Notacja chronostratygraficzna | N1 |
---|---|
Notacja francuska | poseł |
Ocena FGR | m |
Poziom | Okres / seria |
Okres / System - Erathema / Era - Aeonotheme / Aeon |
Neogen kenozoiczny fanerozoik |
Stratygrafia
Początek | Koniec |
---|---|
![]() |
![]() |
Miocen to pierwsza epoka neogenu i czwarta kenozoicznej ery . Waha się od 23,03 ± 0,05 do 5,332 ± 0,005 miliona lat temu. Poprzedza go oligocen, a następnie pliocen .
Nazwę „miocen” stworzył Charles Lyell z greckiego μείων (meioon, mniej) i καινός (kainos, nowy), który jest mniej aktualny , ponieważ w tym okresie występuje mniej współczesnych bezkręgowców morskich niż pliocen .
Podpodziały miocenu definiuje się na podstawie względnej liczebności otwornic i wapiennych nanofosfali .
Dolny miocen | |
Akwitański | (23,03 ± 0,05 do 20,43 ± 0,05 Ma) |
Burdigalien | (20,43 ± 0,05 do 15,97 ± 0,05 Ma) |
Środkowy miocen | |
Langhien | (15,97 ± 0,05 do 13,65 ± 0,05 Ma) |
Serrawalijski | (13,65 ± 0,05 do 11,608 ± 0,005 Ma) |
Górny miocen | |
Tortonian | (11,608 ± 0,005 do 7,246 ± 0,005 Ma) |
Mesyński | (7,246 ± 0,005 do 5,332 ± 0,005 Ma) |
W pierwszej połowie miocenu nastąpił okres ocieplenia, a następnie optimum klimatycznego. Roślinność tropikalna rośnie w kierunku północnym, sprzyjając ekspansji afrykańskiej fauny, w szczególności Hominoidea, w Europie i Azji. Od 14,5 miliona lat (Ma) klimat doświadcza tendencji do ochładzania i suszenia, która będzie się utrzymywała z wahaniami w pliocenie , aż do osiągnięcia cykli lodowych w plejstocenie .
Pod koniec miocenu temperatura spada, a klimat staje się bardziej suchy. Australia jest półpustynne .
Grzbiet Mid-Atlantic kontynuuje działanie pasa przenośnika: the Americas dalej odsuwają się od Afryki i Europy.
Ameryka Południowa zwiększa jego zderzenia z płytą Pacyfiku, tworząc ruch subdukcji , co powoduje podniesienie z Andów . Ten sam ciąg w Ameryce Północnej podnosi Góry Skaliste i podnosi Półwysep Mezoamerykański , który rozciąga się na południe i zbliża do Ameryki Południowej, ale jeszcze do niej nie dociera.
Płyta indyjska nadal zderza się z Azją , Himalaje wciąż się rozwijają, proces ten nadal trwa do dziś.
Na początku miocenu płyty arabsko-afrykańskie i euroazjatyckie są oddzielone wlotami, które zajmują obecne położenie w Zatoce Perskiej , Iraku i północnej Syrii . Spotkanie, a następnie zderzenie płyt w dolnym miocenie doprowadziło do wielkiej wymiany fauny lądowej między dwoma kontynentami, ułatwionej przez istnienie tego samego klimatu tropikalnego po obu stronach starego ramienia morza. Ocean Tetydy w ten sposób znika, aby zrobić miejsce dla Morza Śródziemnego , Morza Czarnego i Morza Kaspijskiego .
Płyta afrykańska również sięga na północ, a młode góry południowej Europy ( Alpy , Alpy Dynarskie , Bałkany ) zaczynają się wznosić .
6 milionów lat temu Cieśnina Gibraltarska zamknęła się, a Morze Śródziemne wyschło, epizod zwany kryzysem zasolenia mesyńskiego . Ten epizod kończy się na początku pliocenu , 5,3 miliona lat temu, wraz z ponownym otwarciem Cieśniny Gibraltarskiej.
W różnych okresach miocenu Sahara była przynajmniej lokalnie pokryta wilgotnymi lasami. Potwierdziło to odkrycie tysięcy zębów małych ssaków znalezionych w kulkach zwrotnych ptaków drapieżnych. Zęby te należały w szczególności do kilkunastu gatunków małych lemurów żyjących na drzewach, a towarzyszyły im szczątki płazów , małych gadów w pobliżu kameleonów i gryzoni . Pozostałości te przywodzą na myśl zalesione i wilgotne środowisko (od 500 mm do 1200 mm wody / rok) z polanami rozległymi i wystarczająco licznymi, aby mogły się rozwijać małe gryzonie.
Martin Pickford uważa, że las ten zaczął się cofać 10 milionów lat temu, zanim, około 7 milionów lat temu, wilgotne lasy zostały zredukowane do strefy międzytropikowej, podczas gdy Egipt również wszedł w fazę osuszania.
Pod koniec miocenu afrykańskie lasy tropikalne znacznie się zmniejszyły, ustępując miejsca rozległym sawannom, na których zróżnicowały się trawy . Pojawiają się nowe gatunki zdolne do efektywniejszego przyswajania dwutlenku węgla .
Na terenie dzisiejszej Europy Zachodniej i Francji można spotkać w szczególności bobry , wilki , konie , jelenie , wielbłądy , trąbki i nosorożce (np. Diaceratherium aurelianense i Brachypotherium brachypus ), wiele ptaków, w tym wrony , kaczki , sowy . , mieszkający w tym czasie.
Pod koniec miocenu istnieją wszystkie lub prawie wszystkie rodziny ptaków . To właśnie w miocenie ptaki morskie osiągnęły największą różnorodność.
Brunatnice nazywa Kelp rozmnażać, wspierając tym samym nowe gatunki wydr morskich , z ryb i bezkręgowców . W świecie morskim pojawiają się superpredatory, takie jak gigantyczne rekiny Carcharocles chubutensis (12 metrów) i Megalodony (20 metrów) (porównaj z obecnym żarłaczem białym o maksymalnej długości 6 metrów). W walenie zróżnicowane, z między innymi pojawienie kaszalotów i ewolucji delfinów , wielorybów i morświnów ; ich przodkowie, Archaeoceti , znikają, płetwonogi ewoluują w kierunku form bardziej przystosowanych do środowiska wodnego.
Jedynie w Ameryce Południowej i Australii , oba izolowane, występują fauny ssaków torbaczy, przodków ssaków łożyskowych.
We Francji, to fauna zaczęły być identyfikowane przez paleontologów i geologów z końca XIX -tego wieku, na przykład w dorzeczu Rodanu , albo od początku XX th wieku, zwłaszcza w faluns od Orleanu i Touraine , w Indre- et-Loire , w stanie Maine-et-Loire , w dorzeczu Akwitanii ( Gascogne , Aquitaine , Gers ).
Na początku miocenu jesteśmy świadkami ekspansji, a następnie silnego zróżnicowania w Afryce Hominoidea (małpy człekokształtne, czyli bezogoniaste), które pojawiły się w okresie oligocenu . Z nieco większym mózgiem niż jego poprzednicy Proconsul africanus (około 20 milionów lat temu) jest najbardziej znanym ze skamieniałych Hominoidea . Od tego czasu małpy człekokształtne utworzyły kilka rodzin , z których część pochodziła z Afryki, na przykład Hylobatidae (gibony), które rozprzestrzeniły się w Azji Południowo-Wschodniej, i Hominidae, które pojawiły się w Eurazji około 17 mln lat, dzięki zderzeniu Arabów. Płyty afrykańskie i euroazjatyckie oraz izolacja płyty antarktycznej . W tektonika płyt i zmiany w cyrkulacji oceanicznej , że wyniki w rzeczywistości przyczynia się do powstawania polarnej pokrywy Antarktydy który wyznacza kenozoicznych Epoka lodowcowa (IN) i powoduje ruch globalnych eko-klimatyczny pasów na północy. To zlodowacenie związane z połączeniem Afryki z Eurazją prawdopodobnie umożliwiło kilka faz rozproszenia fauny afrykańskiej, w szczególności migrację hominoidów, które są raczej ssakami krajów gorących, w kierunku Eurazji, która stała się strefą klimatu tropikalnego.
Około 16 milionów lat Hominidae podzieliły się na dwie podrodziny, Ponginae, które zamieszkują całą południową Azję, od Turcji po Chiny , oraz Homininae w Afryce i Eurazji. Jest to czas hominidów na „planecie małp” . Z kilkudziesięcioma znanymi gatunkami kopalnymi (dziś pozostaje tylko osiem), Hominidae zajmują wszystkie ekologiczne nisze lasów Starego Świata .
Od 14,5 mA ogólny trend zmienia się w powolne chłodzenie i wysychanie klimatu, który stopniowo staje się bardziej sezonowy. Około 10 mln lat temu przedłużenie czapy polarnej Arktyki powoduje migrację tych samych pasm klimatycznych na południe do pozycji, które obecnie zajmują. Hominoidy znikają z Eurazji (z wyjątkiem Azji Południowo-Wschodniej, która pozostała tropikalna, gdzie przeżywają orangutany ), która stała się zbyt zimna i dzięki nowemu połączeniu między Eurazją a Afryką przeżywa fazę rozproszenia z powrotem na kontynent afrykański.
Pod koniec miocenu rozwijały się sawanny i murawy, a lesistość zmniejszała się, ograniczając się głównie do strefy międzytropikowej . Homininae Europy, nadrzewny , wegetariańskie i owocowymi żywieniowe gatunki są wymarłe. Na kontynencie europejskim powstaje kolejna „Planeta małp” wraz z przybyciem cercopithécoïde (małpiego ogona), Mésopithèque (in) . Ten cercopithecoid, który zapowiada ekspansję małp ogoniastych, zwłaszcza makaków w Azji, a później pawianów w Afryce, jest surowym roślinożercą , specjalizacją żywieniową lepiej dostosowaną do środowisk, które stały się zarówno mniej zalesione, jak i bardziej sezonowe. Jednak Grecopithecus , europejski hominin znaleziony w Grecji i Bułgarii i datowany na 7,2 mln lat, ma zęby, które wydają się być związane z Homininą . Według niektórych autorów mógł być jednym z pierwszych przedstawicieli rodu ludzkiego.
W hominidów w Afryce są znacznie bardziej słabo poznane niż ich europejskich kuzynów. Okres od 12 mA do 7 mA przyniósł bardzo niewiele skamieniałości w Afryce, co nie pozwala nam wyobrazić sobie filogenezy, nawet tymczasowej. Na tym kontynencie, uważanym za kolebkę rodu ludzkiego , fragmentacja lasów w strefie międzytropikowej nie wyklucza istnienia wysp leśnych o mniejszych wymiarach, takich jak otwarty las (mieszanie się obszarów zadrzewionych i trawiastych ). O przodkach wciąż dyskutowanych z powodu ich mozaikowych postaci , pierwsze homininy za zgodą są znane w Afryce od 7 milionów lat, z Sahelanthropus tchadensis , następnie Ardipithecus kadabba (5,8 do 5,3 Ma) i Orrorin tugenensis (5, 9 Ma), który wykazuje zaawansowany dwunożność , zachowując jednocześnie kończyny górne przystosowane do życia nadrzewnego. Chłodzenie i wysychanie klimatu nie przeszkadza w istnieniu mozaikowych krajobrazów (rzeki, jeziora, bagna, obszary leśne, wyspy leśne, zalesiona sawanna, trawiaste łąki i obszary pustynne), w których w pliocenie pojawiają się australopiteki około 4,2 mln lat , z bardziej asertywnym dwunożność. Dopiero 2,8 mln lat temu i na początku plejstocenu znaleziono pierwszą skamielinę przypisywaną rodzajowi Homo .