Métis (mitologia)

Metys
Bogini mitologii greckiej
Narodziny Ateny (Métis jest alegorycznie przedstawiony pod Stolicą Zeusa), statyw z czarną figurą, ok. 570-560 pne AD, Luwr (CA 616)
Narodziny Ateny (Métis jest alegorycznie przedstawiony pod Stolicą Zeusa ), statyw z czarną figurą, ok.  570 - 560 pne AD , Luwr (CA 616)
Charakterystyka
Nazwa grecka Μῆτις
Główna funkcja Bogini mądrości i przebiegłości
Miejsce pochodzenia Grecja
Okres pochodzenia antyk
Rodzina
Tata Ocean
Matka Tetyda
Małżonka Zeus
• Dziecko (dzieci) Atena

Métis (w starożytnej grece Μῆτις  / Mêtis , dosłownie „rada, podstęp” ) jest w archaicznej greckiej mitologii Oceanidą , córką Oceanu i Tetydy . Jest uosobieniem mądrości i przebiegłości.

Mit

Métis pojawia się po raz pierwszy w Hezjodzie, który opisuje ją jako tę, która „wie więcej niż jakikolwiek bóg czy śmiertelnik”. Jest pierwszą żoną Zeusa . Choć Métis jest w ciąży z Athena , Uranosa i Gai przewidzieć Zeusowi, że syn Metis będzie nazwany go wyprzeć. Zeus przebiegle połyka Oceanida. Z głębi swoich wnętrzności Métis pomoże Zeusowi odróżnić dobro od zła. Métis żyje wiecznie w żołądku Zeusa. Pod koniec ciąży Atena wychodzi w pełni uzbrojona z czaszki swojego ojca, z pomocą Hefajstosa .

Mit ma wiele odmian. W tekście również odnoszącym się do Hezjoda, Zeus bierze Métis za kochankę po tym, jak Hera sama urodziła Hefajstosa . W komentatorze Iliady Zeus połyka Métis, gdy jest w ciąży z Ateną Cyclopsa Brontèsa .

Późni autorzy dodają wiele szczegółów. Według Pseudo-Apollodorusa , młody Zeus prosi go o pomoc w walce z Cronosem  ; zmusza go do wypicia środka wymiotnego, który zmusza go do zwracania dzieci, które połknął. Następnie zostaje pierwszą żoną boga, próbując mu się oprzeć, nieustannie przekształcając się, by mu uciec.

W tradycji orfickiej Métis jest jedną z pierwotnych sił, podobnie jak Eros, obok którego siedzi. Platon czyni ją matką Porosa , która najpierw wyznacza przejście, drogę, a potem wyprawę.

Ikonografia

Métis jest często przedstawiany jako mała postać ukryta na przykład pod siedzibą Zeusa. W starożytnej ikonografii ma dwa oblicza.

Uwagi

  1. Hezjod , Teogonia [ szczegóły wydań ] [ czytaj online ] , około 886-887. Tłumaczenie Paula Mazona dla Kolekcji Uniwersytetów Francji.
  2. Teogonia , ok. 888-900.
  3. Teogonia , ok. 924-926.
  4. Chrysippus cytowany przez Galena , O doktrynach Hipokratesa i Platona , III, 8 = Hésiode frag. 343 MW; odwrotnie w homeryckim hymnie do Apolla (ok. 331-352), Hera rodzi Tyfona na przekór po narodzinach Ateny. Gantz, s.  51.
  5. Egzegetyczna scholia w wersecie VIII, 39 Iliady  ; Gantz, s.  51.
  6. Apollodorus , Library [ szczegóły wydań ] [ czytaj online ] , I, 2, 1.
  7. Apollodorus, I, 3, 6.
  8. Acousilaos , frag. 1 Diels = Orphicorum Fragmenta , 56, 60, 65, 83, 85, 97, 168-170, 184 Kern. Bornw, s.  134.
  9. Plato , Le Banquet [ szczegóły wydań ] [ czytaj online ] , 203b.

Linki wewnętrzne

Bibliografia