Dworzec kolejowy w Grenoble
| Grenoble | ||||
 Dziedziniec stacji. | ||||
| Lokalizacja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Kraj | Francja | |||
| Gmina | Grenoble | |||
| Adres | 1, place de la Gare 38000 Grenoble |
|||
| Współrzędne geograficzne | 45° 11 ′ 27 ″ północ, 5° 42 ′ 53 ″ wschód | |||
| Zarządzanie i działanie | ||||
| Właściciel | SNCF | |||
| Operator | SNCF | |||
| Kod UIC | 87 74 700 6 | |||
| Usługi |
TGV inOui Ouigo (zima) TER Auvergne-Rhône-Alpes |
|||
| Charakterystyka | ||||
| Linie) | • Lyon-Perrache do Marsylii-Saint-Charles (przez Grenoble) • Grenoble do Montmélian |
|||
| Pasy | 7 | |||
| Doki | 4 | |||
| Tranzyt roczny | 7 256 999 podróżnych | |||
| Wysokość | 212 m² | |||
| Historyczny | ||||
| Uruchomienie | 1858 | |||
| Korespondencja | ||||
| Tramwajowy | B | |||
| Autobus | C1 26 | |||
| Transisere | Ekspresowe 1 do 3, 3000, 4100, 4101, 4110, 4500, 6020, 6060, 6080, 6200 | |||
| Zou! | LER 31 i 35 | |||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| ||||
Grenoble stacja kolejowa znajduje się stacja kolejowa francuski znajduje się w mieście od Grenoble , w dziale z Isère , w regionie Owernia-Rhône-Alpes .
Jest to stacja francuskich kolei państwowych (SNCF), obsługiwana przez TGV inOui i zimowe połączenie Ouigo , ale także przez pociągi regionalne sieci TER Auvergne-Rhône-Alpes .
Sytuacja kolejowa
Założona na wysokości 212 metrów nad poziomem morza stacja Grenoble znajduje się w kilometrowym punkcie (PK) 130.538 linii Lyon-Perrache do Marsylii-Saint-Charles (przez Grenoble) między otwartymi stacjami Saint-Egrève-Saint-Robert i Pont- de Claix . Stacja węzłowa jest również początkiem linii z Grenoble do Montmélian, a następnie poprzedzającej stację Échirolles .
Historia
Pochodzenie
Przyszłość kolejowa Grenoble rozpoczęła się w 1938 roku, kiedy rząd zaprojektował sieć kolejową, która obejmowała linię z Lyonu do Grenoble, odgałęzienie głównej linii z Lyonu do Morza Śródziemnego. W 1845 r. projekt zmaterializował się wraz z prawem nakazującym jego realizację. Realizacja projektu była powolna, ponieważ pierwsza koncesja przyznana w 1846 r. Paulinowi Talabot została porzucona przez wykonawcę, przejętego przez państwo w 1951 r., okazała się zbyt kosztowna do wykonania. Mimo to rząd cesarski, przekonany o znaczeniu tej linii, zawarł ustępstwo z księciem Walmy i innymi. Dekret z7 maja 1853 r.potwierdza tę koncesję na 99 lat na linię odgałęźną, której towarzyszy w szczególności dotacja w wysokości 7 MF na szacunkowy koszt 32 MF . Compagnie du chemin de fer de Saint-Rambert w Grenoble została oficjalnie uznana18 lutego 1854. Pierwszy odcinek o długości 56 km od Saint-Rambert-d'Albon do Rives zostaje oddany do użytku na5 listopada 1856 r. Kolejny odcinek musi dotrzeć do Grenoble, ale to miasto, które jest twierdzą , to władza wojskowa i wyższa administracja muszą decydować o lokalizacji stacji. W oczekiwaniu na decyzję dla Grenoble, firma odda10 lipca 1857 r.Odcinek 33 km od Rives z Pique Pierre ona instaluje tymczasową stację drewniany pobliżu wiaduktu w budowie na Isere . 5 grudniafirma zostaje przemianowana na Compagnie des chemin de fer du Dauphiné .
Stacja Cie du Dauphiné
Stacja w Grenoble zostaje oddana do użytku 10 lipca 1858 rprzez Dauphiné Railway Company , otwierając ostatni odcinek swojej linii, o długości 3 km od wiaduktu Pique-Pierre, który również był eksploatowany tego samego dnia.
W 1861 r 2 styczniawidzi uruchomienie 7- kilometrowej linii z Rives do Grand-Lemps , następnie22 sierpniaNastępnie oddanie do użytku 22- kilometrowej linii z Bourgoin-Jallieu do Saint-André-le-Gaz , ostatniego odcinka linii z Lyonu do Grenoble.
Stacja PLM
W 1862 roku PLM przejął Dauphiné Railways, a14 czerwcaw tym samym roku PLM oddał do użytku 16- kilometrową linię z Saint-André-le-Gaz do Châbons .
9 maja 1864 r, uruchomienie linii 78 km z Valence-Ville do Moirans , przez PLM i15 wrześniajest świadomy uruchomienia przez PLM linii 50 km z Grenoble do Montmélian .
11 lipca 1878 r, oddanie do użytku 19- kilometrowego odcinka linii węzła z Veynes (w Grenoble) do Vif , przez PLM i29 lipca 1878 r, całkowite otwarcie linii Grenoble - Gap , przez PLM.
1 st lipiec +1.935, uruchomienie Grenoble Autorail Center.
W 1935 r. wagon ZZR " Micheline " PLM Michelin z siedzibą w Grenoble Centre, stale łączy Grenoble z Perrache przez 1 h 5 min .
Stacja SNCF
W 1938 r. SNCF (utworzone dekretem z 1937 r.) przejęło PLM.
W 1938 roku Grenoble Autorail Center otrzymało pierwszą serię wagonów Decauville ZZ P 1 do 9 (przekształconych w latach 1952/1953 i przemianowanych na X 52000 w 1962), tworzących serię wagonów X 52000 do obsługi linii alpejskiej .
15 maja 1944 rWszystko parowej lokomotywy 141 P n o 1 do 15 są częścią rzeczywistego złożenia Grenoble, z łożyskami w Grenoble - Lyon.
W 1945 roku Grenoble Autorail Center otrzymało drugą serię autokarów Decauville XDC 2101 do 2110 (w 1962 przemianowaną na X 52101 na X 52110), tworząc serię X 52100 . Dwie serie X 52000 i X 52100 świadczą następnie usługi od Valence do Genewy , od Lyonu do Marsylii-Saint-Charles przez Veynes, od Grenoble do Briançon i od Chambéry do Bourg-Saint-Maurice lub Modane .
W 1946 roku zajezdnia w Grenoble otrzymała pierwsze parowozy typu 141R .
W czerwcu 1953 roku , letni związek Grenoble - Digne , zainicjowany w Genewie , został zapewniony przez wagony X 52000 i X 52100 .
1 st październik +1.955, stworzenie pociągu GC / CG " Le Catalan " Genève - Portbou przez Grenoble, Avignon , Montpellier i Perpignan , relacja zapewniona w RGP 2 quadricaisse ( X 2700 + XR 7700 + XR 7700 + X 2700 ).
10 czerwca 1959panoramiczne wagony serii X 4200 , z X 4205 i X 4206, zapewniają po raz pierwszy połączenie „ Alpazur ” Genewa – Grenoble – Veynes – Dévoluy – Digne (i z powrotem), wzdłuż linii Alp .
31 maja 1964 r., Stworzenie szybki pociąg 1 st klasy z GM / MG suplementów Rhodanien Genewie - Marsylia poprzez Grenoble i Awinionie , ubezpieczony wiosło byłego 1 tee grupowania serii X 2770 .
10 października 1964 r, uruchomienie bomu Grenoble, który eliminuje 4 główne przejazdy kolejowe w mieście. Konstrukcja ta została specjalnie zaprojektowana do elektryfikacji, poprzez zapewnienie lokalizacji podpór trakcyjnych podczas jej budowy. W 1985 r. perspektywa ta została dobrze wykorzystana podczas elektryfikacji Lyon-Grenoble. Rampa od strony głównych bulwarów została zaprojektowana tak, aby nie najeżdżać na tor 25 kV pod mostem bulwarowym, który powstał na początku II wojny światowej .
10 czerwca 1967, uruchomienie nowej podstacji PRS w Grenoble (strona północna) z optycznym stanowiskiem kontroli (PCO). Całkowitą przebudowę obecnej stacji preferuje się zamiast modernizacji starej, która jest po prostu rozebrana, aby zrekompensować duży brak przepustowości spowodowany X Zimowymi Igrzyskami Olimpijskimi w Grenoble 1968 .
28 października 1967, inauguracja panoramiczna koleją X 4204 (seria X 4200 ) południowej obwodnicy Grenoble o długości 8 km usuwająca przejazdy kolejowe na południu miasta. To obejście zostało ostatecznie zachowane. Inny projekt przewidywał utrzymanie oryginalnego odcinka, jeszcze dwutorowego, ale w wykopach, w miejscu przejazdów kolejowych. Obwodnica została zaprojektowana dla sieci trakcyjnych 25 kV .
18 lutego od 6 do 1968 r. Zimowe Igrzyska Olimpijskie X es w Grenoble wymagały wzmocnienia usług kolejowych za pomocą lokomotywy A1A A1A 68500 składającej złoża Chalindrey i BB 67300 w Strasburgu i Nîmes. Odnotowujemy ruch wielu dodatkowych pociągów, w tym bezpośrednie pociągi Dortmund - Grenoble przez Strasburg i Chambéry . Uruchomienie nowej stacji w Grenoble i drugiej o nazwie Grenoble-Olympique (tymczasowo na południe od Alpexpo , na obwodnicy kolejowej Grenoble; po Igrzyskach rozebrano tory drugorzędne, pozostając jedynie peronami głównymi).
31 maja 1969, ostatni dzień kursowania pociągu GC/CG „ Le Catalan ” Genewa – Cerbère przez Chambéry i Grenoble.
1 st czerwiec 1.969, utworzenie „ Catalan-Talgo ” Trans-Europ-Express ( TEE ) Genewa – Barcelona przez Chambéry i Grenoble.
22 maja 1971, Ostatni dzień pracy 1 st klasy szybkiego wagonu z GM / mg suplement „ Le Rhodanien ” łączący Genewa do Marsylii przez Grenoble i Awinionie , ubezpieczony w RGP1 ex-TEE X 2770 z Marseille-Blancarde zajezdni i otrzymuje następne dzień klasycznym pociągiem oferującym obie klasy.
W 1972 odbyło się 12 dziennych podróży w obie strony między Grenoble i Genewą .
1 st październik 1.972, uruchomienie wagonów X 4500 w Valence - Grenoble - Chambéry - Genewa.
10 stycznia 1973, ostatnia regularna cyrkulacja trakcji parowej z pociągiem towarowym z Grenoble do Lyon Guillotière, holowanym przez parowóz 141 R 1187 z zajezdni w Vénissieux.
10 czerwca 1973 r., ostatni kurs wagonów Decauville z centrum kolejowego w Grenoble z podróżą w obie strony Grenoble - Vif wykonywaną przez wagony X 52006 i X 52103 z dwoma zunifikowanymi naczepami Decauville. Wagon X 52103 reprezentuje pierwszą generację wagonów spalinowo-elektrycznych we Francji w Muzeum Kolejnictwa Francuskiego w Mulhouse .
6 maja 1975 r., uruchomienie turbopociągów ETG pomiędzy Grenoble a Lyon-Perrache .
28 września 1975 r., pociąg TEE „ Catalan-Talgo ” Genewa - Barcelona przejeżdża przez Lyon zamiast Grenoble.
28 września 1975 r., uruchomienie turbopociągów ETG w Valence - Grenoble - Chambéry - Genewa. Sukces jest taki, że konieczne jest szybkie wprowadzenie w obieg dwóch sprzężonych składów, aby sprostać zapotrzebowaniu.
1 st październik 1.97801/10/ 1978 , obchody stulecia Alp forum ze specjalnym pociągiem Grenoble - Veynes - Grenoble ciągnięty przez lokomotywę Diesla DC 72084 (seria CC 72000 ) werandą.
W 1979 r. turbopociągi ETG z Valence i Grenoble musiały zostać ograniczone na stacji Pontcharra po zawaleniu się mostu kolejowego Montmélian nad Isère, którego do lipca 1980 r. nie można było zastąpić tymczasowym mostem inżynieryjnym. . Na nowym moście stałym planowane są miejsca dla przyszłych słupów trakcyjnych.
23 maja 1982, pociąg „ Catalan-Talgo ” Genewa - Barcelona traci status TEE i zostaje przekształcony w EC, który obejmuje obie klasy, jadąc przez Chambéry i Grenoble. Stworzenie pociągu IC 5642/3, który przyjmuje nazwę " Le Rhodanien ", Genewa - Marsylia przez Chambéry, Grenoble, Valence i Avignon .
13 czerwca 1983, większość pociągów Grenoble - Lyon dociera teraz na nową stację Lyon Part-Dieu.
W 1983 roku , RTG turbotrains wzmocnić ETG turbotrains w Grenoble - Lyon Part-Dieu .
28 lutego 1985, inauguracja elektryfikacji linii 25 kV 50 Hz z Lyonu do Grenoble.
4 marca 1985, uruchomienie pierwszego komercyjnego TGV Paris - Grenoble.
We wrześniu 1985 r. oddano do użytku usługi Grenoble- Rives dzięki nabyciu zestawu pociągów RRR4 nabytego przez Radę Generalną Isère .
29 grudnia 1988, utworzenie Komitetu ds. Francusko-Włoskiej TGV, który stanie się Europejskim Stowarzyszeniem na rzecz Rozwoju Transportu Kolejowego ( AEDTF ), z założeniem swojej europejskiej siedziby w Grenoble.
Wrzesień 1991 : przekazanie przez radę generalną Isère elektryfikacji 25 kV - 50 Hz odcinka linii z Grenoble do Gières w celu przedłużenia niektórych pociągów podmiejskich Rives - Grenoble.
W 1993 roku ostatni obieg turbopociągów ETG i RTG w Grenoble- Lyon Part-Dieu .
24 września 1994, ostatni dzień obiegu EC „ Catalan-Talgo ” Genewa – Barcelona przez Grenoble.
29 września 1996, stacja Gières-Campus zostaje przemianowana na Grenoble-Universités-Gières, aby od tego dnia stać się drugą stacją aglomeracji Grenoble. Likwiduje głównego dworca kolejowego Grenoble, umożliwiając bezpośredni dostęp do dzielnicy uniwersyteckiej i do CHU z La Tronche . Utworzenie dziennie w ciągu dnia pociągu n O 5604/5 Evian-les-Bains - Valencia poprzez Annecy, Chambery i Grenoble (i do tyłu). Wejście do użytku bezpośredniego TGV Grenoble ( 5 godz. ) - Bruksela ( 11 godz. 2 godz. ) i powrót Bruksela ( 15 godz. 26 godz. ) - Grenoble ( 22 godz. 14 godz. ), z obsługą do Lyon-Part-Dieu i Lille-Europe ( przedłużono dnia28 września 1997 r., a następnie usunięte później).
W 1999 roku w weekendy wyruszył z Grenoble nocny pociąg „ Rodan-Ocean ” Lyon-Nantes. To Sybic, który holuje go między Lyon-Perrache (po zawróceniu) a Grenoble.
XXI th century
12 sierpnia 2003 r., lokomotywa spalinowa CC 72059 ciągnie pociąg 4490/1 Le Ventadour Bordeaux - Grenoble przez Clermont-Ferrand i Lyon .
30 sierpnia 2004 r.otwarcie przystanku Echirolles .
12 grudnia 2005, ponowne otwarcie stacji Lancey , zamknięte latem 1996 roku.
8 grudnia 2007 r., ostatni kurs codziennego pociągu dziennego Evian-les-Bains - Valence przez Annecy, Chambéry i Grenoble (i z powrotem) oraz dziennego pociągu Grenoble - Avignon .
9 grudnia 2007 r., oddanie do użytku rozkładu jazdy ustalonego przez Region Rodan-Alpy ze wzmocnieniem oferty w Grenoble-Lyon i Valence-Ville -Grenoble- Annecy . Utworzenie stacji 3 e Gières na torze przedłuży prawie wszystkie pociągi Rives - Grenoble na stacji Gières, odciążając stację kolejową w Grenoble, która była przepełniona i oferując bezpośredni dostęp do uniwersytetu dla studentów.
14 grudnia 2008 r., oddanie do użytku taktowanego rozkładu jazdy w Grenoble - Veynes - Gap oraz utworzenie połączeń w Veynes dla Sisteron, Aix-en-Provence i Marsylii.
25 maja 2009, wyjazd prezentacyjny dla prasy nowego dwusystemowego samobieżnego samolotu B 82500 między Chambéry i Grenoble.
We wrześniu 2009 r. stopniowe wejście do służby B 82500 w celu zastąpienia X 72500 na linii Sillon Alpin, Valence - Grenoble - Chambéry - Annecy / Genewa.
Od 12 grudnia 2010 r. pociągi Valence - Grenoble - Chambéry - Annecy / Genewa są częściowo zdematerializowane w Valence - Grenoble - Chambéry - Annecy i Grenoble - Chambéry - Genewa. Odnotowujemy również pojawienie się "Bi-Bi" ( B 82500 ) na połączeniu Grenoble - Veynes - Gap - Briançon w czasie tygodniowego szczytu.
We wrześniu 2011 r. przywrócono podróż powrotną Valence - Grenoble - Chambéry - Annecy / Genewa.
W grudniu 2013 r. elektryfikacja prądem 25 kV - 50 Hz na odcinkach linii Moirans - Romans i Gières - Montmélian . Uruchomienie TGV między Annecy i Marseille-Saint-Charles przez Grenoble (3 podróże powrotne w weekendy; odwołane wlistopad 2018). Eliminacja cotygodniowej podróży powrotnej Grenoble - Nantes przez TGV.
Od 2 maja 2016 r., przy dostępności odpowiedniego sprzętu elektrycznego, wszystkie pociągi między Chambéry i Saint-Marcellin są obsługiwane przez Z 24500s i lokomotywę BB 67351 z Chambéry technicentre (zajezdni) dostarczonej przed jej odwołaniem w sierpniu 2016 r., ostatecznym pociąg do tej serii lokomotyw . Od tego czasu stacja w Grenoble była obsługiwana wyłącznie przez pociągi wyłącznie elektryczne, z wyjątkiem wagonów X 73500 jeżdżących na linii Alps, a także BB 75000 , jedynych lokomotyw spalinowych ciągnących pociągi z chemikaliami z fabryk Le Pont -de-Claix i de Jarrie , po całkowitym zastąpieniu BB 67000, który wcześniej wykonywał to zadanie.
Latem 2019 r. powstał pociąg 100% Eco Intercités , łączący Grenoble z Paryżem-Bercy przez Lyon . Jednak jest usuwany wgrudzień 2020, w tym samym czasie, co inne łącza tej sieci.
Na zimę 2020 istnieje łącze Ouigo ; łączy lotnisko Paris-Charles-de-Gaulle z Bourg-Saint-Maurice przez Grenoble.
Prace modernizacyjne w latach 2014-2017Po okresie konsultacji społecznych projekt modernizacji dworca kolejowego w Grenoble i budowy nowego dworca autobusowego ruszył już latem 2014 roku. Prace te obejmują rozbudowę południowego przejścia podziemnego, nowe wejście do dworca od strony strona Europole w kierunku Place Robert-Schuman, nowa recepcja dla taksówek, przeprojektowanie hali sprzedaży i kasy biletowej, nowy dworzec autobusowy z dwudziestoma peronami z własnym budynkiem, w tym parter pełni funkcję poczekalni pasażerskiej i podłoga służy do obsługi i kierowców.
Stacja posiada również dwa silosy rowerowe o łącznej pojemności 2000 miejsc w automatycznych szafkach zaprojektowanych przez Altinnova i zbudowanych na czterech poziomach dostępnych windami i rampą transportową. Ten unikalny we Francji system jest największym bezpłatnym parkingiem dla rowerów.
Z tej okazji powstało również centrum rowerowe o powierzchni 300 m 2 , w którym mieści się agencja Metrovelo , wypożyczalnia i przechowalnia rowerów Grenoble-Alpes Métropole , a także cztery nowe sklepy, tereny zielone i przebudowane miejsca parkingowe.
Po 32 miesiącach pracy, 14 lutego 2017 r. w obecności dyrektora SNCF Gares & Connexions oddano do użytku całą stację biegunową .
Obsługa podróżnych
Dom
Stacja posiada dwa budynki recepcyjne. Główny budynek znajduje się po wschodniej stronie, w kierunku centrum Grenoble. Obejmuje on w szczególności automatyczną kasę biletową, różne punkty informacji pasażerskiej, poczekalnie i różne sklepy (prasa, restauracje i różne). Drugi budynek znajduje się po zachodniej stronie, w kierunku sektora Europole i gmachu sądu. Obejmuje automat biletowy, poczekalnię, serwis cateringowy i pianino stacyjne .
Pustynia
Połączona przez TGV inOui z Paryżem w 2 h 55 min , stacja Grenoble jest przede wszystkim ważnym regionalnym węzłem kolejowym, na skrzyżowaniu trzech odgałęzień „Grenoble Y”, pochodzących z Lyon-Part-Dieu i Valence-City ( Oddział północno-zachodni), Chambéry-Challes-les-Eaux (odgałęzienie północno-wschodnie) i Gap (odgałęzienie południowe).
W sumie aglomeracja Grenoble ma siedem innych stacji, a mianowicie Échirolles , Grenoble-Universités-Gières , Jarrie - Vizille , Pont-de-Claix , Saint-Égrève-Saint-Robert , Saint-Georges-de-Commiers i de Vif .
TGV w TakPołączenie inOui TGV obsługujące tę stację to Grenoble Lyon-Saint-Exupéry ↔ Paryż-Gare-de-Lyon (około dziesięć podróży w obie strony dziennie).
OuigoZimą (od grudnia do marca) pociąg Ouigo codziennie kursuje w obie strony między lotniskiem Paris-Charles-de-Gaulle a Bourg-Saint-Maurice przez Grenoble.
TERPołączenia regionalne ( sieć TER Auvergne-Rhône-Alpes ) obsługujące Grenoble to:
- Grenoble ↔ Lyon-Part-Dieu ;
- Grenoble-Universités-Gières ↔ Grenoble ↔ Rives / Saint-André-le-Gaz ;
- Valence-Ville ↔ Grenoble ↔ Chambéry ↔ Aix-les-Bains ↔ Genewa-Cornavin (CFF) ;
- Valence-Ville Grenoble Chambéry Aix-les-Bains ↔ Annecy ;
- Saint-Marcellin ↔ Grenoble ↔ Chambéry;
- Grenoble ↔ Clelles - męskie ;
- Grenoble ↔ Veynes-Dévoluy / Gap ;
- Avignon-Center ↔ Valence-Ville ↔ Grenoble (kursuje w piątkowe wieczory z powrotem w niedzielne wieczory).
Linia Alp , która łączy Grenoble Veynes - Dévoluy i Gap, umożliwia połączenia w stacji Veynes dla Briançon , Sisteron , Manosque , Aix-en-Provence i Marsylii .
Intermodalność
Sieć TAG (stacja i przystanki „Gares”): Linie tramwajowe A i B oraz linie autobusowe C1 i 26 .
Dworzec autobusowy:
- Transisère sieć , Transaltitude linie do zimowych ośrodków narciarskich;
- Regionalne linie ekspresowe Zou ! 31 (Briançon Grenoble) i 35 (Digne-les-Bains ↔ Grenoble);
- Actibus: Port lotniczy Grenoble-Isère ↔ Grenoble;
- BlaBlaBus : Port lotniczy Lyon-Saint-Exupéry ↔ Grenoble;
- Autobusy lotnicze: lotnisko w Genewie ↔ Chambéry ↔ Grenoble.
Zajezdnia lokomotyw
Centrum Autorail
Grenoble posiadało Centrum Autorail, które od 1972 roku zostało przekształcone w zajezdnię w Chambéry. Centrum Autorails było również skazane na porażkę z powodu przybycia X 2800 z siedzibą w Lyon-Vaise .
Historyczny
Utworzony 01.07.1935 r. przez PLM lokował wagony Michelin , Decauville i Berliet . Zakończyła się w 1973 r . odwołaniem wagonów Decauville X 52000 i X 52100, które całą swoją karierę spędziły w Grenoble. Dziś jego obiekty służą jako przekaźnik i zajezdnia dla przejeżdżających pojazdów mechanicznych.
Lokomotywy spalinowe
- BB 67300 z zajezdni Chambéry od 1978 roku.
- CC 72000 ze złóż Vénissieux (od listopada 1978 do 1990), a następnie z Nevers (od 1990 do 1996).
- BB 75000 z zajezdni w Awinionie, obecnie w służbie towarowej.
Lokomotywy elektryczne
- BB 25200 z zajezdni w Vénissieux (od 1985 do 2011).
- BB 25500/600 z zajezdni w Vénissieux (od 1978 do 2007).
- BB 22200 z magazynów w Vénissieux; Dijon i Chambéry obecnie w służbie.
- BB 26000 z zajezdni w Dijon (na trasie Metz - Grenoble tylko do 2007 r., a od 2009 r. ponownie w kilku innych pociągach).
Samobieżne i samobieżne
- X 2800 z zajezdni Lyon-Vaise w latach 1978-2007.
- Turbopociągi ETG z zajezdni w Vénissieux, od 1978 do 1993 roku.
- Turbotrains RTG z zajezdni w Vénissieux, od 1985 do 1993 roku.
- Dwuprądowy Z2 z zajezdni w Vénissieux (przeniesiony do Savoy).
- Z 23500 z zajezdni w Vénissieux, obecnie w służbie.
- Z 24500 z zajezdni w Vénissieux, obecnie w służbie.
- X 72 500 z zajezdni Lyon-Vaise, od 1998 do 2009.
- X 73500 z zajezdni Lyon-Vaise, od 1999 do chwili obecnej.
- B 82500 , dual-mode-dual-current w zajezdni Lyon-Vaise, od 2009 do dnia dzisiejszego.
Wagony
- ZZR 1 i 2 Michelin , powiedzmy Michelines , deponowanie Grenoble (do 20.09.1935 , potem transfer do Besancon ).
- ZZP 1 do 9 Decauville z zajezdni w Grenoble, przekształcony w 1953, ponownie zarejestrowany w 1962 w serii X 52000 (52001 do 52009) od 1936/1937 do 1973, z wyjątkiem 52009 odwołanego po bombardowaniu Rzymian w 1945.
- BE 3000 Berliet z zajezdni w Grenoble, w 1937 z 2 kopiami serii BE 3001 do 3014.
- BE ZZDM Berliet van wagonów z Grenoble depot 1937 z 4 kopie BE ZZDM 101 do 104 serii.
- XDC 2101 do 2109 Decauville z zajezdni w Grenoble, ponownie zarejestrowany w 1962 w serii X 52100 (52101 do 52110) od 1945 do 1973, z wyjątkiem X 2107 zniszczonego przez zderzenie z parowozem 242 T w pobliżu Veynes w 1946 X 52103 wagon z Centre Autorails de Grenoble jest przechowywany w Muzeum Kolei Francuskiej w Mulhouse .
- X 2400 w latach 1955-1958 z X 2410, X 2414 i X 2445 z zajezdni w Grenoble. Czwarty wagon z tej serii został również przeniesiony do Grenoble w latach 1957-1958.
- X 2400 z zajezdni Lyon-Vaise w latach 1957-1963.
- X 2700 z zajezdni Lyon-Vaise w latach 1959-1973.
- X 2770 z zajezdni Lyon-Vaise w latach 1964-1973.
- X 2800 z zajezdni Lyon-Vaise w latach 1962-1973.
- X 4200 z zajezdni Marseille-Blancarde w latach 1959-1973.
- X 4300 z zajezdni Lyon-Vaise w latach 1969-1971.
- X 4500 z zajezdni Lyon-Vaise w latach 1972-1973.
- X 72 500 z zajezdni Lyon-Vaise, od 1998 do 2009.
- X 73500 z zajezdni Lyon-Vaise, od 1999 do chwili obecnej.
Uwagi i referencje
- „ Częstość na stacjach ” , na ressources.data.sncf.com (dostęp 26 stycznia 2019 ) .
- Palau i Palau 1998 , s. 162.
- Palau i Palau 1998 , s. 189.
- Jean-Marie Guétat , William Lachenal i Georges Muller , Z Tramwaju na TAG , Paryż, La Vie du Rail,1987, 206 s. ( ISBN 2-902808-27-5 ).
- La Vie du magazyn szyny n O 3323 (sierpień 2016): „Bonnes feuilles”, zdjęcie na s. 49 .
- www.aedtf.org
- Plac budowy miasta Grenoble na budowie nowej stacji
- sncf.com z 14 lutego 2017 r., Stacja New Grenoble SNCF: wygodniejsza i bardziej praktyczna!
- Claude Ferrero, „ Grenoble uruchamia swoją modelową stację: nowy intermodalny węzeł przesiadkowy w mieście będzie musiał sprostać dużemu natężeniu ruchu. To utwierdza swoją pozycję we Francji jako wiodący parkingu rowerowego z 2000 miejsc ”, Ville, Rail & Transports , n o 597,marzec 2017, s. 14 ( ISSN 2269-4544 ).
- „ Pociągi Ouigo połączą Île de France z Alpami od 17 grudnia ” na stronie ledauphine.com ,28 października 2020 r.(dostęp 17 grudnia 2020 r . ) .
Bibliografia
Prace związane z referencjami
- François Palau i Maguy Palau, Kolej we Francji: Drugie Cesarstwo , t. 1: 1852 - 1857 , Paryż, Palau,1998, 215 pkt. ( ISBN 2-950-94211-3 ).
Inne zajęcia
- La France des gares , kolekcja Guides Gallimard, 2001.
- Jacques Defrance, Sprzęt napędowy SNCF , Éditions NM, Paryż, 1969; 1978.
- Lucien Maurice Vilain, Ewolucja pojazdów silnikowych i taboru kolejowego C ie Paris-Lyon-Méditerranée (PLM) , Éditions Vincent-Fréal et C ie , 1971.
- Jean-Marie Guétat, William Lachenal i Georges Muller, Od tramwaju do TAGu , Editions La Vie du Rail, 1987Książka dotycząca historii transportu w aglomeracji Grenoble.
- Henri Boyer i Patrice Bouillin, Les Voies ferrées du Dauphiné , wyd. P. Bouillin, Grenoble, 1983.
- Jean-Chaintreau, Jean Cuynat i Georges Mathieu, Les Chemins de fer du PLM , Éditions La Vie du Rail and La Régordanne, 1993.
- Patricia i Pierre Laederich, André Jacquot i Marc Gayda Historia francuskiej sieci kolejowej , Éditions de l'Ormet, Valignat, 1996.
- Maurice Mertens i Jean-Pierre Malaspina, Legenda Trans-Europ-Express ( TEE ), Éditions LR-Presse, 2007.
- Bernard Collardey i André Rasserie, Les 141 P , dzielny Mikado , Éditions La Vie du Rail, 1999.
- Bernard Collardey i André Rasserie, The 141R , ci odważni Amerykanie , Éditions La Vie du Rail, 1981.
- Patrice Bouillin , William Lachenal , André Presle i Denis Vuagnoux , Ostatnie parowozy w Europie , Grenoble, P. Bouillin,1978, 4-51 s..
- Dziennik: Le Train , ze specjalnym wydaniem „Les archives du PLM”, tom 1, historia firmy od jej początków do 1899 r., Jean-Marc Dupuy, 2008.
- Recenzja: Le Train , ze specjalnym wydaniem 57 - 1/2009 „Les trains des Alpes”, Jean Tricoire, kwiecień 2009.
- Revue: ferrées voies , artykuł autorstwa Williama Lachenal na "La saga des Nez de cochon" na Decauville wagonów , z X 52000 i X 52100 serii od centrum Autorails de Grenoble, n o 1, wrzesień-październik 1980.
- Journal: Tory , artykuł na panoramicznym wagonów tych x 4200 serii , n o 10, marzec-kwiecień 1982.
- Czasopismo: Koleje , artykuł autorstwa Williama Lachenal na „aktywa połączenia” ( CEVA ) z prezentacją „ Sillon Alpin linii” z Valence do Genewy przez Grenoble, n O 11 maj-czerwiec 1982 r.
- Czasopismo: Connaissance du Rail , artykuł Williama Lachenala na temat " Linia Le Sillon Alpin, Valence - Grenoble - Genewa", s. 42-51, numer 302-303, październik-listopad 2006.
- Journal: Railways , z artykułem „Nazwa, pociąg: Le Rhodanien ”, Jean-Pierre Malaspina, s. 48-49, n o 167, maj-czerwiec 2008 r.
- Journal: Le Dauphiné wydany specjalny problem „Memoire stąd” n o 9, czerwca 2002, „wielką epopeję szyny” w regionie Rodan-Alpy.
- Daily Le Dauphiné libéré : różne artykuły na temat kolei i dworca kolejowego w Grenoble, od 1955 do 2008.
- Tygodnik: La Vie du rail : kilka artykułów od 1955 do 2008, w tym te o kolei w Grenoble z 1967 i 1968.
- Wskaźniki godzinowe SNCF od 1938 do 2005 roku.
- Archiwum dawnego składu w Grenoble od jego początków do 1970 roku.
- Dokumenty wydane przez: AEDTF, SNCF, RFF, Archives of byłego zajezdni SNCF w Grenoble, region Rhône-Alpes, Isère General Council, Le Dauphiné libéré , La Vie du rail , Voies Ferrées , Le Train , Connaissance du Rail , Rail Passion , Historia francuskiej sieci kolejowej itp.
- Le Sillon Alpin Sud: Mariano Florès, Presses et Editions Ferroviaires.
Zobacz również
Powiązane artykuły
- Lista stacji we Francji
- Lista stacji obsługiwanych przez TGV
- Lista francuskich stacji przyjmujących rocznie ponad milion podróżnych
- Lista stacji w Auvergne-Rhône-Alpes
- Linia z Lyonu-Perrache do Marsylii-Saint-Charles (przez Grenoble)
- Linia z Grenoble do Montmélian ( 2 nd odcinek Sillon Alpin linii Sud)
- Tramwaj Grenoble
Linki zewnętrzne
- Grenoble stacja kolejowa , na oficjalnej stronie internetowej Gares & Connexions z SNCF
- Dworzec kolejowy w Grenoble na ter.sncf.com Auvergne-Rhône-Alpes , oficjalnej stronie internetowej SNCF