| Tytuł oryginalny | Rodzina Plouffe |
|---|---|
| Uprzejmy | Dramatyczna telenowela |
| kreacja | Roger lemelin |
| Główni aktorzy |
Paul Guèvremont Amanda Alarie Pierre Valcour Jean-Louis Roux Émile Genest |
| Ojczyźnie | Kanada |
| Oryginalny łańcuch | Radio-Kanada Telewizja |
| Uwaga. sezonów | 6 |
| Uwaga. odcinki | 194 |
| Trwanie | 30 minut |
| Różn. oryginał | 4 listopada 1953 - 17 czerwca 1959 |
La Famille Plouffe jest program radiowy i Quebec opera mydlana telewizyjnych w 194 czarno-białych odcinków 30-minutowych, adaptacja powieści Les Plouffe przez Roger Lemelin i transmisji między4 listopada 1953 i 17 czerwca 1959w Radio-Canada Television .
Rodzina Plouffe opowiada o codziennym życiu robotniczej rodziny pod koniec lat czterdziestych w Quebecu , pod koniec II wojny światowej , w dzielnicy o łagodnym stoku .
Jesteśmy świadkami zamiłowania do jazdy na rowerze ojca, Théophile'a Plouffe'a, z zawodu typografa, któremu udaje się wciągnąć za sobą syna Napoleona i którego autorytet rodzicielski, jak widzimy, w kolejnych odcinkach zanika.
Jesteśmy świadkami nielegalnej miłości Cécile, „starej panny”, do Onésime Menard, zamężnej kierowcy autobusu, z którą ostatecznie wychodzi za mąż. Prawie udaje nam się znieść filozoficzno-intelektualne tyrady i tyrady Owidiusza, innego syna Teofila, który aspiruje do bycia lepszym niż jego proletariacki stan i zakochuje się w Ricie Toulouse, mądrej i dobrze ukształtowanej dziewczynie, z którą się ożeni. Od czasu do czasu odwiedza nas wuj Alexandre, biały ojciec w Afryce , gdy przejeżdża przez ten kraj, albo „ojciec Gédéon”, rodzic-zajawka z Beauce Quebec, który zawsze rzuca jakiś żart. ożywić firmę.
Wśród głównych bohaterów serialu matriarchalna postać „Maman Plouffe”, która czuwa nad wszystkimi swoimi dziećmi, aż do najmłodszego, Guillaume, wysportowanego faceta, który podoba się dziewczynom. Wiele postaci drugoplanowych przyczynia się do czasami nieoczekiwanych rezultatów, a wszystkie z dużą dozą humoru.
Cykl dyskretnie kreśli kontekst społeczny i konflikty polityczno-religijne epoki powojennej w Quebecu, na początku otwartego odrzucenia zinstytucjonalizowanej władzy i walki o zwiększenie władzy obywatelskiej, a tym samym uczestniczy w społeczeństwie w które jest dystrybuowane, już w przeważającej mierze miejskie, ale nadal wiejskie w swojej mentalności, do wzmocnienia zmian modeli społecznych, a przynajmniej zachęca do analizy. Telenowela to przede wszystkim romantyczne spojrzenie na biedną i „niesławną” rodzinę, z dramatem Dallas , Dynastii czy Centralnego Szpitala , które nastąpią, ale w innym, dopasowanym do odbiorców kontekście społecznym.
Ponadto w momencie emisji na żywo reklamy zostały włączone w ramy programu, podobnie jak wcześniej w radiu, za pośrednictwem tych samych aktorów, którzy wychwalali albo zalety marki papierosów w scena w lokalnym sklepie wielobranżowym, czyli nowość i wyższość jednego detergentu nad drugim… stąd amerykańska nazwa „ mydła ” dla gatunku telewizyjnego.
Rodzina Plouffe była pierwszą operą mydlaną, która odniosła wielki sukces w historii telewizji w Quebecu, odnosząc równie wielki sukces w państwowym radiu w 1952 roku.
Lemelin współpracował przy adaptacji swojego dzieła dla kina z reżyserami dwóch filmów: Gilles Carle i Denys Arcand , odpowiednio dla Les Plouffe w 1981 i Le Crime d'Ovide Plouffe w 1984 , który miał być kontynuacją pierwszego.