Saint-Denis ( wymowa: / s ɛ . D ( ə ) . N I / , lub lokalnie / s ɛ . N i / ) to francuski gmina graniczy z Paryża , położona na północ od stolicy, w dziale z Sekwany -Saint- Denis , którego jest subprefekturą , w regionie Île-de-France .
Jest to najbardziej zaludnione wydziału, do Montreuil , a 3 e z Île-de-France , po Paryżu i Boulogne-Billancourt w Hauts-de-Seine (92).
Jej mieszkańcy są nazywane przez Dionysians .
Wysokość Saint-Denis wynosi około 32 metry. Ma powierzchnię 12,36 km 2 . Szerokość i długość geograficzna to 48,931 stopnia północnego i 2,356 stopnia wschodniego.
Saint-Denis to miasto w wewnętrznych północnych przedmieściach z Paryża , z którym graniczy, stolica okręgu w dziale z Seine-Saint-Denis (93) od 1993 roku . Niegdyś była to podprefektura departamentu Sekwany . Prawo10 lipca 1964 rredystrybuował dawne departamenty Seine i Seine-et-Oise , co oznacza, że miasto należy teraz do Seine-Saint-Denis po skutecznym przeniesieniu administracyjnym na1 st styczeń +1.968.
Saint-Denis graniczy z miastami Paryż , Saint-Ouen-sur-Seine , Île-Saint-Denis , Épinay-sur-Seine , Villetaneuse , Pierrefitte-sur-Seine , Stains , La Courneuve i Aubervilliers . Znajduje się na Plaine de France . Południowa część miasta, położona między kanałem Saint-Denis a Paryżem, stanowi równinę Saint-Denis , która rozciąga się również przez Aubervilliers i Saint-Ouen-sur-Seine .
Epinay-sur-Seine |
Villetaneuse Pierrefitte-sur-Seine |
Plamy |
le-Saint-Denis | Courneuve | |
Saint-Ouen-sur-Seine | Paryż ( La Chapelle ) | Aubervilliers |
Miasto graniczy z Sekwaną , przez którą przepływa kanał Saint-Denis , oraz z bagnistym obszarem na północ od miasta, odwadnianym przez Croult i Rouillon . Vieille Mer nie jest już widoczny, które już zostały spryskane. Ru de Montfort przecina także miasto.
Klimat oceaniczny zdegradowany typu paryskiego.
Miasto obsługiwane jest przez autostrady A1 (która łączy je z lotniskami Paris-Charles-de-Gaulle i Le Bourget ) oraz A86 , a także przez paryską obwodnicę . Przecinają ją drogi krajowe 1 , 14 i 186 . W północnej autostrady, zbudowany na początku 1960 roku, łączy się z Porte de la Chapelle poprzez avenue Wilson . Otwarte dla ruchu na17 grudnia 1965, ta droga dzieli dzielnicę Plaine na dwie części, dopóki nie została zakopana, gdy zbudowano Stade de France.
Seine stanowi zachodnią granicę miasta, a Canal Saint-Denis oddziela historycznego centrum miasta z Plaine Saint-Denis . Port rzeczny stracił na znaczeniu, ale kanał nadal obejmuje działalność portową w Saint-Denis, zwykle związaną z betonowymi silosami.
Transport publicznyMiasto obsługują następujące linie kolejowe, metra i tramwajowe oraz liczne linie autobusowe:
Na początku XX -go wieku , miasto było węzłem linii tramwajowej , która połączona miasto do swoich sąsiadów (Epinay-sur-Seine i Enghien - Trinidad , Pierrefitte , plamy , Aubervilliers , Villeneuve-la-Garenne , Saint-Ouen-sur -Sekwana i Paryż Wszystkie te linie zostały odwołane przed 1938 rokiem.
Rue Jules-Guesde (dawna rue de Chateaudun).
Tramwaj Enghien-Trinité , przed 1909 r., przed obecnym teatrem Gérard Philipe.
Pojazd silnikowy linii 48 STCRP w Saint-Denis.
Linia ta, stworzona przez STCRP (linia F) w 1876 i przejęta przez CGO pod indeksem SDO, biegła od tamy Saint-Denis do Place de l'Opéra. Został zniesiony 19 grudnia 1932 r.
Tramwaj na Plaine Saint-Denis , na prawo od mostu Soissons , przed 1906 rokiem.
Tramwaj linii CGO SDS (Saint-Denis-Barrage - Plamy). Linia wziął n o 79 podczas tworzenia STCRP i został przedłużony przez kilka miesięcy w roku 1923 w Porte de la Chapelle . Został zniesiony 9 grudnia 1935 r.
Enghien - Trinité tramwajowych w przedniej części obecnego teatru Gérard-Philipe . Tutaj widzimy pracowników opuszczających fabrykę Delaunay-Belleville .
Miasto obsługiwane jest przez kilka głównych linii komunikacyjnych:
Usprawnienie serwisu w 1998 roku (rozbudowa linii) na Uniwersytet Paris VIII , nowe stacje RER B i D w pobliżu stadionu itp.), ale ciężki transport publiczny w mieście pozostaje niekompletny. Dzielnice mieszkalne na wschodzie pozostają odizolowane, a połączenia z okolicznymi miastami utrudnione, nawet jeśli uruchomienie linii 29 lipca 2013 zapewnia teraz łatwe połączenia z miastami na północy, Pierrefitte-sur-Seine i Sarcelles . Podobnie rozszerzenie do Gennevilliers przez Île-Saint-Denis z w 2012 roku umożliwiło otwarcie prawdziwego połączenia z sąsiednim departamentem Hauts-de-Seine i miastem Gennevilliers (przez Île-Saint-Denis ).
Przedłużenie linii w 2012 roku stacja Front Populaire na Plaine Saint-Denis , na skraju Aubervilliers, a później w Mairie d'Aubervilliers, nadała tej nowej dzielnicy ciężki tryb serwisowy.
Pomimo nasycenia niektórych linii, Saint-Denis jest zatem szczególnie dobrze obsługiwany przez transport publiczny, a różnorodność środków umożliwia sprawne połączenia zarówno na poziomie lokalnym, gdzie wiele połączeń między dzielnicami można wykonać ciężkimi środkami, ale także z sąsiednimi miastami.
ProjektowanieJednak linia , główna usługa do miasta jest bardzo przepełniona i powoduje wiele protestów użytkowników. Rozważany czas, integracja jednego z dwóch północnych odgałęzień linii w linii zostaje odrzucony na korzyść przedłużenia linii do ratusza Saint-Ouen, przechodząc przez odnogę linii Asnières - Gennevilliersli w Porte de Clichy i na stacji Saint-Ouen . Przedłużenie to o długości 5,2 km powinno umożliwić zmniejszenie liczby odwiedzających północną część linii. około 25%.
W ramach projektu nowych linii metra pod nazwą Grand Paris Express przyszła stacja Saint-Denis Pleyel musi stać się stacją główną, ponieważ zapewnia połączenia linii , , i .
Stacja RER B La Plaine - Stade de France musi również pomieścić połączenie z linią i przyszłą rozbudowę tramwaju . T8 z Porte de Paris do Épinay i Villetaneuse jest eksploatowana od grudnia 2014 roku. Jej przedłużenie na południe od Porte de Paris w Saint Denis w kierunku stacji Rosa-Parks (dawniej Evangile) , przez dzielnicę Franc-Moisin i Stade de France , jest przedmiotem wstępnego badania przeprowadzonego przez STIF, przyjętego w październiku 2013 r., jako osiągnięcie, na które mamy nadzieję do 2022 r.
Przedłużenie T8 umożliwi zatem realizację usługi między dzielnicami, a dokładniej między La Plaine a centrum miasta, podczas gdy linie metra Greater Paris połączą bezpośrednio Saint-Denis z wieloma miastami na przedmieściach Paryża.
Saint-Denis jest gminą miejską, ponieważ wchodzi w skład gmin gęstych lub średniej gęstości, w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Należy do miejskiej jednostki w Paryżu , a między resortowych aglomeracji obejmującej 411 gmin i 10,785,092 mieszkańców w 2017 roku, z którego jest podmiejska gmina .
Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Paryża , którego jest gminą głównego bieguna. Obszar ten obejmuje 1929 gmin.
Długie przemysłowe i biedne miasto kojarzone z zanieczyszczeniami i brudem, miasto zmieniło oblicze pod koniec ubiegłego wieku, zdobywając w 2004 roku „Wstęgę zrównoważonego rozwoju ”. Wiele budynków, niektóre w centrum miasta, pozostaje jednak bardzo zdegradowanych. Miasto posiada również 75 hektarów terenów zielonych, w tym rozległy park Legion-d'Honneur. Część parku Georges-Valbon znajduje się również na terenie gminy.
Terytorium gminy składa się z kilku dość zróżnicowanych dzielnic, z których niektóre są stosunkowo odizolowane lub oddalone od hipercentrum.
Historyczne centrumPomiędzy przebudowanym Porte de Paris (główne prace zakończono w 2015 roku) a bazyliką, park Legion-d'Honneur sąsiaduje z ogrodami i budynkami gospodarczymi Domu Edukacyjnego Legion d'Honneur , który zajmuje budynki dawnego opactwa. Park miejski został odłączony od zespołu klasztornego w latach 70. XX wieku .
Zdominowane przez bazylikę Saint-Denis , otoczone ogrodem Pierre de Montreuil , stare centrum ma kilka niezwykłych zabytków: imponujący ratusz, kościół Saint-Denys-de-l'Estrée , królewskie opactwo, ganek dawnego klasztoru Urszulanek (prywatny). noclegi), dawny klasztor Karmelitów (Muzeum Saint-Denis), dawna siedziba gazety L'Humanité , zaprojektowana przez Oscara Niemeyera (wciąż opuszczona na początku 2016 r., do czasu rozbudowy podprefektury) .
Na skrzyżowaniu rue Gabriel-Péri i rue de la Boulangerie kawiarnia „Au Pavillon” była znana już pięć wieków temu jako domek myśliwski dla królów Francji, którzy zrobili sobie tam przerwę. Henri IV miał swoje kawalerskie mieszkanie przy rue de la Boulangerie, gdzie przygotowywał przemówienia, które miał wygłosić w Bazylice.
Będąc domem dla największego targu w le-de-France we wtorkowe, piątkowe i niedzielne poranki, ponad 100-letnia hala targowa (1893) została ponownie otwarta pod koniec 2006 roku, po renowacji. Jest teraz wyposażony w system zbierania wody deszczowej, wykorzystywanej do sprzątania po targu oraz panele słoneczne do oświetlenia.
Centrum miasta jest wyłączone z ruchu kołowego od 11 marca 2005 r. ; platforma dla pieszych została przedłużona w 2007 roku.
Historyczna trasa na 20 stacjach, między bazyliką a Stade de France , daje klucze do historii miasta.
Stacja metra Basilique de Saint-Denis jest w zdalnej korespondencji z tramwajem T1 , w pobliżu dużego hipermarketu miejskiego (z bardzo bliskim rynkiem, ten przyczynia się do praktycznej atrakcyjności centrum miasta, gdzie z drugiej strony wiele tradycyjne przedsiębiorstwa spożywcze zniknęły).
Popularne galerie łączą centralne miejsce Caquet z miejscem 8 maja 1945(dwie linie tramwajowe, parking, poczta) oraz przy hali. Pomimo częstego odwiedzania, wiele sklepów w tych galeriach zostało zamkniętych od 2000 roku. To samo dotyczy rue Gabriel-Péri, głównej arterii deptaka, z rue de la République , gdzie kilka okien o określonej wielkości pozostawało pustych na początku 2016 roku. (dawne lokale banków, sklepy, niektóre długo nieczynne).
Rue Gabriel-Péri, w strefie dla pieszych.
Kościół Saint-Denys-de-l'Estrée , zbudowany przez Eugène'a Viollet-le-Duc i koniec rue de la République , w latach 30. XX wieku .
Hala targowa w czerwcu 2016 r.
Place du Caquet i miejskie centrum administracyjne.
Wyspa N O 8, przykład Brutalizm .
Wejście do dawnego klasztoru Urszulanek.
Bel-Air to dzielnica małych starych budynków, często zdegradowanych, oddzielonych od centrum miasta autostradą północną . Podczas budowy, na początku lat 60., dzielnica została amputowana przez około 200 budynków i jej rdzeń, dawny Place de la République, uszkadzając okoliczne ulice, takie jak rue Voisine . Ruch drogowy na A1 i A86 jest źródłem silnego zanieczyszczenia atmosfery progów zanieczyszczenia dyktowanych normami europejskimi (z 192 dniami przekroczenia – często znaczących – norm w 2012 roku i 73 dniami w 2016 roku) oraz wysokimi poziomami mikrocząstek.
sąsiaduje z dzielnicą Franc-Moisin , dużym kompleksem, którego budowa umożliwiła resorpcję dużego miasteczka slumsów zamieszkałych w szczególności przez rodziny robotników pochodzenia portugalskiego lub północnoafrykańskiego zatrudnionych na budowie A1, a także fortu od wschodu , jedna ze starych fortyfikacji, które chroniły Paryż . Dziś ten fort służy głównie do zakwaterowania żandarmów i żołnierzy w celu nadzoru Stade de France , jest gospodarzem różnych wydarzeń oraz Dnia Obrony i Obywatelstwa (była JAPD).
Czas złej reputacji, miejsce małych częstych incydentów, dzielnica jest odnawiana i upiększana. To właśnie w tym kontekście, że film L'Esquive przez Abdellatif Kechiche został zastrzelony , który zdobył cztery Cezarów w 2005 roku . Jest to jedna z dzielnic, która nie jest obsługiwana przez ciężki środek transportu publicznego, ale sytuacja ta powinna się zmienić wraz z przedłużeniem na południe linii tramwajowej T8, która ma obsługiwać w szczególności liceum Suger.
Dzielnica Franc Moisin i kanał Saint-Denis .
Od Fort de l'Est (1841–43) do Stade de France , Bel-Air.
Rozbudowana i „współczesna” dzielnica pod względem architektonicznym, dość oderwana od reszty Saint-Denis, od której w większości jest oddzielona kanałem. Posiada również własny kod pocztowy ( 93210 La Plaine Saint-Denis ). Ta odmienna specyfika i historia dzielnicy (terytorium częściowo odziedziczone po dawnej gminie La Chapelle ) czasami dają mieszkańcom dzielnicy poczucie życia w mieście innym niż Saint-Denis. Jej duża powierzchnia sprawia, że ta jednostka geograficzna jest sama podzielona na dzielnice odpowiadające różnym współczesnym działaniom deweloperskim.
Równina, największa strefa przemysłowa w Europie w latach 60. XX wieku, doświadczyła poważnego kryzysu gospodarczego wraz z dezindustrializacją. Budowa autostrady A1 w wykopie otwartym w latach 1961-1965 na alei Wilsona przecięła dzielnicę na dwie części i sprzyjała upadkowi tej trasy, aż do jej pokrycia na krótko przed mistrzostwami świata w piłce nożnej w 1998 roku .
Pod koniec tysiąclecia dzielnica przeżyła ożywienie, wykorzystując efekt wizerunkowy i dynamikę budowy Stade de France . Od tego czasu dzielnica i Landy stały się jednym z głównych obszarów działalności na rynku nieruchomości komercyjnych w regionie paryskim. W latach 90., a przede wszystkim w pierwszej dekadzie 2000 r. powstało tam kilka tysięcy mieszkań, tworząc nowe osiedla, w 2015 r. jeszcze słabo wyposażone w sklepy.
Działalność gospodarcza, głęboko zmodyfikowana w porównaniu z wielką erą przemysłową na Równinie, ma kilka punktów oparcia, w szczególności wokół terenu General Stores ( EMGP ), odnowionego Doku Alkoholowego lub stacji wybudowanej w 1998 roku na linii D RER, gdzie znajdują się takie firmy jak Generali czy siedziba SNCF . W dzielnicy znajdują się również ważne ośrodki szkoleniowe, takie jak Narodowe Konserwatorium Sztuki i Rzemiosła , Dom Nauk Humanistycznych Paris-Nord , a około 2016 roku nowy Lycée de la Plaine.
Sąsiedztwo Cristino Garcia, położony w pobliżu Plaine kolejowego La - Stade de France jest również nazywany „Małym Hiszpania” z powodu silnej imigracji hiszpańskiej Wiadomo na początku XX th wieku, w wyniku migracji pierwszego etapu exodusu hiszpańskich rodzin przyjeżdżając tam do pracy, w szczególności w firmach z branży chemicznej. Jednak to czasy dyktatury Primo de Rivery (1923 - 1930) i okres po zwycięstwie wojsk Franco pod koniec hiszpańskiej wojny domowej skłoniły wielu Hiszpanów do zamieszkania w Saint-Denis i stanowienia społeczność tutaj, która nadal pozostaje ważna.
Na skraju Aubervilliers, Plaine Commune buduje Place du Front-Populaire w sektorze dawnych nieużytków przemysłowych. Jest obsługiwany przez stację metra Front Populaire ( linia 12 ). Południowa część Równiny Saint-Denis jest dzięki temu lepiej połączona z Paryżem i Aubervilliers. Linia tramwajowa T8 docelowo również nawodni tę dzielnicę, na skraju której powstanie kampus Condorcet w Aubervilliers .
Nowa dzielnica między kanałem a Stade de France .
Pomnik ku czci hiszpańskich bojowników z Równiny.
Place du Front-Populaire, pod koniec prac rozwojowych.
Stara stacja La Plaine-Voyageurs , przed przekształceniem w dom stowarzyszeń
Dzielnica, oddzielona od reszty Plaine Saint-Denis przez instalacje kolejowe ( linie Paryż-Lille , TGV North ...) bierze swoją nazwę od fabryki fortepianów Pleyel , założonej w tym miejscu przez Ignacego Josepha Pleyela (1757-1831). ) w 1807 roku . Fabrykę zamknięto tam w latach 60. , zanim odrodziła się w pobliżu Alès , w Gard .
Dawniej dzielnica przemysłowa z garbarnią Combes z 1847 roku i fabryką chemiczną François Coigneta , najpierw stała się dzielnicą trzeciorzędną , w szczególności wokół „ wieży Pleyela ”, a w drugiej kolejności dzielnicą mieszkaniową. W dniu dzisiejszym oddano do użytku 128-metrową wieżę biurową, wybudowaną na terenie dawnej fabryki fortepianów1 st listopad 1.973. Naprzeciwko stoi ważna strona EDF . Od 21 września 2012 roku w dawnej elektrowni mieści się Cité du cinéma , prowadzone przez Luca Bessona . W tym samym roku zainaugurował tam École de la Cité , bezpłatną szkołę filmową bez wymagań kwalifikacyjnych.
Główne drogi ( A86 na północy) i linie kolejowe ( Paris- belka północna , na wschodzie) oddzielają ją od reszty Saint-Denis, dzielnica ta skręca bardziej w kierunku Saint-Ouen, którego stanowi urbanistyczną ciągłość. Składa się z terenu przemysłowego i zdegradowanej tkanki mieszkalnej. Niewiele operacji na rynku nieruchomości podjęto poza ZAC Pleyel-Liberation i Cité du Cinéma , głównym obiektem metropolitalnym, którego lokalny wpływ pozostaje niewielki. Jednak ukończenie przeprawy Pleyel do 2024 roku zbliży ją do Plaine Saint-Denis . Przybycie Grand Paris Express i Wioski Olimpijskiej z okazji Igrzysk Olimpijskich również zmieni dzielnicę.
Do tego czasu zakończy się całkowita renowacja wieży Pleyel , która stanie się hotelem 3 i 4 gwiazdkowym, u podnóża stacji metra Carrefour Pleyel .
KosmonauciDzielnica położona we wschodniej części Saint-Denis, na obrzeżach La Courneuve , połączona tramwajem z resztą miasta . Ulice miasta noszą imiona radzieckich kosmonautów, takich jak Walentyna Tereshkova, Jurij Gagarin czy Władimir Komaroff: dlatego nazywa się je miastem „Kosmonautów”. Najwyższa wieża w mieście ma piętnaście pięter.
Tama / Allende / DelauneTartres strefa, wspólne z Pierrefitte-sur-Seine i plamy , jest miejscem, do którego National Archives of Francji zostały przeniesione . Uniwersytecie Paris VIII i stacja terminus z Saint-Denis - Université metra są bardzo blisko.
Na zachód od tego niezbyt jednorodnego sektora tworzy tama Saint-Denis ( place du Général-Leclerc ), gdzie znajdował się Fort de la Double-Couronne , zniszczony wybuchem podczas I wojny światowej i gdzie znajdował się RATP. położony zbudował ważną zajezdnię autobusową, centrum autobusowe Saint-Denis.
JoeyStarr i Kool Shen ( Supreme NTM ) pochodzą z dystryktu Allende .
Stacja / Delaunay / BellevilleStacja odbiera ruch z jak również tego z , czwarty w sieci RER z dziennym ruchem 60 000 pasażerów, łączy się z liniami tramwajowymi Île-de-France T1 od 1992 roku i T8 (od 2014 roku), a także kilkoma liniami autobusowymi, co czyni go trzecim multimodalnym węzłem komunikacyjnym , wszystkie rodzaje transportu zbiorowego kombinowanego.
Dzielnica Gare graniczy z Sekwaną i kanałem Saint-Denis . Jest to jedna z dzielnic miasta, w której siedlisko (w trakcie remontu) jest najbardziej zniszczone, słabo zabezpieczone.
Wysiłki mające na celu likwidację niehigienicznych mieszkań zaczynają przynosić owoce; od 2005 roku w dzielnicy pojawiło się kilka nowych programów nieruchomościowych, duże prace są bardzo widoczne na początku 2016 roku.
Rozpoczęte w 2009 roku przedłużenie linii TI do Asnières-Gennevilliers oraz oddanie do użytku linii T8 zakłócają funkcjonowanie dzielnicy.
Dawny teren przemysłowy fabryk Sulzer, położony między stacją, kanałem Saint-Denis i Sekwaną , został przekształcony w latach 2009-2015 w nową dzielnicę miejską Confluence, która mogłaby obejmować przystań na kanale, zbudowaną wspólnie z miasto Paryż , od 50 do 60 miejsc .
Stworzenie linii T8 , której prace rozpoczęły się w 2010 roku wywróciły na cztery lata życie dzielnicy do góry nogami, otwiera ważną dzielnicę Delaunay-Belleville, zbudowaną w północno-zachodniej części miasta na miejscu starej fabryka producenta samochodów Delaunay-Belleville . Ten bardzo współczesny zespół urbanistyczny, składający się głównie z budynków socjalnych, ma niewiele sklepów.
ul. Brise-Échalas.
Przystanek tramwajowy Paul-Éluard.
Przystanek tramwajowy Delaunay-Belleville.
Sąsiedztwo Wzajemność bierze swoją nazwę od pobliskich robotników, którzy na początku XX th wieku, są wykonane murarzy budować swoje domy, na których były tylko ogrody. Z powodu braku osobistego wkładu połączyli swoje zasoby finansowe i ludzkie, aby osiągnąć swoje cele. Ta dzielnica, przez którą przecina rue Henri-Barbusse , jest prawdopodobnie jedną z najbardziej przyjaznych w Saint-Denis. Na końcu ulicy, na skraju Stains , w sercu przedmieść znajduje się działka ogrodnicza, która dostarcza świeże produkty organiczne. Operator, René Kersanté, który pracuje na tych polach oraz na polach sąsiadujących ze strefą Tartres , byłby ostatnim ogrodnikiem w Seine-Saint-Denis.
Pomiędzy Mutualité i Joliot-Curie miasto jest mniej przyjemne, poprzecinane czteropasmowymi drogami i odcinkiem autostrady A1 . Jest tu zwłaszcza szpital Delafontaine . Miejscowi domagają się zasypania autostrady
Floréal / Saussaie / CourtilleOsiedle mieszkaniowe na obrzeżach parku Stains i Georges-Valbon (dawniej park La Courneuve). Zajmowane głównie przez trzy miasta Floréal (najstarsze w 1962) i sąsiednie La Saussaie na północy (1970-1971) i La Courtille na południu oraz kilka pawilonów na obrzeżach trzech miast. Populacja liczy około 7500 osób . Głównym obiektem jest stadion Marville .
Brama ParyskaLa Porte de Paris to dzielnica Saint-Denis, której niedawne przemiany (lata 2000) były znaczne. Na początku 2016 roku jest nadal w fazie rozwoju i renowacji.
Węzeł wielu osi komunikacyjnych, sektor ten nadal stanowi pęknięcie w miejskim krajobrazie, oddzielając dzielnice centrum miasta od Plaine Saint-Denis, czyli Pleyel des Francs-Moisins. Znajduje się tam strona Danielle Casanova w szpitalu St. Denis Center .
W 2000 roku sektor zbudowany na północy nadal zawierał wiele starych i niehigienicznych mieszkań, które czasami powodowały dramatyczne sytuacje, takie jak impas Picou.
Do 2005 r. istniało ogromne rondo z maksymalnie sześcioma pasami ruchu, w tym ruch RN 1 (prawie 45 tys. samochodów dziennie, w tym 20 tys. w tranzycie), dworzec autobusowy powstały w 1976 r. z 9 liniami autobusowymi w centrum ronda, parking podziemny, stacja benzynowa, stacja linii metra, kanał, wiadukt autostrady A1 (wybudowany w 1966 ) i zjazd w kierunku Pleyel . Wszystko oprócz miejsca dla pieszych.
Wraz z pojawieniem się autostrady A1, a następnie linii metra 13 i zainstalowaniem dworca autobusowego, Porte de Paris przeszła wiele przekształceń, które przekształciły ją w węzeł autostradowy, który tworzy duży obszar miejski między Plaine Saint- Denis i reszta miasta. Jego restrukturyzacja to długofalowy projekt, który wywołał wiele dyskusji między partnerami i mieszkańcami.
Debata o przyszłości tej strefy rozpoczyna się w 1996 roku , pierwsze projekty powstają w 1998 roku . Owoce tych refleksji podjęła społeczność aglomeracji Plaine Commune , która powstała w styczniu 2000 roku . Data rozpoczęcia15 lutego 2005 r.prace zostały zasadniczo zakończone w 2015 r., zapewniając względną ciągłość ruchu pieszego między centrum miasta a La Plaine Saint-Denis .
Celem gminy i gminy Plaine, wspieranej przez urbanistę Antoine Grumbacha , jest stworzenie zróżnicowanej dzielnicy z mieszkaniami, sklepami, biurami, obiektami użyteczności publicznej, zapewnienie większej przestrzeni dla pieszych, zapewnienie lepszego połączenia między różnymi środkami transportu publicznego i ruch samochodowy. Niektórzy, w szczególności Komitet Porte de Paris, żałują tego wyboru i woleliby stworzyć park między Plaine Saint-Denis a dorzeczem Maltournée kanału Saint-Denis.
W ramach przebudowy Porte de Paris, dworzec autobusowy zbudowany nad stacją metra został w 2007 roku przeniesiony na rue Danielle-Casanova, a następnie usunięty i zastąpiony standardowymi przystankami na ulicy. Urbanista Guy Henri, który od lat pracuje nad tym projektem, wyobrażał sobie modernizację dzielnicy wokół torów tramwajowych T8 (prace przygotowawcze rozpoczęte w 2009 roku).
Ta strona jest obsługiwana przez stację metra Saint-Denis - Porte de Paris i dionizyjską pętlę T8, a także przez kilka linii autobusowych.
Dom SekwanyW XIX th century osada w gminie Saint Denis, niedaleko do briche na brzegach Sekwany , po obu stronach ulicy od portu .
W XIII -go wieku , był nazywany Vicus Secanoe i został zniszczony w XVI -tego wieku podczas wojen religijnych . W XIX th century, to był kwitnącej Hamleta.
Współczesne miasto naznaczone jest budowami André Lurçata , architekta i głównego urbanisty miasta Saint-Denis, gdzie w latach 50. zbudował miasta Paul-Langevin, Pierre-Sémard, Paul-Éluard, stadion Auguste - Delaune, jednostka sąsiedztwa Fabien oraz kilka przedszkoli i szkół.
Około 4000 pracowników grupy SFR z terenów „wieży SFR” w La Défense , Boulogne-Billancourt i Paris Cambray pracuje od tego czasu w „SFR Campus”, 12, rue Jean-Philippe-Rameau w tej dzielnicy. Grudzień 2013 r. La Plaine Saint-Denis , (ZAC Landy-Francja). Jest to jeden z najważniejszych obiektów usługowych w mieście.
Obecne są również:
Nazwa miasta pochodzi od męczennika Denis ( III th century) był pierwszym biskupem Paryża. Jego grób znajduje się w mieście, na terenie bazyliki, która nosi jego imię, pierwszy budynek pochodzi z V -go wieku.
Poganem mieszkańców miasta jest Dionysien-ne w odniesieniu do Dionizjusza (po łacinie Denis)
Na równinie Lendit znajdował się kamienny krąg: Perron (przedstawiony na obrazie Sainte Geneviève w Lendit , muzeum Carnavalet ), w którym poświęcono królów galijskich. „Najpiękniejsza świątynia na świecie” według Konstantyna, który został tam pasowany na rycerza. W Lendit (na blaszanej drodze) odbywały się duże jarmarki. Zbudowano tam (pod Tyberiuszem) filar Nautes i zaokrętowano go w kilku częściach od Île Saint-Denis do Île de la Cité.
Aglomeracja Gallo-Roman w II th century, miejsce jest teraz nazywa Catolacus ( Vicus Catolacus , domena Catullus, właściciel Gallo-Roman); przez którą przebiega trasa Lyon - Harfleur
[ref. niezbędny].
Na III th wieku, mała firma z misjonarzy z Włoch przynieść wiarę chrześcijańską do Galii osiągnęła Lutetia . Wśród nich Denis , który będzie pierwszym biskupem miasta. Według Grégoire de Tours, który opowiada o tym trzy wieki później, Denis zostaje umęczony i ścięty (około 250 roku) na Montmartrze , ale to go nie powstrzymuje: legenda głosi, że chodzi z głową pod pachą aż do wioski Catolacus, gdzie upadnie i gdzie zostanie pochowany. Miejsce przyjmie wtedy nazwę Saint-Denis.
Później prawie wszyscy królowie , królowe i książęta Francji zostaną z kolei pochowani w Saint-Denis, nadając kościołowi opackiemu historyczny los i znaczny rozwój .
Miasto było i nadal jest obowiązkowym przejściem na trasie Paryż – Europa Północna, co częściowo tłumaczy jego rozwój gospodarczy.
Wczesnym VII XX wieku, Dagobert przebudował kaplicę i klasztor podniesiony przez św Genevieve w 475 i stworzył targi że stał się XII th century: Lendit sprawiedliwy ; od średniowiecza przybywali tam kupcy z całej Europy i Bizancjum ; jarmark inaugurował corocznie przybywający tam z wielką ceremonią rektor Uniwersytetu Paryskiego (przy tej okazji podniósł swoje prawo na całym wystawionym na sprzedaż pergaminie i stanowił niezbędne zaopatrzenie dla wszystkich kolegiów).
Kościół został wzbogacony złotem, srebrem, kamieniami szlachetnymi, a poświęcenia dokonano made24 lutego 636. Ten prymitywny budynek zniknął, ale pozostałości odkryto podczas wykopalisk w 1860 roku, takie jak grobowce Merowingów istniejące pod brukiem starej absydy bazyliki , w której pochowano Dagoberta.
Pépin le Bref został konsekrowany w bazylice Saint-Denis przez papieża Stefana II i zmarł w opactwie w 769.
W 845 Wikingowie zaatakowali Saint-Denis podczas oblężenia Paryża . W 877 r., po kapitule Quierzy , podjęto budowę twierdzy.
Hugues Capet był opatem Saint-Denis.
Kościół został odbudowany przez Sugera , który w 1122 został opatem Saint-Denis, doradcą Ludwika VI i rządził pod nieobecność Ludwika VII , który wyjechał do Ziemi Świętej . To on po raz pierwszy podarował królowi Francji sztandar, który zasłynął pod nazwą oriflame .
Ludwik XI niemal w całości własnym kosztem przebudował sanktuarium, transepty i nawę. Odbudowano antyczne nagrobki umieszczone w transepcie i chórze kościoła opackiego, który przez kilka stuleci był obiektem podziwu dla zwiedzających. Klasztor ten, że tak powiem narodowy, zawsze otaczał tę samą cześć od czasów Ludwika IX .
W 1125 r. mieszkańców uwolnił Suger , opat Saint-Denis, wybitny doradca Ludwika VI i Ludwika VII , który przebudował opactwo i je powiększył. Przez całe średniowiecze i aż do XVII wieku kaplice położone na północ od opactwa, w sumie siedem, pełniły funkcję kościoła parafialnego dla mieszkańców wsi mieszkających wokół opactwa. Budynki te znane są z wykopalisk archeologicznych przeprowadzonych w latach 1973-1992. Ujawniły nieco ponad dwieście elementów architektonicznych, trzony kolumn, zworniki, kapitele, w tym dużą część obiektów pochodzących z XII wieku, pochodzących z Miejsca rekonstrukcji romańskiej, ozdobione wysokiej jakości rzeźbą.
Burial of Saint Louis The21 maja 1277.
Cesarz Karol IV zatrzymał się tam w 1377 roku .
Karol V pochował tam swego wiernego Bertranda du Guesclin , który zmarł w Châteauneuf-de-Randon w 1380 roku .
Karol VI bywał tam często, aw 1389 roku Ludwik i Karol , synowie księcia Andegaweńskiego, króla Sycylii , byli tam uzbrojeni jako rycerze. Właśnie z tej okazji w kościele ( Bertrand du Guesclin ) wygłoszono pierwszą mowę pogrzebową .
Choć dobrze ufortyfikowane, Saint-Denis zostało zdobyte i odbite podczas wojen burgundzkich i armiańskich .
W 1435 r. Anglicy zdobyli go i wywieźli złote, srebrne i święte naczynia.
10 listopada 1567, bitwa pod Saint-Denis między katolikami i protestantami (ci drudzy zostali pokonani, ale zdążyli pozbawić relikwiarzy swoich klejnotów i zbezcześcić groby); tam zginęła konstabl Anne de Montmorency .
Miasto ucierpiało także w wojnach Ligi. Podczas oblężenia Paryża poddała się dalej9 lipca 1590 rdo Henryka IV , który wyrzekł25 lipca 1593 rw opactwie. Kłąb miejskie w XVI -tego wieku do punktu liczy ponad 2500 mieszkańców, przed tym wieku po zainstalowaniu kilku miejscach kontemplacji będzie odwrócenie tej tendencji. Marie de Medici została tam ukoronowana i poświęcona krzyżmem świętym .
W 1648 powstała instytucja sześciu rocznych Rosières, tradycja, która trwa do dziś. W czasach Frondy miasto padło ofiarą grabieży, gwałtów, zabójstw i pożarów. Ludwik XIV stworzył tam zakłady przędzalnicze, tkackie i farbiarskie.
W 1756 roku , budowa przez Charles-Axel Guillaumot ze szwajcarskich baraki (która już nie istnieje), którzy wcześniej przebywali z mieszkańcami. Ludwik XV często tam zatrzymywał się, aby odwiedzić swoją córkę Louise-Marie w Karmelu i często przejeżdżał przez miasto na polowanie na równinie Saint-Denis ; miał wytyczoną drogę buntu , aby przejść z Wersalu do Saint-Denis bez przechodzenia przez Paryż.
Jean-Jacques Rousseau przebywał tam w czerwcu 1767 , po powrocie z Anglii .
We wrześniu 1792 sformowano „ batalion Saint-Denis ”, który walczył w bitwie pod Jemappes .
17 września 1793, nowy reżim przemianował Saint-Denis na „ Franciade ”, która to nazwa pozostała do 1800 r .; Dekretem Konwencja nakazała zniszczenie grobów królów wzniesionych w kościele. To był czas na profanację z królewskich trumien .
Saint-Denis (potem „Franciade”) była dzielnica stolicy od 1790 do 1795 roku .
W 1806 roku Napoleon I st , w drodze rozporządzenia, stary kościół poświęcony pochówku cesarzy, to ustanowił rekolekcje dla biskupów ponad 60 lat i edukacyjne dla dziewcząt z legionistów .
Pojmany przez wrogów w 1814 r. Saint-Denis był jednym z pierwszych, którzy opowiedzieli się za Burbonami. W 1815 r. miasto dało te same znaki miłości synom swoich dawnych dobroczyńców. W 1817 r. Ludwik XVIII nakazał wstawić tam szczątki królów, usunięte z grobowców w 1793 r.
W 1852 roku Napoleon III zjednoczył proboszcza z Saint-Denis w kapitule bazyliki . Kościół, jako całość, data XII TH i XIII th wieku, ale od 1858 roku świątynia została wznowiona stanu pierwotnego.
W 1853 wybudowano dom François Coigneta , pierwszy dom zbudowany we Francji z betonu aglomerowanego, dziś w ruinie.
Podczas wojny francusko-niemieckiej w 1870 r., a zwłaszcza podczas oblężenia Paryża , Saint-Denis, które było ważną pozycją militarną, przeszło ciężką próbę. Miasto Saint-Denis było jednym z wysuniętych punktów linii obronnej na północ od Paryża . Najbardziej narażoną na ataki wroga częścią fortyfikacji była Podwójna Korona , która podczas oblężenia wspomagała i osłaniała ogniem wypady skierowane do Pierrefitte , Stains i Le Bourget . Bombardowanie spowodowało spustoszenie w mieście, ale nie zniszczyło dzieł obronnych. W Muzeum Sztuki i Historii Saint-Denis nadal znajdują się ślady bombardowania . Ponadto odnajdujemy w Fabryce Miasta ślady po graffiti wskazującym: „1870-1871, oblężenie Paryża. Louis Lemaire, 21 stycznia 1871 r.”
W czasach Komuny Paryskiej niemieckie władze okupacyjne utworzyły w Saint-Denis siedzibę swojego komendanta.
W drugiej połowie XIX th wieku, handlu , w rzemiośle i rolnictwie ustąpiła przemysłu ciężkiego na koniec wieku, Saint-Denis miał 80 fabryk, najstarszy był roślin metalurgia pochodzący z 1784 roku (ołów walcowni) .
W 1892 roku, pierwszy socjalistyczny burmistrz , Albert Walter , został wybrany .
.
Stało się „czerwonym” miastem w 1920 roku po rozłamie SFIO . Pracownicy stanowią wówczas 68% ludności czynnej zawodowo, a pracownicy 20%. Przemysł prowokuje napływ silnej imigracji bretońskiej, a następnie hiszpańskiej, w szczególności z powodu wojny w Hiszpanii . W tym robotniczym mieście warunki życia stały się jeszcze trudniejsze wraz z kryzysem gospodarczym lat 30. XX wieku .
„W mieście królów Francji panuje wielka bieda. Jest ponad 4000 bezrobotnych. Tysiące Dionizyjczyków mieszka w niehigienicznych domach. Gruźlica i śmiertelność niemowląt biją rekordy (…) Oznacza to, że program Frontu Ludowego na rzecz chleba, pokoju i wolności jest powszechnie aprobowany (…) 5 czerwca [1936] naliczyliśmy strajk 98 firm” – wspomina Auguste Gillot . Dwa dni później podpisano umowy Matignon .
Komunistyczni burmistrzowie byli wybierani do 1930 roku ; ostatni burmistrz, Jacques Doriot , opuścił Partię Komunistyczną w 1934 roku . Został zwolniony w 1937 roku, a lista „Frontu Ludowego” prowadzona przez Fernanda Greniera wygrała w pierwszej turze 20 czerwca .
Miasto dzieli się wówczas na 3 strefy:
Powódź w centrum miasta podczas powodzi na Sekwanie w 1910 roku ...
... i rue du Port.
Pomieszczenie alternatora w elektrowni Saint-Denis w 1912 r.
Część gazometrów Saint-Denis. Obecnie w tej lokalizacji znajduje się Stade de France .
Fragment jednego z tych gazometrów z 1981 roku, na krótko przed ich rozbiórką.
Saint-Denis miał ważne powołanie w branży ogrodniczej . Ponownie w 2011 roku ogrodnik uprawiał pola w regionie Tartres i sprzedawał swoją produkcję na targu Saint-Denis .
Rue de Paris (dziś rue Gabriel-Péri ).
Po wyzwoleniu Saint-Denis, podobnie jak reszta kraju, doświadczyło znacznego rozwoju gospodarczego, charakteryzującego się w szczególności obecnością wielu różnych gałęzi przemysłu (m.in. metalurgia, obrabiarki, grafika) i wielu dużych zakładów, począwszy od gazownia Landy.
Podążając za niektórymi firmami z pierwszej ery przemysłowej Saint-Denis, znajdujemy firmy takie jak Jeumont Schneider, Thomson, Nozal, Cazeneuve i Languepin. Saint-Denis jest również siedzibą zakładu SEITA i kilku firm z sektora prasowego, takich jak drukarnia gazet Le Monde czy firma Paris Print Impression.
Rozwój gospodarczy i demograficzny (miasto liczyło w 1968 r. blisko 100 tys. mieszkańców) opiera się również, jak widać powyżej, na budowie dużej liczby mieszkań socjalnych, w szczególności poprzez likwidację slumsów zlokalizowanych w niektórych dzielnicach. W latach 1948-1973 w Saint-Denis zbudowano ponad 10 000 mieszkań HLM. Pierwsze liceum na przedmieściach , liceum Paul-Éluard zostało zainaugurowane dnia29 maja 1965.
Na początku lat 60. dezindustrializacja dotknęła paryskie przedmieścia. Gaullistowska polityka „ decentralizacji przemysłowej ”, oficjalnie mająca na celu skorygowanie nierównowagi zatrudnienia między regionem paryskim a prowincją, ma również na celu, jak wskazuje geograf Hervé Vieillard-Baron , „rozbiórkę komunistycznych bastionów pod pozorem decentralizacji”. . Przeniesienie fabryk do miast prowincjonalnych spowodowało zniknięcie ponad czternastu tysięcy miejsc pracy w przemyśle w latach 1958-1968 w Saint-Denis. Do lat 90. komunistyczna gmina i związki prowadziły aktywny opór przeciwko polityce dezindustrializacji: materialne wsparcie strajkujących robotników, organizacja demonstracji, okupacja fabryk, utworzenie komitetu obrony zatrudnienia, wykorzystanie planu zagospodarowania przestrzennego do blokowania zakładu jakiejkolwiek innej działalności itp. Jednak te wysiłki nie wystarczą, aby powstrzymać wzrost bezrobocia, które w latach 1945-1970 prawie nie istniało w mieście, osiągnęło w 1982 roku 10,7% ludności pracującej, a następnie 14% w 1990 roku. największa strefa przemysłowa w Europie staje się największym nieużytkiem przemysłowym na kontynencie. W 1991 roku Saint-Denis połączył siły z komunistycznymi gminami Saint-Ouen i Aubervilliers, aby stworzyć Plaine Développement, spółkę publiczną, która kupowała nieużytki i przebudowywała je w celu przyciągnięcia działalności wyższej.
Miasto mocno odczuł kryzys gospodarczy lat 70. i 80. Przyciągnięty niskimi kosztami czynszów i bliskością stolicy, osiedliło się tam wielu imigrantów .
W 1980 r. Saint-Denis powitał na swoim terytorium młody Uniwersytet Paris VIII, który założony niedługo po 1968 r. w Bois de Vincennes, został właśnie z niego ręcznie usunięty . Przyznano mu lokalizację IUT, natychmiast rozebrano, pospiesznie odbudowano nowoczesne pomieszczenia.
Od inauguracji Stade de France ,28 stycznia 1998, miasto, które doświadczyło poważnego upadku gospodarczego, odnotowuje znaczny wzrost w niektórych sektorach, zwłaszcza w dzielnicy Plaine Saint-Denis . Dynamika wokół Stade de France została wzmocniona przez wpływ Mistrzostw Świata FIFA 1998 . Ten dynamizm trwa od 2000 roku w strukturze międzygminnej (której sercem jest Plaine de France): Plaine Commune . Struktura ta skupia od 2013 roku dziewięć miast: Saint-Denis, Aubervilliers , Villetaneuse , Pierrefitte-sur-Seine , Épinay-sur-Seine (członkowie założyciele), L'Île-Saint-Denis , Stains (od 2003), La Courneuve (od 2005 r.) i Saint-Ouen-sur-Seine (od 2013 r.), czyli 411 367 mieszkańców w 2012 r. Najpierw przewodniczy burmistrz Villetaneuse Jacques Poulet , gmina Plaine jest kierowana od stycznia 2005 r. przez Patricka Braouezca , byłego zastępcę i byłego burmistrz Saint-Denis.
Poza samym stadionem i nowym wizerunkiem, jaki nadaje miastu, pozostały osiągnięcia z Mistrzostw Świata w 1998 roku, takie jak pokrycie autostrady A1 na Równinie i przedłużenie linii metra 13 do Saint-Denis-Uniwersytet . Miasto było gospodarzem innych międzynarodowych zawodów, takich jak Puchar Świata w Rugby 2007 i Euro 2016 w piłce nożnej . Wokół Stadionu rozwinęła się ważna dzielnica biznesowa, która jednak pozostaje w niewielkim stopniu powiązana z centrum miasta. Dzielnica musi jeszcze przejść znaczny rozwój wokół skrzyżowania Pleyel, będącego punktem zbiegu kilku linii Grand Paris Express .
Doświadczenia z wielu konkursów organizowanych od 1998 roku były jednym z mocnych punktów kandydatury Paryża na Letnie Igrzyska Olimpijskie 2012 , w które miasto i władze międzygminne były bardzo zaangażowane. Fiasko francuskiej kandydatury zagroziło zaangażowaniu państwa w niektóre operacje, takie jak rozbudowa linii tramwajowej T8 w La Plaine Saint-Denis i Paryżu ( stacja Rosa-Parks ).
W listopadzie 2003 r. Saint-Denis było gospodarzem drugiego Europejskiego Forum Społecznego w Paryżu .
13 listopada 2015 r.okolice Stade de France są miejscem trzech zamachów dokonanych jednocześnie z innymi zamachami terrorystycznymi w Paryżu. 18 listopadaPolicja zaatakowała skrytkę w centrum miasta, w której dzień wcześniej ukryli się terroryści. Stopień degradacji prywatnych mieszkań w centrum miasta, między Porte de Paris a stacją, pozwala na włączenie Saint-Denis do PNRQAD w 2010 r. Wiele nieruchomości zostało zainwestowanych przez kupców snu, aby pomieścić bardzo niepewne populacje lub w sytuacji nieregularnej. Ta sama dzielnica została wybrana w 2015 r. na obszarach, które mają skorzystać z drugiej fazy programu ANRU , takich jak dzielnice Franc-Moisins i Floréal-Saussaie-Courtille. Centrum miasta i dzielnicę dworcową przejmują uliczni sprzedawcy i handel w kontekście pogarszającej się oferty handlowej (telefonia, masarnie halal, terminale do wypieku chleba, kebaby i wiele pustych sklepów) oraz przestępczości na głównych ulicach.
Raporty opisują miasto jako dotknięte komunitaryzmem religijnym. Inni zauważają, że ataki popełnione w samym Saint-Denis tworzą folię przeciwko dżihadyzmowi. Ponadto niektóre raporty są krytykowane za błędy i przybliżenia. Jeśli burmistrz nie zaprzecza rozwojowi noszenia pełnego welonu , tak jak porównuje to z istnieniem prozelityzmu kościołów protestanckich i ewangelickich, miasto deklaruje złożenie skargi na artykuł w Magazynie Figaro porównujący miasto do Molenbeek , ten według władz miasta „podważa wizerunek miasta, ale [jest] w większej tkance nieścisłości” (dwa lata później magazyn zauważa, że w rzeczywistości nie złożono żadnej skargi). Inne doniesienia na tej kosmopolitycznej 137 narodowości zbudowanych nad falami imigracji ( Bretons , Portugalii , Włoch i północnej Afryki pierwsze, Afrykanie , Indianie , następnie chińskiej ) obecny miasto z innej perspektywy, z islamskimi księgarniach obok tradycyjnych rzeźnika czy sklepach winiarskich, w ulice, na których „bujne i hidżaby są powszechne, ale nie wszechobecne” .
Miasto jest również dotknięte handlem narkotykami, przestępczością i prostytucją, a także napięciami między dilerami a migrantami .
Od wyzwolenia Saint-Denis jest miastem historycznie komunistycznym, zasymilowanym do czerwonego pasa . Ponadto miasto jest podzielone na dwa okręgi wyborcze, jeden na północy tradycyjnie przejęty przez PCF (z wyjątkiem lat 2012-2017), a drugi na południu, długo utrzymywany przez PS i zdobyty w 2017 r. przez ruch zbuntowanej Francji .
W 1925 r. miasto Saint-Denis jako jedno z pierwszych we Francji wybrało do rady miejskiej kobietę Marie Chaix. Jej wybór został jednak unieważniony przez prefekturę, podobnie jak wszystkie inne kobiety wybrane w tych wyborach samorządowych (kobiety uzyskały prawo do głosowania dopiero w 1944 r.).
Po dokonaniu siedziba dzielnicy byłego departamentu Seine , miasto jest ponownie głównym miastem w powiecie departamencie Seine-Saint-Denis , gdyż Dekret n ° 93-259 z dnia 26 lutego 1993 roku miasto nadal nie ma „pełnoprawnej” podprefektury .
Historycznie miasto dotyczyło trzech dawnych kantonów: Saint-Denis-Sud , Saint-Denis-Nord-Est i Saint-Denis-Nord-Ouest .
Od czasu redystrybucji kantonalnej we Francji w 2014 r. miasto jest centralnym biurem dwóch kantonów:
Saint-Denis był członkiem-założycielem społeczności aglomeracyjnej Plaine Commune , która obejmowała dziewięć miast, odgrywając fundamentalną rolę gospodarczą na przedmieściach Paryża . Jej prezydentem w latach 2005-2015 był Patrick Braouezec , były zastępca burmistrza Saint-Denis.
Miasto jest również członkiem założycielem mieszanego związku paryskiego Metropole .
W ramach realizacji dążenia rządu do promowania rozwoju centrum aglomeracji paryskiej jako globalnego hubu, 1 st styczeń 2016, metropolia Wielkiego Paryża (MGP), której gmina jest członkiem.
Ustawa o nowej organizacji terytorialnej Republiki z dnia 7 sierpnia 2015 przewiduje również utworzenie nowych struktur administracyjnych skupiających gminy członkiem metropolii, składający się z grupy ponad 300.000 mieszkańców, a obdarzony licznymi uprawnieniami, terytorialne instytucje publiczne (EPT).
W związku z tym gmina została zintegrowana również 1 st styczeń 2016do terytorialnym zakładu publicznego Plaine Gminy , który udaje tytułową społeczności miejskiej. Patrick Braouezec został wybrany prezesem gminy EPT Plaine na kadencję 2016-2020.
Podczas wyborów samorządowych w 2008 r. PS (kierowana przez Georgesa Sali) sprowokowała prawybory w pierwszej turze 9 marca 2008 r., które przegrała z listą unii wielu sił lewicowych, kierowanych przez PCF . Została ona jednak utrzymana w drugiej turze, a lista UMP połączyła się z listą MoDem . Lista kierowana przez ustępującego burmistrza Didiera Paillarda wygrała wybory w drugiej turze 51,12% głosów oddanych przeciwko liście PS i związkowej UMP - MoDem , które stanowią opozycyjną gminę.
Podczas wyborów samorządowych w 2014 r. Georges Sali (były PS ) poprowadził w pierwszej turze listę sprzeciwu PSG (Partii Lewicowej Partii Socjalistycznej), konkurując z listą PS i PRG pod przewodnictwem zastępcy i generalnego radcy socjalistycznego. , Mathieu Hanotin . Połączyła się w drugiej turze ze związkową listą FG , EÉLV i MRC , prowadzoną przez ustępującego burmistrza Didiera Paillarda. Lista Didiera Paillarda wygrywa z 181 głosami przed Mathieu Hanotinem.
W wyborach samorządowych w 2020 roku PCF straciła miasto Saint-Denis po raz pierwszy od wyzwolenia , na rzecz socjalistów pod przywództwem Mathieu Hanotina .
Początek listy | Wymienianie kolejno | Pierwsza runda | Druga runda | Siedzenia | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Głos | % | Głos | % | CM | CMGP | |||
Mathieu Hanotin | PS , Gs , PA | 4 830 | 35,31 | 8604 | 59.04 | 44 | 2 | |
Laurent Russier * | PCF , EELV | 3282 | 24.00 | 5969 | 40,96 | 11 | 1 | |
Bally bagayoko | BIA | 2468 | 18.04 | Wycofanie | 0 | 0 | ||
* Lista ustępującego burmistrza |
Kandydaci, którzy uzyskali więcej niż 4% oddanych głosów:
Kandydat | 1 st runda | 2 p okrągły | |||
---|---|---|---|---|---|
Św. Denis | Krajowy | Św. Denis | Krajowy | ||
François Mitterrand | 34,78% | 34,11% | 69,49% | 54,02% | |
Jean-Marie Le Pen | 20,51% | 14,38% | |||
André Lajoinie | 18,20% | 6,76% | |||
Jacques Chirac | 10,18% | 19,96% | 30,51% | 45,98% | |
Raymond Barre | 7,91% | 16,54% | |||
Wyborcy | 75,87% | 81,35% | 76,43% | 84,06% |
Kandydat | 1 st runda | 2 p okrągły | |||
---|---|---|---|---|---|
Św. Denis | Krajowy | Św. Denis | Krajowy | ||
Lionel Jospin | 26,33% | 23,30% | 61,77% | 47,36% | |
Jean-Marie Le Pen | 19,25% | 15,00% | |||
Robert Hue | 17,93% | 8,64% | |||
Jacques Chirac | 15,54% | 20,84% | 38,23% | 52,64% | |
Edouard Balladur | 8,76% | 18,58% | |||
Arlette Laguiller | 6,46% | 5,30% | |||
Wyborcy | 68,97% | 78,38% | 69,77% | 79,66% |
Kandydat | 1 st runda | 2 p okrągły | |||
---|---|---|---|---|---|
Św. Denis | Krajowy | Św. Denis | Krajowy | ||
Lionel Jospin | 20,03% | 16,18% | |||
Jean-Marie Le Pen | 15,56% | 16,86% | 15,44% | 17,79% | |
Jacques Chirac | 11,88% | 19,88% | 84,56% | 82,21% | |
Robert Hue | 9,04% | 3,37% | |||
Christiane Taubira | 7,78% | 2,32% | |||
Boże Narodzenie Matka | 6,61% | 5,25% | |||
Arlette Laguiller | 6,85% | 5,72% | |||
Jean-Pierre Chevenement | 6,61% | 5,33% | |||
Olivier Besancenot | 4,94% | 4,25% | |||
Wyborcy | 68,33% | 71,60% | 72,74% | 79,71% |
Kandydat | 1 st runda | 2 p okrągły | |||
---|---|---|---|---|---|
Św. Denis | Krajowy | Św. Denis | Krajowy | ||
Ségolene Royal | 41,57% | 25,87% | 67,94% | 46,94% | |
Nicolas Sarkozy | 19,56% | 31,18% | 32,06% | 53,06% | |
Francois Bayrou | 15,47% | 18,57% | |||
Jean-Marie Le Pen | 8,27% | 10,44% | |||
Olivier Besancenot | 5,14% | 4,08% | |||
Bufet Marie-George | 4,29% | 1,93% | |||
Wyborcy | 81,92% | 83,77% | 81,47% | 83,97% |
Kandydat | 1 st runda | 2 p okrągły | |||
---|---|---|---|---|---|
Św. Denis | Krajowy | Św. Denis | Krajowy | ||
François Hollande | 45,79% | 28,63% | 77,78% | 51,64% | |
Jean-Luc Mélenchon | 21,72% | 11,10% | |||
Nicolas Sarkozy | 12,18% | 27,18% | 22,22% | 48,36% | |
Marine Le Pen | 9,90% | 17,90% | |||
Francois Bayrou | 4,68% | 9,13% | |||
Wyborcy | 69,67% | 79,48% | 72,88% | 80,35% |
Kandydat | 1 st runda | 2 p okrągły | |||
---|---|---|---|---|---|
Św. Denis | Krajowy | Św. Denis | Krajowy | ||
Jean-Luc Mélenchon | 43,39% | 19,58% | |||
Emmanuel Macron | 23,02% | 24,01% | 84,12% | 66,10% | |
Marine Le Pen | 10,07% | 21,30% | 15,88% | 33,90% | |
Benoît Hamon | 9,66% | 6,36% | |||
Francois Fillon | 7,20% | 20,01% | |||
Wyborcy | 66,35% | 77,77% | 61,96% | 74,56% |
Miasto było zarządzane przez komunistycznych burmistrzów od wyzwolenia ; to było od 1920 r., z nawiasem w latach 1936-37, kiedy Jacques Doriot , wykluczony z PCF w 1936 r. z powodu braku posłuszeństwa kierownictwu partii, utworzył PPF . Komunistyczny i przyszły bojownik ruchu oporu Fernand Grenier odbił miasto i siedzibę deputowanego w 1937 roku.
Socjalista Mathieu Hanotin zwycięża w wyborach samorządowych w 2020 roku przeciwko ustępującemu burmistrzowi PCF.
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Początek listy burmistrzów (od 1720 do wyzwolenia Francji )
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1944 | Marzec 1971 | Auguste Gillot | PCF | Nadwoziowiec w motoryzacji Radny Generalny Sekwany (1945 → 1967) |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Marzec 1971 | 1991 | Marcelin Berthelot | PCF |
Poseł z ramienia Seine-Saint-Denis (1968-1978 i 1988-1993) zrezygnował |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1991 | grudzień 2004 | Patryk Braouezec | PCF | Zastępca nauczyciela Seine-Saint-Denis ( 2 e circ. ) (1993 → 2012), prezydent gminy Plaine (2005 → 2020) zrezygnowany |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
11 grudnia 2004 r. | 3 grudnia 2016 | Didier Paillard | PCF |
Radny Generalny Saint-Denis NE (1994 → 2008) Wiceprzewodniczący Gminy Plaine (2008 → 2020) Zrezygnowany |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
3 grudnia 2016 | lipiec 2020 | Laurent Russier | PCF | Pracownik bankowości i dystrybucji | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
lipiec 2020 | W toku (stan na 5 lipca 2020 r.) |
Mathieu Hanotin | PS | Zarząd A terytorialnej służby cywilnej Radny generalny kantonu Saint-Denis-Sud (2008 → 2015) Radny departamentalny Saint-Denis-1 (2015 →) |
26 marca 2006zorganizowano głosowanie bez podstawy prawnej, ale poparte przez większość liderów lewicy, w sprawie prawa do głosowania cudzoziemców spoza Europy w wyborach lokalnych. Głosowanie to, uznane za nielegalne przez sąd administracyjny w Cergy 23 lutego, zostało zorganizowane przez komunistycznego burmistrza Saint-Denis, Didiera Paillarda, i wspierane przez takie osobistości jak François Hollande ( PS ), Marie-George Buffet ( PCF ), Dominique Voynet ( Zieloni ), Olivier Besancenot ( LCR ), Arlette Laguiller ( LO ), Danielle Mitterrand ( PS ) i Mouloud Aounit ( MRAP ).
Zgodnie z lokalnym referendum 26 marca 2006, gdzie gmina skonsultowała się z ludnością w sprawie możliwości dopuszczenia do głosowania w wyborach lokalnych cudzoziemcom spoza Europy, rada gminy 17 kwietnia 2008utworzyła Radę Cudzoziemców składającą się z dziesięciu mężczyzn i dziesięciu kobiet, powoływanych przez radę miasta, z 15 przedstawicielami większości miejskiej i 5 z opozycji.
Rada ta będzie konsultowana we wszystkich głównych tematach i będzie w pełni uczestniczyć w rozwoju polityki miejskiej.
Wskaźnik przestępczości w okręgu policyjnym Saint-Denis (w tym L'Île-Saint-Denis ) (przestępstwa i wykroczenia, dane z 2005 r. ) wynosi 150,71 czynów na 1000 mieszkańców, co jest znacznie wyższy niż średnia krajowa (83/1000) i departamentalnym (95,67 / 1000) i ze wskaźnikiem rozstrzygania spraw przez służby policyjne 19,82%, najniższym w wydziale. Jest również rekordzistą pod względem najwyższego wskaźnika przemocy we Francji i Europie (31,27 na tysiąc, podczas gdy średnia krajowa wynosi 6), w szczególności z 1899 kradzieżami z użyciem przemocy i 1031 napaściami w 2010 r. (co odpowiada średnio 6 kradzieżom i 3 napadów dziennie). W 2014 r. liczba przestępstw w okręgu policyjnym Saint-Denis wyniosła 14 437 na około 110 000 mieszkańców.
Centrum miasta, dzielnica Bazyliki i Landy North ZAC są klasyfikowane od 2012 roku jako priorytetowa strefa bezpieczeństwa , ze wzrostem liczby policji krajowej. Rzeczywiście, miasto „cierpi bardziej niż inne od codziennych niepewności i głębokiej przestępczości” i „doświadczył znacznego pogorszenia warunków bezpieczeństwa w swoich kilku lat” , które zostały zidentyfikowane jako takie przez Ministerstwo. Wewnętrznych z Jean-Government Marc Ayrault , pozwalając tym samym na korzystanie z tego terytorium przez dodatkowych funkcjonariuszy policji.
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są corocznie publikowane przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin o liczbie mieszkańców powyżej 10 000 spisy ludności odbywają się co roku po przeprowadzeniu badania próby adresów reprezentujących 8% ich mieszkań, w przeciwieństwie do innych gmin, w których co roku przeprowadza się prawdziwy spis.
W 2018 r. miasto liczyło 112 091 mieszkańców, co stanowi wzrost o 2,51% w porównaniu do 2013 r. ( Sekwana-Saint-Denis : + 5,17%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
5 642 | 3 955 | 3 892 | 5 569 | 9618 | 9 332 | 10 338 | 10 597 | 13 688 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
15 930 | 22 052 | 26.117 | 31 983 | 34,908 | 43 895 | 48,009 | 50 992 | 54 432 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
60,808 | 64 790 | 71 759 | 76.358 | 79 872 | 82 412 | 78,401 | 69 939 | 80,705 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2011 | 2016 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
94 264 | 99 268 | 96 132 | 90 829 | 89,988 | 85 832 | 97 875 | 107 762 | 111,354 |
2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
112,091 | - | - | - | - | - | - | - | - |
Po przebudowie równiny Saint-Denis miasto odnotowało wyraźny wzrost liczby mieszkańców: 85 832 w 1999 r., 107 762 w 2011 r., tj. 1,94% średniego rocznego tempa wzrostu w tym okresie, co czyni je trzecie co do wielkości miasto w Île-de-France , po Paryżu i Boulogne-Billancourt, ale przed Argenteuil i Montreuil .
Saint-Denis jest jedną z gmin, które odnotowały najsilniejszy wzrost demograficzny w Île-de-France od 1999 roku, z prawie 22 000 dodatkowych mieszkańców w ciągu dwunastu lat (+ 25,5%). Jeśli chodzi o wielkość, to właśnie ona najbardziej przyczyniła się do wzrostu liczby ludności Ile-de-France, zarówno w latach 1999-2006, jak i 2006-2011, po Paryżu. Jest to wyraźne odwrócenie trendu, ponieważ gmina straciła 13 400 mieszkańców w latach 1968-1999, czyli 13,5% jej populacji. Wzrost ten można przypisać renowacji starej dzielnicy przemysłowej Plaine-Saint-Denis, która oprócz pojawienia się licznych biur i dużych obiektów, wita nowe mieszkania.
ImigracjaW 2017 r. miasto Saint-Denis miało 42 796 imigrantów na ogólną populację 111 135 mieszkańców, czyli 38,5% (w tym 5,9% urodzonych w Europie i 32,6% urodzonych poza Europą).
W latach 1975-2015 odsetek młodych ludzi poniżej 18 roku życia, którzy byli imigrantami pochodzenia pozaeuropejskiego lub mieszkali z co najmniej jednym rodzicem imigrantem pochodzenia pozaeuropejskiego, wzrósł z 15% do 67%. Wnuki imigrantów nie są brane pod uwagę.
Co roku w mieście organizowany jest festiwal muzyki klasycznej , współczesnej i śpiewaczej. Koncerty odbywają się w bazylice Saint-Denis oraz w Domu Legii Honorowej.
Każdej wiosny ratusz organizuje Festiwal Tulipanów, który gromadzi dziesiątki tysięcy ludzi w parku Legii Honorowej. Jego rekordową frekwencję szacuje się na 50–60 tys. osób, dla porównania stanowi to od 45 do 55% populacji Dionizjusza.
Miasto posiada dwa szpitale publiczne tworzące grupę szpitalną Saint-Denis. Składa się ze szpitala Danielle-Casanova i szpitala Pierre-Delafontaine. Ważne Centrum Kardiologiczne Północy, które posiada oddział Porte de Paris, praktycznie podwoiło swoją siedzibę dzięki pracom przeprowadzonym w 2015 roku.
Cité du Cinéma otwarty w 2013 roku w Saint-Denis.
Grupa telewizyjna AB ma siedzibę w Saint-Denis.
Studia telewizyjne są zainstalowane na terenie dawnych sklepów wielobranżowych, między Aubervilliers i Saint-Denis, w La Plaine Saint-Denis.
Regionalny dziennik Le Parisien publikuje lokalne wiadomości w swoim 93 wydaniu.
Publiczne radio i telewizja są lokalnie reprezentowane przez France Bleu Ile-de-France i France 3 Ile-de-France-Center.
Terytorium gminy Saint-Denis znajduje się na terenie diecezji Saint-Denis , miejsca kultu są zależne od czterech parafii : „bazylika katedralna”, „Saint-Denys-de-l'Estrée”, „Sainte-Janne -d'Arc de la Mutualité ”i„ Sainte-Geneviève de La Plaine ”.
Wierni mają:
Kaplica Karmelitów i stary Kościół Trzech Patronów zostały zbezczeszczone. Pierwszy to jeden z budynków Muzeum Sztuki i Historii Saint-Denis , drugi został wkomponowany w centrum administracyjne ratusza.
Kult IzraelitówGmina żydowska posiada trzy synagogi w Saint-Denis.
Obejmują one:
Społeczność muzułmańska ma pięć miejsc kultu w 2020 roku. : meczet Taqwa, meczet Bilal, foyer, rue du Général-Joinville, foyer afrykańskie i meczet Et-tawhid. Od 2019 roku otworzył Wielki Meczet Saint-Denis stowarzyszenia Amal, rue Henri Barbusse.
Kult protestanckiWspólnoty ewangelickie zrzeszone w Krajowej Radzie Ewangelicznych Francji posiadają dziewięć miejsc kultu.
Wspólnot Kościoła Reformowanego Francji i Kościoła Ewangelicko-Luterańskiego Francji zgrupowane w Zjednoczony Kościół Protestancki Francji mają świątynię, następca do miejsca kultu zbudowany dla szwajcarskich strażników z Ancien reżimu. Zainstalowanego w dawnych koszarach z Saint-Denis.
Ogólnie rzecz biorąc, miejsca kultu to:
Kościół Scjentologii przejęty w 2019 r., dawny budynek firmy Samsung, na rogu avenue du Président-Wilson i rue des Bretons. W 2020 roku budynek ten nie ma jeszcze użytku religijnego.
W 2010 roku średni dochód gospodarstwa domowego podatku było € 21.996, który umieścić Saint-Denis do 27,976 e rankingu spośród 31 525 miast z ponad 39 gospodarstw domowych we Francji metropolitalnej.
Od 1975 do 1995 roku , Saint-Denis przeżył poważny kryzys przemysłowy w dzielnicy Plaine Saint-Denis . Rozwój studiów audiowizualnych – terytorium jest głównym krajowym ośrodkiem produkcji audiowizualnej , nie może zrekompensować tego krwotoku. Świadomość międzygminna doprowadziła do powstania gminy Plaine Commune , którą bardzo silnie wzmocniła budowa Stade de France , której prace rozpoczęto nad2 maja 1995 r..
Od 2000 roku zakładanie nowych firm usługowych, w szczególności wokół Stade de France , spowodowało gwałtowny wzrost zatrudnienia. Na 1 st stycznia 2015 roku, jest więc o 84 500 miejsc pracy publiczne i prywatne w mieście - przeciw 49000 w roku 1999, co stanowi wzrost o 72,4% - co stanowi poziom, który został osiągnięty w szczytowym okresie przemysłowej.
W ciągu 10 lat Saint-Denis ma 462 kolejne firmy (+ 23%), w tym wiele zakładów usługowych ( SNCF , Afnor , Generali , Arcelor , BNP Paribas , Veolia , SFR itp.), w tym dużą liczbę zakładów opieki zdrowotnej ( ANSM). , Agencję Biomedyczną , Wysoką Władzę ds. Zdrowia , Francuski Zakład krwiodawstwa itp.). Jednak pracownicy na budowie to często pracownicy z innych obszarów (tylko 25,9% pracowników mieszkających w Saint-Denis pracowało w mieście w 2010 r.), a stopa bezrobocia dionizyjskiego pozostaje bardzo wysoka (22,7% w 2017 r., 8100 beneficjentów RSA w czerwcu 2013 r.).
Na Festiwalu Filmowym w Cannes w 2005 roku reżyser i producent Luc Besson ogłosił, że zdobył fundusze na Cité du Cinéma , profesjonalne centrum kinowe , które powinno być francuskim odpowiednikiem Cinecittà w Rzymie czy Pinewood w Londynie . Inauguracja słupa na dawnym terenie EDF w Quartier Pleyel odbyła się 21 września 2012 roku .
W 2012 r. pierwotny budżet gminy wynosił 183,9 mln euro.
W mieście znajduje się siedziba Société du Grand Paris i SNCF .
Miasto kandyduje do tytułu Europejskiej Stolicy Kultury w 2028 roku.
Miasto kwiatów : dwa kwiaty odnowione w 2011 roku.
„ Miód betonowy” jest produkowany na dachu ratusza przez pszczelarza Oliviera Darné. W mieście działają takie firmy, jak warsztat wędzenia łososia.
Herb Saint-Denis.
Herb miasta na fasadzie poczty, rue de la République.