Jezioro Tanganika

Jezioro Tanganika
Obraz poglądowy artykułu Jezioro Tanganika
Jezioro Tanganika
Administracja
Kraj Burundi Demokratyczna Republika Konga Tanzania Zambia
Jest częścią Wielkie Jeziora Afryki i Jeziora Wielkiej Doliny Ryftowej
Geografia
Szczegóły kontaktu 6°30′ południe, 29°30′ wschód
Rodzaj Jezioro szczelinowe
Obszar 32 900 km 2
Długość 677 km
Szerokość 72 km
Wysokość 775  m²
Głębokość
 maksymalna
 średnia
1471  m
570  m²
Tom 18 900 km 3
Hydrografia
Dział wodny 231 000  km 2
Żywność Malagarasi , Rusizi , Ifume , Lufubu , Lunangwa
Emisariusz (e) Lukuga
Geolokalizacja na mapie: Tanzania
(Zobacz sytuację na mapie: Tanzania) Jezioro Tanganika
Geolokalizacja na mapie: Demokratyczna Republika Konga
(Zobacz sytuację na mapie: Demokratyczna Republika Konga) Jezioro Tanganika

Tanganiki lub Tanganika jest jednym z Wielkich Jezior w Afryce , az drugiej strony jeziora przez powierzchnię Afryki po Jeziorze Wiktorii , trzeci na świecie pod względem wolumenu po Morzu Kaspijskim i Bajkału , drugi na świecie pod względem głębokości po Bajkale , i najdłuższe na świecie jezioro słodkowodne (677  km ). Zawiera 18% światowej objętości słodkiej wody powierzchniowej. Mimo cech oligotroficznych jezioro paradoksalnie jest bardzo urodzajne w ryby (200 000 t/rok). Połowy pelagiczne dotyczą głównie dwóch gatunków sardynek: Stolothrissa tanganicae i Limnothrissa miodon oraz jednego gatunku okonia: Lates stappersii . Liczebność tych gatunków zmienia się w zależności od warunków środowiskowych związanych w szczególności z występowaniem w jeziorze fal wewnętrznych.

Jej wody łączą się z Kotliną Kongo przez rzekę Lukuga , a następnie z Oceanem Atlantyckim . Szacuje się, że jego powstanie datuje się na około 20 milionów lat temu ( miocen ).

Jezioro jest silnie dotknięte zmianami klimatycznymi i działalnością człowieka, w szczególności wylesianiem , przełowieniem i poszukiwaniem węglowodorów .

Geografia

Jezioro Tanganika zajmuje powierzchnię 32,900  km 2 (w przybliżeniu taką samą powierzchnię jak Belgia ) i rozciąga się 677  km wzdłuż granicy Tanzanii (na wschodzie) i Demokratyczna Republika Konga (na zachodzie); jej północny kraniec oddziela te dwa kraje od Burundi , południowy kraniec oddziela je od Zambii . Na zachodzie (po stronie kongijskiej) znajdują się góry Mitumba .

Znajduje się na zachodnim odgałęzieniu Wielkiej Doliny Ryftowej . Temperatura jego powierzchni wynosi średnio 25  °C, a pH waha się od 7,6 w bagnistych zatokach do 9,5 w wodach otwartych. Głębokość oraz tropikalne położenie jeziora uniemożliwiają całkowitą odnowę mas wodnych, a większość wód głębokich to wody skamieniałe i beztlenowe .

Jezioro Tanganika jest obecnie częścią dorzecza rzeki Kongo . Wpada do niego przez swojego emisariusza , Lukugę . Do 1878 r. rzeka ta wpływała do jeziora, ale ruchy tektoniczne , a zwłaszcza podnoszenie się poziomu wody, odwróciły jej kierunek w kierunku Lualaby i rzeki Kongo.

Zlewnia jeziora Tanganika zajmuje powierzchnię 250.000  km 2 . Głównymi rzekami, które ją zasilają, są Malagarazi , Rusizi , Ifume , Lufubu i Lunangwa, które zrzucają 24  km 3 wody rocznie; deszcze tymczasem przynoszą 41  km 3 rocznie. Malagarazi jest starsze niż samo jezioro i wcześniej stanowiło przedłużenie Konga. Cała objętość jeziora jest odnawiana w 485 lat.

Geologia

Jezioro Tanganika znajduje się we wschodnioafrykańskim Rift . 6000  m od jeziora osadach są gromadzone na dnie jeziora.

Skład brzegu jest rozłożony w następujący sposób:

Tektonika - energia geotermalna

Położenie jeziora sprawia, że ​​jest to miejsce o niezwykłej aktywności tektonicznej , ze względu na całkowitą głębokość uskoku w tym miejscu, która wznosi się do około 7000  m od poziomu wody do dna osadowego. Przez miliony lat sedymentacja wypełniła ogromną objętość, badania ropy pozwoliły odkryć złoże eksploatowane przez Kongo.

Energia geotermalna jest widoczna w północnej części na stronie kongijskiej na półwyspie z Ubwari (Cape Banza) Alamba, w miejscowości Baraka i regionu Kalundu / Pemba (DRK) .

Na głębokości od 5 do 40 m odkryto  otwory wentylacyjne uwalniające wodę zawierającą minerały i osiągające temperaturę 180  °C . Aktywność ta pozwala również gazom przefiltrować niektóre części skalistych wybrzeży w Pemba w postaci sznurów mniej lub bardziej drobnych i regularnych bąbelków.

ten 5 grudnia 2005 r.Gwałtowne trzęsienie ziemi , mierzące 7,5 w otwartej skali Richtera , spowodowało szkody i zabiło kilka osób w Kongu. Jej epicentrum znajdowało się pod jeziorem na głębokości 10  km .

Ochrona

Kilka parków narodowych ( Park Narodowy ) znajduje się nad brzegiem jeziora Tanganika.

W Tanzanii znajduje się park narodowy strumienia Gombe . Park ten został zainicjowany w 1960 roku przez Jane Goodall i stał się parkiem narodowym w 1968 roku. Największym parkiem są góry Mahale (Góry Kungwe), które kończą się na 2462 metrach, wciąż na wybrzeżu Tanzanii.

W Zambii , Nsumbu (Sumbu) Park Narodowy obejmuje +2.000  km na południowy 2 , obejmującym zatokach Kasaba , Kala , Nkamba i Sumbu .

Jezioro zostało wyznaczone jako miejsce Ramsar od2 lutego 2007.

Bioróżnorodność

Jezioro Tanganika słynie z dużej liczby endemicznych gatunków. Nie było nie mniej niż 250 gatunków ryb Cichlid ( Neolamprologus , Paleolamprologus , Altolamprologus , Xenotilapia , Julidochromis , telmatochromis , Tropheus , petrochromis i ponad dwadzieścia innych rodzajów) i 150 gatunków zwierząt PielÍgniczka ( Stolothrissa , Limnothrissa , Lamprichthys ), która najbardziej mieszkają wzdłuż wybrzeża do głębokości około 180 metrów. Większość biomasy znajduje się w strefie pelagicznej i jest zdominowana przez sześć gatunków: dwa gatunki sardynek z Tanganiki i cztery gatunki Lates . Prawie wszystkie gatunki pielęgnic są endemiczne; kilka z nich jest popularnych jako ryby akwariowe .

Kobra woda ( Boulengerina annulata stormsi ( Kobra wodna ), endemiczne gatunki ) jest gad przystosowany do życia podwodnego, jak węży morskich koralowych raf . Końcowa część ciała jest ściśnięta bocznie, aby ułatwić pływanie. Młody, chętnie żywi się Neolamprologusem żyjącym w muszlach Neothauma tanganicense (endemiczne ślimaki jeziora Tanganika); dorosłe, nie waha się zaatakować znacznie większej zdobyczy.

Gatunki żyjące wokół jeziora:

Hydrologia

Jezioro słynie z wyjątkowej przejrzystości wód, która umożliwia widoczność do 25 metrów.

Woda Jeziora Tanganika jest niezwykle bogata w minerały, a jej parametry są bardzo szczególne. Jego przewodność wynosi około 609-620 µS, jej pH wynosi 9,5 na powierzchni i 8,6 na -1300 metrach; TAC wynosi 12-19, a niska wartość w zakresie od proporcji soli:

Głównym po sole D r Kufferath, członek misji Hydrobiological belgijski 1946-1947

(wartości w miligramach na litr):

Powyżej dwustu metrów głębokości życie istot wyższych jest niemożliwe; brak tlenu, zastąpiony siarkowodorem , pozwala jedynie na utrzymanie bakterii beztlenowych (redukujących siarczany). Dominujące wiatry w lecie australijnym (z południowego wschodu) powodują wypiętrzenie tej strefy beztlenowej . Ryby żyjące na tych obszarach nie mają innego wyboru, jak uciekać lub umrzeć.

Badania hydrobiologiczne

W 1946 i 1947 roku, D r Max Sonda zorganizował wyprawę na jezioro. Jego celem jest zebranie maksymalnie różnych danych. W tym celu specjalnie czarterowana jest łódź ( Baron Dhanis ). Prowadzone są sondowania i badania batymetryczne dna morskiego. Rybołówstwo w włoka , z Sekwany w sieci skrzelowych , zgodne są zorganizowane dzień i noc do zbierania ryb. Wahania poziomu wody, zmiany temperatury, chemia jezior (zmienność mineralności , pH , przewodnictwo ), plankton (fito i zoo), makrofity, bezkręgowce, owady wodne, płazy i gady: wymieniono ogromną ilość danych. W stosownych przypadkach okazy są klasyfikowane i opisywane.

Duża część obecnej wiedzy o jeziorze Tanganika pochodzi z tej tytanicznej pracy. Po posortowaniu na miejscu kolekcja pielęgnic, przechowywana do systematycznych badań w Belgii ( Królewskie Muzeum Afryki Środkowej w Tervuren), liczyła około 27 000 okazów.

Po tej wyprawie ukazały się cztery tomy i dziewięć broszur, których autorami są:

Badanie

Nazwa jeziora, Etanga 'ya ni'a w ebembe (lub kibembe), oznacza "miejsce mieszania". Richard Francis Burton i John Hanning Speke byli pierwszymi Europejczykami, którzy zobaczyli go w 1858 roku, a Burton, jako lider wyprawy, postanowił zachować pierwotną nazwę, wbrew ówczesnym zwyczajom.

To było na brzegu jeziora Tanganika, w Ujiji , że10 listopada 1871 r.historyczne spotkanie Davida Livingstone'a i Henry'ego Mortona Stanley'a , przy okazji którego ten ostatni przemówił do słynnego wersu "Doktorze Livingstone'a, jak przypuszczam?".

Główne miasta i miasta nad brzegiem jeziora Tanganika

Galeria

Bibliografia

(ORSTOM Paryż - MRAC Tervuren 1984) vol.I— (ISNB Bruxelles - MRAC Tervuren - ORSTOM Paryż 1986) vol.II - (ISNB Bruxelles - MRAC Tervuren - ORSTOM Paryż 1986) obj. III— (ISNB Bruxelles - MRAC Tervuren - ORSTOM Paryż 1991) vol.IV.

Linki zewnętrzne

Powiązane artykuły

Uwagi i referencje

  1. (w) Plisnier, P.-D H. Mgana, Kimirei I., A. Chande, L. Makasa, J. Chimanga F. Zulu, C. Cocquyt, S. Horton, N. Bergamino J. Naithani, E. Deleersnijder, L. André, J.-P. Descy i Y. Cornet, „  Zmienność limnologiczna i liczebność ryb pelagicznych (Stolothrissa tanganicae i Lates stappersii) w jeziorze Tanganika.  " , Hydrobiologia 625 (1) ,2009, s.  117-134
  2. (w) Plisnier P.-D., Chitamwebwa D., L. Mwape, Tshibangu K. Langenberg V. i E. Coenen, „  Lymnologiczny cykl roczny wywnioskowany ze zmian fizykochemicznych w trzech stacjach jeziora Tanganika.  » , Hydrobiologia (407) ,1999, s.  45-58
  3. "  Wylesianie: anatomia zapowiedzianej katastrofy  " , na Atavist ,19 lipca 2017 r.(dostęp 7 sierpnia 2020 r . ) .
  4. (pl) Informacje ogólne - Badania nad jeziorem Tanganika - fao.org
  5. "  Tanganika | Ramsar Sites Information Service  ” pod adresem rsis.ramsar.org (dostęp 23 marca 2020 r. )