Akwitanii od IV th  wieku.

Historyczny

Tę stylistyczną szkołę mozaiki cechuje specyfika regionalna, na którą składają się kratowe pudełka zawierające stylizowany motyw roślinny, rzadziej wydrążona bryła na czarnym tle, dająca efekt objętości. Dekoracje pozostają w geometrycznych ramach, ale dobrze charakteryzują się specyficznymi elementami, takimi jak fale, później pojawiają się motywy roślinne, jak pnącza , bluszcz czy zwoje akantu .

Następnie pojawią się oryginalne kompozycje, takie jak Mozaika z drzewami owocowymi i liliami (420-440) Séviaca czy Mozaika w winnicy , reprezentatywna dla tej regionalnej szkoły, która jednak uległa wpływom zewnętrznym, w szczególności Szkoły Afryki.

Użyte materiały to marmury pirenejskie, skały w tym ofhite ze względu na zielony kolor, terakota, pasta szklana do polichromii dekoracji mozaikowych.

Miejsca z mozaikami ze Szkoły Akwitańskiej

• Aubagnan  : willa galijsko-rzymska.
• Brocas  : willa galijsko-rzymska. Podczas prac prowadzonych w 1840 roku na łące, na skraju Estrigon w pobliżu stawu i starych kuźni, odkryto mozaikę, która prawdopodobnie wyznacza położenie pozostałości rzymskiej willi. Mozaika jest opisana w przesłanym liście12 listopada 1841przez kapitana artylerii V. Brongniarta do Raoula Rochette'a, wieczystego sekretarza Akademii Sztuk Pięknych. Złożony z białych, niebieskich i żółtych kulek oraz bladoczerwonych i czerwono-brązowych cegieł o wymiarach około 3,10 × 3,50  m , złożony z kamieni o wielkości jednego centymetra sześciennego. Miejsce to jest teraz miejscowością zwaną Pré de la mosaic.
• Brossac  : galijsko-rzymska willa w Coue d'Auzenat .
• Elusa  : Domus de Cieutat . Pozostałości Domus, miejskiego domu o powierzchni prawie 3000  m 2 , znajdują się w samym sercu miasta Elusa i służyły jako uroczysta rezydencja dla zamożnego właściciela. Mieści centrum interpretacyjne wyposażone w nowe interaktywne narzędzia do odkrywania życia społecznego w tej galijsko-rzymskiej stolicy.
• Fount de Rome  : galijsko-rzymska willa we Fleury.
• Gaujacq  : galijsko-rzymska willa Craoustes d'Herm. Mury rzymskie były nadal widoczne w XIX -tego  wieku. Tam kierowano sieć wodociągową, której ślady znaleziono w miejscu zwanym Loste (rzymska rura dachówkowa) oraz w miejscu zwanym Balansan. Według kronik miasta i diecezji Acqs A.Dompniera de Sauviac (1874), bardzo ważne podbudowy i pozostałości małej bazyliki z absydą i nawami bocznymi, fundamenty wielu mieszkań, różne gruz, bruk, bruk, płytki, mozaiki, broń, rzymskie monety, pozostałości po spalonym mieście. Dufourcet przeprowadził tam wykopaliska i oszacował, że to miasto musi składać się z grupy willi galijsko-rzymskich zbudowanych w pobliżu stałego obozu zajmowanego dziś przez ogrody zamku.
• Labastide-d'Armagnac  : galijsko-rzymska willa Géou.
• Layrac  : galijsko-rzymska willa w Hilarius.
• Lescar  : willa galijsko-rzymska.
• Lespignan  : willa Vivios . Na podłodze jednego z pokoi tej willi znajduje się signinum opus .
• Loupiac  : galijsko-rzymska willa Loupiac .
• Loupian  : willa galijsko-rzymska . Mozaiki loupowskie pochodzą z dwóch odmiennych źródeł stylistycznych. Chodniki sal recepcyjnych pod wieloma względami przywołują osiągnięcia Akwitanii w późnej starożytności. Istnieje upodobanie do motywów naturalistycznych, z przewagą winorośli, jako wypełnienia lub głównej dekoracji. W tr Qui kojarzą się z figurami o wartości alegorycznej, takimi jak fryz róg obfitości w absydzie lub z przedstawieniem architektonicznym, kolumnami portyku w głównej sali. Części boczne oferują kompozycje tęczy nieba stylu, który rośnie w Syrii od końca IV th  wieku. W 13 pokojach zachowały się mozaiki.
• Lussas-et-Nontronneau  : galijsko-rzymska willa Nontronneau .
• Martres-Tolosane  : rzymska willa Chiragana .
• Moissac  : willa galijsko-rzymska.
• Montcaret  : willa galijsko-rzymska .
• Moncrabeau  : rzymska willa Bapteste .
• Montmaurin  : willa galijsko-rzymska .
• Montréal-du-Gers  : galijsko-rzymska willa w Séviac . 6500 m 2 Pałac późnego Cesarstwa Rzymskiego  , w którym mieszkała wówczas rodzina arystokratów, z polichromowanymi dywanami mozaikowymi i ogromnymi prywatnymi łaźniami.
• Nérac  : rzymskie ruiny Nérac .
• Nissan-lez-Ensérune  : galijsko-rzymska willa w La Vernède.
• Plassac : pozostałości trzech willi galijsko-rzymskich, muzeum na miejscu.
• Pujo-le-Plan  : galijsko-rzymska willa Bignoulets. Mozaiki odkryte w ogrodach prezbiterium i przy absydzie kościoła Saint-Martin de Pujo-le-Plan, „dekoracje zwojów roślin w liściach akantu, liniowa kompozycja geometryczna oraz nieregularne ośmiokąty, sieczne i przylegające do długie boki, definiujące podłużne kwadraty i sześciokąty. Dekorację wykonujemy za pomocą tessery o grubości od 0,5 do 1,5 cm z każdej strony wykonanych z różnych materiałów (wapień, ofhite, marmur i terakota), których kolorystyka obejmuje czarny, biały, czerwono-pomarańczowy, różowy, jasnożółty oraz ciemny, zielony, ciemnoszary , jasnoszary i niebieskawo-szary ” .

• Saint-Sever  : willa Gleyzia d'Augreilh . „Średniowieczne mozaiki Saint-Sever i Sorde-l'Abbaye są najstarszymi z grupy romańskich chodników w południowo-zachodniej Francji. Są bardzo blisko siebie stylowo i charakteryzują się rozmieszczeniem ważnej dekoracji roślinnej, która zajmuje prawie całą podłogę. Wiele wzorów jest zapożyczonych z regionalnych mozaik z późnego antyku. ” .
• Samadet  : willa Crédita Gallo-Roman, w miejscu Saint-Julien.
• Sarbazan  : galijsko-rzymska willa Servatius, w miejscu zwanym Mouneyres. Mozaiki zebrane w depozycie w opactwie Arthous .
• Serres-Gaston  : willa galijsko-rzymska.
• Sorde-l'Abbaye  :
  • Gallo-rzymska willa opactwa Saint-Jean de Sorde . Projekt tych mozaik jest bardzo zbliżony do projektu mozaiki Brocas.
  • Gallo-rzymska willa Barat-de-Vin. Stanowisko archeologiczne Barat-de-Vin to pozostałości starej willi galijsko-rzymskiej. To stanowisko archeologiczne, położone na wschód od Bayonne , pomiędzy Gave de Pau i Gave d'Oloron, które wpadają w głąb Adour, jest świadectwem bardzo starożytnego siedliska w tym regionie. Znajduje się na przejściu między Bordeaux na północy a Hiszpanią na południu, które tutaj biegnie wzdłuż Gave d'Oloron. Trasa ta była bardzo szybko praktykowana przez mężczyzn, którzy założyli kilka domów w jej okolicy i to od czasów prehistorycznych (patrz stanowisko archeologiczne jaskini Duruthy, na wschód od stanowiska Barat-de-Vin). Rzymianie również go pożyczyli: dziś znajdujemy ślady kilku willi galijsko-rzymskich w regionie (patrz tutaj miejsce starego opactwa w Sorde-l'Abbaye, 2  km na zachód od miejsca Barat-de-Vin). Ta droga stanie się również drogą Saint-Jacques de Compostelle, na której znajdują się wspaniałe architektoniczne świadectwa średniowiecza.
• Valentine  : galijsko-rzymska willa Nymfiusa .

• Mozaiki z willi galijsko-rzymskiej Séviac w Montrealu-du-Gers

• Mozaiki z willi galijsko-rzymskiej Barat-de-Vin w Sorde-l'Abbaye

• Romańska mozaika na chórze kościoła. Pies goniący zająca, dwa orły, dwie pary kotów ze splecionymi ogonami, a pośrodku geometryczna rozeta.

• Przeplatanie zwojów winorośli. Po prawej stronie część poniższego panelu przedstawiająca zwierzęta.

• Koła ozdobione ośmioramiennymi gwiazdami i liśćmi winogron.

Uwagi i odniesienia

1. Brieuc Fages, David Darnaude, Antoine Brunner, „[tytuł artykułu?]”, Archéologia , n ° 566, s. 49 .
2. Biuletyn Towarzystwa Borda, Dax (Landes): 17 rok (1892) ,1892( czytaj online ).
3. Solange Wydmusch , Toponymy , a Heritage to Preserve , Éditions L'Harmattan ,1997, 176  str. ( ISBN  978-2-296-37191-0 , czytaj online ) , str.  69.

4. Obraz zewnętrzny
   	Monumentalne guienne: mozaika znaleziona w Brocas w kuźniach M. l'Areillet (Landes), lit. autor: PB (1842-1844)

   .
5. Elusa, największa galo-rzymska mozaika we Francji , lessourcesdelinfo.info.
6. Jean-Pierre Bost, Pierre Debord, G. Fabri, Raymond Monturet i Hervé Rivière, „Architektura willi galijsko-rzymskiej w Géou (Labastide-d'Armagnac)”, Bulletin de la Société de Borda , nr 4, Dax, Borda Company, 1984, s. 651-704 ( ISSN  0337-0267 ) .
7. „Nowa mozaika willi galijsko-rzymskiej w Loupian (Hérault)” , na stronie persee.fr .
8. „ Mozaika ryb w witrynie Montcaret” , na kinettelasexa.canalblog.com .
9. Galijsko-rzymska willa Montcaret , na web.archive.org .
10. Clavel-Lévêque, M. i A. Lopez, „O rzymskich mozaikach zamku La Vernède (Nissan-lez-Ensérune) i ich figuralnych przedstawieniach”, Bulletin Soc. and Natural Sciences , T. XXVIII, nr 69, Béziers, 2016, s. 34–39.
11. Mozaika willi galijsko-rzymskiej La Vernède na chateaulavernede.com .
12. Cytowane w Magalie Dartus i Jérôme Brenot, „À Jouandet, Pujo-le-Plan, et Laglorieuse”, Raport końcowy z operacji archeologicznej, wykopaliska zapobiegawcze , tom 1/3, Bordeaux, Éveha. SRA Aquitaine, str. 29-30.
13. Katarzyna Balmelle, "General Kolekcja mozaiki Galii, IV, Aquitaine II" Gallia , 10 th  suplementów, Editions du CNRS, 1987, s. 20.

Załączniki

Bibliografia

 : dokument używany jako źródło tego artykułu.

• Catherine Balmelle, Arystokratyczne rezydencje Akwitanii. Społeczeństwo i kultura późnej starożytności w południowo-zachodniej Galii , Bordeaux-Paryż, Éditions Ausonius, 2001, 497 s. ( ISBN  2-910023-25-7 ) .
  • Jean-Michel Carrié , „  Recenzja książki: rezydencje arystokratyczne ď Akwitania. Społeczeństwo i kultura późnego antyku na południowym zachodzie Galii.  », Annales. Historia, nauki społeczne. 57th lat , n O  5,2002, s.  1392-1394 ( czytaj online ).
  • Georges Raepsaet , „  Recenzja książki: Arystokratyczne rezydencje ď Akwitania. Społeczeństwo i kultura późnego antyku na południowym zachodzie Galii.  », Starożytności , n O  72,2003, s.  650-651.
• Brieuc Fages, David Darnaude, Antoine Brunner, "The Villa of Séviac, a new setting for the mozaics of the School of Aquitaine", Archéologia , n ° 566,czerwiec 2018, s. 46-51.
• Katarzyna Balmelle, "General Kolekcja Aquitaine Galii mozaiki" Gallia , 10 th  suplement, Editions du CNRS, 1987, s. 20.
• Georges Fouet , „Rescue of a mosaic in the villa of Valentine (Haute-Garonne)”, Revue de Comminges , t. XCII, 1979, s. 153-163.
• A. Sartou, „À Jouandet, Pujo-le-Plan”, końcowy raport z operacji , Bordeaux, Éveha. SRA Aquitaine, 2009.

Linki zewnętrzne

• [PDF] Catherine Balmelle, Ogólna kolekcja mozaik Galii Akwitanii (część 1) .
• [PDF] Catherine Balmelle, Ogólna kolekcja mozaik Galii Akwitanii , (część 2) .