Historia kobiet i Zgromadzenia Narodowego we Francji dotyczy emancypacji kobiet we francuskim ustawodawczym życiu politycznym, a od 1945 r. ich udziału w wyborach do Zgromadzenia Narodowego poprzez głosowanie i wejście niektórych do deputacji.
W ramach Ancien Régime wdowy posiadające lenna oraz opatki miały możliwość głosowania na swojego przedstawiciela szlachty lub duchowieństwa do stanów generalnych , ale bez prawa do tego. Były więc regularnie zwoływane od 1302 do 1789 roku . Ale to rewolucja francuska zakazała im prawa do głosowania dekretem22 grudnia 1789, nawet jeśli zakaz ten nie jest formalnie zawarty w tekście, ten ostatni ogranicza się do określenia statusu „ aktywnego obywatela ”, skutecznie wykluczając kobiety. Robespierre i Abbé Grégoire , którzy mimo to opowiadali się za powszechnymi wyborami , a nawet Condorcet , który opublikował3 lipca 1790 rdługi apel o głosowanie za kobietami nie może przeszkodzić w potwierdzeniu przez Konstytucję z 1791 roku tego zakazu głosowania.
Kobieta listów Olimpia de Gouges wnioskiem do Zgromadzenia Narodowego ,28 października 1791, deklaracja praw kobiet i obywateli prosząca o prawo do głosowania i bycia wybranym w art. 1, 6 i 10, która jednak nigdy nie zostanie przyjęta. Pierre Guyomar przedstawia29 kwietnia 1793w Konwencie Krajowym tekst o równości kobiet. Jacques-Marie Rouzet , zastępca Haute-Garonne na Konwencie Krajowym przedstawia18 kwietnia 1793projekt konstytucji francuskiej , który przewiduje, że „matki rodzin korzystają z praw obywatelskich”. Wszystkie te inicjatywy nie wnoszą jednak żadnych zmian w prawodawstwie.
5 marca 1848 rzostaje opublikowany dekret, który w artykule 5 głosi, że „prawo wyborcze będzie bezpośrednie i powszechne” . Nie ma wzmianki o rozróżnieniu według płci, z wyjątkiem wzmianki „Wszyscy Francuzi w wieku dwudziestu jeden lat” . Jeanne Deroin startowała we francuskich wyborach parlamentarnych 13 maja 1849 r. , ale jej kampania została wyszydzana przez prasę i musiała udać się na wygnanie do Anglii pod koniec Drugiej Republiki .
Na początku XX -tego wieku , kilka rachunki celu udzielenia absolutorium dla kobiet. Zastępca Vendée Jean-Fernand Gautret przedstawia projekt na14 lipca 1901 r.w Izbie Deputowanych , aby wszystkie kobiety „dorosłe, samotne, owdowiały lub rozwiedzione” uzyskały prawo do głosowania w wyborach samorządowych. Do początku II wojny światowej w Izbie zgłoszono około sześćdziesięciu propozycji, ale kwestia kwalifikowalności stanowiła jedynie 40% projektów ustaw. Paul Dussaussoy , poseł do parlamentu Pas-de-Calais , przedstawił w lipcu 1906 r. projekt ustawy przyznającej kobietom prawo do głosowania w ramach tzw. małych praw wyborczych , ograniczonych do wyborów samorządowych i kantonalnych. Ale trzy lata zajęło sprawozdawcy Ferdinandowi Buissonowi , zastępcy Sekwany , napisanie 420-stronicowego raportu, który wydał pozytywną opinię. Jednak wraz z I wojną światową projekt został porzucony. W latach 1919-1936 Izba Deputowanych uchwaliła kilka ustaw , ale pięciokrotnie Senat sprzeciwiał się im. W latach 1927 i 1932 zdecydowaną większością Izba przyjęła dwie rezolucje wzywające rząd do wykorzystania swoich wpływów w Senacie w celu rozpatrzenia tych ustaw. Na próżno. 30 lipca 1936 r, posłowie głosują 495 głosami przeciw 0 za prawem kobiet do głosowania, tekst, którego Senat nigdy nie włączy do porządku obrad.
Po ogłoszeniu General de Gaulle z23 czerwca 1942w którym zapewnia, że „wszyscy mężczyźni i kobiety wybiorą Zgromadzenie Narodowe” , Marthe Simard i Lucie Aubrac są mianowani członkami Tymczasowego Zgromadzenia Konsultacyjnego Algieru. To samo Zgromadzenie, zebrane w Algierze , przyjęte stosunkiem głosów 51 do 16,24 marca 1944poprawka Fernanda Greniera wprowadzająca głosowanie za kobietami, rozporządzeniem z 21 kwietnia 1944 r .
We Francji prawo do głosowania przyznał kobietom Francuski Komitet Wyzwolenia Narodowego na polecenie order21 kwietnia 1944, który w artykule 17 stwierdza, że „kobiety są wyborcami i kwalifikują się na takich samych warunkach jak mężczyźni” . Pierwsze wybory, które pozwalają kobietom głosować i kandydować, odbywają się 29 kwietnia i 13 maja 1945 r. , pierwszy miejski po wojnie.
Jeżeli Tymczasowe Zgromadzenie Doradcze obraduje w Algierze od3 listopada 1943 w 25 lipca 1944 robejmuje tylko jedną kobietę, Marthe Simard ( Lucie Aubrac , mianowana, ale niezdolna do podróży do Algierii , zostanie zastąpiona przez swojego męża Raymonda Aubrac ), w tej z Paryża,7 listopada 1944 w 3 sierpnia 1945Dwanaście kobiety siedzą następnie szesnastu spośród delegatów: Lucie Aubrac , Madeleine Braun , Gilberte Brossolette , Marie couette , Claire Davinroy , Andrée Defferre-Aboulker , Alicja Delaunay , Martha Desrumaux , Annie Herve , Marie-Hélène Lefaucheux , Mathilde Gabriel-Peri , Paulinów Ramart , Marthe Simard , Marie-Claude Vaillant-Couturier , Marianne Verger i Andrée Viénot .
Kilka miesięcy później, wybory parlamentarne z21 października 1945Kto zainstalować Konstytuanty , są otwarte dla kobiet i żołnierzy, i pozwolić 33 kobiet, aby wprowadzić po raz pierwszy w historii w Zgromadzeniu Narodowym : 17 są komuniści , 6 socjaliści , 9 należą do MRP „ów generał de Gaulle i jeden pochodzi z krótkotrwałej Partii Republikańskiej na rzecz Wolności . Wśród nich są bojownicy ruchu oporu ( Denise Ginollin ), prawnicy ( Madeleine Léo-Lagrange ), kobiety z klasy średniej i kobiety skromne. Pierwsze posłanki otrzymały przydomek „posłanek” przez ich kolegów-mężczyzn.
19 października 2016, tablice ku czci bojowników ruchu oporu i pierwszych zastępców Marie-Madeleine Dienesch , Rachel Lempereur i Marie-Claude Vaillant-Couturier zostają odsłonięte w Palais Bourbon , siedzibie Zgromadzenia Narodowego .
Wybór | Legislatura | Liczba kobiet |
Całkowita liczba deputowanych |
Odsetek |
---|---|---|---|---|
Październik 1945 | I Zgromadzenie Ustawodawcze | 33 | 586 | 5,6% |
Czerwiec 1946 | Drugie Zgromadzenie Ustawodawcze | 30 | 586 | 5,1% |
Listopad 1946 | I ponownie z Parlamentem ( IV e Republika) | 42 | 619 | 6,8% |
Czerwiec 1951 | II e | 22 | 627 | 3,5% |
Styczeń 1956 | III e | 19 | 627 | 3,0% |
Listopad 1958 | I ponownie termin ( V e Republika) | 8 | 579 | 1,4% |
Listopad 1962 | II e | 8 | 482 | 1,7% |
Marzec 1967 | III e | 11 | 487 | 2,6% |
Czerwiec 1968 | IV e | 10 | 487 | 2,1% |
Marzec 1973 | V e | 12 | 490 | 2,4% |
Marzec 1978 | VI e | 21 | 491 | 4,3% |
Czerwiec 1981 | VII th | 36 | 491 | 7,3% |
Marzec 1986 | VIII th | 34 | 577 | 5,9% |
Czerwiec 1988 | IX th | 33 | 577 | 5,7% |
Marzec 1993 | X e | 35 | 577 | 6,1% |
maj/czerwiec 1997 | XI th | 63 | 577 | 10,9% |
czerwiec 2002 | XII th | 71 | 577 | 12,3% |
czerwiec 2007 | XIII th | 107 | 577 | 18,5% |
czerwiec 2012 | XIV th | 155 | 577 | 26,9% |
czerwiec 2017 | XV th | 224 | 577 | 38,8% |
Feminizacja ciała ustawodawczego była dotychczas dokonywana głównie przez lewicę : w pierwszym Narodowym Zgromadzeniu Ustawodawczym jest więc 17 posłów komunistycznych i 6 socjalistycznych na ogółem 33 posłów, co stanowi 69,9% posłów wybranych. Tendencja ta jest potwierdzona później, pierwszy Zgromadzenie IV th Rzeczypospolitej z 31 posłów komunistów i socjalistów 3 z 42 deputowanych lub 80% wybranych posłów. Tendencja ta znika na początku V -tego Rzeczypospolitej , gdzie nastąpił znaczny spadek posłowie wybrani (tylko 8 w 1958 i 1962 roku ), co prowadzi do wirtualnego równości prawej Gaullistów i lewo. Jednak dopiero od 1981 r . trend znów stał się opłacalny dla wybranych na lewicy, ale na korzyść socjalistów (27 posłów) zamiast komunistów (5 posłów), FPK zaczęła jednocześnie zmniejszać swoją reprezentację. we francuskim życiu politycznym.
W 2012 r. 155 posłów (26,9% mandatów) stanowiło 37% posłów socjalistycznych (103 na 280), na 14% członków ugrupowania UMP (27 na 193), FN (1 na z 2) i EELV (9 z 18) są na par. W Seine-Maritime siedem z dziesięciu miejsc jest sfeminizowanych, a 4 z 6 w Calvados , 2 z 2 w Tarn-et-Garonne , podczas gdy mężczyźni zajmują 10 miejsc w Val-d'Oise , siedem w Maine- et-Loire , sześć z Loary , pięć z Ain i Eure (pięć miejsc) oraz 19 z 21 z północy i 13 z 15 z Alzacji. 46 ze 120 okręgów wyborczych, które przeszły z jednego obozu do drugiego (117 z prawa na lewo, 1 w przeciwnym kierunku i 2 z prawa na FN) wybrało kobietę.
Rok | Kandydatki | Wszystkich kandydatów | % kobiet |
---|---|---|---|
21 października 1945 * | 281 | 2 912 | 9,6% * |
2 czerwca 1946 * | 331 | 2762 | 12,0% * |
10 listopada 1946 * | 382 | 2 801 | 13,6% * |
17 czerwca 1951 * | 384 | 3 962 | 9,7% * |
02 stycznia 1956 * | 495 | 5 372 | 9,2% * |
23 listopada 1958 | 65 | 2 809 | 2,3% |
18 listopada 1962 | 55 | 2 172 | 2,5% |
5 marca 1967 | 70 | 2 190 | 3,2% |
23 czerwca 1968 | 75 | 2265 | 3,3% |
4 marca 1973 r. | 200 | 3 023 | 6,6% |
12 marca 1978 | 706 | 4 266 | 16,5% |
14 czerwca 1981 | 323 | 2715 | 11,9% |
16 marca 1986 * | 1680 | 6804 | 24,7% * |
5 czerwca 1988 | 336 | 2896 | 11,6% |
21 marca 1993 | 1003 | 5,139 | 19,5% |
25 maja 1997 r. | 1464 | 6360 | 23,0% |
9 czerwca 2002 r. | 38,8% | ||
10 czerwca 2007 r. | 3 177 | 7 639 | 41,6% |
10 czerwca 2012 | 2646 | 6 591 | 40% |
11 czerwca 2017 r. | 3 344 | 7 882 | 42,4% |
* Głosowanie proporcjonalne
W radach generalnych liczba kobiet jest mniejsza niż 10% i tylko trzy kobiety są prezydentami regionów: Marie-Guite Dufay ( Bourgogne-Franche-Comté ), Valérie Pécresse ( Île-de-France ) i Carole Delga ( Occitanie ). .
W 2464 gminach międzygminnych jest zaledwie 136 kobiet na prezydentach (5,5%), z czego tylko 7 należy do 176 gmin miejskich lub aglomeracyjnych. Niemniej jednak parytet poprawił się na poziomie lokalnym i regionalnym: kobiety stanowią 47% radnych regionalnych i 47,5% radnych gminnych.
Po wyborach w 2017 roku , Francja jest 14 th na świecie (poprzednio był w 69 th ), tuż za Norwegią i 4 th miejsce w Europie.
Kraj | Procent (2018) |
---|---|
Rwanda | 61,3% |
Szwecja | 43,6% |
Norwegia | 41,4% |
Francja | 39,6% |
Hiszpania | 39,1% |
szwajcarski | 32,5% |
Tunezja | 31,3% |
Niemcy | 30,7% |
Australia | 28,7% |
Kanada | 27,0% |
Algieria | 25,8% |
Chiny | 24,9% |
Średnia światowa | 23,9% |
Maroko | 20,5% |
Arabia Saudyjska | 19,9% |
Stany Zjednoczone | 19,6% |
Kolumbia | 18,1% |
indyk | 17,4% |
Indie | 11,8% |
Brazylia | 10,7% |
Japonia | 10,1% |
Iran | 5,9% |
Jemen | 0,0% |
Po legislacyjne w 2017 roku Zgromadzenie Narodowe mija 63 th na świecie (25,8%) w 3 th miejsce (42,4%), za Islandii , który jest 47,6%, a Szwecja jest 43, 6%. Jednak silna odnowa Zgromadzenia Narodowego sprzyja klęsce byłych ministrów, takich jak Najat Vallaud-Belkacem , Seybah Dagoma czy Nathalie Kosciusko-Morizet .
33 kobiety zostały wybrane na posłanki podczas wyborów do I Narodowego Zgromadzenia Ustawodawczego 21 października 1945 r.
W wyborach do II Narodowego Zgromadzenia Ustawodawczego w dniu 2 czerwca 1946 r. wybrano 30 kobiet .
Podczas pierwszej kadencji IV RP w Zgromadzeniu Narodowym zasiadały 43 kobiety . 35 zostało wybranych posłów w wyborach 10 listopada 1946 r., a 8 weszło do Palais Bourbon jako zastępcy.
Croix de guerre 1939-1945, zastępca MRP Germaine Peyroles został wybrany wiceprzewodniczącym Zgromadzenia. W 1951 r. świadczyła o szczególnym kontekście pokoju o bardzo silnej odnowie, w którym udział we wspólnych walkach oporu zaciera różnice płciowe: „Wszyscy wyszliśmy z tych samych walk oporu. Szanowaliśmy się nawzajem, byliśmy naprawdę kolegami z drużyny. W większości urodzili się w tym samym czasie co my w życiu parlamentarnym” . Zauważa jednak, że „mężczyźni zawsze mają trochę trudności z wyobrażeniem sobie, że kobieta jest rozsądnie »na szczycie listy«. To im nie przychodzi do głowy! Mężczyzna myśli, że to miejsce wyboru jest naturalnie jego udziałem, a obok niego pojawiają się kobiety. "
24 kobiety zasiadały w Zgromadzeniu Narodowym podczas drugiej kadencji IV RP , z czego 23 zostały wybrane 17 czerwca 1951 r.
18 kobiet zostało wybranych w 1956 r. i zasiadało w Zgromadzeniu Narodowym podczas III kadencji IV RP .
Nazwisko | Grupa | Okręg wyborczy | Zawód | |
---|---|---|---|---|
Madeleine Boutard | PCF | Indre-et-Loire | winiarz | |
Germaine Degrond | SFIO | Sekwana i Oise | maszynistka stenograficzna | |
Marie-Madeleine Dienesch | MRP | Côtes-du-Nord | Profesor | |
Eugenie Duvernois | PCF | Sekwana i Oise | Pielęgniarka | |
Yvonne estachy | PCF | Bouches-du-Rhône | Krawcowa | |
Matylda Gabriel-Péri | PCF | Sekwana i Oise | Dziewczyna z fabryki | |
Emilienne Galicier | PCF | Północ | Pracownik | |
Elise Grappe | PCF | Isere | Nauczyciel | |
Róża Guérin | PCF | Sekwana | Pracownik | |
Francine Lefebvre | MRP | Sekwana | Dziewczyna z fabryki | |
Rachel Lempereur | SFIO | Północ | Nauczyciel | |
Madeleine Marzin | PCF | Sekwana | Nauczyciel | |
Jeannette Prin | PCF | Pas-de-Calais | Zatrudnieni w PTT | |
Maria Rabaté | PCF | Sekwana | Nauczyciel | |
Renée Reyraud | PCF | Żyronda | Gospodyni domowa | |
Marcelle Rumeau | PCF | Górna Garonna | Nauczyciel | |
Marie-Claude Vaillant-Couturier | PCF | Sekwana | Fotograf | |
Jeannette Vermeersch | PCF | Sekwana | Dziewczyna z fabryki |
W wyborach 23 i 30 listopada 1958 r. wybrano 9 kobiet , w tym dwie we francuskich departamentach Algierii , których mandat zakończył się 3 lipca 1962 r.
Nazwisko | Grupa | Okręg wyborczy | Zawód | |
---|---|---|---|---|
Marie-Magdeleine Aymé de La Chevrelière | RPCD | Dwa Sèvres ( 1 re ) | Rolnik | |
Kheira Bouabsa | EAS | Tusz do rzęs ( 11 p ) | Nauczyciel | |
Marcelle Delabie | ED | Suma ( 3 ul ) | Prawnik | |
Marcelle Devaud | UNR | Sekwana ( 36 e ) | - | |
Marie-Madeleine Dienesch | RPCD | Côtes-du-Nord ( 3 ul ) | Profesor | |
Rebiha Khebtani | EAS | Setif ( 17 e ) | - | |
Madeleine Martinache | UNR | Północna ( 4 th ) | Prawnik | |
Nafissa Sid Cara | EAS | Algiers ( 2 II ) | Nauczyciel literatury | |
Jacqueline Thome-Patenôtre | ED | Seine-et-Oise, ( 17 p ) | Rolnik |
9 kobiet służył w Zgromadzeniu Narodowym podczas II th ustawodawcę , w tym jeden jako zastępca posła wyznaczonego przez rząd i którego wybory były unieważnione trzy miesiące później.
Nazwisko | Grupa | Okręg wyborczy | Zawód | |
---|---|---|---|---|
Marie-Magdeleine Aymé de La Chevrelière | w. Płyta CD | Dwa Sèvres ( 1 re ) | Rolnik | |
Marie-Madeleine Dienesch | Płyta CD | Côtes-du-Nord ( 3 ul ) | Profesor | |
Nicole de Hauteclocque | UNR-UDT | Sekwana ( 18 e ) | Specjalista ds. public relations | |
Pralnia Odette | UNR-UDT | Sekwana ( 20 e ) | Sprzedawczyni haute couture | |
Suzanne Ploux | UNR-UDT | Finistere ( 6 e ) | - | |
Jeannette Prin | PCF | Pas Kaletańska ( 11 p ) | Pracownik poczty i telekomunikacji | |
Gilberte Roca | PCF | Gard ( 2 nd ) | Pracownik | |
Jacqueline Thome-Patenôtre | R & D | Seine-et-Oise, ( 17 p ) | Rolnik | |
Marie-Claude Vaillant-Couturier | PCF | Sekwana ( 4 e ) | Reporter-fotograf |
11 kobiet służył w Zgromadzeniu Narodowym podczas III th ustawodawcy (8 maja 1967/30 maja 1968), jeden jako zastępca zastępcy powołany do rządu.
Nazwisko | Grupa | Okręg wyborczy | Zawód | |
---|---|---|---|---|
Marie-Magdeleine Aymé de La Chevrelière | UD- V e | Dwa Sèvres ( 1 re ) | Rolnik | |
Albertyna Baclet | UD- V e | Guadeloupe ( 3 ul ) | Dyrektor szkoły | |
Aimee Batier | UD- V e | Paryż ( 11 th ) | Dyrektor szkoły | |
Marie-Madeleine Dienesch | UD- V e | Côtes-du-Nord ( 3 ul ) | Profesor | |
Nicole de Hauteclocque | UD- V e | Sekwana ( 18 e ) | Specjalista ds. public relations | |
Suzanne Ploux | UD- V e | Finistere ( 6 e ) | - | |
Jeannette Prin | PCF | Pas Kaletańska ( 11 p ) | Pracownik poczty i telekomunikacji | |
Colette Privat | PCF | Sekwana Morska ( 4 e ) | Profesor | |
Jacqueline Thome-Patenôtre | FGDS | Yveliny ( 8 e ) | Rolnik | |
Marie-Claude Vaillant-Couturier | PCF | Val-de-Marne ( 1 re ) | Reporter-fotograf | |
Claire Vergnaud | PCF | Paryż ( 30 th ) | Operator mechaniczny |
10 kobiet służył w Zgromadzeniu Narodowym podczas IV th Ustawodawczego (11 lipca- 1 st kwietnia 1973), dwa jako substytuty członków powoływanych do rządu lub zmarłego. Poseł został powołany do rządu.
Nazwisko | Grupa | Okręg wyborczy | Zawód | |
---|---|---|---|---|
Marie-Magdeleine Aymé de La Chevrelière | UD- V e | Dwa Sèvres ( 1 re ) | Rolnik | |
Jacqueline Chonavel | PCF | Seine-Saint-Denis ( 6 th ) | Pracownik | |
Marie-Madeleine Dienesch | UD- V e | Côtes-du-Nord ( 3 ul ) | Profesor | |
Nicole de Hauteclocque | UD- V e | Sekwana ( 18 e ) | Specjalista ds. public relations | |
Suzanne Ploux | UD- V e | Finistere ( 6 e ) | - | |
Jeannette Prin | PCF | Pas Kaletańska ( 11 p ) | Pracownik poczty i telekomunikacji | |
Iwona Stephan | Niezależni Republikanie | Morbihan ( 2 II ) | Wykonawca budowlany | |
Jacqueline Thome-Patenôtre | FGDS | Yveliny ( 8 e ) | Rolnik | |
Solange Troisier | UDR | Val d'Oise ( 5 e ) | Lekarz | |
Marie-Claude Vaillant-Couturier | PCF | Val-de-Marne ( 1 re ) | Reporter-fotograf |
12 kobiet służył w Zgromadzeniu Narodowym podczas V th Ustawodawczego , w tym czterech zastępców członków powołanych do rządu lub do Rady Konstytucyjnej. Do rządu powołano dwóch zastępców.
Nazwisko | Grupa | Okręg wyborczy | Zawód | |
---|---|---|---|---|
Jacqueline Chonavel | PCF | Seine-Saint-Denis ( 6 th ) | Pracownik | |
Ellen constans | PCF | Górna Vienne ( 1 ul ) | adiunkt akademicki | |
Aliette Crepin | RDS | Aisne ( 5 p ) | - | |
Marie-Madeleine Dienesch | UDR | Côtes-du-Nord ( 3 ul ) | Profesor | |
Anne-Marie Fritsch | RDS | Mozela ( 6 e ) | Lekarz | |
Florencja d'Harcourt | Nie zarejestrowany | Hauts-de-Seine ( 6 e ) | Stewardesa | |
Nicole de Hauteclocque | UDR | Sekwana ( 18 e ) | Specjalista ds. public relations | |
Helene missoffe | UDR | Paryż ( 24 th ) | - | |
Gisele Moreau | PCF | Paryż ( 13 th ) | pracownik banku | |
Suzanne Ploux | UDR | Finistere ( 6 e ) | - | |
Monique Tisne | UDR | Paryż ( 3 rd ) | - | |
Jacqueline Thome-Patenôtre | PSRG | Yveliny ( 8 e ) | Rolnik |
21 kobiet służył w Zgromadzeniu Narodowym podczas VI -tego prawodawcę , w tym trzech jako zastępców mianowanych posłów do rządu, niepełnosprawnych lub zmarłego.
36 kobiet służył w Zgromadzeniu Narodowym podczas VII th Ustawodawczego , 9 jako zastępcy członków powoływanych przez rząd w rozszerzonej misji lub zmarły. Do rządu powołano cztery posłanki, a dwóm wstrzymano kadencję, jednej z powodu unieważnienia jej wyborów, a drugiej z powodu przedłużonej sześciomiesięcznej misji.
Nazwisko | Grupa | Okręg wyborczy | Zawód | |
---|---|---|---|---|
Jacqueline Alquier | PS | Tarn ( 2 II ) | Asystent parlamentarny | |
Edwige Avice | PS | Paryż ( 16 th ) | Polityk w paryskich szpitalach | |
Denise Cacheux | PS | Północna ( 16 th ) | Pracownik socjalny | |
Colette Chaigneau | PS | Charente-Maritime ( 1 re ) | Dyrektor kolegium | |
Annette Chepy-Leger | PS | Marne ( 3 ul ) | Urzędnik podatkowy | |
Nelly Commergnat | PS | Wydrążone ( 2 II ) | Hodowca | |
Edith Cresson | PS | Wiedeń ( 2 II ) | Ekonomista | |
Lydie Dupuy | PS | Gers ( 2 II ) | - | |
Berthe Fiévet | PS | Drogi ( 3 rd ) | Psychiatra szpitalny | |
Martine Frachon | PS | Yveliny ( 3 e ) | Sekretarz wykonawczy | |
Jacqueline Fraysse | PCF | Hauts-de-Seine ( 7 e ) | Lekarz-kardiolog | |
Françoise Gaspard | PS | Eure-et-Loir ( 2 II ) | Doradca sądu administracyjnego | |
Colette Goeuriot | PCF | Meurthe-et-Moselle ( 6 e ) | Nauczyciel | |
Gisele Halimi | PS | Izera ( 4 e ) | Prawnik | |
Florencja d'Harcourt | RPR | Hauts-de-Seine ( 6 e ) | Stewardesa | |
Nicole de Hauteclocque | RPR | Sekwana ( 18 e ) | Specjalista ds. public relations | |
Adrienne Horvath | PCF | Gard ( 3 ul ) | - | |
Maria Jacq | PS | Finistère ( 3 ul ) | Sekretarz | |
Konwalia Jacquaint | PCF | Sekwana-Saint-Denis ( 3 e ) | Sekretarz wykonawczy | |
Adrienne Horvath | PCF | Gard ( 3 ul ) | - | |
Katarzyna Lalumiere | PS | ŻYRONDA ( 3 ul ) | Wykładowca | |
Marie-France Lecuir | PS | Val d'Oise ( 4 e ) | Profesor | |
Françoise Gästebois | PS | Paryż ( 28 th ) | Asystent parlamentarny | |
Helene missoffe | RPR | Paryż ( 24 th ) | - | |
Christiane Mora | PS | Indre-et-Loire ( 3 e ) | Wykładowca | |
Louise Moreau | UDF | Alpes-Maritimes ( 5 th ) | Administrator firmy | |
Weronika Neiertz | PS | Seine-Saint-Denis ( 5 th ) | Dokumentalista | |
Paulette Nevoux | PS | Val-de-Marne ( 8 e ) | Asystent parlamentarny | |
Jacqueline Osselin | PS | Północna ( 3 rd ) | Gospodyni domowa | |
Maria Teresa Patrat | PS | Rodan ( 1 re ) | Nauczyciel | |
Eliane Provost | PS | Puste ( 1 re ) | Lekarz medycyny pracy | |
Nicole Questiaux | PS | Paryż ( 13 th ) | Mistrz próśb do Rady Stanu | |
Odile Sicard | PS | Isère ( 1 re ) | Dobrobyt | |
Renée Soum | PS | Pireneje Wschodnie ( 1 re ) | Profesor | |
Marie-Josephe Sublet | PS | Rodan ( 11 p ) | Dyrektor ds. Pracowników Rodziny | |
Ghislaine Toutain | PS | Paryż ( 10 th ) | Dziennikarz |
Podczas VIII th ustawodawca , przeznaczone do jedynego czasie V th Rzeczypospolitej w sposób proporcjonalny systemu list wewnątrz resortowych , 34 kobiety służyły w Zgromadzeniu Narodowym, 32 zostali wybrani na członków i 2 weszła do Palais Bourbon jako następujące po lista; trzej deputowani zrezygnowali po wejściu do rządu i opuścili swoje miejsca na kolejnych listach. Poseł zrezygnował w roku wyborów.
38 kobiet służył w Zgromadzeniu Narodowym podczas IX th Ustawodawczego (12 czerwca 1988- 1 st kwiecień 1993), w tym pięciu zastępców członków powołanych przez rząd i wybrany w wyborach uzupełniających. Sześć zastępców kobiet zostało powołanych do rządu; dwóch zastępców zrezygnowało, co doprowadziło do wyborów uzupełniających, w których obecni zostali ponownie wybrani.
42 kobiet służył w Zgromadzeniu Narodowym podczas X XX Ustawodawczego (2 kwietnia 1993/21 kwietnia 1997), sześć jako zastępcy członków powoływanych przez rząd i dwa wybrany w wyborach uzupełniających. Do rządu powołano dziewięć zastępców płci żeńskiej.
73 kobiet służył w Zgromadzeniu Narodowym podczas XI th ustawodawcę (12 czerwca 1997-18 czerwca 2002), w tym siedmiu zastępców członków powołanych do rządu lub zginęło, a trzy wybierani po wyborach. Dwóch z tych zastępców siedziało tylko przez kilka dni, między końcem miesięcznego okresu po mianowaniu rządu Raffarina a końcem kadencji ustawodawczej. Do rządu powołano 14 deputowanych (w tym trzech w rządzie Raffarina, na samym końcu kadencji).
Podczas XII th ustawodawca , 77 kobiet służył w Zgromadzeniu Narodowym , 65 zostali wybrani jako uchwytów (jedna na wybory uzupełniające) i 12 wszedł do Palais Bourbon jako zastępców; zastępca wszedł do rządu i zostawił swoje miejsce swojemu zastępcy.
Podczas XIII -tego prawodawcę , 116 kobiet służył w Zgromadzeniu Narodowym , z czego 103 zostali wybrani lub ponownie wybrany jako tytularny na 10 i 17 czerwca 2007 i 10 zastępców Posłowie albo został powołany do rządu, albo martwe lub w misji dłużej niż sześć miesięcy. Dwaj inni weszli do Palais Bourbon po częściowych wyborach parlamentarnych. Jedna posłanka została powołana do rządu, druga zrezygnowała po wyborze do Senatu, a jedna wstąpiła do Zgromadzenia po odwołaniu z rządu.
Podczas XIV th ustawodawcy , 155 kobiety zostali wybrani do Zgromadzenia Narodowego : nie jest więc czymś więcej niż jedna czwarta kobiet deputowanych lub 45% więcej niż w wyborach z 2007 roku istnieje od 37% kobiet posłów w grupie PS (104 poza 280), 14% w grupie UMP (27 z 188) i 50% w grupie EELV (9 z 18): jest to również odzwierciedlenie liczby przedstawionych kandydatów lub tylko 30% dla UMP. Po nominacjach rządowych kilku zastępców zostaje posłami do parlamentu. Należy również zauważyć, że grupa ekologiczna utworzona na początku kadencji została rozwiązana 19 maja 2016 r.; wraz z pięcioma innymi deputowanymi Véronique Massonneau dołączyła następnie do grupy socjalistycznej; pozostałe zostają wyrejestrowane.
Podczas XV -tego prawodawcę, 224 kobiety służą w Zgromadzeniu Narodowym, albo 39% ogólnej liczby posłów.
Jeśli przy 224 wyborach nowe zgromadzenie jest najbardziej równe w V Republice, to ponownie jest to człowiek, który zostaje wybrany na przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego , a także na prezydenta wszystkich ugrupowań parlamentarnych. W Prezydium Zgromadzenia przestrzega się parytetów, ale mężczyźni są nadreprezentowani na najbardziej prestiżowych stanowiskach (prezydent, dwóch kwestorów na jedną kobietę), podczas gdy na pięciu mężczyzn przypada siedem sekretarzy płci żeńskiej, przy czym parytet jest przestrzegany w przypadku wiceprezydentów ( 3 dla każdej płci).
Lata | Nazwisko | Legislatura | Lewo |
---|---|---|---|
1946-1950 | Madeleine Braun | ja ponownie | PCF |
1946-1948 1951-1951 |
Germaine peyroles | ja ponownie | MRP |
1949-1950 | Germaine Poinso-Chapuis | ja ponownie | MRP |
1950-1951 | Matylda Gabriel-Péri | ja ponownie | PCF |
1956-1958 | Marie-Claude Vaillant-Couturier | III e | PCF |
Od początku V -tego Rzeczypospolitej, 25 kobiet były wiceprzewodniczący Zgromadzenia Narodowego.
XIII th ustawodawca ma tylko jedna samica prezydenta stały komitet. 15-ci wieku ma cztery z ośmiu, najwyższy odsetek kiedykolwiek zamieszczonych w historii Zgromadzenia.
Lata | Nazwisko | Komisja | Legislatura |
---|---|---|---|
1967-1968 | Marie-Madeleine Dienesch | Sprawy kulturalne, społeczne i rodzinne | III e |
1997-2000 | Katarzyna tasca | Prawa | XI th |
2009-2012 | Michele Tabarot | Sprawy kulturalne | XIII th |
2012-2017 | Elisabeth Guigou | Sprawy zagraniczne | XIV th |
2012-2017 | Patricia Adam | Obrona | XIV th |
2012-2017 | Katarzyna Lemorton | Sprawy społeczne | XIV th |
2017- | Marielle de Sarnez | Sprawy zagraniczne | XV th |
2017- | Barbara pompili | Zrównoważony rozwój | XV th |
2017- | Brigitte Bourguignon | Sprawy społeczne | XV th |
2017- | Yaël Braun-Pivet | Prawa | XV th |
Lata | Nazwisko | Legislatura | Lewo |
---|---|---|---|
1986 (styczeń-marzec) | Denise Cacheux | VII th | PS |
2007-2012 | Marylise Lebranchu | XIII th | PS |
2012-2017 | Marie-Françoise Clergeau | XIV th | PS |
2017- | Laurianne Rossi | XV th | LREM |
Lata | Nazwisko | Legislatura | Grupa |
---|---|---|---|
2012-2016 | Barbara Pompili (współprzewodnicząca z François de Rugy, następnie Cécile Duflot ) | XIV th | Grupa środowiskowa |
2015-2016 | Cécile Duflot (współprzewodnicząca z Barbarą Pompili, następnie François de Rugy ) | XIV th | Grupa środowiskowa |
od 2018 | Valerie Rabault | XV th | Nowa lewa |
„Rano w dniu wyborów wszyscy wyborcy, czyli cała populacja mężczyzn w wieku powyżej dwudziestu lat, zebrali się przed kościołem”
- Alexis de Tocqueville, Souvenirs, Paryż, Gallimard, 2003
.