Saint-Sauveur-Camprieu

Ten artykuł jest projekt dotycząca gminy z Gard .

Możesz dzielić się swoją wiedzą, doskonaląc ją ( jak? ). Baner {{projekt}} można usunąć, a artykuł ocenić jako znajdujący się w fazie „Dobrego Startu”, gdy ma wystarczającą ilość encyklopedycznych informacji o gminie.
Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, warsztaty czytelnicze w ramach projektu Communes de France są do Twojej dyspozycji, aby Ci pomóc. Zajrzyj również na stronę pomocy, aby napisać artykuł z gminy Francja .

Saint-Sauveur-Camprieu
Otchłań Bramabiau.
Herb
Administracja
Kraj	Francja
Region	Oksytania
Departament	Gard
Miasto	Le Vigan
Międzywspólnotowość	Wspólnota gmin Causses Aigoual Cévennes
Mandat burmistrza	Nicole Amasse 2020 -2026
Kod pocztowy	30750
Wspólny kod	30297
Demografia
Ludność miejska	234  mieszk. (2018 )
Gęstość	7,4  mieszkańców/km 2
Geografia
Informacje kontaktowe	44 ° 06 ′ 57 ″ północ, 3° 28 ′ 38 ″ wschód
Wysokość	Min. 756 lub 783  m Max. 1400 lub 1402  m²
Powierzchnia	31,74  km 2
Rodzaj	gmina wiejska
Obszar atrakcji	Gmina z wyłączeniem atrakcji miasta
Wybory
Oddziałowy	Kanton Vigan
Ustawodawczy	piąty okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: region Occitanie Saint-Sauveur-Camprieu Geolokalizacja na mapie: Gard Saint-Sauveur-Camprieu Geolokalizacja na mapie: Francja Saint-Sauveur-Camprieu Geolokalizacja na mapie: Francja Saint-Sauveur-Camprieu
Znajomości
Stronie internetowej	www.saint-sauveur-camprieu.fr

Saint-Sauveur-Camprieu jest francuski gmina znajduje się w dziale z Gard , w regionie Occitan .

Geografia

Generał

W zachodniej części departamentu Gard i graniczącej z departamentem Lozère , gmina Saint-Sauveur-Camprieu znajduje się w parku narodowym Sewennów , na zachód od Mont Aigoual . Obszar gminy, który rozciąga się na 31,74  km 2 , jest podlewany przez Szczęście, które ginie w podłożu wapiennym na północny-wschód od wsi Camprieu i pojawia się ponownie pod nazwą Bramabiau w dwóch miejscach oddalonych od około 300 metrów, najsłynniejszy z który wychodzi z otchłani Bramabiau . Bramabiau następnie łączy się z Trèvezel, która nawadnia południową część miasta.

Minimalna wysokość, 756 lub 783 metry, znajduje się na dalekim zachodzie, gdzie Trèvezel opuszcza miasto i wchodzi do Lanuéjols . Maksymalna wysokość 1400 lub 1402 metrów znajduje się na południe, 700 metrów na zachód od Col de Faubel.

Przecinana przez drogę departamentalną (RD) 157 , wieś Camprieu, w której znajduje się ratusz, znajduje się w odległościach po okręgu , 17 kilometrów na północny zachód od Vigan i 31 kilometrów na wschód od Millau . Osada Saint-Sauveur znajduje się dwa i pół kilometra dalej na zachód.

Obszar miejski jest również obsługiwany na wschodzie i północy przez RD 986 i 986a, na północnym zachodzie przez RD 252 i na południowym zachodzie przez RD 334 i 334a.

Przez teren gminy przebiega kilka długodystansowych szlaków turystycznych  :

• GR 6 graniczy dużą część północnej części miasta, służąc jako ograniczenie terytorialne kilku kilometrów;
• od północnego-zachodu na południowy-zachód, pomiędzy Meyrueis a Dourbies The GR 66 (wokół Mont Aigoual) w ciągu siedmiu i pół km (w tym na północnym zachodzie, kilometr i pół wspólnego z GR 62 ) przechodzi do Święty - Zbawiciel i przekrocz Bramabiau na Osiołkowym Moście;
• między Valleraugue i Lanuejols , z GR 62 tworzy trasa siedmiu kilometrów na terenie miejskim, przechodząc przed kościołem i ratuszem w miejscowości Camprieu; uczestniczy w trasie drogi Saint-Guilhem-le-Désert  ;
• z północnego zachodu na południowy zachód GR 66A jest bardziej wschodnim wariantem GR 66 i rozciąga się na 11 km terytorium gminy, z których trzy są wspólne na północno-zachodnim krańcu z GR 6 . Przecina GR 62 w miejscowości Camprieu, a następnie przecina Trèvezel.

Gminy przygraniczne

Saint-Sauveur-Camprieu graniczy z czterema innymi gminami, z których jedna znajduje się w Lozère . Na południowym zachodzie jego terytorium znajduje się 850 metrów od Trewiru .

Gminy graniczące z Saint-Sauveur-Camprieu

	Meyrueis ( Lozère )
Lanuejols		Val-d'Aigoual
	Dourbies

Pogoda

Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000 Średnia roczna temperatura: 7,4  ° C Liczba dni z temperaturą poniżej -5  ° C  : 8,7 dni Liczba dni z temperaturą powyżej 30  °C  : 0,1 d Roczna amplituda termiczna: 15,6  °C Roczna akumulacja opadów: 1293  mm Liczba dni opadów w styczniu: 12,1 dni Liczba dni opadów w lipcu: 5,8 dni

Klimat, który charakteryzuje miasto, został w 2010 roku zakwalifikowany jako „klimat górski”, zgodnie z typologią klimatów Francji, która następnie ma osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wyłania się z tego samego typu klimatu w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatu we Francji kontynentalnej. W tym typie klimatu temperatura szybko spada w zależności od wysokości. Minimalne zachmurzenie zimą i maksymalne latem. Wiatry i opady różnią się znacznie w zależności od miejsca.

Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii na rok 2010, znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. Siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę przedstawiono w ramce obok.

Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, w rzeczywistości przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średni spadek opadów, przy jakkolwiek silnych zróżnicowaniach regionalnych. Stacja meteorologiczna z Meteo France zainstalowane w mieście i uruchomienie w 1998 roku pozwala wiedzieć zmianę wskaźników pogodowych. Poniżej przedstawiamy szczegółową tabelę za okres 1981-2010.

Statystyki i rekordy 1981-2010 ST SAUVEUR CAMPRIEU (30) - alt: 1107m, szer: 44° 07'06 "N, dł: 03 ° 28'24" E
Statystyki ustanowione w okresie 1998-2010 - Rekordy ustanowione w tym okresie od 01.09.1998 do 02-06-2021

Miesiąc	Sty.	luty	Marsz	kwiecień	może	czerwiec	Lip.	sierpień	wrz.	Październik	Listopad	grudzień	rok
Średnia minimalna temperatura ( °C )	-3	-3,2	−0.8	1,6	5,6	8,7	10.1	10.2	7,1	5	0,1	−2,6	3,3
Średnia temperatura (°C)	0,8	1	3,9	6,7	10,8	15	16,7	16,6	12,8	9,4	3,9	1,3	8,3
Średnia maksymalna temperatura (° C)	4,7	5.1	8,7	11,7	16,1	21,3	23,2	22,9	18,5	13,7	7,7	5.2	13,3
Zapis zimna (° C) data zapisu	-15,7 01.13.03	-15,9 02.08.12	-18,1 03.01.05	-5,9 04.07.21	-3,2 01.05.04	-1,8 04.06.01	−0,5 07.17,00	1.7 08.22.04	-0,7 09.29.02	−9,5 10.25.03	-12.2 11.21.1998	-16,3 12.21.01	-18,1 2005
Zapis ciepła (° C) data zapisu	18,7 01/13/07	21,5 02.27.19	22,4 03.17.14	25,5 29.04.05	28,9 05.29.01	35,5 28.06.2019	32.6 12.07.03	34,4 13.08.03	28,7 09.17.19	26,7 02.10.11	21,6 11.11.15	22.6 12.15.1998	35.5 2019
Słońce ( godz )	142,9	168,1	220,9	227	263,9	312,4	339,7	298	241,5	168,6	148,8	136,5	2 668,2
Opady ( mm )	132,2	95,6	80,5	143,6	119,7	86,1	46,2	61,8	123,9	191.2	202,3	145,2	1428,3

Źródło: „  Arkusz 30297001  ” na donneespubliques.meteofrance.fr , wydanie: 06/06/2021 w stanie bazy danych

Planowanie miasta

Typologia

Saint-Sauveur-Camprieu jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE . Gmina jest również poza atrakcją miast.

Zagospodarowanie terenu

Zagospodarowania przestrzennego gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych Europejskiego okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia półnaturalnych lasów i środowiska (95% w 2018 roku), a część identyczny do tego z 1990 roku (95 %). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: lasy (86,3%), roślinność krzewiasta i/lub zielna (8,7%), łąki (2,9%), tereny zurbanizowane (2,2%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

Nazwa „camprieu” ( Camp del Rieu ) oznacza po prowansalsku „pole rzeki” .

Według Roberta słowniku imion i patronimicznych, Pourcils odpowiada świń, ponieważ ta dolina, zalesiony i ciągnie się przez Bramabiau, zawsze osłonięte dziki, który nadal jest prawdą dzisiaj.

Historia

W kontekście zakończenia wojny algierskiej miasto schroniło osadę leśną odListopad 1962, przeznaczony dla rodzin harkis , właśnie w górniczej osadzie Villemagne .

Podczas Rewolucji Francuskiej miasto, wówczas nazywane Saint-Sauveur-des-Pourcils , tymczasowo nosi nazwę Plan-des-Pourcils .
W 1987 roku miasto przyjęło nazwę Saint-Sauveur-Camprieu .

Saint-Sauveur-des-Pourcils

Saint-Sauveur-des-Pourcils była niegdyś najważniejszą osadą w mieście, z przylegającym do zamku cmentarzem, a także kościołem i kaplicą. Położone na półce skalnej nad strumieniem Bramabiau, miejsce jest dziś otoczone zalesionymi zboczami (zobacz film dokumentalny Aigoual, las znaleziony przez Marca Khanne ), niedaleko miejscowości Les Plos, farmy La Boissière.

Ta parafia służy również Villemagne, położonej niżej i poza czterema wioskami dolnej rzeki w dolinie Trèvezel  : Ribauriés, Mal-Bosc, góry Forgue i wreszcie, powyżej, na płaskowyżu obleganym przez wszystkie wiatry, Camprieu.

W 1885 r. biskup Nîmes udał się do Saint-Sauveur-des-Pourcils na ceremonię bierzmowania. Kiedy dociera na płaskowyż Camprieu, pogoda się psuje, musi wysiąść z samochodu i obrać stromą ścieżkę, która zaprowadzi go do Saint-Sauveur w lektyce . Pogoda zmienia się bardzo szybko, biskup i jego ludzie mają prawo do recitalu deszczu i szkwału. Biskup w kościele powiedział wtedy: „Dobrzy ludzie z Camprieu, nie można już tak kontynuować, jeśli nie zbudujecie kościoła na płaskowyżu, zrezygnuję z przychodzenia, aby udzielić sakramentu bierzmowania waszym dzieciom”. .

Jego słowa są traktowane poważnie, a Monsieur de Camprieu oferuje ziemię pod budowę kościoła. Do jego budowy wykorzystywane są kamienie z okolicznych moren. Ponieważ nie ma już pieniędzy na zakup dzwonu, dzwon kościoła Saint-Sauveur-des-Pourcils zostaje przekazany ze szkodą dla jego mieszkańców.

Droga umarłych

Camprieu nie mając ani kościoła, ani cmentarza, od średniowiecza trzeba było sprowadzać na plecach mężczyzn ciała zmarłych do Saint-Sauveur-des-Pourcils. Po poświęceniu cmentarza Camprieu w 1872 r. droga zmarłych została porzucona, a roślinność odzyskała swoje prawa do czasu jej rehabilitacji przez służby ONF .

Kościół Saint-Sauveur-des-Pourcils jest coraz bardziej zaniedbany. Zwolennicy Dolnej Rzeki nie chcieli jej śmierci. Jak w wielu innych kościołach usuwa się tam „barierę” między wiernymi a chórem, żeliwna brama naprzemiennie kłosami pszenicy i winogron od dawna „ozdobiła” krawędź ścieżki. Ale zadomowiły się owady, pyrrhocoris , tzw. żandarmi afrykańscy lub maskigrudzień 1969 i spadł ze skarbca, co było oznaką jego degradacji, a burmistrz Jean-Guy Gondry podpisał wówczas dekret zakazujący korzystania z kościoła.

Arboretum Saint Sauveur des Pourcils

Założony wokół przysiółka, wśród stu gatunków drzew, których plantacje prowadzono w latach 1900-1910 można znaleźć sekwoje , jodły greckie, świerki wschodnie , sosny laricio z Korsyki .

Polityka i administracja

Lista kolejnych burmistrzów

Kropka		Tożsamość	Etykieta	Jakość
Brakujące dane należy uzupełnić.
1792	1800	Jean Valette
1800	1804	Joseph Rouzier
1804	1808	Jean Valette
1808	1812	Pierre Passet
1812	1812	Pierre Vedrines
1812	1815	Pierre Passet
1815	1826	Joseph Benoît Bourelis
1826	1832	Albańska Valletta
1832	1835	Pierre Passet
1835	1841	Antoine Arjailles
1841	1860	Alexandre benoit
1860	1876	Sylwester Viala
1876	1878	Pierre Julien
1878	1892	Bartłomiej de Camprieu
1892	1917	Emile michel
1917	1919	Eugeniusz Pialot
1919	1925	Jules Anthereu
1925	1929	Camille Pialot
1929	1939	Henri michel		Radca Prawny
1939	1941	Louis Vedrinesrine
1941	1945	Henri michel
1945	1972	Jules Passetles
1972	1977	Jean-Guy Gondry
1977	1983	Gabriel Canaguier
1983	1995	Jean-Pierre Reilhan
1995	2001	Guy Arjailles
2001	2008	Bernard Castagnet	UMP
2008	maj 2020	André Boudes
maj 2020	W trakcie	Nicole gromadzi

Demografia

Mieszkańcy Saint-Sauveur-Camprieu to Candrivains.

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są corocznie publikowane przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis ludności objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2004 roku.

W 2018 r. miasto miało 234 mieszkańców, co oznacza spadek o 9,65% w porównaniu do 2013 r. ( Gard  : + 1,67%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]

1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
306	259	389	462	555	546	466	494	456

Ewolucja populacji   [  modyfikuj  ] , następujące (1)

1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
493	450	480	413	481	502	467	441	418

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)

1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
436	400	405	364	536	864	434	382	302

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)

1962	1968	1975	1982	1990	1999	2004	2009	2014
265	218	204	201	198	188	256	270	252

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)

2018	-	-	-	-	-	-	-	-
234	-	-	-	-	-	-	-	-

Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

• Świadectwem prehistorycznej przeszłości regionu, na terenie gminy były wymienione dwa menhiry  : menhir z Camprieu i menhir z Zasadzonego Kamienia.
• Jezioro Szczęścia.
• ścieżka Umarłych.
• otchłań Bramabiau .
• kościół i przysiółek Saint-Sauveur-des-Pourcils.
• kościół Saint-Sauveur w Camprieu.
• każdego lata w Maison du Bois odbywają się imprezy (wystawa, warsztaty i rozrywka).
• COUPIAC Zamek został zbudowany w 1793 roku przez hrabiego La Rue Mareilles następnie przejętej XIX XX  wieku przez rodzinę Teissier du Cros.

Ośrodek narciarski Prat Peyrot

Ośrodek narciarski Prat Peyrot , który znajduje się 9  km od Saint-Sauveur-Camprieu, znajduje się na masywie Aigoual (1567 metrów) między 1280 a 1480 metrów nad poziomem morza. Jest własnością gminy Valleraugue i działa pod kontrolą gminy. Uprawiane są tu narciarstwo alpejskie (9  km ), narciarstwo biegowe (60  km ) oraz rakiety śnieżne i psie zaprzęgi. Wyżej na suchych terenach (powyżej 1500 metrów) można uprawiać snowkiting, ponieważ często wieje wiatr. Na dole stacji znajduje się domek restauracyjny oraz domek piknikowy, toalety publiczne. Ośrodek posiada 16 tras zjazdowych (5 zielonych, 6 niebieskich i 5 czerwonych), 6 tras biegowych (2 czarne, 1 czerwona, 1 niebieska i 2 zielone), 3 ratraki oraz francuską szkółkę narciarską z możliwością indywidualne lub grupowe lekcje narciarstwa biegowego lub alpejskiego i snowboardu dla początkujących lub bardziej zaawansowanych narciarzy, a także 85 armatek śnieżnych, które zrekompensują brak śniegu. Zakwaterowanie i wypożyczalnia sprzętu narciarskiego znajdują się w l'Espérou.

Osobowości związane z gminą

• Sylvestre-Antoine Bragouse de Saint-Sauveur (1748-1825), biskup Poitiers.
• Pisarz Jean Carrière (1928-2005) miał tam chatę.
• Jako nauczyciel pracował tam speleolog Félix Mazauric (1868-1919).

Heraldyka

	Herb	Na srebrnym bulli piasku na tarasie taka sama, głowa jak piasek pobierana z trzech gwiazdek w złocie .
	Detale	Oficjalny status herbu pozostaje do ustalenia.

Album zdjęć

• Jezioro Szczęścia.

• Utrata szczęścia.

• Wodospad w otchłani.

• Wejście do otchłani Bramabiau i zewnętrznego wodospadu.

• Kościół Saint-Sauveur w Camprieu.

• Jego nawa.

• Posąg-fontanna obok kościoła Camprieu.

Zobacz również

Powiązane artykuły

• Lista gmin w Gardzie

Linki zewnętrzne

• Ewidencja organów  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
• Zasoby geograficzne  :
  • Insee (gminy)
• Zasoby związane z organizacjami  :
  • SYRENA
• Oficjalna strona Saint-Sauveur Camprieu  ;
• Saint-Sauveur Camprieu na terenie Biura Turystycznego Mont Aigoual Causses Cévennes  ;
• Saint-Sauveur-Camprieu na stronie National Geographic Institute  ;
• Kompletna dokumentacja - Gmina Saint-Sauveur-Camprieu (30297) , Insee  ;

Uwagi i referencje

Notatki i karty

• Uwagi

1. Dwie różne wartości dla IGN, 756 metrów na mapie i 783 na starej stronie.
2. Dwie różne wartości IGN, 1400 metrów na mapie i 1402 na starej stronie.
3. Roczna amplituda termiczna mierzy różnicę między średnią temperaturą lipca i stycznia. Ta zmienna jest powszechnie uznawana za kryterium rozróżniania między klimatem oceanicznym a kontynentalnym.
4. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi, zatwierdzonej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
5. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

• Karty

1. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 13 kwietnia 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.

Bibliografia

1. „  1400  ” na Geoportalu (dostęp 2 czerwca 2020 r.) ..
2. Mapa IGN pod Géoportail
3. Daniel Joly, Thierry Brossard, Hervé Cardot Jean Cavailhes, Mohamed Hilal i Pierre Wavresky "  typów klimatów we Francji, konstrukcji przestrzennych  ", Cybergéo, European Journal of geografii - European Journal of Geography , n o  501 ,18 czerwca 2010( DOI  https://doi.org/10.4000/cybergeo.23155 , przeczytaj online , dostęp 21 czerwca 2021 )
4. „  Klimat we Francji metropolitalnej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ ,4 lutego 2020 r.(dostęp 21 czerwca 2021 )
5. „  Definicja normy klimatycznej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ (dostęp 16 października 2020 )
6. „  Klimat Francji w XXI wieku – Tom 4 – Scenariusze regionalne: wydanie 2014 dla metropolii i regionów zamorskich  ” , https://www.ecologie.gouv.fr/ (dostęp 12 czerwca 2021 ) .
7. „  Regionalne Obserwatorium Rolnictwa i Zmian Klimatu (wyrocznia) Occitanie  ” , na occitanie.chambre-agriculture.fr ,2020(dostęp 21 czerwca 2021 )
8. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 13 lipca 2021 r . ) .
9. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowany w dniu 26 marca 2021 ) .
10. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 26 marca 2021 r . ) .
11. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 26 marca 2021 r . ) .
12. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 26 marca 2021 r . ) .
13. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 13 kwietnia 2021 )
14. Abderahmen Moumen, Z obozu przejściowego do miasta-gospodarza , w Fatimie Besnaci-Lancou i Gilles Manceron (red.), Harkis w kolonizacji i jej konsekwencje , przedmowa Jean Lacouture , wyd. de l'Atelier, luty 2008, ( ISBN  978-2-7082-3990-6 ) .
15. Od wiosek Cassini do dzisiejszych gmin na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
16. osobista strona Marca Khanne
17. Organizacja spisu na insee.fr .
18. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
19. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
20. Menhir de Camprieu (MHCAM1) , Megality świata, dostęp 6 czerwca 2020 r.
21. Menhir de la Pierre Plantée MHPLA3 , Megality świata, dostęp 6 czerwca 2020 r.
22. Archiwum Académie des Hauts Cantons .