Przedstawienie Maryi w świątyni (w greckiej εἴσοδος tis Panaghias ) jest katolicki i prawosławny święto (jeden z dwunastu wielkich świąt ). Dziś obchodzony jest 21 listopada zarówno na Zachodzie, jak i na Wschodzie.
Nowy Testament nie zawiera żadnych szczegółów z dzieciństwa Mary. Proto Ewangelia Jacques (CH, 6-10) wypełnia ciszę z II -tego wieku co najmniej. Maryja, która cudownie urodziła się Joachimowi i Annie , jej rodzicom, gdy byli na starość i nie mogli już liczyć na dzieci, została przez nich ofiarowana do Świątyni w Jerozolimie , zgodnie z ich obietnicą, jeszcze bardzo mała, ponieważ przygotuj się tam na rolę, jaką ma odegrać w odkupieniu Izraela. Tekst mówi, że „tańczyła tego dnia i nie oglądała się za siebie” . I pozostała w Świątyni, żywiona „przez anioła” (opatrznościowa pomoc), aż do pełnoletności (czyli 12 lat), kiedy to została zaręczona z Józefem . Była odpowiedzialna za tkanie zasłony Świątyni. Takie jest być może pochodzenie tej tradycji, ponieważ ze źródeł żydowskich, młode dziewczęta były zaangażowane specjalnie do tkania trzynastu tkanin, których używano w Świątyni.
Ustanowienie święta wiąże się z panowaniem Justyniana , czyli 20 listopada (543 r.) będącym datą poświęcenia kościoła pod wezwaniem Matki Bożej ( Nea ), który wybudował w Jerozolimie, według Cyryla ze Scytopolis ( Życie Jana Hezychasty , rozdz. 20).
Pierwotnie z Jerozolimy święto rozprzestrzeniło się na cały chrześcijański Wschód, a następnie, dzięki pobożności maryjnej , było szeroko rozpowszechnione na Zachodzie od wczesnego średniowiecza, po rozpowszechnieniu po łacinie Protewangelium, które stanowi Ewangelię Pseudo-Mateusza , przyjętą i wzbogacony w De Nativitate Mariae .
Philippe de Mézières jest autorem Oficjum Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny , teatralnego, ale to nie on skomponował oficjum zakonne. Przedstawiony papieżowi Grzegorzowi XI w Awinionie21 listopada 1372Partia ta została formalnie rozszerzona na cały Kościół w 1585 roku przez papieża Sykstusa V .