| ||||||||||||||
Wybory prezydenckie w USA w 1988 r. | ||||||||||||||
8 listopada 1988 | ||||||||||||||
Typ wyborów | Wybory prezydenckie | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Debata (e) |
25 września 1988 5 października 1988 r. 13 października 1988 r. |
|||||||||||||
Organ wyborczy i wyniki | ||||||||||||||
Populacja | 247 372 257 | |||||||||||||
Zarejestrowany | 182 628 000 | |||||||||||||
Wyborcy | 91 602 291 | |||||||||||||
50,16% ▼ -3,1 | ||||||||||||||
George HW Bush - partia Republikańska Biegnący kolega: Dan Quayle |
||||||||||||||
Głos | 48 886 597 | |||||||||||||
53,37% | ||||||||||||||
Świetni wyborcy | 426 | |||||||||||||
Michał Dukakis - partia Demokratyczna Współpracownik: Lloyd Bentsen |
||||||||||||||
Głos | 41 809 476 | |||||||||||||
45,65% | ||||||||||||||
Świetni wyborcy | 111 | |||||||||||||
Kolegium Elektorów | ||||||||||||||
prezydent Stanów Zjednoczonych | ||||||||||||||
Towarzyski | Wybrany | |||||||||||||
Partia Republikańska Ronalda Reagana |
Partia Republikańska George'a HW Busha |
|||||||||||||
Oficjalne logo wyborcze | ||||||||||||||
Wybory prezydenckie w USA w 1988 roku są pięćdziesiątymi pierwszymi wyborami prezydenckimi od czasu przyjęcia Konstytucji Stanów Zjednoczonych w 1787 roku . Odbywa się we wtorek 8 listopada 1988.
Frekwencja była najniższa w historii najnowszej i najniższe od wyborów prezydenckich w 1924 roku . George HW Bush zostaje pierwszym urzędującym wiceprezydentem, który został wybrany od czasu Martina Van Burena w wyborach prezydenckich w 1836 roku . Pomimo zwycięstwa Busha Partia Demokratyczna wzmacnia kontrolę nad Kongresem .
Według artykułu II pkt 1 do konstytucji , tylko amerykańscy obywatele mogą stanąć :
Od czasu przyjęcia XXII nd Poprawka w 1947 roku przez Kongres i jego ratyfikacji w 1951 roku , byli prezydenci , którzy już zostali wybrani dwukrotnie już nie są uprawnione.
Prezydenci Gerald Ford i Jimmy Carter , którzy dokonali tylko jeden termin (nie pełny dla Forda), były zatem kwalifikuje się do udziału, ale zrezygnował z tej możliwości. Ronald Reagan , który został wybrany dwukrotnie, nie mógł kandydować.
Po raz pierwszy od wyborów prezydenckich w 1968 roku ustępujący prezydent nie był kandydatem do sukcesji.
W wyborach śródokresowych w listopadzie 1986 r. Partia Demokratyczna odzyskała kontrolę nad Senatem i uzyskała większość w obu izbach Kongresu . Ujawnienie afery Iran-Contra odegrało dużą rolę w klęsce republikanów i zwróciło uwagę na Ronalda Reagana, który doświadczył erozji swojej popularności.
Bilet Demokratów 1988 | |
Michał Dukakis | Lloyd bentsen |
---|---|
Kandydat na prezydenta | Kandydat na wiceprezesa |
65 th i 67 th gubernatora Massachusetts (1975/79 i 1983/91) |
Senator Federalny Teksasu (1971-1993) |
Kampania | |
Kandydaci są uszeregowani według ich postępów w prawyborach i do konwencji partii | |||
Jesse Jackson | Al Gore | Paweł Szymon | Dick Gephardt |
---|---|---|---|
Pastor baptystyczny i działacz na rzecz praw obywatelskich ( Karolina Południowa ) |
Senator Federalny w Tennessee (1985-1993) |
Senator federalny stanu Illinois (1985-1997) |
Przedstawiciel federalny w Missouri (1977-2005) |
Kampania | Kampania | ||
Wyeliminowany na zjeździe partii (20 lipca 1988 r.) | Zawieś jego kampanię (21 kwietnia 1988) wspiera Michaela Dukakisa (16 czerwca 1988) |
Zawieś jego kampanię (7 kwietnia 1988) wspiera Michaela Dukakisa (8 czerwca 1988) |
Wycofał się z prawyborów (28 marca 1988) wspiera Michaela Dukakisa (8 czerwca 1988) |
13 prawyborów wygrało 6 788 991 głosów 1023 delegatów |
7 prawyborów wygrało 3 185 806 głosów 374 delegatów |
1 prawybory wygrał 1,082,960 głosów 161 delegatów |
3 prawybory wygrały 1 399 041 głosów 137 delegatów |
Gary Hart | Bruce Babbitt | Patricia Schröder | Joe Bidena |
Były senator federalny stanu Kolorado (1975-1987) |
Były gubernator Arizony (1978-1987) |
Przedstawiciel federalny na Kolorado (1973-1997) |
Senator Federalny ds. Delaware (1973-2009) |
Kampania | |||
Wycofał się z prawyborów (11 marca 1988 r.) | Wycofał się z prawyborów (18 lutego 1988) wspiera Michaela Dukakisa (8 czerwca 1988) |
Wycofał się z prawyborów (28 września 1987 r.) | Wycofał się z prawyborów (23 września 1987 r.) wspiera Michaela Dukakisa (22 czerwca 1988) |
415 716 głosów | 77 780 głosów |
Bilet republikański 1988 | |
George HW Bush | Dan Quayle |
---|---|
Kandydat na prezydenta | Kandydat na wiceprezesa |
43 th Wiceprezydent Stanów Zjednoczonych (1981/89) |
Senator federalny stanu Indiana (1981-1989) |
Kampania | |
Kandydaci są uszeregowani według ich postępów w prawyborach i do konwencji partii | |||
Bob dole | Pat Robertson | Jack kemp | Kamień Pontu IV |
---|---|---|---|
Senator Federalny Kansas (1969-1996) |
Teleewangelista ( Wirginia ) |
Przedstawiciel federalny na stan Nowy Jork (1971-1989) |
Były gubernator Delaware (1977-1985) |
Kampania | Kampania | ||
Wycofał się z prawyborów (29 marca 1988) wspiera George'a HW Busha (29 marca 1988) |
Wycofał się z prawyborów (16 maja 1988 r.) wspiera George'a HW Busha (16 maja 1988 r.) |
Zawieś jego kampanię (11 marca 1988 r.) | Wycofał się z prawyborów (18 lutego 1988) |
5 prawyborów wygrało 2 333 375 głosów 463 delegatów |
4 prawybory zdobyły 1 097 046 głosów 207 delegatów |
331 333 głosy 101 delegatów |
49 783 głosów |
Aleksander Haig | Harold Stassen | Paweł Laxalt | |
Były sekretarz stanu Stanów Zjednoczonych (1981-1982) |
Były gubernator Minnesoty (1939-1943) |
Były senator federalny w stanie Nevada (1974-1987) |
|
Kampania | |||
Wycofał się z prawyborów (12 lutego 1988) Obsługuje Boba Dole (12 lutego 1988) |
Wycofał się z prawyborów (26 sierpnia 1987 r.) | ||
26 619 głosów | 2 682 głosów |
Bilet Libertariański 1988 | |
Ron Paul | Andre Marrou (pl) |
---|---|
Kandydat na prezydenta | Kandydat na wiceprezesa |
Przedstawiciel federalny w Teksasie (1979-1985) |
Były przedstawiciel Alaski (1985-1987) |
Kampania | |
W styczniu 1987 roku Time Magazine opublikował artykuł z pytaniem „Kim jest prawdziwy George Bush?”. ” . W marcu Jimmy Carter przewiduje, że ustępujący wiceprezydent będzie przyszłym kandydatem republikanów na prezydenta i ogłasza, że rezygnuje z reelekcji.
Pierwsze duże wydarzenie kampanii odbywa się dość szybko. ten28 kwietnia 1987 r., Miami Herald ujawnia, że były senator stanu Kolorado Gary Hart rzekomo ma romans pozamałżeński. Początkowo Hart zaprzecza faktom, zwłaszcza gdy reporter Washington Post pyta go, czy kiedykolwiek popełnił cudzołóstwo . Próbując oprzeć się różnym naciskom, dwa tygodnie później przeszedł na emeryturę. Była to pierwsza impreza z długiej serii rewelacji i ataków play-off na kandydatów. Hart był jednak najbardziej wiarygodnym kandydatem Partii Demokratycznej po tym, jak gubernator stanu Nowy Jork Mario Cuomo odmówił udziału w prawyborach. Komentując wycofanie się Harta, Le Monde napisał:
„Drugi wyścig prezydencki pana Gary'ego Harta będzie trwał tak długo, jak długo będą róże. Ledwie rozpoczęty, właśnie został zatrzymany, nagle pogrążając Partię Demokratyczną w zamieszaniu. A jaka jest przyczyna tej politycznej katastrofy? Jaka jest poważna sprawa, która nagle zajęła pierwszeństwo w najpoważniejszych reportażach telewizyjnych i artykułach wstępnych w gazetach o aferze „Irangate” czy japońskim zagrożeniu komercyjnym? Kandydat na prezydenta, Gary Hart, popełnił lekkomyślność, zapraszając pod swój dach, gdy dzieci śpią spokojnie w swoich łóżkach, byłą królową piękności z Południowej Karoliny, której urok i być może talent przyniosły mu drugoplanowe role w programach takich jak Miami Vice. "
Afera wywołała poruszenie nawet w redakcji, ale praktyka w końcu się rozprzestrzeniła.
ten 9 czerwca 1987, jedna z wschodzących postaci Partii Demokratycznej , senator Delaware Joe Biden ogłasza swoją kandydaturę na prawybory partii .
ten 26 sierpnia 1987 r., Nevada Senator Paul Laxalt wycofuje z prawyborach Partii Republikańskiej prawie cztery miesiące po jego pre-nominacja została ogłoszona jego komisja harcerstwo braku zgromadzić wystarczających środków do kampanii. Do tego czasu ustępujący wiceprezydent George HW Bush i jego zespoły zebrali już 11 milionów dolarów. George HW Bush oficjalnie ogłosił swoją kandydaturę na12 październikaNastępny. Jedenaście dni wcześniej pastor telewizyjny Pat Robertson oficjalnie rozpoczął swoją kampanię. Tymczasem senator z Delaware, Joe Biden, wycofuje się z prawyborów Partii Demokratycznej, podważany oskarżeniami o plagiat i różne błędy. W październiku sondaż zlecony przez CBS News i The New York Times wskazał, że faworyzowanymi głównymi kandydatami są George HW Bush i Bob Dole z Partii Republikańskiej oraz Michael Dukakis i Paul Simon z Partii Demokratycznej. W grudniu Gary Hart powrócił do podstawowego wyścigu Partii Demokratycznej. Ale jego kampania spada, ofiara rewelacji Miami Herald .
Pierwszym kamieniem milowym kampanii była niespodziewana przegrana George'a HW Busha w klubie Iowa , gdzie zajął tylko trzecie miejsce za Bobem Dole'em i Patem Robertsonem.
ten 12 lutego 1988Były sekretarz stanu do Ronalda Reagana i byłego NATO Supreme Commandera Alexander Haig jest wychodząc z prawyborach Partii Republikańskiej przed New Hampshire podstawowej , wspieranie Kansas senator Bob Dole . Trzeba przyznać, że sondaże dla prawyborów w New Hampshire były dla niego bardzo niekorzystne, zaledwie 1% ankietowanych deklaruje się na jego korzyść (ankieta dla CBS News przeprowadzona wśród 499 osób). Pomimo wycofania się, wydrukowano na jego nazwisko karty do głosowania w 16 prawyborach, w których minął termin wycofania jego kandydatury. Trzy tygodnie później George HW Bush triumfuje w Super wtorek , wygrywając prawie wszystkie prawybory tego dnia (z wyjątkiem stanu Waszyngton ). Mimo porażki w klubie Iowa ustępującemu wiceprezydentowi udaje się przelecieć nad pierwotną kampanią, wspomaganą dobrymi wynikami administracji Reagana, do której przyczynił się, zwłaszcza w polityce zagranicznej. Partia Demokratyczna nigdy nie był w stanie wykorzystać niepowodzenia administracji, w tym zarządzanie relacjami z Panamy od Manuel Noriega , interwencji USA podczas wojny libańskiej i pomocy wojskowej do Nikaragui . Co zaskakujące, głównym tematem kampanii okazał się protekcjonizm , wspierany zwłaszcza przez przedstawiciela Demokratów z Missouri Dicka Gephardta.
ten 29 marca, Bob Dole wycofuje się z prawyborów Partii Republikańskiej i udziela poparcia George'owi HW Bushowi.
W czerwcu sondaż wskazuje, że Amerykanie bardziej obawiają się konkurencji gospodarczej ze strony Japonii niż konkurencji militarnej ze strony Związku Radzieckiego .
Lloyd Bentsen był trzecim wicemistrzem Demokratów, który pochodził z Teksasu od wyborów prezydenckich w 1932 roku . Po Narodowej Konwencji Partii Demokratycznej (IN) , Michael Dukakis miał 17 punktów przewagi nad George'a HW Busha według Gallup Institute . Jednocześnie 60% Amerykanów uważało, że kraj idzie w „niewłaściwym kierunku” . Dukakis cierpiał jednak na deficyt wizerunkowy. 28% wyborców postrzegało go jako „ liberała ”, podczas gdy 25% wyborców z Południowych Demokratów postrzegało go jako „ konserwatystę ” . Chociaż jego program ekonomiczny był ambitny, do kampanii wkradły się nieszczęścia gospodarcze i podwyżki podatków, na które zgodził się jako gubernator Massachusetts . Poza tym deklaruje, że wybory będą rozgrywane nie na ideologii, ale na konkretnych umiejętnościach każdego kandydata. Był również utrudniony przez fakt, że Lloyd Bentsen również rywalizował o utrzymanie mandatu senatora. Jego wybór współprowadzącego partnera również zraził go do poparcia niektórych zwolenników Jessego Jacksona . Ku zaskoczeniu wszystkich, George HW Bush wybrał na swojego towarzysza nie Jacka Kempa, popularną postać w partii, ale Dana Quayle'a , młodego niedoświadczonego senatora z Indiany .
Od sierpnia kampania stała się niezwykle agresywna. Magazyn Czas zrobił słusznie zwraca uwagę, że Dukakis by złagodzić swój program, aby ukryć liberalizm z Partii Demokratycznej , podczas gdy George HW Bush chciał ukryć swoje wady projektowe programu. We wrześniu, 45% Amerykanów wciąż myślał kraj szło w „złym kierunku . ” Jak na ironię, inny sondaż opublikowany miesiąc wcześniej wskazywał, że 69% Amerykanów czuło się w lepszej sytuacji osobistej niż w 1980 roku . Jednak George HW Bush w sondażach znacznie wyprzedził Michaela Dukakisa.
George HW Bush prowadził kampanię głównie na temat podatków, obrony i przestępczości. Udało mu się zwłaszcza podkreślić niedociągnięcia przeciwnika w polityce obronnej .
Sondaż opublikowany przez NBC News i Wall Street Journal na kilka dni przed głosowaniem wykazał, że 62% głosujących potępiło metody stosowane podczas kampanii w celu oczerniania niektórych kandydatów.
Podczas drugiej debaty Michaelowi Dukakisowi nie udaje się zrzucić swojego wizerunku zimnego i odległego człowieka. Jego odpowiedź na pytanie dotyczące kary śmierci na przykładzie zabójstwa żony nie pozwoliła mu zmiękczyć opinii publicznej, w przeciwieństwie do jego przeciwnika.
Ze swojej strony Lloyd Bensten wygrywa debatę z Danem Quayle, który popełnia kilka błędów, w tym próbuje porównać się do byłego prezydenta Johna Fitzgeralda Kennedy'ego .
Zarejestrowany | 182 620 197 | |||||
Wstrzymało się | 91 017 906 | 49,84% | ||||
Wyborcy | 91 602 291 | 50,16% | ||||
Zarejestrowane biuletyny | 91 602 291 | |||||
Puste lub zepsute karty do głosowania | 7605 | 0,01% | ||||
Głosy oddane | 91 594 686 | 99,99% | ||||
Kandydat | Lewo | Głosy | Odsetek | |||
---|---|---|---|---|---|---|
George HW Bush | partia Republikańska | 48 886 597 | 53,37% | |||
Michał Dukakis | partia Demokratyczna | 41 809 476 | 45,65% | |||
Ron Paul | Partia Libertariańska | 431.750 | 0,47% | |||
Inni kandydaci | Różny | 466 863 | 0,51% |
Zarejestrowany | 538 | |||||
Wstrzymało się | 0 | 0% | ||||
Wyborcy | 538 | 100% | ||||
Zarejestrowane biuletyny | 538 | |||||
Puste lub zepsute karty do głosowania | 0 | 0% | ||||
Głosy oddane | 538 | 100% | ||||
Kandydat | Lewo | Głosy | Odsetek | |||
---|---|---|---|---|---|---|
George HW Bush | partia Republikańska | 426 | 79,18% | |||
Michał Dukakis | partia Demokratyczna | 111 | 20,63% | |||
Lloyd bentsen | partia Demokratyczna | 1 | 0,19% |
W porównaniu do poprzednich wyborów , Partia Republikańska straciła prawie 6 mln wyborców, podczas gdy Partia Demokratyczna zdobyła prawie 4 mln. Część Demokratów Reagana zwróciła się przeciwko Michaelowi Dukakisowi. Politolog Kevin Phillips (w) pisał o nim po reelekcji Reagan republikański elektorat był „zbyt rozbieżne” . George HW Bush był ostatni prezydent wybierany z bezwzględną większością głosów w głosowaniu powszechnym aż do wyborów prezydenckich w 2004 roku .
Niektórzy analitycy uważają, że zwycięstwo George'a HW Busha rozegrano bardzo wcześnie, dzięki dobrej kondycji amerykańskiej gospodarki i popularności Ronalda Reagana. Co więcej, sondaż zlecony przez Los Angeles Times przy wyjściu z sondaży wskazuje, że 60% Amerykanów jest zadowolonych z prezydentury Ronalda Reagana . Podobnie 68% Amerykanów uważało we wrześniu 1988 roku, że gospodarka USA ma się dobrze (ankieta dla CBS News i The New York Times ). Inni jednak uważają, że Michael Dukakis utracone z powodu komunikatów kampanii, w tym fatalny zdjęcie na na M1 Abrams zbiornika i jego postawę na rzecz zniesienia kary śmierci .
Jak wszyscy prezydenci wybrani z Partii Republikańskiej od początku XX th wieku , George HW Bush wygrał w Kalifornii , w stanie Illinois i Ohio . Podobnie, jak w praktycznie wszystkich wyborach od wyborów prezydenckich w 1904 roku (z wyjątkiem 1956 ), zwycięzca wygrał w Missouri . Wśród siedmiu zidentyfikowanych stanów swingowych ( Kalifornia , Illinois , Michigan , New Jersey , Ohio , Pensylwania , Teksas ), żaden nie głosował przytłaczająco na Michaela Dukakisa . 23 stany w przeważającej większości zagłosowały na kandydata Partii Republikańskiej po raz szósty z rzędu od czasu wyborów prezydenckich w 1968 roku , George HW Bush wygrał w 40 stanach. Michael Dukakis był pierwszy kandydat z Partii Demokratycznej do zwycięstwa w Zjednoczonych na Zachodzie od Hubert Humphrey podczas wyborów prezydenckich w 1968 roku . Co więcej, od czasu tych wyborów, określanych jako „ przemiana polityczna (w) ” , Partia Republikańska wygrała pięć razy na sześć (z wyjątkiem 1976 ). Co gorsza, w ciągu ostatnich 40 lat Partia Demokratyczna tylko raz przekroczyła 50,1%, w wyborach prezydenckich w 1964 roku .
Jednocześnie 98% osób wybranych do Izby Reprezentantów zostało ponownie wybranych, a Partia Demokratyczna zacieśniła kontrolę nad Kongresem .
: dokument używany jako źródło tego artykułu.
: dokument używany jako źródło tego artykułu.
: dokument używany jako źródło tego artykułu.