Pius IX
Giovanni Maria Mastai Ferretti , ur.13 maja 1792w Senigallia (Państwo Kościelne ) i zmarł dnia7 lutego 1878 r.w Rzymie ( Włochy ), jest 255 th papież w Kościele katolickim , wybrany w dniu 16 czerwca 1846 roku pod nazwą Piusa IX (w łacińskiej Pius IX ). Jego 31-letni pontyfikat jest najdłuższy w historii papiestwa po, według tradycji, pontyfikacie Piotra .
Walcząc z rewolucyjną falą, która wstrząsa europejską polityką, Pius IX jest rozdarty między statusem uniwersalnego pastora a statusem papieża-króla niepodległego państwa. Zdecydowanie konserwatywny, jest autorem Syllabusa i encykliki Quanta cura , które potępiają wszelkie formy modernizmu w Kościele . Pius IX ogłasza dogmat o Niepokalanym Poczęciu . Zwołuje on pierwszy Sobór Watykański, który w szczególności definiuje papieską nieomylność , co jeszcze bardziej pogłębia podział między Kościołem katolickim a oddzielonymi od niego wyznaniami chrześcijańskimi. Sobór, po osiągnięciu swojego głównego celu, zostaje zawieszony sine die, gdy wojska piemonckie najeżdżają Rzym . Pius IX , ostatni suweren Państwa Kościelnego , ogłosił się wówczas " Więźniem Watykanu " , co w konsekwencji sprowokowało kwestię rzymską , która nie znalazła rozwiązania aż do 1929 roku , wraz z podpisaniem Traktatu Laterańskiego między Państwo Watykańskie , które następnie przeszło na mocy prawa międzynarodowego , oraz Państwo Włoskie.
Jego proces beatyfikacyjny został otwarty w 1907 r. przez papieża Piusa X , co nie obyło się bez wywołania kontrowersji, gdyż kwestia rzymska była jeszcze w tym czasie paląca aktualność. Pod rządami papieży Benedykta XV i Piusa XI proces przebiega bardzo ostrożnie. Papież Pius XII uruchomił ją w 1954 roku; ostatecznie zakończyła się za czasów Jana Pawła II , który uroczyście ogłosił go błogosławionym w 2000 roku.
On jest upamiętnione na 7 lutego , zgodnie z Martyrologium Rzymskiego .
Prałat
Giovanni Maria Mastai Ferretti jest synem hrabiego Girolamo Mastai Ferretti i hrabiny z domu Caterina Solazzi, która miała jeszcze ośmioro dzieci. Po ukończeniu Kolegium Pijarów w Volterze studiował teologię i filozofię w Rzymie. Odmówił wtedy w gwardii szlacheckiej ze względu na stan zdrowia (skłonny do napadów epilepsji ) i studiował w rzymskim seminarium duchownym.
Wyświęcony na kapłana w 1819 r. , został kierownikiem duchowym słynnego rzymskiego sierocińca. W 1823 r. Pius VII wysłał do Chile jako audytor M gr Muzi, delegata apostolskiego. Po powrocie w 1825 został mianowany przez kanonika Leona XII z Sainte-Marie de Via Lata i dyrektorem szpitala San Michele. W 1827 został arcybiskupem Spoleto . W 1832 został przeniesiony do diecezji Imola, przyjmując osobisty tytuł arcybiskupa.
Papież Grzegorz XVI tworzy go kardynałem in pectore podczas konsystorza z23 grudnia 1839. Jego dzieło zostało opublikowane na14 grudnia 1840. Otrzymuje kapelusz kardynalsko-kapłański z tytułem Santi Marcellino e Pietro .
Pontyfikat
16 czerwca 1846 r.otwiera konklawe po śmierci Grzegorza XVI . Kardynał Luigi Lambruschini , Sekretarz Stanu do Grzegorza XVI , jest ulubionym wśród konserwatystów podczas Mastai Ferretti Cardinal jest ulubionym wśród liberałów.
Kardynał Lambruschini uzyskuje większość głosów w pierwszych turach, ale nie udaje mu się zebrać dwóch trzecich głosów wymaganych do wyboru papieża.
Kardynał von Gaisruck , arcybiskup Mediolanu , przybył zbyt późno, aby odzyskać Exclusive wymawiane przez cesarza Austrii Ferdynanda I er , w następstwie polityki Metternicha , Mastai Ferretti przeciwko kardynałowi; ten ostatni, po otrzymaniu dwóch trzecich głosów, przyjmuje tiarę, a następnie przyjmuje imię „ Pius IX ”, w hołdzie Piusowi VII .
Liberalne początki
Po wyborze Pius IX cieszył się dużą popularnością wśród ludności włoskiej: podczas swego biskupstwa w Romanii nie mógł zignorować potrzeby reform, z powodu których ucierpiało państwo papieskie i które pokazało powstanie w Rimini w 1845 roku. Pierwsze lata jego pontyfikatu charakteryzowały się liberalnymi posunięciami, które sprzeciwiały się metodom Grzegorza XVI i jego sekretarza stanu kardynała Lambruschiniego . Na sekretarza stanu wybiera kardynała Gizzi .
Pierwsze środki
- 16 lipca 1846 r, zadekretował powszechną amnestię dla więźniów politycznych i kazał przygotować konstytucję, którą nadano dnia 14 marca 1848 r. : Statut Podstawowy dla doczesnego zarządzania Państwami Kościoła , który ustanawia dwie izby i Święte Kolegium Kardynałów pod przewodnictwem Papieża. To czas reform politycznych;
- Tworzy Radę Stanu ;
- Ustanawia wolność prasy ;
- Powołał świecką komisję odpowiedzialną za cenzurę;
- W 1847 założył Consulta , radę doradczą składającą się ze świeckich, której rolą było przekazywanie mu życzeń ludności; a obok niego rada gabinetu, a następnie straż obywatelska. Tworzy również pewną liczbę komisji, w których uczestniczą świeccy, w celu rewizji prawa;
- W 1867 roku beatyfikował wszystkie ofiary Wielkiej Męczeństwa Nagasaki .
Okres ten jest również okresem wejścia w nowoczesność Państwa Kościelnego: w przeciwieństwie do Grzegorza XVI , który uważał je za „drogi diabła” , Pius IX zbudował w Państwach Kościelnych sieci kolejowe i telegraficzne; przywraca oświetlenie publiczne. Jest pierwszym sfotografowanym papieżem.
W 1847 roku przeciwstawił się Austrii, która zajęła miasto Ferrara, kiedy pozwolono jej mieć tylko garnizon w cytadeli. Pius IX staje się nadzieją włoskich patriotów, jego popularność jest wtedy ogromna.
Ich powitanie w Europie
Ten ruch reformatorski, który pomógł zainicjować poprzez swoje osobiste wybory, szybko przyciągnął mu sympatię patriotów we wszystkich włoskich stanach ( Toskania , Dwie Sycylie , Piemont , Parma ...): niektórzy z nich nie wahali się pragnąć stworzenia federacji włoskiej, której będzie prezydentem.
Victor Hugo orzeka w Izbie parów na13 stycznia 1848 rżywa pochwała Piusa IX : „Ten człowiek, który trzyma w rękach klucze do myśli tak wielu ludzi, mógł wyłączyć umysły; otworzył je. Ideę emancypacji i wolności postawił na najwyższym szczycie, na którym człowiek może umieścić światło. […] Te zasady prawa, równości, wzajemnego obowiązku, które pięćdziesiąt lat temu na chwilę pojawiły się na świecie, bez wątpienia jeszcze wielkie, ale zaciekłe, groźne i straszne pod czerwoną czapką, |…] z którego pochodzi pokaż je do wszechświata promieniującego łagodnością, słodkiego i czcigodnego pod tiarą. […] Pius IX uczy dobrej i pewnej drogi królom, narodom, mężom stanu, filozofom, wszystkim” . Przemówienie to zostało jednak źle przyjęte w konserwatywnej izbie, zaniepokojonej odrodzeniem idei republikańskich.
Pius IX jest w tym czasie „papieżem praw człowieka” . Wydarzenia uczynią go zupełnie innym „papieżem Syllabusem ” .
Konserwatywny zwrot
Rok 1848
W 1848 roku „ wiosna ludów ” podpaliła Europę na Kongresie Wiedeńskim . Karol-Albert , król Piemontu , wypowiada wojnę Austrii . W dniu 24 marca , Pius IX zezwolił na odejście od Rzymu do Ferrary , o ekspedycyjne życie 7500 ludzi dowodzonych przez generała Durando , a następnie dwa dni później przez korpus ochotników Legion Papieskich Volunteers ( Legione dei Volontari Pontifici ) utworzone przez mężczyzn ze środkowych Włoch powierzony generałowi Andrei Ferrariemu .
Piusa IX pod adresem konsystorza z29 kwietnia 1848 r.potępia wojnę z Austrią: „Naszym żołnierzom wysłanym do papieskich granic zalecamy jedynie obronę integralności i bezpieczeństwa Państwa Kościelnego. Ale jeśli niektórzy chcieli, abyśmy razem z innymi narodami i książętami Włoch wzięli udział w wojnie przeciwko Austriakom… to nie jest w naszych intencjach i naszych zaleceniach” – kończy zachęcając Włochów „aby pozostali mocno przywiązani do swoich zasad”. którego doświadczyli życzliwości i której on się od nich nie odrywa” . W rzeczywistości Papież czuje się zakłopotany walką z wielkim mocarstwem katolickim: „wiedzieliśmy, że niektórzy wrogowie religii katolickiej wykorzystali okazję, aby rozpalić dusze Niemców, aby odłączyć ich od Stolicy Apostolskiej … Narody niemieckie nie powinny żywić wobec nas pogardy, ponieważ nie mogliśmy powstrzymać naszych poddanych, którzy oklaskiwali antyaustriackie wydarzenia w północnych Włoszech … inni władcy europejscy, którzy mają potężniejsze armie niż nasze, nie mogli spowolnić agitację swoich ludzi” . Uwydatnia to sprzeczność i niezgodność stanowiska Papieża jako głowy Kościoła powszechnego i jednocześnie głowy państwa włoskiego; między władzą duchową a doczesną. Dlatego odmawia poparcia ruchu zjednoczeniowego, aby nie urazić katolickiej Austrii. Po tej deklaracji król Ferdynand II z Obojga Sycylii , bliski krewny cesarza Austrii i przeciwny wszelkiej liberalnej idei, natychmiast wycofał swoje wojska, które tworzyły największy kontyngent armii włoskiej. Dla patriotów i liberałów wojna jest z góry przegrana. Popularność papieża spadła wówczas wśród włoskich patriotów.
Choć pragnąc twierdząc niezależności papiestwa, Pius IX musi udzielić konstytucję do Państwa Kościelnego . 15 listopada 1848 r., szef rządu Stolicy Apostolskiej Pellegrino Rossi zostaje zamordowany, a powstańcy proklamują Republikę Rzymską .
Koniec Państwa Kościelnego
24 listopada 1848 r., Pius IX wyjechał nocą Kwirynalską w samochodzie jadącym księciem Harcourt, po ataku na pałac przez zwolenników Giuseppe Mazziniego ( przy tej okazji zginął M gr Palma). Pius IX znajduje schronienie w twierdzy Gaeta w królestwie Obojga Sycylii . Wzywa mocarstwa europejskie do odzyskania jego tronu. Rzym staje się republiką . Austria, król Obojga Sycylii Ferdynand II i Francja popierają papieża. Jednak najbardziej aktywna jest Francja, która wysyła siły ekspedycyjne pod dowództwem generała Oudinota , które zdobywają Rzym na30 czerwca 1849 r. i ostatecznie wypędzi rewolucjonistów w lipcu.
Początkowo niepewny, silny protest wikariusza apostolskiego Mandżurii przechodzącego przez Europę, biskup Emmanuel Verrolles ostatecznie postanawia, że papież wyjedzie z Gaëte do Rzymu. Powrót w Rzymie na12 kwietnia 1850 r, Pius IX prowadzi politykę represji wobec republikańskich idei. Mianowany zostaje nowy sekretarz stanu, kardynał Giacomo Antonelli , który powraca do konserwatywnej polityki Grzegorza XVI .
Rzym pozostaje głównym celem polityki Giuseppe Mazziniego i Giuseppe Garibaldiego , którzy bez powodzenia organizują różne operacje wojskowe.
Aby przeciwstawić się ryzyku aneksji przez Królestwo Sardynii, które przejęło księstwa północnych Włoch i połowę Państwa Kościelnego, wojska francuskie nadal stacjonują w Państwach Papieskich, a w 1860 r. utworzono papieskich żuawów z błogosławieństwem Papież i francusko-belgijski prałat M gr Xavier de Merode . Są one umieszczone pod dowództwem gen Lamoriciere dawnej kolonizacji Algierii i byłego ministra II th Rzeczypospolitej . Do 1870 r. rekrutację prowadzono z ochotnikami z Francji , Holandii , Belgii , Włoch i Quebecu .
Wojna francusko-pruska w 1870 r. doprowadziła do wycofania się francuskich żołnierzy wyznaczonych do ochrony papieża. Z drugiej strony na miejscu pozostają francuscy ochotnicy (oficerowie lub żołnierze) zaangażowani w korpus papieskich Żuawów, dowodzonych przez pułkownika de Charette . We wrześniu 1870 r. klęska Francji przeciwko Prusom, sojusznikowi Włoch, powoduje inwazję na pozostałości Państwa Kościelnego przez 70-tysięczną armię włoską pod dowództwem generała Raffaele Cadorny . Przeciwnie, liczebność papieska nie przekracza 13 000 mężczyzn, w tym 3000 żuawów. Generał Hermann Kanzler , dowódca armii papieskiej, skoncentrował swe wysiłki na obronie Rzymu. 20 września włoska artyleria zbombardowała rzymskie fortyfikacje. Papież prosi Kanzlera, aby przestał strzelać od pierwszych wystrzałów armatnich, ku rozczarowaniu żuawów, którzy chcą walczyć. Tylko jedenaście Zouaves zginęło podczas walk.
Przestarzałe uzbrojenie wojsk papieskich, mimo zwycięstwa Mentany nad Garibaldim w 1867 r. (gdzie po raz pierwszy użyto strzelby Chassepot ), pozwoliło wojskom włoskim bez trudu zająć Rzym.20 września 1870. Papież nakazuje żuawom przeciwstawiać się jedynie symbolicznemu oporowi. Następnego dnia pułk Zouave został zdymisjonowany, a Francuzi zostali repatriowani do Tulonu.
Pytanie rzymskie
Zdobycie Rzymu, 20 września 1870, stanowi kulminację zjednoczenia półwyspu poprzez uczynienie miasta papieża nową stolicą Królestwa Włoch.
Prawo gwarancji , przeszedł na15 maja 1871 r., przyznaje Stolicy Apostolskiej roczny dochód, eksterytorialność niektórych pałaców i prawa suwerenności nad swoim Watykanem , ale papież Pius IX uważa się teraz za więźnia w pałacu watykańskim. W Kościele emocje są wielkie. We Francji włoska polityka Napoleona III wzbudziła oburzenie katolików, którym doczesna władza papieża gwarantowała mu duchową niezależność. Pius IX pojawia się wtedy jako „papież-męczennik” . Wzmacnia jednak prestiż moralny papiestwa i wynikający z niego autorytet duchowy.
Obrona Kościoła Katolickiego
Pomijając problem terytorium Saint-Pierre, Pius IX zamierza walczyć z polityką antykatolicką.
W ten sposób potępia niemiecki Kulturkampf w linii Bismarcka, a także przemoc Szwajcarów wobec duchowieństwa katolickiego: encyklika z 1873 r. potępia przemoc szwajcarską. W 1874 r. rząd austriacki złamał konkordat.
Jest to również czas ekspansji Kościoła w świecie. Pius IX tworzy wiele diecezji w Stanach Zjednoczonych, przywraca hierarchię w Anglii (1850), Holandii (1853) i Szkocji pomimo sprzeciwu protestantów. Przebudował łaciński patriarchat Jerozolimy. Wiele innych konkordatów jest podpisywanych przez Stolicę Apostolską z europejskimi państwami katolickimi, takimi jak Hiszpania w 1851 , Austria w 1855 i Portugalia w 1857 , a także z Ameryki Południowej, jak Kostaryka i Gwatemala w 1852 , Nikaragua w 1861 , Wenezuela i Ekwador w 1862. .
Pius IX i Żydzi
Reforma stanu ochrony
Kiedy Pius IX wstąpił na tron Piotrowy w 1846 r., Żydzi z Państwa Kościelnego podlegali specjalnemu tzw. statusowi ochronnemu , w większości potomkowie Sefardyjczyków wygnanych z Hiszpanii lub odrzuconych przez Imperium Osmańskie, które znalazły schronienie do Papieża. Musieli mieszkać w oddzielnych dzielnicach ( gettach ), nie mogli zeznawać przeciwko chrześcijanom, czasami musieli uczęszczać na kazania katolickie i podlegali określonym podatkom, jak w wielu ówczesnych krajach (Austria, Rosja, Dania itp.). Kult żydowski był jedynym tolerowanym poza kultem katolickim w Państwie Kościelnym, z wykluczeniem herezji protestanckich.
Na początku swojego pontyfikatu Pius IX zainicjował reformy mające na celu unowocześnienie statusu Żydów i otworzył getto rzymskie niekiedy wbrew woli niektórych rabinów. Zostanie usunięty kilka lat później. Wysiłki te miały jednak ograniczony zakres i zostały przerwane wraz z wybuchem afery Mortara . Pius IX zachowuje tradycyjne stanowisko Kościoła katolickiego, piętnując „ślepotę narodu wybranego”.
Sprawa Mortara
23 czerwca 1858w Bolonii papieska żandarmeria napadła na dom żydowskiego małżeństwa Salomone i Marianny Padovani Mortara i zabrała jedno z ich ośmiorga dzieci, Edgardo, wówczas sześcioletniego, który wcześniej został pilnie ochrzczony przez służącą rodziny Annę Morisi, który uważał, że grozi mu śmierć podczas poważnej choroby, gdy był niemowlęciem. Dziecko zostaje przewiezione do Rzymu i powierzone Domowi Katechumenów dla Żydów nawróconych , a następnie klasztorowi, który ma być wychowywany w religii katolickiej pod imieniem Pio.
Chrzest podawać w nagłych wypadkach, jest nieważna na podstawie prawa kanonicznego . Rzeczywiście, w tym przypadku każda osoba, nawet niekościelna, a nawet niechrześcijanin, może ważnie udzielać chrztu, jeśli odbywa się to zgodnie z intencjami Kościoła. Ta sytuacja stanowi delikatny problem i Pius IX musi rozstrzygać. Ochrzczone dziecko jest teraz częścią Kościoła katolickiego, w którym ma zatem powołanie do wychowania. Z drugiej strony pojawia się pytanie, czy mógłby zostać ochrzczony bez zgody rodziców, którzy nie są chrześcijanami. Pius IX , skrępowany nieodwracalnym faktem dokonanym i własnymi zobowiązaniami papieskimi, postanawia w kierunku tego, co uważa za nadrzędne duchowe zainteresowania młodego Edgardo. Rodzina Mortara błaga, protestuje i domaga się zwrotu dziecka w imię - przynajmniej - tych samych interesów.
Chociaż nie była wyjątkowa w swoim rodzaju, sprawa miała bezprecedensowy międzynarodowy wpływ, a postępowanie Kościoła zostało ostro skrytykowane, podobnie jak Napoleon III, którego wojska zapewniały wówczas militarną ochronę Państwa Kościelnego. Aby sprzeciwić się zagranicznym rządom katolickim, które domagają się powrotu dziecka do rodziny, zostaje on dyskretnie umieszczony w instytucji religijnej, a matka nie będzie mogła się z nim zobaczyć dopiero po latach.
Po osiągnięciu pełnoletności Edgardo-Pio deklaruje zamiar pozostania katolikiem, a nawet swoje powołanie religijne. Następnie wstąpił do Congregation des Augustins we Francji. Kilka lat później przyjął święcenia kapłańskie i stał się „ papieskim misjonarzem ” przemierzającym Europę. Aż do śmierci w 1940 r. wytrwale bronił stanowiska Kościoła katolickiego, zeznając na korzyść papieża Piusa IX w różnych fazach nauczania procesu beatyfikacyjnego zmarłego papieża, który orzekał o ważności jego chrztu i nigdy nie przestaje chcieć nawracać członków swojej rodziny, których może ponownie spotkać.
Konserwatywna doktryna
Wbrew temu, co przewidywano na początku pontyfikatu, Pius IX rozwinął po rewolucji 1848 r. doktrynę szczególnie konserwatywną, nawet w pewnych reakcyjnych punktach .
Pontyfikat Piusa IX odpowiada reakcji odrzucenia liberalnej ewolucji społeczeństw europejskich, a szerzej – ideom zrodzonym z Rewolucji, z którą postanawia walczyć po 1848 roku. Przyspieszająca w ciągu stulecia industrializacja była świadkiem rozwoju na Zachodzie. Europa wykorzenionej klasy robotniczej: urodzony poza wszelkimi wpływami religijnymi proletariat był kuszony przez socjalizm . Polityka Piusa IX jako głowy państwa i jego nauczanie jako papieża cechuje wielka wrogość wobec nowoczesnych idei ( liberalizm , materializm , socjalizm , racjonalizm ) i tych, którzy je rozpowszechniają, w szczególności masonów frankońskich , uważanych za odpowiedzialnych za liberałów. i świecka ewolucja państw europejskich.
Potępienie Renana
Egzegeza historyczno-krytyczna Biblii , że Ernest Renan rozwija się po niemieckich teologów jest niezgodna z wiarą katolicką, Pius IX potępił ze skrajnej przemocy dzieła tego pisarza na temat historii początków chrześcijaństwa , w szczególności jego życia Jezusa ( 1863), co wywołało głośny skandal.
Racjonalizm i ideologii scjentyzmu i pozytywizmu skazane są od 1864 roku.
Potępienie modernizmu
Encyklice Quanta cura ,8 grudnia 1864 r., ostro potępia „herezje i błędy, które kalają Kościół i Miasto” , takie jak socjalizm i komunizm , ale także „ delirium ” (według wypowiedzi Grzegorza XVI ) wolności sumienia i kultu oraz inne „Nieuporządkowane opinie” i „przestępcze machinacje ludzi niegodziwych”, wśród których jest rozdział szkoły doczesnej, duchowej i świeckiej. Stwierdza, że „tam, gdzie religia została odsunięta od społeczeństwa obywatelskiego (...) samo pojęcie sprawiedliwości i praw człowieka jest zaciemniane i gubione, a siła materialna zajmuje miejsce prawdziwej sprawiedliwości” . W sposób dorozumiany atakuje również pewną koncepcję wolności prasy, kiedy „zaciekli wrogowie naszej religii za pomocą zatrutych książek, broszur i gazet rozsianych po całym świecie oszukują ludzi, zdradziecko kłamią i rozpowszechniają je wszystkie. rodzaje innych bezbożnych doktryn” . Pius IX podkreśla, że „nie zadowalając się trzymaniem religii poza społeczeństwem, chcą nawet trzymać ją z dala od prywatnego życia rodzin. Rzeczywiście, nauczając i wyznając bardzo fatalny błąd komunizmu i socjalizmu , twierdzą, że społeczeństwo domowe lub rodzina czerpie całą swoją rację bytu z samego prawa cywilnego. "
Katolicyzm społeczny
Wrogi liberalnemu kapitalizmowi Papież popiera pierwsze inicjatywy katolicyzmu społecznego, które rozwijają się przeciwko liberalizmowi przemysłowemu, inspirowane inicjatywami biskupa Moguncji Wilhelma Emmanuela Freiherra von Ketteler , podkreślając w szczególności obowiązek godziwego wynagrodzenia dla rodzin, zakaz pracy dzieci i obowiązek odpoczynku niedzielnego.
Potępienie racjonalizmu i wolności myśli
W Syllabus , Pius IX wyraźnie potępia racjonalizm, wolność słowa, wolność wyznania i rozdział Kościoła i państwa.
W 1864 r. Pius IX wyjaśnia rolę, jaką zamierza przypisać szkole: „Szkoły ludowe zakłada się głównie w celu zapewnienia ludziom edukacji religijnej, doprowadzenia ich do pobożności i dyscypliny moralnej” .
Pius IX oświadczyłby, że teoria Darwina jest „palcem diabła” .
Potępienie masonerii
Z adhortacją apostolską Multiplices inter , opublikowaną przez Papieża dn25 września 1865 rpotępia udział katolików w lożach masońskich.
Niewolnictwo
Pomimo mobilizacji Grzegorza XVI do abolicjonizmu w 1839 roku, instrukcja Świętego Oficjum za pontyfikatu Piusa IX głosiła w 1866 roku: „Niewolnictwo samo w sobie nie jest w swej istocie sprzeczne z prawem naturalnym i boskim, a może być kilka słusznych powodów niewolnictwa. To stwierdzenie jest odpowiedzią na obyczaj niewolnictwa w niektórych częściach Afryki.
Proklamacje dogmatyczne
Dogmat o Niepokalanym Poczęciu i objawieniach w Lourdes
8 grudnia 1854, Pius IX ogłasza, w jego byka ineffabilis deus , dogmatu o Niepokalanym Poczęciu . Na mocy swego najwyższego autorytetu apostolskiego uroczyście określa, że Najświętsza Maryja Panna jest wolna od grzechu pierworodnego. Niepokalanego Poczęcia nie należy mylić, jak to często bywa, z dziewiczym poczęciem Jezusa w tajemnicy Wcielenia .
Trzy lata później, między 11 lutego a 16 lipca 1858 r., młoda analfabetka z Lourdes , Bernadette Soubirous potwierdzi , że w małej jaskini Massabielle w Lourdes widziała „piękną damę” , która mówi do niej ( aquerò to znaczy, że powie młoda dziewczyna) w prowansalskim Gascon : „ Que soi era Immaculada concepcion” . Te objawienia zostaną uznane przez Kościół w 1862 roku i Lourdes szybko staje się jednym z najważniejszych pielgrzymek w świecie katolickim podczas Bernadette wprowadza Sióstr Miłosierdzia z Nevers .
Święto Najświętszego Serca i św. Józefa
Dopiero w 1856 r. święto Serca Jezusowego zostało rozszerzone na cały Kościół katolicki i włączone do powszechnego kalendarza liturgicznego.
8 grudnia 1870 r. , w święto Niepokalanego Poczęcia , Papież ogłasza św. Józefa patronem i protektorem Kościoła powszechnego oraz ustala obowiązkowe uroczystości jego święta w trzecią niedzielę po Wielkanocy (chociaż św. i 1 st maja).
Watykan Rada ja : głoszenie dogmatu o nieomylności papieża
W 1867 r. Pius IX zwołał I Sobór Watykański , który rozpoczął się dnia…8 grudnia 1869. Pomimo oporu mniejszości, ojcowie soborowi głosowali,18 lipca 1870 r, konstytucja apostolska Pastor æternus, która określa nieomylność Biskupa Rzymskiego (papieża), gdy ten ogłasza, uroczyście i ex cathedra , na mocy swego urzędu apostolskiego, w kwestii doktryny dotyczącej wiary lub obyczajów. Praca soboru, jej główny cel osiągnięty, zostanie zawieszona sine die przez Piusa IX w czasie wojny 1870 r. między Francją a Prusami. Sama nieomylność papieska jest często mylona z jego proklamacją dogmatyczną dokonaną ostatecznie w 1870 r. Faktycznie, fakt, że papież Rzymu, jako następca apostoła Piotra, jest nieomylny w sprawach wiary lub osądu zwyczajów, zawsze był częścią wiary Kościoła od czasów apostolskich. Proklamacja dogmatyczna z 1870 roku potwierdziła de jure (prawnie) to, w co wierni Kościoła zawsze wierzyli de facto od jego powstania.
W 1875 r. Pius IX zaprosił także wszystkich wiernych do oddania swojego życia Najświętszemu Sercu , cielesnemu Sercu Jezusa, symbolowi miłości Boga do ludzi. Paryż budował już wtedy swoją Bazylikę Najświętszego Serca , budynek ekspiacyjny za zbrodnie popełnione przez Komunę .
Szybko pojawia się zasadnicze pytanie. Wiedzieć, czy iw jaki sposób papież był nieomylny, kiedy publikował encyklikę Syllabusa.
Niektórzy, jak francuski dziennikarz Louis Veuillot , akceptowali i popierali nieomylność nie tylko w sprawach dogmatycznych, ale także za każde słowo wypowiedziane przez papieża. Z drugiej strony, inne, takie jak M gr Dupanloup pomyślany, że może to być prawdą, że nieomylność jest głównie poświęcony papieżowi, było bardzo skomplikowane, aby dokładnie określić, a przede wszystkim, że nie był mądry chcieć to zrobić.
W ten sposób Sobór Watykański został podzielony na dwie główne grupy: większość, która chciała ustalić definicję nieomylności papieża i mniejszość, która sprzeciwiała się jakiejkolwiek definicji. Ostatecznie wygrała większość, popierana przez Papieża. Jednak mniejszość kierowana przez M gr Dupanloup nie omieszkał wpływać na opracowanie definicji tak zredagowany, ponieważ ściśle ograniczony charakter nieomylności ( ex cathedra jak wyżej wymienione).
Osobisty styl życia
Pius IX rozpoczął swój dzień o szóstej rano godziną modlitwy , następnie odprawił Mszę św. o siódmej w swojej prywatnej kaplicy, po której nastąpiła kolejna Msza św., na którą uczęszczał w dziękczynieniu . Po śniadaniu rozpoczęły się przesłuchania. Otrzymał zarówno wysokie figury, jak i prostych wiernych, a tłumy zwiedzających były znacznie mniej liczne niż obecnie. Czwartek był zarezerwowany na prośby od Rzymian i co czternaście każdego miesiąca Papież przyjmował na audiencji publicznej chętnych.
Pius IX jadł obiad o drugiej po południu oszczędnie i zawsze kończył się kawałkiem owocu, zgodnie z macierzyńskim zwyczajem. Następnie udał się na spacer po ogrodach Watykanu lub Kwirynału, jeśli tam był, lub przed zdobyciem Rzymu odbył krótką przejażdżkę bryczką po sąsiednich ulicach. Następnie wrócił do Pałacu Kwirynalskiego (dziś rezydencja prezydenta Republiki Włoskiej) do pracy w swoim biurze. Po obiedzie często rozmawiał ze swoim spowiednikiem i udawał się do tabernakulum swojej prywatnej kaplicy na długą medytację klęczącą. Szczególnie podobała mu się modlitwa Korony Dwunastu Gwiazd skomponowana przez św. Józefa Kalasanza , przywołująca Dziewicę Maryję wolną od grzechu pierworodnego , co miał w zwyczaju od czasów studiów u ojców pijarów .
Jego śmierć
Pius IX zmarł w Watykanie dnia7 lutego 1878 r., w wieku 85 lat z napadem padaczkowym . Podczas przenoszenia jego szczątków do bazyliki Saint-Laurent-hors-les-Murs świeccy ekstremiści konfrontują się z wiernymi i chcą wrzucić jego trumnę do Tybru, krzycząc „ Al fiume il Papa porco…!” "( " Nad rzeką świni Papieża! ... " ). Ten namiętny klimat osłabł w kolejnych latach.
Papież mógł zostać pochowany w grotach watykańskich pod Bazyliką św. Piotra. Ale jego wyraźnym pragnieniem było przebywanie w bazylice Saint-Laurent-hors-les-Murs, na terenie swojej rzymskiej diecezji. Jego doczesne szczątki były przechowywane przez krótki czas na cmentarzu Campo Verano , obok bazyliki, gdzie zbudowano jego grób. Obecnie znajduje się w kaplicy znajdującej się poniżej chóru bazyliki Saint-Laurent-hors-les-Murs, w szklanej trumnie, odzianej w pełny papieski strój chórowy (biała sutanna, biała grzechotka, mozette fioletowe obszyte gronostajem, papieski ukradł i camauro ). 6 kwietnia 2000 roku, na polecenie papieża Jana Pawła II , zespół naukowy i kościelny otworzył trumnę papieża Piusa IX i zbadał jego doczesne szczątki w ramach procesu beatyfikacyjnego .
Pius IX miał najdłuższy pontyfikat w historii papiestwa (ponad 31 lat, od 1846 do 1878), przed Janem Pawłem II (1978-2005) i Leonem XIII (1878-1903). On beatyfikowany w tym samym czasie, co papież Jan XXIII The3 września 2000 r.przez Jana Pawła II , nie bez tej beatyfikacji powodując kontrowersje.
On jest upamiętnione na 7 lutego , zgodnie z Martyrologium Rzymskiego .
Uwagi i referencje
- " Prawo i ustawa, Victor Hugo " (dostęp na 1 st grudnia 2011 roku ) .
- Cesare Vimercati, Historia Włoch w latach 1848-49 , wyd. 1856, druk H. i C. Noblet, s. 96 .
- Cesare Vimercati, Historia Włoch w latach 1848-49 , wyd. 1856, druk H. i C. Noblet, s. 332-333 , s. 336 .
- Zob. Gérard Da Silva, Sprawa Mortary i chrześcijański antysemityzm , Paryż, Éditions Syllepse, 2008 ( ISBN 978-2-84950-18-63 ) .
- Jest zatem opisany jako „papież reakcyjny” przez Revue d'histoire ecclésiastique : Tom 56 , Université catholique de Louvain (1835-1969), s. 209 . Por. także Pierre Milza , Serge Berstein , L'Italie, la papauté, 1870-1970 , Masson éditeur, 1970, rozdział „ Pius IX czyli odrzucenie współczesnego świata”.
- Według M gr de Smedt, cytowany w Renata Latała i Jacques Rym wolności religijnej i Kościoła katolickiego dziedzictwa i ostatnich wydarzeń Editions Kolekcja Studia Friburgensia Universitaires Fribourg Szwajcaria, 2009, s. 25 ( ISBN 2827110547 ) .
- Uważa, że „Kościół musi być oddzielony od państwa; i oddzielone od Kościoła jest śmiertelne i szkodliwe state " : Pius IX , Syllabus , propozycja n o 55. Referat przedstawiony na Jean-Robert Armogathe, Piusa IX Quanta Cura i Syllabus , Paryżu, Pauvert 1967, s. 49-71 .
- Émile Poulat , Wolność, sekularyzm: wojna między Francją a zasadą nowoczesności , Éditions du Cerf, 1988.
- W przedmowie do książki, którą napisał przeciwko Darwinowi, pewien doktor Jammes cytuje list, który podobno wysłał mu papież Pius IX : ten ostatni kwalifikuje dzieło Darwina jako „palec diabła” , cytowany w artykule w La Recherche ( http://www.larecherche.fr ), „Czy Bóg grozi Darwinowi? "
- Instrukcja Świętego Oficjum z 20 czerwca 1866 r. Por. Jean-Pierre Castel, „ Zniszczenie bogów innych: abrahamowa osobliwość ”, Revue freudienne , L'Esprit du Temps , 2016. Zob. także David Meyer , Jean - Michel Maldamé , Abderrazak Sayadi i Jean-Pierre Castel, Walka z przemocą monoteistyczną: 3 głosy odpowiadają na 10 pytań , L'Harmattan, 2018, s. 23.
- https://www.firstthings.com/article/2005/10/development-or-reversal ( Avery Dulles ): „W 1866 roku Święte Oficjum, w odpowiedzi na zapytanie z Afryki, orzekło, że chociaż niewolnictwo (służebność) jest niepożądane, nie było to sprzeczne z prawem naturalnym lub boskim.To orzeczenie dotyczyło rodzaju niewoli, która była zwyczajowa w niektórych częściach Afryki w tamtym czasie”. Zobacz także John Perry, Catholics and Slavery , 2008, s. 64-65.
- Jean Ladame, Mistyczne fakty Paray-le-Monial , 1970, Résiac, Reed. 1991, s. 217-238 .
- Zobacz początki schizmy w Kościele Starokatolickim .
- Papieska nieomylność jako taka zostanie zastosowana w 1950 r. przez papieża Piusa XII podczas proklamowania dogmatu Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
- Zobacz Raymond Jonas, „Pomnik jako historiozofia; Bazylike Najświętszego Heart”, w«The wzgórza Montmartre i Najświętszego serca», Cahiers du CREPIF , n O 53 grudnia 1995 r. W
- .
- Peter Fernessole, Pius IX , P. Lethielleux,1963, s. 400.
- (it) " La salma errante di Pio IX " , na ilcantooscuro ,6 marca 2014(dostęp 11 września 2020 r . ) .
- Zobacz stanowisko przyjęte przez „For a Different Face of Church and Society” (PAVES), belgijski kolektyw lewicowych katolików: „PAVES uważa beatyfikację Piusa IX za grę równowagi politycznej skazaną na niepowodzenie” .
- " Błogosławiony Pius IX " , na nominis.cef.fr ( dostęp 7 lutego 2021 )
Zobacz również
Ikonografia
- Portret papieża Piusa IX , Paryż, Luwr , dział grafiki, rysunek, 0,056 x 0,044, autorstwa François Victor Eloi Biennourry (1823-1893).
Bibliografia
- Ferdinand Denis , „ Podróż D. Giovanniego Mastala w Ameryce Południowej (1823-1824) ”, w Le Tour du monde: nowy dziennik podróżniczy , wydawany pod kierunkiem pana Édouarda Chartona i ilustrowany przez naszych najsłynniejszych artystów, Bookstore Hachette, 1 st semestr 1860, pp. 226–240 [1]
- Yves Chiron , Pie IX , współczesny papież , Bitche, Clovis, 1995 (reedycja w 2006) ( ISBN 2-903122-74-1 ) .
- Id. , Pius IX i Wolnomularstwo , Niherne, wyd. BCM, 2000 ( ISBN 2-9514768-0-9 ) .
- Id. , Pie IX face à la modernité , Bitche, wydania Clovis, 2016.
- Paul Christophe, Roland Minnerath , Le Syllabus de Pie IX , Paryż, Cerf, 2000 ( ISBN 2-204-06582-X ) .
- Gérard Da Silva , Afera Mortara i chrześcijański antysemityzm , Paryż, Éditions Syllepse, 2008 ( ISBN 978-2-84950-186-3 ) .
- Yves-Marie Hilaire (reż.), „ Pius IX , ostatni władca Państw Kościoła” w Historii papiestwa: 2000 lat misji i udręk , Punkty / Histoire, 2003 ( ISBN 978-2-02-059006) -8 ) , s. 399-414
- David Kertzer (przekład Nathalie Zimmermann), Pius IX i żydowskie dziecko: porwanie Edgardo Mortara , Paryż, Perrin, 2001 ( ISBN 2-262-01376-4 ) .
- (it) Giacomo Martina, Pio IX , Rzym, Papieski Uniwersytet Gregoriański, 3 tomy. , 1974-1990.
- (it) Roberto de Mattei , Pio IX , Mediolan, Piemme, 2000.
- „ Pie IX ”, w: Philippe Levillain (reż.), Historyczny słownik papiestwa , Paryż, Fayard, 1994 ( ISBN 2-213-02537-1 ) .
Powiązane artykuły
- Więzień Watykanu
- Lista kardynałów stworzona przez Piusa IX
- Czarna szlachta
- Modernistyczny kryzys Modern
- Sprawa zaprawy
- Kardynał Merry del Val
- Zakon Piusa IX
- Pierwsza włoska wojna o niepodległość
- Święty Godefroid Coart kanonizowany dnia29 czerwca 1865 rw Rzymie autorstwa Piusa IX
Linki zewnętrzne
-
Ewidencja organów :
- Plik wirtualnego organu międzynarodowego
- Międzynarodowy identyfikator standardowej nazwy
- Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
- Uczelniany system dokumentacji
- Biblioteka Kongresu
- Gemeinsame Normdatei
- Służba Biblioteki Narodowej
- Narodowa Biblioteka Dietetyczna
- Biblioteka Narodowa Hiszpanii
- Królewska Biblioteka Niderlandów
- Biblioteka Narodowa Izraela
- Biblioteka Uniwersytecka w Polsce
- Biblioteka Narodowa Katalonii
- Biblioteka Narodowa Szwecji
- Sieć Bibliotek Zachodniej Szwajcarii
- Watykańska Biblioteka Apostolska
- Biblioteka Narodowa Australii
- Norweska Baza Biblioteczna
- ŚwiatKot
- Ogłoszenia w ogólnych słowników lub encyklopedii : Brockhaus Encyclopedia • Deutsche Biografia • Dizionario degli Italiani biografico • Dizionario di Storia • E-archiv.li • Enciclopedia italiana • Enciclopedia De Agostini • Encyclopaedia Britannica • Encyclopaedia Britannica • Encyklopedia Treccani • Gran Enciclopèdia Katalońskiej • Encyklopedia Larousse • Sklep norske leksikon
- Zasoby związane z muzyką :
- Zasoby związane z religią :
- Zasoby dzieł sztuki :
- Zasoby badawcze :
- Pełny tekst Syllabusa .
- Pełny tekst autorstwa Quanta Cura .
- Pius IX , 255 th papież Kościoła katolickiego (Encyklika, Encyklika w języku włoskim i łacinie) - Watykan