Fundacja | 1559 : Utworzenie Uniwersytetu Douai; 1854 Wydział Nauk Lille (Louis Pasteur); 1970 Uniwersytet Nauki i Technologii w Lille (USTL); 2009 Uniwersytet Lille-I |
---|---|
Rozpuszczenie | 31 grudnia 2017 na rzecz Uniwersytetu w Lille |
Rodzaj | Uniwersytet |
Forma prawna | Instytucja publiczna o charakterze naukowym, kulturalnym i zawodowym |
Reżim językowy | Francuski |
Motto | Universitas Insulensis Olim Duacensis |
Członkiem |
COMUE Lille Nord de France Utrecht Network , IMCC |
Stronie internetowej | www.univ-lille1.fr |
Studenci | 20 292 1100 doktorantów (2016) |
---|---|
Nauczyciele | 1618 nauczycieli-naukowców (2016) |
Kampus | Miasto naukowe , Villeneuve-d'Ascq |
---|---|
Miasto | Europejska metropolia Lille , Villeneuve-d'Ascq , Miasto naukowe , Uniwersytet Lille Nord de France |
Kraj | Francja , Hauts-de-France |
Uniwersytet Lille-I był jednym z trzech francuskich uczelniach publicznych , którzy utworzyli organizację Uniwersytetu Lille ( europejskiej metropolii Lille , Hauts-de-France ) między 1970 a 2017; była wtedy odpowiedzialna za publiczne szkolnictwo wyższe w dziedzinie nauki i technologii. Pierwotnie założony jako Wydział Nauk w Lille w 1854 i włączony do University of Lille w 1896, stał się niezależnym uniwersytetem w 1970 pod nazwą University of Science and Technology of Lille (USTL), a następnie University of Lille-I w 2009 ; zanim tymczasowo nazwał się Université de Lille, sciences et technology w celu zainicjowania zjednoczenia (ale to nazwisko nie było oficjalne i nie pojawia się w dekretach).
Połączyła się z uniwersytetami Lille-II i Lille-III w 2018 roku, tworząc jeden duży multidyscyplinarny uniwersytet w Lille liczący 70 000 studentów. Większość wydziałów przekształcono następnie w katedry nowego Wydziału Naukowo-Technicznego zjednoczonej uczelni .
Uniwersytet Lille-I ma swoje początki na Uniwersytecie Douai w 1559, a następnie na Wydziale Nauk Lille w 1854, którego dziekanem był Louis Pasteur ; wiąże się z kilkoma ważnymi odkryciami i wynalazkami – zwłaszcza mikrobiologią dziekana – lub nawet z wynalezieniem VAL : pierwszego na świecie bezzałogowego automatycznego metra, obecnie eksportowanego na cały świat. W 2017 roku obejmowała 8 UFR , 2 wydziały, 2 instytuty ( IAE , IUT A ) i 2 szkoły inżynierskie ( Polytech' i Telecom ).
W 2015 roku uczelnia wydała ponad 200 dyplomów krajowych w dziedzinach nauki i techniki. Następnie przyjęło 20 292 studentów, w tym 21% studentów zagranicznych, a także 1100 doktorantów, w tym 30% doktorantów z zagranicy, co uczyniło z niej główną uczelnię naukową we Francji pod względem mobilności międzynarodowej (11 programów oznaczonych przez Komisję Europejską). Ponad 1618 nauczycieli-naukowców zostało zgrupowanych w 40 laboratoriach, z których trzy czwarte było związanych z CNRS . Położony w samym sercu 3 th centrum studenckiego we Francji ( Lille ), była członkiem retorty Lille Nord de France 115 000 studentów, a Europejski doktoranckie College współpracownik.
Był to pierwszy uniwersytet w regionie pod względem wielkości kształcenia naukowego i pierwszy francuski uniwersytet pod względem wielkości kształcenia ustawicznego. Jej oferta szkoleniowa została oceniona przez AERES (Agencja Ewaluacji Nauki i Szkolnictwa Wyższego) na najwyższym poziomie: 70% specjalności magisterskich uzyskało ocenę A+ lub A, jest to jedna z nielicznych uczelni, które uzyskują to uznanie . Znany na całym świecie, w 2014 r. miał wskaźnik integracji absolwentów studiów magisterskich na poziomie 91%.
Lille-I była w Villeneuve d'Ascq , miejskim parku technologicznym na południowy wschód od Lille , na kampusie o powierzchni 110 hektarów i stu budynkach zwanych Science City, które dzieliła z wieloma innymi szkołami ( elektrownia School Lille , Chimie Lille ) i jednostkami naukowymi ( CNRS). , IEMN , IFSTTAR , ITEEM , ICARE / CNES , Météo Francja , itd.); wszystko w bezpośredniej bliskości do Haute-Borne parku naukowego (150 ha parku naukowego o wymiarze europejskim z siedzib wielu firm i laboratoryjnych, wszystko tworząc 300 ha kompleks naukowy), ale również Pierre-Mauroy ( 4 th największy stadion we Francji) oraz obszary handlowe V2 i Heron Park (największy obszar handlowy na północ od Paryża) oraz autostrady A1 , A23 , A27 i N227 .
Utworzenie Wydziału Lille w 1854 roku poprzedzone było wieloma inicjatywami nauka informacyjnych i technologii w Lille od połowy XVIII XX wieku po elitarnej debiucie z Jean-Baptiste Lestiboudois botanika profesora od 1770 roku, a wraz z Charles-Joseph Panckoucke założyciela College of Philalèthes w latach 1785-1789, z którego powstało Towarzystwo Nauk, Rolnictwa i Sztuki w Lille, w 1817 r. ustanowiono miejską katedrę nauki dla profesora Charlesa Delezenne'a , a następnie w 1823 r. katedrę chemii, którą objął Frédéric Kuhlmann , wspomagany przez Théophile-Jules Pelouze od 1830 roku.
Wydział Nauki w Lille został oficjalnie założony w 1854 r., a dziekanem był Louis Pasteur . Jego pierwsi profesorowie mianowani dekretem cesarskim4 grudnia 1854 rsą Gabriel Alcippe Mahistre (matematyka i mechanika), Claude Auguste Lamy (fizyka), Louis Pasteur (chemia) i Henri de Lacaze-Duthiers (nauki przyrodnicze). Wydział Nauk w Lille słynie z relacji naukowo-przemysłowych od czasów Louisa Pasteura , pierwszego dziekana. Pierwszą katedrę geologii i mineralogii otrzymał Jules Gosselet w 1864 roku . Stacja Morska Wimereux został stworzony w 1874 roku przez Alfreda Giard do badań zoologii i botaniki.
Wydział nauk ścisłych powstał w 1854 roku w dawnym klasztorze Récollets, rue des Arts i rue des Fleurs (obecnie bulwar Carnot ), w centrum Lille, gdzie znajduje się już cesarskie liceum i zbiory Musée des Beaux- Arts. , sztuka Lille . W dzielnicy Saint-Michel zbudowano wówczas wiele budynków, aby pomieścić studentów między rue Jean-Bart , rue Jeanne-d'Arc i bulwarem Jean-Baptiste Lebas . W 1875 roku instytut przemysłowy północy opuścił rue du Lombard i przeniósł się na rue Jeanne-d'Arc . Pomieszczenia Wydziału Nauk Lille przy Place Philippe Lebon zostały zainaugurowane przez Géry'ego Legranda w 1892 roku. W 1894 roku instytut fizyki Wydziału Nauk Lille opuścił swoją siedzibę przy rue des Fleurs, która była używana od 1854 roku i przeniósł się do rue Gauthier de Châtillon (obecnie rue Angellier ); Institut de chimie de Lille przeniesiony do rue Gauthier de Chatillon i rue Barthélemy-Delespaul. W 1895 roku Instytut Nauk Przyrodniczych w Lille przeniósł się na rue Malus , rue Nouvelle i rue Brûle-Maison.
W latach 1886-1887, podczas gdy Wydział Medycyny w Lille zapisał 1,054, a Industrial Institute of the North miał 93 studentów inżynierii, Wydział Nauk Lille miał tylko 77 zapisanych studentów, do których należy dodać ponad 300 audytorów. . Początkowo doktoranci Lille z Wydziału Nauki prowadzili obronę doktorską w Paryżu (m.in. Henri Padé ). Charles Barrois (1876) i Paul Hallez (1878) są jednymi z pierwszych doktorów nauk ścisłych, którzy obronili swoją pracę magisterską w Lille pod kierunkiem Julesa Gosseleta , pierwszą pracę magisterską obronił w Lille w 1911 roku Eugène Barre pod kierunkiem Gustave'a Demartres , Albert Petot i Auguste Boulanger . Agregacja nauk fizycznych i przyrodniczych została sporządzona w Lille od 1885 roku, agregacja matematyki od 1890 roku.
W 1887 r. wszystkie wydziały nordyckie zostały zgrupowane w Lille i zjednoczone w 1896 r., tworząc Uniwersytet w Lille .
W 1891 r. na wydziale nauk ścisłych znajdowało się dziewięć katedr, z łącznej liczby 46 katedr wydziałów Lille. W 1914 r. studenci wydziału nauk ścisłych liczyli 278 na ogólną liczbę 1402 studentów Uniwersytetu w Lille.
W 1899 r. na Bulwarze Ludwika XIV otwarto Instytut Pasteura de Lille kierowany przez Alberta Calmette'a . Instytut Elektrotechniki założony przez René Swyngedauw po pracy pionierskiej Bernard Brunhes od 1892 roku, przeniósł się do rue des Fleurs w 1912 roku . Eksplozja osiemnastu mostków zniszczone Laboratories w 1916 roku . W 1930 roku zainaugurowano Instytut Mechaniki Płynów w Lille , kierowany przez Josepha Kampé de Férieta . W rzeczywistości, mechanika płynów i aeronautyka silnie rozwinięte od 1934 roku, poprzez w Instytucie Mechaniki Płynów w Lille . W 1947 r. Uniwersytet w Lille miał 5000 studentów, w tym 436 na kierunkach ścisłych. Nauczanie magisterskie z automatyki rozwinęło się po międzynarodowej konferencji założycielskiej, która odbyła się w Lille w 1957 roku z inicjatywy profesorów André Martinota Lagarde , Rogera Dehorsa i Pierre'a Vidala. Informatyka pojawiła się w 1958 roku; następnie rozwinął nauki optyczne i mikroelektronikę.
Ze względu na wzrost liczby studentów w ciasnych pomieszczeniach, w 1962 r. zaplanowano utworzenie kampusu naukowego „Lille Est”.
Od 1964 do 1967 roku , pod kierownictwem Guy'a Debeyre, kampusu naukowego Annappes (obecnie Villeneuve-d'Ascq ) został stworzony na 200 hektarów, przychylne nowej siedzibie Wydziału Nauk, dawniej znajdujące się w historycznym centrum Lille .
Lille University Institute of Technology powstała w 1966 roku na terenie kampusu. Instytut chemii w Lille, przemianowany na Krajową Szkołę Chemiczną Lille w 1953, wyzwolił się z uniwersytetu i przeniósł się do kampusu w 1966, a następnie do Industrial Institute of the North w 1968, później przemianowany na École central Lille . Jednak laboratorium inżynierii elektrycznej i energoelektroniki w Lille oraz laboratorium inżynierii mechanicznej w Lille znajdują się jednocześnie na terenie kampusu iw centrum Lille; Lille Business Administration Institute (IAE) znajduje się w dzielnicy Vieux-Lille , a nie na kampusie.
Było to w listopadzie 1970 roku , że Wydział Nauk Uniwersytetu Lille stał się „Uniwersytet Nauki i Technologii Lille - USTL” (Lille 1), poświęcona nauk, podczas gdy w tym samym czasie uniwersytety z Lille . Powstały 2 ( Prawo i zdrowie) oraz Lille 3 (Litery i nauki humanistyczne). Przekształcenie to odbywa się z zastosowaniem prawa orientacyjnego znanego jako „ Prawo Faure ”. Akademia Górniczo-Hutnicza jest spadkobiercą Wydziału Naukowego, do którego dołączają jednostki dydaktyczne i badawcze z geografii, ekonomii i socjologii.
Zmiany w Villeneuve-d'Ascq i w metropoliiUczelnia stworzyła nowe komponenty. W 1974 r. utworzono Lille University Engineering School (EUDIL), później przemianowaną na Lille Polytechnic University (Polytech Lille), przylegającą do Lille Central School . 6 grudnia 1991wmurowanie kamienia węgielnego pod ENIC , instytucję typu GIP, założoną wspólnie przez grupę szkół telekomunikacyjnych i Uniwersytet Lille 1, w obecności ministra Michela Delebarre'a ; ta szkoła inżynierska została później przemianowana na Télécom Lille .
25 kwietnia 1983na stacji Quatre Cantons na terenie kampusu odbywa się inauguracja metra Lille przez François Mitterranda ; jest to pierwsze w pełni automatyczne metro na świecie, wynalezione przez Lille 1 w ramach partnerstwa pomiędzy Uniwersytetem Lille 1 i Matra . Kampus znajduje się wtedy 15 minut metrem od centrum Lille.
Pod koniec lat 90. w pobliżu École Centrale de Lille zbudowano centralne laboratorium Instytutu Elektroniki, Mikroelektroniki i Nanotechnologii . Na początku lat 2000 wybudowano nowe budynki, takie jak budynek SUP-SUAIO (otwarty w 2001 r.), restauracja uniwersytecka Charlesa Barroisa, budynek SH3 oraz budynek Laboratorium Informatyki Podstawowej w Lille (przyłączony do M3 budynku).
Budynek SUP-SUAIO
Budynek SH3
Instytut Rolnictwa i Żywności w Lille (IAAL), utworzony w 1985 r., oraz Szkoła Inżyniera Operacji Systemów Produkcyjnych (IESP), utworzona w 1992 r., połączyły się z EUDIL, tworząc Szkołę w 2002 r. Polytechnique Universitaire de Lille ( Polytech Lille ) w rozbudowany budynek w 1999 roku.
W 2002 roku zaczął się rozwijać Europejski Park Naukowy Haute Borne , który sąsiaduje z Cité Scientifique .
W 2009 r. Uniwersytet Nauki i Technologii w Lille przekształcił się w Université Lille 1 . Kampus Lille 1 mieści ponad 19 000 studentów w 61 budynkach połączonych szybką siecią, wśród 110 000 studentów metropolii Lille.
W listopadzie 2012 roku obok budynku C4 oddano do użytku nowy budynek „Hall Pilote Catalyze”, wybudowany w 2007 roku. Jej zadaniem jest umieszczenie urządzeń eksperymentalnych do badania reakcji katalitycznych w warunkach pracy reaktora przemysłowego.
W 2016 roku otwarto Lilliad Learning Center Innovation , nową bibliotekę uniwersytecką i ultranowoczesną przestrzeń mieszkalną dla studentów wyposażoną w najnowsze technologie dostępne dla takiego miejsca, prace kosztowały ponad 30 milionów euro i trwały kilka lat.
1 st styczeń 2018, Uniwersytet Lille-I łączy się z Lille-II i Lille-III. Większość wydziałów przekształca się następnie w katedry nowego Wydziału Naukowo-Technicznego Uniwersytetu w Lille .
Rozwój poza metropolią LillePod koniec lat 80. uniwersytety w Lille musiały stawić czoła gwałtownemu wzrostowi ich liczby i podjęto decyzję o utworzeniu nowych autonomicznych uniwersytetów w regionie Nord-Pas-de-Calais . Université Lille 1 , który miał już kilka składników przesiedleni z Lille jest zaangażowany w realizację tych nowych słupów.
Fundamenty Université du Littoral zostały ustanowione przez Uniwersytet w Lille 1 w 1963 r. wraz z utworzeniem w Calais kursu szkolenia naukowego, a następnie otwarciem w tym samym mieście DEUG B w 1976 r . . Béthune IUT , następnie składnikiem Lille 1, została również przeniesiona do Calais . Dunkierka również została dotknięta tymi pierwszymi relokacjami, wraz z otwarciem oddziału IUT de Lille w 1972 roku , a następnie utworzeniem DEUG A w 1985 roku . 2 nd Oczywiście cykl jest również ustanowiony przez IAE Lille . Poszczególne wydziały IUT zostały zgrupowane w 1988 r. w pełnoprawny IUT składający się z czterech wydziałów, IUT du Littoral i zależnych od Lille 1, aż do utworzenia Uniwersytetu Littoral w 1991 r.
Fundamenty Uniwersytetu Artois powstały później. IUT de Béthune , składnik Lille 1, była obecna w mieście od 1969 roku , ale uczelnia nie kontynuować delokalizacji w tym regionie aż do otwarcia w 1990 roku oddziału nauki w Lens , a także otwarcia DEUG w ekonomii w Béthune . W ramach otwarcia nowej uczelni Lille 1 założyła następnie współakredytowaną przez siebie DESS w dziedzinie inżynierii laserowej, a także przygotowała się do egzaminu CAPET w dziedzinie inżynierii lądowej.
Logo USTL 1970-2009
Logo Uniwersytetu Lille-I od 2009 do 2014
Logo Uniwersytetu Lille-I pomiędzy wrzesień 2014 i grudzień 2017
Stare logo wykorzystuje niebieską kulę, która znajduje się w logo gminy Villeneuve-d'Ascq i która symbolizuje technologię. Karta tożsamości i grafiki Uniwersytetu w Lille I.
Nowe logo jest takie samo dla wszystkich komponentów Uniwersytetu w Lille ( Lille-1 , Lille-2 i Lille-3 ), tylko liczby i pola uczelni są modyfikowane w zależności od uczelni. Kolor fioletowy i kolor inny niż kolory wybrane do tego czasu przez 3 uniwersytety (niebieski dla Lille 1 , czerwony dla Lille-2 i pomarańczowy dla Lille-3 ): „ Wybrany kolor różni się w środowisku regionalnym, krajowym i regionalnym. międzynarodowy i gwarantuje silny wpływ. Jest kolorem instytucji, nadaje status i zakres Uniwersytetowi w Lille. "
Logo przedstawia literę U (dla Uniwersytetu) „ okrągłą i pełną, sugeruje bańkę ekspresji i potwierdza ludzki wymiar Uniwersytetu ”, a literę L (dla Lille) „ pokrojoną i otwartą, wyznacza dynamikę, perspektywę ” .
mandat | Uniwersytet Prezydenta Lille-I |
|
---|---|---|
1970 | 1973 | René Defretin |
1973 | 1975 | Michel Parreau |
1975 | 1976 | Jacques Lombard |
1976 | Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden | Michela Migeona |
1982 | 1987 | Jean Cortois |
1987 | luty 1992 | Alain Dubrulle |
Marzec 1992 | Luty 1997 | Pierre Louis |
Marzec 1997 | luty 2002 | Jacques Duveau |
Marzec 2002 | luty 2007 | Herve Baussart |
Marzec 2007 | maj 2016 | Philippe Rollet |
maj 2016 | grudzień 2017 | Jean-Christophe Camart |
Ustawodawstwo dotyczące funkcjonowania uczelni, występujące w kodeksie edukacyjnym , precyzuje, że komponentami są z jednej strony Jednostki Szkoleniowo-Badawcze (UFR), az drugiej „instytuty i szkoły”. Uniwersytet Lille-I składał się z ośmiu UFR, stacji morskiej, instytutów szkoleniowych i szkół inżynierskich.
Osiem jednostek szkoleniowych i badawczych (UFR) było odpowiedzialnych za szkolenie studentów i działalność badawczą za pośrednictwem laboratoriów badawczych. Wstęp na pierwszy cykl jest obowiązkowy dla wszystkich posiadaczy matury lub równoważnej. Sześć UFR dotyczyło nauk i technologii ( matematyka , fizyka , chemia , biologia , nauki o ziemi , informatyka - elektronika - elektrotechnika - automatyka ), jeden UFR dotyczył nauk ekonomicznych i społecznych (ekonomia i zarządzanie / socjologia), jeden UFR zajmował się z geografią i planowaniem .
Budynek P1 (Fizyka)
Budynek M1 (matematyka)
Budynek M5 (IT)
Specjalistyczne szkolenie zapewniły instytuty Uniwersytetu w Lille 1:
Uniwersytet zapewnił dwa kursy inżynierskie, za pośrednictwem École polytechnique universitaire de Lille i Télécom Lille . Ponadto École nationale supérieure de chimie de Lille jest instytucją administracji publicznej przyłączoną do Uniwersytetu Lille-I, podczas gdy École centrale de Lille jest autonomiczną placówką zlokalizowaną na terenie kampusu. Skumulowana kadra czterech zakładów przekroczyła 3300 studentów inżynierii na terenie kampusu i przyczyniła się do uzyskania przez uniwersytet podwójnych stopni magisterskich.
Uniwersytet Lille-I oferował 20 ogólnych tytułów licencjackich , zorganizowanych wokół trzech obszarów
Oferowano również 24 specjalności z uprawnieniami zawodowymi z 856 studentami, 5 stopni naukowo-technicznych studiów wyższych ukończyło 120 studentów; 1900 studentów chciało uzyskać dyplom uniwersytecki w dziedzinie technologii .
W aeres oceniano w 2009 roku 20 licencji adnotacji Uniwersytetu Lille 1: „Ustanowienie zauważył z wielkim zainteresowaniem bardzo pozytywnie oceniające swoją ofertę szkoleniową, oceniane ogólny (A +). ” . W naukach, technologiach, służbie zdrowia 3 wzmianki mają maksymalną ocenę A+, 4 wzmianki mają ocenę A, 4 wzmianki mają ocenę B, a 3 wzmianki mają ocenę C. W prawie, ekonomii, zarządzaniu 2 wzmianki mają ocenę ocena maksymalna A +, 1 wymienia ocenę A, a 1 wymienia ocenę C. W dziedzinie nauk humanistycznych i społecznych 2 wzmianki mają ocenę A, a jedno wskazuje ocenę B.
MistrzowieDyplom magisterski oferowany przez Lille-1 University został wydany w trzech dziedzinach: nauka-technologia-zdrowie (STS) , prawo-ekonomia-zarządzanie (DEG) oraz nauki humanistyczne i społeczne (SHS) , które zostały podzielone na 28 wzmianek wówczas w 111 specjalności i ewentualnie w trakcie.
Edukacja ocena Agencja Badań i Szkolnictwa oceniano w 2009 roku Masters Uniwersytetu Lille 1. W nauki, technologii, zdrowia , 2 wymienia mieć maksymalny rating A +, 11 wspomina rating A, a 5 wspomina rating B. w dziedzinie prawa, ekonomii, zarządzania 7 wzmianek ma ocenę A, a 1 wymienia ocenę B. W dziedzinie nauk humanistycznych i społecznych 1 wzmianka ma ocenę A, a 1 wymienia ocenę B.
DoktoratyUniwersytet Lille-I był członkiem COMUE Lille Nord de France i stowarzyszonego europejskiego kolegium doktoranckiego .
Była instytucją wspierającą trzy szkoły doktorskie COMUE Lille Nord de France :
Został akredytowany z Uniwersytetem Lille II dla Szkoły Doktorskiej Biologii i Zdrowia (BSL) .
Badań i szkolnictwa wyższego ocena Agencja liczony 1451 doktorantów w 2009 roku na Uniwersytecie Lille-I i przepływ 310 prac rocznie w 2008 roku.
Przygotowanie do zawodówUczelnia oferowała również przygotowania do zawodów w służbie publicznej, takich jak CAPES czy agregacja .
Trening ciągły i na odległość17 000 audytorów szkolenia ustawicznego przeszło szkolenie z University of Lille 1, który był również gospodarzem jednego z krajowych ośrodków szkolenia na odległość na terenie kampusu .
Uniwersytet Lille 1 był członkiem COMUE Lille Nord de France , koordynującego francuskie intensywne uniwersytety badawcze , sieć Utrecht oraz Innowacyjne Wielokulturowe Programy Programowe dla Młodych Inżynierów i Naukowców EC i USA .
Każdego roku Uniwersytet Lille-1 przyjmuje ponad 4000 międzynarodowych studentów, ponad 120 zagranicznych profesorów i prawie 50 badaczy podoktoranckich.
Blisko stolicy politycznej Europy, Uniwersytet Lille-I był członkiem Europejskiego Kolegium Doktoranckiego zrzeszającego uniwersytety Euroregionu Lille-Flanders-Belgia i Eurometropolii Lille-Kortrijk-Tournai .
Uniwersytet Lille-I był członkiem Stowarzyszenia Europejskich Uniwersytetów . Zrealizowała szereg współpracy wewnątrzeuropejskiej. Uczelnia nawiązała 227 partnerstw Erasmusa z uczelniami wyższymi w 27 krajach europejskich w celu wymiany studentów, nauczycieli i badaczy. Była również jednym z 29 członków sieci Utrecht zapewniającej współpracę międzyuczelnianą w Europie. Posiada etykietę „European Pole Jean-Monnet”.
Współpracę międzykontynentalną nawiązują umowy dwustronne i programy wielostronne, takie jak Erasmus Mundus i IMCC-USA lub za pośrednictwem Agence universitaire de la Francophonie i CREPUQ . Uczelnia związana jest międzynarodowymi umowami szkoleniowo-badawczymi z uniwersytetami z różnych kontynentów.
W ramach czteroletniego kontraktu na lata 2010-2013 12 instytutów i federacji organizuje badania nad „Grand Lille Campus”, łącząc zespoły różnych partnerów. 1423 badaczy i nauczycieli-badaczy z Uniwersytetu Lille-I wnosi wkład do następujących instytutów badawczych i federacji:
Największe i najstarsze laboratoria badawcze związane z Uniwersytetu Lille-I są Lille Laboratorium Mechaniki i Lille Laboratorium Elektrotechniki i Power Electronics , obaj spadkobiercy laboratoriach XIX th wieku Lille Wydział Nauk. Laboratorium Paul Painlevé świadczy o ciągłości historycznej badań w matematyce w Lille od połowy XIX th wieku i dziś w regionalnym matematyki federacji. Lille Kataliza Laboratorium jest częścią Lille Instytutu molekuł i skondensowanej materii, która łączy pracę w chemii. Instytut Elektroniki, Mikroelektroniki i Nanotechnologii jest jednym z największych instytutów badawczych przez pracowników i budżetu na kampusie. Laboratorium Automatyki, Informatyki i Signal i Laboratorium podstawowych Informatyki Lille są wspólne zespoły badawcze związane z CNRS , z Narodowego Instytutu Transportu i Badań Bezpieczeństwa (INRETS) oraz Instytut. Narodowe Centrum Badań w Dziedzinie Informatyki i Automatyki ( INRIA Lille Nord Europe) w ramach federacji IRCICA.
ScjentometriaWedług rankingu Międzynarodowego Times Higher Education , University w 2009 roku aż 333 e z najlepszych uniwersytetów na świecie (o 49 miejsc w ciągu roku) i 8 -go francuskiego uniwersytetu.
PublikacjeUniwersytet był także wydawnictwem w kilku dyscyplinach.
Od początku roku akademickiego 2016 użytkownicy społeczności uniwersyteckiej mają do dyspozycji zupełnie nowy sprzęt, LILLIAD Learning Center Innovation , który łączy bibliotekę, centrum wydarzeń i Xpérium, przestrzeń do naukowej demonstracji prowadzonych na kampusie badań. Kolekcja obejmująca wszystkie dyscypliny wykładane na Uniwersytecie Lille 1 obejmuje 80 000 ogólnodostępnych dokumentów multimedialnych, które wkrótce zostaną wzbogacone o prawie 7 km zbiorów w rezerwie. Ponadto istnieje wiele zasobów elektronicznych dostępnych bezpłatnie online lub po uwierzytelnieniu: książki, czasopisma i prace dyplomowe w formacie cyfrowym, prace egzaminacyjne, multidyscyplinarne bazy danych oraz cyfrowa biblioteka historii nauki.
Kilka powiązanych bibliotek wzbogaca to uniwersyteckie dziedzictwo dokumentacyjne, oferując specjalistyczne i/lub fundusze badawcze w określonych dziedzinach.
Presses Universitaires du Septentrion są wspólną usługą dla uniwersytetów Lille-I , Lille-II i Lille-III związanych z University of the Littoral , University of Valenciennes oraz University and Polytechnic Federation of Lille . Zarządzana w 1901 r. w formie stowarzyszenia prawniczego przy Uniwersytecie Lille III , Prasa jest odpowiedzialna za 40 zbiorów publikacji od 1970 r. i wydaje 50 rocznych publikacji.
Do najsłynniejszych nauczycieli Uniwersytetu należą chemik Louis Pasteur , matematycy Émile Borel , Henri Cartan , Paul Painlevé , Henri Padé i Ernest Vessiot .
Oto kilka ostatnich, w porządku alfabetycznym:
Kilka ostatnich, w porządku alfabetycznym (przytaczane są również uczniowie Lille 1, którzy zostali nauczycielami w Lille 1):
Studenci na uniwersytecie byli głównie mieszkańcami. Była też pewna liczba studentów z innych regionów Francji, zwłaszcza po najwyższe dyplomy (magisterskie, doktoranckie). Wielu obcokrajowców odbywało kursy na Uczelni poza programami wymiany. Byli to głównie Belgowie, ludzie z Maghrebu i francuskojęzycznych krajów afrykańskich, ludzie z krajów Europy Wschodniej (Rosjanie, Bułgarzy, Ukraińcy, Rumuni, Czesi) oraz Chińczycy. Na początku roku akademickiego 2012 wśród 19 600 zarejestrowanych studentów było 4 000 obcokrajowców (prawie 20% ogółu).
W 2009 roku wśród studentów zapisanych do Lille 1 34% stanowili stypendyści, a 40% pracownicy. Wśród studentów „dobrej setki jest w niepewnej sytuacji” według uniwersytetu, a populaire Secours identyfikuje 300 studentów w „złożonej” sytuacji.
Ewolucja demograficzna populacji studentów zarejestrowanych na Wydziale Nauk w Lille a następnie na Uniwersytecie Lille-I obejmuje kilka faz, które nie są skorelowane z poziomami wzrostu populacji Lille .
Ogólnie rzecz biorąc, po 1887 r. istnieje długoterminowy niezmiennik: grono studentów wydziału nauk ścisłych, a następnie Uniwersytetu Lille-I w przybliżeniu odpowiada mniej niż 20% studentów Lille.
1854 | 1876 | 1877 | 1886 | 1900 | 1909 | 1910 | 1914 |
---|---|---|---|---|---|---|---|
10 zarejestrowanych studentów (+ sto darmowych słuchaczy) | 7 | 18 | 77 | 165 | 322 | 250 | 278 |
1920 | 1930 | 1936 | 1942 | 1945 | 1947 | 1954 | 1957 |
---|---|---|---|---|---|---|---|
267 | 850 | 513 | Tysiąc | 1200 | 436 | 1600 | 2600 |
1959 | 1964 | 1970 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 |
---|---|---|---|---|---|---|---|
3 381 | 5 476 | 9000 | 20 442 | 19 846 | 19 832 | 19 716 | 19 744 |
2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2015 |
---|---|---|---|---|---|---|---|
19 406 | 18 904 | 18 267 | 20 000 | 18 439 | 19,191 | 19 397 | 20 292 |
Regionalne Centrum uniwersyteckich i szkolnych Works (CROUS) ma rezydencje uczelni na terenie kampusu. Rezydencja Albert-Camus jest najstarsza i obejmuje siedem budynków mieszkalnych w pobliżu stacji metra Quatre Cantons - Stade Pierre-Mauroy . Rezydencje Gaston-Bachelard, Gustave-Eiffel, Évariste-Galois, Hélène-Boucher, Léonard-de-Vinci i Pythagore znajdują się w pobliżu stacji metra Cité Scientifique . Rezydencja Triolo znajduje się w pobliżu stacji Triolo i centrum handlowego V2 .
Kampus obejmuje trzy restauracje uniwersyteckie (Wielka Brytania) z jedenastu Wielkiej Brytanii dostępnych dla studentów z obszaru metropolitalnego Lille. RU Charles-Barrois znajduje się w pobliżu stacji metra Cité Scientifique . Hotel RU Henri-Pariselle znajduje się obok rezydencji Galois, rezydencji Léonard-de-Vinci i Narodowej Szkoły Chemii Lille . RU Sully znajduje się obok rezydencji Camus i École centrale de Lille , w pobliżu stacji metra Quatre Cantons - Stade Pierre-Mauroy .
Dom studenta (MDE) to 700 m 2 Budynek został otwarty w 2007 roku w samym sercu kampusu w celu rozwijania życia studenckiego na uniwersytecie. Jej nietypowe zarządzanie opiera się na samych studentach i stowarzyszeniach, które mają tam siedzibę. Stała rada ds. działalności MDE skupia przedstawicieli stowarzyszeń i wybranych studentów. Uczeń wiceprezydent jest dyrektorem.
W miejscu tym mieszczą się siedziby najaktywniejszych stowarzyszeń transwersalnych na terenie kampusu, kafeteria, różnorodne przestrzenie pozwalające na organizację dużej ilości zajęć (przyjęcia, projekcje, koncerty, teatr, wystawy itp.).
Od wrzesień 2009, Dom Studencki ma stałą popularność Secours, która jest pierwszym na francuskim uniwersytecie.
Wiele stowarzyszeń studenckich znajduje się na stronie internetowej uczelni.
Są one szczególnie widoczne podczas festiwalu Mix'Cité organizowanego co roku w maju (od 2016 we wrześniu). Na tym festiwalu odbywa się również seria koncertów, a w szczególności gościł piosenkarz Kabyle Idir (2012) lub rockowiec Didier Wampas (2013).
Duszpasterstwo jest wspólne dla uniwersytetów w Lille-I i Lille-III . Znajduje się pod adresem 91 rue Yves-Decugis, w Villeneuve-d'Ascq . Jej patronem jest bł. Pier Giorgio Frassati .
Uczelnia prowadzi sieć komputerową na światłowodach, połączoną z ogólnopolską siecią telekomunikacyjną dla technologii, edukacji i badań (RENATER) oraz z Internetem od 1986 r., uzupełnioną 140 terminalami lokalnej sieci bezprzewodowej; sieć zapewnia bezpłatny stały dostęp dla wszystkich studentów. Każdy zarejestrowany student ma adres e-mail w postaci imię[email protected], doktoranci imię[email protected], pracownik uczelni imię.nazwisko @ univ-lille1.fr . Dzięki spersonalizowanej cyfrowej przestrzeni roboczej i platformie edukacyjnej Moodle studenci uzyskują dostęp do zasobów edukacyjnych i administracyjnych uczelni oraz repozytoriów dokumentów cyfrowych biblioteki uniwersyteckiej. Stworzony w 1998 roku serwis multimedialny wyprodukował ponad 600 multimedialnych zasobów edukacyjnych obejmujących większość dyscyplin nauczanych na uniwersytecie, w formie kursów wideo, książek cyfrowych, banków ćwiczeń, narzędzi interaktywnych i działań edukacyjnych.
Lille1.tv to kanał telewizji internetowej , czyli uniwersytecki kanał transmisji wideo. Oprócz emisji ciągłych strumieni w Internecie, umożliwia a posteriori pobieranie nagrań w formatach WMV , MP4 , Theora , MP3 lub Vorbis programów nauczania, debat i konferencji naukowych.
Radio Campus to stowarzyszeniowa stacja radiowa prowadzona przez studentów z kampusu. Nadaje w paśmie FM na częstotliwości 106,6 MHz na około 40 kilometrów; nadaje również na żywo przez Internet w formatach Ogg Vorbis i MP3 .
„Wydział Nauk wydaje, na takich samych warunkach jak inne wydziały francuskie, świadectwa studiów fizycznych, chemicznych i przyrodniczych (PCN), świadectwa studiów wyższych, licencję, dyplomy studiów wyższych nauk ścisłych oraz doktorat. Świadectwa ukończenia studiów wyższych wydawane przez Wydział Nauk w Lille to: rachunek różniczkowy i całkowy; racjonalna mechanika; doskonała geometria; astronomia lub mechanika nieba; mechanika stosowana; fizyka ogólna; Fizyka stosowana; chemia ogólna; chemia stosowana; mineralogia teoretyczna i stosowana; zoologia; botanika; geologia; matematyka ogólna; Geografia fizyczna ; nauki fizyczne, chemiczne i przyrodnicze; analiza wyższa (...) kursy specjalne obejmują fizykę przemysłową i elektrykę, chemię stosowaną, paleontologię węgla, geologię stratygraficzną regionalną, litologię i badania fauny i flory okresu karbońskiego, czystą mineralogię oraz (...) instytut elektrotechniki stosowanej (. ..) instytut i szkoła chemii (...) instytut nauk przyrodniczych (...) instytut fizyki (...) regionalne muzeum zoologii stosowanej (...) muzeum geologii i mineralogii (...) muzeum węgla (...) laboratorium morskie Portel »
( BNF Wskazówki n O FRBNF33636117 ): dokument używany jako źródło tego artykułu.