Elżbieta Francuska (1545-1568)
Elisabeth z Francji
Portret Elisabeth de France obraz olejny przez Antonio Moro , Luwru , drugiej połowie XVI -go wieku.
Tytuł
Królowa małżonka Hiszpanii , Neapolu i Sycylii
22 czerwca 1559 - 3 października 1568
( 9 lat, 3 miesiące i 11 dni )
| Poprzednik | Mary I ponownie Anglię |
|---|---|
| Następca | Anna Austriaczka |
| Tytuł |
córka Francji Królowa Hiszpanii Królowa Neapolu Królowa Sycylii Księżna Burgundii Księżna Mediolanu Księżna Brabancji Księżna Luksemburga Księżna Limbourg Hrabina Palatyn Burgundii |
|---|---|
| Dynastia | Dom Valois |
| Narodziny |
2 kwietnia 1545 Fontainebleau ( Francja ) |
| Śmierć |
3 października 1568 Madryt ( Hiszpania ) |
| Pogrzeb | Escurial |
| Tata | Henryk II z Francji |
| Matka | Katarzyna de Medici |
| Małżonka | Filip II z Hiszpanii |
| Dzieci |
Isabelle-Claire-Eugenie z Austrii Catherine-Michelle z Austrii |
| Religia | katolicyzm |
Królowe Hiszpanii
Elżbieta francuska , znana również pod imieniem królowej Hiszpanii jako Isabelle de Valois lub nawet jako Isabel de La Paz ( Château de Fontainebleau ,2 kwietnia 1545- Madryt ,3 października 1568, córka Henryka II , króla Francji i Katarzyny Medycejskiej , była żoną Filipa II Hiszpanii , królowej Hiszpanii , Sycylii i Neapolu , księżnej Burgundii , Mediolanu , Brabancji , Luksemburga i Limbourg , hrabiny Flandrii , Hainaut i Palatyńskiej hrabiny Burgundii .
Pod nazwą Elżbieta de Valois , ona jest jedną z głównych postaci w wielkiej opery Don Carlos przez Giuseppe Verdiego, inspirowane grą o tym samym tytule autorstwa Friedricha von Schillera .
Biografia
Dzieciństwo
Elżbieta jest pierwszą córką i drugim dzieckiem króla Francji Henryka II i jego żony Katarzyny Medycejskiej. Przy urodzeniu, noszony w ramionach przez angielski ambasador Thomas Cheyney, jego ojciec wciąż Dauphin, a w konflikcie z własnym ojcem, François I er .
W tym kontekście Henri miał bal wydany w Fontainebleau z okazji jego chrztu,4 lipca 1546 r. Pojawił się tam w sugestywnym stroju kapitana trzymającego sztab dowodzenia , zaprojektowanym przez Prymat ( Muzeum Narodowe , Sztokholm ).
François I st zmarł w następnym roku i ojciec małej Elizabeth został królem Francji pod nazwą Henryka II pozostawiając tytuł Dauphin do swego najstarszego syna, Franciszka.
Élisabeth dorastała na dworze dziecięcym we Francji wraz z młodą królową Szkotów Marią Stuart (narzeczoną delfina), której pokój dzieliła aż do ślubu w 1558 roku, i jej młodszą siostrą Claude, która poślubi księcia Karola III Lotaryngii , wychowany także na dworze francuskim.
Elisabeth została ochrzczona w religii katolickiej i odbierane jako chrzestnego króla Henryka VIII (który również chrzestnego ojca), a jako godmothers, wdowa królowej Francji Eleonore Austrii , druga żona jej dziadka. Ojciec François I er , i księżniczka Viane Jeanne d'Albret (przyszła królowa Nawarry pod imieniem Joanna III).
Bardzo wcześnie małżeństwo Elisabeth było kwestią polityczną; młoda księżniczka jest obiecana królowi Anglii Edwardowi VI , ale władca umiera w wieku 16 lat w 1553 r., pozostawiając tron swojej przyrodniej siostrze Marii I re z Anglii, która poślubiła króla Hiszpanii Filipa II , a następnie tocząc wojnę z Francją.
Hiszpańskie małżeństwo przysięgą pokoju
Traktat Cateau-Cambrésis między Hiszpanii i Francji stanowi, że małżeństwo młodej Elżbiety i króla Hiszpanii Filipa II , teraz wdowiec, uszczelnia godzenia obu królestw. Król był ponad dwukrotnie starszy od Elżbiety i wcześniej zaproponował jej małżeństwo z Don Carlosem , jej jedynym synem z pierwszego małżeństwa ze swoją kuzynką Marie-Manuelle z Portugalii . Ale młody książę był zbyt kruchy psychicznie, aby móc zabrać żonę i króla, który właśnie stracił druga żona królowa Maria I ponownie z Anglii , że postanowił ożenić się młody francuski księżniczką.
Małżeństwo przez pełnomocnika odbyło się w Notre-Dame de Paris dnia22 czerwca 1559, książę Alby reprezentujący Filipa II, wkrótce po ślubie Claude , młodszej siostry Elżbiety, z księciem Karolem III Lotaryngii . To właśnie podczas uroczystości jego małżeństwa tragicznie zmarł jego ojciec Henryk II , ofiara odłamka włóczni w oko. Księżniczka nie będąca dojrzała, jej wyjazd do Hiszpanii został przełożony na18 listopada. Nie spotkała króla aż do…31 stycznia 1560. Mówi sobie, że podczas tego pierwszego spotkania Elisabeth długo wpatrywała się w męża, a ten z humorem zapytał go: „Czy ty szukasz siwych włosów?” ” . Małżeństwo – które było szczęśliwe – zostało skonsumowane dopiero później, wmaj 1561, ze względu na młody wiek panny młodej (czternaście).
Podczas wielkiego tournée po Francji Karola IX w latach 1564-1566 (wycieczka zorganizowana przez Katarzynę Medyceuszy dla jej syna, młodego króla Karola IX w celu pokazania mu jego królestwa i spotkania z różnymi władcami obcych), Elżbieta została wysłana z księciem 'Albe przez jej męża Filipa II na spotkanie z jego bratem Karolem IX podczas wywiadu w Bayonne . Jej matka, regentka Katarzyna , na jej widok krzyknęłaby: „Moja córko, jesteś bardzo Hiszpanką! "
Dzieci
Elżbieta poroniła bliźnięta w 1564 r., następnie dała królowi dwie córki (w 1566 i 1567 r.) i zmarła, gdy była w 5 miesiącu ciąży (w 1568 r.).
- Poronienie lornetki w 1564 r.
- Isabelle-Claire-Eugénie (Segowia,12 sierpnia 1566 r - † Bruksela, 1 st grudzień 1633). Żonaty dnia18 kwietnia 1599do arcyksięcia Alberta Austriackiego (1559 † 1621), była gubernatorem Niderlandów , hrabiną Burgundii i hrabiną Charolais. Po śmierci Henryka III w 1589 r. odziedziczyła prawa Valois nad Bretanią, które przejęła od matki.
- Catherine-Michèle (Segowia,10 października 1567 - † Turyn 6 listopada 1597), Ożenił się w 1585 roku do Karola Emanuela I st (1562 † 1630), księcia Sabaudii
Dwie ocalałe córki Elżbiety i Filipa były bardzo blisko z ojcem. Najstarsza, Isabelle-Claire-Eugénie, została poproszona o objęcie tronu Francji po śmierci jej wuja, króla Henryka III , który zmarł bez męskich spadkobierców (1589). Kiedy Liga zwołała Stany Generalne w 1593 roku , portret Isabelle-Claire-Eugénie został umieszczony w środku zgromadzenia deputowanych zgromadzonych w wielkiej sali Luwru .
Śmierć
Elisabeth zmarła dnia 3 października 15686 miesięcy po jej 23 rd urodziny, a niosący pięć-miesięcznego płodu płci żeńskiej. Zostawiła męża niepocieszonego. Potrzeba posiadania dziedzica i umocnienia stosunków z Cesarstwem doprowadziła Filipa II do ponownego ożenienia się wkrótce potem z arcyksiężną Anną Austriacką, która dała mu wiele nadziei na syna, aby go następcą.
Rodzina
- Rodzice, dziadkowie i inne związki
Elżbieta de Valois była córką króla Henryka II i Katarzyny Medycejskiej , florenckiej księżniczki ważnego rodu Medici . Była wnuczką króla François I st i królowej Claude Francji . Jego dziadkami ze strony matki byli Laurent II de Medici i Madeleine de La Tour d'Auvergne , francuska księżniczka. Jej ciotka, księżniczka Renée z Francji , poślubiła księcia Herkulesa II d'Este , syna Lukrecji Borgii .
- Bracia i siostry
Elisabeth była siostrą trzech ostatnich królów Francji z dynastii Valois . Są to Franciszek II (1544-1560), Karol IX (1550-1574) i Henryk III (1551-1589). François d'Alençon , książę Anjou, był także jego młodszym bratem. Była także siostrą Claude de France (1547-1575) , księżnej Lotaryngii i Małgorzaty de Valois , znanej jako królowa Margot, królowa Nawarry.
- Przyrodni bracia i szwagierki
Elżbieta miała szwagrami Karola III Lotaryńskiego (męża Claude ) i Henryka de Navarre, przyszłego Henryka IV , pierwszego króla Francji z dynastii Burbonów (męża Małgorzaty ). Jej szwagierkami były Marie Stuart , królowa Szkotów (żona Franciszka II ), Elżbieta Austriacka (żona Karola) i Louise Lorraine-Vaudémont (żona Henryka). Jego młodszy brat, Francois d'Alencon , mieliśmy plany, aby ożenić Królowa Elżbieta I ponownie z Anglii , ale małżeństwo nie doszło.
Pochodzenie
Pochodzenie Elżbiety z Francji (1545-1568)Uwagi i referencje
- Max Gallo , François Ier: król Francji król-rycerz książę francuskiego renesansu , Villeneuve d'Ascq & Mayenne, edycje XO ,grudzień 2014, 384 s. ( ISBN 978-2-84563-681-1 ) , 14 (1546-1547), "rozdział 84 (strona 356)".
- prasowe do wystawy Włochy na dworze Francji - Prymatyk, mistrz z Fontainebleau, 1504 -1570 , Paryż, Musée du Louvre, 25 września 2004 - 3 stycznia 2005).
- Brantôme mówi, że trzyma anegdotę o damie towarzyszki Elisabeth. Fraza została podjęta przez Saint-Real w Dom Carlos . Pierre de Bourdeille, świecki opat Brantôme i André, wicehrabia Bourdeille, Dzieła wszystkie , na books.google.fr , Paryż, Société du Panthéon littéraire, 1842, t. II, s. 152. César Vichard de Saint-Réal, Dom Carlos: wiadomości historyczne , na books.google.fr , w Dziełach M. l'Abbé de Saint-Réal , Le Mercier, 1745, t. II, s. 830.
- Ludwig Pfandl zakwestionował tę anegdotę: "Nie ma ani jednej biografii Filipa II, która sumiennie nie wydobyła na światło dzienne takiej głupoty, aby jej wieczne powtarzanie nie uprawdopodobniało". Ludwig Pfandl, Filip II z Hiszpanii , Paryż, Tallandier, kolekcja Figures de proue, 1981, s. 371.
- Thierry Wanegffelen, Le Pouvoir spór: Sovereigns of Europe in the Renaissance , Payot, 2008, s. 68.
- Hortense Dufour , Margot the Rebel Queen , Flammarion, 2010, strona?
- Ludwig Pfandl, Filip II Hiszpański , Paryż, kolekcja Tallandiera „figureheads”, 1981, s. 389.
Źródła drukowane
- Negocjacje, listy i różne dokumenty dotyczące panowania Franciszka II, zaczerpnięte z teki Sébastiena de l'Aubespine, biskupa Limoges , Paris Louis, Paris, drukarnia królewska, „Zbiór niepublikowanych dokumentów dotyczących historii Francji”, 1841.
Bibliografia
- Augustín González de Amezúa y Mayo, Isabel de Valois, reina de España (1546-1568) , Madryt, Gráficas Ultra, 1949, 3 tomy.
- Jean-Michel Ribera ( pref. Jean-Pierre Amalric), Dyplomacja i szpiegostwo: ambasadorowie króla Francji do Filipa II : od traktatu z Cateau-Cambrésis (1559) do śmierci Henryka III (1589) , Paryż, Honorowy Champion , kol. "Biblioteka Literacki Renaissance" ( N O 68)2007, 733 s. ( ISBN 978-2-7453-1449-9 , prezentacja online ), [ prezentacja online ] .
- Sylvène Édouard, Ciało królowej. Singular History of Élisabeth de Valois (1546-1568) , Rennes, Presses Universitaires de Rennes ,2009, 278 s. ( ISBN 978-2-7535-0753-1 , czytaj online ).