Hekatonchiry

W mitologii greckiej , Hecatonchires (w starożytnych greckich Ἑκατόγχειρες  / hekatonchejrowie "który ma sto rąk", z ἑκατόν  / hekatón "sto" i χείρ  / Kheir , "main"), Centimanes lub Cent-Bras , są trzech synów Uranosa (gwiaździste niebo) i Gai (Ziemia).

Następnie zostaną wybrani przez Zeusa na strażników Tartaru , więzienia znajdującego się w Zaświatach , w miejscu Campé .

greckie mity

Hekatonchiry określają Briareus (lub Egeon) , Cottos i Gyges (lub GYES). Każdy z nich ma sto ramion i pięćdziesiąt głów. Są także braćmi Tytanów i Cyklopów .

Ich ojciec, Uranos, bał się ich i nienawidził, chociaż byli jego dziećmi. Wrzucił ich do Tartaru . Aby pokonać Ouranosa, jego syn Cronos uwolnił Hekatonchirów i Cyklopa, aby pomogli mu pokonać ich wspólnego ojca. Ale z kolei Cronos zaczął się ich bać i zamknął ich w Tartarze. Dostarczył je Zeus, przyszły mistrz Olimpu i asystował mu w Titanomachii . Pokonani tytani zostali wrzuceni do Tartaru, a Hekatonchirowie zostali wybrani na jego strażników. To oni też zbudowali pałac Zeusa.

Hera , Atena i Posejdon spiskowali przeciwko Zeusowi i próbowali go przykuć. Nereida Tetyda ostrzega kapitana Olympus niebezpieczeństwa, które mu groził i, aby go bronić, zaapelował do Hecatonchires. Briaree przestraszyła trzech konspiratorów i w ten sposób uniemożliwiła powodzenie spisku. W podziękowaniu Tetyda ofiarowała mu w nagrodę rękę Cymopolée , bogini sztormów na morzu i klęsk żywiołowych, córki Posejdona .

mity rzymskie

W mitologii rzymskiej, która jest prawie całkowicie inspirowana mitologią grecką, Hekatonchirowie to Centimanowie (po łacinie Centimanūs „który ma sto rąk”, centenus „sto”, a od człowieka „ręka”). Ich nazwy są identyczne jak w Grecji: Aegon (Briarée), Cottos i Gygès .

Legenda przekazana przez greckiego geografa Pauzaniasza (zmarł w Rzymie około 180 roku), mówi o sporze między Neptunem a Słońcem o posiadanie Przesmyku Korynckiego . Briarée, brany za arbitra, przyznał przesmyk bogu mórz, a Akrokorynt – Słońcu.

Dalszy rozwój

Literatura

Kino i telewizja

Komiksy i manga

Gry wideo

Hekatonchiry pojawiają się w grach wideo:

Inne gry

Załączniki

Źródła

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

Uwagi

Bibliografia

  1. Évrart de Conty, Księga umoralnianej miłości szachy , k . 28, t .  1496–98 .
  2. Blog o mitologii greckiej, strona o Hekatonchejrach .
  3. Książka: Całkowicie mito: Bogowie i boginie z mitologii Anne Collognat, wydanie Le Livre de Poche .
  4. Strona zawierająca 1001 mitów o Hekatonchejrach .
  5. Witryna Cosmovisions, strona na stronie Hecatonchires .
  6. diabła , XXXI [ przeczytaj online ] .
  7. „  Cf. Exterior”  ” , na regles-donjons-dragons.com (dostęp 7 marca 2019 r . ) .