Bruno Solo

Bruno Solo Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Bruno Solo na ceremonii rozdania nagród Lumières 2014 . Kluczowe dane
Imię i nazwisko Bruno Lassalle
Narodziny 23 września 1964
Paryż , Francja
Narodowość Francuski
Zawód Aktor
Reżyser
Producent telewizyjny
Scenarzysta
Dziennikarz Prezenter
telewizyjny
Producent filmowy
Wybitne filmy Prawda, jeśli kłamię! (saga)
Strefa relaksu
Seminarium
( zobacz filmografia )
Wybitne serie Kamera kawiarniana (2001-2004)

Bruno Lassalle znany jako Bruno Solo , urodzony dnia23 września 1964w Paryżu , jest aktorem , reżyserem , producentem , pisarzem , dziennikarzem i francuskim gospodarzem telewizyjnym .

Gra w serii filmów Prawda, jeśli kłamię! z José Garcia  : Prawda, jeśli kłamię! ( 1997 ), Prawda, jeśli kłamię! 2 ( 2001 ), Prawda, jeśli kłamię! 3 ( 2012 ).

Biografia

Dzieciństwo

Bruno Lassalle urodził się jako ojciec pracownika (zmarł w listopad 2018) oraz matkę pozostającą w domu (która zmarła luty 2019). Ma młodszą siostrę Cathy, scenarzystę Camera Café . Oboje jego rodzice są komunistami, a ojciec jest kuzynem Pierre'a Fourniera , propagatora i inicjatora francuskiego ruchu ekologicznego , który zmarł w 1973 roku.

Mieszka z rodzicami w dzielnicy Marais w Paryżu i uczęszczał do szkoły Sophie Germain . Ponieważ jest zaskoczony konfliktami, jakie dzielą jego koledzy z klasy z rodzicami, jego ojciec sugeruje mu długą, trzymiesięczną podróż do Stanów Zjednoczonych i Meksyku . Ta podróż założycielska leży u źródeł jego świadomości społecznej.

Kariera

1990

Bruno Solo zaczyna jako dziennikarka dla Koncertowej Magazine .

W 1990 roku Yvan Le Bolloc'h , gospodarz programu Télé Zèbre , poznał Bruno Solo, gdy ten występował na widowni. Następnie animują całą tę emisję ( Yvan Le Bolloc'h powierzając rolę „sędziego” Bruno Solo). Następnie zaprezentowali inne programy, takie jak Top 50 i Le Plein de super . Bruno Solo został zatem gospodarzem telewizyjnym w Canal + ( Top 50 , od 1991 do 1993), a następnie w TF1, zanim rozpoczął karierę aktorską od 1993 roku.

W 1996 roku podczas udziału w programie Fort Boyard („specjalni animatorzy”) mnoży z zespołem wybryki podczas testów, odkrywa na żywo tajniki gry, co spowalnia tempo i prowokuje gniew zespołu show, w szczególności jego prezenter, Patrice Laffont . Ten odcinek zapisze się w annałach gry.

2000s

W 2001 roku Bruno Solo stał się znany wraz ze swoim przyjacielem Yvanem Le Bolloc'hem w Camera Café .

Prawdziwy sukces osiągnęli dzięki temu komiksowemu serialowi telewizyjnemu, który został uruchomiony przez kanał M6 (2001-2004). Bruno Solo jest współautorem, ale przede wszystkim ucieleśnia jednego z dwóch antybohaterów fikcji, Hervé Dumonta , delegata związkowego, dyrektora zakupów, tchórzliwego i hipokrytę, najlepszego przyjaciela sprzedawcy Jean-Claude'a Convenanta , granego przez Yvana Le Bolloca”. h . Serial ma 281 odcinków wyemitowanych do 2004 roku. Pochodne i adaptacje rozszerzą ten udany wszechświat poza mały ekran.

Tym samym zespół znalazł się w kinie dla filmu fabularnego Espace Détente , który ukazał się w 2005 roku . Jeśli recenzje są bardzo mieszane, kasa jest zadowalająca. Zaprezentowany w 2009 roku sequel zatytułowany Le Séminaire po raz ostatni pojawi się na ekranie pracowników GES. W 2010 roku Bruno Solo próbuje ożywić markę w telewizji z nowym zespołem aktorów. Ale ta Camera Café 2: La Boîte du haut , prowadzona przez nieznanego wówczas Arnauda Ducreta , kończy się niepowodzeniem przesłuchań i kończy się deprogramowaniem po trzech miesiącach, pomimo 120 odcinków już umieszczonych w pudełku.

Bruno Solo jest związany do 5% z programami francuskiej produkcji telewizyjnej firmy CALt , w szczególności Kaamelott seria przez Alexandre Astier do M6 . W serialu pojawia się krótko, czas odcinka Księgi II , w którym gra niekompetentnego chorążego.

W 2007 roku brał udział w przebojowym show Rendez-vous en terre inconnue . Z gospodarzem Frédéricem Lopezem udaje się do Mongolii .

Lata 2010

Po sukcesie Camera Café , Bruno Solo weźmie udział w kilku filmach: w 2010 roku zagrał drugoplanową rolę w ambitnym 600 kilogramach czystego złota , napisanym i wyreżyserowanym przez Érica Besnarda . Jest także częścią komedii Au bistro du coin (2012) Charlesa Nemesa , La Vérité si je mens! 3 (2012), Thomas Gilou i Brèves de comptoir (2014), Jean-Michel Ribes . Wciela się również w rolę Francois w niezależnym filmie dramatycznym Bycie , w reżyserii Fary Sene .

Ale to w telewizji udaje mu się odbić na dłuższą metę: we France 2 zaskakuje w pierwszej dramatycznej roli z 2009 roku: w filmie telewizyjnym Do piekła gra samotnego nauczyciela matematyki, idealnego sprawcę morderstwa walizka. Następnie, w 2011 roku, służba publiczna ponownie zaufała mu, kiedy użyczył swoich funkcji Pierre'owi Mendès France w historycznym filmie telewizyjnym Accused Mendès France w reżyserii Laurenta Heynemanna .

Wrócił w tym samym roku w pierwszej regularnej roli w telewizji: podzielił się z Jean-Markiem Barrem plakatem serii detektywistycznej Deux copics sur les docks . Wcieli się w rolę kapitana Paula Wincklera w kilkunastu odcinkach emitowanych do 2016 roku na antenie France 2 .

Jednocześnie brał udział w różnych projektach France Télévisions  : w 2012 roku zagrał w filmie telewizyjnym Meurtres à Saint-Malo z Louise Monot  ; w 2013 roku był partnerem Aïssa Manga przy telewizyjnym thrillerze Mortel Été  ; latem 2014 i 2015 powrócił do humoru, by zagrać przeciętnego członka rodziny w serialu Hôtel de la plage  ; w 2015 roku udzielił odpowiedzi Jean-Pierre'owi Darroussinowi za historyczny film telewizyjny La Mort d'Auguste  ; w 2016 roku pojawił się w odcinku serialu Marjorie , noszonym przez Anne Charrier .

W 2012 roku brał również udział w sekwencjach reklamowych dla banku LCL .

W 2017 roku znalazł reżysera Deux copics sur les docks, który zagra w policyjnym miniserialu The Accident .

Lata 2020

W 2020 roku pojawia się w reklamie krewetek marki Pescanova .

Inne zajęcia

Jest także głosem Lou w Comme Chien et Cats (2001), Ratso w Le Vilain Petit Canard et moi (2006).

Zaangażowanie charytatywne

Bruno Solo świadczy o jego poparcia dla Frontu Lewicy w tych wyborach europejskich 2009 .

W 2014 roku zadeklarował, że jest zdesperowany stanem świata politycznego, a następnie rozważał nie głosowanie w wyborach.

Jest ambasadorem federacyjnego stowarzyszenia La Voix de l'Enfant oraz stowarzyszenia humanitarnego 1 pour tous, tous pour l'Autisme .

Był jednym ze sponsorów operacji „Villa Déchets” , mającej na celu podniesienie świadomości na temat zapobiegania powstawaniu odpadów w Nantes , w 2010 roku przez Frédérica Tabary (również projektanta Villa Hamster) wraz z wieloma innymi osobistościami, takimi jak Delphine Depardieu , Florian Hessique i Tom Listopad .

W lipiec 2014, padł ofiarą napaści na uboczu demonstracji ruchu Jour de l'anger , w której brały udział osoby z różnych środowisk: „Byli ludzie z Civitas , skinheadzi , czarni, biali, faceci z ultra- po lewej , kompletnie zagubione psie punki ” . Wyjaśnia, że  przez grupę ludzi został nazwany „brudnym dzieciakiem ” (choć nie jest Żydem) i zaryzykował „lincz” .

W 2017 roku był jednym z sygnatariuszy trybuny Juliette Méadel , wzywającej do zablokowania Marine Le Pen podczas drugiej tury wyborów prezydenckich i tym samym poparcia Emmanuela Macrona .

Filmografia

Aktor

Kino Telewizja Dubbing Klipy wideo Reklama

Autor scenariusza

Twórca

Dyrektor

Teatr

Nominacja

Pracuje

  • Bruno Solo, Camera Café  : Przewodnik po Szczęściu Biznesowym , M6 Éditions, coll.  „Jest w telewizji”,2003, 250  pkt. ( ISBN  978-2-915127-00-3 )
  • Bruno Solo, Yvan Le Bolloc'h i Alain Kappauf , Camera Café: Tom 1, Teksty , Robert Laffont , coll.  „Jest w telewizji”,2005, 320  pkt. ( ISBN  978-2-221-10478-1 )
  • Bruno Solo, Yvan Le Bolloc'h i Alain Kappauf , Camera Café: Tom 2, Teksty , Robert Laffont , coll.  „Jest w telewizji”,2005, 344  s. ( ISBN  978-2-2211-0479-8 )
  • Jack Horta ( pref.  Bruno Solo), Poker Mode d'Emploi , Paryż, Hugo Sport,2007, 172  pkt. ( ISBN  978-2-7556-0157-2 )
  • Bruno Solo, Najzabawniejsze anegdoty kina , Paryż, Le Cherche midi , coll.  " Myśli ",2010, 204  s. ( ISBN  978-2-7491-1269-5 )
  • Bruno Solo, Mała i wielka historia kina , Paryż, Le Cherche midi , coll.  „Poczucie humoru”,2014, 224  s. ( ISBN  978-2-7491-2327-1 )

Uwagi i referencje

  1. Véronique Cauhapé, „  Bruno Solo: w nurcie życia  ”, Le Monde ,10 marca 2010( przeczytaj online )
  2. https://www.purepeople.com/article/bruno-solo-en-deuil-il-annonce-la-mort-de-sa-mere_a325244/1
  3. Raphaël Garrigos, „  Szef zatrudnienia  ” , na Liberation .fr ,17 lutego 2003 r.
  4. "  Bruno Solo - Biography  " , France Inter .fr ( dostęp 8 lipca 2017 ) .
  5. Najbardziej pamiętny film z Fort Boyard, Wywiad z Bruno Solo , Europa 1, 26 lutego 2015 r. (dostęp 26 sierpnia 2019 r.).
  6. „  Bruno Solo opowiada swoją historię przed sukcesem „Camera café  ”, RTL.fr ,2015( przeczytaj online , skonsultowano 7 listopada 2017 r. ).
  7. „  Spójrz na pierwsze zdjęcia Camera Café i… pomoc od Bruno Solo!”  ”, Purepeople.com ,2009( przeczytaj online , skonsultowano 7 listopada 2017 r. ).
  8. AlloCine , „  Espace loisirs  ” (dostęp 7 listopada 2017 r . ) .
  9. AlloCine , „  Le Séminaire  ” (dostęp 7 listopada 2017 r . ) .
  10. "  Bruno Solo:" Z Alexandre Astier, nie jesteśmy przyjaciółmi  " , na Le Figaro .fr ,22 listopada 2013 r..
  11. François 01.12. 10:50, „  Bruno Solo i „Terre inconnue”: „ta podróż wciąż mnie prześladuje”.  » , na Leblogtvnews.com ,1 st grudzień 2009(dostęp 25 lipca 2020 r . ) .
  12. Reklama telewizyjna , witryna LCL .fr.
  13. „LCL – bank”, Bankowy serwis posprzedażny z Bruno Solo” , Stratégies , listopad 2012 r.
  14. „  Gambas Bio Pescanova (Bruno Solo)” dobrze jest otworzyć jego powłokę „Pub 30s  ” [wideo] , na YouTube (dostęp 31 lipca 2020 r . ) .
  15. Sylvia Zappi, „  Wsparcie intelektualne dzieli lewicę od lewicy  ”, Le Monde ,3 czerwca 2009( przeczytaj online ).
  16. "  Bruno Solo:" Nie będę już głosował!"  » , Na LCI .fr ,19 lutego 2014.
  17. „  La Voix De l'Enfant  ” , w The Voice of the Child (dostęp 25 lipca 2020 r . ) .
  18. Nasze matki chrzestne, sponsorzy, ambasadorzy, ... (dostęp 26 sierpnia 2019 r.).
  19. Willa "100% odpadów" wybudowana w 2012 r., 17 stycznia 2011 r., La Libre (konsultacja 26.08.2019).
  20. "  Bruno Solo ofiarą ataku antysemickiego  " , na La Dépêche .fr ,22 lipca 2014.
  21. "  Piosenkarze, aktorzy, komicy... Front Narodowy, bardzo mało dla artystów  " , na L'Express .fr ,3 maja 2017 r..
  22. [wideo] Seloger reklam na YouTube .
  23. [wideo] reklama La Poste na YouTube .
  24. [wideo] Dostępne w Dailymotion .
  25. „  Reklama Renault  ” , na culturepub.fr .
  26. "  Gambas Bio Pescanova (Bruno Solo)" dobrze jest otworzyć jego muszlę "Pub 30s  " , na youtube.com

Załączniki

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne