Nalot Roderick MacKenzie jest wydarzeniem o deportacji Acadians , które miały miejsce w 1761 roku w CHALEUR Bay , gdzie teraz stoi New Brunswick .
Po zwycięstwie w bitwie pod Restigouche Brytyjczycy chcieli pozbyć się Acadian żyjących w zatoce Chaleur i rzece Miramichi . Rząd nakazał im poddać się i wyemigrować do Quebecu . Większość zignorowała prośbę, pozostała na miejscu i kontynuowała ataki na statki brytyjskie. Gubernator Murray zlecił Francuzowi Pierre'owi Du Calvetowi przeprowadzenie spisu ludności, który odbył się w lipcu i sierpniu 1761 roku . W następstwie tego spisu pułkownik Forster, dowódca wojsk brytyjskich w Nowej Szkocji, polecił kapitanowi Roderickowi MacKenzie udać się w ten region w celu schwytania wszystkich Acadian.
Znaczna część nalotu jest znana z opisu go Gamaliela Smethursta , kupca porzuconego przez swojego kapitana.
Poszedł na 19 września 1761Mając około pięćdziesięciu górali, MacKenzie udał się najpierw do Nipisiguit, gdzie przybył 29 października pod przewodnictwem Étienne Echbocka, szefa Micmacs of Pokemouche . Tam wziął około 180 więźniów z najważniejszych rodzin, zdobył łodzie, 11 slupów i długich łodzi oraz spalone domy. Aby pilotować łodzie, trzymał kilka osób jako zakładników jako gwarancję ich dobrego zachowania. 30 października schwytał Acadiańską załogę na łodzi Gamaliela Smethursta, która znajdowała się na plaży. Kilka osób schroniło się w lesie, a niektórzy zostali w tyle, albo starcy, albo chorzy. Poszedł trochę później do Caraquet . Smethurst nie wspomina o przejściu z MacKenzie do Caraquet, ale wiemy, że 20 ze 174 mieszkańców zostało schwytanych, pozostali pozostawieni lub uciekli. Następnie MacKenzie odbył wycieczkę po wiosce Chipagan . Według opisu Smethursta, miejsce to znajdowałoby się na północ od potoku Chaloupe, w obecnej wiosce Bas-Caraquet . Z 11 rodzin (43 mieszkańców) schwytał 5.
Po drodze przez Néguac zastał opuszczoną wioskę, a Acadyjczycy ukryli się w lesie. Roderick Mackenzie wziął w sumie 787 jeńców i schwytał 13 łodzi. Nie mając wystarczająco dużo miejsca na łodziach, większość pozostawała pod obserwacją rdzennych Amerykanów z obietnicą, że wróci w przyszłym roku, aby je schwytać. Większość ocalałych uciekła do innych miejsc w zatoce Chaleur, takich jak Miscou czy Bonaventure . Niektórzy wrócili kilka lat później do swoich wiosek pochodzenia.
Większość więźniów przetrzymywano do 1764 r.