Republika Maliu
Flaga Mali . |
Godło Mali . |
Waluta | Jeden lud, jeden cel, jedna wiara |
---|---|
Hymn |
Dla Afryki i dla Ciebie Mali you |
Święto narodowe | 22 września |
Upamiętnione wydarzenie | Proklamacja Niepodległości (1960) |
Forma państwa | Republika pod juntą wojskową |
---|---|
Przewodniczący Przemiany | Assimi Goïta |
Premier | Choguel Kokalla Maïga |
Parlament | Narodowa Rada Przejściowa |
Języki urzędowe | Francuski |
Stolica |
Bamako 12 ° 39 ′ N, 8 ° 00 ′ W |
Większe miasta | Bamako , Sikasso , Ségou , Mopti , Koutiala , Kayes , San , Timbuktu , Gao , Bougouni , Koutiala , Nioro-du-Sahel , Taoudeni , Bandiagara , Menaka . |
---|---|
Łączna powierzchnia |
1241238 km na południowy 2 ( w rankingu 24 th ) |
Powierzchnia wody | 1,68% |
Strefa czasowa | UTC +0 |
Niezależność | z Francji |
---|---|
przestarzały |
20 czerwca 1960( Federacja Mali ) 22 września 1960 (Republika Mali) |
Miły | malijski, malijski |
---|---|
Całkowita populacja (2021) |
20 137 527 mieszk. ( Nr 62 th ) |
Gęstość | 16 mieszkańców/km 2 |
Nominalny PKB ( 2018 ) | 17,163 miliarda |
---|---|
PKB (PPP) ( 2018 ) | 44,723 miliarda |
Nominalny PKB na mieszkańca. ( 2015 ) |
2428,3 $ + 4,5% |
PKB (PPP) na mieszkańca. ( 2018 ) | 777,86 zł |
HDI ( 2018 ) | 0,427 (niski; 184 e ) |
Gotówka | Frank CFA (UEMOA) ( XOF) |
Kod ISO 3166-1 | MLI, ML |
---|---|
Domena internetowa | .ml |
Kod telefoniczny | +223 |
Organizacje międzynarodowe | OHADA ADB ECOWAS CEN-SAD CIR OMVS ALG G5S płyta CD KAMERY |
Mali , oficjalnie Republika Mali to państwo mówiąc o Afryce Zachodniej , nad Mauretanii na zachodzie Algierii do północno-wschodniej, Niger na wschodzie, z Burkina Faso i Wybrzeżem Kości Słoniowej w kierunku południowo-południowo-zachodniej, z Gwinei do na południowy zachód i Senegal na zachód-południowy zachód.
Były francuski kolonia z francuskiego Sudan , Mali usamodzielniła22 września 1960po rozpadzie federacji Mali zrzeszającej Senegal i Republikę Sudańską . Jego motto to „jeden naród, jeden cel, jedna wiara”, a jego flaga składa się z trzech pionowych pasów zieleni, żółci i czerwieni.
Republika Mali zachowała granice odziedziczone po kolonizacji , granice francuskiego Sudanu. Wcześniej kilka królestw i imperiów następowało po sobie, obejmując mniej lub bardziej ważną część dzisiejszego Mali i sąsiednich krajów.
Z 20 milionów mieszkańców, ludność Mali składa się z różnych grup etnicznych, z których główne będące Bambaras Z bobos Z Bozos Z Dogonów , z Khassonkés Z Malinkés Z Miniankas Z Peuls Z Sénoufos Z Soninkés ( czy Sarakolés), Sonrhowie , Tuaregowie , Toucouleurs . Francuski jest językiem urzędowym, ale ludzie mówią głównie o język narodowy , Bambara są najczęściej używane i służąc u boku Francuzów od lingua franca .
Z gospodarką zasadniczo wiejską, Mali, kraj śródlądowy, jest jednym z najmniej rozwiniętych krajów pod względem rozwoju społeczno-gospodarczego.
Kraj jest częścią Wspólnoty Gospodarczej Państw Afryki Zachodniej (ECOWAS) i Unii Afrykańskiej . Od 2012 roku Mali jest celem ataków dżihadystów i boryka się z konfliktami społecznymi.
Jej stolicą jest Bamako , którego obszar miejski w 2019 roku liczy 2,529 mln mieszkańców.
Republika Mali pochodzi od starożytnego Imperium Mali założona przez Sundiata Keita w XIII th wieku i osiągnął w XIV th century.
W 1959 r. dwie francuskie kolonie: francuski Sudan i Senegal założyły federację Mali, która uzyskała niepodległość. Kiedy ta federacja się rozpadła, Sudańczycy pod przywództwem Modibo Keïty ogłosili niepodległość i nadali swojemu krajowi nazwę Republiki Mali. Projekt powrotu federacji Mali nie jest zaniechany, Mali jako kraj śródlądowy, Senegal jako dostęp do morza, ale żeby zgodzić się na odtworzenie tej federacji, całość powinna być republiką federalną, ukonstytuowaną na wzór niemiecki . Ale od lat dyskusje utknęły w martwym punkcie.
Mali, o powierzchni 1.241.238 kilometrów kwadratowych, jest największym po Nigrze stanem Afryki Zachodniej . Jest śródlądowe we wnętrzu Afryki Zachodniej między Zwrotnikiem Raka a Ekwadorem. Przecinają ją dwie duże rzeki: Senegal i Niger . Większość ludności mieszka na obszarach wiejskich. Gęstość wysoce zmienna przechodzi od 90 osób / km 2 w centralnej delty Nigru do mniej niż 5 osób / km 2 w północnej części regionu Sahary.
Kraj ma wspólne granice z Mauretanią , Algierią , Nigrem , Burkina Faso , Wybrzeżem Kości Słoniowej , Gwineą i Senegalem .
Oprócz stolicy Bamako , głównymi miastami są Kayes , Ségou , Mopti , Sikasso , Koulikoro , Kidal , Gao , Tombouctou .
Kraj ma trzy strefy klimatyczne:
Ulga jest mało zaakcentowana. Równiny aluwialne, bardzo rozległe, są jednak zdominowane przez kilka płaskowyżów wapienno-piaskowcowych (wysoczyzny Mandingo i Dogon ). Najwyższym punktem Mali jest góra Hombori (1155 m n.p.m. ).
W 2019 roku miasto Bamako osiągnęło rekordowy poziom fali upałów.
W 1339 r. Angelino Dulcert , kartograf bardzo znanej szkoły kartograficznej Majorki , wskazuje Mali na jedną z pierwszych znanych portugalskich .
Pięć ważnych imperiów lub królestw następowało po sobie: Imperium Ghany , Imperium Mali , Imperium Songhai , królestwo Bambara Ségou i imperium Fulani z Maciny . Jej gospodarka opierała się na rolnictwie, hodowli i handlu transsaharyjskim z ludami Afryki Północnej zainteresowanymi złotem, solą i niewolnikami, ale także kulturą. W szczytowym momencie Imperium rozciągało się od Atlantyku po Nigerię i od północnego Wybrzeża Kości Słoniowej po Saharę.
Podbój kolonialny z kolonii Senegalu odbywał się powoli, a stopniowo anektowane jednostki zostały zgrupowane pod nazwą Haut-Fleuve, terytorium znajdującego się pod dowództwem wojskowym ze stolicą w Kayes i kierowane przez przełożonego. Dekretem z18 sierpnia 1888 r., Haut-Fleuve staje się autonomiczną jednostką administracyjną kolonii Senegalu pod nazwą Sudan Francuski. Jej pierwszy posiadacz, dowódca batalionu Louis Archinard, następca Galliéni the10 maja 1888 r., naprawdę staje się jego pierwszym przełożonym dowódcą. Dekretem z22 października 1890 r, dowódca przełożony sprawuje nadzór nad służbą administracyjną. Dekretem z27 sierpnia 1892 r Sudan francuski staje się autonomiczną kolonią, a Archinard, awansowany na podpułkownika w maj 1890został jej pierwszym gubernatorem i awansował do stopnia pułkownika in wrzesień 1892.
Wraz z podbojem Francji od początku lat 80. XIX wieku Mali stało się francuską kolonią colon 27 sierpnia 1892 rpod nazwą Sudan Francuski , nazwa zaczerpnięta z dekretu z18 sierpnia 1890 rktóry nadał tę nazwę regionowi Haut-Fleuve w kolonii Senegalu. Podczas II wojny światowej próba założenia fabryki oleju arachidowego napotkała przeszkody nałożone przez reżim Vichy, aby faworyzować olejarnie w Senegalu .
Podczas referendum 28 września 1958, wyborcy francuskiego Sudanu w zdecydowanej większości (97%) głosowali za utworzeniem Republiki Sudanu we Wspólnocie Francuskiej. ten4 kwietnia 1959, Senegal i Republika Sudanu zjednoczyły się w federację Mali , która uzyskała niepodległość w dniu20 czerwca 1960.
20 sierpnia 1960, dwa miesiące po odejściu potęgi kolonialnej, Senegal wystąpił z federacji Mali i ogłosił jej niepodległość. ten22 września 1960z kolei Republika Sudanu ogłosiła swoją niepodległość pod przywództwem Modibo Keïty , zachowując nazwę Mali; Senegal już się wycofał, a niepodległość federacji od Francji datuje się od czerwca, proklamacja ta jest de facto warta uznania niepodległości Senegalu i końca federacji Mali i jest pierwszym dniem obowiązywania konstytucji Republiki Mali .
W 1968 roku Modibo Keïta został obalony przez zamach stanu prowadzony przez grupę oficerów pod dowództwem porucznika Moussy Traoré , który ustanowił dyktaturę . ten26 marca 1991został obalony z kolei przez podpułkownika Amadou Toumani Touré . Po okresie przejściowym, ten ostatni ustanowił demokrację, wybierając Alpha Oumar Konaré w 1992 r., który został ponownie wybrany w 1997 r .
W 2002 roku generał Amadou Toumani Touré, który przeszedł na emeryturę z wojska, został wybrany na prezydenta Republiki Mali, a w 2007 ponownie wybrany . ten22 marca 2012 r.Amadou Toumani Touré został obalony przez pucz prowadzony przez kapitana Amadou Hayę Sanogo. Po okresie przejściowym Ibrahim Boubacar Keïta został wybrany na prezydenta republiki we wrześniu 2013 r., a po spornych wyborach zostanie ponownie wybrany w 2018 r. 18 sierpnia 2020 roku został obalony przez wojskowy zamach stanu .
2012-2021, przecinające się konfliktystyczeń do kwiecień 2012, Narodowy Ruch Wyzwolenia Azawadu (MNLA), sprzymierzony z grupami Ansar Dine , Mujao i Aqmi , przeprowadził ataki na malijskie obozy wojskowe i miasta położone w regionach Gao , Timbuktu i Kidal , powodując jedność terytorialną Mali którego armia znalazła się w trudnej sytuacji.
ten 22 marca 2012 r.rząd został obalony przez zamach stanu prowadzony przez młodych żołnierzy, który potępił jego niezdolność do zarządzania konfliktem szalejącym na północy kraju . Polityczna jedność kraju była więc zagrożona bardziej niż kiedykolwiek. Ci zbuntowani żołnierze dowodzeni przez kapitana Amadou Hayę Sanogo przejęli kontrolę nad prezydenturą, a następnie ogłosili rozwiązanie instytucji i zawieszenie Konstytucji; i to na miesiąc przed wyborami prezydenckimi. Ten zamach stanu doprowadził do przymusowego odejścia Amadou Toumani Touré i wprowadzenia tymczasowej godziny policyjnej. Przemoc, która nastąpiła po obaleniu władzy, spowodowała śmierć jednej osoby i około 40 rannych.
ten 1 st kwiecień 2012, bunt Tuaregów , składający się z Narodowego Ruchu Wyzwolenia Azawadu (MNLA) i kilku ruchów salafickich , w tym Ansar Dine , Mujao i Akmi , przejął kontrolę nad trzema regionami położonymi w północnym Mali. MNLA zażądało niepodległości dla Azawadu, podczas gdy Ansar Dine chciał narzucić prawo szariatu . Oba ruchy przejęły kontrolę nad głównymi miastami.
ten 4 kwietnia, MNLA jednostronnie zdecydowało o zakończeniu operacji wojskowych od: 5 kwietniao północy ( UTC ). Dwa dni później, 6 czerwca, MNLA ogłosiło niepodległość Azawadu .
Proklamowanie niepodległości Azawadu przez Tuaregów z MNLA zostało kategorycznie potępione przez różne partie malijskie, a także przez Unię Afrykańską i społeczność międzynarodową; strony te twierdziły, że integralność terytorialna Mali nie podlega negocjacjom i chciały, aby MNLA opamiętała się, dobrowolnie lub siłą.
ten 27 czerwca, Mujao wypędził MNLA z Gao podczas pierwszej walki Gao. W listopadzie MNLA rozpoczęło kontrofensywę, która została jednak odparta w pobliżu Ansongo przez siły Aqmi i Mujao. Po pierwszej porażce, w walce pod Tagarangabotte, islamiści wykorzystali bitwę pod Idelimane. ten19 listopada, Ménaka została podbita.
ten 15 listopada 2012, François Hollande , prezydent Francji, otrzymał prezydent Nigerien w Pałacu Elizejskim w celu omówienia francuskiej interwencji i ochrony francuskich uranu kopalni w Nigrze, na granicy z Mali.
ten 11 stycznia 2013 r., w obliczu posuwania się grup dżihadystów poza linię zawieszenia broni i zdobycia miasta Konna , strategicznego punktu marszu na Bamako, w kraju ogłoszono stan wyjątkowy . Na prośbę tymczasowego prezydenta Mali Dioncounda Traoré Czad przybył z pomocą Mali z dużą liczbą żołnierzy. Następnie Francja zabiegała o zgodę ONZ na wywołanie interwencji zbrojnej ( operacja Serwal ) wyzwolenia. Początkowo dżihadyści się wycofują. Po tym podboju postanowiono zastąpić operację Barkhane operacją Serwal, aby zabezpieczyć pas sahelo-saharyjski , z misją zapobiegania odtworzeniu sanktuariów terrorystów. Nowe urządzenie zostało oficjalnie uruchomione w dniu1 st sierpień 2014. Jednak sytuacja pozostała bardzo niepewna, z licznymi atakami dżihadystów. Konflikty społeczności trwały, powodując setki zgonów, szczególnie w regionie Mopti . W 2018 r. armia francuska kontynuowała swoje działania, a szczególnie w Liptako Gourma , obszarze między centralnym Mali, południowo - zachodnim Nigrem i Burkina Faso .
W drugiej połowie 2010 roku dżihadyści przystosowali się do wojny asymetrycznej: zaszyli się, przeprowadzając niespodziewane ataki i bombardowania, wykorzystując lokalne urazy i konflikty między społecznościami. Pułapka stopniowo zamykała się na coraz bardziej krytykowanych lokalnie oddziałach francuskich: kontynuować walkę z ryzykiem ugrzęźnięcia i skompromitowania lub wycofania się.
W 2020 roku, w kontekście kwestionowanych wyborów parlamentarnych i masowych demonstracji kierowanych przez M5-RFP, prezydent Ibrahim Boubacar Keïta został aresztowany przez buntowników i zrezygnował na falach radiowych ORTM o północy 19 sierpnia 2020 roku. Kilka godzin później, Komitet Narodowy dla zbawienia ludu bierze władzę. Przewodniczy mu Assimi Goïta, a jego rzecznikiem jest Ismaël Wagué . Ten zamach stanu został jednogłośnie potępiony przez społeczność międzynarodową.
24 maja 2021 r. tymczasowy prezydent Bah N'Daw oraz tymczasowy premier Moctar Ouane zostali aresztowani i przewiezieni pod eskortą wojskową do Kati. 25 maja 2021 r. pułkownik Assimi Goïta odwołuje tymczasowego prezydenta Bah N'Dawa i tymczasowego premiera Moctara Ouane'a ze swoich stanowisk.
Mali to republika z jednoizbowym parlamentem . Władza wykonawcza jest reprezentowany przez prezydenta i jego rządu. Ustawodawca Zgromadzenia Narodowego. Najwyższym organem sądowym jest Sąd Najwyższy.
Demokracja została ustanowiona w 1991 roku, po zamachu stanu Amadou Toumaniego Touré przeciwko dyktatorskiemu reżimowi generała Moussy Traoré , po powszechnych rewoltach. Pozostaje jednak bardzo kruche, ze znacznymi trudnościami podczas wyborów, w szczególności podczas wyborów prezydenckich i parlamentarnych w 1997 r. , lub obalenia urzędującego prezydenta (w latach 2012, 2020 i 2021). Dodajmy, że niska frekwencja wyborcza i brak zrozumienia przez dużą część społeczeństwa kwestii wyborczych osłabiają tę demokrację.
Od czasu uzyskania przez Mali niepodległości udało się dziewięciu szefom państw (ale tylko trzech z nich zostało demokratycznie wybranych):
Mali podzielone jest na osiem regionów i jeden okręg. Te pododdziały są nazwane od ich głównego miasta.
Nie. | Nazwisko | Powierzchnia (km 2 ) | spis ludności z 1998 r. |
Spis ludności 2009 |
---|---|---|---|---|
4 | Region Kayes | 119 743 | 1 374 316 | 1 996 812 |
5 | Region Koulikoro | 95 848 | 1 570 507 | 2 418 305 |
8 | Dystrykt Bamako | 252 | 1,016,296 | 1,809,106 |
9 | Region Sikasso | 70,280 | 1,782,157 | 2 625 919 |
6 | Region Segou | 64 821 | 1 675 357 | 2 336 255 |
7 | Region Mopti | 79 017 | 1 484 601 | 2 037 330 |
1 | Region Timbuktu | 496 611 | 442 619 | 681.691 |
3 | Region Gao | 170 572 | 341,542 | 544 120 |
2 | Region Kidal | 151,430 | 38 774 | 67 638 |
Trzy północne regiony: Gao , Kidal i Timbuktu stanowią dwie trzecie powierzchni kraju i stanowią jedynie 10% jego ludności. Na południu kraj jest podzielony między regiony Kayes , Koulikoro , Mopti , Ségou , Sikasso i dystrykt Bamako .
Decentralizacja to poważna reforma w toku. Ma na celu przekazanie umiejętności władzom lokalnym, tak aby sprawy lokalne były zarządzane jak najbliżej ludności.
Reforma ta opiera się na całkowitej przebudowie podziału terytorialnego odziedziczonego po administracji kolonialnej i wyróżnia się powszechnym procesem konsultacji, który umożliwił tworzenie gmin na podstawie dobrowolnych zgrupowań wsi i frakcji według ściśle określonych kryteriów.
W Mali istnieją 703 gminy, z czego 684 nowe gminy zostały utworzone w 1996 r. Ustawa z 1999 r. potwierdza tę administracyjną i terytorialną reorganizację Mali poprzez utworzenie kół (zgrupowanie gmin) i regionów (zgrupowanie kół).
Państwo malijskie utworzyło w ramach Ministerstwa Administracji Terytorialnej i Władz Lokalnych (MATCL) krajową dyrekcję władz lokalnych odpowiedzialną za monitorowanie wdrażania decentralizacji i budowanie zdolności władz lokalnych. Funkcjonują również mechanizmy wsparcia technicznego i finansowego.
W 2005 r. przyjęto dokument ramowy dla krajowej polityki decentralizacji (DCPN) (2005-2014), który obraca się wokół czterech głównych osi, a mianowicie:
W 2005 roku powstała ósma instytucja Republiki Mali. Naczelna Rada Władz Lokalnych zapewnia ogólnokrajową reprezentację władz lokalnych. Jego opinia jest wymagana we wszystkich kwestiach dotyczących polityki rozwoju lokalnego i regionalnego, ochrony środowiska oraz poprawy jakości życia obywateli w samorządach lokalnych.
Wskaźnik alfabetyzacji wynosi od 23 do 46% w zależności od źródeł. Odsetek ten jest niższy wśród kobiet, większość uczniów to chłopcy.
Mali to kraj rozwijający się, którego 65% terytorium znajduje się w regionie pustynnym lub półpustynnym. Aktywność gospodarcza jest szczególnie ograniczona wokół obszaru rzecznego nawadnianego przez Niger . Około 10% ludności to koczownicy, a około 80% pracuje w rolnictwie lub rybołówstwie. Działalność przemysłowa koncentruje się wokół działalności rolniczej. Eksport stanowi bardzo ważną nadzwyczajnych dochodów. Mali jest uzależnione od pomocy zagranicznej i jest bardzo podatne na wahania światowych cen bawełny , głównego towaru eksportowego. W 1997 r. rząd wdrożył program dostosowania strukturalnego, o który wezwał MFW, który pomógł wzrostowi, dywersyfikacji i inwestycjom zagranicznym. Te reformy gospodarcze i dewaluacja franka CFA w styczniu 1994 r. wspierały średni wzrost o 4%. Sektor bawełny, podobnie jak inni afrykańscy producenci, zyskał na sile, nawet jeśli na rynku światowym cena funta włókna w 2015 r. wynosiła około 0,70 USD, stosunkowo nisko w porównaniu do szczytu 2 dol. 2011. Kraj znalazł się na drugim miejscu w rankingu siedmiu największych afrykańskich producentów bawełny w połowie 2010 roku .
Produkt krajowy brutto na mieszkańca oszacowano na 380 USD w 2005 r. (według bazy danych World Development Indicators (WDI)).
Gospodarka malijska ma słabości w kilku sektorach:
Jeśli chodzi o dewaluację franka CFA, która ma sprzyjać eksportowi, to przede wszystkim zmniejszyła o połowę wartość kapitału narodowego, a tym samym krajowe zdolności inwestycyjne; Malijski eksport produktów przetworzonych jest blokowany przede wszystkim barierami administracyjnymi, a nie ze względu na ich cenę.
Złoto zajmuje pierwsze miejsce w dochodach z eksportu Mali (70% w 2012 r. lub 15% PKB, Mali jest trzecim największym producentem złota w Afryce, po RPA i Ghanie, dziewiątym na świecie), a następnie inwentarzem, bawełną i żelazem. Inne produkty, takie jak orzeszki ziemne (360 000 ton wyprodukowanych w 2003 r.) są silnie eksportowane.
PKB jest napędzany głównie przez sektory pierwotny i usługowy. PKB w 2006 r. wyniósł 3,132 mld franków CFA i wzrósł do 3,344 mld franków CFA w 2007 r. Inflacja w 2009 r. wyniosła 2,2%. Mali liczy na osiągnięcie nominalnego tempa wzrostu PKB na poziomie 7,8% . Oczekuje się, że w latach 2008 i 2009 wzrost nieznacznie przyspieszy, osiągając średnioroczną stopę 4,8%. Eksport wynosi 0,915 mld USD, a import 0,927 mld USD. PKB według (głównych) sektorów: rolnictwo 45%, przemysł 17% i usługi 38%. Usługi zatrudniają 13% ludności czynnej zawodowo i stanowią 38% PKB kraju. Sektor publiczny zatrudnia obecnie tylko 22% etatowej siły roboczej w kraju. Duży odsetek ludności żyje poniżej granicy ubóstwa, tj. 36,1% (2005 r.), przy bardzo wysokiej stopie bezrobocia wynoszącej 30%. Następnie 30% tej sumy mieszka w środowisku miejskim, podczas gdy większość ubogich mieszka w środowisku wiejskim.
Podglebie Mali słynie z bogactwa kamieni szlachetnych i różnych skamieniałości. Spośród wszystkich znanych surowców mineralnych kraju tylko złoto zna w 2019 roku intensywną eksploatację .
Międzynarodowych firm rozszerzyła działalność poszukiwanie złota w 1996 - 1998 , a rząd oczekuje, Mali, aby stać się głównym eksporterem złota w regionie subsaharyjskiej. Jest także obecnie trzecim afrykańskim eksporterem, za RPA i Ghaną . Złoto jest głównym źródłem eksportu kraju, zaraz za nim plasuje się bawełna i zwierzęta gospodarskie . Produkcja złota podwoiła się w latach 2000-2002, stanowiąc 12% malijskiego PKB. Jest trzecim co do wielkości producentem złota w Afryce .
Od końca 1990 , Kanadyjska „ Mniejsze spółki ” zwiększyły swoje kontrakty z krajów afrykańskich. W Mali nazywają się Nevsun Resources , Robex, Resources, Great Quest Metals, Axmin, Delta Exploration, Etruscan Resources, Glencar Mining peak, North Atlantic Resources i IAMGold.
W 2012 roku kanadyjska firma przeprowadziła odwierty poszukiwawcze dla kopalni uranu w regionie Faléa .
Jeśli chodzi o głównych partnerów handlowych, głównym krajem importującym Mali jest Senegal z 13,1% w 2008 r., a głównym krajem eksportującym Chiny z 26,7% w 2008 r. Oprócz tych krajów, Mali jako partnerzy handlowi ma również Francję, Wybrzeże Kości Słoniowej, Belgia, Luksemburg, Wielka Brytania i Niemcy.
Mali jest członkiem Unii Gospodarczej i Walutowej Afryki Zachodniej (UEMOA). Mali urosło do rangi wiodącego producenta bawełny w Afryce na południe od Sahary. Posiada pierwsze stado bydła w subregionie, zapewnia zrównoważoną samowystarczalność żywnościową w latach normalnych opadów i zaspokaja wszystkie swoje potrzeby w zakresie suchych zbóż. Dzięki już obserwowanym sukcesom oraz mając na uwadze już istniejący potencjał, szczególnie w zakresie nawadniania upraw i hodowli, który nadal należy rozwijać, Mali pokazało, że może stać się wielką rolniczą potęgą podregionu. (2017-2018)
Rolnictwo jest pierwszym pracodawcą w kraju, tak naprawdę w tym sektorze pracuje 80% ludności pracującej. Pozostałe 20% to osoby zatrudnione w przemyśle lub usługach. Ich produkcja oparta jest głównie na zbożach, które stanowią główną część ich bazy żywnościowej. Te zboża to głównie: proso , sorgo , ryż , kukurydza , fonio i pszenica . Istnieje również kilka bulw, takich jak: pochrzyn , ziemniak i maniok . Jedną z upraw, która odnotowała pewien wzrost produkcji, jest produkcja owoców i warzyw. Banany, mango i pomarańcze stanowią ważny eksport do krajów europejskich i arabskich. W rolnictwie przemysłowym dominuje produkcja bawełny, ale mimo to nadal spadła o 5,23%. Obecnie bawełna jest produkowana ze stratą i to od upadku rynku w 2005 roku. Niestety, przemysłowi nigdy nie udało się ponownie osiągnąć ceny sprzedaży sprzed kryzysu.
Po spadku cen bawełny na rynku w 2005 r. malijscy rolnicy prowadzą obecnie produkcję ze stratą. Rolnicy mają coraz mniejsze marże i są zmuszeni do zadłużania się. CMDT (Malian Textile Development Company) kupuje kilogram bawełny za 160 franków CFA, podczas gdy produkcja tego samego kilograma kosztuje 190 franków CFA. Mali rozważa alternatywy, ale nie jest łatwo wyjść z monokultury.
Oprócz bawełny ( 12 th największym producentem w 2004 roku ) i jego pochodne (z nasion bawełny), Mali jest głównym producentem mango (200 000 ton), z których tylko niewielka część jest eksportowanych (3.000 ton), pomimo ogromnego potencjału. Jest znaczącym producentem i eksporterem bydła w regionie:
Jeśli chodzi o nieruchomości, Mali to kraj w budowie. Istnieje wiele projektów publicznych i prywatnych w sektorze budownictwa i robót publicznych. Popyt na materiały budowlane rośnie bardzo silnie. Również sloty dają ogromne możliwości inwestycyjne: produkcja cegieł , cement , produkcja wapna i farb , produkcja gipsu , produkcja żelaza z betonu i innych wyrobów ślusarskich i drewnianych dla budynków , produkcja ''urządzeń elektrycznych ( żarówek , wyłączników , gniazdek , kanały).
W ostatnich latach rozwija się turystyka , wciąż ograniczona do kilku obszarów. Należą do nich miejsca wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO: Kraj Dogonów , Timbuktu , Djenné , grób Askii w Gao . Niektóre z tych miejsc zostały zbezczeszczone w Timbuktu i Gao od czasu okupacji przez islamistów wLipiec 2012.
Human Development Index (HDI): 182 th z 187 w 2012 r.
Rok | 1980 | 1990 | 2000 | 2005 | 2010 | 2011 | 2012 |
---|---|---|---|---|---|---|---|
HDI | 0,176 | 0,204 | 0,270 | 0,312 | 0,344 | 0,347 | 0,344 |
Wskaźnik ubóstwa : 107 th z 177 (56,4%).
Krajowy raport z 2006 r. na temat rozwoju społecznego koncentruje się na związku między degradacją środowiska a jej wpływem na warunki życia i dobrobyt populacji. Zalecenia dotyczą głównie kontroli wód, zmniejszenia presji człowieka na zasoby leśne, kontroli toksycznych odpadów chemicznych oraz walki z zamulaniem i pustynnieniem. W szczególności proponuje wzmocnienie zdolności zarządzania lokalnych społeczności i wzywa do stosowania istniejących przepisów.
Transport lotniczy charakteryzuje się nie tylko obecnością kilku międzynarodowych lotnisk i lotnisk, ale także ich frekwencją przez wiele linii lotniczych: Air-France, Royal-Air Maroc, Tunis-air, Air-Algeria, Ethiopian Airlines, Air-Mali , Air-Burkina, Air-Ivoire itp. Kraj jest właścicielem Sky Mali , prywatnej narodowej firmy, która przejmuje pochodnię od byłej narodowej firmy Air Mali .
Transport kolejowy łączy stolicę Mali ze stolicą Senegalu na odcinku ponad 1248 km . Odziedziczony po kolonizacji, Trans-rail, dawniej zwany Régie des Chemins de Fer du Mali, został zbudowany przez kolonistów w celu ułatwienia interwencji militarnych od Senegalu do Nigru (rzeki) i odwrotnie w przypadku zamieszek. Przede wszystkim ułatwia transport surowców do Europy. Rozważana jest renowacja przez China Railway Construction Corporation International.
Transport rzeczny pozostaje naznaczony sezonowością ze względu na obecność wodospadów i katarakt wzdłuż rzek, zapewniany jest przez dwie łodzie: Kankou Moussa i Général Soumaré, które łączą Koulikoro z Ségou, Mopti, Timbuktu i Gao.
Bardzo szybki wzrost populacji jest podstawowym problemem dla poprawy standardu życia Malijczyków, zwłaszcza że dwie trzecie powierzchni Mali jest suche lub półpustynne. Ubóstwo jest ważne, ponieważ najbiedniejsze 10% populacji konsumuje tylko 2,4% całkowitej konsumpcji w kraju, a najbogatsze 10% konsumuje 30,2% (2001).
Ludność Mali jest podzielona na kilka społeczności. Ludy koczownicze i na wpół osiadłe znajdują się na północy. The Moors , Kountas i Tuaregowie stanowią około 10% populacji. Pierwsi tradycyjnie specjalizują się w handlu gumą arabską, podczas gdy drugi i trzeci to koczowniczy pasterze; są w ciągłym ruchu w poszukiwaniu świeżego pastwiska dla swojego inwentarza.
Dalej na południe znajdujemy Bambarów (28%), którzy reprezentują grupę większościową, wokół stolicy Bamako , jak również Malinkés, którzy są z nimi spokrewnieni oraz Soninkés , Peuls (9%), Sénoufos , Bwas , The Bozos The Dogonów (6%), w Songhaïs i Khassonkés .
Tuaregowie, Songhajowie, Kountowie i Berabichowie zamieszkują północne Mali, najbardziej suchą i najmniej zaludnioną część kraju. The Bellas , którzy są byłymi niewolnikami Tuaregów, żyją w tych samych regionach
W 2018 roku Mali liczyło 18,4 mln mieszkańców, z czego 51,3% stanowiły kobiety. Z 5,9 dzieci na kobietę, kraj ten ma jeden z najwyższych wskaźników dzietności na świecie.
W 2001 r. wskaźnik skolaryzacji brutto do szkół średnich wynosił 4% dla dziewcząt i 14% dla chłopców.
Wskaźnik stosowania środków antykoncepcyjnych jest niski. Większość kobiet w Mali przeszła okaleczenia narządów płciowych . Wiele zgonów jest związanych z ciążą.
Oczekiwana długość życia w chwili urodzenia wynosi średnio 53,06 lat, 51,43 lat dla mężczyzn i 54,73 lat dla kobiet (dane szacunkowe z 2012 r.).
HIV / AIDSŚrednia krajowa HIV rozpowszechnienie wskaźnik wynosił 1,3% w 2006 roku wobec 1,7% w 2001 roku w ogólnej populacji. Jest to jednak naznaczone feminizacją epidemii, w rzeczywistości wskaźnik chorobowości obserwowany wśród kobiet w ciąży wynosi 3,5% od 2002 r. Jednak odsetek osób, które słyszały o HIV i AIDS , z biegiem lat spada. 15 do 49 lat i wzrósł z 90,3% do 86,2% dla kobiet i z 98,1% do 90,6% dla mężczyzn. Wśród nich 20,7% uprawiało seks przed 15 rokiem życia. W przypadku kobiet odsetek ten wynosi 24,7% wobec 5,4% w przypadku mężczyzn. 9,3% kobiet i mężczyzn w wieku 15-49 lat uprawiało seks z więcej niż jednym partnerem w ciągu ostatnich 12 miesięcy, w tym 25,3% mężczyzn i 5,9% kobiet. Wśród nich 28,4% zadeklarowało używanie prezerwatywy podczas ostatniego stosunku, w tym 16,7% kobiet i 38,8% mężczyzn.
Mali udało się zachować ważne elementy swoich tradycyjnych kultur. W Grioci (lub „Djéli”) nadal wykonywać swoje funkcje muzyków-poetów przechodzących historii kraju i ludzi w ciągu kilku pokoleń. Bakary Soumano , szef griotów Mali w latach 1994-2003, pomagał w rehabilitacji funkcji griotów we współczesnym społeczeństwie.
Wśród wielkich pisarzy malijskich: Amadou Hampâté Bâ , Seydou Badian Kouyaté . Wśród światowej sławy filmowców: Cheick Oumar Sissoko i Souleymane Cissé .
Rzemiosło Mali jest bardzo bogate, różni się w zależności od regionu, od jednej grupy etnicznej do drugiej.
Francuski jest językiem urzędowym , ale najczęściej używane jest Bambara mówi się o ponad 50% populacji. Ten ostatni, a także dwanaście innych ( Bobo , Bozo , Dogonów , Peul , Soninke , Songhai (lub songoy) senufo -minianka , tamasheq , hassanya , khassonké , Mandinka i maninkakan ) są uznawane przez państwo w językach narodowych .
W spisie z 1987 r. odnotowano język, którym posługują się osoby powyżej szóstego roku życia. Bambarę dużym wyprzedzeniem (38,3%), a następnie Peul (11,7%) związku Dogonów (6,9%) z Songhai (6,3%) i Soninke (12,3%). Znacznie poprawiła się również znajomość języka francuskiego . W 1960 roku 66 000 Malijczyków potrafiło czytać i pisać po francusku. W 1985 r. było ich 564 000. W 2009 r. 2,2 mln.
Regiony Gao, Kayes, Kidal, Koulikoro, Mopti, Segou, Sikasso i Tombouctou są członkami Międzynarodowego Stowarzyszenia Regionów Frankofońskich. Mali jest członkiem Zgromadzenia Parlamentarnego Frankofonii oraz Międzynarodowej Organizacji Frankofonii .
Według Pew Research Center , w 2010 roku 94,4% mieszkańców Mali to muzułmanie , natomiast 2,4% to chrześcijanie , głównie katolicy (1,6%) i 2,7% praktykuje popularną religię .
Religia jest w Mali wszechobecna. Rzadko spotyka się wioskę bez meczetu . Ale ceremonie animistyczne, mimo że zakazane przez islam, wciąż trwają w kilku głównie muzułmańskich wioskach. Grioci i marabety wspominają animistyczną przeszłość wielu regionów kraju, podobnie jak fetysze i amulety, które są bardzo powszechne.
Jednym z najbardziej znanych miejsc chrześcijaństwa w Mali jest miasto Kita w regionie Kayes ( 1 st dzielnica), gdzie jest Katedra Notre Dame w stosownych przypadkach roczną pielgrzymkę katolickiej w Mali. Są też protestanci, których obecność jest stosunkowo nowa, rozwijana przez misjonarzy, zwłaszcza Amerykanów, których liczba jest bardzo ograniczona.
Tradycyjne melodie, niegdyś grane na kora , nadal napędzają dzisiejszą muzykę dzięki wykonawcom godnym potomków griotów, takim jak Mamadou Diabaté , Ganda Fadiga , Toumani Diabaté , Babani Koné , Amy Koita . Wśród nie-griotów możemy również wymienić Salifa Keïtę , Ali Farka Touré , Khairę Arby , Vieux Farka Touré , Boubacar Traoré , Rokia Traoré , Oumou Sangaré i Sambę Touré .
Różnorodność muzyki malijskiej podkreśla różnorodność kulturową Mali. Możemy zatem znaleźć różne style muzyczne takie jak łowca piosenek , wassoulou muzyki , griotów , etc.
Użyte instrumenty to głównie n'goni , kora , balafon , dum dum .
Muzyka malijska jest najbardziej znana dzięki sławom, takim jak Amadou i Mariam Bagayogo , „niewidoma para”, która stworzyła Beaux Dimanches (niedziela w Bamako…), Ali Farka Touré, dwukrotnie nominowana do nagrody Grammy , diva Timbuktu Khairy Arby , Salif Ke ,ta , Habib Koité , Samba Touré , spadkobierca muzyki Ali Farka Touré, Mama Sissoko, która została plagiatowana przez słynnego amerykańskiego piosenkarza Carlosa Santanę i której sprawa została wniesiona przed amerykański wymiar sprawiedliwości w 2005 roku, Oumou Sangaré , Oumar Koïta, naturalizowany Niemiec , czy Mokobé , młody Malian z Francji, który zadomowił się w świecie rapu, nie zapominając o swoich korzeniach i współpracy z kilkoma afrykańskimi artystami. Ballaké Sissoko współpracuje z europejskimi muzykami, takimi jak wiolonczelista Vincent Ségal czy pianista Ludovico Einaudi, aby promować kora i kulturę malijską.
Muzyka Dogonów jest często zapominana przez to bardzo bogate dziedzictwo. Ta muzyka Dogonów jest różnorodna i różnorodna. Jest ściśle związany z różnymi obrzędami: ślubami, pogrzebami itp. Po Kadji Lélé, weteranie, młoda piosenkarka Déné Issébéré jest symbolem tej muzycznej kultury Dogonów zarówno w Mali, jak i poza jej granicami.
Muzyka Tuaregów jest ceniona poza granicami Mali, zwłaszcza blues Tuaregów ; reprezentuje ją m.in. grupa Tinariwen , inicjator i lider tego muzycznego ruchu.
Reaggaeman Koko Dembélé skomponował wiele piosenek w języku Dogonów.
Kino malijskie znane jest przede wszystkim dzięki twórczości Souleymane Cissé .
Mobilne kino cyfrowe jest obecny w Mali.
Media w Mali składają się z prasy drukowanej (w języku francuskim i niektórych gazet w językach narodowych), lokalnego radia, telewizji, a także kilku powiązanych usług (satelita, telewizja kablowa, internet).
Gazety są skoncentrowane w stolicy Bamako lub w dużych miastach regionalnych. Bezpłatna sieć radiowa szybko się rozwija. Radia te docierają do zdecydowanej większości ludności, nadając programy w lokalnych językach. Dostęp do Internetu rozwija się zarówno pod względem rozbudowy infrastruktury, redukcji kosztów, jak i zaznajamiania użytkowników z najczęściej używanymi narzędziami. Istnieje kilka współpracujących stron internetowych z gazetami, stacjami radiowymi i telecentrami społeczności.
Przestarzały | Francuskie imię | Nazwa lokalna | Uwagi |
---|---|---|---|
Zmienny | Id al-Fitr | Korité | Koniec Ramadanu |
Zmienny | Id al-Adha | Tabaski | Upamiętnienie ofiary Abrahama |
Zmienny | Mawlid | Mauloud | Narodziny Mahometa |
Zmienny | Lajlat al-Qadr | Noc Przeznaczenia | |
Zmienny | Muharram | Tamkharit | Muzułmański Nowy Rok |
1 st stycznia | Nowy Rok | ||
20 stycznia | Dzień Armii Mali | ||
26 marca | Dzień Męczenników | Upadek reżimu Moussy Traoré | |
1 st maja | Dzień pracy | ||
25 maja | Dzień Afryki | Utworzenie Organizacji Jedności Afrykańskiej | |
22 września | Dzień Niepodległości | Proklamacja Republiki Mali (niepodległość przyznana przez Francję w dniu 20 czerwca 1960 do federacji Mali). | |
25 grudnia | Boże Narodzenie | Narodziny Jezusa Chrystusa | |
Zmienny | poniedziałek Wielkanocny |