Imię urodzenia | Zhou Shuren |
---|---|
Narodziny |
25 września 1881 Shaoxing , Chiny |
Śmierć |
19 października 1936 Szanghaj , Chiny |
Podstawowa działalność | Pisarz , tłumacz |
Język pisania | Chiński wernakularny |
---|---|
Gatunki | Krótka historia , esej , poezja , przekład |
Podstawowe prace
Dopełnienia
Brat pisarza Zhou Zuorena
Lu Xun ( chiński uproszczony :鲁迅 ; chiński tradycyjny :魯迅 ; pinyin : ; Wade : Lu Hsün ; EFEO : Lou Siun , również pisane jako Luxun lub Lou Sin ), prawdziwe imię Zhou Shuren (周树 人/周樹 人, , Wade : Chou Shu-jen ), urodzony dnia25 września 1881w Shaoxing w prowincji Zhejiang i zmarł dnia19 października 1936w Szanghaju to chiński pisarz , jeden z „twórców współczesnej literatury chińskiej ” .
Lu Xun urodził się w podupadającej rodzinie uczonych. Podczas gdy jego dziadek, Zhou Fuqin (1838-1904), z powodzeniem zdał najwyższy stopień egzaminów cesarskich i uzyskał miejsce studenta w Cesarskiej Akademii Hanlin z dynastii Qing , jego kariera urzędnika pozostała przeciętna. Jego ojciec, Zhou Boyi, urodzony w 1861 r., Nie zdał egzaminów prowincjonalnych i, będąc bezrobotnym pod koniec życia, zarabiał na dzierżawie rodzinnej ziemi.
Lu Xun jest najstarszym z trzech braci: Lu Xun, którego prawdziwe nazwisko brzmi Zhou Shuren, urodził się w 1881 r., Zhou Zuoren w 1885 r. I Zhou Jianren (w) w 1888 r. Przed ukończeniem pierwszego roku życia otrzymuje, zgodnie z tradycja, buddyjskie imię, Changgeng, „którym dałem bezwartościowe moje opowiadanie Au cabaret ” .
Jako dziecko Lu Xun był wychowywany przez gospodynię Ah Chang. Dzięki niemu odkrywa legendy i popularne historie. „Często opowiadała mi historie z długimi włosami. A Długowłosy, które mi opisała, to nie tylko żołnierze Hong Xiuquana , ale byli to wszyscy bandyci i wszyscy buntownicy, którzy pojawili się później ” . To ona dała mu pierwszą książkę, jaką miał, ilustrowane wydanie Księgi gór i mórz . Przedstawienia potworów w pracy zrobiły na nim ogromne wrażenie. Następnie zbiera ilustrowane wydania klasyków. Przedstawienia teatralne z okazji festiwali są kolejnym źródłem jego zainteresowania kulturą popularną. W kilku tekstach przywołuje duchy i demony, które naznaczyły jego dzieciństwo: Wu Chang, kobietę-węża, powieszoną kobietę ...
Lu Xun rozpoczął naukę w wieku sześciu lat w szkole podstawowej, aw wieku jedenastu lat wstąpił do prywatnej szkoły „Three Scent Work Cabinet”. Otrzymał w tych dwóch szkołach tradycyjną edukację, opartą głównie na rozmowach Konfucjusza i klasyce wersetów na poziomie podstawowym, a następnie na Czterech księgach i pięciu klasykach z „trzema zapachami”. Ale w następnym roku jego dziadek był zaangażowany w handel wpływami i skazany na ścięcie głowy. Uwięziony Zhou Fuqin został ułaskawiony w 1901 roku. Jego ojciec, który wpadł w depresję, był uzależniony od alkoholu i opium, zachorował, cierpiał na puchlinę i zmarł dwa lata później, w 1896 roku. Lu Xun zachowuje pamięć o ignoranckich i chciwych tradycyjnych lekarzy tej dziedziny. kropka. Uwięzienie dziadka i choroba ojca również znacznie zubożyły rodzinę.
Od 1898 do 1902 roku Lu Xun kontynuował swoją karierę w Szkole Marynarki Wojennej w Nankinie , ponieważ nie było czesnego, a następnie w Szkole Kolei i Kopalń, która była połączona ze Szkołą Wojskową w Nanjing. Oferowane tam nauczanie jest typu zachodniego, z kursami niemieckiego, geologii, chemii itp. Wtedy to „stopniowo doszedłem do wniosku, że chińscy lekarze, świadomie lub nie, byli tylko oszustami. "W tym czasie poprosił o wykonanie dla niego trzech pieczęci, na pierwszej z napisem" Słowa mnie oszukają ", na drugiej" Człowiek wyciąga miecz ", na trzeciej" Uczniu na koniu bojowym ", przedstawiającej młodego człowieka zdecydowany walczyć ” .
Podczas studiów w Nanjing Lu Xun odkrył darwinowskiej teorii ewolucji i społecznego darwinizmu , poprzez książki Thomas Henry Huxley jest , ewolucja i Etyki , której tłumaczenie przez Yan Fu towarzyszy uwag dotyczących sytuacji. Chińskim. Odkrył też literaturę zachodnią dzięki przekładom Lin Shu . Lu Xun jest szczególnie zainteresowany w niektórych prac, których tematem jest łatwo przenieść na chińskim kontekście, że od złożenia Han do dynastii mandżurskiej: Ivanhoe przez Waltera Scotta czy nawet wuj Tom „s Cabin przez Harriet Beecher Stowe .
Ukończył Szkołę Kolei i Kopalń w 1902 roku, Lu Xun wyjechał z Chin do Japonii i uczył się języka japońskiego w szkole przygotowawczej, Kobun Institute w Tokio. W 1903 roku, podobnie jak wielu innych chińskich studentów w Japonii, zdecydował się przeciąć matę, symbol ucisku mandżurskiego dynastii Han. Przetłumaczył Julesa Verne'a, napisał eseje o odkryciach geologicznych, odkrył w języku japońskim i niemieckim dzieła Byrona , Shelleya , Heinego , Pouchkine'a , Lermontowa , Mickiewicza , Petöfiego ...
Studiował na Wydziale Lekarskim w Sendai (późniejszym Wydziale Lekarskim Uniwersytetu w Tōhoku ) od 1904 do 1906 roku, w mieście, w którym został dobrze przyjęty, będąc pierwszym zagranicznym studentem po przyjeździe. Mimo wszystko, wrogości niektórych japońskich uczniów, zaprzyjaźnia się z jednym ze swoich nauczycieli, panem Fujino.
W 1906 roku , pod koniec kursu, wziął udział w prezentacji slajdów z wojny rosyjsko-japońskiej . Jeden z tych obrazów, pokazujący publiczną egzekucję Chińczyka oskarżonego o szpiegostwo, o którym wspomina we wstępie do Crisa, jaki wstrząs spowodował, uświadomił mu, że „medycyna wcale nie jest taka ważna. Choć żywiołowy i zdrowy może być ludność słabego i zacofanego kraju, mógłby służyć jedynie […] jako publiczność tak absurdalnego spektaklu. […] Pierwszą rzeczą do zrobienia była zmiana mentalności ” . I konkluduje, „literatura był najlepszy sposób, aby go osiągnąć . ” Następnie porzucił studia medyczne. W Tokio przez następne trzy lata napisał różne eseje w klasycznym języku chińskim o historii nauki, literaturze europejskiej, społeczeństwie chińskim i przetłumaczył na język chiński literaturę kilku zagranicznych autorów.
W 1908 roku Lu Xun dołączył do Restoration Society , chińskiej organizacji przeciwnej Qing . Wraz z innymi chińskimi studentami Lu Xun śledzi wydarzenia związane z ruchem rewolucyjnym przeciwko dynastii Qing w prasie japońskiej: zabójstwo gubernatora Anhui przez Xu Xilina (w) , egzekucję Qiu Jina … Spotyka byłego ucznia Xu Xilin, Fan Ainong.
W 1909 roku Lu Xun wrócił do Chin i uczył fizjologii i chemii w Hangzhou Normal School , a następnie w szkole w jego rodzinnym mieście Shaoxing. W 1911 r. Był świadkiem rewolucji republikańskiej : „Podobno wszystko się zmieniło, ale pod powierzchnią wszystko toczyło się tak jak poprzednio” . Został rektorem Shaoxing Higher Normal School i opublikował opowiadanie Pamięci o odległej przeszłości , napisane klasycznym językiem i ośmieszające feudalizm . Poparł powstanie gazety zainicjowanej przez grupę młodych ludzi przeciwnych nowej administracji, po czym zrezygnował ze stanowiska.
Kiedy po upadku Qing powstał rząd tymczasowy, na zaproszenie ministra edukacji Cai Yuanpei został attache w Ministerstwie Edukacji.
Lu Xun przebywał od 1912 do 1919 roku w Shaoxing Inn w Pekinie. Przeszedł przez okres depresji i poświęcił się pracy naukowej: zbieranie inskrypcjami z okresu sześciu dynastii , publikując prace Ji Kanga ... on wywołał ten okres w przedmowie do swojej kolekcji. Screams .
W 1918 roku w czasopiśmie Nouvelle Jeunesse ukazała się jego pierwsza praca w języku mówionym, czyli baihua , Le Journal d'un fou , które odniosło natychmiastowy sukces. Ta publikacja jest kontynuacją manifestu przyjęcia pisemnego baihua, zapoczątkowanego w poprzednim roku przez Hu Shi w tym samym magazynie. Wiadomość jest uważana za tekst założycielski Ruchu 4 maja 1919 r. To właśnie przy tej okazji Lu Xun po raz pierwszy przyjął pseudonim, pod którym jest znany, a Lu to nazwisko jego matki.
W 1920 roku Lu Xun, sprzeciwiając się radykalnej orientacji pożądanej przez Chen Duxiu , opuścił wraz z Hu Shi redakcję czasopisma Nouvelle Jeunesse . Został wykładowcą na Uniwersytecie w Pekinie oraz w National Higher Normal School.
1921 ukazał się nowy odcinkach Prawdziwa historia Ah Q . W 1922 roku Lu Xun przetłumaczył Chinmoku no tō ( Wieża Ciszy , 1910) japońskiego Mori Ōgai . W 1923 roku wydaje Cree , zbiór opowiadań, które obejmują m.in. Diary of a Madman i Ah Q .
Lu Xun przetłumaczył w 1924 r. „Symbol cierpienia” japońskiego artysty Kuriyagawy Hakusona , traktat o teorii literatury pod wpływem psychoanalizy . Stworzył recenzję Yu si („Over the words”), między innymi ze swoim bratem Zhou Zuorenem , Yu Dafu , Lin Yutangiem , Qian Xuantongiem w 1924 r., A następnie La Plaine sterylnym , z których 32 numery ukazały się od kwietnia doListopad 1925 : „Od dawna chciałem, aby młodzież w Chinach powstała i zaczęła bez lęku krytykować chińskie społeczeństwo i cywilizację, dlatego zredagowałem recenzję La Plaine sterylnie ” .
W 1925 r. Wspiera bunt uczniów Szkoły Normalnej dla Młodych Dziewcząt w Pekinie, gdzie od 1921 r. Jest wykładowcą. Zwolniony ze stanowiska w Ministerstwie Edukacji, składa pozew, który wygrywa i przywraca mu stanowisko . Na początku 1926 r. Ukazał się zbiór Sous le dais fleuri , w którym zebrano eseje opublikowane w 1925 r., W tym te poświęcone wspomnianej rewolcie. Założył stowarzyszenie, którego celem jest promocja literatury rosyjskiej w Chinach poprzez tłumaczenie klasyków.
Sierpnia do Grudzień 1926, jest profesorem literatury w Xiamen . W 1927 roku Lu Xun poślubił Xu Guangping, byłą uczennicę pekińskiej szkoły normalnej dla dziewcząt. WStyczeń 1927został dziekanem Uniwersytetu Sun Yat-sen w Kantonie i był odpowiedzialny za wydział języka i literatury chińskiej. W lipcu ukazał się jego zbiór prozy La Mauvais Herbe . Pod koniec roku został profesorem anarchistycznego posłuszeństwa na Narodowym Uniwersytecie Pracy w Szanghaju .
W 1928 roku Lu Xun założył recenzję Le Torrent . Podczas gdy w 1928 i 1929 ponownie skrytykował obu pisarzy odmawiających zaangażowania i najbardziej radykalnego marginesu intelektualistów, w 1930 dołączył do tych ostatnich, w tym Qu Qiubai , uczestnicząc w tworzeniu Ligi Pisarzy Lewicy, której był jeden z głównych przywódców do 1936 r., pozostając izolowanym w ramach komitetu sterującego, blisko komunistów. Jeszcze w 1930 roku był jednym z założycieli Chińskiej Ligi Wolności. W 1933 roku, we współpracy z Song Qingling i wieloma intelektualistami, założył Chińską Ligę Praw Człowieka. W ostatnich miesiącach swojego istnienia, w Lidze Pisarzy Lewicy, Lu Xun sprzeciwiał się polityce pojednania z Guomindangiem, za którą opowiadali się przywódcy Komunistycznej Partii Chin i podporządkowaniu twórczości polityce partii, a zwłaszcza Zhou Yang , przedstawiciel partii w lidze w Szanghaju. Krytykowany przez Guo Moruo , bliski partii, otrzymał poparcie Mao Dun i Feng Xuefeng .
W ciągu ostatnich dziesięciu lat swojego życia, przetłumaczył liczne prace, głównie rosyjskich autorów: literackie eseje Plechanow , Lounacharsky , z opowieściami o Gorkiego , The Dead Souls z Gogola ... Pracuje w celu promowania grafiki na drewnie i pomaga odkryć prace Fransa Masereela , Käthe Kollwitz , Carla Mefferta czy George'a Grosza .
Zmarł na gruźlicę w 1936 roku.
„Lu Xun jest w istocie autorem opowiadań, krótkich esejów, kontrowersyjnych artykułów, które zasługują na ironię i często maskowaną wrażliwość” - Lucien Bianco.
Lata 1921–1927 to najbardziej owocne w karierze Lu Xuna. Potem poświęcił się głównie walce politycznej, głównie pisaniu esejów. Jego prace, poza esejami, są stosunkowo nieliczne i odsłaniają wewnętrzny świat naznaczony pesymizmem. Jego potępieniu Tradycji towarzyszy głęboka znajomość kultury klasycznej, o czym świadczą jego prace naukowe, jego wiersze w języku klasycznym czy Stare opowieści na nasz sposób .
Lu Xun jest autorem trzech zbiorów opowiadań: Cris , Errances , wydanych w 1926 r. , Oraz Old story at our way .
Cris , wydany w 1923 r., Zawiera czternaście opowiadań opublikowanych wcześniej w przeglądzie, w latach 1918-1922, poprzedzonych przedmową. Le Journal d'un fou , opublikowany w 1918 roku w Nouvelle Jeunesse , który otwiera zbiór, jest pierwszym dziełem współczesnej literatury chińskiej napisanym w języku chińskim (z wyjątkiem przedmowy, w literackim języku chińskim ). Następnie Kong Yiji , The Cure , Tomorrow , An Incident , Hair Story , Storm in a Teacup , My Village , The True Story of Ah Q , Satyra o rewolucji 1911 , The Midsummer Festival , The Light blanche , Rabbits and Cats , The Komedia o kaczkach , Teatr Bogów .
Lu Xun wyjaśnia tytuł w przedmowie: „Ja czasami wołają do stymulowania bojowników, którzy galop w samotności, tak że nie tracić ducha . ” W 1926 r. Wyjaśni dalej swoje myślenie: „Mam między innymi słabość, która mi szkodzi, polegającą na wywoływaniu od czasu do czasu płaczu, aby ożywić każdego z nas”. .
Wydane w 1935 roku Old Tales in Our Way zawiera osiem opowiadań, których tematy zaczerpnięto z mitologii lub historii starożytnej. W tych tekstach również odbijają się krytyczne wydarzenia z jego czasów.
Lu Xun jest autorem od sześciu do siedmiuset esejów, krótkich tekstów zwykle publikowanych w recenzjach, a następnie grupowanych w zbiór. Krytykuje chińską cywilizację i społeczeństwo, imperializm , broni młodzieży i emancypacji kobiet .
Działalność tego dziennikarza jest bardzo zróżnicowana, zarówno pod względem formalnym (artykuły polemiczne, refleksje, recenzje, itp.), Jak i poruszanymi tematami. Ale ta pozorna różnorodność nie stoi na przeszkodzie głębokiej jedności, która przejawia się w pewnych dominujących tematach, takich jak kwestionowanie „charakteru Chińczyków” czy misja literatury, pomyślana jako wezwanie do rozbudzenia świadomości ludzi. Jeśli literatura łączy z rewolucją odrzucenie porządku rzeczy, to oddziela się od niej, gdy zwycięska rewolucja staje się nową potęgą.
Znajdujemy tam w szczególności teksty, które Lu Xun poświęcił masakrze z 18 marca 1926 r. Po incydencie sprowokowanym przez armię japońską na chińskim wybrzeżu zorganizowano demonstrację przeciwko japońskiemu imperializmowi.18 marca 1926w Pekinie. Żołnierze Duana Qirui , wówczas u władzy w Pekinie, ostrzelali demonstrantów, zabijając 47 osób i raniąc setki. Wśród zmarłych jest dwoje uczniów ze Szkoły Normalnej dla Młodych Dziewcząt, w tym Liu Hezhen. Tego samego dnia Lu Xun potępia masakrę w „Unbloomed Roses II” i składa hołd swojej byłej uczennicy w „Ku pamięci panny Liu Hezhen” dwa tygodnie później: „Te młode dziewczyny, które próbowały pomóc sobie pod padającymi kulami wbrew własnemu bezpieczeństwu, świadczą wysoko o odwadze chińskich kobiet, która przetrwała przez tysiąclecia machinacje i represje wobec nich ” .
Lu Xun jest autorem zbioru wierszy prozatorskich The Bad Grass , opublikowanego wLipiec 1927. Zbiór składa się z dwudziestu trzech wierszy prozą, wszystkie napisane w Pekinie w 1924 i 1925 r. (Z wyjątkiem dwóch ostatnich, datowanych na 1926 r.) I opublikowane, wraz z prologiem (napisanym w kantonie), w recenzji Au fil des teksty ( Yu si ). Całość utrzymana jest w tonacji pesymistycznej, wręcz nihilistycznej, w szczególności wiersze „Les Farewells from the shadow” czy „Épitaphe”. Napisano „Wśród śladów bladej krwi”Kwiecień 1926i jest częścią tekstów skomponowanych po masakrze 18 marca .
„Jeden z najbardziej tajemniczych dzieł” Lu Xun, chwast jest w dużej mierze inspirowany zjawiskowy wiele wierszy siebie jako transkrypcji snów.
W 1929 roku zbiór został ostro skrytykowany przez Jeunesse léniniste , oficjalny dziennik chińskiej młodzieży komunistycznej, za pesymizm i defetyzm. Dla Liu Xiaobo , „Ta kolekcja stanowi zarówno szczyt jego twórczości i grób wykopał sam” ”.
Napisał także siedemdziesiąt siedem wierszy wierszowanych, głównie w stylu klasycznym. Dziewiętnaście z nich zostało przetłumaczonych na język francuski przez Michelle Loi .
Grieving Yang Quan
Jak zachować szczęśliwy rozpęd
od dawnych czasów
Kwitnące kwiaty lub wyblakłe kwiaty,
jakie to ma dla mnie znaczenie
Południowy deszcz pomaga moim łzom
kto by w to uwierzył
- Lu Xun
Po wyzwoleniu w 1949 roku Lu Xun był uczczony przez reżim maoistów: stare rezydencje przekształcone w muzeum, parki i posągi noszące jego imię ... Jednak wśród osobistości odpowiedzialnych za jego uczczenie niektórzy z jego dawnych wrogów, którzy stali się urzędnicy nowego reżimu, tacy jak Guo Moruo czy Zhang Shizhao . I odwrotnie, milczono na temat jego powiązań z Qu Qiubai czy Lin Yutangiem , podczas gdy dawni przyjaciele Lu Xuna są ofiarami oczyszczenia, jak Hu Feng w 1955 r., Feng Xuefeng podczas Kampanii Stu Kwiatów . Wszystkie muzea poświęcone Lu Xun pozostały zamknięte podczas rewolucji kulturalnej . Niedawno, z okazji rozpoczęcia roku szkolnego 2010, prawie wszystkie teksty Lu Xun, który pojawił się w chińskich podręczników zostały wycofane, w szczególności, aby zrobić miejsce dla bardziej współczesnych autorów, takich jak Au fil de la pióropusz przez Ba Jin. , krytyczna praca nad rewolucją kulturalną .
Park Lu Xun w Szanghaju zawiera jego grobowiec (zh) i poświęcone mu muzeum. Odnosząc się do pomnika Lu Xuna wzniesionego w tym parku, jego brat Zhou Zuoren pisze: „Jak ta postać na tronie mogła stanowić portret mężczyzny, który miał specyficzny horror w uroczystych pozach? ” .
Domu Lu Xun , w Shaoxing , odtwarza atmosferę domu dobrze sytuowanej urzędnika mieszkających na prowincji. W tym kontekście pisarz spędził dzieciństwo. Naprzeciwko, Maison des Trois Senteurs to prywatna szkoła, w której Lu Xun był uczniem.
Muzeum Lu Xuna (w) Pekinie znajduje się w dawnym domu pisarza.
Domu Lu Xun , w Szanghaju , znajduje się w dawnym Lilong Continental Terrace . W tym domu Lu Xun spędził ostatnie trzy lata swojego życia (1933–1936).
Lu Xun nadał swoje imię jednemu z kraterów Merkurego i asteroidzie (233547) Luxun.
Muzeum w Lu Xun Park
Grobowiec w parku Lu Xun - napis kaligrafii Mao Zedonga
Pomnik w parku Lu Xun