Sadiki College

Sadiki College
Przykładowe zdjęcie artykułu Sadiki College
Fasada Sadiki College została otwarta w 1901 roku.
Generał
kreacja 1 st luty 1875
Kraj Tunezja
Informacje kontaktowe 36 ° 47 ′ 54 ″ na północ, 10 ° 09 ′ 59 ″ na wschód
Adres Rue Sinan Pasha
Tunis
Ramy edukacyjne

Sadiki College ( arabski  : المدرسة الصادقية ) to pierwsza nowoczesna szkoła w Tunezji . Położony w Kasbah Tunis , została stworzona przez dekret z dnia1 st luty 1875z inicjatywy o Sadok Beya wielkiego wezyra , General Kheireddine Pasza , po wizycie we Francji , gdzie był kuszony przez francuskiego systemu edukacji .

Jest to pierwsza instytucja w Tunezji, która zapewnia nowoczesną edukację w języku arabskim , francuskim , literaturze , naukach ścisłych , matematyce lub studiach nad Koranem . Edukacja jest bezpłatna i początkowo mieści 150 studentów, w tym 30 stażystów.

Oprócz aury swojej wspaniałej przeszłości Sadiki College czerpie część swojego prestiżu z lokalizacji w dzielnicy Kasbah na skraju medyny w Tunisie, w samym sercu kompleksu rządowego.

Budynek

Ustanowienie początkowo mieści się w opuszczonym janczarów koszar , Sidi El Morjani , położonych przy rue de L'Eglise (prąd rue Jemaa Ezzitouna), przed przejściem do obecnych budynków wybudowanych przez władze protektoratu. I oddany do użytku w 1901 roku przez rezydenta generał Francji w Tunezji na wysokości kasby. Są dziełem francuskiego architekta Mailleta w stylu łączącym majestat francuskich budynków urzędowych i formy tradycyjnej architektury arabskiej.

Dwupiętrowy budynek wychodzi na meczet Kasbah , szpital Aziza Othmana , plac Kasbah z pomnikiem narodowym , Dar El Bey i Ministerstwo Finansów oraz dominuje nad Boulevard Bab Bnet, który prowadzi na przedmieścia Bab Souika .

Kolegium ma dwa wejścia, pierwsze, oficjalne, z widokiem na Boulevard Bab Bnet, a drugie na ruinach starych baraków osmańskich, oczyszczonych na początku lat 90. XX wieku, aby zainstalować pomnik, w którym codziennie o wyznaczonych godzinach otwieranie i zamykanie biur, oddział armii salutuje fladze na dźwięk hymnu narodowego .

Innowacje kulturowe

Kheireddine Pasha stworzył go z zamiarem szkoleniowych tłumaczy i przyszłych menedżerów, którzy muszą zarządzać kraju, ale również na celu dostarczenie studentom nauk ścisłych i matematyki lekcji, które byłyby „przydatny do muzułmanów nie będąc w przeciwieństwie do ich własnych.” Wiary  „(eliminacje dekretu).

Uczelnia jest rewolucją w sferach intelektualnych Tunezji, ponieważ wprowadza nowe przedmioty całkowicie obce dla przedmiotów wykładanych na Uniwersytecie Zitouna .

Z zadowoleniem przyjmuje dzieci dostojników miasta, a także dzieci kupców, drobnych urzędników i robotników. Do lat siedemdziesiątych XX wieku nadzorowane przez nauczycieli z Francji kształcenie na nieco wyższym poziomie niż średnia krajowa prowadzone jest w języku arabskim i francuskim.

Rozwój nowej elity

W ten sposób zyskała pewien prestiż w całym kraju, odgrywając rolę żłobka dla zachodniej inteligencji z duchem protestu i reformizmu. Dzięki tej uczelni władze kolonialne znajdują dwujęzycznych kierowników ( francuskich i arabskich ), którzy pośredniczą w kontaktach z resztą ludności Tunezji. Jednak władze uważnie obserwują uczelnię, ponieważ obawiają się rozwoju idei nacjonalistycznych wrogich projektowi kolonialnemu: jak oświadczył Victor de Carnières w 1902 roku , „rozpowszechnianie szkolnictwa średniego może dać naszym tunezyjskim podopiecznym niewielkie pomysły. stan politycznego podporządkowania, w jakim się znajdują i w jakim nasze interesy nakazują nam je utrzymać ”.

Według Noureddine Sraïeb, Francuzi próbują następnie wykorzystać kolegium, aby zwiększyć wpływy francuskie: „ Usunięcie języków włoskiego i tureckiego z nauczania w Sadiki College, wyłącznie z korzyścią dla języka francuskiego jako jedynego języka obcego, który nie będzie nie jest to obce temu celowi, aby nie zająć miejsca samego języka arabskiego. Rzeczywiście, narzucając francuski w edukacji, władze kolonialne chcą zwiększyć francuskie wpływy wśród tubylców, wpajając im nowe systemy wartości, które ułatwiają legitymizację nowo ustalonego porządku ”. Należy jednak zauważyć, że szkoły protektoratu mają wtedy dwie sekcje: jedną dwujęzyczną (francuską i arabską) i drugą jednojęzyczną (tylko arabską). Niemniej jednak opór wobec francuskiej okupacji nadal budzi dawni studenci kolegium, którzy uczestniczą w reformach kraju po odzyskaniu niepodległości. Tak więc, w biurze politycznym Neo-Destour „dawni studenci Sadiki Kolegium stanowią 60% siły roboczej (92 osób) między 1955 i 1969  ”. Spora część tunezyjskiej elity przeszła na tych ławkach; częściowa lista wybitnych studentów jest dostępna tutaj .

Po rewolucji w Tunezji , Sadiki College został wybrany na nowy nominał dwudziestu dinarów , w miejsce cyfry 7 upamiętniającej zamach stanu z 7 listopada 1987 r. , Co oznacza odrzucenie starego reżimu, wdrożenie przed tożsamość arabsko-muzułmańska wobec egzaltacji technicznego modernizmu, ale także powrót elity Neo-Destour do władzy.

Życie szkolne

Sadiki College ma kilka klubów, w tym:

Dyrektorzy

Lista absolwentów

Załączniki

Bibliografia

  1. Ridha Kéfi, „Essadkia. Le Collège Sadiki ”, Saisons tunisiennes , 18 stycznia 2007 .
  2. (w) Stephen J. King, The New Authoritarianism in the Middle East and North Africa , wyd. Indiana University Press, Bloomington, 2009, s. 47 .
  3. Khaled Guezmir, Young Tunisians , wyd. Alif, Tunis, 1986.
  4. Noureddine Sraïeb, The Sadiki College of Tunis. 1875-1956: edukacja i nacjonalizm , red. CNRS, Paryż, 1995.
  5. Thierry Brésillon, „Od nowoczesności do tożsamości: znaczenie nowych tunezyjskich banknotów”, Rue89 , 12 listopada 2011 .

Bibliografia