Vulpes lagopus , Alopex lagopus
Vulpes lagopus Lis polarny w swojej zimowej sierści, Islandia .Królować | Animalia |
---|---|
Gałąź | Chordata |
Klasa | Mammalia |
Zamówienie | Carnivora |
Podzamówienie | Kaniformia |
Rodzina | psowate |
Uprzejmy | Vulpes |
Rozkład geograficzny
Rozmieszczenie wokół bieguna północnego .
LC : Najmniejsze obawy
Arctic Fox ( Vulpes lagopus ) lub Polar Fox lub Renard Isatis lub Isatis lub nawet Blue Fox , z rodziny psowatych, jest rodzimy fox z arktycznych regionów , która zawiera co najmniej cztery podgatunki i która była przedmiotem " uprawiane na jego futro w okresie międzywojennym.
Współczesny podział jest circumpolar ale wydaje się, ze względu na kości znalezionych przez paleontologów, że może żyli w tysiącleciach, które następnie ostatniego zlodowacenia, z czerwonego lisa tak daleko jak w Belgii i Francji, z lwem. Jaskinie i hieny .
Lisy polarne występują obecnie w całej Arktyce, a mianowicie w Grenlandii , Rosji , Kanadzie , Alasce , Svalbardzie , Islandii i Alpach Skandynawskich . Stan ochrony lisa polarnego w IUCN jest dobry (minimalna obawa), z wyjątkiem Skandynawii . Lis polarny jest również jedynym rodzimym ssakiem na Islandii. Przybył na tę odosobnioną wyspę na północnym Atlantyku pod koniec ostatniej epoki lodowcowej, spacerując po zamarzniętym morzu.
Liczba lisów polarnych waha się w cyklu odpowiadającym populacji lemingów , jednej z ich głównych ofiar. Z drugiej strony, ponieważ lisy rozmnażają się bardzo szybko i często giną młodo, nie są zbyt wrażliwe na efekty polowań. Zostali jednak wytępieni na kilku obszarach, na których osiedlili się ludzie.
Lis polarny traci grunt na rzecz większego lisa rudego . Historycznie, szary wilk utrzymywał populację lisa rudego na dość niskim poziomie. Eksterminacja wilka szarego na wielu obszarach pozwoliła na wzrost populacji lisa rudego, a te ostatnie przejęły niszę dużego drapieżnika. W części północnej Europy programy umożliwiają polowania na lisy rude w dawnych osadach lisów polarnych.
Mniejszy od swojego kuzyna rudego lisa, mierzy od pięćdziesięciu centymetrów do jednego metra i waży około pięciu kilogramów. Jego uszy są mniejsze niż u lisa rudego, a pysk krótszy.
Lis polarny jest jedynym psem wykazującym dymorfizm sezonowy. Jej futro pozwala na ograniczenie strat ciepła , co jest dla niej istotne ze względu na polarne środowisko. Jego białe futro zimą pozwala mu lepiej wtopić się w śnieżne tło jego siedliska. Latem jego sierść jest ciemnobrązowa. Podczas snu używa długiego ogona, aby zakryć pysk i nogi. Jego oczekiwana długość życia na wolności wynosi dziesięć do piętnastu lat. Żywi się głównie małymi zwierzętami, które dostrzega dzięki dobremu słuchowi, jak lemingi czy zające polarne , ptaki i ich jaja. Zaopatruje się również w tusze fok i reniferów pozostawione przez niedźwiedzie polarne i wilki.
Futro lisa polarnego bardzo skutecznie zapobiega utracie ciepła, dlatego ludzie polowali na niego w celu wyrobu płaszczy. Jest w stanie chronić go przed temperaturami zewnętrznymi, które mogą spaść do -45 °C. Lisy polarne mają również zwyczaj osłaniać się, zwijając się w kłębek, umieszczając nogi i głowę pod ciałem i za ogonem, w pozycji, która zapewnia ich ciału najniższy stosunek odsłoniętej powierzchni do objętości.
Chociaż nie zapadają w stan hibernacji, zwykle chronią się przed zimowymi wiatrami, pozostając w swoich norach. Jesienią tworzą rezerwy tłuszczu, czasami zwiększając swoją masę o ponad 50%. To lepiej izoluje ich organizm w okresie zimowym i zapewnia im zapas energii.
Okres lęgowy lisów polarnych trwa od początku września do początku maja. W tym okresie tworzą pary monogamiczne. Okres ciąży trwa 52 dni. Mioty mają średnio od sześciu do siedmiu młodych, ale mogą wzrosnąć do jedenastu. Samiec i samica uczestniczą w edukacji młodych w norze. Samice następnie opuszczają rodzinę, aby utworzyć własne grupy, podczas gdy samce pozostają z rodziną.
Pokazaliśmy już, że środowisko wokół bobrów i ich tam jest znacznie bardziej produktywne. Wiele torfowisk i lasów tundry na dalekiej północy nie istniałoby bez tych bobrów, które przechowują wodę na lato.
Dalej na północ lis polarny tworzy również „oazy natury”. Plamy te są widoczne z samolotu w Parku Narodowym Wapusk (Kanada) ; każda lisica jest przeoczona i otoczona skrawkiem roślinności znacznie bogatszym niż w jej otoczeniu (2,8 razy więcej biomasy roślinnej w sierpniu). Bez wątpienia dlatego, że tam lemingi ( Dicrostonyx i Lemmus spp.) oraz norniki ( Microtus i Myodes spp.) są tam lepiej regulowane przez drapieżniki. Leming mający wieloletni cykl rozmnażania, lis polarny zjada latem w latach o niskim zagęszczeniu lemingów więcej gęsi i jaj, a także młode foki obrączkowanej ( Phoca hispida ) oraz tusze fok lub łososia. niedźwiedzie ( Ursus maritimus ) zimą.
Wokół każdego legowiska gleba otrzymuje zatem więcej bogatych w składniki odżywcze odchodów i moczu . Rozkład resztek drapieżnych wzbogaca również środowisko (w fosfor , w szczególności magnez ). Wokół nory gleba w sierpniu jest więc wzbogacana w azot nieorganiczny (71% więcej) i biodostępny fosfor (+1195%) i nawet jeśli poziom azotu nieorganicznego spada od czerwca do sierpnia, to fosfor biodostępny w tym okresie wzrasta.
Każdy miot ma od 8 do 10 młodych, ale pod koniec następnej zimy pozostanie tylko kilka ocalałych. Jednak rodzice aktywnie polują, aby nakarmić ten miot. Lisy – podobnie jak bobry – wydają się więc zapewniać usługę ekosystemową, która została źle oceniona, a także jest „ gatunkiem inżynieryjnym ”. Utrzymywane w ten sposób w krajobrazie zielone miejsca wpływają na rozmieszczenie innych gatunków i całego ekosystemu tundry, w szczególności dlatego, że lisy unikają obszarów zatłoczonych lub podatnych na powodzie i wybierają na swoje legowiska grzbiety, zbocza, kopce lub moreny.
Ten pozytywny efekt utrzymuje się przez co najmniej ponad rok po zniknięciu rodziny lisów polarnych.
Ocieplenie wypycha lisa polarnego na rzecz lisa rudego ( Vulpes vulpes ).
Lis polarny, liczny, którego liczebność jest stała, choć zmienna w zależności od liczebności lemingów, nie jest uważany przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN) za gatunek zagrożony.