Historii francuskiego Air Force to, że zarówno wśród wojskowych aktywów powietrznych ( samolotów i pilotów ) i wsparcia dla tych aktywów ( mechanika , nadzoru powietrznego , ochrona, administracja). Zaczyna się od aeronautyki wojskowej .
Francuski Air Force jest najstarszym sił powietrznych na świecie. Pierwsze pięć eskadr zostało utworzonych na początku 1912 r. i uzależnione było od armii francuskiej . Air Force stała się bronią w sobie.2 lipca 1934. Jednak większość jego jednostek to spadkobiercy tradycji, w szczególności odznaki i eskadry z czasów I wojny światowej, w których lśniło wielu słynnych lotników.
W 1940 roku tylko jedna czwarta samolotów była zaangażowana na froncie podczas bitwy o Francję , a sztab przygotował długą wojnę, ale nie tak krótką, jak intensywną, typu Blitzkrieg . Zaangażowanie wolnych lotników francuskich ( Francuskie Siły Powietrzne ) w latach 1940-1943, a następnie Armii Wyzwolenia , to także ważne epizody w historii Sił Powietrznych.
Od 1945 roku Siły Powietrzne były zaangażowane w szczególności podczas wojny indochińskiej (1946-1954), wojny w Suezie (1956), wojny algierskiej (1954-1962), w Mauretanii i Czadzie , wojny w Zatoce Perskiej (1990-1991). ), wojny w Jugosławii , podczas wojny w Afganistanie i interwencji wojskowej w Libii w 2011 r. , a także podczas interwencji wojskowej w Mali (2013-2014).
Do początku lat 70. XX wieku siły powietrzne ponosiły wyłączną odpowiedzialność za francuskie siły odstraszania nuklearnego : pilotowane wektory ( Mirage IV ) lub pociski balistyczne z 200 bazy lotniczej Apt-Saint-Christol na płaskowyżu Albion , zależnej od strategicznych sił powietrznych . Siły Powietrzne były także kolebką francuskiego wojskowego spadochroniarstwa , wraz z utworzeniem Piechoty Powietrznej w latach 30. XX wieku .
W 2020 roku Siły Powietrzne zostają oficjalnie przemianowane na „Armię Powietrzną i Kosmiczną”.
Pierwsze użycie trzeciego wymiaru w operacjach wojskowych datuje się na rok 1793, kiedy to powstała firma baloniarzy . Entreprenant balon jest uznawany za usługę, który umożliwił zwycięstwo w bitwie pod Fleurus w 1794 roku.
W czasie wojny 1870 r. Paryż został otoczony . Balony gazowe z gondolą służyły do przewozu w szczególności poczty cywilnej lub wojskowej oraz pasażerów, a także gołębi. Léon Gambetta opuścił stolicę na pokładzie konnego Armanda Barbèsa i dołączył do rządu złożonego w Tours .
Pod koniec XIX th century pojawi się skrzydło samolotu sztywne, to zupełnie zmienia ducha podboju powietrzu.
Armia bardzo wcześnie zainteresowała się tym nowym wynalazkiem: w 1909 r. Ministerstwo Wojny przyznało aeronautyce 400 000 franków w złocie . Udział budżetu wojennego przeznaczany na lotnictwo wzrósł do 1,4 mln w 1910 r. W 1911 r. osiągnął 7 mln.
Geniusz kupuje wrzesień 1909pięć urządzeń do badania ich zastosowań wojskowych: dwa w Orville i Wilbur Wright , dwa w Henry Farman , jedno w Louis Blériot .
Szkolenie w locie staje się priorytetem. W 1909 roku na terenie przyszłej Bazy Lotniczej 122 Chartres-Champhol otwarto pierwszą sekcję wojskową w całości poświęconą temu szkoleniu , po której wkrótce pojawiły się jednostki Pau i Ambérieu-en-Bugey . Wiele innych szkół lotnictwa wojskowego powstało przed 1914 rokiem.
Na początku 1910 roku artyleria zamówiła siedem samolotów: dwa Wrights, trzy Henry Farmans, dwie Antoinette .
To jest 9 czerwca 1910że początki lotnictwa wojskowego we Francji datuje się od pierwszego nalotu dokonanego przez oficerów Alberta Féquanta i Charlesa Marconeta z obozu Châlons-sur-Marne w Vincennes na pokładzie Farmana , czyli 160 kilometrów w 2 godziny 30 minut .
Sztab mierzył następnie zainteresowanie wojskowym wykorzystaniem lotnictwa, angażując samoloty przy sterowcach podczas wielkich manewrów Pikardii w 1910 r. Od tego czasu stworzono licencję pilota wojskowego (w 1911 r.), pierwsze zawody lotnicze na na lotnisku w Reims zorganizowano dowództwo wojskowe, a na29 marca 1912 rkonsekruje „lotnictwo wojskowe” jako broń obok czterech „tradycyjnych” rodzajów broni piechoty , kawalerii , artylerii i inżynierów wojskowych .
Pierwsze pięć eskadr zostało utworzonych na początku 1912 roku (a więc dwa i pół roku przed wybuchem I wojny światowej , a także na długo przed oficjalnym utworzeniem Sił Powietrznych, którego początki sięgają 1934 roku).
Te pięć eskadr, z których każda składała się z sześciu samolotów tego samego modelu, to:
Oznaczenie eskadr obejmowało oznaczenie typu samolotu, a następnie numer seryjny. W dalszej kolejności znajdziemy wśród najczęstszych nazw: SPA dla eskadry wyposażonej w SPAD , N jak Nieuport , SAL jak Salmson itd.
Kiedy Francja przystąpiła do wojny, początek Sierpień 1914lotnictwo wojskowe dysponowało w sumie 148 samolotami (w tym ośmioma aeronautyki morskiej ) wyposażonymi w 25 szwadronów po sześć samolotów i trzy szwadrony kawalerii po cztery samoloty. Ponumerowane w porządku chronologicznym ich powstania, z inicjałami typu samolotu, którego używały jako przedrostek, eskadry te przedstawiały się następująco:
Stacja balonowa miała osiem kompanii uzbrajających osiem portów macierzystych dla sterowców i cztery kompanie z miejscem na piętnaście sterowców . Ich przeciwnikiem na niebie Francji i Belgii będzie Luftstreitkräfte , lotnictwo Cesarstwa Niemieckiego .
Mianowany dyrektorem Aeronautyki Wojskowej w Ministerstwie Wojny w dniu10 października 1914gen. Hirschauer kończy program zwiększenia liczby eskadr poprzez zmniejszenie liczby typów samolotów w służbie: Morane-Saulnier Parasol i dwupłatowiec Farman do rozpoznania, Caudron G. III do obserwacji i regulacji artylerii, dwupłatowiec Voisin III do bombardowania . Plan ten przewiduje zwiększenie liczby eskadr do 65, a mianowicie:
Pierwsze bitwy powietrzne w historii lotnictwa dotyczyły lotnictwa francuskiego i interweniowały na bardzo wczesnym etapie wojny; w rzeczywistości pierwsza walka powietrzna w historii lotnictwa toczyła Voisin pilotowany przez sierżanta Josepha Frantza (w towarzystwie jego mechanika) przeciwko niemieckiemu Aviatikowi na5 października 1914 r, a zwycięstwo osiągają dwaj Francuzi.
Utworzenie pierwszej grupy bombardującej (GB1), przegrupowującej trzy dywizjony VB1, VB2 i VB3, datuje się odListopad 1914. Pierwsze testy w tej dziedzinie odbyły się w 1912 roku.
Ten program będzie wielokrotnie modyfikowany, zanim ustabilizuje się w Listopad 1915około 128 eskadr na 1310 samolotów. W30 marca 1915lotnictwo wojskowe liczy 5000 mężczyzn, w tym 130 oficerów, 500 pilotów i 200 obserwatorów.
Rekrutacja nie stanowi większego problemu. Wielu oficerów armii prosi o przeniesienie w charakterze pilotów. W szczególności kawaleria była utrudniona przez stabilizację frontu. Sieci okopów nie zapewniają już niezbędnej taktycznie przestrzeni manewrowej. Oficerów kawalerii pociąga „rycerski” wymiar walki powietrznej , zgodnie z ich tradycjami. Śladem tego są dwa zielone szewrony, które dziś zdobią naramienniki pilotów.
Z drugiej strony, początek wojny wymusza również zastanowienie się nad organizacją szkolenia pilotów , z utworzeniem wojskowych szkół lotniczych, przodków szkoły lotniczej Sił Powietrznych , jak te z Chartres (przyszła baza lotnicza 122 Chartres-Champhol ) czy Avord .
Formacja ta przeżyje wiele wstrząsów: w latach 1914-1918 pojemność jest niewystarczająca, aby zaspokoić potrzeby pilotów . Decydującą rolę w tej dziedzinie odgrywa przyszły generał Adolphe Girod .
Pierwsza francuska eskadra myśliwców, eskadra MS 12 , została utworzona w dniu1 st marca 1915z inicjatywy komandora Charlesa Tricornota de Rose i dowodzonego przez kapitana de Bernisa. Największym francuskim asem lotniczym i prawdopodobnie I Wojną Światową był René Fonck z 75 potwierdzonymi zwycięstwami.
Pierwsza misja, która później zostanie nazwana bliskim wsparciem powietrznym, ma miejsce w dniu13 września 1915, realizują go dwa samoloty lotnictwa francuskiego.
O ile lata 1914-1915 były naznaczone pojawieniem się inteligencji, bombardowań i specjalności myśliwskich, o tyle rok 1916 był momentem, w którym przy pomocy doświadczeń bitwy pod Verdun obecni przeciwnicy odkryli zasadnicze znaczenie bitwy powietrznej. Główne walczące strony utworzyły duże jednostki powietrzne, czasami gromadzące setki samolotów. WKwiecień 1917Na służbie znajdowało się 2940 samolotów zgrupowanych w 301 eskadrach. 5233 pilotów
Bitwa Chemin des Dames była masakra dla brytyjskich i francuskich sił powietrznych w obliczu taktyk bojowych Grupa niemieckich sił powietrznych (francuskie siły powietrzne liczone 108 zabitych, rannych lub zaginionych od 16 do30 kwietnia 1917). Pułkownik Marie Charles Duval został powołany do Służby Lotniczej Sił Zbrojnych, aby zaradzić tej sytuacji, indywidualizm pilotów i rozproszenie eskadr na szerokim froncie muszą zostać zastąpione masą i koncentracją samolotu.
We Francji Duval, obecnie generał, utworzył Dywizję Lotniczą („Daé”), pierwszą dużą stałą jednostkę, zmaj 1918, 371 myśliwców i 230 bombowców . Będzie z powodzeniem stosowany w wielkich bitwach i ofensywie ostatniego roku wojny. Oprócz wspierania sił francuskich na różnych obszarach działań, na których były zaangażowane, w 1917 r. wysłał dwie eskadry na froncie wschodnim, aby wesprzeć swojego rosyjskiego odpowiednika .
Z 1 540 000 walczących na froncie grzywny Październik 1918Armia miała wówczas 45 000 lotników i baloniarzy.
W czasie rozejmu , wListopad 1918, 4608 samolotów było w służbie grupowej w 391 eskadrach. 6233 pilotów i obserwatorów zginęło z 17.300 biorących udział w konflikcie, czyli 31% strat. Około 60% strat jest przypadkowych.
Spośród 182 francuskich asów 37 zginęło podczas wojny, a 27 zginęło po wojnie w katastrofach lotniczych. Ci mężczyźni, którzy stanowią 3% pilotów myśliwców wyszkolonych we Francji, odnieśli łącznie 1756 zatwierdzonych zwycięstw z deklarowanej łącznej liczby 3950.
Francja miała wówczas największy przemysł lotniczy na świecie i wyprodukowała łącznie 52 000 samolotów i 90 000 silników lotniczych .
Mimo rozmieszczenia części eskadr na prawym brzegu Renu w 1919 r. w czasie okupacji części Niemiec i utworzenia w 1919 r. polskiego lotnictwa , wiele eskadr zostało rozwiązanych po zawieszeniu broni i nastąpiła pierwsza reorganizacja Lotnictwa Wojskowego w 1920 r. Liczbę eskadr ustalono na 137, zgrupowanych w pułki lotnicze:
Te liczby pozostaną teoretyczne, bo w rzeczywistości aktywnych eskadr jest tylko 127, czyli 25 eskadr myśliwskich, 30 eskadr bombardujących i 72 eskadry obserwacyjne. Te dywizjony straci również swoją tradycję od 1920 nazwy z wojny, będąc numerację 101 th , 102 th itd w pułków myśliwskich, 201 TH , 202 TH , etc. w bombardowania regimentach a następnie po prostu 1 st Dywizjonie 2 e eskadra etc. dla każdego pułku odsierpień 1920. Ale jeśli te nazwy tradycji nie pojawiają się już w oficjalnych dokumentach, ich użycie pozostaje nieoficjalnie powszechne i trwa do dziś (najlepszym przykładem jest szwadron Bocianów).
Reorganizacja strukturNowa reorganizacja miała miejsce w 1924 roku wraz z utworzeniem dziewięciu jednorodnych pułków ( 2 gi i 3 rd pułków myśliwskich, 11 th i 12 th pułków dni bombardowaniu 21 th i 22 nd nocnych pułków bombardowaniu 31 rd , 37 th i 39 obserwacja pułk), cztery regimenty mieszanina powietrza ( 32 e , 33 e , 34 e i 35 e ) eskadr myśliwskich związku i uznania i czterech niezależnych, grupy lotnictwa Afryki n o 1 (Algier) n o 2 (Oran) n o 3 (Sétif) i n O 4 (Tunis). Ta reorganizacja dotyczy także szkół ze szkołą lotniczą w Istres i Chartres , szkołą strzelania i bombardowania w Cazaux oraz szkołę obserwacji w Hourtin . Zostaną one następnie uzupełnione utworzeniem szkoły pilotażowej w Étampes oraz szkoły mechanicznej (Bordeaux, a następnie Rochefort ). Ta organizacja pozostaje niezmieniony do czasu utworzenia Ministerstwa powietrza w 1928 roku, niezależnie od tworzenia nowej pułku The 38 th obserwacji lotniczy oddziału, dwie niezależne grupy ( N OS 14 i 36).
Rewolty we francuskim imperium kolonialnym i fakty lotniczeDo 1930 r. francuskie imperium kolonialne doświadczyło czterech poważnych buntów, wojny Rif w latach 1924-25, buntu syryjskiego w latach 1925-27, wojny Kongo-wara w Oubangui-Chari (obecna Republika Środkowoafrykańska ) międzylipiec 1928 i Styczeń 1930oraz bunt Yên Bái w Indochinach w 1930 roku.
Jeśli rebelianci z Kongo Wara są zwalczani tylko przez wojska lądowe, jeśli buntowi w Zatoce Yen towarzyszą bombardowania i ostrzeliwanie przez kolumny rebeliantów, wojna Rif i rewolta syryjska pokazują kluczową rolę lotnictwa wojskowego w prowadzeniu operacji wojennych.
Wojna RifówLotnictwo będzie miało ogromne znaczenie podczas wojny Rif w latach 1924-1925, kiedy to zdecydowana większość samolotów to Breguet14 . Środek-Czerwiec 1925Dowódca 37 -go Pułku Lotniczego, jedna jednostka lotnictwa obecny w wyższym dowództwem wojsk w Maroku mogą liczyć na teoretycznym łącznie 190 samolotów, dostępnych 18 z 22 dywizjonów normalnie dostępnych w NFA i Bliskiego Wschodu. Z tej liczby 120 samolotów jest w pełni sprawnych i bezpośrednio rozmieszczonych w północnym Maroku
Przeprowadził ponad 10 907 lotów wojennych i zrzucił 1154 ton bomb. 2300 żołnierzy zostało ewakuowanych drogą powietrzną, a wiele garnizonów, kompanii, a nawet całych batalionów zawdzięcza przetrwanie interwencji samolotów. 40 kierowcy reprezentujący 14% funkcjonariuszy 37 th Lotnictwa Pułku są zatem śmierć Maroko.
Wielki bunt syryjskiego lub bunt druzowiePowstanie zrodziło się w Djébel el-Druze latem 1925 roku. Armia francuska, znajdująca się w trudnej sytuacji, straciła dużą część Syrii i częściowo opuściła Damaszek na rzecz powstańców. Miasto zostaje zbombardowane wPaździernik 1925przez artylerię i lotnictwo, aby odzyskać kontrolę. Aeronautyka wojskowa wyróżnia sięKwiecień 1926, podczas 65-dniowego oblężenia Soueïdy (stolicy Jebel el-Druze ) przez bojowników druzyjskich. Zaopatrzenie odbywa się drogą powietrzną, ze spadochronem na najbardziej delikatne przedmioty. Warunki przelotu sprawiają, że samoloty stają się łatwym celem dla wojsk wroga. Bez tego wsparcia miasto upadłoby w ciągu kilku tygodni.
Wsparcie dla powietrza jest zapewniony przez 39 th obserwację lotniczy pułk których rozkaz jest Rijak (Lebanon), oraz 8 szwadronów z około 60 do 70 Breguet XIV .
Lotnictwo pełni rolę oświetlania pola bitwy, wykrywania i śledzenia ruchów wroga. Wspiera piechotę i kolumny pancerne z karabinów maszynowych przed elementami wroga, często uwalniając wojska z zagrożonych sytuacji. Powiązania z piechotą są raczej złe, a praca jest wykonywana głównie na korzyść artylerii. Samolot jawi się jako bezpieczny środek komunikacji i ujawnia się w nowych zastosowaniach, ewakuacji medycznej na teatrach działań wojennych i zaopatrywaniu otoczonych garnizonów.
Od końca Wielkiej Wojny francuska aeronautyka wojskowa została podzielona na dwa elementy o różnych zadaniach. Tekst od2 września 1938 wyjaśnia organizację Sił Powietrznych, która wynika z dekretu 1 st April +1.933i od tego czasu istnieje jako niezależna armia 2 lipca 1934. W 1932 roku nazwę szwadronu zastąpiono pułkiem.
W tym samym roku powstają bazy lotnicze .
Niezależność instytucjonalna nowych Sił Powietrznych jest jednak krucha, a ich autonomia operacyjna jeszcze bardziej: zarezerwowane siły powietrzne (polowanie, bombardowanie, zwiad strategiczny), mające na celu interwencję masową w bitwie na ziemi poniżej. Naczelny Dowódca Sił Powietrznych (gen. Joseph Vuillemin , Szef Sztabu Generalnego Sił Powietrznych z18 lutego 1938) i współdziałające siły powietrzne (samoloty myśliwskie, korpusowe, obserwacyjne i adaptacyjne artylerii) są organicznie przydzielone do armii lądowych i mają wspierać ich działania. Armia chciała mieć własne siły powietrzne, aby móc realizować swoje misje wywiadowcze i wyrównawcze ostrzału artyleryjskiego. W 1939 r. połowa lotnictwa myśliwskiego została przydzielona do wojsk lądowych w liczbie jednej grupy na armię, przy czym ta ostatnia posiadała również grupy lotnictwa obserwacyjnego . Siły Powietrzne były odpowiedzialne za obsługę techniczną tych jednostek, ale nie miały władzy nad tymi organicznymi siłami powietrznymi.
Środki i przygotowanie do wysiłku wojennego SposobyBudżet obronny na broń |
1926-1936 | 1937 | 1938 | 1939 |
---|---|---|---|---|
Siła Lądowa | 31% | 40% | 43% | 32% |
Siły Powietrzne | 27% | 32% | 33% | 51% |
Marynarka wojenna | 42% | 28% | 24% | 17% |
W latach 1923-1933 budżet na sprzęt mógł się tylko podwoić, a jednocześnie cena jednostkowa samolotów wzrosła czterokrotnie lub sześciokrotnie, w zależności od typu samolotu. Samoloty wprowadzone do sieci w 1938 r. miały koszt jednostkowy od 13 do 14 razy wyższy niż w 1923 r., tak że mimo znaczenia przyznanych Siłom Powietrznym kredytów pozabudżetowych, uruchomienie nowego sprzętu mogło się odbyć jedynie kosztem zmniejszenie liczby osób umieszczanych w Internecie.
W czasie Układu Monachijskiego wwrzesień 1938Siły Powietrzne mają tylko 493 myśliwce, 644 bombowce i samoloty szturmowe oraz 340 samolotów rozpoznawczych i obserwacyjnych, czyli 1509 samolotów w dobrym stanie, ale z których zdecydowana większość jest przestarzała. Wdrożone plany zrekompensowania opóźnienia w dozbrojeniu III Rzeszy nie powiodły się, mimo ogromnych wysiłków francuskiego przemysłu lotniczego , którego produkcja wzrosła dopiero w 1939 r. (2 277 samolotów wobec 533 w 1938 r.).
InnowacjeW innym obszarze, 1 st kwiecień 1937 kapitan Frederic Geille tworzy pierwsza jednostka spadochroniarza Sił Powietrznych (i francuskiej historii wojskowości), to 601 th grupy piechoty Air ( 601 st GIA). Dzięki 602 e GIA pozostanie bronią u stóp podczas kampanii Francji.
Pierre David rozpoczął eksperymenty z wykrywaniem elektromagnetycznym w 1928 roku w warunkach wojskowych. W 1934 uzyskał kredyty dla National Radioelectricity Laboratory i opracował bistatyczne urządzenie fali ciągłej w Le Bourget. Nadajnik ( = 4 m , 75 MHz , 50 W ciągłe) i odbiornik przesunięte o 5 km umożliwiają wykrycie samolotu w odległości 10 km , przy czym górną granicę 7000 metrów. Linia bazowa między nadajnikiem a odbiornikiem została z sukcesem stopniowo przedłużona do 21 km .
Sygnał odbierany jest za pomocą zestawu słuchawkowego wskazującego dźwiękiem uderzenie Dopplera spowodowane przejazdem telefonu komórkowego. Zaletą urządzenia jest niski koszt i duża lekkość, ponieważ anteny mogą być przenoszone przez jednego człowieka.
Na potrzeby manewrów z lipca i sierpnia 1938 r. w Reims zainstalowano sieć zapór w kilku konfiguracjach. Przechwytywanie celów przez polowanie odbywa się w nocy.
Odkrycie w 1938 r. brytyjskiej sieci radarowej Chain Home było szokiem dla personelu i doprowadziło do przyznania znacznych kredytów na wykrywanie elektromagnetyczne samolotów. Ten kontekst i sukces eksperymentów w Reims skłoniły armię francuską do przyjęcia detekcji elektromagnetycznej (DEM). SADIR (Société Anonyme Des Industries Radio Électriques) i LMT ( Wyposażenie Telefoniczne ) zaczynają budować bariery radiowe, składające się z bistatycznych radarów pracujących na 30 MHz, zwanych tamami Davida .
Siła powietrza następnie sortowane trzydzieści urządzeń w tym samym roku (300 W nadajnika , = 5 m ).
Francuskie imperium kolonialne Kampania Antyatlasowa ,20 lutego - 10 marca 1934 rRząd Édouarda Daladiera niepokoił się sytuacją w Niemczech od 1933 roku. Chciał dokończyć Pacyfikację Maroka , rozpoczętą w 1912 i rozszerzoną na Atlas Wysoki w 1932, aby następnie repatriować maksymalną liczbę żołnierzy do Francji. Kampania Antyatlasowa chce być ostatnią, musi uniemożliwić jakąkolwiek ucieczkę przeciwników z hiszpańskiego Maroka. Plemiona tego regionu mają 40 000 wojowników i znają procedury mobilnych grup, którym potrafią przeciwdziałać swoją ogromną mobilnością.
Generał Antoine Huré decyduje się na taktyczne zaskoczenie, polegając na ruchu i szybkości. Siły zmotoryzowane i lotnictwo są maksymalnie wykorzystywane, a sztab śledzi ewolucję walki drogą radiową. Dostępne jest największe skupisko wojsk od czasów wojny Rif , czyli 35 000 ludzi, 500 pojazdów w tym 100 pojazdów opancerzonych, 10 500 wierzchowców i 8 eskadr lub sto samolotów, głównie Potez 25 TOE.
Zestaw posiada dwie grupy operacji czyli GO. GO West generała Georgesa Catroux obejmuje 3 grupy składające się z lekkiej piechoty, szwadronów kawalerii konnej, holowanej artylerii i kompanii czołgów. GO jest generałem Henri Giraud korzysta z większości środków, z dwiema grupami. Grupa pułkownika Maratuecha jest identyczna jak GO West. Grupa pułkownika Trinqueta skupia większość jednostek zmotoryzowanych. Cieszy się stałym wsparciem lotnictwa, które zapewnia oświetlenie i atakuje okazjonalne cele bombami i karabinami maszynowymi.
Grupa Trinquet zdestabilizowała tyły wroga, wykonując manewry najazdu o długości ponad 200 kilometrów. Jednostki zmotoryzowane przewidują każdą próbę ofensywy lub ucieczki. Plemiona Antyatlasu poddały się masowo pod wpływem ruchów okrążających, West GO i ugrupowania Maratuech przejmując kontrolę nad ziemią. Wojskom generała Huré udało się w ciągu trzech tygodni kontrolować 200 000 ludzi na 30 000 km 2 górzystego terenu i przejąć 25 000 karabinów.
Wynik ten uzyskuje się podczas manewru między broniami, gdzie cechy szybkości i wydłużenia jednostek zmotoryzowanych i eskadr lotniczych powodują przemieszczenie przeciwnika. Ta kampania, której wnioski nie będą analizowane lub mało analizowane przez francuski Sztab Generalny, jest porównywana do bitwy o Francję w 1940 roku, gdzie znacznie większe siły manewrowe całkowicie zdestabilizowały francuską armię.
Podczas zabawnej wojny lotnictwo odnosi 80 zwycięstw nad Luftwaffe . Liczba oficerów w styczniu 1940 r. wynosiła wówczas 8693, licząc rezerwistów.
Wzmocnienie zasobówFrancuskie Siły Powietrzne odnotowują wzrost środków wrzesień 1939 w maj 1940.
Rozpoczyna się, późno, wysiłek technologicznego nadrobienia zaległości.
PolowanieWygasłym Dewoitine D.500 , D.510 i Nieuport-Delage NiD.629 modele myśliwców zostały wycofane z pierwszej linii lub ze służby. Morane-Saulnier MS.406 , Potez 630 i Curtiss H.75 Hawk oddane do użytku w latach 1938 i na początku 1939 roku nastąpił wzrost ich liczby, od 20 do 26 eskadr. Pojawiają się nowe typy, serie Bloch MB.151 , MB.152 , MB.155 , Dewoitine D.520 i Arsenal VG 33 , ten ostatni jednak nie został oddany do użytku na czas, jak niektóre inne. zaawansowane lub obiecujące prototypy.
Różne obce elementy są zintegrowane z Siłami Powietrznymi. Są to głównie żołnierze polskiego rządu na uchodźstwie , po inwazji na Polskę. Latają w grupach myśliwskich Sił Powietrznych, w Polskiej Grupie Myśliwskiej Warszawskiej GC I / 145 , złożonej z Caudron C.714 i MB.152 , oraz patroli Terytorialnej Obrony Powietrznej na Koolhoven FK58 lub innym dostępny typ samolotu.
Podczas zabawnej wojny dywizjony frontowe przeszły z 24 do 31.
Eskadry myśliwców | Nieuport-Delage NiD.629 | Dewoitine D 501/510 | Morane-Saulnier MS.406 | Bloch MB 151/152 | Curtiss H 75 | Dewoitine D 520 | Arsenał VG 33 | Potez 630/631 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
wrzesień 1939 | 4 regionalne eskadry myśliwców | 4 | 13 | 4 | 3 | |||
10 maja 1940 r | 16 | 7 | 4 | 1 | zaplanowany | 6 |
Bombowce w służbie frontowej wrzesień 1939zostały prawie całkowicie zastąpione, z wyjątkiem Bloch MB.200 i Farman F.222 , przez modele o wyższych osiągach, przy jednoczesnym zmniejszeniu personelu liniowego (z 32 do 27 grup) i przekształceniu części grup bombowych wmaj 1940.
Grupy bombardujące | Amiot 143 | Bloch MB.200 | Bloch MB.210 | Potez 540 | Farman F.222 | Lew 206 | Leo 257bis | Amiot 350 | Lew 451 | Breguet 691/693 | Douglas DB 7 | Glenn Martin 167F | Potez 633 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
wrzesień 1939 | 6 | 7 | 12 | 2 | 2 | 2 | 1 | ||||||
10 maja 1940 r (w trakcie transformacji) | 4 | 2 | (2) | (2) +2 | (3) +2 | (5) | (2) +3 | zaplanowany |
Do tamy David , nabyte w ciągu trzydziestu egzemplarzy, obdarzone w 1939 roku Spółkę o Detection elektromagnetycznej, odpowiedzialny za wdrażanie ich między Morzem Północnym a Alpami. Dostawę tego umiarkowanie kosztownego sprzętu rozpoczęto wiosną 1939 r. Możliwości były jednak ograniczone: wykrywanie odbywało się tylko bezpośrednio nad tamą, śledzenie trasy celu wymagało instalacji sieci anten w głąb.
Siły Powietrzne opracowują wydajniejszy sprzęt we współpracy z francuską marynarką wojenną, która wcześniej była w tej dziedzinie, metrycznymi radarami impulsowymi . Te radary, które zostaną zbudowane tylko w sześciu jednostkach, mogą wykrywać samoloty lecące na dużych wysokościach w odległości 100 km lub więcej.
LukiLiczba personelu i sprzętu jest niewystarczająca.
Siła roboczaPlan szkoleniowy przyjęty w 1938 roku przewiduje przeszkolenie 4400 załóg lotniczych, 11400 mechaników wszystkich specjalności i 2100 techników, które zostaną dodane do personelu pod banderą. Szkoły lotnicze przeszły z 3 na początku 1938 r. do 15 inwrzesień 1939. Wysiłki te pozostają niewystarczające, ponieważ wwrzesień 1939Na służbie znajduje się 1940 oficerów lotniczych i 1928 podoficerów lotniczych, co stanowi zaledwie połowę przewidywanej liczby. Szkolenie personelu pozostaje w ten sam sposób poniżej potrzeb aż do:maj 1940.
Polowanie Instruction Center (CIC) jest zainstalowany wwrzesień 1939, na terenie bazy lotniczej 122 Chartres-Champhol .
Dostawy materiałówWskaźnik dostawy również pozostaje poniżej oczekiwanych wyników. Liczba samolotów wynosi tylko 3078, zamiast 4 739 samolotów spodziewanych w rokukwiecień 1940, szczególnie dotknięty jest obszar bombardowania. Problem nie jest związany z siłą roboczą w branżach, która wzrosła z 88 000 osób wCzerwiec 1939 do 250 000 osób w lipiec 1940. Trudności wynikają z niewystarczającego zaopatrzenia w niezbędne akcesoria (śmigła, armaty, radiostacje, podwozie itp.) do obsługi samolotów, często brane pod uwagę bez tak naprawdę „rachunków wojennych”, piloci, a zwłaszcza technicy, czasami improwizując, żeby nadal latać samolotami.
OrganizacjaOrganizacja Sił Powietrznych ma wiele dysfunkcji.
W Komenda Główna Armii (GQG) znoszonewrzesień 1939dowództwo sił powietrznych będących w dyspozycji wojsk lądowych oraz dowództwa powietrzne związane z grupami armii lądowej. Całość zastąpiono dwiema Strefami Operacji Powietrznych (ZOA) Północną i Wschodnią połączonymi z grupami armii Północno-Wschodnie, co pozwala na uproszczoną operację, bardziej przystosowaną i ogranicza rozproszenie sił.
Dowódca sił powietrznych generał Joseph Vuillemin działa tylko w strefie armii. Nie ma władzy nad produkcją, rekrutacją i szkoleniem. Sytuacja ta powoduje permanentne konflikty między tymi ostatnimi a strukturami odpowiedzialnymi za te obszary, Ministerstwem Lotnictwa i Sztabem Generalnym.
Ponadto silne są napięcia między Siłami Powietrznymi a siłami lądowymi, które skarżą się na brak wsparcia z powietrza, przestarzałość przyznanych urządzeń i ograniczenia nałożone na możliwości ofensywy lądowej. Generał Maurice Gamelin przekonuje ministra lotnictwa Guya La Chambre do zastąpienia generała Vuillemina swoim podwładnym generałem Mouchardem. Szef rządu Édouard Daladier jest temu przeciwny, ale sytuacja rodzi pytania Parlamentu.
Napięcia te prowadzą jednak do: luty 1940w sprawie reorganizacji Sił Powietrznych przez Guya La Chambre, aby uspokoić Édouarda Daladiera i parlamentarzystów. Narzuca utworzenie kooperacyjnego dowództwa sił powietrznych dedykowanego siłom lądowym. Akcja ta przywraca podporządkowanie sił powietrznych Armii w dotychczasowym kształciewrzesień 1939. Przede wszystkim powoduje to możliwość sprzecznych rozkazów dla sił powietrznych pomiędzy dowództwami powietrznymi i lądowymi oraz rozprasza środki lotnictwa.
Od walki do zawieszenia broni Różne frontyOfensywa niemiecka podczas bitwy o Francję zaskakuje Siły Powietrzne, które modernizują swoje wyposażenie, co zmusza je do walki podczas szkolenia części pilotów na nowych samolotach. Pierwsza eskadra francuska wysłana na spotkanie niemieckich kolumn pancernych wkraczających do Belgii nie zbombardowała ich ekstremalnie . Piloci myśleli, że potrafią dostrzec kolumny uchodźców w ich najbliższym otoczeniu i chcieli za wszelką cenę uniknąć strat wśród nich.
Regia Aeronautica konfrontuje sił francuskich w czasie bitwy pod Alpami . Loty rozpoznawcze rozpoczynają się na terytorium Francji w dniu11 czerwca 1940. Bombardowania przeprowadzane są z13 czerwca na portach i lotniskach południowo-wschodniej Francji oraz na fortach na granicy włosko-francuskiej.
Misje rozpoznawcze i bombardowania wspierające Brytyjczyków zostały przeprowadzone w czerwiec 1940przez Potez 25 z francuskiego wybrzeża Somalii dywizjonu przeciwko armii włoskiej, podczas włoskiego podboju Somali Brytyjskie .
Siły powietrzne odnoszą około 600 zwycięstw podczas bitwy o Francję na Luftwaffe i Regia Aeronautica .
Problemy sił powietrznychŚrodki ataku i obrony obszarów działań są utrudnione przez deficyty systemów dowodzenia, łączności, wykrywania oraz złe uwzględnienie realiów walki.
Luftwaffe skoncentrowany atak na jego północno-wschodnim froncie we Francji. W obliczu tego siły powietrzne, odpowiedzialne za pokrycie wszystkich granic, mają przewagę liczebną. W przeciwieństwie do Królewskich Sił Powietrznych nie posiada spójnego urządzenia radarowego, które mogłoby skutecznie kierować polowanie na napastników. Tylko ekipy obserwacyjne obserwowały przeloty samolotów przez całą kampanię, ale w ciągu dnia.
Planowany sprzęt do wykrywania elektromagnetycznego jest opracowywany zbyt późno, aby wpłynąć na bitwę. The David Ogrodzenia okazać się ograniczone zastosowanie i nie może być w pełni wdrożone przed walka ustała. Siły Powietrzne instaluje Precyzyjna ziarnistych metrycznych impulsowych radarówmaj 1940w Sannois i przy forcie Châtillon . Te radary wykrywają2 czerwca 1940 ataki powietrzne na Paryż.
Polowanie zakłada osłony obronne skoncentrowane na najbardziej wrażliwych obszarach i przez ograniczony czas, takie jak stałe fronty I wojny światowej, ale w obliczu mobilnego wroga. Nie może skutecznie stawić czoła ogromnym grupom bombowców, którym towarzyszy silna eskorta myśliwców, które przesycają jej urządzenia. Przeciążone eskadry myśliwskie mają trudności z ochroną armii i wyczerpują się w przeciwdziałaniu działaniom wroga.
Z powodu braku sprzętu radiowego grupy bombowe skierowane na jeden cel nie mogą zostać przeniesione do innej lokalizacji, jeśli sytuacja ulegnie zmianie. Wyznaczenie celu i jego atak trwają cztery godziny, co ogranicza możliwość działania na ulotne cele. Manewrom brakuje elastyczności, a ciosy często opadają.
Prawdziwym zaskoczeniem była skuteczność artylerii przeciwlotniczej Rzeszy w połączeniu z akcją niemieckiego myśliwca. Breguet Br.693 które bombardowane w niskiej lotu zostały brutalnie stłumione przez DCA: the12 maja 1940w Tongeren na 18 samolotów 8 zostało zniszczonych, a 6 uszkodzonych. Na mostach Mozy, gdzie armia niemiecka minęła swoje dywizje po przekroczeniu Ardenów,13 maja, ataki Sił Powietrznych zostały odparte, a Królewskie Siły Powietrzne poniosły straty w 31 bitwach Fairey z 71.
Do tych trudności dochodzą rozkazy francuskiego sztabu generalnego, aby uniknąć bombardowania obszarów miejskich. Instrukcje te sprzyjają przejściu wojsk niemieckich idących wzdłuż długich ulic wiosek Belgii i północnej Francji.
Siły Powietrzne, mimo intensywnego zaangażowania, okazały się niezdolne do skutecznego rażenia wroga i reagowania na jego ciosy. Nadal jednak zachowuje spójność i zdolność do działania, mimo utraty swoich fundamentów i wynikającego z tego trwałego wycofania się. Przed rozejmem udało mu się przerzucić znaczną część swoich zasobów przez Morze Śródziemne, aby uniknąć zajęcia przez wroga.
Niektóre liczby4864 ostatnie samoloty myśliwskie, bombardujące i rozpoznawcze dostarczono przed zawieszeniem broni w 1940 r. – w tym 1173, wraz z lotnictwem marynarki wojennej, z 4426 zamówionych samolotów; 3082 z nich jest wymienionych po tym, otrzymujemy całkowitą różnicę 1782 straconych samolotów bojowych (nie licząc samolotów oczekujących na reformę we Francji z powodu walk i szybkiego zużycia sprzętu, być może rzędu 200 do 300), ale wskaźnik niedostępności przy1 st czerwiec +1.940waha się od 60% na polowanie do 86% na inteligencję, więc tylko 600 samolotów może brać udział w walce w tym dniu. Liczba strat waha się od 410 do 575 samolotów utraconych w walce w locie, 230 zniszczonych na ziemi podczas bombardowań, 230 innych w wypadkach, nie wspominając o tych, które musiały zostać zniszczone przez same siły francuskie przed niemieckim natarciem i około 300 schwytanych przez wroga, niektóre wcześniej sabotowane. Siły Powietrzne wykonały 10 000 lotów bojowych między10 maja i 25 czerwca 1940i musiał ubolewać 582 zabitych i 549 rannych.
Wolna Francja i VichyLiczba czynnych oficerów po klęsce majowej 1940 r. wzrosła z ok. 4 tys. do 2616 w styczniu 1941 r. , do czego należy dodać ok. 800 oficerów na urlopach w Armii Vichy . Oficjalnie zostali zdemobilizowani w dniu27 listopada 1942, ale Siłom Powietrznym udaje się zatrzymać 90% z 1733 oficerów (w tym 553 w poprzednich służbach pod jurysdykcją cywilną).
Za reżimu Vichy lotnictwo zostało użyte przeciwko Brytyjczykom w bitwie o Mers el-Kébir , w bitwie o Dakar w 1940 roku, w kampanii w Syrii (1941) i w Libanie w 1941 roku. Siły francuskie lotnictwo w Indochinach było zaangażowany w 1940 roku przeciwko armii tajskiej podczas wojny francusko-tajlandzkiej . Podczas operacji Torch of American lądowania we francuskiej Afryce Północnej , francuskie Curtiss H.75 Hawks przeciwstawiły się F4F Wildcat z United States Navy , odnosząc 7 zwycięstw kosztem 15 strat. 138 oficerów lotnictwa Vichy zostało aresztowanych w latach 1943-1944 za działania oporu, niektórych deportowano, a innych rozstrzelano.
Żołnierze Sił Powietrznych, którzy odmówili zaprzestania walki po klęsce w 1940 r., albo dołączyli indywidualnie do Królewskich Sił Powietrznych , albo dołączyli do Wolnych Francuskich Sił Powietrznych , których pierwszą oficjalnie uformowaną jednostką była Lotaryńska Grupa Bombowa od listopada 1940 r . W momencie powstania FAFL liczył 600 ochotników, zloty zwiększą te liczby do około 3000 w31 lipca 1943.
Ku zjednoczeniuPo operacji Torch siły Wolnej Francji i jednostki stacjonujące we francuskim imperium kolonialnym utworzyły Francuską Armię Wyzwolenia . W 1945 roku Siły Powietrzne dysponowały ponad 700 amerykańskimi i brytyjskimi samolotami bojowymi oraz około 100 000 personelu.
francuski asŁącznie 138 francuskich pilotów uzyskało status asa podczas II wojny światowej. Francuskim asem asów jest Pierre Clostermann z 33 potwierdzonymi zwycięstwami.
Okres powojenny naznaczony był licznymi reorganizacjami i znacznym postępem w dziedzinie lotnictwa wojskowego. Pojawiają się samoloty odrzutowe, a wydajność systemów uzbrojenia poprawia się przy dużych prędkościach. Francja jest zakotwiczona w obozie zachodnim i stał się członkiem założycielem NATO w 1949. Równolegle z tej fazie modernizacji, Air Force musi poświęcić znaczne zasoby i poniesienia znacznych strat w konfliktach związanych koniec francuskiego imperium kolonialnego.
Zmiany w zasobachNazwa eskadry stopniowo zastąpiła nazwę grupy z 1949 roku, aby ułatwić interoperacyjność z innymi siłami powietrznymi NATO, które używały „ eskadr ”.
Francja stoi przed blokiem wschodnim . Jednostki francuskich sił powietrznych w Niemczech mają dziesięć baz lotniczych w Niemczech Zachodnich , podczas gdy USAF i kanadyjskie siły powietrzne mają bazy we Francji od 1951 roku, aż do ich zamknięcia lub oddania armii francuskiej po decyzji generała de Gaulle'a o wycofaniu Francji z zintegrowane dowództwo wojskowe7 marca 1966.
Pierwszym odrzutowcem na wyposażeniu Sił Powietrznych jest brytyjski De Havilland Vampire dostarczony zgrudzień 1948. Z francuską wersją Mistral pozostał w służbie do 1961 roku.
9 czerwca 1948, pierwszy test w locie fotela katapultowanego we Francji został przeprowadzony w centrum testowym w Brétigny-sur-Orge . Ta innowacja będzie niezbędna do rozwoju myśliwców odrzutowych.
30 używanych Vampire F.1 i 90 Vampire FB.5, są dostarczane z grudzień 1948, do których dodano 67 FB.51 zmontowanych we Francji z części dostarczonych przez Wielką Brytanię i 120 innych w całości zbudowanych lokalnie z turboodrzutowcami Goblin (I, potem II), produkowanymi przez Hispano-Suiza, a następnie Rolls-Royce Nene . Tych 187 samolotów wyprodukowano w latach 1950-1954, pierwszy lot wampira w całości zbudowanego we Francji odbył się w21 grudnia 1950.
Spróbuj 28 lutego 1949, zamówiony dnia 31 sierpnia 1950MD-450 Dassault Ouragan staje się pierwszym francuskim myśliwcem odrzutowym na wyposażeniu Sił Powietrznych. Umieszczony w eskadrach zListopad 1952, będzie funkcjonować do 1957 r. Amerykańska pomoc finansowa w ramach programu pomocy wojskowej przyczynia się do kolejnych modernizacji do 1955 r. (15% krajowego budżetu wojskowego, w 1952 r.); znajduje to odzwierciedlenie na przykład w finansowaniu 185 z 350 Hurricane’ów, które weszły do służby, a od 1950 r. mocno uczestniczyły w ciężkich kosztach wojny w Indochinach (43,4% w 1953 r.).
W 1960 roku , główne francuskie myśliwce są Republic F-84F Thunderstreak i North American F-100 Super Sabre (pierwszy samolot wyposażony w pociski powietrze-powietrze i taktyczne zdolności nuklearnych 4 dywizjony z 1 st Air Corps Tactical (CATAC) z taktyczne zdolności jądrowe z bombami udostępnionymi przez siły amerykańskie są realizowane od 1963), Dassault Mystère IV (w służbie od 1955 do 1982) lub Super Mystère B2 (od 1958 do 1977) Obrony Powietrznej Terytorium , poświęca się polowanie nocne do SO-4050 Vautour N (w służbie od 1958 do 1978) i North American F-86K Sabres .
Wraz z końcem wojny algierskiej, wzrost strategicznych sił powietrznych pociąga za sobą połowę przydziałów, a ich liczby rosną od 141 000 w 1962 do 114 000 w 1965,
Transport taktyczny zapewnia Amiot AAC.1 Toucan (francuska wersja Junkersa Ju 52 ) zebrany w ponad 200 egzemplarzach, do 1960 roku; w tym dniu, Nord 2501 , dostarczony w ponad 200 egzemplarzach, stopniowo przejął kontrolę.
Dekolonizacja Powstanie Madagaskaru w 1947 r.Gdy na Madagaskarze rozpoczęło się powstanie , francuskie lotnictwo wojskowe dysponowało dziesięcioma samolotami transportowymi: DH 89 Dominie , Universal L-7 i Buk 18 . Wraz z rekwizycją samolotów cywilnych wojska są szybko rozmieszczane na polach bitew. Siły powietrzne wykonują na ziemi misje transportowe, spadochronowe, szturmowe i z karabinami maszynowymi. Posiłki zostały szybko wysłane z Afryki lub kontynentu, AAC Toucan / Junkers 52 , Morane 500 Criquet / Fieseler Fi 156 , Avro Anson i NC 701 Martinet / Siebel 204 . Pod koniec operacji w bazie Ivato, która od tamtej pory stała się bazą lotniczą 181 , znajdowały się trzy eskadry.29 sierpnia 1947.
Wojna w IndochinachWojna indochińska zmobilizowała dużą część niejednorodnych środków dostępnych siłom powietrznym pod koniec II wojny światowej, w tym zdecydowaną większość lotnictwa transportowego na rzecz francuskich sił ekspedycyjnych na Dalekim Wschodzie .
Pod koniec II wojny światowej Stany Zjednoczone zabroniły Francji, pomimo jej próśb o użycie samolotów amerykańskiego pochodzenia w konfliktach kolonialnych. Gwałtowny upadek reżimu Kuomintangu pod koniec chińskiej wojny domowej i pozornie serdeczne stosunki między Viet Minhem a Chińską Partią Komunistyczną skłoniły Stany Zjednoczone do poddania się i umożliwienia Francji rozmieszczenia części amerykańskiego sprzętu w Azji Południowo-Wschodniej.
W latach 50. używał prawie 200 urządzeń wypożyczonych przez Stany Zjednoczone.
Wojna algierskaW czasie wojny algierskiej Siły Powietrzne rozwinęły lotnictwo antypartyzanckie do bezprecedensowego poziomu, licząc do 30 eskadr lekkich samolotów wsparcia (EALA) podzielonych na 9 eskadr utworzonych od 1956 r., wyposażonych w samoloty szkolne lub łącznikowe doraźnie uzbrojone w maszyny pistolety i rakiety. Po eksperymentach z różnymi francuskimi modelami, jedna czwarta pilotów myśliwców Sił Powietrznych została zatrudniona na północnoamerykańskich samolotach treningowych ze śmigłami T-6 Texan od 1956 roku, a następnie T-28 Fennec , przerobionych na samoloty lekkiego wsparcia powietrznego i uzbrojonych w karabiny maszynowe i rakiety. Użyte T-28 to wersja oparta na T-28A, z których 150 ogniw zostało zakupionych, przerobionych i wyposażonych w broń z 1959 roku; zostały sprzedane w latach 1962-1967.
Samolot P-47 Thunderbolt , którego ze względu na swoją wagę nie można było rozmieścić w Indochinach, był intensywnie użytkowany w latach 1954-1959. W 1959 roku został zastąpiony innym amerykańskim samolotem: używanym samolotem Douglas AD-4 Skyraider zakupionym od 113 egzemplarzy, niezwykle skuteczny w swojej roli samolot bliskiego wsparcia, uzbrojony w rakiety i bomby, który będzie służył w Afryce do 1976-1977.
Aby uniknąć infiltracji powietrza, kilka bombowców B-26C używanych do wsparcia naziemnego zostało zmodyfikowanych w nocne myśliwce wyposażone w radar AI Mk.X z Gloster Meteor . Według artykułu z 1998 roku, w 1961 roku przechwycili 38 lekkich samolotów i helikopterów, zestrzeliwując dziewięć.
Trzysta pięćdziesiąt śmigłowców Sił Powietrznych działało na tym obszarze działań, jako główne śmigłowce manewrowe Sikorsky H-34 , z których część była uzbrojona.
Generał Maurice Challe pewnego dnia przyjął dziennikarzy mówiących: „Jeśli chodzi o walkę powietrzną, w Algierii są to Skyraiders Marynarki Wojennej, Piper ALAT i śmigłowce Sił Powietrznych” .
W 1956 roku Siły Powietrzne utworzyły komandosów spadochronowych .
Kryzys sueskiPrezydent Egiptu , Gamal Abdel Nasser , podejmuje decyzję o nacjonalizacji Kanału Sueskiego na26 lipca 1956 r. Wywołuje kryzys w Kanale Sueskim . Główni udziałowcy kanału, rządy brytyjski i francuski, reagują przy wsparciu rządu izraelskiego.
Operacja 700 lub Operacja Muszkieter planuje dla Sił Powietrznych rozmieścić w Izraelu 18 samolotów Dassault Mystère IV w Ramât David i 18 F-84 Thunderjet w Lod-Tel Awiwie, gdzie będą operować pod izraelskimi barwami. Na Cyprze stacjonują dwie eskadry myśliwców F-84 Thunderjet (40 samolotów), eskadra 15 samolotów rozpoznawczych RF-84F Thunderflash i czterdzieści samolotów transportowych Nord 2501 Noratlas.
Lotnictwo sojusznikiem na Cyprze zaatakować różnych baz lotniczych w Dolnym Egipcie od 1 st listopada. Samoloty z siedzibą w Izraelu niszczą4 listopada18 bombowców Iliouchine 28 złożonych w Luksorze . Podczas planu Teleskopu Noratlas zapewnia instalację5 listopada1000 francuskich i brytyjskich spadochroniarzy w Port-Saïd i 500 spadochroniarzy w Port-Fouad. F-84F z siedzibą na Cyprze atakuje DCA i zapewnia zakaz na drodze Ismailia-El Kantara-Port-Saïd.
Port Said jest zajęty od6 listopada w 23 grudnia 1956, po operacji zejścia na ląd.
W obliczu reakcji międzynarodowych, sowieckie wsparcie dla Egiptu połączone z groźbami nuklearnymi, brakiem wsparcia ze strony Stanów Zjednoczonych, wycofały się armie francuska i brytyjska. Wnioski wyciągnięte z tej operacji utwierdzają w przekonaniu, że władze francuskie zorganizowały atomową siłę uderzeniową , która byłaby w stanie zagwarantować Francji autonomię działania.
Broń atomowa i koniec zintegrowanego dowództwa wojskowego Wyjście ze zintegrowanego dowództwa wojskowegoOd 1952 do 1967 Francja była zaangażowana w zintegrowane dowództwo zorganizowane przez NATO .
United States Air Force w Europie następnie działa siedem baz lotniczych we Francji (patrz Lista baz NATO we Francji ).
7 marca 1966Francja wycofuje się ze zintegrowanego dowództwa. W 1967 ziemie te zostały zwrócone Siłom Powietrznym.
Siła odstraszającaW latach sześćdziesiątych wprowadzono francuskie siły odstraszania nuklearnego . 14 stycznia 1964 r., tworzone są Strategiczne Siły Powietrzne . W lutym pierwszy Mirage IV i pierwszy tankowiec Boeing KC-135 przybywają do sił i pierwszy alarm Mirage IV uzbrojony w bombę AN-11 i tankowiec Boeing KC-135 na8 października 1964oznacza początek trwałości francuskich sił odstraszania nuklearnego .
W Kwiecień 1965Potwierdza się chęć utworzenia strategicznej bazy wystrzeliwania rakiet balistycznych ziemia-ziemia (SSBS) pod dowództwem Strategicznych Sił Powietrznych. Bazie powietrza Crystol APT-Saint-200 , zainstalowane na plateau Albion z 18 pociskami balistycznymi działa na2 sierpnia 1971, aż do jego demontażu 16 września 1996 r..
Na wiosnę 1966 roku , dziewięć oddziały Mirage IV, wszystkie 1 st składnik odstraszający jest wykonywana. Obejmie 60 Mirage IV rozmieszczonych w dziewięciu bazach we Francji w 1973 roku.
W Październik 1972Dwa szwadrony Mirage IIIe z 4 th myśliwskiego z Tactical Air Force (FATAC) powierzono taktyki misji jądrowych z nadejściem taktycznej broni jądrowej AN-52 .
1 st październik +1.974Dwa dywizjony Sepecat Jaguar z 7 -go Dywizjonu Myśliwskiego są oficjalnie jądrowej taktycznych. W tej misji dołączy do nich trzecia eskadra na1 st styczeń 1981. Eskadra zrzeknie się tej roli od31 lipca 1989, po którym następują ostatnie dwa w dniu 31 sierpnia 1991.
MyśliwceW 1 st styczeń 1.975Siły Powietrzne osiągnęły minimalną liczbę 450 samolotów bojowych, które będą dążyć do utrzymania do lat 90. Następnie dysponują jedenastoma eskadrami myśliwskimi, w tym dwudziestoma dziewięcioma. Osiemnaście z nich jest wyposażonych w kultowy Dassault Mirage III , jego pochodną Dassault Mirage 5 lub Mirage V , czyli 270 samolotów w linii.
Sepecat Jaguar 1973 (200 jednostek otrzymanych między 1972 i 1981), a pierwszy Mirage F1 dywizjony otrzymane od 1974 do 226 jednostek przyjęła potencjał tankowania podczas lotu w linii z Super Sabre F-100 i Mirage IV. Pozwalają na rozwój strategicznych zdolności projekcyjnych Sił Powietrznych. Jaguar wprowadził również precyzyjne bombardowanie celownikami laserowymi za pomocą AS-30L .
Zastąpienie Mirage III przewidywano w latach 70. XX wieku, wraz z przyjęciem dwuodrzutowego samolotu Avion de combat futur (ACF). Projekt ten nie powiódł się w 1975 roku. Przyjęcie Mirage 2000 , wprowadzonego do służby w 1983 roku, zapewniło rozwiązanie z planowaną serią 400 jednostek, w różnych wersjach obrony przeciwlotniczej i uderzeniowej.
Transport lotniczy i zdolność wykrywania w powietrzuMożliwości transportowe zostały ulepszone wraz z wejściem do służby taktycznego transportowca C-160 Transall z 1967 roku i projekcji strategicznej Douglas DC-8 w 1966 roku. Wersje tych dwóch samolotów zostały następnie przekształcone w elektroniczną platformę wywiadowczą DC-8 Sarigue. 1, Sarigue 2 i C-160G Gabriel. Flotę transportową uzupełniły C-160 NG Transall w 1981 roku oraz Lockheed C-130 Hercules z 1987 roku.
Nabycie Boeinga E-3 Sentry odgrudzień 1990wprowadza nową zdolność wykrywania radarów w powietrzu. Znacznie poprawiono zasięg radarowy terytorium Francji i koordynację grup uderzeń powietrznych.
Operacje zewnętrzne Operacja ManatOperacja manata trwagrudzień 1977 w lipiec 1978, w celu wsparcia rządu Mauretanii. Ten ostatni przejął kontrolę nad Saharą Zachodnią w 1975 roku, wbrew radom Frontu Polisario . Ten front niepodległości prowadzi coraz bardziej skuteczne działania wojskowe, aż w 1977 r. zagraża linii kolejowej Zouérate-Nouadhibou. Ten sprzęt z kapitałem francuskim zapewnia transport rudy żelaza na wybrzeże, podstawowego zasobu gospodarczego Mauretanii. Francuscy obywatele są zabijani lub porywani, a rząd francuski postanawia ustawić w 160 bazie lotniczej Dakar-Ouakam na lotnisku Dakar - Yoff cztery samoloty SEPECAT Jaguar , jeden lub dwa Boeing KC-135 Stratotankers i Breguet Atlantic . Samoloty zaopatrzeniowe dają samolotom szturmowym większy zasięg i służą jako przekaźniki radiowe między dowództwem a pilotami odpowiedzialnymi za ataki. Breguet Atlantics śledzą kolumny pojazdów wojskowych i kierują uderzeniami. Misje mogą trwać osiem godzin dla pilotów Jaguara, 1500 km od Dakaru. Elementy wykorzystywane przez Front Polisario są poważnie dotknięte, a działania wojskowe tego ruchu są od tego momentu ograniczone. Naloty przeprowadzane są dolipiec 1978. Upadek prezydenta Moktara Ould Daddaha i dojście do władzy podpułkownika Moustapha Ould Mohameda Saleka doprowadzają do zbliżenia Mauretanii z Polisario. Operacje wojskowe tego ostatniego kończą się wraz z wycofaniem się Mauretanii z Sahary Zachodniej. Misje Sił Powietrznych zostały zawieszone, a urządzenie Manatee pozostało na wsparcie armii mauretańskiej do wiosny 1980 roku.
Operacja poutArmia Czadu walczy z rebeliantami Toubous z Frolinatu , wspieranymi przez Libię w ramach wojny domowej w Czadzie (1965-1979) . Północna część Czadu została utracona w 1977 roku, a stolica Ndjamena była zagrożona. Generał Félix Malloum , szef Najwyższej Rady Wojskowej Czadu, prosi o pomoc wLuty 1978, zgodnie z porozumieniami francusko-czadyjskimi. Faza militarna operacji Tacaud dobiega końca.Luty 1978 w Marzec 1979. Ponad 2200 żołnierzy jest rozmieszczonych w armii, lotnictwie i marynarce wojennej, aby wspierać armię czadyjską, korzystając z artylerii, pancerzy i różnych samolotów. Siły Powietrzne tworzą tę samą organizację, co w operacji Manatee, składającą się z dziesięciu jaguarów SEPECAT z27 kwietnia, Boeing KC-135 Stratotanker , C-160 Transall , przy wsparciu Breguet Atlantic do koordynacji strajków. Sześć samolotów obserwacyjnych Cessna L-19 jest wykorzystywanych przez Armię Czadu. Lotnisko N'Djaména służy jako baza operacyjna.
Siły francuskie biorą udział w walkach pod Salal le25 kwietnia 1978, autorstwa Lougi 12 maja 1978, Ati w dniu 19 i20 maja 1978 i Djedaa 23 majai 1 st czerwiec 78. Wsparcie powietrze jest dostarczane przez Jaguara podczas tych operacji, z których jeden jest tracona w bitwie pod Ati.
Zasoby lotnicze ubolewają nad stratami, z 5 Jaguarami (3 przez przypadek), Alouette III w wypadku i 1 Cessną L-19 .
Sytuacja militarna ustabilizowała się na linii Abéché/Ati/Moussoro w 1979 roku. Po porozumieniach z Lagos w sierpniu 79 roku system francuski został złagodzony. Prezydent Malloum podał się do dymisji i na początku 1980 roku utworzono nowy rząd, po którym nastąpiły gwałtowne starcia. między Czadami. W związku z tą sytuacją podjęto decyzję o wycofaniu się Francji, a operacja zakończyła sięmaj 1980.
Koniec bloku sowieckiego i Układu Warszawskiego doprowadził do drastycznego spadku napięć geopolitycznych w Europie Zachodniej i końca „warty na wschodzie” dla Sił Powietrznych. Ta ostatnia w konsekwencji doznała redukcji swoich zasobów, ale musiała stawić czoła nowym konfliktom wynikającym z upadku ZSRR .
Wojna w ZatoceTa pierwsza duża operacja na Bliskim Wschodzie pokazuje ograniczenia sił powietrznych skonfigurowanych do konfliktu w Europie. Mniej niż połowa jednostek mogła brać udział w takich operacjach w ramach koalicji, a żadna jednostka nie mogła przeprowadzać precyzyjnych ataków w nocy, z wyjątkiem eskadr nuklearnych.
Czternaście samolotów bojowych Mirage 2000 RDI od 5 e Skrzydło polowania 28 Sepecat Jaguar od 11 e eskadry sześć Mirage F-1 CR od 33 e szwadron polowania osiem Mirage F-1c 12 th eskadry dwa śmigłowce Puma , dziesięć C -160 Transall od 61 e transportu eskadra sześć C-135 , dwóch C-130 Hercules , a Nord 262 , a tajemnicy 20 , około sześćdziesięciu urządzenia (w sumie 2100 jednostek koalicji) i więcej niż 1,900 personel siły powietrza były wysyłane do Półwysep Arabski podczas wojny w Zatoce Perskiej , odsierpień 1990, aby wziąć udział w operacji Desert Shield . Liczy się maksymalnie 67 samolotów.
Większość myśliwce zostały zebrane w Al-Ahsa lotnisko w Arabii Saudyjskiej , Mirage F-1CS stacjonowały w Doha , Katar, a samoloty transportowe na lotniska międzynarodowego król Khaled w Rijadzie .
Mirage F-1CR zaginął podczas treningu 7 grudnia 1990z pilotem, a trzy wróciły do 124 bazy lotniczej Strasburg-Entzheim przed rozpoczęciem Pustynnej Burzy .
W trakcie kampanii ofensywnej, która trwała czterdzieści trzy dni, 1387 ze 114 000 lotów bojowych koalicji, czyli 1,2%, trafiło do samolotów francuskich. Łącznie odbyło się 2258 lotów bojowych, czyli 1,9% ogółu Koalicji
W Jaguars, niezdolny do wykonania tej misji dziennie, pierwsza misja prowadzona ofensywa sił powietrznych z 12 samolotów z 5 godziny 30 (czasu lokalnego) w stosunku do bazy lotniczej Kuwejtu Al-Jaber podejrzanych o ukrywanie iracki Scud powierzchnia-powierzchnia rakiety , z 250 kg bomb , pociski powietrze-ziemia BLG 66 Belouga i AS-30L , w towarzystwie około pięćdziesięciu F-4 Phantom II Wild Weasel i F-16 USAF Fighting Falcon . Cztery samoloty zostały trafione strzałami DCA po przelocie na małej wysokości nad pozycją, która nie jest wymieniona na ich kartach dowództwa irackiego i jest mocno broniona. W konsekwencji kolejne misje będą realizowane na większej wysokości. Francuskie Jaguary wykonają w sumie 615 lotów bojowych i 1088 godzin lotu.
Pumy używane do poszukiwań i ratownictwa odzyskują pilota US Navy zestrzelonego w Kuwejcie na początku lutego.
Lotnictwo pozostanie obecne w regionie, aby do 1998 roku uczestniczyć w operacji Southern Watch, wdrażającej strefę zakazu lotów nad Irakiem.
Wojna w byłej Jugosławii Operacje w KosowieOkres ten naznaczony był zarówno wysiłkiem modernizacji i aktualizacji, ale także drastycznym zmniejszeniem zasobów i budżetów, do tego stopnia, że obserwatorzy wskazywali na godne uwagi wady w zasobach lotnictwa wojskowego. Profesjonalizacja armii, wraz z zakończeniem poboru , jest również kamieniem milowym w najnowszej historii.
Reorganizacje i redukcjeEskadry zostały rozwiązane w latach 1993-1995 w ramach planu „Armii 2000”, eskadry wdrażające samoloty stały się jednostkami autonomicznymi, wzmocnionymi (większość eskadr myśliwskich od dwóch do trzech eskadr) i dowodzonymi przez podpułkownika. W ramach tej reorganizacji część funkcji wsparcia zapewnianych wcześniej przez eskadrę została przeniesiona albo do baz lotniczych, albo do wyspecjalizowanych jednostek: ESTA - Eskadry Lotniczego Wsparcia Technicznego - z uwzględnieniem samolotów i mechaniki bezpośrednio w bazie. do eskadr bazujących na miejscu.
Dywizjony pojawiają się ponownie od lata 2014 roku w celu skupienia pod jednym dowództwem operacyjnym eskadr „latających” i eskadr wsparcia operacyjnego (ESTA).
Dowodzona przez pułkownika eskadra pozostaje formacją skupiającą jednostki i personel oddanych tej samej misji, ale z szeroką definicją, niektóre eskadry nie używają samolotów.
Początkowo w 2014 roku powstały cztery eskadry:
Po drugie, Siły Powietrzne ogłosiły w: sierpień 2015 (ponowne) utworzenie siedmiu dodatkowych eskadr:
W tym samym dniu (sierpień 2015) Siły Powietrzne ogłosiły, że numeracja jednostek, rejestracja dotkniętych samolotów i przekazanie dziedzictwa historycznego (flaga, tradycja i nazwa chrzcielna) zostaną dostosowane do ich macierzystych eskadr w 2016 roku .
W 2005 roku Siły Powietrzne dysponowały siłą 320 frontowych samolotów bojowych, które zostały rozdystrybuowane w następujący sposób:
Do tego dodano pozostałości SEPECAT Jaguar , Mirage F1-B, 4 Mirage IV z rozpoznania strategicznego. Niewielka liczba samolotów wszystkich typów jest również wykorzystywana przez Wojskowe Centrum Doświadczalne Lotnictwa Mont-de-Marsan (Rafale, Mirage).
Dziesięć lat później (2015) Jaguar, Mirage IV i Mirage F1 zostały wycofane ze służby, a wśród powyższych baz te w Dijon, Cambrai, Reims i Colmar zostały zamknięte.
Seria B / C
Mirage 2000 C / B / D / N / 5F
Mirage F1 CR i CT
W 2010 roku Siły Powietrzne stanowiły 15% całej siły roboczej w obronności, z prawie 60 000 żołnierzy, z których 18% stanowiły kobiety i zatrudniały 2000 osób rocznie.
Siła lotnictwie wśród francuskich sił spoza metropolii wwrzesień 2010 to 3435 osób zatrudniających 22 myśliwce, 20 samolotów transportowych, 27 śmigłowców i 3 drony.
W 1 st styczeń 2.012Siły Powietrzne liczą 56 000 osób, w tym 49 500 żołnierzy i 6 500 cywilów. Stanowi to 14,7% personelu obrony. 7% lotników stanowi część załogi lotniczej (piloci, nawigatorzy, mechanicy załogi). 14,7% personelu wojskowego to kobiety.
Siła robocza jest następnie podzielona w następujący sposób:
Jej roczny budżet na ten dzień wynosi 4,4 miliarda euro , czyli 11,5% budżetu obronnego, podzielony w następujący sposób:
Jego środki są na 1 st Wrzesień 2012 Następujące :
2008 Biała księga w sprawie Obrony i Bezpieczeństwa Narodowego przewiduje spadku personelu do około 50000 ludzi przez 2015, w tym 44.000 personelu wojskowego, floty powietrznej, w tym lotnictwa morskiego , powinna być zmniejszona do dwóch głównych rodzin statku powietrznego, Mirage 2000 , a Dassault Rafale , czyli 300 samolotów bojowych:
Nowa biała księga opublikowana w dniu 29 kwietnia 2013 r.pod przewodnictwem François Hollande'a planuje kolejne cięcia kadrowe i sprzętowe do 2019 roku.
Siły powietrzne (powietrzne i marynarka wojenna) obejmą w szczególności:
Duża część tych prognoz jest anulowana przez ustawę o programowaniu wojskowym na lata 2014-2019, która koryguje środki w dół.
Ta 2014-2019 Wojskowa Programowanie ustawa wywołała znaczne debaty: niepewność co do jego finansowania, deficytu technicznego samolotu, niskie pilot godzin szkoleniowych , ogólnej redukcji personelu, baza lotnicza zamknięć , zmniejszenie liczby statków powietrznych ". Samolotów bojowych, wątpliwości co do odnowienia radary dla obrony przeciwlotniczej , przestarzałe i przestarzałe, przestarzała flota tankowców samolotów , powolne odnawianie floty transportowej, a przede wszystkim.
W maj 2014, szefowie sztabu podobno zagrozili rezygnacją.
Dla niektórych komentatorów zbyt powolna modernizacja wywołana tym planem na lata 2014-2019 rodzi pytanie o rzeczywistą zdolność Sił Powietrznych, która może być jedynie symboliczna lub ograniczona do kilku niewielkich operacji zewnętrznych.
Pomimo tych redukcji budżetu i formatu Siły Powietrzne są zaangażowane w różne operacje zagraniczne.
Wojna afgańskaSiły Powietrzne są obecne od 2002 roku w wojnie w Afganistanie, która rozpoczęła się w 2001 roku , z samolotami bojowymi na miejscu oraz samolotami dostawczymi i transportowymi, niezbędnymi w tym śródlądowym kraju.
Dwa Mirage IV i dwa C 135FR są umieszczane w bazie powietrza Al Dhafra z UAEAF UAE ramach operacji Herakles francuskim, w sumie 80 zadań będą prowadzone z21 października 2001. Mirage IVP wraca do kontynentalnej Francji wluty 2002. Misją sześć godzin Mirage IVP jest latać nad Afganistanem raz na dzień podróży (przejście na Morzu Arabskim , lecąc z południa Pakistanie , 1 st tankowania przez C-135FR powyżej rekonesans Afganistanie 1 godziny 40) i tylnej (po 2 e zaopatrzenie).
Od początku marca do końcawrzesień 2002, specjalnie stworzona jednostka RESAL (AeroLarge Search and Rescue Team) zostaje rozmieszczona w Duszanbe (Tadżykistan), aby ostatecznie pomóc pilotom w trudnej sytuacji, ale ostatecznie nie musi interweniować.
W marcu Super-Étendards i sześć Mirage 2000 zajęło się atakami lotniczymi na cele Al-Kaidy . Niektóre cele proponowane przez siły USA są odrzucane z obawy przed uderzeniem w ludność cywilną. W tym czasie francuskie lotnictwo zostało powiększone do 16 Super Etendardów, 6 Mirage 2000 D, 5 Rafale, 2 tankowce KC-135 i 2 Hawkeye.
W kwiecień 2009, w Afganistanie przebywa 334 żołnierzy francuskich sił powietrznych, uzbrojonych w następujące środki:
172 innych żołnierzy Sił Powietrznych jest w kwiecień 2009, na lotnisku w Duszanbe w Tadżykistanie służącym jako baza logistyczna, z operacyjną grupą transportową i dwoma C-160 Transall oraz, odpaździernik 2009, cysterna C-135 .
35 żołnierzy a także C-135 cysterny były obecne w bazie powietrza Manas do początkupaździernik 2009, który został otwarty w Kirgistanie , 90-minutowy lot z Afganistanu, wgrudzień 2001. WLuty 2009, prezydent Kurmanbek Bakijew ogłosił jego zamknięcie, ale porozumienie finansowe osiągnięto w dniu23 czerwca 2009, który jednak nie obejmował oddziałów francuskiego i hiszpańskiego, które opuściły witrynę. Statek-matka została przeniesiona do Duszanbe.
24 marca 2020 zmienia swoje logo.
Pod koniec 2011 roku jesteśmy świadkami zaniku międzynarodowej obecności wojskowej w Afganistanie. Pozostało wtedy 3 myśliwych, którzy są repatriowani dalej10 lipca 2012 r.. Prawie 50 000 godzin lotu osiągnęli francuscy myśliwce, którzy wykonali prawie 500 strzałów wszystkich typów i 1800 demonstracji siły, wspierając oddziały ISAF. Francuskie operacje w tym kraju kończą się w dniu31 grudnia 2014 r..
Interwencja w Libii w 2011 r.Francja i Wielka Brytania stoją na czele interwencji wojskowej w Libii w 2011 r. wywołanej przez19 marca 2011. Pierwsze ataki miały miejsce o 16:45 czasu UTC, kiedy pojazdy opancerzone armii libijskiej, które zagrażały ludności cywilnej w sektorze Bengazi , zostały zniszczone przez precyzyjne bomby laserowe GBU-12 i AASM wystrzelone przez samoloty francuskich sił powietrznych . Jeden z czołgów został zniszczony w wyniku ostrzału AASM prowadzonego przez Rafale z odległości 55 km .
Działania Sił Powietrznych w Operacji Harmattan | ||
Rodzaj urządzenia | Godziny lotów | Liczba wyjść |
---|---|---|
Mirage 2000D | 5202 | 1,062 |
Mirage 2000N | 3129 | 625 |
Mirage F1 CR / CT | 1729 | 399 |
Seria C / B | 4569 | 1,039 |
Zbiornik paliwa C-135FR | 3 152 | 415 |
Samolot radarowy E-3F Awacs | 2045 | 222 |
C 160G Transall | 253 | 36 |
Harfang Drone | 243 | 19 |
Śmigłowiec Puma | 205 | Nie ujawnione |
Helikopter Karakal | 343 | NC |
Łączna suma | 20.870 | 3817 |
Wysuniętą bazą na początku operacji jest baza lotnicza 126 Solenzara w Haute-Corse, która na11 kwietnia 2011, Uwzględnia 23 samolotów bojowych, tj 9 Rafale od podstawy powietrza 113 Saint-Dizier-Robinson (uzbrojony AASM , GBU-12 bomb lub Nag NG gondoli ), 8 Mirage 2000 D z 133 podstawy powietrza Nancy Ochey (GBU- 12 i GBU-49) oraz 6 Mirage F1 CR z bazy lotniczej 112 Reims-Champagne (kapsuła PRESTO).
Początek lipiec 2011, 17 z 234 operacyjnych samolotów bojowych Sił Powietrznych było zaangażowanych w Libię (6 Mirage 2000D, 6 Mirage 2000N i 5 Dassault Rafale ). Pod koniec lipca, po wycofaniu lotniskowca Charles-de-Gaulle , 21 samolotów bojowych stanęło w kolejce z baz La Sude na Krecie na osiem Mirage 2000D, cztery 2000N (początkowo 2000N K2 eskadry myśliwskiej 2/4 La Fayette , odczyty z29 lipcaprzez 2000N K3s ze 125 bazy lotniczej Istres-Le Tubé, wykonując łącznie 3160 godzin lotu), cztery Mirage F1 (2 CR i 2 CT) oraz bazę lotniczą Sigonella na Sycylii dla pięciu Rafale. Ta włoska baza może pomieścić do 220 żołnierzy i 670 ton oraz 3700 m 3 sprzętu, który w całości zostanie repatriowany wgrudzień 2011.
Lotnictwo francuskie angażuje w tę operację m.in. samoloty radarowe Boeing E-3 Sentry , tankowce C-135FR (3152 godziny lotu) oraz samoloty transportowe i walki elektronicznej C-160 Transall stacjonujące we Francji metropolitalnej oraz kilka misji bombardujących. przeprowadzono również z metropolitalnych baz lotniczych. Formacje strategicznych sił powietrznych wykonywały jedną trzecią godzin lotów Sił Powietrznych.
1/91 Gaskonia myśliwski przypisuje 120 bomby spadły 368 misji The 3/3 Ardeny myśliwski spadła 140 bomby do 336 misji . Mirage F1CT/CR biorące udział w operacjach wywiadowczych i bombardujących zrzuciły 33 urządzenia , z czego jedną trzecią przez jeden samolot.
Jeden z czterech UAV EADS HARFANG Sił Powietrznych został oparty na Sigonella i ruszył 1 st lot do tej misji na noc24 sierpnia. Występował w5 października około piętnastu misji.
Na początku września ogłoszono liczbę ponad 3000 lotów bojowych, czyli około 1700 misji przeprowadzonych przez Siły Powietrzne, z czego połowę w nocy. W kolejności od ważności: około 850 misji bombowych, około 360 misji rozpoznawczych, około 260 tankowań w locie i 167 misji Awacs .
Personel zmobilizowany poza Francją to 329 lotników w Sudzie (310 na początku października 2011 do obsługi 16 samolotów ), 202 w Sigonella, 35 w Combined Air Operations Center (en) 5 w Poggio Renatico - ten CAOC jest odpowiedzialny za koordynację operacji lotniczych NATO - i około sześćdziesięciu lotników na pokładzie BPC.
Interwencja wojskowa w Mali od 2013 r.Od 11 stycznia 2014 r.Francuskie Siły Zbrojne interweniują militarnie w Mali najpierw w ramach operacji Serval .
Ważna jest logistyka wdrożona w Mali , kraju bez dostępu do morza . Powietrzem strategicznym przetransportowano dwukrotnie więcej materiału niż drogą morską we wrześniu 2013 roku , tj. 18 500 ton w 480 obrotach . Ruchy powietrzne wewnątrz teatru transportują 3500 ton ładunku i 15 600 personelu w ponad 1600 misjach, z których 30% jest realizowanych przez siły sojusznicze. Nie pominięto również żołnierzy broni pociągu: od początku operacji przebyli ponad 3 miliony kilometrów.
W sumie w okresie od stycznia do września 2013 roku zużywa się ponad 17 mln litrów paliwa lotniczego oraz 3 mln litrów benzyny i oleju napędowego .
Barkhane operacja , która ma na celu walkę z terroryzmem w całym regionie Sahel przejmuje działania Serval i eksploatacji Hawk w Czadzie1 st August +2.014.
Operacje lotnicze w Iraku i Syrii od 2014 r.Francja zapewnia Irakowi wsparcie logistyczne i humanitarne w 2014 r. po zaostrzającej się wojnie domowej w Iraku . Od co najmniej 19 września 2014 r. francuskie lotnictwo przeprowadziło ataki na terytorium Iraku , którego ludność i integralność są zagrożone przez przestępczą i terrorystyczną organizację Państwa Islamskiego (Uwaga: ta terminologia jest dyskutowana) w ciągu w ramach międzynarodowej koalicji.
Z wrzesień 2015, działa również w Syrii przeciwko Państwu Islamskiemu.
Wypadek w bazie Los Llanos w 2015 r.Wypadek powietrza u podstawy Los Llanos odbyła się26 stycznia 2015Gdy myśliwiec F-16 z greckiego lotnictwa rozbił się krótko po startu na bazie lotniczej znajduje się w Albacete w Hiszpanii , podczas wykonywania powietrznego NATO . W wypadku zginęło jedenastu osób: dwóch greckich pilotów samolotu oraz dziewięciu francuskich lotników zginęło na ziemi. Dwa samoloty Alpha Jet i dwa francuskie Mirage 2000D czekające na start zostały zniszczone podczas eksplozji. To najpoważniejszy wypadek podczas szkolenia NATO i jeden z najpoważniejszych we francuskich siłach powietrznych.
Zmiana nazwyW lipcu 2019 roku prezydent Emmanuel Macron ogłosił, że chce zmienić jej nazwę na „Armię Powietrzną i Kosmiczną” i stworzyć w jej ramach Wielkie Dowództwo Kosmiczne . Ta nowa nazwa została przedstawiona przez ministra Sił Zbrojnych , Florence Parly , The24 lipca 2020 r.w Salon-de-Provence . Oficjalna zmiana nazwy wchodzi w życie 11 września 2020 r.