Boecjusz

Boecjusz Obraz w Infobox. Boecjusz i filozofia, rękopis z 1372 roku.
Narodziny V. 480
Rzym
Śmierć 524
Pavia
Pogrzeb Bazylika San Pietro in Ciel d'Oro
Główne zainteresowania Logika , religia , muzyka
Podstawowe prace Pocieszenie filozofii
Wpływem Platon , Arystoteles , Cyceron , Porfir
Pod wpływem Większość filozofii średniowiecznej
Tata Manlius Boethius ( w )
Małżonka Elpis ( d )

Anicius Manlius Severinus Boethius , powszechnie znany jako Boecjusz /bo.ɛs/, urodzony ok. 480 r. W Rzymie i uśmiercony w 524 r. W Pawii przez Teodoryka Wielkiego , jest łacińskim filozofem i politykiem. Współczesna Cassiodorus i Clovis I er , on jest świadkiem ostatnich pożarów Cesarstwa Rzymskiego .

Był chrześcijaninem i wyznawcą doktryny Arystotelesa , którego pisma komentował, jego traktaty z teologii, filozofii, matematyki i muzyki. Jego praca była głównym źródłem starożytnej filozofii średniowiecznej przed XIII -go  wieku . Jego traktat Logica vetus (logika starożytna) zawierał między innymi łacińskie tłumaczenia Organonu ( Analitical I i II ), Categories , Topics i Interpretation of Arystoteles, które przekazał Zachodowi, zanim znane były komentarze Awerroesa . Jako pedagog wymyślił termin quadrivium (poczwórna ścieżka) na określenie nauki arytmetyki, geometrii, muzyki i astronomii, która miała następować po trywium (gramatyka, dialektyka i retoryka).

Jest w szczególności autorem Apices , systemu cyfr dziesiętnych, który jest źródłem wprowadzenia numeracji stanowisk przez Gerberta d'Aurillaca oraz Consolation of Philosophy , neoplatońskiego dzieła, w którym dążenie do mądrości i miłości Boga są opisywane jako prawdziwe źródła szczęścia.

Biografia

Boecjusz urodził się w Rzymie w 480 r. Należy do rodu Anicii , chrześcijanina od około wieku, z którego pochodził cesarz Olybrius . Jego ojciec, Flavius ​​Manlius Boetius, został konsulem w 487 roku i wkrótce potem zmarł. Boecjusz jest następnie wychowywany przez Kwintusa Aureliusza Symmaque, którego poślubił córkę, Rusticianę. Dzieciństwo spędził w Rzymie za panowania Odoakra i otrzymał dobre wykształcenie, zwłaszcza w języku greckim. Stał się bliskim przyjacielem Teodoryka Wielkiego , króla Ostrogotów i został mianowany konsulem w 510.

Jego prace poświęcone są tłumaczeniu na łacinę całych dzieł Arystotelesa z komentarzem, a także dzieł Platona , a następnie „przywróceniu ich idei w jednej harmonii”. Ale on ma tylko czas na przeprowadzenie niewielką część tego programu: on zatem tłumaczone Arystotelesa Organon towarzyszy greckich glos, jak również Isagoge z porfiru Tyru , wprowadzenie do arystotelesowskiej logiki, za każdym razem pisząc podwójne komentarza w sprawie. wzór szkół w Aleksandrii i Atenach. Boecjusz skomponował również wiele dzieł logicznych, zwłaszcza traktat De divisione (ok. 515-520), introductio ad syllogismos cathegoricos (523), traktat De topicis differentiis (523), inny traktat De hypotheticis syllogismis oraz komentarz w Topica Ciceronis podkreślając różnice między tematów z Cicero i tych Arystotelesa .

Następnie wprowadza w życie swoje studium logiki w czterech broszurach o Trójcy i naturze Chrystusa oraz przeciwko Nestoriuszowi i Eutychesowi . Używając terminologii kategorialnej Arystotelesa, opisuje jedność Boga w kategoriach substancji, a trzy Osoby Boskie w kategoriach relacji. Stara się również podać ortodoksyjną definicję Chrystusa, stosując precyzyjne pojęcia „substancji”, „natury” i „osoby”.

W 520 roku Boecjusz został magistrem officiorum za panowania Teodoryka Wielkiego . Jego dwaj synowie zostali konsulami w 522 roku . Ale jego szczęście nie trwało długo. Po nieudanej schizmie między Rzymem a Kościołem Konstantynopola Boecjusz i kilku senatorów są podejrzani o komunikowanie się z cesarzem bizantyjskim Justynem I św . Ten ostatni ma wrażliwość, która później zostanie nazwana ortodoksyjną, podczas gdy Teodoryk jest bardziej skłonny do arianizmu . Boecjusz otwarcie broni senatora Albinusa, a następnie zostaje oskarżony o pisanie do cesarza Justyna przeciwko panowaniu Teodoryka. Ten zarzut, wzmocniony oskarżeniem o magię, prowadzi go do więzienia w Pawii . W tym okresie izolacji napisał Pocieszenie filozofii . Jego majątek został skonfiskowany, a po długim okresie zatrzymania został skazany na śmierć w 524 roku .

Święty i męczennik

Kilka wieków po śmierci Boecjusza uważany jest za świętego i męczennika . Jego książka o Trójcy pokazuje swoją aktywną walkę arianizmu z Teodoryka . Chociaż tradycyjnie uznawany za świętego, rzymski filozof nie został kanonizowany. W 996 roku cesarz Oton III nakazał umieszczenie jego szczątków w krypcie bazyliki San Pietro in Ciel d'Oro w Pawii . Gerbert d'Aurillac umieszcza na swoim grobie epitafium, w którym chwali talenty, cnoty obywatelskie i patriotyzm wybitnego Rzymianina. W 1861 r. Boecjusz był nadal obchodzony w Pawii , Mediolanie i Brescii , 23 października, w święto św. Seweryna. Prawdopodobny nagrobek Boecjusza znajduje się w Musei Civici w Pawii

Potomkowie

Boecjusz jest najwybitniejszym pisarzem, poetą i filozofem swoich czasów. „Odegrał decydującą rolę w transmisji dziedzictwa starożytnej filozofii na średniowieczny i współczesny Zachód” . Poprzez swoje tłumaczenia na łacinę „stworzył łaciński język filozoficzny, techniczny i precyzyjny” oraz „zapoczątkował średniowiecze w naukową egzegezę dzieł Arystotelesa” . Jednak po jego śmierci jego teksty zostały zapomniane na ponad dwa stulecia, prawdopodobnie z powodu zmiany klimatu w latach 535-536, która wstrząsnęła Europą, aż do ponownego odkrycia przez Alcuina około 780 roku.

Nazywano go „nauczycielem” łacińskiego Zachodu i „pierwszym ze scholastyków” . Jego pisma inspirowane Alcuina , Jan Szkot Eriugena , szkoły Auxerre i Reims w IX th  century, komentatorzy szkole Chartres w XII th  century, Tomasz z Akwinu w XIII th  wieku. Również Dante Alighieri w Convivio  : „Boecjusz i Cyceron zainicjowali mnie w miłości, to znaczy w studium tej bardzo szlachetnej Pani, Filozofii. » A w Boskiej Komedii  :

„W Niej raduje się na widok najwyższego dobra, świętej duszy, która objawia zwodniczy świat każdemu, kto zechce się z nią skonsultować. Ciało, z którego została wypędzona, spoczywa w Cieldauro, a ona po męczeństwie i wygnaniu doszła do tego niebiańskiego pokoju. "

-  Dante Alighieri , Divine Comédie , Paradis , X, 124 i nast., Tłumaczenie Auguste Brizeux , 1843.

Filozof Pierre Abélard uważa Boecjusza za najważniejszego filozofa rzymskiego i napisał komentarz do De differentiis topicis . W XIII -go  wieku, miejscowo z Piotrem Hiszpanii pochodzą z De differentiis topicis . W tym samym stuleciu w Cesarstwie Bizantyjskim Manuel Holobolos dostarczył tłumaczenie tego samego traktatu z adnotacjami na język grecki. W XIV th  wieku, Boecjusz pisma logiczne są cytowane przez William Ockham i Albert z Saksonii  ; ich wpływ jest wyraźnie widoczny. W XV th  century filozof Lorenzo Valla opisane Boecjusz jako ostatni z Rzymian i pierwszy z scholastyków .

Kiedy Kasjodor założył klasztor Wiwarium w Kampanii , założył tam również swoją rzymską bibliotekę, w tym dzieła Boecjusza dotyczące sztuk wyzwolonych . Tworzy listę lektur „ Instytucje” dla edukacji mnichów. W ten sposób rzymska literatura arystokratyczna wchodzi do tradycji monastycznej. Logika Boecjusza dominuje w nauczaniu średniowiecznego duchowieństwa oraz w badaniach sądów i klasztorów. Jego tłumaczenia i komentarze, zwłaszcza Kategorie Arystotelesa i traktat O interpretacji, stały się fundamentalnymi tekstami średniowiecznej scholastyki . Pierwsi scholastycy zawdzięczają Boecjuszowi kompletny podręcznik logiki odsłaniający całą doktrynę Arystotelesa w języku łacińskim.

Przejście ze swoim komentarzu do Isagoge z porfiru Tyru jest u początków kłótni między uniwersaliów , która będzie mieszać się filozofii średniowiecznej .

Boecjusz ukuł termin „  quadrivium  ”, czyli poczwórna ścieżka do wiedzy, obejmująca arytmetykę , geometrię , muzykę i astronomię . Ten termin pochodzenia rzymskiego znajduje swój odpowiednik w „  trivium  ”, obejmującym gramatykę , dialektykę i retorykę .

Według filozofa Alaina de Libera Boecjusz był przeciwnikiem idei wyznawanych przez Nestoriusza i Eutychesa . Bronił „ortodoksji religijnej” określonej przez sobory w Bradze i napisał „zbiór traktatów o teologii katolickiej , który głęboko przeniknął całą myśl średniowieczną. "

Podstawowe prace

Uwagi i odniesienia

  1. „Boethius”, Encyclopædia Britannica , 1910–1911 i 2011.
  2. Pierre Hadot , Encyclopædia Universalis, „  Boèce: The comments and the works of logic  ” , na stronie www.universalis-edu.com (dostęp 24 września 2015 r. )
  3. Arnaud Mignon, The origins of scholasticism and Hugues de Saint-Victor , Paryż, 1895, s.  41-42 [ czytaj online ]
  4. Boèce et Louis Judicis de Mirandol (tłumaczenie, wprowadzenie i przypisy ) , La Consolation Philosilique de Boèce, Paryż, Librairie L. Hachette,1861( czytaj online ) , s.  XXIV-XXV
  5. (it) Troncarelli Fabio , "  Il sepolcro di Boezio  " , Il discorso sul Metodo ,2012( Czytaj online , obejrzano 1 st kwiecień 2019 )
  6. Jacques Attali, Phares, 24 przeznaczenia , Fayard,2010, 811  s. , s.  120
  7. Jacques Follon, „Perennity of Boecius, filozof i teolog”, Revue Philosophique de Louvain nr 86, 1992. str. 192-205 [ czytaj online ]
  8. Paul Drouilhet de Sigalas, Sztuka we Włoszech: Dante Alighieri i Boska Komedia , Paryż, 1852, s. 136 [[czytaj online]]
  9. Pierre Abélard, Theologia Christiana 1134.
  10. Osmund Lewry, boecjańskiej Logic w średniowiecznym Zachodzie . W: Margaret Gibson (Hrsg.): Boethius, His Life, Thought and Influence , Oxford, 1981, s. 90–134.
  11. Sten Ebbesen, George Pachymeres and the Topics , Notebooks of the Greek and Latin Middle Ages Institute n ° 66, 1996, s. 169–185.
  12. Boethius, Anicius Manlius Severinus, Theological Tractates and The Consolation of Philosophy , Cambridge: The Project Gutenberg, 2004. Tłumaczenie z łaciny na angielski przez HF Steward i EK Rand.
  13. Axel Tisserand, Pars theologica: Logic and theological in Boethius , Vrin, 2008, s. 31-32 [ czytaj online ]
  14. Alain de Libera , Medieval Philosophy , Paryż, PUF, Quadrige Manuels, 1993; trzcina. 2004, „Boèce”, s. 248-250. ( ISBN  978-2-13-054319-0 )
  15. Wprowadzenie do tego tekstu autorstwa Chaucera, jak również pełne tłumaczenie na język francuski wraz z notatkami, patrz „Boèce (Boece)” , w: André Crépin et al. , Les Contes de Canterbury i inne prace , Paryż, Laffont, wyd.  "Książki",2010, s.  913-1056.
  16. Jean-Yves Guillaumin, „Struktura rozdziału 1.4 Instytutu Arytmetyki Boecjusza i kurs Ammoniusza na Nicomaque”, Revue d'histoire des sciences , 1994, Tom 47, nr 2, str. 249-258 [ czytaj online ]
  17. Anicius Manlius Severinus Boethius, Calvin M. Bower (tłumaczenie, wprowadzenie i notatki) i Claude V. Palisca ( red. ), Fundamentals of Music , New Haven, Yale University Press,1989
  18. Thomas Christensen, The Cambridge History of Western Music Theory , Cambridge University Press,2002, 1022  s. ( ISBN  978-0-521-62371-1 ) , str.  146 i nast.
  19. (De) „Überlieferung und Fortleben der antiken lateinischen Musiktheorie im Mittelalter” , w: Frieder Zaminer, Geschichte der Musiktheorie , vol.  3, Darmstadt,1990, s.  7–35.
  20. (w) Michael Masi, „  The Liberal Arts and Gerardus Rufus 'Commentary on the Boethian De Arithmetica  ” , The Sixteenth Century Journal , vol.  10 N O  24,1979( DOI  10.2307 / 2539405 ).
  21. „Boèce et le Timée” , w: A. Galonnier, Boèce ou la Chaîne des savoirs , Louvain-la-Neuve / Paris, Éditions de Institut Supérieur de Philosophie / Éditions Peeters,2003, s.  6 (Materiały z międzynarodowego kolokwium Fundacji Singer-Polignac).
  22. (w) Pan Lejbowicz, "Cassiodorii Euclides: Elements boécienne bibliography" , w: A. Galonnier, Boethius lub łańcuch wiedzy , Louvain-la-Neuve / Paris, Editions of the Higher Institute of Philosophy / Editions Peeters2003, s.  302-303 (Materiały z międzynarodowego kolokwium Fundacji Singer-Polignac).

Zobacz też

Bibliografia

Linki zewnętrzne