Marie-Anne Pierrette Paulze

Marie-Anne Pierrette Paulze Obraz w Infoboksie. Jacques-Louis David , Portret Antoine-Laurent Lavoisier i jego żony (1788),
Nowy Jork , Metropolitan Museum of Art . Tytuł szlachecki
Hrabina
Biografia
Narodziny 20 stycznia 1758
Montbrison
Śmierć 10 lutego 1836 r.(w wieku 78 lat)
Paryż
Pogrzeb Cmentarz Pere Lachaise
Imię w języku ojczystym Marie-Anne Pierette Paulze Lavoisier
Narodowość Francuski
Zajęcia Chemik , malarz , ilustrator , tłumacz
Ojciec Jacques Paulze
Małżonkowie Antoine Laurent Lavoisier (z1771 W celu 1794)
Benjamin Thompson (od1805)
Père-Lachaise - Dywizja 13 - Lavoisier 09.jpg Widok na grób.

Marie-Anne Pierrette Paulze , żonaty Lavoisier , następnie Rumford , urodzony w Montbrison na20 stycznia 1758i zmarł w Paryżu dnia10 lutego 1836 rJest francuskim ilustratorem naukowym i ilustratorem .

Była żoną i współpracowniczką chemika Antoine'a Lavoisiera (1743-1794).

Biografia

Dzieciństwo

Marie-Anne Pierrette Paulze, urodzona w Montbrison dnia20 stycznia 1758, jest najmłodszym z rodzeństwa, które ma już trzech synów. Jest córką generała rolnika Jacques-Alexis Paulze i Claudine Thoynet, jego żony. Traci matkę w wieku trzech lat. Jej ojciec studiował w klasztorze Wizytek w Montbrison, dzięki czemu otrzymała klasyczne wykształcenie młodej dziewczyny z wyższej klasy średniej. Tam wykuła swoją postać, szczególnie interesując się nauką i rysunkiem.

Wczesne małżeństwo

W 1771 roku, w wieku trzynastu lat, poślubiła Antoine-Laurent de Lavoisier ( 1743 - 1794 ), generała rolnika, znanego jako twórca nowoczesnej chemii i fizjologii układu oddechowego. W ten sposób unika małżeństwa zaaranżowanego przez jej stryjecznego dziadka, księdza Josepha Marie Terray'a z 50-letnim mężczyzną: ks. Terray, który został kontrolerem generalnym, poddając się władzom baronowej de La Garde, która ma ogromne wpływy . na niego, miał na myśli poślubić hrabiego Amerval Gentleman bezpaństwowcem brat M mi  La Garde. Jacques Paulze nie boi się, ryzykując narażeniem swojej fortuny, przeciwstawić się życzeniom swojego wuja, wszechmocnego kontrolera finansowego, od którego jest zależny jako generał-rolnik. Po pierwszej opóźniającej się odpowiedzi napisał do niej list, w którym podkreślił „zdecydowaną niechęć” jego córki do Amervala „szalony gdzie indziej, wiejski i twardy, rodzaj wilkołaka” , według wspomnień.

Ojciec Terray grozi Paulzemu, że odbierze mu kierownictwo działu tytoniowego, zanim zmieni zdanie, za namową Michela Boureta, ówczesnego generała rolnika, który broni kolegi, którego działalność i inteligencja są niezbędne dla firmy. Ponieważ opat upiera się przy swoich planach małżeńskich, Paulze, obawiając się nowych nagabywań, postanawia jak najszybciej poślubić swoją córkę, aby uratować ją przed oskarżeniem Amervala.

W miesiącu Listopad 1771, jej małżeństwo z Antoine Lavoisier zostaje postanowione, zaręczają się. Terray zaakceptować sytuację bez zarzutu i sprawia, że jego przychylność jego bratanka, obiecując nie tylko uczestniczyć w podpisaniu umowy, ale to małżeństwo będzie obchodzony w kaplicy kontrolą generalnego. Paulze nie miał wówczas wielkiej fortuny: pierwsze lata zarządzania jako generał-rolnik pozostawiały go raczej z deficytem niż z zyskiem; więc daje swojej córce tylko posag w wysokości 80 000  funtów, z czego 21 000 płaci w gotówce. Ślub obchodzony jest dnia16 grudnia 1771w Paryżu , w kaplicy Hôtel des finance przy rue des Petits-Champs . Młoda para zamieszka w domu przy ulicy Neuve des Bons Enfants , w pobliżu Palais Royal , z ojcem Lavoisier i M me  Punctis.

Powstanie pary Lavoisier

W 1775 roku Antoine Lavoisier objął kierownictwo Régie des poudres et du salpêtre . Para przeniosła się do oficjalnego zakwaterowania w Arsenale . Lavoisier otwiera laboratorium na strychu. Pomimo obowiązków w General Farm i Régie poświęcił się osobistym badaniom. Pomaga mu Marie-Anne Paulze, notuje doświadczenia i wyniki. Wraz z Samuelem Dupontem , przyjacielem pary, Lavoisier zauważa zacofanie francuskiego rolnictwa. Rozpoczął eksperyment mający na celu poprawę plonów rolnych na obszarze 1000  hektarów, który powierzył swojej żonie. Produkcja pszenicy rośnie, ale operacja nie jest opłacalna.

Para nie ma dzieci. W 1781 roku Marie-Anne Paulze została kochanką Samuela Duponta . Urodzony w 1739 roku jest od niej o 20 lat starszy i starszy od jej męża. Położyli kres tej relacji w 1798 roku. Kontynuowała współpracę w pracy naukowej męża, tłumacząc różne publikacje na język francuski i rysując wszystkie tablice ilustrujące jej Elementarny Traktat Chemiczny ( 1789 ).

W 1787 towarzyszyła Antoine'owi Lavoisierowi na sesji sejmiku prowincjonalnego orleańskiego. Autorka dwóch badań ekonomicznych i podatkowych. W 1788 r. sukces pary Lavoisier był u szczytu. Marie-Anne Paulze prosi Jacques-Louis Davida o duży portret pary, za który płaci pokaźną sumę 7000  funtów. Ten portret, arcydzieło malarstwa neoklasycznego , jest przechowywany w Nowym Jorku w Metropolitan Museum of Art .

Rewolucja Francuska

Te środki pomocnicze i Traktaty wewnętrzne są znoszonePaździernik 1790a sól opodatkować20 marca 1791, de facto Régie des Aides i Ferme générale już nie istnieją.

Antoine Lavoisier rezygnuje z zarządzania proszkiem i saletrą. Para zmuszona jest opuścić Arsenał. Trzy lata później nastąpiła seria procesów i egzekucji. ten24 listopada 1793aresztowano 19 generałów rolników. Antoine Lavoisier i jego teść, Jacques Paulze , poddali się cztery dni później,28 listopada 1793, myśląc, aby móc uzasadnić ich zarządzanie. Ich majątek zostaje zajęty i zinwentaryzowany. Są sądzeni i straceni na8 maja 1794 r z 26 innymi rolnikami.

Skazanie i egzekucja jej ojca i męża tego samego dnia są dla Marie-Anne Paulze niezwykłym szokiem, który na zawsze naznaczył ją. Aresztowany dnia24 czerwca 1794 r, jest uwięziona. Po listach protestacyjnych , które wysłała w sierpniu do komitetu nadzoru Sekcji Szczupaków , Komitetu Bezpieczeństwa Publicznego i Komitetu Bezpieczeństwa Ogólnego , została zwolniona dnia .17 sierpnia, po 65 dniach zatrzymania. Jest pozbawiona całego swojego majątku. wSierpień 1795, może wreszcie odzyskać domenę Freschines, gmina Villefrancœur , w Loir-et-Cher . Jej własność, instrumenty męża i notatki naukowe tylko do niej wrócąKwiecień 1796. W zjadliwym pamiętniku, podpisanym przez kilka wdów i dzieci skazańców, potępia André Dupina de Beaumont (1744-1833), zastępcę Aisne odpowiedzialnego za egzekucje, byłego pracownika generalnego rolnika.

Lesage , zastępca Eure-et-Loir, gwałtownie atakuje Dupina podczas spotkania Konwencji 22 po Termidorze , traktuje go jako „byłego kamerdynera generała rolników, który chciał zemścić się na swoich panach” , oskarżając go o ukradł skazańców, a w szczególności ukradł Lépinay portfel zawierający 100 000  funtów w akcydensach i 95 louis d'or , zażądał aresztowania i zapieczętowania własności swojej i swojej macochy w Saint-Cloud, chociaż był rozwiedziony przez 2 lata. Dekret zostaje wydany natychmiast, Dupin trafia do więzienia, ale 2 miesiące później skorzysta z prawa amnestii z 4 roku Brumaire IV .

Pomimo przeszkód finansowych Marie-Anne Paulze zorganizowała publikację ostatnich wspomnień Lavoisiera, Mémoires de chimie , kompilacji jej artykułów i prac jej kolegów, ukazujących zasady nowej chemii. Pierwszy tom zawiera prace nad ciepłem i tworzeniem cieczy, podczas gdy drugi dotyczy pojęć spalania, powietrza, kalcynacji metali, działania kwasów i składu wody. W oryginale pisze przedmowę i atakuje rewolucjonistów i współczesnych Lavoisiera, których uważa za winnych jego śmierci.

Beneficjenci rolników uzyskali satysfakcję i zostali przywróceni do swoich praw w ramach II Restauracji .

W 1805 roku Marie-Anne Paulze poślubiła amerykańskiego uczonego Benjamina Thompsona , hrabiego Rumford. Rozstali się w 1809 roku. Jego salon był bardzo zajęty. Ona umiera10 lutego 1836 ri został zakopane w Paryżu Pere Lachaise ( 13 th  podziału).

Wkład do chemii

Kiedy Lavoisier opublikował swoją pierwszą pracę naukową w 1774 roku, Fizyczne i chemiczne Opuscules , wywołała kontrowersje i Marie-Anne Paulze poprosiła męża, aby uczył jej chemii. Szybko przyswaja idee męża i szybko staje się niezastąpioną współpracowniczką, której rola znacznie przewyższa rolę oddanej żony. Para wstaje o 5 rano i pracuje w laboratorium od 6 do 9 i od 19:00 do 21:00. Jego pismo często pojawia się w rejestrach laboratoryjnych, zmieszane z charakterem pisma Antoine'a Lavoisiera i jego współpracowników.

Tłumaczenie prac naukowych

Marie-Anne Paulze pobiera lekcje łaciny u swojego brata Balthazara Paulze; uczy się również angielskiego i włoskiego, dzięki czemu może tłumaczyć prace Priestleya , Cavendisha , Henry'ego i innych europejskich chemików.

W 1788 r. jego przekład Eseju o flogistonie przez irlandzkiego chemika Richarda Kirwana umożliwił Lavoisierowi, przy asyście Guytona de Morveau , Laplace'a , Monge'a , Bertholleta i Fourcroya , obalenie każdego z argumentów zawartych w esejach i opublikowanie jego podstawowego traktatu o chemii w roku 1788. 1789. W dziele znalazły się również trzy notatki tłumaczki, czyli Marie-Anne Paulze. Odzwierciedla to również, w 1790 r., od siły kwasów i proporcji substancji, które tworzą sole obojętne , Kirwana i opublikował jego tłumaczenie w Annals chemii .

Ilustracje naukowe

Jako utalentowana projektantka doskonaliła swoją sztukę u malarza Jacquesa-Louisa Davida (1748-1825), który w 1788 r. wykonał obraz pary Lavoisier, przechowywany dziś w Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku . Tak więc „praca obrazkowa Marie-Anne definitywnie pokazuje, że sztuka i nauka są ze sobą nierozerwalnie związane i że warto je rozpoznać” – zauważa Jacques G. Ruelland .

Trzynaście miedziorytów sygnowanych „  Paulze Lavoisier Sculpsit  ”, które zdobią Elementarny Traktat Chemiczny jest jego ręką, a także wszystkie szkice poprzedzające ostateczną próbę. Oprócz tych ilustracji graweruje co najmniej dwie sceny zaczerpnięte z życia w laboratorium, ilustrujące eksperymenty, które Lavoisier przeprowadził podczas oddychania w towarzystwie Pierre-Simona de Laplace'a i Armanda Séguina . W tych dwóch scenach, Człowiek przy pracy i Człowiek odpoczywa , Marie-Anne Paulze przedstawia się w tle jako sekretarka robiąca notatki w rejestrach laboratoryjnych.

Uwagi i referencje

  1. Ruelland 2004 , s.  99-100.
  2. „  Lavoisier, podróż rewolucyjnego naukowca – Małżeństwo  ” , na stronie CNRS -SagaScience
  3. Ruelland 2004 , s.  100.
  4. Ruelland 2004 , s.  101.
  5. Ruelland 2004 , s.  104.
  6. Jean-Pierre Poirier, Historia kobiet nauki we Francji , Paryż, Pigmalion ,2002, 410  pkt. ( ISBN  2-85704-789-4 ) , s.  281-325.
  7. Zostanie nobilitowany przez króla w 1783 roku i zostanie Pierre Samuel du Pont de Nemours .
  8. Ruelland 2004 , str.  102.
  9. J. J. Peumery „  M.-A. Paulze, żona i współpracownik Lavoisiera  ”, Vesalius VI 2 2000 ,2000, s.  105 - 113 i uwaga 11 ( czytaj online )
  10. „Lavoisier, kurs rewolucyjnej nauki” na cnrs.fr .
  11. Zbiór generalny dekretów Zgromadzenia Narodowego , t.  2, Baudoin, drukarz Zgromadzenia Narodowego ( czytaj online )
  12. Ruelland 2004 , s.  106.
  13. Ruelland 2004 , str.  107.
  14. donos przedstawiony Komisji Ustawodawczej Krajowego Zjazdu przeciwko przedstawicielowi ludu Dupin; przez wdowy i dzieci byłego generała rolników , Paryż, Dupont, 1795( przeczytaj online )
  15. Ruelland 2004 , s. .  106-107.
  16. Ruelland 2004 , s.  108.
  17. Ruelland 2004 , s.  109-110.
  18. Ruelland 2004 , s.  111.
  19. Jules Moiroux, Le Cimetière du Père Lachaise , Paryż, wyśw. A. Maréchal ( czytany online ) , s.  220
  20. J.-P. Poirier, Science and Love — Madame Lavoisier , wyd. Pigmalion, 2004.
  21. (w) Marelene Rayner-Canham i Geoffrey Rayner-Canham, Kobiety w chemii: ich zmieniające się role od czasów alchemicznych do połowy XX wieku , 1998, s.  18  ; R. Dujarric de la Rivière, Lavoisier economiste , Paryż, Masson/Plon, 1949, s.  13 i (en) Douglas McKie, Antoine Lavoisier, ojciec nowoczesnej chemii , Filadelfia, Lippincott, 1935, s.  40 , wskazać „od 19:00 do 22:00” .
  22. Ruelland 2004 , s. .  102-103.
  23. Ruelland 2004 , s. .  103.
  24. Charles Clerc, „Lavoisier: pochodnia w zamieszaniu”, w Olivier Lesourd (red.), Les Grands Destins , t. 9: Zdobywcy nauki, od Archimedesa do Cuviera (Quebec, Marquis, 1945), s.  180 .
  25. Michelle Goupil, reż., Dzieła Lavoisiera. Korespondencja , Paryż, Akademia Nauk, 1993, t. 5, s.  373 .
  26. (w) „Siła kwasów i proporcja składników w solach obojętnych”, w Proceedings of the Royal Irish Academy , tom. 4, 1790, s.  3-89 .
  27. Cz. 14, 1792, s.  152 , 211, 238-286.
  28. René Dujarric de la Rivière , ekonomista Lavoisier , Paryż, Masson/Plon, 1949, s.  13 .
  29. Ruelland 2004 , s.  105.
  30. Madeleine Pinault-Sorensen była w stanie ustalić, że Marie-Anne Paulze była prywatnie uczennicą Dawida dzięki dwóm rysunkom przez niego opatrzonym adnotacjami i przechowywanymi w Muzeum Sztuki i Rzemiosła w Paryżu.
  31. Bernadette Bensaude-Vincent , Lavoisier. Wspomnienia rewolucji , Paryż, Flammarion, 1993, s.  90 .

Powiązane artykuły

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne