Aristide Denfert-Rochereau Lew z Belfort | ||
Pułkownik Denfert-Rochereau przez Étienne Carjata (1878). | ||
Przezwisko | „ Lew z Belfort ” | |
---|---|---|
Imię i nazwisko | Pierre Marie Philippe Aristide Denfert-Rochereau | |
Narodziny |
11 stycznia 1823 r. w Saint-Maixent-l'École ( Królestwo Francji ) |
|
Śmierć |
11 maja 1878 r. w Wersalu ( Republika Francuska ) |
|
Pochodzenie | Francuski | |
Stopień | Pułkownik | |
Konflikty | Wojna francusko-niemiecka 1870 | |
Wyczyny broni | Siedziba Belfort | |
Nagrody | Komendant Legii Honorowej | |
Inne funkcje | Poseł (1871-1878) | |
Aristide Denfert-Rochereau , urodzony dnia11 stycznia 1823 r.w Saint-Maixent-l'École i zmarł dnia11 maja 1878 r.w Wersalu jest starszym oficerem i francuskim zastępcą. Zasłynął z tego, że przewodził obronie Belfort podczas wojny francusko-niemieckiej w 1870 roku , dzięki czemu zyskał przydomek „ Lwa Belfort ”.
Urodził się w starej rodzinie mieszczańskiej wyznania protestanckiego urodzonego w Jarnac , René Clovis Denfert-Rochereau, poborca podatków bezpośrednich, i jego żona Constance David Lanoue.
Był studentem w École Polytechnique w latach 1842-1845, następnie wstąpił do Szkoły Aplikacyjnej Artylerii i Inżynierii w Metz do 1847 roku.
Ożenił się z Pauline-Louise-Henriette Surleau-Goguel z dawnej rodziny Montbéliard .
W 1847 roku został przydzielony do 2 -go inżyniera pułku w randze porucznika . Wyróżnił się podczas „ekspedycji” w Rzymie w 1849 roku , a następnie wziął udział w wojnie krymskiej w 1855 roku , potem stacjonował w Algierii od 1860 do 1864 roku .
Mianowany w 1864 r. szefem wydziału inżynieryjnego w Belfort, Denfert-Rochereau poprosił i uzyskał budowę fortu na płaskowyżu Bellevue (w miejscu obecnego cmentarza) oraz wzmocnienie redut ziemnych wybudowanych w Les Perches przez generała Lecourbe podczas oblężenia w 1815 roku. Zrozumiał, że Les Basses i Hautes-Perches są słabym punktem tego miejsca: dominują w cytadeli, od której dzielą je zaledwie 900 m . W 1867 roku specjalna komisja pod przewodnictwem generała Charlesa Frossarda również stwierdziła, że „kto posiadał Perches posiadał Belfort” i zaleciła ich fortyfikację. Denfert-Rochereau będzie świadomy konieczności utrzymania tego strategicznego miejsca za wszelką cenę, gdy rozpocznie się oblężenie miasta.
We wrześniu 1870 r. starzejącego się generała de Chargère zastąpił generał Albert Cambriels . Ten dowódca armii Wogezów , generał artylerii Joseph Crouzat , zajmuje jego miejsce na początku października, zanim zostanie przydzielony do armii Loary . Minister wojny Gambetta mianował 19 października podpułkownikiem Denferta-Rochereau tymczasowym stopniem pułkownika. W kontekście wojny francusko-pruskiej stanął przedListopad 1870do ataku, następnie do kwatery głównej wojsk niemieckich , dowodzonych przez pruskiego generała Augusta von Werdera w asyście Udo von Tresckowa (z) . Następnie, wraz ze swoim garnizonem liczącym 15 000 ludzi i ludnością miasta, prowadził sto trzydniowy energiczny opór przeciwko 40 000 żołnierzy Werderu. 3 października odpowiedział von Tresckowowi, który poprosił go o kapitulację, to zdanie, które stało się kultowe: „ znamy zakres naszych obowiązków wobec Francji i Republiki i jesteśmy zdeterminowani, aby je wypełnić”.
To tylko 18 lutego 1871, na rozkaz rządu Obrony Narodowej pod przewodnictwem Louisa Adolphe Thiersa , któremu zgadza się opuścić, dobrowolnie i niepokonany, Belfort ze swoimi żołnierzami i bronią, unikając w ten sposób upokorzenia klęską. Partyzant wojny z Niemcami i odrzucenie rozejmu, prosił Thiersa o ułaskawienie młodego oficera Louisa-Nathaniela Rossela – również protestanta – który wstąpił do Komuny Paryskiej po klęsce Francji. Ten ostatni jest jednak wykonywany w dniu27 listopada 1871 r..
Opór Aristide'a Denferta-Rochereau ratuje honor Francji upokorzonej klęską Mac Mahona w Sedanie i kapitulacją Bazaine'a w Metz . Pozwala również Thiersowi negocjować ochronę we Francji okręgu Belfort , departament Haut-Rhin, podczas gdy reszta departamentu alzackiego jest zaanektowana przez Niemcy na mocy traktatu frankfurckiego .
Denfert-Rochereau doczeka awansu, co potwierdził pułkownik, podczas gdy jego wyczyn bez wątpienia zapewniłby mu stopień generała brygady .
Został wybrany zastępca dla Haut-Rhin w Zgromadzeniu Narodowym wLipiec 1871, gdzie wspiera politykę Léona Gambetty .
W 1872 r. został delegowany na krajowy synod Kościoła Reformowanego , gdzie popierał ruch liberalny protestancki . Sprzeciwiał się prawosławnemu ruchowi protestanckiemu François Guizotowi i Charlesowi Boisowi przeciwko przyjęciu wyznania wiary .
Został ponownie wybrany do Zgromadzenia Narodowego w Luty 1876Ale tym razem w 6 th dzielnicy Paryża . W czasie kryzysu 16 maja 1877 był jednym z sygnatariuszy manifestu z 363 roku . Jest również ponownie wybrany wPaździernik 1877i znajduje potwierdzenie w jego funkcjach kwestora .
Ale zmarł niecałe siedem miesięcy później w Wersalu . Został pochowany wraz z żoną na cmentarzu Montbéliard .
Pomnik pułkownika Denferta-Rochereau w Belfort .
Portret Denferta-Rochereau opublikowany w Le Trombinoscope de Touchatout w 1872 roku.
Grób pułkownika Denferta-Rochereau i jego żony na cmentarzu Montbéliard
W Belfort, pomnik przez Bartholdi The Lion of Belfort , wzniesiony u stóp cytadeli na cześć obrońców Belfort prowadził podczas oblężenia 1871. Na pomniku Trzech siedzeń , Place de la République, Denfert - Reprezentowany jest Rochereeau, a po jego bokach generałowie Jean Legrand i Claude Jacques Lecourbe . Jego imię nosi aleja i ulica. Jest też przystanek autobusowy Optymo nazwany jego imieniem.
W Paryżu, w 14 th dzielnicy , A plac nazwany po nim; Jego pamięć przypomina posąg wykonany przez Bartholdiego, wykonana z brązu replika Lwa z Belfort w skali 1/3. Do podstawy przymocowany jest medalion, który go reprezentuje. Stacja metra i sąsiaduje aleja również nosić jego imię. W Panteonie , pod urną , w której spoczywa serce Léona Gambetty , jego nazwisko jest jednym z pięciu wymienionych w inskrypcji , która składa hołd oficerom i żołnierzom wojny 1870 :
„Pamięci generałów Aurelle de Paladines , Chanzy i Faidherbe , pułkowników Denfert-Rochereau i Teyssier oraz oficerów i żołnierzy armii lądowych i morskich, którzy w latach 1870-1871 uratowali honor Francji. "
W Saint-Maixent-l'École, jego miejscu urodzenia, w 1880 roku poświęcono mu pomnik; lew na zegarku był przedstawiony u jego stóp. Dzięki ówczesnemu burmistrzowi Léonowi Guyonnetowi nie uległa ona stopieniu pod okupacją .
Kamienny posąg przedstawiający go znajduje się w publicznym ogrodzie Pałacu Biskupiego w Lisieux .
Na jego cześć w Montbéliard znajdowała się również statua , wykonana przez Justa Becqueta i zainaugurowana21 września 1879 rna tytułowym placu. Został przetopiony pod okupacją. Na cokole widniała słynna odpowiedź Denferta do von Tresckowa: „Znamy zakres naszych obowiązków wobec Francji…”
Promocja (2008) 4 th Batalionu Specjalnego Military School of Saint-Cyr w Coetquidan nosi także jego imię, jak również wiele ulic i dróg we Francji.