Te ptaki są jednymi z najbardziej zagrożonych grup taksonomicznych w świecie. Na przykład wśród istniejących gatunków albatrosów 82% jest wymienionych jako zagrożone, zagrożone lub krytycznie zagrożone przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody . Dwa główne zagrożenia dla ptaków są przyłów w komercyjnych operacji połowowych, a także wprowadzenie od ssaków do swoich wysp hodowli.. Ssaki są na ogół wprowadzane przez ludzi, albo przypadkowo na gapę na statkach, albo celowo w celu polowania, rozmnażania lub biologicznego zwalczania wcześniej wprowadzonych gatunków. Wprowadzone ssaki mają wiele negatywnych skutków dla ptaków morskich, zarówno bezpośrednich, jak i pośrednich. Skutki bezpośrednie obejmują drapieżnictwo i zakłócenie działalności lęgowej oraz skutki pośrednie transformację siedlisk poprzez nadmierny wypas oraz zakłócenia obiegu składników odżywczych w wyniku zatrzymania dostaw odchodów obornika. Ptaki morskie. Na wyspach występują inne gatunki inwazyjne, które sieją spustoszenie w rodzimych populacjach ptaków ( np. węże brunatne na wyspie Guam), ale ssaki są zdecydowanie najpospolitszym gatunkiem wprowadzanym na wyspy i najbardziej szkodliwym dla reprodukcji ptaków morskich. Pomimo wysiłków zmierzających do wyeliminowania tych inwazyjnych gatunków, wprowadzone ssaki są nadal obecne na około 80% wysp na świecie.
Bazy danych Endangered Island Biodiversity (TIB) oraz Island Invasive Species Species Eradication (DIISE) to dwa obszerne źródła informacji na temat aktualnego stanu gatunków inwazyjnych na wyspach.
Haret kot ( Felis catus ) jest jednym z najbardziej wprowadzonych ssaków, a jednym z najbardziej skutecznych lądowych drapieżników gniazdowania ptaków morskich. Na wyspach Kerguelen na Oceanie Południowym koty zabijają rocznie 1,2 miliona ptaków morskich. W jednym z badań stwierdzono, że koty były odpowiedzialne za wymarcie 10 gatunków petreli w samym tylko XX wieku. Ptaki morskie nie ewoluowały z drapieżnikami lądowymi i dlatego nie rozwinęły przed nimi obrony. W wielu przypadkach ptaki morskie nie uznają nawet zdziczałych kotów za zagrożenie. Wykazano również, że koty na wyspach preferują ptaki morskie, podczas gdy poza sezonem lęgowym koty wracają do owadów, szczurów i myszy.
Szczury są zdecydowanie najczęściej wprowadzanymi ssakami na wyspy zamieszkane przez ptaki morskie. Obecnie około 80% światowych wysp zawiera egzogenne populacje szczurów. Najczęściej wprowadzanym gatunkiem jest szczur norweski ( Rattus norvegicus ), ale szczury czarne ( R. rattus ) i szczury polinezyjskie ( R. exulans ) znalazły drogę na przybrzeżne wyspy, a następnie zdziesiątkowały populacje ptaków. Szczury norweskie są uważane za najbardziej destrukcyjne ze względu na wysoki współczynnik wzrostu populacji i ekstremalną plastyczność ekologiczną, która pozwala im żyć w różnorodnych siedliskach i klimatach. Wykazano, że wprowadzone szczury mają negatywny wpływ na 75 gatunków ptaków z 10 różnych rodzin; Najbardziej dotknięte są mniejsze ptaki morskie, takie jak burzykowate i burzyki, podczas gdy większe ptaki gniazdujące na powierzchni, takie jak mewy, wydają się być najmniej dotknięte ze względu na ich zdolność do obrony jaj i piskląt.
Myszy to kolejny ssak powszechnie wprowadzany na wyspy. Zazwyczaj wprowadzanym gatunkiem jest kosmopolityczna mysz domowa ( Mus musculus ). Podobnie jak szczury, myszy domowe mają wysoką wewnętrzną szybkość wzrostu i są wyjątkowo przystosowane do szerokiego zakresu warunków ekologicznych. Dlatego mogą przetrwać na większości wysp świata. Na kontynencie myszy jedzą głównie zboża i owady; Jednak na małych odległych wyspach te produkty żywnościowe są często niedostępne, co zmusza myszy do przystosowania się i żerowania na jajach ptaków morskich i pisklętach.
Najbardziej spektakularnym przykładem jest wyspa Gough na środku południowego Atlantyku . Myszy osiągnęła Gough w 19 wieku i zaczął wybierać SEABIRD pisklęta na zdobycz. Jeden z największych i najbardziej zagrożonych gatunków na świecie, Tristana Albatross ( Diomedea dabbenena ), gniazda głównie na tej wyspie, a to ze względu na jego historyczną braku lądowych drapieżników. Myszy wprowadzone na wyspę Gough wyewoluowały tak, że zjadały wyłącznie pisklęta albatrosów i rosły średnio dwukrotnie więcej niż zwykłe myszy domowe. Chociaż pisklęta albatrosów są masywne w porównaniu do myszy, nie uznają tych gryzoni za zagrożenie i pozwalają się zjeść żywcem w swoich gniazdach.
Po wprowadzeniu lisy polarne ( Alopex lagopus ) i lisy rude ( Vulpes vulpes ) są bardzo lubionymi drapieżnikami ptaków morskich gniazdujących na ziemi. Lisy są w stanie zabijać zarówno dorosłe, jak i młode ptaki morskie, ponieważ ptaki te nigdy nie musiały opracowywać obrony przed tymi drapieżnikami. Lisy są obecne w łańcuchu Wysp Aleuckich na Alasce od XVIII wieku i dramatycznie zmniejszyły populacje ptaków morskich, a nawet wyginęły gatunki na niektórych wyspach. Patagonii fox ( Lycalopex griseus ) zostały również wprowadzone do Falklandów , które znajdują się jedne z największych kolonii ptaków morskich na świecie.
Pracz ( Procyon lotor ) ssaki są wszystkożerne , które mogą istnieć na diecie z jaj i piskląt ptaków morskich, gdzie zostały one wprowadzone. Szopy zmniejszyć sukces rozrodczy ptaków morskich: W 2004 roku zostały wprowadzone do szopy frajer hodowli kolonii mielizny Islands , Maine . Wyspy bez szopów były 17 razy bardziej narażone na wylęganie się i latanie piskląt niż wyspy, na których wprowadzono szopy. Inny przykład, szopy pracze sprowadzone na Wyspy Szkockie w Kolumbii Brytyjskiej w latach trzydziestych XX wieku zdewastowały największe skupisko ptaków lęgowych we wschodnim Pacyfiku, na południe od Alaski.
Najnowszy raport wskazuje, że króliki zostały wprowadzone na ponad 800 wysp na całym świecie. Jednak ten raport ma prawie 20 lat, od tego czasu z pewnością miały miejsce inne wprowadzenia. Poprzez wypas króliki modyfikują strukturę roślinną wysp, od których ptaki morskie zależą w ramach swojej działalności lęgowej.
Wprowadzenie bydła na wyspy jest faktem od dawna, który miał na celu zachęcenie do hodowli i osiedlenia się na tych wyspach na stałe. Negatywne skutki wypasu zwierząt na ekosystemach wysp wynikają głównie ze zmiany szaty roślinnej, ale zwierzęta te mają również bezpośredni wpływ na populacje lęgowe ptaków morskich poprzez deptanie gniazd i piskląt. Jest nawet przykład świń wykopujących nory i zjadających zagrożone wyginięcie Shearwater Townsend ( Puffinus auricularis ) na wyspach Revillagigedo u zachodniego wybrzeża Meksyku .
Większość ptaków morskich gniazduje na wyspach setki, a nawet tysiące kilometrów od lądu; Dlatego najpowszechniejszym sposobem dostępu ssaków do tych wysp jest celowe i / lub przypadkowe wprowadzenie człowieka. Niezależnie od metody wprowadzenia, gdy ssaki zadomowią się na tych wyspach, ich populacja gwałtownie rośnie, z powodu szybkiego zajęcia pustych nisz ekologicznych , a także pozornie niekończących się dostaw łatwego pożywienia. Do złapania w postaci niczego nie podejrzewających ptaków morskich, głównie jaja i pisklęta.
Gryzonie zwykle podróżują na wyspy na statkach na gapę. Gdy statki te dotrą na wyspy, myszy i / lub szczury uciekają i zakładają populacje na wyspach. Z powodu z natury wysokiego tempa wzrostu populacji i ekstremalnej plastyczności ekologicznej ich diety i preferencji siedliskowych, ich populacje często rosną astronomicznie w ciągu kilku lat od ich wprowadzenia. Spośród 328 gatunków ptaków morskich na świecie ponad 30% z nich jest wymienianych jako zagrożone lub zagrożone przez IUCN, a gryzonie przypadkowo wprowadzone na wyspy są uważane za największe zagrożenie lądowe dla nich. Ptaki morskie. Zazwyczaj te szczury i myszy muszą dostosowują swoją dietę po dotarciu na wyspy, ale kiedy już to zrobią, kontrola nad ich populacjami jest bardzo niewielka. Ponadto w przypadkach, gdy wyspy mają już rodzime populacje małych ssaków wyspowych , są one często zmuszane do wyginięcia przez bardziej agresywnych i plastycznych najeźdźców . Z tych powodów zwalczanie szczurów i myszy na wyspach ma pierwszeństwo przed eliminacją innych gatunków egzogennych.
Istnieje również wiele przykładów ludzi, którzy celowo wprowadzają ssaki na odległe wyspy. Istnieją trzy główne powody, dla których ludzie celowo wprowadzają ssaki na wyspy. Pierwszym jest rozpoczęcie hodowli i rolnictwa na wyspach, jako prekursorów założenia stałej siedziby człowieka. Drugim powodem są polowania, przy wsparciu finansowym myśliwych sportowych i firm zajmujących się handlem futrami. Trzeci powód to forma biologicznego zwalczania innych gatunków inwazyjnych, które wcześniej zostały wypuszczone na wyspy. Najczęstszym przykładem jest wypuszczanie kotów w celu kontrolowania populacji gryzoni; Jak na ironię, wypuszczane koty są znacznie skuteczniejszymi drapieżnikami rodzimych ptaków morskich niż gryzonie, które miały kontrolować.
Negatywne skutki wywoływane przez ssaki wprowadzone na wyspy są ekstremalne, bardzo zróżnicowane i można je odczuć niemal natychmiast po wprowadzeniu.
Najbardziej widoczne są efekty bezpośrednie. Drapieżnictwo jest najpowszechniejszą formą bezpośredniego oddziaływania i ma duży wpływ na wylęganie się i sukces w locie młodych ptaków morskich. Drapieżnictwo wyłącznie przez szczury zostało zidentyfikowane jako główna przyczyna co najmniej 11 wymierania ptaków morskich na całym świecie. W niektórych przypadkach wykwalifikowane drapieżniki, takie jak lisy lub koty, polują nawet na dorosłe ptaki. Uważa się, że główną przyczyną wyginięcia tego gatunku na początku XX wieku jest drapieżnictwo kotów na dorosłych Oceanytach Guadalupe ( Oceanodroma macrodactyla ).
Istnieją inne bezpośrednie sposoby, w jakie wprowadzone ssaki mogą negatywnie wpłynąć na rozrodcze populacje ptaków morskich. Bydło może deptać gniazda ptaków morskich, nory, jaja i pisklęta. Badanie wpływu szczurów norweskich na sukces lęgowy małej rozgwiazdy (Aethia pusilla) wykazało, że chociaż nie było zbyt wielu dowodów na drapieżnictwo, ogólny sukces lęgowy kolonii znacznie się zmniejszył z powodu stresu powodowanego przez szczury na dorosłych gwiazdach, którzy próbują wykluć lub nakarmić pisklęta. Króliki również wpływają na sukces lęgowy ptaków morskich. Konkurują o miejsca lęgowe, zmieniają istniejące nory i powodują fizyczne uszkodzenia jaj i piskląt. Oprócz spożywania jaj i piskląt, wprowadzane świnie wykopują i niszczą nory ptaków. Dzikie koty są przyczyną takiego niepokoju, że dorosłe ptaki mogą porzucić swoje gniazda. Koty często zabijają również więcej ptaków morskich niż w rzeczywistości jedzą, co nazywa się przesadą.
Wprowadzone ssaki mają również wiele pośrednich skutków dla ptaków morskich, które mogą nie być tak oczywiste, jak skutki bezpośrednie. Wprowadzone bydło, króliki, kozy i inne pasące się zwierzęta drastycznie zmieniają szatę roślinną wysp, zwiększając erozję gleby . To radykalnie zmienia kształt wysp i typy siedlisk, na które ptaki morskie są bardzo wrażliwe. Tak więc na Wyspie Cabbage Tree w Australii, gdzie gnieździ się zagrożony petrel Gouldian ( Pterodroma leucoptera ), po wprowadzeniu królików nadmiernie wypasanych na podszycie leśnym te drążące petrele stały się bardziej narażone na drapieżniki i bardziej podatne na zaplątanie się w lepkie owoce Pisonia umbellifera drzewo .
Mają również miejsce interakcje pośrednie. W łańcuchu Wysp Aleuckich na Alasce ponad 10 milionów ptaków morskich tworzy gęste kolonie, a wiele z nich jest silnie dotkniętych bezpośrednim drapieżnictwem ze strony wprowadzonych lisów polarnych. Jednak ostatnie badania wykazały, że ptaki morskie drastycznie zmieniają florę swoich wysp lęgowych, dostarczając roślinom składniki odżywcze poprzez odchody. Gdy kolonie te zostaną zdziesiątkowane przez wprowadzone drapieżniki, cykl odżywczy zostaje przerwany, a zbiorowiska roślin na wyspach ulegają radykalnej zmianie. Niektórym pozostałym ptakom morskim trudno jest przystosować się do tego zakłócenia wegetacji i są zmuszone do rozmnażania się w innym miejscu lub mają mniejszy sukces reprodukcyjny.
Poważne konsekwencje dla populacji gniazdujących ptaków morskich i różnorodności biologicznej wysp są dobrze znane i szeroko opisywane; w związku z tym obecnie podejmuje się zakrojone na szeroką skalę wysiłki w celu złagodzenia tych skutków i całkowitego wyeliminowania ssaków wprowadzonych na wyspy. Jednak skuteczność obecnie stosowanych metod jest nadal przedmiotem dyskusji.
W niektórych sytuacjach skuteczne okazały się struktury wykluczające drapieżniki (umożliwiające dorosłym ptakom swobodne przemieszczanie się do i z miejsca gniazda w celu wyklucia się i karmienia piskląt, ale zapobiegające atakowaniu jaj, piskląt lub osobników dorosłych przez drapieżne ssaki). W większości badań skuteczności wykluczania drapieżników jako system badań wykorzystano kaczki lub ptaki nadbrzeżne . Zastosowanie tych pomysłów do prawdziwych ptaków morskich może okazać się niepraktyczne ze względu na gęstość i lokalizacje gniazd ptaków morskich.
Częściowe lub całkowite wytępienie gatunków inwazyjnych jest jednym z najlepszych sposobów powstrzymania negatywnych skutków tych zwierząt. Wprowadzone kozy zostały skutecznie wytępione na 120 wyspach na całym świecie. W tym celu naukowcy wykorzystują kombinację narzędzi do lokalizowania i eliminowania kóz, takich jak globalne systemy pozycjonowania (GPS), systemy informacji geograficznej (GIS), polowanie na helikoptery powietrzne, psy myśliwskie i kozy Judasza . Dzięki tak wszechstronnemu podejściu duże populacje kóz (> 20 000 osobników) zostały wytępione z wysp w ciągu zaledwie kilku lat.
Na 387 wyspach na całym świecie podjęto próby wytępienia gryzoni, a najnowsze podsumowanie wyników pokazuje, że na 284 z tych wysp gryzonie zostały całkowicie wytępione. Rodentycydy były używane w ponad 99% tych kampanii zwalczania przy użyciu trzech metod rozmieszczenia: stacji z przynętą, transmisji ręcznej i transmisji z powietrza. Stacje z przynętami są optymalne, aby zminimalizować niecelowe skutki i inne formy niezamierzonych szkód środowiskowych spowodowanych przez truciznę, ale ta metoda jest pracochłonna i może być niemożliwa ze względu na topografię niektórych wysp. Dystrybucja rodentycydów z powietrza za pomocą helikopterów jest obecnie najpowszechniejszą metodą, ale często najskuteczniejsza jest kombinacja metod.
Zdziczałe koty okazały się trudniejsze do całkowitego wyeliminowania z wysp. Dzikie koty zostały całkowicie usunięte z 48 wysp w ciągu ostatniego półwiecza, w tym tylko z 10 wysp większych niż 10 km2. Podobnie jak w przypadku eliminacji kóz, najskuteczniejsza technika eliminacji kotów obejmuje połączenie kilku podejść, w tym polowania, łapania żywych zwierząt w pułapki, stanowisk z przynętą z trucizną, a nawet uwalniania wirusów kotów wśród populacji kotów. Na małych wyspach wytępienie kotów jest łatwiejsze, ale na dużych wyspach zamieszkanych przez ludzi może być niezwykle trudne. Ze względu na wysoki poziom interakcji między ludźmi i zdziczałymi kotami na tych wyspach, stacje trutek i wirusy kotów powinny być używane oszczędnie, jeśli w ogóle.
Island Conservation jest jedną z wiodących organizacji stosujących technikę eliminacji gatunków inwazyjnych na rzecz rozmnażania ptaków morskich.
Wielu debatowało nad skutecznością kampanii zwalczania inwazyjnych ssaków, biorąc pod uwagę nieukierunkowany i środowiskowy wpływ stosowanych metod, koszty, a nawet ci, którzy uważają, że problem ssaków wprowadzanych na wyspy jest przeszacowany. Ponieważ jednak wprowadzone ssaki stanowią takie zagrożenie dla różnorodności biologicznej, powszechnie uważa się, że należy podjąć działania w celu wyeliminowania tych ssaków z wysp. Liczne badania wykazały przytłaczającą skuteczność poszczególnych kampanii zwalczania, w tym częściowe lub całkowite odtworzenie populacji ptaków morskich.Badania wykazały, że ponad 70% kampanii wytępienia szczurów i kóz, które podjęto, z powodzeniem uwolniło wyspy od tych inwazyjnych ssaków. Ponadto, chociaż nadal istnieją obawy dotyczące odbudowy ekosystemów wyspiarskich setki lat po usunięciu inwazyjnych ssaków, ostatnie badania sugerują, że jeśli są one odpowiednio zarządzane, odbudowa wysp może zająć tylko kilka lat do dziesięcioleci.