Comtat Venaissin
1274-1791
Motto | „ Per lo Papa, per la nacion” |
---|
Status | Państwo Kościelne |
---|---|
Stolica | Carpentras |
Język | Francuski , prowansalski |
Religia | katolicyzm |
Zmiana | Gulden domowy |
Miły | Comtadin (s) |
---|
Powierzchnia | 802,03 km 2 (1791) |
---|
27 kwietnia 1274 | Grégoire X mianuje Guillaume de Villaret , rektora Comtat |
---|---|
18 sierpnia 1791 | Głosuj w Bédarrides w sprawie przywiązania do Francji. |
14 września 1791 | Dekretem Zgromadzenie Narodowe przyłączyło do Francji Comtat i Awinion |
19 lutego 1797 | Pius VI znaki z Napoleona traktat Tolentino uznania aneksji |
Poprzednie podmioty:
Następujące podmioty:
Komturia Wenassyjska lub przez elipsy The Comtat , to dawny stan, który był częścią Państwa Kościelnego . Został założony w średniowieczu w 1274 roku i został całkowicie rozwiązany14 września 1791.
To jest dzisiaj częścią obecnego francuskiego departamentu w Vaucluse , która zakrywa prawie całkowicie, między Rodanem i Durance , Mont Ventoux i Dentelles de Montmirail , w tym miast Carpentras , Vaison-la-Romaine , L 'Isle-sur-la- Sorgue i Cavaillon .
Awinion był również miastem-państwem od czasu przejęcia go w czerwcu 1348 r. Przez papieża Klemensa VI .
W 2003 r . Nadał swoją nazwę społeczności aglomeracyjnej Ventoux-Comtat Venaissin lub COVE , której terytorium obejmuje około jednej trzeciej Comtat.
Geografowie, idąc za Claudine Durbiano, odróżniają Comtat, obecny region rolniczy, od Comtat Venaissin, rozumianego jako region historyczny.
W grę wchodzą dwie tezy:
Już w 1601 roku André Valladier zanotował w swoim Królewskim Labiryncie : „Nadal znajdujemy u niektórych starożytnych, że Awinion nazywany był przez cały czas Avennicus, aw innych przez cały czas Avennica , skąd pochodzi nazwa Comitatus Avennicinus. , A następnie skrócona litera. Venicinus , w języku francuskim Komturia Wenassyjska że notariusze indoctes i urzędnicy od zostały uszkodzone w sto sposobów. "
Również w tym XVII -tego wieku, w jego „ Theatrum ” pisarza Joannes Jansonnius na stronie związanej z Awinionu zauważył „The Comtat Avignon lub Venisse lub Venaissin” .
Jeśli chodzi o Julesa Courteta, dwukrotnie, w 1849 i 1876 roku, uzasadnił swoją teorię, odwołując się do historii Awinionu i jego hrabstwa. W latach 1125 i 1195 , to miasto stało się wolne niepodzielny gmina między hrabiów Prowansji i Forcalquier . Krucjata przeciwko albigensów i Traktatu z Meaux (marzec / kwiecień 1229 ) przyspieszyły proces separacji między Avignon i jej byłego powiatu. Raymond VII , hrabia Tuluzy i markiz Prowansji, po śmierci w 1249 r. Musiał scedować go na swojego zięcia Alphonse , hrabiego Poitiers i Toulouse , brata Ludwika IX .
Następnie Alfons de Poitiers pozostawił go swemu bratankowi Filipowi III Śmiałemu, który nie zwrócił go papieżowi aż do 1274 roku . Król Francji zastrzeżone Awinion dla siebie, który oddał do Karola II Andegaweńskiego , który stał się hrabia Prowansji, w 1290 roku .
Charles Rostaing , wybitny toponimista, w swoim eseju o toponimii Prowansji wspomina o dwóch przeciwstawnych tezach. Na poparcie partyzantów Venaissin z Venasque przytacza dwa akty kartelu Saint-Victor de Marseille . Pierwsza karta (w. 274), datowana na 1030 r. , Notatka w Comitatu Vendaxino , podobnie jak druga (w. 1081), datowana na 1067 r. , Wskazuje na Commitatu Vennecensi . Zestawiając kartę 274 równolegle z testamentem Abbona z 730 roku , który cytuje w pago Vendascino , sugeruje przejście od sc do x . Ponieważ istniało żadne hrabstwo Venasque, nie można pomyśleć o błędzie skryby.
Z kolei Jules Courtet cytuje dwa starsze statuty sporządzone za panowania Ludwika Ślepego , króla Prowansji . W pierwszym, datowanym na 898 r. , Król ten podarował Bédarrides „ mansum in comitatu Vancensi ” księdzu Rigmond d'Avignon.
A później 16 maja 904podczas gdy był w Wiedniu i został cesarzem, Ludwik Ślepy dał Remigiusowi, biskupowi Awinionu „ ad sedem Avinionensam ecclesiam in onore Sancti Stefani sacratum ”, całe terytorium między Sorgue a Rodanem, w tym willę w Bédarrides „ in comitatu Aveniocensi ”.
W swoim tomie II historyk wskazuje, że Domicjusz pokonał Galów w Vindalium i wyjaśnia w notatce: „Vindalium to miasto Venasque, dawna stolica Comtat Venaissin, któremu nadało swoją nazwę” .
Prawdą jest, że w -120 / -121 ekspedycja, prowadzona przez Cnaeus Domitius Ahenobarbus i Quintus Fabius Maximus , zakończyła podbój przyszłej prowincji . W Allobroges i Voconces starli się z legionów rzymskich z Athenobarbus w Vindalium, ale ta strona jest w Mourre du Seve , między Sorgues i Vedène .
Jules Courtet poprawia drugi błąd w tej krótkiej notatce o Venasque, stolicy Comtat Venaissin. „To naprawdę niefortunne, że poważny i uczony historyk, jak pan Amédée Thierry, w swoim Histoire des Gaulois przyznał nieco takie twierdzenie, które mogłoby wprowadzić w błąd ludzi przyzwyczajonych do wierzenia słowu mistrza” . Stało się tak, ponieważ bardziej współcześni autorzy reprodukowali i nadal powielają te błędne wskazówki.
Comtat jest notowany w prowansalskim : lou Coumtat Venessin / la Coumtat de Venisso / La Coumtat zgodnie ze standardem Mistralian , używanym obecnie głównie w Vaucluse lub lo Comtat Venaicin / la Comtat zgodnie z klasycznym standardem .
Maïeul, opat Cluny , został porwany przez Saracenów w 972 roku podczas nalotu z ich twierdzy Fraxinet położonej w Var niedaleko Tulonu. Do liczy Prowansji Guilhem dit le Liberatora i Roubaud, z pomocą panów prowansalskich i markiza Turyn , wyzwolony Provence od Saracenów jadąc je definitywnie z masywu Maures . Ta operacja pozwoliła Guillaume uzyskać faktyczne zwierzchnictwo Prowansji i zostać nazwanym markizem w 975 roku . Stolica markiza została ustalona w Arles . Jednak tytuł markiza był zwykłą godnością, krążącą między potomkami Guilhema i Roubauda, ale nie odpowiadającą lennu ustanowionemu jako markiz.
Hrabstwo Provence jest współwłasnością Geoffroi II z Prowansji , jego brata Guillaume V Bertrand de Provence i ich kuzynki Emmy de Provence . W 1019 roku Emma, hrabina Prowansji, poślubiła Guillaume Taillefer , hrabiego Tuluzy , przekazując prawa rodu Roubaud do domu Tuluzy . Tytuł markiza Prowansji przeszedł ostatecznie na ten dom od 1093 roku . W 1112 roku Douce Provence , spadkobierczyni ludzkiej linii Guilhem the Liberator, poślubiła Raymonda Berengera III , hrabiego Barcelony , który stał się Raimondem Berengerem I st of Provence . Domy w Tuluzie i Barcelonie popadły w konflikt o markiza. W 1125 r. Zawarto traktat między Raymond-Bérengerem a Alphonsem Jourdainem z Tuluzy: w ten sposób hrabstwo Prowansji zostało podzielone na markizę na północ od Durance - przypisaną Tuluzie - i hrabstwo na południu, przypisane Barcelona. Północno-wschodnia część Prowansji utworzył hrabstwo Forcalquier który wrócił do Adelajdy de Forcalquier (lub Alix de Provence) po śmierci ojca Guillaume V Bertrand de Provence około 1067. Stał autonomiczny na początku XII th wieku . Jednak w 1193 roku małżeństwo Alfonsa II z Prowansji z Garsende de Sabran , wnuczką Guillaume II , hrabiego Forcalquier, pozwoliło na zjednoczenie hrabstwa Prowansji i Forcalquier.
Markizat obejmuje w szczególności południową część markizatu we własnej posiadłości, zwanej także Comtat Venaissin, która ostatecznie przyjęła tę nazwę w 1274 r . ; jak również hrabstwa Orange i że od Walencji .
Król Francji Filip III Śmiały przekazał Comtata papieżowi Grzegorzowi X w 1274 roku. Papież Klemens V założył swoją Kurię w Carpentras w 1313 roku . Miasto stało się stolicą Comtatu, gdy w 1320 r . Osiedlił się w nim rektor Arnaud de Trian, bratanek Jana XXII . Trzy lata później równina Comtat Venaissin stała się spichlerzem papiestwa w Awinionie.
Królowa Joanna z Neapolu , który sprzedał Awinion do Klemens VI w 1348 roku , dwa papieskie posiadłości Carpentras i Avignon każdego następnie tworzą odrębnego państwa, uderzając waluty i flagi.
Jego mieszkańcy byli na ogół zwolnieni z podatków. Ale kapitanowie broni komtatu, którymi byli Juan Fernández de Heredia i Raimond de Turenne, mogli w zależności od potrzeb podnosić podatki lub pomoc.
Papieże pozostali w Awinionie od 1309 do 1404 r. , Ale tylko do 1377 r., Jeśli przyjmiemy tylko tych oficjalnie uznanych przez Magisterium Rzymu .
Od cesji Comtatu na papiestwo, Żydzi Comtadin , związani z tymi z Awinionu, gdzie papieże rezydowali w latach 1309-1377 i często nazywani „Żydami Papieża”, żyli inną historią niż Żydzi we Francji , od pierwotna polityka papieży wobec Żydów aż do rewolucji . Rzeczywiście, względna tolerancja papieży pozwoliła Żydom Comtadin przebywać w Comtacie i Awinionie (z wieloma ograniczeniami), a wielu Żydom we Francji uciec przed prześladowaniami, których byli ofiarami.
Jednak w 1322 roku Jan XXII wypędził Żydów z Comtatu, którzy schronili się w Delfinie i Sabaudii . Papież miał synagogi z Bédarrides , Bollène , Carpentras , Thor , Malaucène , Monteux i Pernes zrzucony . Wydalenie to zostało szybko odwołane, ponieważ ten sam papież w 1326 r. , Podczas soboru w Awinionie, narzucił Żydom, aby od czternastego roku życia chłopcy byli zmuszani do noszenia żółtego pierścienia, a dziewczęta od dwunastu lat do noszenia charakterystyczny welon ( cornalia lub cornu).
Od końca XVI -tego wieku, Żydzi zostali zmuszeni do życia w jednym z czterech kariery Comtadine. Są to Arba Kehilot , cztery święte wspólnoty z Awinionu , Carpentras , Cavaillon i Isle-sur-la-Sorgue .
Najstarsza synagoga daty usługowa prowansalski z powrotem do jego najstarszych murach XIV th wieku i znajduje się w Carpentras . Został zbudowany w 1361 roku za zgodą biskupa Jeana Rogera de Beauforta , znanego jako Flandrini , bratanka Klemensa VI i brata Grzegorza XI . Sześć lat później ten sam biskup nadał karpentraskim Żydom prawo do posiadania cmentarza .
Monety wybite z podobizną papieską były w obiegu w Comtacie od 1274 roku . Ważnym kolekcja została zmontowana przez Joseph-Dominique d'Inguimbert ( 1683 - 1757 ), który był biskupem diecezji Carpentras od 1735 do 1754 roku . Przekazał swój medal swojemu biskupiemu miastu, w którym widoczne są złote floreny, duże srebro, pół dużego srebra, ćwierć dużego srebra, bilon denary i bilon oboli.
Od dużych ćwiartek po kłody, rewers monety nadal jest oznaczony legendą Comes Venesini zamiast Sanctus Petrus .
Pierwszy warsztat menniczy został zainstalowany w Pont-de-Sorgues przez Clémenta V i działał aż do pontyfikatu Innocentego VI . Następnie został przeniesiony do Awinionu, przy obecnej rue Saluces, gdzie służył aż do rewolucji.
Królowie Francji przez wieki wywierali presję na gospodarkę Państwa Kościelnego. Ich metoda prawie się nie zmieniła podczas ich różnych rządów wraz z wprowadzeniem wygórowanych ceł.
W przypadku ostrego kryzysu między Paryżem a Rzymem wejście francuskiej pszenicy zostało zablokowane. Rezultat: ludność Awinionu i Komtatu została natychmiast zagrożona głodem.
Niektórzy próbowali kilkakrotnie zaanektować państwo papieskie : było to szczególnie okupowane przy okazji sporów między królami Francji a kilkoma papieżami w latach 1663 , 1668 , 1687 - 1688 podczas afery królewskiej oraz w 1768 r. W 1774 r., Aby wywrzeć nacisk na Papieża w celu zniesienia Towarzystwa Jezusowego .
Na tym poziomie konflikt między Ludwikiem XIV a Innocentym XI był wzorowy. Oprócz prawa królewskiego, które król chciał narzucić papieżowi, została zaszczepiona sprawa jezuitów wypędzonych z Francji, którzy zbyt łatwo znaleźli azyl w Awinionie. To był pretekst znaleziony do sprowadzenia wojsk królewskich do Awinionu i Comtatu. Okupacja trwała do 1774 r., Kiedy to los jezuitów, których zakon został zniesiony, a także kwestia biskupstw francuskich i ich dobrodziejstw zostały uregulowane przez bullę.
Awinion i Comtat powrócili do papieskiej owczarni ku rozczarowaniu kupców z Awinionu i dużych miast Comtadine, które po raz kolejny zobaczyły, że ich handel został „zduszony” przez ponowne pojawienie się ceł. W rzeczywistości należy zauważyć, że niezależnie od napięć związanych ze sprawami religijnymi stosunki handlowe między tym małym krajem a Koroną Francji były regulowane od konkordatu z marca 1734 r. Na podstawie umowy finansowej: Marie-Laure Legay pokazała, jak Walne Farm ingerować w administracji podatkowej Comtat całym XVIII -tego wieku.
Budowa Plague Wall , fizycznie wyznaczająca granicę między częścią Comtat Venaissin, stanem Awinion i francuską Prowansją, była jednym z najbardziej dramatycznych epizodów w niejednoznacznych stosunkach między Francją a Państwem Kościelnym.
Wszystko się zaczęło 25 maja 1720w Marsylii . Grand Saint-Antoine , statek handlowy wyczarterowany przez radnego Estelle przybył do portu z ładunkiem tkaniny i jedwabie być sprzedawane na następnym Beaucaire targach . Mimo podejrzanych zgonów w tym budynku starostom udało się skrócić okres kwarantanny swoich towarów i zaczął tam sprzedawać swoje tkaniny.
20 czerwca w mieście ogłoszono pierwszy przypadek dżumy. Zminimalizowaliśmy i dopiero po targach Beaucaire, 20 lipca , nastąpiło oficjalne ogłoszenie zarazy. Na początku września wzdłuż Durance uruchomiono linię sanitarną. Żołnierze zostali zmobilizowani do stania na straży dzień i noc, zapobiegając wszelkim przeprawom ludzi i towarów.
Pozostało rozstrzygnąć sprawę enklaw Awinionu i Comtatu na ziemi francuskiej. Plik14 lutego 1721w Mazan spotkał się z władzami papieskimi i hrabią Médavy, generałem-porucznikiem króla w Delfinie . Postanowili zbudować mur między Cabrières-d'Avignon i Monieux . Tylko poddani papieża mieli zapewnić jego budowę.
Przez pięć miesięcy pięciuset mężczyzn podniosło suchy kamienny mur na wysokość 1,90 m . Rozciągał się na trzydzieści sześć kilometrów i był otoczony czterdziestoma polami wartowniczymi, pięćdziesięcioma posterunkami i dwudziestoma jeden zagrodami. Pod koniec lipca na straży zaczęło stać tysiąc żołnierzy Comtadinów. Niepotrzebnie, bo w sierpniu w Awinionie wybuchła zaraza. Nagle wojska regenta zastąpiły wojska papieża wzdłuż Ściany Zarazy, a Comtat otrzymał tylko kilka rzadkich „barier”, w tym wieżę Sabran.
Wielka zaraza nadal szaleje, aż2 października 1722Avignon i ostatnie bariery zostały zniesione na 1 st grudnia . W Prowansji , Langwedocji i Comtat Venaissin zginęło co najmniej 126 000 osób .
Głód w Comtacie istniał w stanie endemicznym. Brak zbiorów wystarczy, aby rozpalić proszek. W marcu splądrowano spichlerze w Awinionie, aw Carpentras pszenicę sprzedano po wymuszonej cenie narzuconej przez kupujących, co pozwoliło uniknąć zamieszek.
Zburzenie Bastylii na 14 lipca w Paryżu wywołała w drugiej części miesiąca, wielki strach we wszystkich francuskich prowincji. Comtat nie uniknął tego i powstały burżuazyjne milicje.
7 sierpnia w Awinionie wice-legat Philippe Casoni poinformował, że zgodził się otrzymać zeszyty skarg . Dwa dni później w Carpentras wybuchły zamieszki przeciwko podatkom; rektor Christiforo Pieracchi natychmiast obiecał złagodzenie podatków. W tym samym czasie mieszkańcy Barroux zmusili swojego pana do noszenia trójkolorowej kokardy. W dniu 26 sierpnia , w Mazan , mieszkańcy potępił nadużycia administracji papieskiej.
Podczas gdy na początku września w Awinionie ponownie wybuchły nowe kłopoty, 14 tego miesiąca w Vaison-la-Romaine czterystu uzbrojonych chłopów zajęło bramy miasta. W obliczu wybuchu gniewu, podczas Zgromadzenia Ogólnego Comtat w Carpentras , kilku delegatów z miast i wsi nalegało na zwołanie Stanów Generalnych.
W tej atmosferze dowiedzieliśmy się, że 12 listopada w Paryżu Bouche, jeden z deputowanych z Prowansji , wstąpił na platformę Zgromadzenia Narodowego, aby złożyć wniosek o restytucję Awinionu i od Comtat Venaissin do Francji. . Jeśli propozycja ta wzbudziła entuzjazm mieszkańców Awinionu, została bardzo źle przyjęta przez notabli Comtat. Jeden z nich, baron de Sainte-Croix, Pan Mormoiron i żarliwa papistą, mówił na Walnym Zgromadzeniu na 25 listopada , stanowczo sprzeciwiając się załącznik. Miał poparcie większości delegatów.
Carpentras i Avignon sprzeciwiają się temu zajęciuW Awinionie 3 lutego 1790kilka tysięcy ludzi wtargnęło do pałacu papieży, w którym rezydował wicemegat. Ich mobilizacja zmusiła Philippe'a Casoniego do uwolnienia Molina i prawnika Peyre'a, którego więził.
Zwołanie Stanów Generalnych Comtatu pozostające w porządku obrad, porozumienie z rektorem zostało osiągnięte 25 marca w celu wyborów delegatów. W Awinionie w tym samym czasie odbywały się pierwsze wybory samorządowe. Mimo wielu wstrzymujących się od głosu widzieli zwycięstwo patriotów.
Podczas gdy w Vaison przez cały kwiecień, brutalne starcia przeciwstawiały się papistom i zwolennikom Awinionu, 12 tego samego miesiąca odbyły się wybory do Stanów Generalnych. Ich pierwsze spotkanie odbyło się w Carpentras 24 maja .
Trzy dni później delegaci zdecydowali, że odtąd Stany będą reprezentacyjnym zgromadzeniem komtata Venaissina . Właśnie zakończyli cztery wieki papieskiego orzecznictwa.
Jak podkreślił René Moulinas, „Pomimo pozornej równoległości ich podejść, gmina Awinion i stany Comtat pozostały ożywione zupełnie innym duchem, w szczególności ze względu na społeczną rekrutację ich głównych gwiazd. W Awinionie przywódcami byli pospólstwo, kupcy, prawnicy lub mistrzowie rzemieślnicy i sklepikarze bardzo blisko ludzi. Z kolei w Carpentras role tenorów pełnili członkowie arystokracji ” .
Zamieszki między czerwcem a grudniem 1790 rSytuacja w Awinionie szybko się zradykalizowała. 10 czerwca patrioci oskarżyli arystokratów o spiskowanie przeciwko gminie. Następnego dnia trzech z nich, skazanych za zdradę, zostało powieszonych. 12 czerwca , po głosowaniu władz miejskich, wicemarszałek został oficjalnie poinformowany o wniosku o przyłączenie Awinionu do Francji. Philippe Casoni natychmiast schronił się w Carpentras, gdzie zamierzał zgromadzić urzędy wicemegata i rektora Comtatu.
Ale w Paryżu Zgromadzenie Narodowe, w obliczu faktów dokonanych, zastrzegło swoją odpowiedź na prośbę o przywiązanie, aby nie urazić Papieża i nie zerwać stosunków ze Stolicą Apostolską .
Miesiąc lipiec był poświęcony wyborom samorządowym we wszystkich gminach Comtadine. Antagonizm między Awinionem i Carpentras naznaczył tę kampanię wyborczą: w Malaucène , 4 lipca , aby zakończyć zamieszki, których przywódców oskarżono o bycie emisariuszami z Awinionu , wezwano sąsiednie milicje jako posiłki; na 11 , starcia wybuchły w Thor między pro-Avignon i papistom; na 13 , Cavaillon zostało zajęte przez wojska przedstawiciel Zgromadzenia Comtat .
Pod koniec miesiąca każda gmina wybierała swojego burmistrza, który zazwyczaj był instalowany po celebracji Te Deum w kościele parafialnym.
Natomiast na 12 września The Courrier d'Avignon opublikował artykuł informujący, że papież ogłosi narodu francuskiego schizmatyckich jeśli król wyraził zgodę na konstytucja cywilna kleru , miesiąc później, 15 października , w urzędzie gminy „Awinion skonfiskował sztućce kościołom. Wydano dekret miejski, aby zamienić go na gotówkę i służyć pomocy biednym i zaspokajać potrzeby miasta.
Jeśli listopad był naznaczony powodzią w Awinionie, to w grudniu przeprowadzono poważne manewry. Carpentras Rafał, jeden z notabli stolicy Comtat dołączył Awinion, od 1 st miesiąca. W następnym tygodniu La Villase, burmistrz Vaison, i jego przyjaciel, notariusz Anselme, zostali powitani przez Club des Amis de la Constitution d'Avignon. Chodziło tylko o sprowokowanie w Comtacie spotkania obywateli przychylnych przywiązaniu do Francji.
Wojna między Awinionem a CarpentrasPlik 2 stycznia 1791podczas gdy w następstwie interwencji ludu Awinionu przeciwko Cavaillon, gminy Comtadine pokazały trzy kolory , coraz bardziej dyskwalifikowane Zgromadzenie Reprezentacyjne Comtatu zawiesiło swoją pracę.
Na 14 , gdy Carpentrassiens powstali przeciwko papistom , które odbyło się zgromadzenie w katedrze Saint-Siffrein i zażądał ich przywiązanie do Francji. Wspierała ich Armia Awinionu, która od 20 stycznia oblegała stolicę Comtat. Ale deszcz i śnieg zmusiły go do wstania.
W lutym ruch rozprzestrzeniał ropę. Na 7th , dwadzieścia pięć społeczności Comtadine, zjednoczone w mieście papieży, zwróciła swe przywiązanie do Francji. Przyjęto zasadę utworzenia departamentu, miał on nazywać się Vaucluse, a jego stolicą miał być Awinion.
Z kolei w Carpentras mieszkańcy starali się stworzyć małe niezależne państwo, które przeprowadzałoby u siebie reformy francuskiego Zgromadzenia Ustawodawczego , ale nie godząc się na ponowne połączenie go z Francją. W kwietniu 1790 r. , Bez zgody Papieża, ale uznając jego autorytet, spotkali się na zgromadzeniu i zreformowali rząd: papież został tam uznany za suwerena konstytucyjnego. Awinion, od niedawna Francuz, próbował zmusić Carpentrasa do wkroczenia do Republiki Francuskiej . Carpentras oparł się dwóm kolejnym oblężeniom prowadzonym przez mieszkańców Awinionu.
Prawo narodów do samostanowieniaPlik 18 sierpnia 1791, w kościele Saint-Laurent w Bédarrides , posłowie każdej gminy zadecydowali o przyłączeniu Comtata Venaissina do Francji. Akt ten uważany jest za jeden z pierwszych, który wyraża prawo narodów do samostanowienia .
Zgromadzenie Narodowe Francji poinstruowało następnie trzech komisarzy, Raymonda de Verninac-Saint-Maur , Lescène-des-Maisons i Abbé Mulota, aby się tam udali.
Plik 14 września 1791The French Konstytuanta wziął, na wniosek zastępcy Armand-Gaston Camus , o dekret łożysko „włączenie do Cesarstwa Francuskiego ” o „dwóch stanów zjednoczonych Avignon i Comtat Venaissin” . Ukarane przez Ludwika XVI tego samego dnia, prawo doprowadziło do ponownego zjednoczenia Awinionu i Comtatu Venaissin we Francji .
Plik 23 września 1791Krajowe Zgromadzenie Konstytucyjne wydało dekret „o tymczasowej organizacji byłych stanów Awinion i Comtat Venaissin” , zatwierdzony przez Ludwika XVI 2 października następnego roku.
Plik 25 czerwca 1793The Konwencja Krajowa francuski wziął dekret „na utworzeniu 87 -tego działu, pod nazwą departamentu Vaucluse” .
Departament Vaucluse został zatem ostatecznie utworzony przez zjednoczenie miasta-państwa Awinion, Comtat Venaissin, w tym enklawy papieży w Drôme, która stała się kantonem Valréas , księstw Orange i Mondragon , vigil d ' Apt i hrabstwo Sault .
Nowy departament obejmował pięć biskupstw z sześciu: Carpentras , Cavaillon , Apt , Orange i Vaison , pozostało tylko arcybiskupstwo Awinionu .
Papież Pius VI , pod groźbą inwazji wojsk francuskich pod wodzą generała Bonaparte na inne państwa Kościoła , podpisuje traktat Tolentino ,19 lutego 1797.
Bonnieux , który stał się papieską enklawą w Prowansji, został w 1274 r. Podniesiony do rangi głównego miasta viguerie obejmującego Cabrières-d'Avignon , Maubec , Ménerbes , Oppède , Robion , les Taillades i część Saint-Saturnin-lès- Apt .
Księstwa Orange i Mondragon były zawsze wyłączone z Comtatu - oprócz stanu Awinion. Ten ostatni należał do posiadacza siedziby archidiecezji Arles . Ale do Venaissin przyłączono pewną liczbę „sąsiednich ziem” lub enklaw w Dauphiné lub Valentinois, w tym miasta Montélimar (częściowo) i Pierrelatte .
Dziewięć gmin, teraz włączonych do Drôme, było papieskimi enklawami: Aubres , Bouchet , Eyroles , Les Pilles , Rochegude , Rousset-les-Vignes , Saint-Pantaléon-les-Vignes , Solérieux i Valouse . Kiedy Comtat został przyłączony do Francji, odmowa Rochegude'a bycia komuną Vaucluse stworzyła Enklawę Papieży ( Valréas , Grillon , Visan i Richerenches ).
Z kolei gminy Saint-Léger-du-Ventoux , Brantes i Savoillan (papieskie enklawy doliny Toulourenc) zażądały przyłączenia się do Vaucluse. Te z Saint-Romain-en-Viennois (w coseigneurie między Papieżem a Dauphin ) i Saint-Marcellin-lès-Vaison zostały również włączone do niego, który należał w całości do Dauphin.
Między Rodanem i Durance , z góry Vaucluse , składające się z kilku małych masywów, otaczające równinę Comtat. Na zachodzie znajduje się łańcuch Dentelles de Montmirail , który wznosi się na szczyt Saint-Amand do 730 metrów, a na północy Mont Ventoux wznosi się z wysokości 1912 metrów na Comtat. Na południu, niezależnie od gór Vaucluse , Petit Luberon tworzy naturalną barierę, która wznosi się do 726 metrów w Mourre de Cairas.
W 2012 r. Dziewięć miejscowości w Comtat (patrz lista poniżej) przekroczyło 10 000 mieszkańców.
Zamówienie | Miasta | Departament | Ludność miejska (2012) |
---|---|---|---|
1 | Carpentras | Vaucluse | 28,520 |
2 | Cavaillon | Vaucluse | 25 289 |
3 | L'Isle-sur-la-Sorgue | Vaucluse | 18,902 |
4 | Sorgues | Vaucluse | 18,473 |
5 | Pontet | Vaucluse | 17,002 |
6 | Bollene | Vaucluse | 14,131 |
7 | Monteux | Vaucluse | 11,436 |
8 | Vedene | Vaucluse | 10,640 |
9 | Pernes-les-Fontaines | Vaucluse | 10,429 |
Równina Comtat znajduje się w zawalonym basenie Morza Wokontyjskiego , którego piaszczyste brzegi nadal można znaleźć od Faucon do Bédoin przez Sablet , o wdzięcznej nazwie.
Zdominowany przez południową ścianę Ventoux, która z Mont Serein i szczytów Comtat schodzi przez kolejne równiny i wzgórza do Dentelles de Montmirail, basen ten został wypełniony czwartorzędowym aluwium z osadami od 20 do 80 metrów.
Monts de Vaucluse, wapienna masa wydrążona przez doliny i leje krasowe, jest naturalnym przedłużeniem Ventoux i jest oddzielona od niej jedynie głębokimi wąwozami Nesque .
Równina ta jest nawadniana w północnej części przez Toulourenc , Hérin i Eygues , w części środkowej przez Nesque , Auzon i Ouvèze , w części południowej przez różne odgałęzienia Sorgue i Calavon, które zaraz po wejściu do Comtat przyjęły nazwę z Coulon.
SorgueSorgue ma swoje źródło w miejscowości Fontaine-de-Vaucluse ( Vaucluse ) pozostawienie fontanna Vaucluse który jest największym odrodzenie we Francji i piątą co do wielkości na świecie. Sorgue jest najpierw podzielona na dwie części w górę rzeki od L'Isle-sur-la-Sorgue na poziomie podziału wodnego . Dlatego stworzyła „basen Sorgues” z dwóch dużych ramion, Sorgue de Velleron i Sorgue d ' Entraigues . Są one podzielone na kilkadziesiąt dziedzińców o różnych nazwach: Sorgue de Monclar , Sorgue du Pont de la Sable, Sorgue du Travers, Sorgue du Moulin-Joseph, Sorgue de la Faible, Sorgue des Moulins, Sorgue du Trentin itp.
Nurt rzeki ma charakter wieloletni, nietypowy reżim w rejonie Morza Śródziemnego . Jego średnia wynosi 18,3 m 3 / s, a jej zmienność wynosi tylko + 5,09 m 3 / s dla najwyższych stanów wód w maju, by osiągnąć - 9,82 m 3 / s dla najniższego we wrześniu.
OuvèzeOuvèze wzrasta w górach Chamouse najbliższej Somecure położonym w Baronnies w południowo-wschodniej części Drome. Płynie na zachód, przechodząc przez Montguers , Buis-les-Baronnies , Pierrelongue , Mollans-sur-Ouvèze . W Vaucluse płynie na północny zachód od Mont Ventoux i na północ od Dentelles de Montmirail, aby przejść przez Vaison-la-Romaine . Za Vaison płynie przez dość wilgotną równinę położoną między Rasteau i Sorgues . Ouvèze łączy się z Rodanem, przechodząc na zachód od Sorgues, naprzeciwko wyspy Barthelasse .
Ouvèze wykazuje dość znaczne wahania przepływu sezonowego, z wysokim poziomem wody zimą i wiosną, powodującym średni miesięczny przepływ do poziomu od 7,11 do 10,0 m 3 / s, od listopada do maja włącznie (maksimum w styczniu), a latem niskie wody od Od lipca do września, ze spadkiem średniego miesięcznego przepływu do poziomu 1,36 m 3 / s w sierpniu. Z drugiej strony powodzie mogą być niezwykle ważne, a nawet katastrofalne. QIX 2 i QIX 5 warto 159 a 266 m 3 / s, odpowiednio. QIX 10 wynosi 337 m 3 / s. QIX 20 jest wart 390 m 3 , a QIX 50 470 m 3 / s.
Maksymalna wydajność chwilową rejestrowane były w przybliżeniu 1000 m 3 / s na22 września 1992, podczas gdy maksymalna dzienna wartość wynosiła 304 m 3 / s7 stycznia 1994.
GroseauLe Groseau to „źródło Vaucluse”, które pojawia się w Malaucène . Jest to, co ważne, drugie odrodzenie krasowe departamentu Vaucluse po Fontaine de Vaucluse . To źródło bierze swoją nazwę od rzeki, która wpływa do Ouvèze po przekroczeniu gmin Entrechaux i Crestet .
Calavon (Coulon)Calavon który bierze swój początek w kierunku wsi Banon ( Alpes-de-Haute-Provence ) na wysokości 800 m , tworzy dolinę Calavon przechodzącej przez miasta Apt i Cavaillon ; 80 km niżej wpada do Durance w pobliżu Caumont . Sięgnął spektakularne wąwozy Oppedette lub kanionu z Oppedette . Długość jego drogi wodnej wynosi 88,3 km .
Przyjedź do Prowansji, gdzie przyjął nazwę Calavon, rzeka zmienia nazwę na Coulon, docierając do równiny Comtat, w wiosce Beaumettes , w pobliżu miejsca, w którym w starożytności znajdowała się granica między terytoriami ludów galijskich z Albics - w górę, w kierunku Apt - i to z Cavares - w zwykły, ku Cavaillon . Dokumenty potwierdzają potencjalną ewolucję obu wyznań z powodu słów z niskiego łaciński : Aucalo , Causalo , Caudalio , dojeżdżamy Caularo w XIV th century , a Caulaho w XV -go wieku .
Klimat śródziemnomorski Comtat zależy przede wszystkim od mistralu . Ten mistrzowski wiatr, który wdziera się w dolinę Rodanu, zdeterminował najpierw architekturę rolniczą (działka uprawna oddzielona cyprysowymi żywopłotami od wschodu / zachodu) i wiejską (domy ze ślepymi północnymi fasadami).
Jego moc pozostawia tylko dwanaście mglistych dni w roku na stagnację na równinie i zapewnia nasłonecznienie od 2600 do 2700 godzin rocznie. Odwrotnie , na tereny zielone (zarośla i lasy) z kruchą roślinnością, podatne na pożary w okresie letnim, zaleca się wszystkim największą ostrożność i największą staranność.
Inny wpływ mistralu: rzadkie opady, ale najczęściej gwałtowne. Roczna suma opadów waha się między 600 a 700 mm . Pojedyncza burza może zrzucić do 200 mm wody. W wiosce Entrechaux spadło 300 mm deszczu w ciągu dnia22 września 1992co spowodowało katastrofalne powodzie Vaison-la-Romaine i równiny Comtat.
Ogromne bogactwo rolnictwa w Comtat sprawiło, że nazwano go Ogrodem Francji . Znaczenie wody i nawadniania , intensywność uprawy oraz integracja z rynkiem międzynarodowym pozwalają stwierdzić, że Comtat posiada system agrarny typu huerta .
W tym gorącym i suchym klimacie nawadnianie upraw szybko stało się koniecznością walki z suszą. W tym celu wykorzystano dwie rzeki, Sorgue i Durance . Najstarszy system nawadniania został wprowadzony od XII -go wieku z kopania kanału Saint-Julien , że wody odbioru TV z Durance na bieżącej miasta White Horse . Prace podjęte w następnym stuleciu na Sorgue w celu skierowania go aż do Awinionu umożliwiły nawadnianie nowych ziem. To nie wystarczyło, ponieważ François I er , the11 grudnia 1537zezwoliło na nową zmianę kierunku wód Durance od Mérindol . To nagranie nosi obecnie nazwę „Vieux canal d'Oppède”.
XVIII th wieku było to, że Audacity. Utworzono dwie nowe sieci: „Old Cabedan” ( 1765 ) i „New Cabedan” ( 1766 ). Wkrótce potem, w 1771 roku , architekt architekt Brun Cadet zaproponował utworzenie kanału irygacyjnego w celu „podlewania części ziemi Comtat Venaissin” nowym połowem w Mérindol. Zanalizował swój projekt, który omijał Luberon w Saint-Pierre (Cheval-Blanc), przeszedł przez Taillades , Robion i Maubec, a następnie przekroczył Calavon, aby zakończyć się w Awinionie, po nawadnianiu równiny Comtat w kierunku Carpentras. Jest przodkiem „Canal de Carpentras”.
To zwykły ogrodnictwa, wyprodukowany przez nawadnianie od XII th wieku z kapustą , z rave , z ciecierzycy i fasoli . Sto lat później instalacja kanału Vaucluse poprzez kanalizację Sorgue zwiększyła jego potencjał produkcyjny.
Pojawienie się papieży w Comtat, a następnie ich instalacja w Awinionie zaburzyły nawyki żywieniowe. Widzieliśmy, że równina Comtadine stała się papieskim spichlerzem. Ale obszary nawadniane piła, z XIV -tego wieku, pojawienie się nowych odmian z sałatką, karczochy i melonów. Pierwsza kultura przemysłowa została założona z drzewem morwy jako pokarmu dla jedwabników i do rozwoju hodowli serów .
Wbrew powszechnemu przekonaniu papieże nie zasypali Comtatu winnicami. Jedynie tarasy były przeznaczone wyłącznie do uprawy winorośli.
Jako podporę dla wyniosłej winorośli najczęściej wykorzystywano gaje oliwne. Akt sprzedaży w regionie Carpentras wskazuje w tym okresie „sad oliwny, w którym sadzona jest winnica złożona z dwunastu kłód” . Ale wybrano już odmianę oliwek Verdale , która nadal jest uprawiana w okolicach Beaumes-de-Venise i Malemort-du-Comtat .
XVI th wieku zaczęły pojawiać się pomidor pochodzi z obu Ameryk, a także fasoli . Dwa wieki później, w 1763 roku , Jean Althen Hovhannès Althounian, Ormianin, wszczepił madder, który miał wzbogacić Comtat na prawie dwieście lat.
XIX th wieku cechował żywiołowych. Pomimo interwencji Louisa Pasteura na miejscu , choroba pebrin pokonała jedwabniki od 1862 r. , Filoksera spustoszyła winnicę w 1868 r., A substancja chemiczna, alizaryna , zastąpiła madder.
Utworzenie Vaucluse i zerwanie powiązań handlowych między Comtatem a Państwem Kościelnym stworzyło problem rozpoznania i rozgłosu win tego nowego francuskiego departamentu. Jakieś sześćdziesiąt lat później Bercy, które wówczas stało się głównym miejscem handlu winami, starało się sporządzić listę najlepszych win na całym terytorium kraju.
Achille Larive, założyciel i dyrektor Moniteur Vinicole , Journal de Bercy , w 1856 r. , Począwszy od pierwszego roku publikacji, wystosował „apel do właścicieli ignorowanych win” . Czytelnik z Vaucluse odpowiedział: „Nasze winnice, równe i lepszej jakości od tak wielu innych, którym rutyna nadała aurę, nie zostały docenione tak bardzo, jak na to zasługują ... W obecnym stanie nasze wina są dostarczane pod większą lub mniej błyskotliwy pseudonim: wina z Hiszpanii , Narbonne , Saint-Gilles itp., ich pochodzenie ukryte jest pod pożyczonym znaczkiem ” .
Utworzenie, pomimo wielu niechęci, linii kolejowej Lyon - Marsylia w 1857 r. , A następnie PLM potwierdziło rolnictwo Comtat w jego rolnictwie ogrodniczym i owocowym, a następnie winiarskim. Zwłaszcza, że na podbój stolicy wyruszył nowy produkt gastronomiczny - trufla Comtat. Dwa najważniejsze targi trufli na świecie odbywają się w Richerenches i Carpentras . Pomiędzy Ventoux a Tricastin zbiera się 80% francuskich trufli . Oto zasada 2/3: Francja produkuje 2/3 trufli na świecie, Vaucluse 2/3 trufli francuskich, a Comtat Venaissin 2/3 trufli Vaucluse. Jest to Carpentras Auguste Rousseau (1808-1894), ze starej rodziny zauważalną miasta, która w XIX th skodyfikowana trufla rośnie i promować rozwój tzw sztucznej trufli (to znaczy plantacje głównie dęby i białe dęby), naturalne trufle nie są zbyt wydajne. Zrobił to w szczególności na dużą skalę w różnych rodzinnych posiadłościach w dzielnicy Pous du Plan w Carpentras, w dzielnicy Saint-Donat w Mazan i Saumane. Jego wysiłki zostały uwieńczone sukcesami i zilustrowane licznymi nagrodami, złotymi medalami na Wystawach Powszechnych. W rezultacie wielu rolników z Vaucluse, Drôme, Gard i Alpes de Haute-Provence szybko skorzystało z przekształcenia ziemi, której nie mogły obsłużyć nowe kanały irygacyjne, i zostało w ten sposób przekształconych w trufle. Auguste Rousseau założył w 1833 roku swoją firmę zajmującą się przetwarzaniem trufli, a następnie innych produktów rolnych (owoce w puszkach, pomidory ...), która działała z różnymi członkami tej samej rodziny do 1970 roku.
Sieć nawadniająca była taka, dzięki „filiolom”, które kierowały wodę na najmniejsze pole, że pierwsze „wczesne warzywa” owoców i warzyw mogły zalać Paryż ze stacji Cavaillon. To właśnie z tego okresu datuje się pochlebna reputacja melona z Cavaillon, tak drogiego Alexandre Dumas i poetycki aksjomat Léona De Fosa : „Robaki, melon i wino to trzy rzeczy, które prawie nie wspierają przeciętności” .
Comtat zwykły - nazwa pozostała do produkcji rolnej - jest liderem we Francji do produkcji w otwartym polu lub w szklarniach z jabłek , wiśni (ustnej lub branżowych), winogron stołowych , pomidory i melony . Drugie miejsce zajmuje gruszki , truskawki , szparagi , cukinia , czosnek i cebula .
Rolnicy repatriowani z Algierii , mimo niewielkiego odsetka, swoją dynamiką i „modernistyczną” koncepcją rolnictwa wywarli decydujący wpływ na lokalne środowisko wiejskie. Na równinie Comtat byli generalnie z inicjatywy upraw szklarniowych i plastyfikacji . Na obszarach uprawy winorośli jako jedni z pierwszych zastosowali „kontrolę temperatury w produkcji wina” (spływ wody do kadzi, a następnie pomp ciepła). Dziś to rolnicy pochodzenia marokańskiego umożliwiają utrzymanie dynamizmu rolnego Komtatu w obliczu zjawiska upadku rolnictwa i niekontrolowanej zabudowy mieszkaniowej.
W AOC wina , na czele z Châteauneuf-du-Pape , historycznie wina pochodzącego z państwa Awinionu, mają flagowych się Vacqueyras , że Gigondas , tym Beaumes-de-Venise , tym Cairanne jak również VDN od Rasteau i Beaumes- de-Venise . Do tej prestiżowej produkcji dołączają Côtes-du-Rhône-Villages, w tym te noszące nazwę miasta lub miejscowości: Visan , Sablet , Séguret , Roaix , Puyméras , Valréas , Plan-de-Dieu , massif d'Uchaux , as jak również winnice Ventoux (AOC) i Luberon (AOC) .
Wszystkie fabryki Comtat rozwinęły się przed rewolucją przemysłową. Zasadniczo używali wody jako siły napędowej. Pierwszy z Sorgue z serią młynów mąki i foluszy zainstalowanych od fontanny Vaucluse do bram Awinionu przez Isle-sur-la-Sorgue . Szybko dołączyły do tego papiernie w Fontaine-de-Vaucluse i Malaucène , wykorzystując siłę napędową Vauclusian źródła Groseau.
Przetwarzanie skóry było ważne w Carpentras (okręg garbarski) wzdłuż brzegów Auzon .
Ekstrakcja z gliny (cegła Bollène) ochry (między Mormoiron i villes-sur-auzon ) i gips Mazan trwało tylko jej wagę na progu XVIII, XX wieku . Bardziej znaczące było wydobycie kamienia wapiennego w kamieniołomach Beaumont-du-Ventoux , Saint-Didier i Taillades .
Należy zauważyć, że sztuka kamieniołomów była również praktykowana w służbie uprawy winorośli w górach Vaucluse z kopaniem kadzi na wino jaskiniowe głównie w Venasque , Le Beaucet , Saint-Didier , Fontaine-de-Vaucluse , Saumane , Cabrières -d'Avignon i Lagnes .
Obecnie dawny Comtat Venaissin, w celu przekształcenia swojej produkcji rolnej, przyciągnął wiele branż rolno-spożywczych, a także branż pokrewnych, takich jak blacharstwo, skrzynie i artykuły papiernicze.
Comtat Venaissin jest dzierżawcą kultury, która, przywiązując ją do tradycji prowansalskich, również się od niej różni.
Tradycyjny strój Vaison który nosił XIX th century funkcji, w tym tzw czapce frygijskiej lub „greckiego”.
Niektóre przepisy są również typowe dla Comtat, takie jak brassadeau , wciąż zwane parzonym ciastem jajecznym, które można znaleźć tylko w okresie Wielkanocy .
Trzy wioski w Comtat są klasyfikowane jako najpiękniejsze wioski Francji : Ménerbes , Séguret i Venasque .
Kraina Carpentras i Comtat Venaissin jest klasyfikowana jako Kraina Sztuki i Historii .
W porządku chronologicznym publikacji: