Rodzaj traktatu | Traktat o kontroli i ograniczeniach broni |
---|---|
Przyjęcie | 30 maja 2008 |
Miejsce adopcji | Dublin ( Irlandia ) |
Podpis | 3 grudnia 2008 |
Miejsce podpisania | Oslo ( Norwegia ) |
Wejście w życie | 1 st August 2010 |
Stan: schorzenie | 30 ratyfikacji |
Sygnatariusze | 108 |
Części | 108 |
Depozytariusz | Organizacja Narodów Zjednoczonych |
Języki | Angielski , arabski , chiński , hiszpański , francuski , rosyjski |
Konwencja o broni kasetowej jest międzynarodowe prawo humanitarne i rozbrojenie traktat , który całkowicie zakazuje stosowania, produkcji, składowania i przekazywania tej kategorii broni i zapewnia ich usuwania i niszczenia. Tekst Konwencji został przyjęty przez 108 państw dnia30 maja 2008w Dublinie ( Irlandia ) i został podpisany przez 94 państwa w Oslo w dniu 3 i4 grudnia 2008.
Konwencja została otwarta do podpisu dnia 3 grudnia 2008w Oslo ( Norwegia ) i „wejdzie w życie pierwszego dnia szóstego miesiąca następującego po złożeniu trzydziestego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia” (art. 17 Konwencji).
Zgodnie z art. II konwencji „termin amunicja kasetowa oznacza amunicję konwencjonalną przeznaczoną do rozpraszania lub uwalniania amunicji wybuchowej, z których każda waży mniej niż 20 kilogramów, i obejmuje taką amunicję wybuchową”.
Ta definicja obejmuje całą amunicję kasetową używaną do tej pory na polu bitwy. Konwencja zezwala tylko na niektóre rodzaje broni spełniające bardzo surowe normy „w celu uniknięcia masowych skutków dla danego obszaru i zagrożeń stwarzanych przez niewybuchy” (art. 2 § 2). Dotyczy to w szczególności francusko-szwedzkiej premii i niemieckich bomb SMart .
Każde Państwo-Strona zobowiązuje się do:
Konwencja została otwarta do podpisu dnia 3 grudnia 2008. W dniu30 maja 2018 r, ma 103 Państwa-Strony i 108 Państw-Sygnatariuszy.
Konwencja „wejdzie w życie pierwszego dnia szóstego miesiąca następującego po miesiącu, w którym został złożony trzydziesty dokument ratyfikacyjny, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia” (art. 17 Konwencji), tj. Po ratyfikacji Danii, the1 st sierpień 2010.
Pod koniec 2006 r., Zwracając uwagę na niemożność osiągnięcia międzynarodowego porozumienia w sprawie broni kasetowej (zwłaszcza w ramach Protokołu V Konwencji o niektórych broniach konwencjonalnych ), Norwegia oficjalnie wezwała państwa, które chciałyby „pójść naprzód na spotkanie”. w celu zawarcia międzynarodowego traktatu zakazującego tej broni w 2008 roku.
Proces prowadzący do Konwencji o amunicji kasetowej, zwanej potocznie procesem z Oslo , ukształtował się 22 stycznia23 lutego 2007w Oslo. W tych dniach 46 państw wydało Deklarację z Oslo, w której zobowiązały się do „zawarcia do 2008 r. Międzynarodowego traktatu - prawnie wiążącego - przewidującego zakaz używania, produkcji, przekazywania i przechowywania amunicji kasetowej, która powoduje niedopuszczalne cierpienie ludności cywilnej. ”.
Następnie państwa te spotkały się w Limie ( Peru ) w rMaj 2007oraz w Wiedniu ( Austria ) w grudniu tego samego roku. Plik22 lutego 2008państwa uczestniczące zgodziły się na Deklarację z Wellington, która określa zasady, które powinny znaleźć się w tekście przyszłej Konwencji.
Ostateczny tekst Konwencji został omówiony i przyjęty przez delegacje ze 109 państw zebranych w Dublinie pod koniec miesiąca Maj 2008 ; został otwarty do podpisu w dniu3 grudnianastępujący. Konwencja wejdzie w życie „pierwszego dnia szóstego miesiąca następującego po złożeniu trzydziestego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia” (art. XVII).
W Listopad 2008, przed konferencją podpisującą 3 grudniaw Oslo The Parlament Europejski przyjął rezolucję wzywającą wszystkie rządy Unii Europejskiej do podpisania i ratyfikowania Konwencji, ponieważ kilka krajów Unii wciąż nie wyraziły zamiar w tym zakresie, natomiast Finlandia miałem., ona już potwierdzona że nie zostanie członkiem tej Konwencji.
Jeśli w przypadku innych odpadów wojskowych cena metali lub odsprzedaż materiałów wybuchowych może sprawić, że demontaż będzie opłacalny, nie dotyczy to złożonej amunicji. Francja, która nie ma zakładu demontażu i planuje wykonać te prace w Niemczech, oszacowała w 2008 r., Że „w zależności od złożoności maszyn zaobserwowane koszty demontażu wahają się od 1000 do 5000 EUR za tonę ”
Co najmniej 14 stanów używa amunicji kasetowej od zakończenia II wojny światowej . Wszystkie te kraje posiadały zapasy takiej broni w 2008 roku.
Wśród tych stanów dwa już nie istnieją:
Następujące 7 stanów użyło amunicji kasetowej i nie podpisało się pod Deklaracją Wellington:
Następujące 7 stanów użyło amunicji kasetowej i zatwierdziło Deklarację Wellington:
Co najmniej 28 stanów wyprodukowało amunicję kasetową od zakończenia II wojny światowej . Wszystkie te kraje wciąż mają zapasy tej broni.
Następujących 17 stanów wyprodukowało amunicję kasetową i nie podpisało się pod Deklaracją Wellington:
Następujące 11 stanów wyprodukowało amunicję kasetową i podpisało się pod Deklaracją Wellington:
Oprócz 36 stanów wymienionych powyżej, co najmniej 75 stanów posiada zapasy amunicji kasetowej.
Spośród tych 75 stanów 38 nie podpisało się pod Deklaracją Wellington:
35 innych stanów posiada zapasy amunicji kasetowej, ale poparło Deklarację Wellington:
Następujące 111 państw podpisało się pod Deklaracją z Wellington i uczestniczyło w spotkaniu w Dublinie, popierając w ten sposób projekt Konwencji: